UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN

Een Amerikaanse onderzoeker heeft een apparaat ontwikkeld dat DNA, RNA, eiwitten en viruspartikels kan printen.

Het apparaat heeft de naam Digital-to-Biological Converter (kortweg DBC) gekregen en is ontwikkeld door de onderzoeksgroep van Craig Venter. Misschien gaat er bij het horen van die naam niet direct een belletje rinkelen. Maar binnen de synthetische biologie wordt de man gezien als een pionier. Hij verbaasde in 2000 vriend en vijand door met weinig mankracht in korte tijd het complete menselijke genoom in kaart te brengen. En in 2010 wist hij alle kranten te halen door – naar eigen zeggen – voor het eerst kunstmatig leven te creëren (zie kader). Een paar jaar later – in 2016 – presenteerde hij een uitgeklede versie van diezelfde synthetische levensvorm die enkel de genen herbergde die deze nodig had om te overleven (en dat waren er – verbazingwekkend genoeg – 437, veel meer dan vooraf werd gedacht).

SYNTHETISCH LEVEN

In 2010 creëerde Venter een volledig synthetisch genoom en plaatste dat vervolgens in een levende cel. Velen – waaronder Venter zelf – bestempelden het resulterende organisme als ’s werelds eerste synthetische levensvorm. Daar valt echter wel iets op af te dingen. Want dit organisme was niet vanuit het niets gecreëerd: Venter maakte immers alsnog gebruik van een bestaande, levende cel.

DBC
En nu laat Venter dus weer van zich horen. En wel met de DBC. “Allerlei methoden die in het moleculair biologisch lab gebruikt worden, worden in dit apparaat geautomatiseerd,” vertelt professor Oscar Kuipers, als moleculair microbioloog verbonden aan de Universiteit van Groningen.

Van bits naar eiwitten
Maar hoe werkt het apparaat dan precies? “Het begint allemaal met digitale informatie, dus bits: nullen en enen,” stelt Kuipers. Die bits beschrijven een DNA-sequentie, oftewel de volgorde van nucleotiden, waarvan adenine (A), Cytosine (C), Guanine (G) en Thymine (T) de meest voorkomende zijn. “Met twee bits kun je elke letter schrijven. A kan bijvoorbeeld 00 zijn. C kan 10 zijn, G kan 01 zijn en T kan 11 zijn.” Zo’n digitale DNA-sequentie kan het apparaat van Venter vervolgens omzetten in een echt DNA-molecuul, dat bestaat uit twee ketens van duizenden aan elkaar gekoppelde nucleotiden. “Deze DNA-syntheses (de kunstmatig gecreëerde DNA-moleculen, red.) bestaan bijvoorbeeld uit een paar duizend letters. Die kortere stukken DNA kunnen echter aan elkaar gekoppeld worden, zodat grotere stukken DNA ontstaan. En uiteindelijk kun je zo een compleet chromosoom maken.” Zo heeft Venter al aangetoond dat hij het chromosoom van een faag – een klein virus dat alleen een specifieke bacterie infecteert en uit een paar duizend basenparen bestaat – kan produceren. “Maar je kunt zeker ook grotere DNA-sequenties maken.” Het apparaat gaat echter vervolgens nog een stapje verder. “Als je zo’n stuk DNA hebt, kan het apparaat daar nog enzymen aan toevoegen die het DNA omzetten in RNA-moleculen en die coderen dan voor de eiwitten.” Door vervolgens nog wat andere stoffen – waaronder energiedragers, enzymen en ribosomen – toe te voegen, maakt het apparaat een eiwit. “En dat gebeurt dus allemaal in vitro, dus zonder tussenkomst van levende cellen.”

De Digital-to-Biological Converter. Afbeelding: Nature Biotechnology / doi:10.1038/nbt.3859.

Transformatie-unit
Op dit moment kan het apparaat dus DNA-moleculen, RNA-moleculen en eiwitten maken. Daarnaast zit in het apparaat ook een transformatie-unit. Deze transformatie-unit kan het synthetische DNA in een levende cel plaatsen. Het betekent dat het apparaat in staat is om de ‘kunstmatige levensvorm’ die Venter in 2010 presenteerde, te ‘printen’.

Vaccins en medicijnen
Het klinkt heel indrukwekkend. Maar wat kunnen we nu eigenlijk met dit apparaat? Venter ziet grote mogelijkheden. Hij ziet het apparaat al vaccins, medicijnen, voedsel en zelfs complexere levensvormen op misschien wel andere planeten printen. “Het apparaat kan onder meer RNA-moleculen maken en die worden weer gebruikt om vaccins van te maken,” vertelt Kuipers. Er liggen plannen om de DBC kleiner en mogelijk zelfs draagbaar te maken. Het zou kunnen betekenen dat vaccins straks op elke plek gemaakt kunnen worden. Hetzelfde geldt voor sommige medicijnen. “Stel je voor dat je in het regenwoud zit en je loopt een infectie op. Het apparaat kan dan de ziekteverwekker sequencen en daarmee identificeren. Dan kan een arts op afstand het apparaat opdracht geven om een geschikt antibioticum te printen.” Het klinkt misschien te mooi om waar te zijn. “Maar het is zeker niet onmogelijk, want een antibioticum kan een eiwitje of een complexe organische verbinding zijn en zolang je de juiste moleculaire bouwstenen en enzymen hebt, kun je die synthetiseren.”

WIE IS VENTER?

Sommige mensen noemen hem een genie. Anderen zien hem meer als een geslepen zakenman die erin slaagt om – onder meer bij bedrijven – honderden miljoenen dollars los te peuteren voor zijn onderzoek. Kuipers ontmoette Venter een aantal jaren geleden toen Venter de Leeuwenhoek Medaille in ontvangst mocht nemen. “Het is een charismatische man, een visionair, maar tegelijkertijd is hij ook heel zakelijk.” Of hij net als eerdere ontvangers van de Leeuwenhoek Medaille ooit de Nobelprijs in handen gedrukt gaat krijgen? Het zou Kuipers niet verbazen. “Hij heeft misschien geen concrete grote ontdekking gedaan, maar hij heeft wel enorm veel kennis verzameld en die kennis snel gebruikt om onderzoek en synthese te automatiseren. De moleculaire biologie is door hem absoluut in een versnelling geraakt.”

Biologische teleportatie naar Mars
Maar Venter droomt groter. Hij ziet het ook wel voor zich dat dit apparaat in de toekomst naar Mars wordt gestuurd om daar micro-organismen te printen die de rode planeet terravormen. Of misschien kunnen we de planeet zelfs wel van een afstandje koloniseren door het genoom van complexere levensvormen – misschien zelfs mensen – naar zo’n apparaat op Mars te sturen. Venter noemt dat ‘biologische teleportatie’. “Het is een beetje Jules Verne-denken,” vindt Kuipers. Want er zitten vanzelfsprekend nogal wat haken en ogen aan dit wilde plan. “Eerst moet je het apparaat daar zien te krijgen en het moet ook daar – bij lage temperaturen en extreme omstandigheden – functioneren. Bovendien heeft Venter nog niet laten zien dat hij zonder tussenkomst van levende cellen een organisme kan printen. Dus dat betekent dat je cellen, al dan niet voorgeprepareerd, mee moet sturen om leven te kunnen ‘printen’.” Kuipers ziet zelf meer in die andere toepassing: snel medicijnen en vaccins printen op de plekken waar dat nu heel lastig is.

Echt nieuw leven printen
Biologische teleportatie mag dan ver weg zijn: het maakt Kuipers niet minder enthousiast over de DBC. “Het is heel mooi dat er nu een machine is die van elke sequentie in principe een eiwit kan maken. Natuurlijk zijn er nog wel wat problemen.” Zo is niet elk eiwit dat Venter maakt, functioneel, omdat niet elk eiwit zich direct goed vouwt. “Daarvoor heb je hulp-eiwitten of andere stofjes nodig, maar die kunnen in de toekomst natuurlijk in het apparaat worden toegevoegd. In theorie is dan ook niets onmogelijk. De logische vervolgstap? Met dit apparaat een compleet genoom synthetiseren en in een bacterie plaatsen, zodat een heel nieuwe bacterie ontstaat.” Die nieuwe bacterie kan – in de toekomst wellicht samen met synthetische hogere organismen – ingezet worden om stoffen te produceren die wij mensen nodig hebben. “Denk aan medicijnen of voedsel.” En dat toekomstbeeld is de opmaat naar de heilige graal binnen de synthetische biologie: leven maken from scratch. “Dat is de uitdaging. Van levenloos materiaal – nucleotiden, aminozuren, suikers, vetten, metalen en vitamines – leven maken,” bevestigt Kuipers. “Maar dat is nog ver weg. Dat kan nog wel 20 jaar duren. Maar als het lukt, kunnen we ook dat proces waarbij uit moleculen cellen worden gemaakt, automatiseren.”

Venter mag dan zo langzamerhand uitgegroeid zijn tot het gezicht van de synthetische biologie: hij is bij lange na niet de enige die in dit onderzoeksveld actief is. Talloze onderzoeksgroepen wereldwijd proberen nieuwe moleculen en stofwisselingsprocessen in bacteriën te brengen of zelfs vanuit niets een micro-organisme te scheppen. En het lijkt een kwestie van tijd voor zij met semi-synthetische levensvormen op de proppen komen die de wereld gaan veranderen. “Ik denk dat de impact van dit onderzoeksveld enorm kan zijn. Het is een beetje vergelijkbaar met de impact die de smartphone en de personal computer op de wereld hebben gehad, denk ik.” Alleen zal de synthetische biologie toch het speelveld blijven van de specialisten. “Ik denk niet dat elke burger straks zijn eigen medicijnen print, maar de apotheek op de hoek wel.” Voor het zover is, zullen de ethische bezwaren die er altijd zijn als het gaat om het ‘knutselen met DNA’, nog regelmatig de kop opsteken. Maar ze zullen de opmars van Venter en collega’s hooguit vertragen en zeker niet stoppen. “Elke technologie kan natuurlijk ten goede of ten kwade gebruikt worden,” benadrukt Kuipers. “Maar ik kan veel gevaarlijkere technologieën bedenken dan deze.”

A retired Navy chief petty officer recently contacted The Mississippi Press about the sighting that he can't forget.

Mike Cataldo of Rotonda West, Fla., said he was on the pre-commissioning crew of the USS Tunney under construction at Ingalls Shipyard. Dusk was setting in as he and crew mates Ted Peralta and Mack Hanna were on U.S. 90 heading to Ocean Springs. Peralta was driving, Hanna was in the front passenger seat and Cataldo was in the back seat.

"We saw a very strange object in the horizon going from northwest across Highway 90. It was going pretty fast. It went down into a wood area and into the marsh. It hovered over the tree line, I guess, maybe a minute. We actually pulled off the road and watched it. We said, 'My God, what is that."' Cataldo said.

"We saw it, no question about it. We talked about it. Was it a shooting star, a meteorite? This was very different," he said.

Cataldo said the object looked like a large tambourine with little lights flashing on it.

"As quickly as we saw it, it just vanished," he said.

Cataldo said he had a second sighting minutes later, this time in St. Andrews as he neared his home.

"It wasn't as high up as we saw the first time. It was real," he said.

Cataldo said he rushed and told his wife what happened.

"I was almost hyperventilating. I wasn't shook up, but I was excited I saw this thing," he said.

The next morning, Cataldo contacted his executive officer on the submarine and made a report.

The following Monday, he contacted Keesler Air Force Base in Biloxi and left his telephone number, he said.

"My executive officer and crew members thought we were just lunatics, just whacked out," he said.

"It never came up again. Keesler never called or did anything," he said.

"It was the strangest thing. It was kind of scary," Cataldo said.

Cataldo retired from the Navy 19 years ago. He was last in Jackson County in 1974.

Cataldo said he has never met or talked to Hickson.

Hickson said neither he nor Parker wanted their story given to the media. Their only objective was to notify the proper authorities, the sheriff's department.

"I've had a few people who said they didn't believe it, but I've never had any ridicule and my family never had. That's one reason when this thing first happened to Calvin and I didn't want to talk about it because I didn't want to be called crazy. But it seemed to me we had to tell the proper authorities," said Hickson, 70, who lives in Gautier.

The rest is history.

Hickson said he knows other people saw the space craft but wouldn't come forward.

"They would have sure helped us if they would have said something," he said.

Hickson penned a book about the encounter, was interviewed numerous times by the scientific community and made the circuit at seminars on extraterrestrial. In 28 years, he never deviated from his claim of the occurrence behind the old Shaupeter Shipyard building on the Pascagoula River - even under hypnosis.

Parker, who was 19 then, had trouble dealing with what happened. He is now living in Louisiana.

"He's not the same man as before. It just ruined him," Hickson said.

Hickson described the three creatures that floated out to them as pale, ghostlike and about 5-feet high. They had crab-like claws or pinchers and rounded feet. He said they appeared to glide rather than walk.

Hickson said he was taken aboard the oval-shaped, well-lit space craft and examined with some type of "eye."

"Some kind of way they examined me. I've had a feeling ever since it happened that they know where I'm at all times and what I'm doing," he said.

"These things are robots. I didn't see any eyes. They had no indication of breathing. They didn't have a mouth. It was a straight slit. It seems they had something to do and they just actually done it. Took us back out there, put us down and they left," he said.

Hickson said he does not know how long they were with the aliens but he would like another encounter with them.

"When it first happened, I wouldn't go in the night by myself. I would have nightmares. My wife really helped me get through this thing," he said. "Now the fear is all gone. I want to meet them again and see if they will take me to their world. I believe if they do, they'd bring me back. Our whole world here is getting into a terrible shape."

Glenn Ryder, sheriff's department shift captain that night the call came in from Hickson, said it was a busy night, around 11 p.m. when Hickson called from a pay phone and was insistent on talking to then-Sheriff Fred Diamond, who happened to be in bed.

Ryder said Hickson then asked for the second person in charge. That happened to be Ryder. Hickson told Ryder he had something to tell but feared Ryder would laugh.

Ryder told him to go ahead and when Hickson finished, he did laugh.

"I told him to wait there and I would come and talk to him. He said he was going back to his house and gave me the address so I could come there," Ryder said.

"Calvin Parker was just hysterical. He was having fits. I took them in the patrol car to the sheriff's office," Ryder said.

Hickson and Parker were questioned extensively apart and then put in a secluded room together where a tape recorder had been planted to catch them in a lie.

"That boy (Parker) was really shook up. Charles was composed. The boy had just come down here from Jones County had always lived out in the country. He kept telling Charles on the tape not to talk to us. He said if (Charles) told them anything about what happened they would come back and get them," Ryder said.

"One thing led to another. We went to the site at Shaupeter, where Colley Towing is now. He showed me where it landed and picked him up."

Ryder said no physical evidence of a landing - burn marks or footprints - were found.

He said after the story broke calls came in from across the United States, England and Canada.

"They were pretty well convincing something did happen to them," he said.

Ryder said there were other calls fielded about sighting of a streak of light that night, but only Parker and Hickson reported being taken aboard the space craft.