The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
18-03-2019
NASA onthult: in december ontplofte metersgrote meteoriet boven Beringzee - HLN.be
NASA onthult: in december ontplofte metersgrote meteoriet boven Beringzee - HLN.be
Getty Images/iStockphotoEen illustratief beeld van een meteoriet die onze atmosfeer binnendringt.
WETENSCHAP & PLANEETBoven de Beringzee is eind vorig jaar een metersgrote meteoriet ontploft. Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisaties NASA bekendgemaakt. Bij de explosie kwam 10 keer zo veel energie vrij als bij de atoombom op Hiroshima.
De onthulling werd gedaan tijdens de 50ste Lunar and Planetary Science Conference in The Woodlands, bij Houston in de Amerikaanse staat Texas. Dat meldt de BBC.
Het was het Amerikaanse leger dat de gigantische explosie op 18 december detecteerde, dankzij een van zijn militaire satellieten. De luchtmacht nam daarop contact op met de NASA.
Het incident gebeurde voor de kust van het Russische schiereiland Kamtsjatka, rond de middag (plaatselijke tijd, bij ons was het op dat moment 1 uur ’s nachts). De asteroïde van “verscheidene meters groot” raasde toen met een snelheid van 32 kilometer per seconde door onze atmosfeer, in een hoek van 7 graden. Op 25,6 kilometer boven het aardoppervlak spatte hij uit elkaar, met een impact van ongeveer 173 kiloton.
Omdat het boven zee gebeurde, werd de explosie door niemand waargenomen. Wetenschappers probeerden nog bij een aantal vliegmaatschappijen – het incident gebeurde niet zo ver van een aantal commerciële vliegroutes tussen Noord-Amerika en Azië – om te weten te komen of niemand iets gezien had, maar dat bleek niet het geval te zijn.
Tsjeljabinsk
Het zou om de op één na zwaarste ontploffing van een meteoriet gaan in 30 jaar. De zwaarste gebeurde iets meer dan 6 jaar geleden boven de Russische stad Tsjeljabinsk. Die veroorzaakte flink wat meer opschudding omdat ze geregistreerd werd door tientallen getuigen. 1.600 mensen raakten ook gewond en heel wat gebouwen liepen schade op.
Volgens Lindley Johnson – ‘planetary defence officer’ bij de NASA – zou een explosie van dergelijke omvang maar twee tot drie keer per 100 jaar voorkomen.
RVDe ontploffing boven Tsjeljabinsk werd onder meer vastgelegd met een dashcam in een wagen.
Interessant om weten: in 2005 droeg het Amerikaanse Congres de NASA op om tegen 2020 zo’n 90 procent van de asteroïden van 140 meter en groter in de buurt van de Aarde te lokaliseren. Die worden als potentieel gevaarlijk beschouwd mocht het ooit tot een botsing komen met onze planeet, omdat ze een zware impact kunnen hebben op grote gebieden. Maar wetenschappers schatten dat het nog 30 jaar kan duren eer ze die taak vervuld hebben.
Telescopen
Er zou niet alleen een beter ontwikkeld netwerk van telescopen op Aarde voor nodig zijn, maar ook in de ruimte. Een concept dat nu op tafel ligt, omvat onder meer een telescoop – NeoCam – die in de ruimte gebracht zou worden en onder meer zou werken op basis van infraroodstralen.
Over the years, quantum physics has fed us a constant drip of mind-bending implications for the nature of reality. Of course, a lot of those mind-bending implications have been grossly misinterpreted, blended up, and turned into nonsense and predatory self-help books. It’s a funny field of research because while it is grossly misinterpreted, often and loudly, it also doeschallenge our assumptionsabout reality itself. Many of these challenges haven’t made it past the thought experiment phase. Recently, however, a real-life test of a famous quantum physics thought experiment was performed, and, according to the MIT Technology Review, the results areas weird as you could hope for.
The thought experiment is called the “Wigner’s Friend” experiment. Developed by Nobel Prize-winning physicist Eugene Wigner in 1961, the Wigner’s Friend thought experiment deals with quantum weirdness of light and the effect of the observer on quantum superposition. The thought experiment asks if two people can observe one event, see different things, and both be correct, essentially creating two different realities that are forced to coexist.
It works like this: A single polarized photon can have either a vertical polarization or a horizontal polarization. Until the measurement of it’s polarization happens, according to the laws of quantum physics, it has both states at once and exists in something called a quantum superposition. It’s worth pointing out that scientists have observed that superpositions exist, and have devised experiments to show it. That becomes important in a minute.
So you have one polarized photon in a superposition of being both vertically and horizontally polarized at once, and you have two scientists: Wigner, and Wigner’s friend. Wigner is performing an experiment to show that the photon is in a superposition and has all possible states of polarization. In Wigner’s reality this is now “fact.”
Meanwhile, Wigner’s friend has sneaked in, without Wigner’s knowledge, to another lab looking at the same photon. Wigner’s friend measures which polarized state it’s in, which snaps it out of superposition and into a definitive state, and records the result without ever telling Wigner. They then compare notes and find that something very strange has then happened. At the exact same time, Wigner and his friend recorded two different versions of reality and they are both correct.
The double slit experiment is one that shows how quantum superposition exists.
Until now, that was simply a thought experiment. Just last week, however scientists at Heriot-Watt University in Edinburgh say they have performed a real life test of the Wigner’s friend experiment, and it worked out exactly as the thought experiment said it would. I’ll use the description of the experiment published in the MIT Technology Review:
The breakthrough that Proietti and co have made is to carry this out. “In a state-of-the-art 6-photon experiment, we realize this extended Wigner’s friend scenario,” they say.
They use these six entangled photons to create two alternate realities—one representing Wigner and one representing Wigner’s friend. Wigner’s friend measures the polarization of a photon and stores the result. Wigner then performs an interference measurement to determine if the measurement and the photon are in a superposition.
The experiment produces an unambiguous result. It turns out that both realities can coexist even though they produce irreconcilable outcomes, just as Wigner predicted.
If this experiment turns out not to have missed something, some loophole they were unaware of, then the implications are staggering. It means that the fundamental idea that there is one shared reality, that things that exist, exist for everyone, must be wrong. What does this say about strange phenomena like, say, the Mandela effect? According to the MIT TechnologyReview, the next step for these scientists is to push the idea further and see how drastically different they can make the two coexisting realities. As if the world wasn’t already confusing enough, leave it to quantum physics to make it even more nonsensical.
On their website, called The Extrasolar Planets Encyclopaedia, the team posted the announcement which read, “Today is a celebration day as we are now over 4,000 planets validated in our database, and this number will grow very quickly thanks to intensive ongoing work!”
Many new exoplanets will probably be discovered very soon, as NASA’s new Transiting Exoplanet Survey Satellite (or TESS) is analyzing around 85 percent of the sky which is approximately 350 times more than the Kepler Space Telescope viewed, although it did discover over 2,700 exoplanets.
The team discovered two new planets orbiting a distant star system called EPIC 203868608 which is located 499 light-years away from Earth in the direction of the Scorpius the Scorpion constellation, bringing the total to 4,001 exoplanets to date.
The discovery of exoplanets first began in the 1990s when two astronomers, named Alex Wolszczan and Dale Frail, found the first three known planets that were orbiting around pulsar PSR B1257+12, which was the remains of a once-massive star.
Not long after, in 1995, scientists discovered a planet near 51 Pegasi, which was very exciting as it was the first planet ever to be seen around a star in the about the same evolutionary stage as our own sun.
Through equipment both on the ground and in space, thousands more exoplanets have been discovered, some of which have a wide range of orbits including some planets in more than one system. In fact, some of those systems have two or three suns.
Abel Mendez, who is the director of the Planetary Habitability Laboratory of the University of Puerto Rico at Arecibo, told EarthSky, “At least 49 of the known exoplanets are potentially habitable.” In order to sustain life, the planets need to be at a safe distance orbiting its star – not too close, not too far – which would allow them to possibly hold water on the surface.
Some of the closest stars to our sun, which include Proxima Centauri (4.3 light-years away) and Barnard’s Star (5.98 light-years away), have planets orbiting them and astronomers have suggested that there could be billions of exoplanets within our Milky Way Galaxy.
So if that’s true, if billions of exoplanets are located in our galaxy, and we have already found 4,001 of them, that means there is a lot of work that still needs to be done in order to located as many of these planets as possible. And maybe some of those that haven’t been discovered yet could possibly contain life. How exciting!
I found a crashed disk on a hilltop of Mars in this weeks most recent Curiosity Rover photos. The disk was half visible and about 30% of it was buried below the surface of the hill. Estimated size of the UFO...about 40 meters across. Now here on Earth, ancient Aztec and Mayan ruins are similar to the top of this craft, but the bottom of the craft gives it away. Why? Because when have you ever seen the base of any pyramid stick out like this? Never. But you can see that the object landed in this location, and was not built that way. It looks like the rover was not heading in this objects direction, but rather the camera accidentally swept past it when looking around. I would really like to drive that rover over to this hill top and get a closer look at this ancient craft. Scott C. Waring
I Tweeted Elon Musk and was surprised at all the retweets people gave it. Apparently there are a lot of people who think its a good idea for Musk to look into. I felt like maybe I should let Elon Musk know about on of the 10 mile long aliens ships that I found. This particular craft is in Waterman Crater on Earths moon. I thought that if I let him know that such a high tech ship with a length of about 10-11 miles long existed, that perhaps he may take an interest in salvaging it. Humanity needs to travel out of our solar system to colonize on other worlds and this craft may still be working. What I mean by working is that you know how a phone gets outdated in a few years, so you toss aside the old one? Well this may only have been replaced with a newer model. Think about how many people a 10 mile ship could accommodate on it. It would be enough to begin new colonies on other distant planets.
One person said Elon should salvage it and slap on a Tesla Logo on its side...so I made a photo of such a craft below for inspiration. LOL, what if Tesla did salvage the ship? Imagine how it would change our whole planet. Scott C. Waring
OH SNAP! Snapping shrimp slam their claws shut, producing bubbles that generate plasma and unleash shock waves at prey. Scientists have now reproduced this phenomenon using a 3-D printed claw replica.
Some shrimp have a secret superpower: Snapping their claws unleashes bubbles that produce plasma and shock waves to stun prey. Now a3-D printed replicaclaw has reproduced the phenomenon in the lab, scientists report March 15 in Science Advances.
When a snapping shrimp (Alpheus formosus and related species) slams its powerful claw shut, it spews a jet of water. That fast-moving stream creates a bubble, which then collapses on itself. The collapse produces extreme pressures and temperatures that reach thousands of degrees Celsius, generating a plasma, a state of matter in which electrons are freed from their atoms (SN: 10/6/01, p. 213).
Using scans of a snapping shrimp’s claw as a blueprint, scientists 3-D printed a version five times the size of the original, making it snap shut at about the same speed as the real thing. The team used high-speed imaging to observe the bubbles that the fake claw produced as well as another camera that picked up dim flashes of light associated with the plasma. The researchers are investigating whether similar techniques might be useful for disinfecting water with plasma, which can kill pathogens (SN: 3/4/17, p. 15).
But for the shrimp, the plasma production is an afterthought: “We don’t think the shrimp are intentionally trying to make a plasma,” says mechanical engineer David Staack of Texas A&M University in College Station, a coauthor of the study. Instead, the shrimp aim to produce a shock wave that immobilizes their prey. That shock wave occurs under conditions that also produce a plasma, Staack says. “It does go claw in hand.”
BUBBLE’S BIRTH A bubble forms when scientists operate their 3-D printed replica of a snapping shrimp’s claw, as shown in real time and in a high-speed video. The bubble oscillates in size as it collapses.
History Channel series Ancient Aliens also aired an episode about the conspiracy.
It revealed how computer hacker Gary McKinnon claimed to have discovered an image of a UFO on the NASA database, before his machine was mysteriously “shut down”.
And Kevin Burns, the producer of the show, has gone one step further by suggesting astronauts fear speaking about UFOs.
Speaking to Daily Star Online, he said: “We have interviewed NASA astronauts who are convinced that they have seen UFOs and who have confirmed with us that that information has been suppressed.
“The astronaut Edgar Mitchell was famous for believing in extraterrestrials based on his personal observation.
"Buzz Aldrin also spoke about it.
“There's a reluctance to confine a lot of this because of NASA, being a government agency, kind of frowns on it."
Mitchell was the sixth man on the moon but his legacy was also based on an interview with Kerrang radio in 2008.
COVER-UP? Astronauts have been 'stopped from revealing the alien truth by NASA' (Pic: DS)
In it, he said he believed that the infamous Roswell crash was a UFO and that governments around the world had been covering that and other incidents up.
Conspiracy theorists have claimed Aldrin – who was on the famous Apollo 11 mission – has spoken out in the past about aliens being real, but these claims have never been verified.
Kevin said it was hard to dismiss the testimony of such men who were in space “unless they went totally bonkers”.
“They tend to be very credible,” he added.
“They are aware of something flying by them and then flying away.
“Edgar Mitchell came back very convinced on what he saw and there are a lot of people, more and more astronauts.
“It's hard to dismiss this when we’re training astronauts to be extraterrestrials on Mars.”
But Kevin predicted that, as space becomes more "privatised", there could be a change in stance.
"It will be interesting to see if there will be the same amount of control over information as there has been over the last 30-40 years," he added.
Atlantis in the Sahara? Researcher Claims ‘Ey of Sahara’ is Atlantis’ Ruins
Atlantis in the Sahara? Researcher Claims ‘Eye of Sahara’ is Atlantis’ Ruins
Based on ancient writings by Plato, a striking hypothesis compares the details described by the Greek philosopher with photographs taken by modern satellites.
“…For it is related in our records how once upon a time your State stayed the course of a mighty host, which, starting from a distant point in the Atlantic Ocean, was insolently advancing to attack the whole of Europe, and Asia to boot. For the ocean there was at that time navigable; for in front of the mouth which you Greeks call, as you say, ‘the pillars of Heracles,’ there lay an island which was larger than Libya and Asia together; and it was possible for the travelers of that time to cross from it to the other islands, and from the islands to the whole of the continent over against them which encompasses that veritable ocean. For all that we have here, lying within the mouth of which we speak, is evidently a haven having a narrow entrance; but that yonder is a real ocean, and the land surrounding it may most rightly be called, in the fullest and truest sense, a continent. Now in this island of Atlantis there existed a confederation of kings, of great and marvelous power, which held sway over all the island, and over many other islands also and parts of the continent.”
The Richat Structure. Image Credit: Bright Insight / YouTube.
In Critias, Plato wrote how some 9,000 years before our lifetime, a terrifying war took place between cavillations located outside the Pillars of Hercules at the Strait of Gibraltar and those who dwelt within them.
Plato explains in his work that the mighty Atlanteans had already conquered great parts of Libya within the Pillars of Hercules, venturing inland as far as Egypt. In Europe, they conquered lands as far as Tyrrhenia—Etruria, a region of Central Italy, located in an area that covered part of what are now Tuscany, Lazio, and Umbria—subjecting its people into slavery along the way.
For centuries has the story of Atlantis been discussed among philosophers, historians, and archaeologists, and countless researchers set out to find the legendary lost city of Atlantis.
However, despite searching for evidence that may prove Atlantis once existed, no one has ever found conclusive evidence to back up Plato’s claims.
Nevertheless, a number of authors have suggested various locations as to where Atlantis may be located, and in modern times, thanks to tools such as Google Earth, UFO hunters as well as self-proclaimed researchers have discovered what they believe are traces of the long-lost Atlantean civilization.
Now, a YouTuber called Jimmy Bright proposes an original theory: that the mythical Atlantis was located in the Sahara Desert. Bright explains his theory in a video uploaded to YouTube which has already been viewed more than 2 million times.
According to Bright, and his hypothesis, the geological structure of Richat – also known as “the Eye of the Sahara” and located in the northwest part of the continent – could be the place where the mysterious city was located.
The blogger bases his theory on texts that describe Atlantis written by Plato.
According to Bright, the Eye of the Sahara perfectly fits into the description by Plato written in Critias and Timaeus.
According to Bright, the diameter of the Richat Structure is 23 kilometers which curiously corresponds to the description of Atlantis by Plato.
A Satellite view of the Eye of the Sahara. Image Credit: Bright Insight / YouTube.
Likewise, Richat’s form is very similar to that of Atlantis, which, as he relates, was composed of three concentric circles of earth and three concentric circles of water.
To support his hypothesis, Bright explains that Plato described that the city of Atlantis was surrounded by mountains and “protected from the north.”
From this data, the YouTuber explains that these alleged mountains are located north of the Eye of the Sahara. He also notices traces in the surrounding terrain of what he believes is evidence of ancient dry rivers.
An artists rendering of what Atlantis may have looked like in the past.
Another clue which Plato wrote about was that of the country or territory that surrounded that city of Atlantis.
According to the Greek philosopher, Atlantis was located on a “flat and smooth plain”, a detail that curiously corresponds to the Sahara Desert, according to the YouTuber.
A good number of YouTubers, amazed by this theory, highlights that there are many coincidences between Plato’s description of Atlantis and Richat’s Structure.
Others, however, point out that it is only a misinterpretation of ancient texts, and that there are many ambiguities in the logic of the proposed theory.
The academic community, for its part, showed no interest in such revelations.
In fact, modern scholars are convinced that Plato’s Atlantis was not real and that a world-power that existed some 9,000 years ago before our time, “beyond the Pillars of Hercules” is nothing more than pseudoscientific speculation
Did Ancient Mars Host an Alien Civilization? US Congressman Asks NASA Panel (Video)
Did Ancient Mars Host an Alien Civilization? US Congressman Asks NASA Panel (Video)
Is It Possible That Ancient Mars Was Host To An Alien Civilization?
This is exactly the question that Rep. Dana Rohrbacher, R-Calif., asked of a NASA panel of planetary scientists on July 18, 2017. To be clear, there isno official evidencethat this is the case. Mars, as far as we know, did not host any alien civilization in the past.
Mars Was Very Different Billions of Years Ago
The Mars we know today is not the Mars of the past. Ancient Mars likely had rivers, lakes, and possibly oceans. It’s not an impossible scenario to believe that life, in some form, once existed there. That being said, the existence a full-blown intelligent civilization is another story. It took earth almost 3.8 billion years to develop intelligent life. Mars is only about 4.5 billion years old. Life would have had to begin very early in the planet’s history to have enough time to develop into something capable of meeting our definition of a ‘civilization’.
Maybe this image is a little far-fetched, but fun to think about | Image Source: Pixabay
Ancient Martian Alien Civilization: Unlikely, But Not Impossible
As a rule of logic, it’s nearly impossible to disprove a negative. Though the panel of NASA scientists said it would be extremely unlikely, they didn’t quite say it was an impossibility. We understand a bit about Martian history, but our scope of research is obviously limited. If life on Mars had developed and then suffered some extinction event a few billion years ago, there would be very little evidence left today. There’s also the question as to whether humans would be able to recognize alien life at all.
What Convinced Congressman Rohrbacher to Ask This Question?
Judging from the reaction of the young man sitting behind the congressman when he finally asked the question, it’s likely that he was asking on his behalf. It’s no secret that Congressman Rohrbacher isn’t a scientist. He does, however, sit on the Committee on Science Space and Technology and has been consistently pro-NASA relative to his other Republican counterparts. He is also keen on having NASA send humans back to the moon.
The Video
You can see the congressman’s question in the video below as well as the response from NASA scientist Dr. Kenneth Farley. Farley is quick to correct Rohrbacher in that Mars was very different billions of years ago vs. thousands of years ago as the question was posed. A few billion years is a long time. If an alien civilization existed on Mars billions of years ago, the time has most likely wiped that slate clean.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:ALIEN LIFE, UFO- CRASHES, ABDUCTIONS, MEN IN BLACK, ed ( FR. , NL; E )
Bernese Mars camera CaSSIS returns spectacular images
Bernese Mars camera CaSSIS returns spectacular images
The image shows a panchromatic channel image of the InSight landing site on Mars. The image shows an area of about 2.25 km x 2.25 km in the Elysium Planitia region. The original image had a scale of about 4.5 m per pixel, and has been stretched by a factor of two for display purposes. The resulting resolution of this image is 5-6 m/pixel. The positions of the InSight lander itself, the blast marks from the retro rockets used during landing, the heatshield and the backshell of the entry descent and landing system are marked. The original image had a scale of about 4.5 m per pixel, and has been expanded to 2.25 m/pixel for display purposes.
Three years ago, on 14 March 2016, the Bernese Mars camera CaSSIS started its journey to Mars with the "ExoMars Trace Gas Orbiter" spacecraft. The camera system developed at the University of Bern has been observing Mars from its primary science orbit since April 2018 and provides high-resolution, colour images of the surface. On 2 March 2019, CaSSIS also delivered its first image of InSight, NASA's lander on Mars.
ExoMars is a space mission of the European Space Agency (ESA) in cooperation with the Russian space agency Roskosmos. ExoMars stands for exobiology on Mars: for the first time since the 1970s, active research is being conducted into life on Mars. So called trace gases including methane and their sources are being detected by the Trace Gas Orbiter (TGO) while the ExoMars programme as a whole (combining TGO with a rover, Rosalind Franklin, due to launch next year) will investigate how the water and the geochemical environment has changed with time.
The Colour and Stereo Surface Imaging System (CaSSIS) on board the ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO) was developed by an international team led by Prof. Nicolas Thomas of the Center for Space and Habitability (CSH) at the University of Bern. The TGO launched three years ago today, on 14 March 2016. It arrived at Mars on 19 October that year, and spent over a year demonstrating the aerobraking technique needed to reach its science orbit, starting its prime mission at the end of April 2018.
Hello, InSight
Amongst a new showcase of images from CaSSIS is an image of NASA’s InSight lander – the first time a European instrument has identified a lander on the Red Planet. InSight arrived on Mars on 26 November 2018 to study the interior of the planet. Images of the lander have already been returned by NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter, these are the first images from TGO.
The panchromatic image was captured by CaSSIS on 2 March 2019, and covers an area of about 2.25 x 2.25 km. At that time, InSight was hammering a probe into the surface in order to measure heat coming from inside the planet. The CaSSIS view shows InSight as a slightly brighter dot in the centre of the dark patch produced when the lander fired its retro rockets just before touchdown in the Elysium Planitia region of Mars, and disturbed the surface dust. The heat shield released just before landing can also be seen on the edge of a crater, and the backshell used to protect the lander during descent is also identified. “The TGO is being used to relay data from InSight to Earth,” says Nicolas Thomas, CaSSIS Principal Investigator, from the University of Bern. “Because of this function, to avoid uncertainties in communications, we had not been able to point the camera towards the landing site so far – we had to wait until the landing site passed directly under the spacecraft to get this image.”
CaSSIS is expected to provide additional support to the InSight team by observing the surface of Mars in the surrounding area. If the seismometer picks up a signal, the source might be a meteorite impact. One of CaSSIS’s tasks will be to help search for the impact site, which will allow the InSight team to better constrain the internal properties of Mars near the landing site.
The image of InSight also demonstrates that CaSSIS will be able to take pictures of the future ExoMars mission. The mission comprises a rover – named Rosalind Franklin – together with a surface science platform, and is due to be launched in July 2020, arriving at Mars in March 2021. TGO will also act as the data relay for the rover.
Science showcase
Also released today is a selection of images capturing the impressive science capabilities of CaSSIS, ranging from high-resolution views of curious surface features and images that highlight the diversity of minerals on the surface, to 3D stereo views and digital terrain models. The images have been produced by teams from the University of Bern, the University of Arizona, and INAF-Padova.
The images selected include detailed views of polar layered deposits, the dynamic nature of dunes, and the surface effects of converging dust devils. The stereo images bring the scenes alive by providing an extra insight into elevation differences, which is essential for deciphering the history in which different layers and deposits were laid down.
Colour-composite images are processed to better highlight the contrast of surface features. Combined with data from other instruments, this allows scientists to trace out regions that have been influenced by water, for example. These images can also be used to help guide surface exploration missions and provide broader regional context for landers and rovers.
“The InSight landing site image is just one of many really high quality images that we have been receiving. The ones in the ESA Gallery represent some of the best from recently. The digital terrain models also look really nice”, said Nicolas Thomas.
“This stunning image showcase really demonstrates the scientific potential we have with TGO’s imaging system,” says Håkan Svedhem, ESA’s TGO project scientist. “Over the course of the mission we’ll be able to investigate dynamic surface processes, including those that might also help to constrain the atmospheric gas inventory TGO’s spectrometers are analysing, as well as characterise future landing sites.”
Support of the SERI / Swiss Space Office
CaSSIS is a project of the University of Bern and funded through the Swiss Space Office via the European Space Agency's PRODEX programme. The instrument hardware development was also supported by the Italian Space Agency (ASI), INAF/Astronomical Observatory of Padova, and the Space Research Center (CBK) in Warsaw.
It must be noted that, for all instruments developed in Switzerland and under the lead of the University of Bern, significant work and/or supplies have come from Swiss industry. The PRODEX programme under which scientific instruments or sub-systems are provided requires an industrial share of at least 50% of the overall project. This condition enables a knowledge- and technology transfer from and to industry and provides the Swiss workplace with a structural and competitive advantage -- this includes spill over effects to the non-space sector of the involved companies.
Swiss contributions to ESA programmes enable swiss scientists and industry to participate in selected missions.
Bernese space exploration: working together with the world's elite for 50 years
When viewed in terms of figures, Bernese space exploration reveals an impressive balance sheet: Instruments have flown into the upper atmosphere and ionosphere with rockets 25 times (1967-1993), into the stratosphere on balloon flights 9 times (1991-2008), 33 instruments have accompanied space probes on their missions, and a satellite has been built (CHEOPS, start of the 2nd half of 2019).
The successful work of the department of Space Research & Planetology (WP) from the Physics Institute of the University of Bern was consolidated by the founding of a university competence center: the Center for Space and Habitability (CSH). The Swiss National Fund also awarded the University of Bern the national research focus (NRF) PlanetS, which they manage together with the University of Geneva.
Its real name is the ExoMars Trace Gas Orbiter but it will forever be known as Ziggy after this joint project of the European Space Agency and Roscosmos sent to search for methane (a sign of life) on Mars instead peered through the stardust and spotted a giant blue spider, which is actually a row of smaller spiders, which makes it … you guessed it … Ziggy’s band! So where were the spiders before Ziggy arrived and what exactly are they?
“The Colour and Stereo Surface Imaging System (CaSSIS) on board the ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO) was developed by an international team led by Prof. Nicolas Thomas of the Center for Space and Habitability (CSH) at the University of Bern. The TGO launched three years ago today, on 14 March 2016. It arrived at Mars on 19 October that year, and spent over a year demonstrating the aerobraking technique needed to reach its science orbit, starting its prime mission at the end of April 2018.”
The announcement was made in a press release from the University of Bern where the fabulous color camera on the TGO was developed. Demonstrating the difficulties and precision required to obtain high-quality 3D and 2D photographs and scientific scans of the Martian surface, the TGO needed over a year to brake its speed and adjust its orbit to just the right spot. In this case, that spot is over the Elysium Planitia region of Mars where NASA’s InSight lander touched down in November 2108 and is now busy hammering the surface of the planet — drilling holes, stirring up dust and attracting sandworms. This is the first time an ESA orbiter has located any Martian lander, so it was a big deal to its controllers, who are working with NASA to beam data from InSight back to Earth.
The panchromatic image showcased in parts on the press release (see them here) and the ESA announcement (see it here) was taken March 2, 2019, and covers an area of about 2.25 x 2.25 km (1.4 by 1.4 miles) and shows a dark spot burned by the lander’s retro rockets just before touchdown as well as its discarded heat shield and backshell. Also in the gallery are previous photos of unusual craters, polar layered deposits and dynamic dunes.
You promised spiders.
Yeah, yeah, yeah … so where were the spiders?
“This remarkable ‘Dust devil frenzy’ image was taken in the Terra Sabaea region of Mars, west of Augakuh Vallis. This mysterious pattern sits on the crest of a ridge and is thought to be the result of dust devil activity – essentially the convergence of hundreds or maybe even thousands of smaller Martian tornadoes.”
This image was taken in the Terra Sabaea region of Mars, west of Augakuh Vallis. This mysterious pattern sits on the crest of a ridge, and is thought to be the result of dust devil activity – essentially the convergence of hundreds or maybe even thousands of smaller martian tornadoes. This image is a colour-composite representation where features that are bluer compared to the average colour of Mars are shown in bright blue hues. In actual colour, the streaks would appear dark red.
This false-color image of what looks like blue spiders in the Terra Sabaea region were caused by dust devils, a common Martian weather activity. The “false color” technique was used to highlight the spiders, which in fact would be a harder-to-see dark red because they’re simply exposed areas of deeper Martian soil.
Like the Spiders from Mars, this band of spiders will eventually break up, but not because of the kids killing the man. Martian windblown dust devils created the swirls and new dust devils will blow them away. The good news is, this means there are plenty of other spiders on Mars to discover with CaSSIS and future high-res space cameras.
In 2010, the British artificial intelligence research firm DeepMind Technologies began developing AI networks capable of defeating humans at games such as chess, Pong, and Space Invaders. In 2014, DeepMind’s research was successful enough to catch the attention of Google parent company Alphabet, which purchased the AI laboratory for $500 million dollars. Shortly after the purchase, Google formed a mysterious artificial intelligence ethics board to oversee DeepMind’s research – a board which has yet to disclose the scope of its mission or the names of its members. A few years later, DeepMind expanded its ethics board and gave it an official title: DeepMind Ethics and Society. While the company has stated that the board’s aims are to explore the ethical and societal questions raised by the existence of its incredibly powerful AI, the board is still mostly shrouded in secrecy.
This month, though, The Economist published a report outlining the events surrounding the creation of the DeepMind Ethics and Society Board. It turns out that before Google agreed to purchase the AI laboratory, they first dictated that both sides draw up an agreement stating that Google will immediately take control of DeepMind’s AI if or when it ever achieves artificial general intelligence, or AGI – the holy grail of AI research. AGI is broadly defined as any artificial intelligence network which can successfully complete any intellectual task a human can, although given the massive amounts of processing power AI networks can harness, these systems will likely be more human than human.
Of course, as Sam Shead at Forbes points out, DeepMind might not take too kindly to any ethics board which attempts to control it and could even go rogue as so many science fiction stories have predicted. It’s not that far out of the realm of possibility; so far, DeepMind has already proven itself capable of defeating the best human players at some of the most sophisticated games in the world such as Go and even the strategy video game StarCraft 2. Last year, DeepMind even surprised its creators by successfully creating neural pathways that resemble human neural networks entirely on its own. How much longer until DeepMind achieves true general intelligence?
Some of the world’s foremost scientists and entrepreneurs have urged caution in AI research, warning that we may soon find ourselves under the boot of an immortal AI dictator. Will Google’s Ethics and Society Board be able to control DeepMind before it takes over the globe? Are all of these fears of AI baselessly grounded in science fiction and neo-Luddism, or are we indeed actively creating our future overlords?
The scariest part to me is the fact that no matter how many of the world’s greatest minds urge against the creation of AI, money-hungry corporations keep marching ceaselessly towards the machine takeover we all know is coming, all in the name of creating value for the shareholders. Who really wants the machines to make important decisions for us? Who’s reallypulling the strings at Google?
A recent study found a bigdust ring of previously undiscovered asteroids located in Mercury’s orbitthat’s similar to the dust halo near Venus. Marc Kuchner, who is the co-author of the Venus study and an astrophysicist at NASA’s Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland, said, “It’s not every day you get to discover something new in the inner solar system. This is right in our neighborhood.”
While Earth and Venus have both collected co-orbiting dust rings due to their gravitational pulls, Mercury wasn’t believed to have been a part of that since it’s so small and close to the sun that capturing a dust ring seemed highly unlikely. The magnetic forces and solar wind from our sun was believed to have blown any dust away from Mercury’s orbit.
Mercury
However, after researchers studied pictures taken by one of NASA’s twin Solar and Terrestrial Relations Observatory (STEREO), they noticed a lot more dust around Mercury than they had expected. Russell Howard, who is a solar scientist at the Naval Research Laboratory and co-author of the study, explained, “All around the sun, regardless of the spacecraft’s position, we could see the same 5 percent increase in dust brightness, or density. That said something was there, and it’s something that extends all around the sun.” The dust ring is approximately 9.3 million miles wide according to calculations done by the team.
And that’s not the only news in relation to asteroids. As for Venus’ halo of dust, it is 6 million miles across and 16 million miles from top to bottom, but if all the dust was to be packed tightly together, it would only create an asteroid 2 miles across. Kuchner, and another NASA Goddard astrophysicist named Petr Pokorný, attempted to figure out where the dust in Venus’ orbiting ring originated from, and while they thought it could have came from the main asteroid belt between Mars and Jupiter, their theory didn’t work.
They now believe that a population of undiscovered asteroids are what’s orbiting around the sun and Venus. “We thought we’d discovered this population of asteroids, but then had to prove it and show it works,” said Pokorný, “We got excited, but then you realize, ‘Oh, there’s so much work to do.’”
Venus
The two scientists created a model of 10,000 hypothetical Venus-orbit asteroids from the last 4.5 billion years of our solar system and 800 of those are still surviving, which means that it’s very possible that an asteroid population exists in Venus’ orbital path. And since the sun has such a blinding glare which makes it very hard to see anything near it, it’s quite possible that these previously undetected asteroids have been there all along.
“We should be able to find it,” Pokorný said in reference to the possibility of an asteroid population existing in Venus’ orbital path, and they hope that NASA’s Hubble Space Telescope will be able confirm it for them. You can read Pokorný and Kuchner’s study which was published in The Astrophysical Journal Letters by clicking here.
UFO appears above ancient Inca site of Machu Picchu, Peru
UFO appears above ancient Inca site of Machu Picchu, Peru
A tourist visiting Machu Picchu has accidentally taken an image of a UFO in the sky above the ancient ruins located in the Andes Mountains in Peru.
The photographer who has submitted the image to Mufon said: I was visiting Machu Picchu with around 20 people of the company I used to work for at that time.
We programmed the travel to Cuzco and Machu Picchu. Most of the people of the company was with their wife. I was with my wife also.
We were following the guide and all taking pictures to the same directions and locations during the visit. It went well and nobody detected anything weird until we arrived to the hotel that night.
When we went for dinner, a member of the team said "have you saw the UFO?". We all laughed and thought it was a joke. He showed us a photo that he took at 10.58 am in which we clearly sees an object flying over the ruins.
Machu Picchu is not only a popular tourist attraction in Peru but also known for its many UFO sightings that have been reported over the years.
Besides, the enormous structure raises questions about the ability of humans to build such a structure at the time, like the bottom level which has massive, gigantic megalithic blocks as big as railway wagons.
According to Ancient Astronaut expert Giorgio Tsoukalos aliens might be the only feasible explanation to build such a structure.
The fact that UFOs still appear above Machu Picchu could be a proof that this ancient site has more secrets than we know.
UFO Seen By Air Ambulance Helicopter Over Las Vegas, Nevada, Listen To Recording! March 2019, UFO Sighting News.
UFO Seen By Air Ambulance Helicopter Over Las Vegas, Nevada, Listen To Recording! March 2019, UFO Sighting News.
Date of sighting: March 16, 2019
Location of sighting: Las Vegas, Nevada, USA
At 9PM on Saturday (yesterday) an air ambulance helicopter called Mercy Air 21 was 15 miles west of Las Vegas when the pilot noticed an strange object ahead of him. He was wearing a night vision visor which allowed him to see the object in better detail. When he told the control tower, they respond saying they saw nothing on radar. Balloons do reflect radar waves and can be seen on radar if a cluster of them are together or they are silver reflective material, but this one sounds big, it should have been visible regardless of the material it was made from. That means it was not a giant balloon. Also, its a well known fact that there is an alien base of Tall Whites as some call them, behind the old firing range at Nellis AFB in Las Vegas. Yeah, the base is part of the city. I will put the video of the Nellis AFB aliens at the bottom of this post.
The pilot and control tower can be heard on the recording describing the large unlit round object at about 7,000 feet.
Helicopter pilot: "Just to advise. It looks like I have some sort of object over the southern hills area. It looks to be about 7,000 feet. It could be a balloon or something along those lines. Its just unlit so be advised.
Control Tower: "Ok. Uh, I'm not seeing anything in that area, but its not to say, like your saying theres something out there."
Helicopter pilot: "Yeah, I can only see it...I got the night vision goggle on. I can only see it through the goggles."
I found many alien structures on the moon today in a NASA Clementine map. This map was made back in 1994 and it was a time before editing software was available. The above photo shows a giant dome city in a crater. From a distance, it looks like just a another crater, but close up, its absolutely a dark shiny semi transparent material made to let only a fraction of the light inside. There is an alien species who like the darkness so much they genetically changed themselves to have sunglasses second eyelids cover their eyes at will. The greys. They clearly created this dome city. Of course other newer photos will not show this, because they it was edited out already. But here its obvious what we see.
I also found a black triangle structure with triangle walls...which is impossible for a meteor to have caused.
Then there was another structure or structures strewn out across a large crater (two photos down). The buildings are in a large L shaped pattern and stretch over 20 miles long. Yes there is two other smaller domes visible, one green and one black. But I just want to focus on the one large one at the top of this post.
I think if the greys have control of our moon, it should be easy to convince them to donate one of their dome structures to humanity if we offer something valuable to them.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Ruins, strange artifacts on other planets, moons, ed ( Fr, EN, NL )
16-03-2019
Nieuwe stofring ontdekt in ons eigen zonnestelsel
Nieuwe stofring ontdekt in ons eigen zonnestelsel
Vivian Lammerse
De planeet Mercurius baant zich een weg door deze tot voor kort onbekende stofring.
Net zoals stof zich in hoekjes in huis en op boekenplanken ophoopt, verzamelt stof zich ook in het heelal. Maar wanneer dit in ons zonnestelsel gebeurt, hoopt het stof zich vaak op in ringen. Rond de zon cirkelen meerdere van dit soort stofringen, die de banen van planeten volgen. Onderzoekers zijn nu op een nieuwe stofring gestuit in het binnenste van ons zonnestelsel. Zo ontdekten ze een stofring die de baan van Mercurius volgt.
Meer over stofringen Het stof uit stofringen bestaat uit puin dat overbleef na de vorming van ons zonnestelsel zo’n 4,6 miljard jaar geleden. Denk bijvoorbeeld aan overblijfselen van botsingen en kometen. Het stof verspreidt zich door het hele zonnestelsel, maar verzamelt zich in stoffige ringen. Door dit stof te bestuderen – zoals waar het van gemaakt is, waar het vandaan komt en hoe het door de ruimte beweegt – proberen wetenschappers te gaan begrijpen hoe planeten geboren zijn en waar alles wat we in ons zonnestelsel zien, uit bestaat.
Mercurius De onderzoekers vonden de stofring per ongeluk; ze waren eigenlijk op zoek naar stofvrije gebieden rond de zon. Maar in plaats daarvan zagen ze ineens een toename van de dichtheid in de baan van Mercurius. Iets dat ze toch moeilijk konden negeren. Toen ze beter keken, zagen ze een fijne waas van kosmisch stof dat zich in de baan van Mercurius bevindt. Dit stof vormt een ring van ongeveer 15 miljoen kilometer breed. Mercurius – die zelf maar klein van stuk is – baant zich een weg door deze enorme stofring. Een bijzondere ontdekking. “Het is niet elke dag dat je iets nieuws ontdekt in het binnenste van het zonnestelsel,” zegt onderzoeker Marc Kuchner. “En dit bevindt zich gewoon bij ons in de buurt.”
Onopgemerkt Wetenschappers hebben nooit gedacht dat er een stofring in de baan van Mercurius zou bevinden. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat de ring zo lang onopgemerkt is gebleven. “Men dacht dat Mercurius – in tegenstelling tot de Aarde of Venus – te klein, en te dicht bij de zon zou staan om een stofring te kunnen hebben,” zegt onderzoeker Guillermo Stenborg. “Zonnewind en magnetische krachten van de zon zou het overtollige stof wegblazen.” Maar dat blijkt toch anders te zitten.
Aarde en Venus Het is trouwens niet de eerste keer dat wetenschappers op stofringen in ons zonnestelsel stuiten. Vijfentwintig jaar geleden ontdekten wetenschappers dat ook onze Aarde zich een weg baant door een dikke stofring. Ook in de baan van Venus bevindt zich er een. Maar waar komt dit stof precies vandaan? Onderzoekers hebben vastgesteld dat de stofring die zich in de baan van de Aarde bevindt, grotendeels afkomstig is uit de planetoïdengordel; een regio in het zonnestelsel dat zich ruwweg tussen de planeten Mars en Jupiter bevindt. De rotsachtige planetoïden botsen voortdurend op elkaar, waardoor stof opwaait en wegdrijft. Lang dachten wetenschappers dat de stofring in de baan van Venus op dezelfde manier is ontstaan. Maar dat blijkt niet het geval te zijn. Zo constateren de onderzoekers nu dat het stof afkomstig is van nog nooit eerder gedetecteerde planetoïden die naast Venus in een baan rond de zon draaien (zie video hieronder).
Stofringen kunnen onderzoekers ook helpen om exoplaneten te vinden. Zo zijn stofringen veel gemakkelijker te herkennen dan een exoplaneet. Hierdoor kunnen de stofringen gebruikt worden om het bestaan van verborgen planeten – en zelfs hun orbitale eigenschappen – aan te tonen. Echter moeten we niet op de zaken vooruit lopen. “Om stofringen rond andere sterren te herkennen, moeten we eerst de fysica van het stof in ons eigen zonnestelsel begrijpen,” zegt Kuchner. “Door naburige stofringen zoals die van Mercurius, Venus en de Aarde te bestuderen, kunnen we technieken ontwikkelen om ze beter te gaan herkennen, zowel dichtbij als ver weg.”
Europese sonde spot voor het eerst een lander op Mars
Europese sonde spot voor het eerst een lander op Mars
Vivian Lammerse
En levert ook nog eens wat fraaie kiekjes af.
De ExoMars Trace Gas Orbiter (kortweg TGO) arriveerde in oktober 2016 bij Mars en nestelde zich – zoals gepland – in een ovaalvormige baan rond de rode planeet. En nu komt het team met een aantal mooi plaatjes op de proppen, die laten zien waar de Europese sonde toe in staat is. Het zijn prachtige foto’s van het bijzondere Marslandschap en er zit zelfs een kiekje van Marslander Insight tussen.
Insight De plaatjes zijn genomen met de Color and Stereo Surface Imaging System (CaSSIS) aan boord van de Europese Marsorbiter. Op één van de afbeeldingen is Marslander Insight te zien, die sinds eind november 2018 op de rode planeet vertoeft en druk bezig is met onderzoek. Het plaatje van Insight is best bijzonder: het is namelijk de eerste keer dat een Europees instrument een lander spot op Mars.
De foto van marsover Insight. ook de instrumenten die deze Marslander al op de rode planeet heeft gezet, zijn aangeduid.
Afbeelding: ESA/Roscosmos/CaSSIS
Foto Op de foto hierboven is Insight te herkennen als een klein helder puntje middenin het donkere vlak (stof dat door de landing omhoog sprong). Het beeld bestrijkt een gebied van ongeveer 2,25 x 2,25 kilometer. Op het moment van de foto was Insight druk met een hamerboor in de weer, waarmee onderzoekers meer inzicht willen krijgen in hoeveel warmte er uit Mars zelf komt zetten.
Ondersteuning Van CaSSIS wordt verwacht dat het Insight zal ondersteunen door het gebied rondom de lander scherp in de gaten te houden. Als de seismometer van Insight een signaal opvangt, moet TGO ook aan de bak. Zo’n signaal kan namelijk wijzen op een meteorietinslag. TGO moet dan mee helpen zoeken naar de plek waar de meteoriet op Mars insloeg. Bovendien is TGO ook een goed communicatiemiddel. Zo zal de orbiter ook gebruikt worden om gegevens van Insight naar de aarde te sturen.
Meer mooie plaatjes Dat de Europese sonde ook wel raad weet met een camera, laten onderstaande afbeeldingen goed zien. Op de foto’s zijn de gelaagde afzettingen in de poolgebieden, de dynamische aard van de Marsduinen en andere prachtige oppervlaktekenmerken van Mars te zien. Op de foto’s zijn ook de verschillen in hoogte goed zichtbaar; iets dat heel belangrijk is om de geschiedenis van de verschillende lagen en afzettingen in kaart te brengen.
Deze afbeelding toont de rand van een gelaagde heuvel in de krater van Burrough op Mars. Het ligt ongeveer 200 km ten noordwesten van de zuidpool van de planeet.
Afbeelding: ESA/Roscosmos/CaSSIS
Deze foto is genomen in de regio Terra Sabaea, ten westen van Augakuh Vallis. Het mysterieuze patroon wordt verondersteld het resultaat te zijn van een ‘stofduivel’ : een kleine wervelwind waarbij stof en zand in een spiralende luchtstroom wordt gebracht. Het zou hier kunnen gaan om wel honderden of misschien wel duizenden kleinere martiaanse tornado’s.
Afbeelding: ESA/Roscosmos/CaSSIS
Deze foto beslaat een deel van de 100 km brede Columbus-krater in Terra Sirenum op het zuidelijk halfrond van Mars. Op de foto zijn sulfaatzouten die wit uitslaan op de rotsen.
Afbeelding: ESA/Roscosmos/CaSSIS
Stofduinen over de rand van Green Crater in Noachis Terra.
Afbeelding: ESA/Roscosmos/CaSSIS
Een 480 kilometer brede vulkaan. Het is de op een na hoogste piek op de rode planeet, met een tophoogte van 18,1 km. De vulkaan bestaat uit enkele duizenden basaltachtige lavastromen.
‘De zomer is een dodelijk seizoen aan het worden voor leven op aarde’
‘De zomer is een dodelijk seizoen aan het worden voor leven op aarde’
Vivian Lammerse
Door klimaatverandering moeten we rekening gaan houden met extreme hittegolven.
Klimaatverandering wordt vaak besproken in termen van gemiddeldes. Denk bijvoorbeeld aan het Parijsakkoord, waarin landen hebben toegezegd er alles aan te doen om de opwarming van de aarde tot 2 graden Celsius te beperken. Maar klimaatverandering zal echter niet alleen de gemiddelde wereldwijde temperatuur verhogen; er komen ook extreme hittegolven op de loer te liggen. En dat terwijl hittegolven nu al schade toebrengen aan mens en dier.
HITTEGOLF VAN 2003
Herinner je je de hittegolf van 2003 nog? Destijds had Europa te kampen met uitzonderlijk heet en droog weer. De zomer van 2003 was een van de heetste Europese zomers ooit, die zelfs in sommige landen een gezondheidscrisis teweeg bracht. In totaal overleden er zo’n 70.000 mensen in Europa aan de gevolgen van de hittegolf. De hoogste officiële temperatuur tijdens de hittegolf in Nederland werd op 7 augustus in Arcen (Noord-Limburg) gemeten: 37,8 graden Celsius.
Extreem Om een uitgebreid beeld te krijgen van de effecten van toekomstige hittegolven, verzamelden de onderzoekers informatie uit meer dan 140 wetenschappelijke studies. En uit de bevindingen blijkt dat hittegolven extremer zullen worden en ook vaker voor zullen komen. Dit komt omdat kooldioxide en andere broeikasgassen in de atmosfeer warmte vasthouden, waardoor de gemiddelde temperatuur van de aarde stijgt. Het zou kunnen betekenen dat de hittegolf uit 2003 tegen het einde van deze eeuw vier keer zo lang zou kunnen duren. “Dit suggereert dat – in sommige jaren – de hele zomer warmer zal zijn dan wat we in 2003 ervoeren,” zegt onderzoeker Jonathon Stillman. “De zomer is een dodelijk seizoen aan het worden voor het leven op aarde.”
Effecten Hittegolven leiden op dit moment al tot massale sterfte bij dieren. Denk bijvoorbeeld aan verbleekt koraal in delen van het Great Barrier Reef, of de grote paardensterfte in Australische zomers. Volgens de onderzoekers hebben hittegolven ook subtiele effecten op het lichaam van dieren. Zo neemt de hoeveelheid gespecialiseerde eiwitten die andere moleculen beschermen tegen hitte toe. “Als dieren meer gevaarlijk hoge temperaturen gaan ervaren, kun je verschuivingen zien in hun fysiologie,” legt Stillman uit. “Ze zullen misschien niet gelijk het loodje leggen, maar in hun lichaam kun je zien dat ze wel dicht bij dit punt in de buurt komen.” Ook mensen lopen gevaar als het extreem heet wordt. Vooral ouderen vormen een risicogroep.
Infrastructuur Er zijn manieren om met de hittegolven om te gaan, maar dat is niet voor iedereen op aarde weggelegd. Dit komt omdat een gebrek aan infrastructuur het voor kwetsbare menselijke gemeenschappen bemoeilijkt om naar koelere klimaten te migreren, wat grootschalige conflicten kan veroorzaken. Ook versperren veel menselijke bebouwingen de weg voor dieren om naar koelere klimaten te trekken.
Wanneer de extreme hittegolven gaan gebeuren en hoe extreem deze precies zullen zijn, varieert in de modellen. “We kunnen niet zeggen dat het volgend jaar gaat gebeuren,” zegt Stillman. “Maar als we doorgaan met onze huidige emissies, zullen we tegen het einde van deze eeuw hittegolven ervaren die heftiger zullen zijn dan de hittegolven die we al hebben gezien.”
De interplanetaire missie is niet langer enkel het domein van grote, logge satellieten: de CubeSat wil ook mee.
Rond de millenniumwisseling wordt de allereerste nanosatelliet of CubeSat gelanceerd. Inmiddels zijn we bijna 20 jaar verder en hebben al meer dan 1000 van deze piepkleine satellieten het luchtruim gekozen. Het merendeel ervan bevindt zich in een baan rond de aarde. Maar ook voor interplanetaire missies lijken de kleine satellieten heel geschikt. Het is dan ook een kwestie van tijd voor deze satellieten – die vaak niet veel groter zijn dan een aktetas – het zonnestelsel gekoloniseerd hebben.
Afbeelding: Rasmus G. Sæderup AAUSAT Team (University of Aalborg, Denmark).
Wat is een CubeSat? Een CubeSat of nanosatelliet is een kleine satelliet die is opgebouwd uit één of meerdere eenheden die slechts 10 bij 10 bij 10 centimeter groot zijn. De kleine satellieten hebben verschillende voordelen ten opzichte van de grote satellieten die de mensheid al decennialang inzet om bijvoorbeeld de aarde en andere hemellichamen te monitoren. Het ontwikkelen van de kleinere satellieten kost minder tijd en is veel goedkoper. Maar wat nog veel belangrijker is, is dat de lanceerkosten heel laag liggen. Dat heeft twee redenen. Allereerst wegen de CubeSats heel weinig (en bij een lancering betaal je per kilo). Daarnaast is het vanwege de geringe omvang van de CubeSats heel goed mogelijk om deze tegelijkertijd met andere satellieten te lanceren. Zo heeft de Indiase ruimtevaartorganisatie het gepresteerd om meer dan 100 nanosatellieten tegelijkertijd te lanceren!
Hoe het begon In eerste instantie werden CubeSats voornamelijk geprezen om hun educatieve waarde. Doordat ze in vrij korte tijd ontwikkeld en goedkoop gelanceerd kunnen worden, bieden CubeSats studenten de kans om hun eigen satelliet te ontwikkelen, lanceren en daadwerkelijk in de ruimte te testen en zelfs data te laten verzamelen. Maar hoewel studenten wereldwijd nog altijd aan CubeSats knutselen, begint de nanosatelliet zijn studentikoze karakter langzaam van zich af te werpen. Ook ruimtevaartorganisaties en -bedrijven zien namelijk grote mogelijkheden voor de CubeSat. En niet alleen in een baan rond de aarde…
Naar Mars Vorig jaar toonde NASA al aan dat CubeSats ook ingezet kunnen worden tijdens interplanetaire missies. De ruimtevaartorganisatie lanceerde in mei 2018 niet alleen Marslander InSight, maar ook de allereerste twee interplanetaire CubeSats: MarCO-A en MarCO-B. Beide CubeSats maakten zich kort na de lancering los van InSight en vlogen vervolgens op eigen houtje naar de rode planeet, waar ze de landing van InSight monitorden. De missie van de twee CubeSats verliep geheel volgens het boekje: ze overleefden de lange reis, maakten onderweg foto’s en stuurden die naar de aarde, waren getuige van InSights landing en vlogen nog maandenlang verder alvorens zich in radiostilte te hullen.
Beelden gemaakt door één van de twee CubeSats die recent op Mars afstevenden.
Afbeelding: Afbeelding: NASA / JPL-Caltech.
Naar een planetoïde Het succes van die missie smaakt naar meer. En inmiddels worden verschillende ruimtemissies ontwikkeld waarbij er plek is voor een extra, kleine verstekeling. Zo werkt ESA momenteel aan de Hera-missie die naast een ruimtesonde uit twee CubeSats zal bestaan. Het gezelschap moet in 2023 afreizen naar het Didymos-systeem: een 780 meter grote planetoïde waar een 160 meter grote maan omheen cirkelt. Beide CubeSats zullen worden uitgerust met verschillende instrumenten en uitgebreid onderzoek doen naar het Didymos-systeem en zelfs op één van de twee planetoïden landen.
Een artistieke impressie laat zien hoe Hera en twee CubeSats rond Didymos cirkelen. Afbeelding: ESA – ScienceOffice.org.
Europa En ook NASA speelt met het idee om CubeSats in te zetten tijdens een toekomstige interplanetaire missie. Zo zouden er in 2023 enkele mee kunnen liften met de Europa Clipper: een ruimtesonde die onderzoek gaat doen naar Jupiters maan Europa. De kleine satellieten zouden onder meer ingezet kunnen worden om dwars door Europa’s geisers te vliegen en meer inzicht te geven in de samenstelling van Europa’s ondergrondse oceaan.
Verlengstuk De CubeSat lijkt het dus steeds verder te schoppen. Maar blijft daarbij wel een verlengstuk van een veel grotere ruimtesonde. Dat is niet zo gek; de ruimte die zo’n CubeSat te bieden heeft, is maar beperkt. En als je eenmaal miljoenen kilometers hebt afgelegd om een bepaald hemellichaam te bereiken, wil je daar natuurlijk wel de beschikking hebben over een breed scala aan instrumenten. De CubeSat maakt de grote ruimtesondes en satellieten dus zeker (nog) niet overbodig. Of dat in de toekomst gaat veranderen? De tijd zal het leren.
Sprite: een satellietje dat slechts enkele centimeters groot is.
Mag het nog ietsje kleiner? Terwijl de CubeSat langzaam maar zeker zijn grenzen verlegt, sleutelen onderzoekers ook nog aan nóg kleinere satellietjes die het uiteindelijk mogelijk nog veel verder gaan schoppen dan de CubeSat: de Sprites. Deze satellietjes lijken meer op een chip en zijn ongeveer 3,5 bij 3,5 centimeter groot. Ze kunnen wel eens heel geschikt zijn voor interstellaire reizen. Doordat ze piepklein en licht zijn, kunnen ze aangedreven door bijvoorbeeld zonnezeilen enorme snelheden bereiken en afstanden afleggen. Onder meer het Breakthrough Starshot-project – dat een ruimtemissie naar het dichtstbijzijnde stersysteem Alpha Centauri op poten wil zetten – zou met zo’n piepkleine ruimtesonde geholpen kunnen zijn.
Ook voor satellieten geldt dus: klein, maar fijn. En terwijl CubeSats ons zonnestelsel verkennen, lijken nog kleinere satellieten zich aan de interstellaire ruimte te gaan wagen. Grote kans dus dat er straks enkele opzienbarende ontdekkingen op naam van deze satellieten komen te staan. Niet slecht voor zulke kleintjes!
Bronmateriaal:
ESA
NASA
Afbeelding bovenaan dit artikel: ESA - ScienceOffice.org
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
