Het is nog even wennen om weer thuis te zijn en het gewone leven weer op te pakken. De indrukken die zich opgestapeld hebben in mijn hoofd moeten hun plekje vinden. Wim is gelukkig op tijd terug om zijn jubileumconcert van zijn mannenkoor Valerius mee te maken. Hij heeft er ook weer helemaal zin in.
Ik heb Rick z’n nieuwe fiets gezien, het nieuwste model Gazelle van februari. Echt mooi! We hebben samen koffie gedronken in ons stamcafé Mickey. Samen zouden we iets voor Jennifers verjaardag kopen na het invullen van zijn belastingaangifte bij Jan Scheve, die hem er nog altijd trouw mee helpt. Jan belde al waar Rick bleef, maar die was onderweg. Ik zei hem: Kijk maar eens uit het raam. Als je beneden ergens zo’n felgroene vogel ziet, is het Rick.
Het staat hem mooi, die Canadese jas, gescoord bij Mount Robson. Daarbij draagt hij een pet, ook van Mount Robson met elanden erop. Canadeser kan het niet. Hij moet z’n belangstelling voor landen maar eens verder uitbreiden. Met Google Earth is hij al vaak in de weer. En de trip die we met hem maakten naar Normandie twee jaar terug was ook een succes. Hij is wel geïnteresseerd in plaatsen met een geschiedenis. Misschien is Berlijn ook wat.
Ik heb net gisteren het boek Karel Overijssel gelezen en ben nog steeds onder de indruk. Wat een moed hadden ze in de oorlog. Veel foto’s kwamen me natuurlijk bekend voor. Veel dingen wist ik niet. In het huis van de vader van een klasgenootje op de lagere school, Hannie te Hennepe, werden de tegels ter gelegenheid van de geboorte van Prinses Margriet geschilderd door onderduikers. Een jongen bij mij op school bleek de zoon te zijn van de zus van deze Henk Groot Enzerink, alias Karel Overijssel. Nooit geweten dat door die familie zoveel gedaan werd in het verzet. Ik ben er gisteren zo gretig doorheen gegaan, dat ik het boek nu eerst eens rustiger ga doorlezen.