|
Nee, we zijn aan het eind van de middag niet de enigen op deze leuke gemeentecamping aan de stadsmuur. Er komt nog een auto met caravan en een paar campers, allemaal op weg naar huis.
Tot ziens, roept Franka, de campingbazin van Les 2 Rives ons toe als we vanmorgen wegrijden. Ik heb zon idee dat we hier nog wel eens teug zullen komen. Het is niet zo ver naar Langres, maar we maken er een gezellig dagje van met een koffiestop onderweg en een shopmiddagje in het oude Middeleeuwse stadje Langres.
Er wordt geprotesteerd tegen kernenergie, niet zo verwonderlijk na zon week. En we krijgen een gedicht aangereikt van een meisje die met een groepje aandacht besteedt aan gedichtendag. Dit voorjaar overleed de 91 jarige dichteres uit deze plaats Andrée Chedid. Het gedicht dat we kregen over de liefde voor alles waarover je je blijft verwonderen luidt:
De cet amour ardent je reste émerveillée
Je reste émerveillée
Du clapotis de leau
Des oiseaux gazouilleurs
Ces bonheurs de la terre
Je reste émerveillée
Dun amour
Invincible
Toujours présent
Je reste émerveillée
De cet amour
Ardent
Qui ne craint
Ni le torrent du temps
Ni lhétacombe
Des jours accumulés
Dans mon mirroir
Défrachi
Je me souris encore
Je reste émerveillée
Rien ny fait
Lamour sest implanté
Une fois
Pour toutes.
De cet amour ardent
Je reste émerveillée.
Andrée Chedid 1920- 2011
Bovendien zijn ze hier eveneens trots op de dichter Diderot die hier geboren is.
En dan ontdekken we een barretje en bij een cappuccino en een Guinness, je mag raden wie wat kreeg, en vinden we eigenlijk dat we geluksvogels zijn.
De hoektorens op de stadsmuur van Langres
Het uitzicht over de muur.
|
