The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
29-01-2016
The meeting in the gardens of Castel Gandolo: The Good Pope, he met an alien before his death in 1961.
The meeting in the gardens of Castel Gandolo: The Good Pope, he met an alien before his death in 1961.
Angelo Roncalli, the Good Pope, he met an alien before his death in 1961.
The meeting in the gardens of Castel Gandolo. All witnessed by Loris Francesco Capovilla. The private secretary of Pope John XXIII. The news appeared in a British newspaper and was later taken over by Sun in 1985. But no one paid any attention.
Today that meeting back in the limelight thanks to a video appeared on YouTube.
It goes around the world. That’s the whole story of a “contact” very special. Walked. The lake is a short walk, the silence of one of the most beautiful towns in Italy. Walked. As they had done a thousand times in those beautiful summer afternoon. Side by side. As two friends. How ordinary people. Who want to sit a bit ‘on the sidelines. Out of the daily routine. It was July. One afternoon in July 1961, when it happened. “They had over our heads. Lights. Were colored lights. Blue. Orange. Amber.
A few minutes, and then … “. And then, it happened. The imponderable. The impossible. What is also difficult to tell. So in one breath. The lights are spaceships. The spaceships are discs in the sky blue of an afternoon in Castel any Gandolo. They move silently. Are. For a few minutes on those two figures unmistakable walking side by side. How ordinary people. Then the contact. One of the spacecraft detaches from the flock. Lands. Stops “on the south side of the garden.” The tailgate opens and the cockpit is something out.
... ‘”absolutely human.” Only. Just … has a light around. A light that surrounds him. Fell to their knees. The two. Then he got up and went without hesitation to Man. Towards that being “absolutely human” wrapped in a soft light and delicate. Penetrating. They talked about. “For about twenty minutes.” But they could not hear those voices. “I did not hear anything.” But talking. Gesticulating. For twenty minutes. 1200, infinite seconds. Then the man turned and went back to where he had arrived. He looked at me. And he wept.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:News from the FRIENDS of facebook ( ENG )
Planeet X: bestaat 'ie dan toch?
Planeet X: bestaat 'ie dan toch?
Caroline Kraaijvanger
Lang hoorden theorieën over een negende planeet in ons zonnestelsel thuis op fora voor doem- en complotdenkers. Maar daar kan op korte termijn wel eens verandering in komen!
De ontdekking Wetenschappers hebben de planeet nog niet direct waargenomen. Ze leiden het bestaan van de planeet af uit het zwaartekrachtseffect dat deze op zes Kuipergordelobjecten zou hebben. De Kuipergordelobjecten hebben allemaal elliptische banen, maar volgen dezelfde richting in de fysieke ruimte. De kans dat dat toeval is, is volgens de onderzoekers slechts 0.007 procent. Maar wat veroorzaakt dan de bijzondere koers van deze objecten? Simulaties tonen aan dat er maar één passende verklaring is: een ons nu nog onbekende planeet.
De oranje baan rechts is de baan van de negende planeet: planeet X. Het kleine ringetje om de zon is de baan van Neptunus. De andere banen zijn Kuipergordelobjecten, die worden beïnvloed door planeet X.
De zoektocht naar planeet X Na de ontdekking van Neptunus in 1846 gingen wetenschappers massaal op zoek naar planeet X. De banen van Uranus en Neptunus vertoonden namelijk afwijkingen die alleen verklaard konden worden door de aanwezigheid van een eventuele negende planeet. Volgens voorspellingen van William Pickering en Percival Lowell schuilde er nog een grote planeet achter de baan van Neptunus. Jaren verstreken en er werden in de negentiende eeuw tientallen voorspellingen gedaan van de omlooptijd, positie en massa van planeet X, maar zonder succes. De mysterieuze planeet werd niet gevonden.
In de twintigste eeuw haakten veel wetenschappers af. Lowell overleed in 1916, waardoor de zoektocht naar planeet X tijdelijk stopte. Een vriend zei ooit dat het feit dat Lowell de negende planeet niet kon vinden een strop voor hem was. Astronoom Clyde Tombaugh zette het levenswerk van Percival Lowell voort en begon – als een van de weinigen – te zoeken naar de negende planeet. Op 23 januari 1930 maakte Tombaugh een foto van een klein stukje hemel. Zes dagen later bracht hij dit gebied opnieuw in kaart met zijn 13 inch astrograaf. Toen hij de platen achter elkaar afspeelde, zag Tombaugh een klein wit stipje verplaatsen: Pluto.
Pluto wordt echter niet gezien als planeet X, daar deze dwergplaneet te klein is om de banen van grote planeten te beïnvloeden. In 1931 dachten wetenschappers nog dat Pluto even zwaar was als de aarde, maar na verloop van tijd daalden de schattingen. In 1978 werd de massa van Pluto vastgesteld op 0,2% van de aarde (oftewel 1/500ste van de aarde). Na 1978 is de zoektocht naar Lowells planeet X hervat, maar tot op heden zonder succes. Wel zijn er relatief grote Kuipergordelobjecten gevonden, zoals Sedna, Quaoar, Makemake en Eris.
PLANEET X
Planeet X werd nooit ontdekt en nieuwe metingen van onder meer de baan van Uranus toonden aan dat er ook niks mis was met die baan en dat er dus geen Planeet X nodig was om deze te verklaren. Maar zelfs daarna bleef het idee van Planeet X zo af en toe opduiken. Bijvoorbeeld in 2012 nog, toen velen – ingegeven door de Maya-kalender – dachten dat de aarde zou vergaan en dat Planeet X daar een leidende rol in zou hebben. En nu suggereert nieuw onderzoek dus voorzichtig dat er inderdaad een onbekende planeet in ons zonnestelsel huist. De baan ervan is al voorzichtig in kaart gebracht en geen reden tot paniek. Wetenschappers zijn dan misschien een negende planeet op het spoor, het is niet de onheil brengende planeet X.
Grote afstand Maar nu is er dan eindelijk bewijs dat er toch echt een grote planeet in de Kuipergordel schuilgaat. Dat we die planeet nog nooit eerder gespot hebben, is goed te verklaren. Vermoed wordt dat de planeet zo’n 90 miljard kilometer van ons verwijderd is. Bovendien moet een telescoop maar net op het juiste moment de ogen richten op het stukje ruimte waar de veronderstelde planeet zich op dat moment bevindt.
Slag om de arm Het is dus zeker niet ondenkbaar dat ons zonnestelsel nog een planeet bevat. Maar tegelijkertijd moeten we een flinke slag om de arm houden. De planeet is immers nog niet gedetecteerd. In feite voorspellen de onderzoekers – op basis van modellen – dat er op grote afstand van de zon nog een planeet te vinden is. En hoe overtuigend dat bewijs ook is; het is pas zeker als we de planeet daadwerkelijk gespot hebben.
Keck en Subaru Dat spotten van die planeet hoeft echter geen tientallen jaren meer te duren, zo vertelde onderzoeker Mike Brown eerder deze week aan Scientias.nl. “De kans is heel, heel groot dat we Planeet X gaan vinden binnen een periode van vijf jaar.” De Keck-telescopen en Subaru-telescoop zijn – op het moment dat de planeet op het verste punt van zijn baan staat, de aangewezen instrumenten om de planeet te spotten.
“DE KANS IS HEEL, HEEL GROOT DAT WE PLANEET X GAAN VINDEN BINNEN EEN PERIODE VAN VIJF JAAR.”
WISE Het enthousiasme van Brown werkt aanstekelijk. Maar hoe verhoudt zijn voorspelling zich tot een onderzoek uit 2014 dat het bestaan van een grote negende planeet uitsloot? Het onderzoek – uitgevoerd met behulp van ruimtetelescoop WISE – gooit het idee van Brown niet direct aan gruzelementen. WISE sloot het bestaan van een planeet groter dan Saturnus uit, maar de planeet die Brown voor zich ziet, is kleiner. En dat is dan ook de reden dat deze in 2014 niet in gegevens van WISE is opgedoken.
Hard bewijs voor het bestaan van de negende planeet mag dan ontbreken; hard bewijs dat de planeet niet bestaat, is er tot op heden ook niet. En dus zijn het spannende tijden. We zien de wetenschap op z’n best: hypotheses ontwikkelen, toetsen en uiteindelijk bevestigen of ontkrachten.
Tot op heden hebben we in de zoektocht naar buitenaards leven vooral geluisterd. Zonder resultaat: we horen niets. Wordt het dan misschien tijd om naast luisteren ook te gaan praten, oftewel: berichtjes naar ET te sturen?
Zijn we helemaal alleen? Onderzoekers kunnen het zich moeilijk voorstellen. Naarmate ze meer onderzoek doen naar het universum en nieuwe planeten ontdekken, komen ze meer en meer tot de conclusie dat de aarde met haar ingrediënten voor leven helemaal niet zo uniek is. En waarom zou het leven op aarde dat dan wel zijn? Theoretisch gezien lijkt het vinden van buitenaards leven dan ook een kwestie van tijd.
SETI Maar tijd..tja…dat hebben we eigenlijk niet. Wij mensen zijn ongeduldig en velen vinden dat buitenaardse leven liever vandaag dan morgen. En dus werd er enkele jaren geleden actie ondernomen. Men startte misschien wel het beroemdste project gericht op het vinden van (intelligent) buitenaards leven: SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence). Met enorme radiotelescopen wordt continu ‘geluisterd’: uiteindelijk hoopt men zo een signaal op te vangen dat overduidelijk afkomstig is van een buitenaardse beschaving en dus bewijs te vinden voor het bestaan van buitenaards leven.
Luisteren naar buitenaards leven. Afbeelding: SETI.
METI Maar hoewel aan SETI verbonden onderzoekers dus al een tijdje hun oor te luister hebben liggen, hebben ze nog niets opgevangen dat wijst op het bestaan van intelligent leven buiten de aarde. Het maakt sommige mensen nóg ongeduldiger. En ze pleiten voor een andere – aanzienlijk actievere – aanpak: niet luisteren, maar spreken! Ze willen actief berichten de ruimte insturen en hopen vervolgens dat buitenaards leven door die berichten ons weet te vinden. Deze aanpak wordt ook wel aangeduid als METI (Messaging to Extra-Terrestrial Intelligence) of actieve SETI.
De Areciboboodschap bevatte de meest uiteenlopende informatie: onder meer een tekening van de mens en het zonnestelsel, de getallen 1 tot en met 10 en de atoomnummers van de elementen die de bouwstenen van ons DNA vormen.
Areciboboodschap Het idee van METI is zeker niet nieuw. Sterker nog: wij mensen hebben al wel eens doelbewust berichten de ruimte ingestuurd. In 1974 bijvoorbeeld de Arecibo Message. Met behulp van de Arecibo Radio Telescope werd een radioboodschap richting het grote Herculesbolhoopcluster (op zo’n 21.000 lichtjaar van de aarde) gestuurd. En in de jaren die volgden werden nog regelmatig met opzet boodschappen de ruimte ingestuurd. Een antwoord kregen we nooit.
Discussie Ondanks die initiatieven blijft de mensheid toch voornamelijk een luisterende soort. Want terwijl SETI jaarlijks een flink budget heeft om het oor te luisteren te leggen en dat allemaal ook heel gecoördineerd verloopt, zijn de pogingen om berichten naar ET te versturen een stuk minder professioneel. Vaak gaat het om een eenmalige actie, meer bedoeld om aandacht van het publiek te vragen voor de wetenschap of telescoop in kwestie dan de aandacht van aliens te trekken. De boodschappen zijn bovendien weinig substantieel en soms zelfs ludiek van aard. In de meeste gevallen gaan de zenders er niet eens vanuit dat ze de aandacht van aliens gaan trekken. Kortom: er is tot op heden geen serieuze poging ondernomen om actief een bericht naar buitenaardse wezens te sturen. En daar moet verandering in komen, zo vinden een aantal onderzoekers. Vorig weekend werd daar tijdens een bijeenkomst van deAmerican Association for the Advancement of Scienceover gediscussieerd. Want actief berichten sturen naar een buitenaardse beschaving: dat is een plan met voor- en tegenstanders.
Niet doen! Een argument waar tegenstanders vrijwel direct mee op de proppen komen, is dat we niet weten waar we contact mee leggen. We weten niet hoe het buitenaardse leven eruitziet en welke intenties en vaardigheden het heeft. En wat als dat buitenaardse leven veel geavanceerder is dan wij en ook nog eens kwade bedoelingen heeft? Wat roepen we dan over onszelf af? Tevens wijzen tegenstanders er graag op dat we SETI nog een kans moeten geven. Tientallen jaren zoeken naar buitenaards leven lijkt in onze optiek misschien lang, maar het kost nu eenmaal tijd om het universum af te speuren. Waarom zouden we het vertrouwen in die aanpak nu al verliezen? Een ander tegenargument is het feit dat het wel even duren kan voor een buitenaardse beschaving onze boodschap opvangt. De afstanden in het universum zijn groot en een boodschap kan zomaar duizend jaar of langer onderweg zijn alvorens deze onderschept wordt. Tegen die tijd is de boodschap wellicht allang niet meer relevant (de geschiedenis leert dat er in 1000 jaar een hoop veranderen kan). Bovendien is het twijfelachtig of er 1000 jaar nadat we de boodschap verstuurd hebben nog iemand op aarde te vinden is die daadwerkelijk op een antwoord zit te wachten en dat ook op zal vangen.
“BESCHAVINGEN DIE GEDWONGEN WORDEN OM ZICH TE VERSCHUILEN EN TE BEVEN VOOR VERGEZOCHTE GEVAREN, ZIJN GEDOEMD OM TE VERDWIJNEN”
Doen! Voorstanders kunnen zich totaal niet vinden in de angsten van de tegenstanders. Ze vinden het vaak zelfs angstaanjagender om geen contact te zoeken. Zo schrijft astronoom Alexander L. Zaitsev bijvoorbeeld: “Ik weet het niet zeker, maar volgens mij was Sebastian von Hoerner de eerste die in de jaren zestig aangaf dat ‘apathie’ of ‘verlies aan interesse’ de echte oorzaak is van het uitsterven van geavanceerde beschavingen (…) Beschavingen die gedwongen worden om zich te verschuilen en te beven voor vergezochte gevaren, zijn gedoemd om te verdwijnen.” De voorstanders benadrukken bovendien dat we wellicht een hoop van buitenaards leven kunnen leren: wellicht hebben zij problemen waar wij mee worstelen – ziektes, klimaatverandering – al onder de knie. Een ander veelgehoord argument is dat we – onbedoeld – al flink wat radiosignalen de ruimte insturen. Is het niet beter om naast die vaak vermakelijke radiosignalen ook een radiosignaal uit te zenden dat een heldere, substantiële boodschap heeft en een goed beeld geeft van de menselijke beschaving?
Aliens die reageren op onze berichtgeving: zitten we daar eigenlijk wel op te wachten?
Meer discussie In reactie op de discussie hebben een aantal mensen – waaronder een aantal wetenschappers – recentelijk een statement uitgegeven, waarin ze pleiten voor een wereldwijde discussie over dit vraagstuk. “We hebben het gevoel dat de beslissing om wel of niet een bericht uit te zenden gebaseerd moet zijn op een wereldwijde consensus en niet het resultaat moet zijn van de wensen van enkele individuen die toegang hebben tot krachtige communicatiemiddelen (…) Het opzettelijk seinen naar andere beschavingen in de Melkweg geeft aanleiding tot bezorgdheid voor alle mensen op aarde, zowel als het gaat om het bericht als de consequenties van het contact. Daarom moet wereldwijd een wetenschappelijke, politieke en humanitaire discussie plaatsvinden alvorens een bericht wordt verstuurd.”
Dat het een lastige discussie zal worden, is duidelijk. Dat komt vooral omdat de consequenties van het al dan niet versturen van een bericht niet te overzien zijn. We weten immers niet hoe het buitenaards leven dat we met ons bericht proberen te bereiken in elkaar steekt. Sterker nog: we weten niet eens of buitenaards leven bestaat. Hoe kunnen we dan een onderbouwde keuze voor of tegen het versturen van een bericht, maken? Het lijkt erop dat deze discussie – tegen wil en dank – toch vooral draait om het onderbuikgevoel dat mensen erbij hebben. En daarmee is het twijfelachtig of een wereldwijde consensus überhaupt mogelijk is. Maar laten we hier op Scientias.nl eens een poging wagen. Wat vind jij? Moeten we actief op zoek gaan naar buitenaards leven door berichten de ruimte in te slingeren? En zoja, dan zijn we ook wel heel nieuwsgierig wat er volgens jou dan in die berichten zou moeten staan. Laat het ons hieronder weten!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:News from the FRIENDS of facebook ( ENG )
'We kunnen geen aliens vinden, omdat ze al zijn uitgestorven' 22 januari 2016Caroline Kraaijvanger47
'We kunnen geen aliens vinden, omdat ze al zijn uitgestorven.
Caroline Kraaijvanger
Waarom kunnen we geen buitenaards leven vinden? Omdat leven op andere planeten maar kort kan bestaan en snel uitsterft, aldus onderzoekers.
Wetenschappers vermoeden dat er in onze Melkweg alleen al miljarden leefbare planeten te vinden zijn. Je zou dan ook verwachten dat we al snel op een buitenaards wezen moeten stuiten. Maar dat is tot op heden niet gebeurd. Waar zitten die aliens toch?
ET is dood Wetenschappers van de Australian National University komen met een mogelijke verklaring voor het feit dat we nog steeds geen kennis hebben gemaakt met ET. ET is dood. “Het universum is waarschijnlijk gevuld met leefbare planeten, dus veel wetenschappers denken dat het moet wemelen va de aliens,” vertelt onderzoeker Aditya Chopra. “Jong leven is echter zo kwetsbaar, dat we denken dat het zelden snel genoeg evolueert om te kunnen overleven.”
“JONG LEVEN IS ZO KWETSBAAR, DAT WE DENKEN DAT HET ZELDEN SNEL GENOEG EVOLUEERT OM TE KUNNEN OVERLEVEN”
Instabiele systemen “De meeste planetaire systemen zijn niet stabiel. Om een leefbare planeet te produceren, moeten levensvormen broeikasgassen zoals water en koolstofdioxide reguleren om de oppervlaktetemperatuur stabiel te houden.” Dat is wat levensvormen op aarde waarschijnlijk gedaan hebben. “Leven op aarde speelde waarschijnlijk een leidende rol in het stabiliseren van het klimaat van de planeet,” vertelt onderzoeker Charley Lineweaver.
De aarde, Venus en Mars De onderzoekers wijzen erop dat zo’n vier miljard jaar geleden in ons zonnestelsel meerdere leefbare planeten te vinden waren: de aarde, maar ook Venus en Mars waren mogelijk leefbaar. Maar ongeveer een miljard jaar nadat Venus en Mars waren ontstaan, trad er een – fatale – verandering op. Venus werd een broeikas en Mars werd ijskoud. Als er al leven op de twee planeten was ontstaan, dan moet het ergens in die periode – nog voor het in staat was om het klimaat te reguleren – het veld hebben geruimd.
“IN FEITE WORDT KLIMAATVERANDERING ALIENS DUS AL IN EEN VROEG STADIUM FATAAL”
Geen stabiliteit “Dat we nog geen signalen van aliens hebben gevonden, heeft mogelijk weinig te maken met de waarschijnlijkheid dat er leven of intelligent leven ontstaat,” aldus Chopra. In plaats daarvan zou het alles te maken hebben met het feit dat leven er niet snel genoeg in slaagt het klimaat op een planeet te reguleren, zodat het stabiel blijft. In feite wordt klimaatverandering aliens dus al in een vroeg stadium fataal.
Aliens die al in een vroeg stadium van hun evolutie uitsterven en zo aan detectie door mensen weten te ontsnappen. De onderzoekers noemen het de ‘Gaian Bottleneck’. “Een intrigerende voorspelling op basis van het Gaian Bottleneck-model is dat het merendeel van de fossielen in het universum afkomstig zal zijn van uitgestorven microbieel leven en niet van meercellige soorten zoals dinosaurussen of mensachtigen die miljarden jaren nodig hebben om te evolueren,” stelt Lineweaver.
UFO Near Space Station Makes Beam Of Light Scanning Earth! Jan 2016, Video, UFO Sighting News.
UFO Near Space Station Makes Beam Of Light Scanning Earth! Jan 2016, Video, UFO Sighting News.
Date of sighting: January 28, 2016 Location of sighting: Earths orbit at ISS This UFO was caught by Streetcap1 of Youtube and shows a UFO with a beam of light hitting Earth. The UFO is scanning the planet for some reason, probably trying to calculate the number of life forms/types in the ocean. Human pollution and how fast we destroy our own planet does concern them...since it was theirs long before it was ours. Scott C. Waring www.ufosightingsdaily.com Streetcap1 of Youtube.be states: These appeared at the right hand side of the screen briefly then moved out of frame again. I took a still photo of them and sharpened the picture which appears at the beginning and end of this short video. Streetcap1.
Secret Base Found In Nepal Himalaya Mountains, But Is It Govt Or Alien? Jan 2016, Video, UFO Sighting News.
Secret Base Found In Nepal Himalaya Mountains, But Is It Govt Or Alien? Jan 2016, Video, UFO Sighting News.
Date of sighting: January 28, 2016 Location of sighting: Kang Tanga Mountain, Nepal Coordinates: 27°47'43.40"N 86°49'6.40"E This is an excellent discovery by MexicoGeek of Youtube. This dark area on Google map is in the Himalaya mountains. Its along the highest ridge. There are two possibilities why this occurred. First, this could be an open area only visible with high end digital equipment. Meaning this could be a entrance way for UFOs to enter and exit, but a holographic wall is created to cover up so no one will notice it. Its actually on the wall of a cliff, so that not the direction any climber would take. Second, Google may have deliberately covered up this area so that we cannot see a top secret US govt military facility. You say Area 51 is secret...no, thats old school. There are newer and more secret bases located around the globe. Scott C. Waring www.ufosightingsdaily.com
Watch Classified Video Of An Alien Craft In Phoenix Lights Event
Watch Classified Video Of An Alien Craft In Phoenix Lights Event
Former U.S. Air Force aviator has recently leaked a classified military video of the Phoenix Lights UFO phenomenon. It is being claimed that the footage showed a cockpit video of Lockheed-Martin F-16 and Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II fighter jets.
The never-before-seen footage had received a lot of interest from the public as it showed the two fighter jets in action in the night when the famous Phoenix Lights UFO took place 19 years ago. The report further claimed that another footage has been obtained showing multiple civilian casualties.
Dubbed as one of the largest UFO sightings in North America, the Phoenix lights incident had alarmed thousands of Arizona residents when they apparently saw a massive object in the sky above Phoenix.
Several eyewitnesses reported a craft in diamond shape hovering over the city for a couple of hours. Until today, questions about the incident are still being asked. The eyewitnesses can still recall the phenomenon clearly, and the newly released video has stirred more tension on the infamous event.
Multiple internet documentaries have featured government denials of the incident, which has been the subject of intense scrutiny.
KWBTV news journalist David Collins released the newly leaked video on the internet this weekend. The footage allegedly depicts military and UFO on the night of the 1997 mass sighting in Phoenix.
Meet the Loon Copter, a Drone That Can Fly and Go Underwater
Meet the Loon Copter, a Drone That Can Fly and Go Underwater
Futurism/ M. A
We've seen our fair share of underwaterdrones before, but drones that are equally nimble in the air and beneath the water's surface are much more rare.
Enter Loon Copter: A drone that can fly, operate on the surface of water, or dive deep.
A project from Oakland University's Embedded Systems Research, the Loon Copter operates pretty similarly to other flying drones when airborne. When it lands on water, its buoyancy chamber keeps it floating on the surface, but the drone can also fill the chamber up, making it sink beneath the surface, where it tilts 90 degrees and uses its rotors to move around.
The drone can resurface by ejecting the ballast water, letting it go airborne once again and take off rom the water's surface.
The first prototype of the Loon Copter was tested in early 2015; a newer iteration is a semifinalist in the UAE Drones for Good Award, a competition whose finals are held in Dubai in early February.
Possible uses for such a versatile drone are many, including reconnaissance as well as search and rescue missions. Its advantages over traditional vehicles are many; for example, it's faster than a submarine and it can easily hover over an area of interest.
There's also room for improvement. The Oakland University team says priorities include extending wireless range underwater, underwater navigation and hull redesign for more efficient diving.
IN BRIEF
The Loon Copter is not just any flying drone. It can sink, dive underwater, and then resurface to fly again.
Flying drones are becoming increasingly popular nowadays, but now a new type of drone takes flying to a higher level. The Loon Copter boasts the ability to fly and dive underwater.
This drone is a project of the Oakland University’s Embedded Systems Research. As a flying drone, it is pretty similar to the other drones that we have seen in the air. However, the difference comes when it lands on water.
It has a buoyancy chamber that keeps it afloat on the water. To make it dive underwater, this chamber is filled up with water until it sinks, tilts 90 degrees, and then uses its rotors to move around. To resurface, it ejects the water, allowing it to go airborne once again and take off from directly from the water’s surface.
DRONES OF THE FUTURE
The first prototype of the Loon Copter was tested in early 2015; a newer iteration is a semifinalist in the UAE Drones for Good Award, a competition whose finals are held in Dubai in early February.
Drones are expected to be used for search and rescue missions. This tech could one day be used by lifeguards to help monitor swimmers and even deliver flotation devices when necessary.
However, the Oakland University team states that they are still in the earlier stages of research and development. To that end, they note that there is till plenty of room for improvement.
Their priorities include extending wireless range underwater, improving underwater navigation, and working on hull redesign for more efficient diving.
This 3D Printed Engine Combustor Just Passed its Hypersonic Test Flight at NASA
This 3D Printed Engine Combustor Just Passed its Hypersonic Test Flight at NASA
photo credit: Artist's impression of a NASA scramjet concept. NASA
This is seriously cool. American aerospace company Orbital ATK has tested a 3D-printed hypersonic engine combustor, one that could supposedly be used in a high-speed plane known as a scramjet.
The test was carried out at NASA’s Langley Research Center, with the combustor being made by a process known as powder bed fusion (PBF). According to Gizmag, this is when "a layer of metal alloy powder is laid down by the printer and a laser or electron beam fuses areas of it by following a digital pattern. Multiple layers are added until the product is finished.
“Additive manufacturing opens up new possibilities for our designers and engineers,” said Pat Nolan, Vice President and General Manager of Orbital ATK’s Missile Products division of the Defense Systems Group, in a statement. “This combustor is a great example of a component that was impossible to build just a few years ago. This successful test will encourage our engineers to continue to explore new designs and use these innovative tools to lower costs and decrease manufacturing time.”
In the tests, the combustor was put through high-temperature hypersonic flight conditions in a wind tunnel for 20 days, and it passed with flying colors. Supposedly such a combustor could allow for stable combustion even at speeds of more than Mach 5 (6,200 km/h, or 3,800 mph), achievable by scramjet vehicles.
It’s unclear what exactly this engine will be used for at the moment, if anything. But in the statement, Orbital said they were exploring “one of several manufacturing methods” such as PBF.
A scramjet, or a supersonic combusting ramjet, works by using the intake of oxygen and high speeds to provide the oxidizer for its combustion engine, rather than carrying oxygen like other vehicles. The speed of the vehicle compresses the air, meaning it operates most efficiently at high speeds.
There have been a few experimental scramjet tests in the past, but no vehicle has ever gone into prolonged operation. A successful scramjet engine could theoretically get from London to New York in a rather brisk 30 minutes.
IN BRIEF
A new type of combustor has been manufactured and passed tests with flying colors. Also, it was 3D printed.
In a press release that came out this past January, Orbital ATK announced that they have successfully tested a 3D-printed hypersonic engine combustor at the NASA Langley Research Center.
The combustor was produced through an additive manufacturing process known as powder bed fusion or PBF. It was subjected to various high-temperature hypersonic flight conditions for 20 days, which includes one of the longest duration propulsion wind tunnel tests ever recorded for this kind of unit.
The results of the analysis indicate that the unit has met, or at points even exceeded, all of the test requirements.
SUCCESSFUL TESTS AT THE LANGLEY RESEARCH CENTER
A scramjet combustor is one of the most challenging parts of the propulsion system. It houses and maintains stable combustion within an extremely volatile environment. The tests were done to ensure that the PBF-produced part would be robust enough to meet the mission’s objectives.
“Additive manufacturing opens up new possibilities for our designers and engineers,” said Pat Nolan, Vice President and General Manager of Orbital ATK’s Missile Products division of the Defense Systems Group. “This combustor is a great example of a component that was impossible to build just a few years ago. This successful test will encourage our engineers to continue to explore new designs and use these innovative tools to lower costs and decrease manufacturing time.”
The tests conducted at the Langley Research Center enabled the company to challenge the new combustor design which was made possible through an additive manufacturing process. Complex geometries and assemblies that once required multiple components can be simplified to a single, more cost-effective assembly.
However, since the components are built one layer at a time, it is now possible to design features and integrated components that could not be easily cast or otherwise machined.
PBF is one of several manufacturing methods currently being explored by Orbital ATK and its technology partners. Final assembly of the test combustor was completed at the company’s facilities in Ronkonkoma, New York, and Allegany Ballistics Laboratory in Rocket Center, West Virginia.
Orbital ATK’s Defense Systems Group is invested in a diverse array of works, from providing precision and strike weapons to advanced propulsion and hypersonics, missile components across air-, sea- and land-based systems, and other ammunition and related energetic products.
Star Wars: History and Legacy on Space Exploration
Star Wars: History and Legacy on Space Exploration
By Elizabeth Howell, Space.com Contributor
"That's no moon, it's a space station..." Actually Obi Wan, that IS a moon, it's Saturn’s moon Mimas. It simply resembles the "Death Star" from Star Wars. (Or that's what the Sith Lord would have us believe.)
Credit: NASA/JPL/SSI
A long time ago — roughly four decades — the world was introduced to Jedi knights, lightsabers, droids, Wookies and the Force.
"Star Wars" exploded into movie theaters in 1977, and it became an instant hit, eventually spawning a pop-culture empire, including sequels, prequels, books, comics, video games, television series and radio shows. Before long, elements of the space fantasy had an effect on real-life space technology.
Below is a brief overview of the franchise and its effect on space technology in the decades since.
Franchise overview
The "Star Wars" franchise is divided into three sets of films — the originals, the prequels and the sequels — as well as myriad off-canon television series, video games, radio shows and other forms of media. In this article, we will focus on the films.
The tale, from "a galaxy far, far away," concerns the adventures of young Luke Skywalker, the nephew of a moisture farmer who lives on a desert planet. Luke learns that he is adept at harnessing the Force, described as an "energy field … that binds the galaxy together." He eventually joins the rebellion against the Galactic Empire, along with his newfound allies — two robots ("droids"), C-3PO and R2-D2; Obi-Wan Kenobi, a Jedi knight in seclusion; a smuggler, Han Solo, and his Wookie co-pilot, a large sentient beast named Chewbacca; and a princess and rebel leader, Leia Organa. Luke also encounters Darth Vader, a Jedi knight who has fallen to the dark side, and (— spoiler alert! —) turns out to be Luke's father.
With the help of his allies and others in the rebellion, Luke destroys the Death Star, a planet-killing satellite, as well as its bigger, more powerful replacement. In a final showdown, Luke confronts the Emperor and battles Darth Vader, who redeems himself by turning against the Emperor and aiding his son.
The original trilogy — later subtitled "A New Hope," "The Empire Strikes Back" and "Return of the Jedi" — was released into theaters between 1977 and 1983. Director George Lucas expressed frustration with the technology of the 1970s and 1980s, and when digital technology came along in the 1990s, he chose to re-edit the originals and in some cases, alter or add scenes. (The most infamous scene came in the first movie. The original version of "A New Hope" has Han Solo shooting the bounty hunter Greedo, while the re-mastered version has Greedo firing first.)
Lucas also released three prequels between 1999 and 2005 — "The Phantom Menace," "Attack of the Clones" and "Revenge of the Sith" — to chart the path of Darth Vader's rise and fall, and the birth of Luke and (—spoiler alert! —) his twin sister, Leia. In 2012, Disney announced that it would take over the franchise's production and pledged to release several sequel films to the original series. The first of these films, "The Force Awakens," premiered in December 2015. It is set many years after "Return of the Jedi" and concerns the aftermath and legacy of the Empire's defeat.
Space fantasy meets space fact
As popular culture became entrenched in "Star Wars" references, words, phrases and ideas from the franchise entered the vernacular of science and technology.
In 1983, President Ronald Reagan proposed the Strategic Defense Initiative, which would use ground- and space-based lasers, particle beams, missiles and other weapons to help protect the United States from attack by nuclear missiles. Critics derisively referred to it as "Star Wars."
The defense system would have some parts of it based in space. One idea, according to Encyclopedia Britannica, was Earth- and space-based laser systems that could (simply put) shoot down missiles before they reached their target. The proposal also called for surface-to-air missiles placed beside strategically important locations (such as ICBM silos). The program led to the development of items such as the Extended Range Interceptor, which successfully caught a missile in-flight in testing in 1987. The U.S. Army also had a successful hit-to-kill on a target on the fourth try with a Minuteman missile, in 1984.
The program was eventually abandoned. There were concerns that the program violated the anti-ballistic missile treaty that was part of the Strategic Arms Limitation Talks, according to the Cold War Museum. The program was also killed due to budget cuts and lack of results. After $30 billion spent, no laser and mirror system was ever used.
In 2007, shuttle Discovery launched Luke Skywalker's lightsaber into space to commemorate the 30th anniversary of the franchise. The ceremonies on the ground surrounding its handover to NASA included appearances by Chewbacca and Imperial stormtroopers.
The first-generation Robonaut looks more than a little bit like the bounty hunter Boba Fett from "Star Wars."
Credit: NASA; Disney/Lucasfilm
Look-alikes
Close-up images of Saturn's moon Mimas in our own solar system showed it looks similar to the Death Star, which had a distinctive circle on one side of its sphere shape. In real life, the moons that have these large circles are actually showing off the remnants of a large asteroid smacking into the surface and leaving behind a crater.
NASA has also referenced "Star Wars" when talking about the moon Iapetus, which also orbits Saturn. "The moon Iapetus, like the 'force' in Star Wars, has both a light side and a dark side," the agency wrote in 2015.
"Star Wars" is also referenced frequently when speaking about planets with two suns, similar to Luke's home planet, Tatooine. Most of the planets that orbit two stars are huge gas giants, but a handful of planets similar to Earth have been found as well, such as Kepler 16b, Kepler-34b, Kepler 35b. In 2015, a study from the University of Utah suggested these sorts of planets might be more common than was once thought. Simulations showed it was possible that planetesimals — the precursors to planets — could safely orbit in an oval around two stars without necessarily crashing into each other.
A TIE fighter from "Star Wars."
Credit: Disney/Lucasfilm
Droids and robots
Today, there is a real-life R2-D2 — at least the 21st-century equivalent of it — on the International Space Station (ISS). NASA's humanoidRobonaut 2 is sometimes called R2. It is still in testing, but R2 is intended to flip switches and do other simple science experiments and free up time for the astronauts to do more complicated things. In the future, NASA hopes to outfit a version of the robot to do work outside the space station, rather than sending astronauts out on risky spacewalks.
C-3PO's role was to serve as a translator for his human companions. While robots aren't quite at that stage yet, in 2013 a Japanese child-like robot called Kirobo (created by university researchers in association with Toyota) had a chat with ISS commander Koichi Wakata about their journey into space. Kirobo is intended to be an interactive robot for lonely people, whether they are astronauts in space far from home, or isolated seniors who are unable to get out of the house very easily. [Photos: Meet Kirobo, Japan's 1st Talking Space Robot]
In 2006, NASA launched a set of droids to the space station to test synchronized flying in space, and the technology was used by several ISS crews. The droids are intended to be aware of each other and to synchronize their flying so as not to crash into each other, which is technology that could be useful for satellites. In "Star Wars," robots like these were used for lightsaber training.
There are other, less obvious uses of technology from "Star Wars" being used in space:
Solar panels: The Empire's TIE fighter spacecraft appear to have solar panels on their outer hulls, which is a technology that NASA uses for many of its Mars probes (including the Opportunity rover on the surface) as well as the International Space Station. Solar panels are most useful on spacecraft that are closer to the sun. This means that a mission such as Rosetta — which chased a comet beyond Mars' orbit — had to have extremely large solar panels to catch the sunlight required. Spacecraft operating farther away require nuclear power.
Lasers: While lasers are used for combat in "Star Wars," NASA is testing using lasers for high-speed communications between space and the ground. NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter probe, for example, tested out a laser system from the moon and received a picture of the Mona Lisa sent from Earth. NASA is discussing doing laser tests from the International Space Station to increase the flow of communications from the orbiting complex. This would be particularly useful for experiments, which send out quite the amount of data for investigators back home.
For years, astronomers have been puzzled by a quandary known as the global missing baryon problem, which struggles to pin down the whereabouts of unaccounted for matter in the universe. So where has all the matter gone? Scientists may have just figured it out.
Astronomers at the Commonwealth Scientific and Industrial Research Organization's Compact Array station in Eastern Australia have reportedly made a mind-bending discovery. Using Compact Array telescopes located onsite, IFL Sciencereports that researchers may have uncovered "invisible" entities so large that they could stretch the length of space it takes Earth to make a full rotation around the sun. The entities are located in the Sagittarius constellation, and the missing matter scientists have been searching for could be contained within them.
In a Thursday press release, CSIRO astronomer Dr. Keith Bannister said the "lumps" could drastically reshape how we understand how gas exists in our galaxy. "They could radically change ideas about this interstellar gas, which is the Galaxy's star recycling depot, housing material from old stars that will be refashioned into new ones," Bannister said. "Lumps in this gas work like lenses, focusing and defocusing the radio waves, making them appear to strengthen and weaken over a period of days, weeks or months."
Astronomers believe that these invisible space entities exist some 3,000 light-years away, though the shape of the lumps remain unknown for now. "We could be looking at a flat sheet, edge on," said CSIRO's Dr. Cormac Reynolds, in the release. "Or we might be looking down the barrel of a hollow cylinder like a noodle, or at a spherical shell like a hazelnut."
As if that conceptional visual isn't mind-imploding enough, scientists believe the invisible structures are also moving at a speed of 30 miles per second.
And digging deeper into the missing baryon problem, IFL Science explains that one element of the Big Bang Theory suggests that atoms should make up 4% of all matter in the universe. However, after a tally of the matter scientists can see, the amount of matter on paper doesn't add up to 4%. That means that the remaining matter can't be seen.
That sounds an awful lot like dark matter. Yet speaking to IFL Science, Bannister said this most recent discovery isn't thought to fall into that category. "The existence of dark matter is often inferred from how galaxies are able to hold themselves together, despite their rotation," IFL Science reports. "These structures are not thought to play a part in that."
Though much remains to be explained about this discovery, Bannister is hopeful that continued research will advance what scientists understand about the unseeable elements of our solar system.
"These structures are real," he said in the release, "and our observations are a big step forward in determining their size and shape."
Alien skeleton found on Mars: Is this the ultimate proof Mars was inhabited by intelligent beings in the past?
Alien skeleton found on Mars: Is this the ultimate proof Mars was inhabited by intelligent beings in the past?
Are these claims far-fetched or is it possible that someone just made an incredible finding on Mars? Is it possible that UFO hunters have accidentally made one of the best discoveries on the surface of Mars?
Facebook page ‘Journey to the surface of Mars’ has posted yet another incredible and provocative image from the surface of the red planet. In the photograph, taken by NASA curiosity rover, we can clearly observe what eerily resembles a mysterious skeleton on the surface of the red planet.
In the past, numerous images have been posted of mysterious objects on Mars. While some of these images can be explained logically, there are numerous images that defy every logical explanation, and the images presented here could very well be one of those.
Our views about Mars have drastically changed over the past 5 years. From thinking that Mars was an inhospitable and dry planet, we have come to learn that our neighboring planet was in fact very much like Earth in the distant past. Even today, NASA reports that there is liquid flowing water on Mars. Scientists have learned that in the distant past, Mars’ atmosphere was very similar to that of Earth and that the red planet had huge oceans, lakes and rivers, just as our planet has today. Having that said, it isn’t far fetched to theorize that life could have developed on Mars in the distant past.
The original RAW images can be found by clicking here.
Dr. John Brandenburg, who has a Ph.D. in Theoretical Plasma Physics from the University of California and he is currently working as a plasma physicist at Orbital Technologies in Madison Wisconsin believes that in the distant past, the red planet was inhabited by two ancient Martian civilizations, and he calls them Cydonians and Utopians. According to Dr. Brandeburg, these civilizations were massacred in a giant nuclear attack – and evidence of the genocide can still be seen today.
According to Dr. John Brandenburg, there is enough evidence to prove that at least two major nuclear blasts went off on the surface of the red planet in the distant past. The theory proposed by Dr. Brandenburg is based on the traces of uranium and thorium that have been registered on the surface of Mars. This Martian civilization was wiped out by another hostile alien race from elsewhere in the universe.
Dr Brandenburg states: “The high concentration of Xenon-129 atmosphere, the evidence from Krypton-80 and the detected pattern of excess abundance of Uranium and Thorium on Mars surface, relative to Mars meteorites, first seen by the Russians and now confirmed by the Mars Odyssey Spacecraft Gamma Ray Spectrometer, mean that the surface of Mars was apparently the site of massive radiological events, which created large amounts of signature isotopes and covered the surface with a thin layer of radioactive debris enriched in certain elements relative to its subsurface rocks. This pattern of a phenomenon can be explained as due to two large anomalous nuclear explosions on Mars in the past.”
The image discovered by Facebook Page journey to the surface of Mars seems to provide physical evidence that goes hand-to-hand with the theory proposed by Dr. Bradenburg.
In the image, many viewers suggest we can observe a fossilized skeleton on the surface of the red planet, a skeleton that could have belonged to one ancient civilization that inhabited Mars in the distant past.
However, skeptics firmly deny something like this is possible saying that Mars was never inhabited and all of the alleged artificial ‘objects’ and ‘structures’ that have been found on countless NASA images are nothing more the natural formations on Mars.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:News from the FRIENDS of facebook ( ENG )
BREAKING NEWS: Unidentified flying object shot down by the Indian Air Force at Barmer (VIDEO)
BREAKING NEWS: Unidentified flying object shot down by the Indian Air Force at Barmer (VIDEO)
Officials from the Indian military announced that yesterday, January 26, 2016, a Sukhoi MKI 30 fighter jet of the Indian Air Force has shot down an unidentified balloon-shaped object over Barmer district of Rajasthan, India, after the IAF radar picked it up, setting off alarm.
Metallic objects from the object have been collected for further investigation. The IAF has not confirmed what the object is.
Barmer is less than 300 miles from Jaipur, where villagers reported this month mysterious metal balls falling from the sky.
Last year in November similar metal balls fell from the sky in Spain and Turkey and this year on January 9th strange metal balls fell from the sky in Vietnam.
The prime crew of the National Aeronautics and Space Administration’s (NASA) first manned Apollo Space Flight, named on March 21, 1966, are pictured during training in Florida. Left to right are astronauts Virgil I. Grissom, Edward H. White II, and Roger B. Chaffee.
Credit: NASA
This article was originally published in 2013.
In NASA's early years, the agency learned by doing; developing tests and procedures as programs wore on. One test developed and used in the Mercury program was the "plugs-out test," a prelaunch test of the spacecrafts systems through a simulated countdown on launch. It was never considered a dangerous test, but on Jan. 27, 1967, Apollo 1's plugs-out test claimed the lives of the crew.
Typical for the first flight of a new program, the plan for Apollo 1 was a simple shakedown cruise. The crew — Mercury astronaut Gus Grissom, Gemini veteran Ed White, and rookie Roger Chaffee — would take just the Command and Service Module (CSM) into Earth orbit.
The plugs-out test started out routinely with the flight-ready spacecraft mounted on its unfueled Saturn IB rocket. The umbilical power cords that supplied power were removed — the plugs were out — putting the spacecraft on its internal batteries and the crew cabin was pressurized with 16.7 pounds per square inch of pure oxygen. As the crew entered the spacecraft around 1pm that afternoon, a full launch-day staff of engineers in mission control took their positions for the test. There was also a staff of men in the White Room; the room that gave the astronauts passage to the spacecraft remained attached to the vehicle.
For the first five hours, minor things interrupted the test. Grissom complained of a foul odor like sour buttermilk in his oxygen unit and at one point a high oxygen flow rate in the astronauts suits tripped an alarm. But these were minor problems compared to the persistent communications problems. Static made conversations between the crew and mission control nearly impossible. Grissom, frustration rising, remarked that they'd never get to the moon if they couldn't talk between two or three buildings.
Just after 6:31pm that evening, technicians monitoring the spacecraft from Mission Control noticed a sudden increase in oxygen flow and pressure inside the cabin. This irregularity in telemetry was accompanied by a garbled transmission: "Fire," someone said, then "they're fighting a bad fire — let's get out. Open 'er up" or "we've got a bad fire — let's get out. We're burning up." Because of the static, it wasn't even clear who was speaking.
Monitors showing a live video feed of the white room told the story: flames visible through in spacecraft's small window. Crews in the White Room tried to open the hatch, but no one could move the inward opening design against the pressure inside the spacecraft. Three seconds after the crew's first mention of a fire, the CSM's pressure reached a critical point. The hull ruptured, flames poured into the White Room. Telemetry and voice communication from Apollo 1 went silent.
It was a half hour before firemen and recovery personnel were able to remove the astronauts' bodies; Ed White was found turned around on his couch reaching for the hatch.
The accident investigation lasted a year. It took two months for technicians to disassemble the spacecraft; it was taken apart piece by piece with everything removed checked against another full Apollo CSM. The accident review board finally determined that a wire over the piping from the urine collection system had arced. In the pure oxygen environment, and with everything inside soaked in pure oxygen, that spark turned into a full fire easily. The pattern of damage suggested that the fire started below the crew's feet, a point out of their line of sight. The best estimates said it took about ten seconds for spacecraft to fill with flames. But it wasn't the fire that killed the crew. Autopsies showed they asphyxiated after their oxygen hoses were severed. They were gone less than a minute after reporting the fire.
The accident investigation focused on NASA's controversial decision to run a test with a spacecraft under high pressure with pure oxygen. The Apollo CMS' manufacturer, North American Aviation, had recommended NASA not test the spacecraft under pressure, warning of risks of fire, but NASA pressed on and ran the test as it had before all six Mercury flight and all ten Gemini missions. In retrospect, head astronaut Deke Slayton said, it was sheer luck that plugs-out tests in the McDonnell built Mercury and Gemini spacecraft hadn't ended in tragedy. It was an unfortunate oversight that the plugs-out test had never been classified as hazardous. That designation was reserved for tests involving fueled vehicles, hypergolic propellants, cryogenic systems, high pressure tanks, live pyrotechnics or altitude chamber tests.
The accident led to two significant changes in the Apollo spacecraft. The inward-opening hatch was replaced with a quick-operating, outward opening, lightweight design made of aluminum and fiberglass that could be opened in less that 10 seconds. NASA also changed the spacecraft's cabin atmosphere for pre-launch testing. The 100 percent oxygen was replaced with a mixture of 60 percent oxygen and 40 percent nitrogen, a mixture that was far less supportive of combustion though the astronauts' suits still fed them pure oxygen. After launch, the oxygen/nitrogen mix was gradually replaced with pure oxygen for the duration of the mission.
No crew ever flew on Apollo 1. The mission was redesignated Apollo 204 and manned missions continued with Apollo 7 in October of 1968. The plugs-out test was never reclassified as hazardous, but Apollo 7's plugs out test was run with the hatch open.
STERRENKUNDEAstronomen hebben het grootste zonnestelsel tot dusver ontdekt. Het bestaat uit een grote planeet, die er bijna een miljoen jaar over doet om rond zijn ster te cirkelen.
De gasreus bevindt zich een biljoen kilometer van zijn ster. Zijn baan is daardoor 140 keer groter dan die van Pluto rond onze zon. De voorbije jaren werd een handvol van dergelijke extreme systemen ontdekt, maar dit is veruit het grootste: bijna drie keer zo groot als de vorige recordhouder.
De planeet, 2MASS J2126-8140, en zijn ster, TYC 9486-927-1, waren al bekend maar astronomen wisten niet dat ze samen hoorden. Dat werd eerder toevallig ontdekt door een internationaal team, tijdens een studie naar jonge sterren en bruine dwergen. Details van het onderzoek verschijnen binnenkort in het vakblad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
'Ze zijn zo zwak met elkaar verbonden dat om het even welke nabije ster hun baan volledig verstoord zou hebben'
Simon Murphy, onderzoeker
Toen de onderzoekers vaststelden dat zowel de planeet als de ster zich op ongeveer honderd lichtjaren van de aarde bevonden, zijn ze de beweging van de twee gaan vergelijken. Zo constateerden ze dat ze samen bewogen.
De planeet is ongeveer 12 tot 15 keer zo groot als Jupiter. "Het was een grote verrassing dat een object met een dergelijke kleine massa zich zo ver van zijn centrale ster bevindt", zegt onderzoeker dr. Simon Murphy van de Australische National University. "Dit zonnestelsel kan zich onmogelijk op dezelfde manier gevormd hebben als het onze."
De onderzoekers speculeren dat de ster en de planeet zich 10 tot 45 miljoen jaar geleden vormden uit een filament van gas dat ze samen in dezelfde richting duwde. "Ze kunnen niet in een dichtbevolkte omgeving geleefd hebben", klinkt het. "Ze zijn zo zwak met elkaar verbonden dat om het even welke nabije ster hun baan volledig verstoord zou hebben."
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
UFO veroorzaakt uitbarsting vulkaan in Mexico ( VIDEO )
UFO veroorzaakt uitbarsting vulkaan in Mexico ( VIDEO )
Naast de vreemde lichten bij de piramides en de bizarre geluiden in de lucht zien we nu heel gekke dingen bij een vulkaan in Mexico.
De webcam van de Colima vulkaan laat zien dat deze “slaapt” totdat er een cilindervormige UFO in beeld komt.
De afgelopen weken zijn spannend geweest want niet alleen is er opeens bekendgemaakt dat er een nieuwe planeet zou zijn ontdekt in ons zonnestelsel, ook gebeuren er allerlei andere merkwaardige dingen die wellicht te maken kunnen hebben met de nadering van de onbekende planeet Nibiru.
Ook de steeds heftiger wordende aardveranderingen vallen voor een deel in die categorie en dat geldt zeker voor de vulkanen op deze aarde. Het lijkt alsof er talloze vulkanen zijn die een lange winterslaap hebben gehouden en die nu ineens weer klaarwakker zijn.
Net zoals de piramides die door middel van vreemde lichtstralen lijken te reageren op iets.
Eén van de vulkanen die de afgelopen jaren weer heel actief is geworden, is de Colima vulkaan in Mexico.
Mexico is ook het land bij uitstek voor buitenaardse objecten en dat gaat ook zeker op voor de vulkanen in Mexico zoals de beroemde Popocatépetl waar op regelmatige basis UFO’s worden gesignaleerd en waarvan ufologen denken dat er zich onder de vulkaan een buitenaardse basis bevindt.
Eenzelfde verschijnsel doet zich ook voor bij de Colima vulkaan. Daar werd op 3 januari van dit jaar een cilindervormige UFO gesignaleerd die over de vulkaan vloog waarbij het leek alsof deze een uitbarsting veroorzaakte.
Het zag er ongeveer als volgt uit:
Volgens ufoloog Scott Waring lijkt het alsof de UFO iets of iemand transporteert naar of van een buitenaardse basis onder de vulkaan die daarop reageert door een uitbarsting van vuur en lava.
Wanneer je de video bekijkt dan is de vulkaan inderdaad rustig tot de ufo in beeld komt en na de uitbarsting en de passage van de UFO wordt het wederom rustig.
In een artikel van ons gisteren werd duidelijk dat ook de Maya’s bekend waren met de omloopbaan van de planeet Nibiru. Dit is bekend geworden door voorwerpen die in Mexico zijn gevonden.
Ook het bovenstaande speelt zich af in Mexico en wie weet is ook hier een verband te leggen tussen de vreemde gebeurtenissen bij de Colima vulkaan en de komst van Nibiru.
Evert Jan Poorterman, auteur bij ons met zijn Anunnaki serie, stuurt nog de volgende aanvulling op zijn opmerking gisteren aangaande de ontdekking van een nieuwe planeet en het feit dat deze al veel eerder bekend was.
Het was de Amerikaan Clyde Tombough die in 1930 de planeet Pluto ontdekte. Tombough vergeleek fotografische platen met behulp van ‘blink-comparator’ toen hij werkzaam was in het Lowell Observatory in Flagstaff, Arizona. De afwijkingen op de platen toonden aan dat er een planeet moest zijn. Niet een optische waarneming door een telescoop leverde het resultaat op, maar een theoretische aanname, gebaseerd op nauwgezet speurwerk van negatieven leidde tot de ontdekking van planeet Pluto.
In 1978 kwamen enkele resultaten bij elkaar. De Voyager2 seinde beeldmateriaal naar NASA en daaruit bleek dat Pluto veel kleiner was dan aangenomen. Men ging er van uit dat Pluto een doorsnede had van ca. 6.000 Km. (bijna even groot als planeet Mars – 6.794 Km.) en nu bleek Pluto slechts 2.400 Km. in doorsnee te zijn... begeleidt door een kleinere planeet; Charon (1.207 Km.). We zouden Pluto en Charon kunnen zien als een ‘dubbelplaneet’, maar ook als een planeet met een satelliet.
Inmiddels weten we dat Pluto wel vijf satellieten heeft (zeg nooit ‘maantjes’, want der is in ons stelsel maar één Maan! Alle andere begeleiders van planeten moeten we dan ook ‘begeleiders’ noemen of gewoon satellieten). En de andere ‘ontdekking’ was die van de twee astronomen van het Marine Observatory in Washington... en tegelijkertijd ontdekte James Christy van het U.S. Naval Observatory (ook Flagstaff, Arizona) planeetje Charon. De twee astronomen in Washington verbaasden zich over de kleinheid van Pluto...
(gingen uit van 6.000 Km. in doorsnee) en stelden dat ze Pluto niet langer konden zien als de ‘veroorzaker’ van de schommelingen in de banen van Neptunus en Uranus. En als het kleinere Pluto niet de veroorzaker was... wie was het dan wel. En op dat moment komt Zecharia Sitchin in het verhaal; bezoekt de beide astronomen... en in 1983 lanceert NASA ‘warmtezoeker’ IRAS. Sitchin schrijft;
‘Natuurlijk maakte ik de marine-astronomen opmerkzaam op de Soemerische bewijzen, die in dit boek neergelegd zijn. Ze meenden dat de aanwezigheid van een grotere planeet – de verklaring zou kunnen zijn. Enkele weken geleden werd mij meegedeeld, dat deze mogelijkheid zo ernstig genomen werd, dat men nu – een zoeken naar zo’n planeet – begonnen was... naar ‘mijn’ Twaalfde Planeet! Met andere woorden; gezaghebbende astronomen hebben ingezien dat de Soemeriërs 6.000 jaren geleden meer wisten dan wij nu’...
Robert Schroeder is the author of the book “Solving the UFO Enigma: How Modern Physics is Revealing the Technology of UFOs.” (Amazon link) His presentation will show how modern science can help us understand the technology observed in UFOs.
Travis Walton (born February 10, 1953) is an American logger who was taken aboard a UFO on November 5, 1975, while working with a logging crew in the Apache-Sitgreaves National Forest near Snowflake, Arizona. For five days, Walton could not be found, despite an intensive search by law enforcement officers and volunteers. His story of what he saw aboard the UFO will amaze you! Also, check out his book called Fire In The Sky
Here’s one new daytime footage of a bright object flying across the sky above San Antonio in Texas. This was filmed on 23rd January 2016.
Witness report: Here is some Undeniable U.F.O Evidence of a UFO Orb Monitoring an Area over San Antonio,Texas…This U.F.O was clearly Under Intelligent Control…Sighting lasted about 10 min it Traveled in a Controlled Manner while Rotating in Place….As if it was Monitoring the Area you can see how it travels in a Constant Speed..At times it Stops/Hover then Change Direction…At one point it Descends clearly Under Some Sort Of Control..With Perfect Points Of Reference we can see the altitude it was traveling Speed/Direction.I followed until it was out of sight…..In my opinion this object is clearly not an aircraft or weather balloon/satellite..
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
