UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN

De meeste onderzoekers zijn ervan overtuigd dat er buitenaards leven is. Maar ja.. hoe vind je dat? We zetten negen methoden op een rij.

Zijn we alleen? Het is een vraag die de mensheid al heel lang bezighoudt. En hoe meer onderzoek we binnen en buiten ons zonnestelsel doen, hoe aannemelijker het bestaan van buitenaards leven lijkt te worden. Zo blijken bouwstenen voor leven veelvuldig in het universum voor te komen. Net als aardachtige planeten. En zelfs in ons eigen zonnestelsel zijn dankzij recente studies wel wat kandidaten voor buitenaards leven aan te wijzen. Zo lijken de omstandigheden onder de dikke ijskappen van Jupiters maan Europa bijvoorbeeld niet ongeschikt voor het ontstaan en instandhouden van primitieve levensvormen.

Al met al voldoende reden dus om – hetzij binnen of buiten ons zonnestelsel – actief te gaan zoeken naar aliens. maar ja..hoe doe je dat? We hebben negen methodes voor je op een rijtje gezet!

1. Jagen op radiosignalen…

Misschien wel de bekendste zoekmethode is die van het SETI-project, waarbij met radiotelescopen gezocht wordt naar radiosignalen, verzonden door intelligente aliens. Deze Search for Extraterrestrial Intelligence is al decennialang bezig. Vooralsnog zonder resultaat.

Wow!
De zoektocht naar radiosignalen kent één toch wel opvallend resultaat en dat is het in de jaren zeventig waargenomen ‘wow-signaal’. Een sterk, smalbandig signaal dat onderzoekers nog altijd niet goed kunnen verklaren. De meeste wetenschappers zijn het er echter wel over eens dat het signaal waarschijnlijk niet afkomstig is van aliens.

2. …of laserpulsen

Naast radiosignalen kun je ook zoeken naar andere signalen die door intelligente aliens – bewust of onbewust – de ruimte in worden geslingerd. Zo wordt er binnen het Breakthrough Listen-project bijvoorbeeld gezocht naar laserpulsen. Ook die zoektocht heeft tot op heden niets opgeleverd.

3. Ga ter plaatse

De dichtstbijzijnde exoplaneet is Proxima b. De planeet bevindt zich op zo’n 4,2 lichtjaar afstand, wat betekent dat licht al meer dan vier jaar nodig heeft om van de aarde naar Proxima b te reizen. Even op en neer vliegen om te kijken of er leven is, zit er dan ook niet in. Maar in ons eigen zonnestelsel kunnen we wel ter plaatse naar aliens zoeken. Bijvoorbeeld op Mars. Daar rijden nu al een Chinese en Amerikaanse rover rond die actief zoeken naar sporen van (vergaan) leven.

4. Zoek naar biosignaturen

De atmosfeer van de aarde is relatief zuurstofrijk. Maar dat is niet altijd zo geweest. Miljarden jaren geleden herbergde de aardatmosfeer nauwelijks zuurstof. Daar kwam verandering in toen micro-organismen de fotosynthese onder de knie kregen en zuurstof gingen produceren. De zuurstofconcentratie in de atmosfeer steeg gestaag en daarmee werd ook het ontstaan van complexere levensvormen mogelijk. De hoge zuurstofniveaus in onze atmosfeer getuigen dus van de aanwezigheid van leven. Op een vergelijkbare wijze kan ook de atmosfeer van een andere planeet verraden of deze leven herbergt of niet. Het enige wat we moeten doen, is de atmosfeer van zo’n planeet uitpluizen én helder krijgen welke elementen of combinatie van elementen goede indicatoren van leven (oftewel: biosignaturen) zijn. Naar dat laatste wordt volop onderzoek gedaan. En aan een telescoop krachtig genoeg om de atmosfeer van exoplaneten uit te pluizen, wordt as we speak de laatste hand gelegd; de James Webb Space Telescope moet nog dit jaar gelanceerd worden.

5. Zoek de vervuiling

Wanneer we in de atmosfeer van een exoplaneet een hoge concentratie zuurstof aantreffen, kan dat wijzen op de aanwezigheid van leven. Maar dat hoeft geen intelligent leven te zijn. De zuurstof kan net zo goed geproduceerd worden door eenvoudige micro-organismen. Wie aan de hand van buitenaardse atmosferen specifiek wil zoeken naar complexe levensvormen kan het dan ook beter over een iets andere boeg gooien en zoeken naar technosignaturen. Dit zijn bijproducten van grootschalige industriële processen, zoals bijvoorbeeld stikstofdioxide. Dit komt bijvoorbeeld vrij tijdens het verbranden van fossiele brandstoffen en is dan ook zeer geschikt voor het opsporen van aliens met een voorliefde voor benzineauto’s of andere vervuilende vervoersmiddelen.

6. Ga op jacht naar de schaduw

Het meest voorkomende meercellige organisme op aarde is de boom. Het lijkt niet ondenkbaar dat ook op andere planeten zulke grote meercellige, rechtopstaande levensvormen te vinden zijn. En als dat zo is, kunnen we ze volgens recent onderzoek misschien wel opsporen aan de hand van hun schaduw. Het enige wat we nodig hebben, zijn krachtige telescopen die deze schaduw kunnen spotten.

7. Probeer ze zover te krijgen dat ze ons contacteren

We zoeken dus al decennialang naar aliens, maar zonder resultaat. Voor sommige mensen voldoende reden om de rollen om te draaien en in plaats van naar aliens te zoeken, heel luidruchtig aan alle eventuele aliens te laten weten dat we er zijn. Dat wordt ook wel METI – Messaging Extraterrestrial Intelligence – genoemd. Hierbij wordt een boodschap de ruimte ingestuurd, in de hoop dat aliens die oppikken en naar aanleiding daarvan contact met ons opnemen. Niet iedereen is echter heel enthousiast over die aanpak. Zo vertelde radioastronoom Heino Falcke een aantal jaren geleden aan Scientias.nl er heel weinig heil in te zien. “We weten uit de geschiedenis dat een botsing tussen twee beschavingen altijd uitvalt in het voordeel van de beschaving met grotere resources en betere technologieën. In dit geval zou dat de beschaving zijn die de ander kan bezoeken.” En dus lijkt het erop dat we bij voorbaat al aan het kortste eind trekken. “Waarom zou je willen communiceren met iemand die ons wel kan bezoeken, maar waar wij niet naar toe kunnen?”

8. Houd de moederster in de gaten

Als aliens een beetje ambitieus zijn, veranderen ze niet alleen hun atmosfeer, maar ook de nabije ruimte. Zo kun je je voorstellen dat ze satellieten rond hun planeet plaatsen. Of een hitteschild – om klimaatverandering tegen te gaan. Of ze leggen een megastructuur rond de moederster aan om de energie daarvan op te slokken en naar eigen inzicht te kunnen gebruiken. Het zijn allemaal aanpassingen die we zouden kunnen waarnemen als we langdurig naar de moederster turen. Zowel de hitteschilden als satellieten zouden we wellicht kunnen detecteren als de planeet voor die moederster langs beweegt en – door alle toeters en bellen eromheen – voor een wat vreemde dip in de helderheid van de ster zorgt. En ook de megastructuur rond de moederster zou een detecteerbare impact hebben op de helderheid ervan.

9. Houd ook in het zonnestelsel de ogen open

Als er aliens bestaan en deze net zo nieuwsgierig zijn als wij, kunnen we niet uitsluiten dat ze ons al ontdekt hebben. Zo wees recent onderzoek uit dat aliens in theorie vanaf honderden relatief nabije planeten zouden kunnen vaststellen dat op de aarde leven te vinden is. Als aliens weten dat er leven op aarde is, is het niet ondenkbaar dat ze onbemande sondes naar ons zonnestelsel sturen om onze planeet en omgeving stiekem van ietsje dichterbij te bekijken. Een goede reden om ook in ons zonnestelsel uit te zien naar deze verkennende sondes, zo stelden onderzoekers recent.

Zo zijn er dus behoorlijk wat manieren om aliens te ontdekken. Of we ze binnenkort op één van deze manieren ook daadwerkelijk gaan vinden, blijft afwachten. Maar de meeste onderzoekers zijn optimistisch over onze kansen. Zeker met de komst van de volgende generatie telescopen – zoals de al genoemde James Webb, maar ook de in aanbouw zijnde Extremely Large Telescope – hebben we straks eindelijk instrumenten tot onze beschikking waarmee we gericht naar aliens kunnen gaan zoeken. Het lijkt dan ook niet ondenkbaar dat we ergens in de komende decennia het bewijs vinden waarmee we het vermoeden dat we in dit enorme universum toch niet moederziel alleen zijn, kunnen staven.

This illustration shows the NASA/ESA Hubble Space Telescope in its high orbit 600 kilometers above Earth.

Credit: European Space Agency

Things are not looking very good for the Hubble Space Telescope right now. On Sunday, June 13^th, the telescope’s payload computer suddenly stopped working, prompting the main computer to put the telescope into safe mode. While the telescope itself and its science instruments remain in working order, science operations have been suspended until the operations team can figure out how to get the payload computer back online.

While attempting to restart the computer, the operations team has also tried to trace the issue to specific components in the payload computer and switch to their backup modules. As of June 30th, the team began looking into the Command Unit/Science Data Formatter (CU/SDF) and the Power Control Unit (PCU). Meanwhile, NASA is busy preparing and testing procedures to switch to backup hardware if either of these components are the culprit.

The payload computer is part of the Science Instrument Command and Data Handling (SI C&DH) unit, where it is responsible for controlling and coordinating the scientific instruments aboard the spacecraft. The current issues began when the main computer stopped receiving the “keep-alive” signal from the payload computer – which lets the main computer know that everything is working.

That’s when the operations team began investigating different pieces of hardware on the SI C&DH as the possible source. Based on the available data, the team initially thought that the problem was due to a degrading memory module and tried to switch to one of the module’s multiple backups – but met with failure. On the evening of Thursday, June 17^th, another attempt was made to bring both modules back online, but these attempts also led to failure.

At that point, they began looking into other possibles sources of the shutdown, like the Standard Interface (STINT) hardware. This component is responsible for bridging communications between the computer’s Central Processing Module (CPM), which they began investigating as well. Now, the team is investigating the Command Unit/Science Data Formatter (CU/SDF) and a power regulator within the Power Control Unit (PCU).

Whereas the CU/SDF sends and formats commands and data while the PCU is designed to ensure a steady voltage supply to the payload computer’s hardware. If either of these systems is responsible for the shutdown, then the team must once again go through an operations procedure to switch to the backup units. This time, however, the procedure is more complex and risky than the ones the team executed last time.

Mainly, switching to the backup CU/SDF or backup power regulator requires that several other hardware boxes need to be switched to their backups because of the way they are connected to the SI C&DH unit. The last time the operations team performed this task was back in 2008, which was the last time the CU/SDF module failed. This is what prompted the final servicing mission in 2009, which replaced the entire SI C&DH unit.

Given the complexity of switching multiple systems over to their backups, the operations team is currently reviewing and updating all of Hubble‘s operations procedures, commands, and all other items relating to switching to backup hardware. When they are finished (expected for next week) the team will run a high-fidelity simulator to test their plan of execution and see if they can pull it off.

Since Hubble first launched in 1990, it has taken over 1.5 million images, and more than 600,000 of those were taken since its last servicing mission in 2009. These images are some of the most breathtaking views of the Universe ever taken and have led to substantial discoveries about the nature of our Universe. Here at home, it has deepened our understanding of the Kuiper Belt and Trans-Neptunian Objects (TNOs) like Pluto and Eris.

In 2014, it also observed the farthest object to ever be visited by a spacecraft – the Kuiper Belt Object (KBO) Arrokoth, which the New Horizons mission made a close pass with on Jan. 1^st, 2019. It also observed aurora in the atmospheres of Jupiter, and Saturn, as well as Jupiter’s moon Ganymede. Hubble is also responsible for providing the data that led astronomers to conclude that Ganymede likely contains a large saltwater ocean in its interior.

Beyond the Solar System, Hubble has aided in the first atmospheric studies of exoplanets, helped constrain the size and mass of the Milky Way, the evolution of galaxies over time, revealed the accelerating expansion of the Universe (leading to the theory of Dark Energy), and aided in the study of Dark Matter. These and other accomplishments are all part of Hubble‘s legacy as it celebrates being in space for 31 years, 2 months, and either days.

I think I speak for everyone when I wish Hubble a speedy recovery and hope it has a few more years left in her!

Originally published on Universe Today.

Hubble

@NASAHubble

A multi-day test of procedures that would be used to turn on backup hardware on the Hubble Space Telescope began today. Meanwhile, NASA continues to investigate the cause of the payload computer issue that began on June 13.

For previous updates: