The Blue Ghost lunar lander is currently 100 km above the Moon as it prepares for its descent. It is scheduled to land in Mare Crisium, on the near side of the Moon, on March 2, no earlier than 3:34 a.m. ET (08:34 UTC).

Credit: Firefly Aerospace.

Following Footsteps

Athena follows in the footsteps of Odysseus, the first lander built by Intuitive Machines, which successfully reached the Moon on February 22, 2024. Despite landing at an angle due to a last-minute navigation issue, Odysseus functioned for one week, transmitting valuable data before shutting down. It was the first American spacecraft to perform a controlled Moon landing since the Apollo era.

Now, Athena aims to land at Mons Mouton, a region near the Moon’s south pole that is of high scientific interest. This area is believed to contain water ice, a crucial resource for future lunar missions. To explore its surroundings, Athena carries:

• Two robotic rovers to analyze the surface
• A “hopping” lander designed to move across different locations
• A drill to extract samples from beneath the lunar surface

The success of these missions will not only provide new scientific insights but also lay the groundwork for sustained human exploration of the Moon, supporting upcoming Artemis missions and the long-term goal of establishing a lunar base.

With Athena, Blue Ghost, and RESILIENCE all approaching the Moon, this is one of the most active periods in lunar exploration since the Apollo program. These robotic landers will test new technologies, scout for resources, and help answer key questions about the Moon’s potential to support human life. As space agencies and private companies ramp up their efforts, one thing is clear: the next chapter of lunar exploration is already underway.

RELATED VIDEOS

{ https://curiosmos.com/ }

01-03-2025 om 20:54 geschreven door peter  

Yayimages

RELATED VIDEOS

{ https://curiosmos.com/ }

01-03-2025 om 20:34 geschreven door peter  

NASA Thought It Was Just a Shadow—Now Scientists Say the ‘Face on Mars’ Hides a Secret Millions of Years Old

At a time when humanity was just beginning to explore the Red Planet, the Face on Mars fueled imaginations across the globe.

by Ivan Petricevic

 

The famous face of Mars. Image taken by the Viking 1 orbiter on July 25, 1976...

Image Credit: NASA/JPL.

Who doesn’t love a good mystery? Especially when that mystery is also packed with logic, science and a touch of strangeness.

In 1976, NASA’s Viking 1 Orbiter captured an image that would ignite decades of speculation, mystery, and even conspiracy theories. The photo, taken over a region of Mars known as Cydonia, revealed a peculiar landform resembling a human face. With deep-set “eyes,” a prominent “nose,” and a distinct “mouth,” the so-called Face on Mars seemed like a relic of an ancient extraterrestrial civilization. The first time I saw it I was “convinced” that there was something on Mars that we were not seeing entirely. I firmly believed that it was possible that something artificial could indeed exist on Mars. But…

NASA was quick to dismiss the idea, explaining that the eerie formation was nothing more than a trick of light and shadow. Despite this, the image spread like wildfire, and many weren’t ready to accept such a mundane explanation. Was this really just an illusion, or was there something more to the story?

The Birth of a Martian Myth

At a time when humanity was just beginning to explore the Red Planet, the Face on Mars fueled imaginations across the globe. Some saw it as undeniable proof that an intelligent civilization once inhabited Mars, leaving behind monumental structures like those of ancient Egypt. Others believed it was part of a broader cover-up by space agencies to hide the truth about extraterrestrial life.

The theories didn’t stop there. Enthusiasts pointed to nearby formations in Cydonia, claiming they resembled pyramids and city ruins, further supporting the idea of an ancient Martian civilization. For decades, these beliefs persisted, bolstered by grainy, low-resolution images that left plenty of room for speculation.

But as technology advanced, so did our understanding of Mars.

A Closer Look: Science vs. Pareidolia

Fast forward to the 21st century, and the Face on Mars underwent a major reality check. In 2006, NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter equipped with the High-Resolution Imaging Science Experiment (HiRISE) camera revisited Cydonia, capturing images with unprecedented clarity. The result? The face seemingly vanished.

What was once thought to be an alien monument was revealed to be a natural mesa—an elevated, flat-topped landform shaped by erosion. This geological feature, common on both Earth and Mars, was sculpted over millions of years by wind and possibly water. The original Viking image, taken at just the right angle under specific lighting conditions, had simply exaggerated the shadows, creating the illusion of facial features.

More Than Just a Face: A Window Into Mars’ Wet Past

While the Face on Mars itself turned out to be an illusion, the region where it sits remains of great scientific interest. Mars was once a much wetter world, with evidence suggesting that an ancient ocean once covered much of its northern hemisphere—including Cydonia.

Recent studies have revealed that mesas in this region contain clay minerals, indicating prolonged interactions with water. This supports the theory that Mars had a more Earth-like past, with rivers, lakes, and possibly even life. The European Space Agency’s upcoming Rosalind Franklin rover is set to explore nearby terrain, potentially unlocking further secrets about the Red Planet’s ancient climate.

Why the Face on Mars Still Matters

Even though we now understand that the Face on Mars is a simple geological formation, its story remains a fascinating chapter in space exploration history. It serves as a powerful reminder of how human perception—particularly pareidolia, our tendency to see familiar shapes in random patterns—can fuel incredible myths and mysteries.

More importantly, the region itself is far from a dead end. Scientists continue to study the Cydonia mesas, uncovering new clues about Mars’ past. The “face” might not be a relic of an ancient civilization, but what lies beneath it could still rewrite what we know about the Red Planet.

So, while the dream of a Martian city might have faded, the search for answers is far from over. Could the remnants of an ancient ocean still hold traces of past life? Future missions may finally give us an answer. And maybe, just maybe, one day we will discover something on Mars that only a few saw coming.

{ https://curiosmos.com/category/mysteries/ }

01-03-2025 om 18:47 geschreven door peter  

Since the end of the Apollo Era, scientists have studied sample return capsules re-entering Earth’s atmosphere. These studies have helped scientists develop safe and effective methods for sample-return missions and provided insight into the atmospheric entry of meteoroids and asteroids. Until now, these studies employed infrasound and seismic sensors to record the resulting geophysical signals. However, Dr. Donahue and her team saw an opportunity since the trajectory and timing of the OSIRIS-REx mission’s SRC were known in advance.

As Dr. Donahue told Universe Today via email, the reentry was a chance for them to test DAS systems with fiber optic cables to record the geophysical effects produced by the sonic boom. “DAS systems interrogating an optical fiber are still relatively rare,” she said. “Knowing ahead of time the precise trajectory gave us the scarce opportunity to situate multiple DAS interrogators near the point of highest heating and capture the sonic boom as it impacted the ground.”

The team rapidly deployed two DAS interrogators and more than 12 km (7.45 mi) of surface-draped fiber-optic cables. Their network included six collocated seismometer-infrasound sensor pairs, all spread across two sites near the town of Eureka in the Nevada Desert. As Dr. Donahue described:

“Once the team got the hang of rolling out the 4 spools of optical fiber that each weighed over 100 kgs, installing and retrieving the fiber took less time than setting up the six co-located seismic and infrasound stations. Approximately 5 km of the optical fiber was located at the local Eureka airport, along with many other teams deploying sensors such as infrasound, seismic, and GPS.  The other 7 km of fiber was located along a remote dirt road in Newark Valley.”

With the help of this network, the team obtained a stunning profile of the sonic boom as it struck the ground. The DAS interrogators recorded an impulsive arrival with an extended coda that had similar features to those recorded by the seismometers and infrasound sensors. Whereas traditional sensors only measure sonic booms at one point, Dr. Donahue said that her team’s data revealed how the boom’s wavefront transformed as it impacted the irregular terrain of the Nevada landscape.

In addition to being the first time these methods were used to record an SRC reentry, the results of this test could have significant implications when it comes to predicting potential meteor and asteroid strikes. Said Dr. Donahue:

“By having an extremely dense array of sensors, DAS has the possibility of better characterizing the trajectory and size of a meteor. The topology (e.g., hills) of the ground is known to have an influence on wavefront recorded at the surface of the earth. By having a dense line of sensors that span over the changes in the earth’s elevation, these effects could be better accounted for to produce a more accurate characterization of a meteor’s trajectory.”

Following the completion of its primary mission, the OSIRIS-REx, NASA prepped the spacecraft for the next phase of its mission. In 2029, the spacecraft – renamed the OSIRIS-APEX (Apophis Explorer) – will rendezvous with the Near-Earth Asteroid 99942 Apophis and collect another sample.

Further Reading: 

• GeoScienceWorld

{ https://www.universetoday.com/ }

01-03-2025 om 18:26 geschreven door peter  

Top UFO Crash Retrieval Expert on CIA Alien Files & Majestic 12 - Ryan Wood (Video)

{ https://beforeitsnews.com/ }

01-03-2025 om 18:06 geschreven door peter  

"We Just Saw 50 UFO's Emerge From the Ocean and Shoot Up into the Sky" NJ Congressman - Redacted (Video)

{ https://beforeitsnews.com/ }

01-03-2025 om 17:59 geschreven door peter  

UFO Coverup: Pentagon Is Hiding Holy Grail Evidence - James Fox & Jason Sands (Video)

In this 15 January 2025 video, host Jukian Dorey welcomes back James Fox for the third time on Julian Dorey Podcast to discuss his latest Documentary, “The Program” which goes behind the Congressional hearings to leave skeptics astounded by new assertions from a growing chorus of high-level insiders who insist there is definitive proof we are not alone.

Jason Sands is a new UFO whistleblower, who has recently come forward with claims about his involvement in a 20-year black budget program and a surreal Alien encounter.

• https://youtu.be/4-2RnLj_e_8

TIMESTAMPS

00:00 – James Fox from The Phenomenon to ‘The Program’, D.C. Investigation
10:01 – James Disastrous Film Company Lawsuit, 
26:54 – Most Satisfying UFO Documentary (Devastating Setbacks)
31:21 – Pivotal UFO Interview Moments, Disclosure vs UFO Evidence
38:51 – Reads Congressional Source Document, Photographs & Evidence 
46:31 – Intel Agency Individuals & Obfuscation, Evidence Behind Jason Sands Encounter
52:03 – Telepathic Communication Residue, Devil’s Advocate & Possibly Being Lied Too
01:00:30 – Why Does Jason Sand’s Have Immunity vs Coworkers, Top Secret Information SCIF (James Fox)
01:10:45 – Special Access Programs & How Information is Controlled & Not Leaked, Black Budget Programs
01:21:21 – Hearing Craziest Stories During Black Budget Program

{ https://beforeitsnews.com/ }

01-03-2025 om 17:50 geschreven door peter  

UFO Historian Richard Dolan on the Drone Mystery and Disclosure in 2025 (Video)

In this 17 January 2025 video, WatchMjo dives back into the topic of UAPs or Unidentified Anomalous Phenomena with UFO researcher and historian Richard Dolan. Richard has over 30 years of experience studying UFOs and he joins us to talk about the ongoing drone mystery over the Northeastern seaboard of the United States. He also shares some insights into possible disclosures that could happen in 2025 as well as some of the broader implications of a non-human intelligence being revealed to the general public.

• https://youtu.be/baliOIBs4Dc

{ https://beforeitsnews.com/ }

01-03-2025 om 17:49 geschreven door peter  

01-03-2025 om 17:36 geschreven door peter  

On Earth, extremophiles belong to all three domains of life (Archaea, Bacteria, and Eukarya). They are characterized by their ability to withstand pressure, acidity, temperatures, and other conditions that would be fatal to other organisms. After Earth, Mars is considered the most habitable planet after Earth in the Solar System, hence why most of humanity’s astrobiology efforts are focused there. In addition to the low atmospheric pressure (1/100th of Earth’s at sea level), the surface is subject to extreme temperature variations and is contaminated by perchlorites and toxic metals.

Scientists speculate that if life exists on Mars today, it will likely take the form of microbes living in high-salinity briny patches beneath the surface. As Tomajoli told Universe Today via email, this makes extremophiles (like Artemia franciscana) ideal test subjects for predicting what life is like in similar planetary environments:

“The definition of life is crucial, especially when searching for traces of it on other planetary bodies (e.g., Mars), where life might not exist as we traditionally imagine it. Artemia cysts present an interesting case: in their dormant state, they cannot be classified as living but rather as potential life. Studying organisms with such characteristics helps broaden the perspective in astrobiological research.”

In particular, extremophiles present opportunities for researching species adaptation, which has become a major focus of scientific research due to anthropogenic Climate Change. Worldwide, rising carbon emissions and increasing temperatures are leading to changes in weather patterns, increased ocean acidity, drought, wildfires, and the loss of habitats. As a result, countless marine and terrestrial species are forced to adapt to conditions that are becoming more extreme.

“In the context of climate change, life conditions are shifting toward extreme boundaries, making survival more challenging for many organisms,” Tomajoli added. “Extremophiles, which thrive in Earth’s most remote environments, are valuable models for understanding metabolic adaptations. Their apparent simplicity is, in fact, an advantage, allowing them to adapt better than more complex organisms to extreme environmental constraints.”

Tomajoli and her colleagues chose Artemia franciscana for their study, a species of brine shrimp known to thrive in high-salinity environments. The eggs they produce, known as cysts, are dormant and can be stored indefinitely, making them extremely useful for aquaculture and scientific research. As Tomajoli indicated, they have also been used in previous space missions, including the Biostack experiment on the Apollo 16 and 17 missions and the ESA’s EXPOSE platform mounted on the International Space Station’s (ISS) exterior.

These experiments all tested the resilience of certain life forms and their progeny to cosmic rays. However, as Tomajoli added, no further studies have been conducted regarding the physiological adaptations of Artemia franciscana, and there is currently no scientific literature available on the topic:

“In particular, Artemia brine shrimps are considered halophiles (literally “salt-loving” organisms) and thrive in environments that can be considered Mars analogs (or laboratories for Mars studies) such as temporary lakes that undergo frequent evaporation, prompting Artemia to produce cryptobiotic cysts. Additionally, Artemia is an easily cultivable model, making it suitable for biological and astrobiological experiments. A recent article by Kayatsha et al., 2024  also showed that Artemia franciscana was among all the microinvertebrates that were tested, the more resistant one to perchlorates salts present in the regolith of simulated martian soil.”

For their experiment, Tomajoli and her colleagues placed dormant cysts in Mars-like pressure conditions. Once they hatched into nauplii, the team analyzed their aerobic and anaerobic metabolism, mitochondrial function, and oxidative stress. As indicated in their paper, brine shrimp born in Martian pressure conditions managed to adapt quite well. They further share how these results could lead to further studies to evaluate the metabolic adaptations of the cysts to longer exposure times, combinations of different Mars-like conditions, or studies of the adaptations of the nauplii in other stages of development:

“Artemia franciscana showed an exciting potential for physiological adaptations, enabling organisms to cope with the environmental challenges they encounter in space… Nauplii’s cells appear to activate responses to avoid mitochondrial dysfunction and continue their growth processes. These adaptation mechanisms highlight Artemia franciscana’s resilience and ability to thrive in hostile environmental conditions. The results reported in this study further support the potential use of Artemia franciscana for astrobiological purposes, highlighting the animals’ metabolic and redox state changes as a response to adaptation to an extreme condition mimicking the space.”

The implications of this research are far-reaching, embracing astrobiology, human space exploration, and mitigating the effects of Climate Change. Not only could it help point the way toward potential life on Mars, in the interior oceans of icy bodies, and other extreme environments. It could also inform future missions to Mars and other deep-space destinations, where astronauts will need to rely on closed-loop bioregenerative life support systems (BLSS), grow their own food, and conduct research into the effects of exposure to lower gravity, elevated radiation, and other harsh conditions.

At home, the study of extremophiles and adaptation mechanisms could provide insight into climate resilience and adaptation, consistent with the goals outlined in the Sixth Assessment Report (AR6) by the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). As they summarize in their paper:

“Understanding the mechanisms of Artemia franciscana adaptations to space-simulated conditions could provide new insights into the study of the limits of life, as well as contribute to the search for biosignatures—traces of past life on other planetary bodies. Additionally, it could offer a viable solution for the long-term survival of human space missions, helping establish self-sustaining populations in confined environments. Artemia could serve as a renewable food source for astronauts, given its richness in essential nutrients, including proteins, lipids, and vitamins.”

Tomajoli and her colleagues have also conducted simulations with a full Mars-like atmosphere for longer periods of time. The paper describing this experiment will be released soon. In the meantime, the search for life on Mars and beyond continues. Knowing it can exist out there and under what conditions will help narrow that search and encourage us to keep investigating.

Further Reading: 

• Science Direct

{ https://www.universetoday.com/ }

01-03-2025 om 17:29 geschreven door peter  

CCOR-1, a newly activated coronagraph onboard NOAA’s GOES-19 weather satellite, is the first of its kind in geostationary orbit. Positioned deep inside the Moon’s orbit, it offers a perspective unavailable to previous coronagraphs like those on SOHO. 

New Moons are typically dark and invisible, but NOAA's CCOR-1 coronagraph just captured one in stunning detail.

Watch sun erupt in 1st images from NOAA's groundbreaking new satellite

(Image credit: NOAA/NASA)

In the footage, the Moon appears full, an illusion caused entirely by sunlight reflecting off Earth. The brightness isn’t constant, though. As sunrise progresses over the Western Hemisphere, the increasing Earthshine becomes so intense that some frames are saturated with light. 

Credit image/source: https://spaceweather.com

{ https://ufosightingshotspot.blogspot.com/ }

01-03-2025 om 17:03 geschreven door peter  

By SHIVALI BEST FOR MAILONLINE 

The idea of a doomsday vault hidden on a remote Arctic island might sound like something from the latest James Bond movie. 

But the Svalbard Global Seed Vault is very much real - and could one day save Earth from disaster. 

Located on a mountainside on Spitsbergen, an island in the remote Norwegian archipelago of Svalbard in the Arctic Sea, the vault houses 'spare copies' of over 1.3million seed varieties. 

The seeds are stored inside the vault at temperatures of around −18°C (−0.4°F). 

And the permafrost and thick rock surrounding the bunker ensure the samples will remain frozen, even if power is lost. 

Should disaster strike - whether that is by war, an accident or a natural disaster - the vault could provide survivors with access to every important crop variety in the world. 

This week, the vault received more than 14,000 new samples, ranging from seeds of Nordic tree species from Sweden to rice from Thailand. 

'The seeds deposited this week represent not just biodiversity, but also the knowledge, culture and resilience of the communities that steward them,' said executive director Stefan Schmitz of the Crop Trust.

The idea of a doomsday vault hidden on a remote Norwegian Arctic island might sound like something from the latest James Bond movie, but the Svalbard Global Seed Vault is very much real - and could one day save Earth from disaster

Located on a mountainside on Spitsbergen, an island in the remote Norwegian archipelago of Svalbard in the Arctic Sea, the vault houses 'spare copies' of over 1.3million seed varieties

The seeds are stored inside the vault at temperatures of around −18°C (−0.4°F). And the permafrost and thick rock surrounding the bunker ensure that the samples will remain frozen, even if power is lost

Genebanks around the world hold collections of crops for safekeeping. 

However, many are not in ideal locations, which leaves them - and their collections - at risk. 

'Many of these are vulnerable, exposed not only to natural catastrophes and war, but also to avoidable disasters, such as lack of funding or poor management,' Crop Trust explains on its website. 

'Something as mundane as a poorly functioning freezer can ruin an entire collection.'

To combat this issue, the Svalbard Global Seed Vault opened its doors back in 2008, as the 'ultimate insurance policy for the world's food supply'. 

According to Crop Trust, the Seed Vault is in the ideal location for five reasons.

Firstly, Svalbard is remote, yet still accessible. 

'Svalbard is the farthest north a person can fly on a scheduled flight, offering a remote location that is nevertheless accessible,' it explained. 

Should disaster strike - whether that's by war, an accident or a natural disaster - the Seed Vault could provide survivors with access to every important crop variety in the world today

This week, the vault received more than 14,000 new samples, ranging from seeds of Nordic tree species from Sweden to rice from Thailand

The area is geologically stable and the humidity levels are low, while the Seed Vault is also well above sea level

Next, while the entrance may be visible, the Seed Vault itself is more than 100 metres into the mountain. 

The area is geologically stable and the humidity levels are low, while the Seed Vault is also well above sea level. 

'[It is] protected from ocean flooding according to worst-case scenario sea-level rises,' Crop Trust explained. 

Finally, the permafrost and thick rock offer natural freezing, providing a cost effective and fail-safe method to conserve seeds. 

The Arctic vault has the capacity to store up to 500 seeds from 4.5 million varieties of crops - a total of 2.5 billion seeds. 

As of May 2024, the vault holds more than 1.3 million seed varieties originating from almost every country in the world. 

Now, 14,000 new samples from 21 genebanks have been added to this growing collection. 

Essential varieties of sorghum and pearl millet have come from Sudan's crop genebank, while so-called 'velvet beans' were provided from Malawi. 

While the entrance may be visible, the Seed Vault itself is more than 100 metres into the mountain

As of May 2024, the vault held more than 1.3million seed varieties originating from almost every country in the world

14,000 new samples from 21 genebanks have been added to this growing collection

The permafrost and thick rock offer natural freezing, providing a cost-effective and fail-safe method to conserve seeds

Read More

• Mysterious 'doorway' in Antarctica is discovered on Google Maps 

'In Sudan, where conflict has displaced more than eight million people and disrupted agriculture, these seeds represent hope,' said Ali Babikar, director of Sudan's Agricultural Plant Genetic Resources Conservation and Research Centre. 

'By safeguarding this diversity in Svalbard, we're preserving options for a resilient, food-secure future, regardless of the challenges we face.' 

Another important deposit came from a genebank in the Philippines, where extreme events have already destroyed some of the nation's seed stocks. 

'The rapid loss of genetic diversity in the field and loss of diversity in our diets make conservation and accessibility more important than ever,' said Hidelisa De Chavez of the University of the Philippines. 

She added that crop diversity 'is the backbone of agriculture around the world.' 

What is the Svalbard Global Seed Vault?

The Svalbard Global Seed Vault is buried on an island off of Norway's northern coast.

It already stores nearly one million samples of seeds, which represent 13,000 years of agricultural history.

The vault provides a last resort back-up to a network of seed banks around the world, which store seeds but can be threatened by war, accidents and natural disasters.

Plants are also vulnerable to biodiversity loss as a result of invasive species, pests and climate change.

Permafrost and thick rock ensure seed samples remain frozen even without power.

The vault aims to secure millions of seeds representing every important crop variety available in the world today.

{ https://www.dailymail.co.uk/ }

28-02-2025 om 22:22 geschreven door peter  

• READ MORE:  Area 51 rocked by earthquake as seismic activity ramps up

By STACY LIBERATORE FOR DAILYMAIL.COM

Flight tracking data has captured the path of three US Air Force jets, showing they made trips to the highly classified Area 51 in the Nevada desert on Wednesday.

The planes are part of the military's top-secret passenger jet Janet fleet that flies contractor employees, Department of Defense staff and military personnel to secure spaces that house classified information.

All three Janet aircraft took off from Harry Reid International Airport in Las Vegas about 18 miles from the secret base.

The first, labeled Janet 33, left the runway at 7:09am ET and landed at 7:24am.

The next craft, Janet 32, departed from Las Vegas at 9:38am and touched down at 9:56am. The most recent flight, Janet 46, took off at 2:11pm and landed in the same area 18 minutes later.

Janet, which is said to stand for Joint Air Network for Employee Transportation' or 'Just Another Non-Existent Terminal, or 'Just Another None Existent Terminal,' has a fleet of six Boeing 737 jets.

While the reasons for the flights are unknown, Area 51 is located within the US Air Force's Nevada Test and Training Range (NTTR).

The site is also rumored to host crashed extraterrestrial spacecraft and otherworldly technologies.

The Janet, designed by Boeing, is a white jet with a single red strip from front to back. The fleet flies contractor employees, Department of Defense staff and military personnel to secure spaces that house classified information

All three Janet aircraft took off from Harry Reid International Airport in Las Vegas about 18 miles from the secret base. The first, labeled Janet 33, left the runway at 7:09am ET and landed at 7:24am

The Janet, designed by Boeing, is a white jet with a single red strip from front to back.

The jets depart from the Las Vegas airport from a terminal and parking lot dedicated to the highly classified and are mainly used to take personnel to Area 51 as it does not support commuting by vehicle.

FlightAware, a live flight tracking website, shows all three jets taking a similar path to Area 51 today, each taking only a few minutes to complete.

However, flight tracker ADS-B Exchange captured at least 18 Janet jets flying from Las Vegas to Area 51 since February 20. 

A known reason for military personnel to travel to Area 51 is for testing and developing highly classified aircraft and weapons systems.

Area 51 gained notoriety during the Cold War when it was used to test the U-2 spy plane, which was crucial for intelligence gathering against the Soviet Union. 

The craft is still used today to monitor Mexican drug cartels and other threats to the US.

The secret Janet fleet started operations in 1972, making their first flight to Area 51 established in 1955.

Area 51 is a US Air Force facility within the Nevada Test and Training Range

The next craft, Janet 32, departed from Las Vegas at 9:38am and touched down at 9:56am

Area 51 has six runways for the Janet planes to land, including a monster 12,000-foot-long strip that is among the longest in the world. 

The secrecy surrounding Area 51 has fueled widespread conspiracy theories about its true purpose, but a resurfaced interview from  an aviation journalist with firsthand sources who have worked there said the truth could be revealed this year.

Jim Goodall gave an interview in the mid-1990s where he discussed top-secret technologies at the site that 'would make George Lucas envious.'

'One gentleman spent 12 of his 30 years in black programs at Groom Lake [as Area 51 is also known],' Goodall explained in the unearthed documentary interview.

'I asked him, 'Can you really tell me what's happening out there?'' he continued.

'And he said, 'Well, there's a lot of things going on there that I won't be able to tell you until the year 2025.''

The mention of '2025' could refer to an executive order by then-President Bill Clinton, which established a 25-year timer for the 'automatic declassification' of government secrets.

This means many top-secret projects from the 1990s could soon be declassified.

Goodall recounted a conversation with a 'safety specialist' and US Air Force chief master sergeant who worked at the Nevada test site.

The most recent flight, Janet 46, took off at 2:11pm and landed near Area 51 in 18 minutes

The secrecy surrounding Area 51 has fueled widespread conspiracy theories about its true purpose, but a resurfaced interview from an aviation journalist (pictured) with firsthand sources who have worked there said the truth could be revealed this year 

The specialist reportedly told him: 'We have things out there that are literally out of this world… better than Star Trek.' or anything you can see in the movies.'

When Goodall asked his anonymous source, 'Do you believe in UFOs?' the answer was unequivocal.

'He looked at me with a straight face, one-on-one, and said, 'Absolutely. Positively. They do exist,'' Goodall recalled in the documentary.

'I said, 'Can you expand upon that?' And he replied, 'No, I can't.''

From his vantage point spying on Area 51 in the Nevada desert, Goodall caught glimpses and heard firsthand accounts of exotic craft that defied conventional understanding.

'There is a stealth or low-observable electronic warfare aircraft. It's been referred to as 'Excalibur,'' he said in the interview.

'There's an aircraft designed to fly very, very high, but also very, very slow and incredibly quiet,' he add.

Goodall also discussed how witnesses near the Skunk Works facility reported seeing three triangle-shaped craft that made 'no noise,' even when flying at relatively low altitudes.

He then shared reports of an aircraft tracked by the Federal Aviation Administration (FAA) out of the San Francisco Bay Area TRACON (Traffic Control) in Oakland, California.

This craft, spotted at least eight times since 1986, reportedly flew through controlled airspace at speeds exceeding 10,000 miles per hour.

'And it's a very, very large aircraft at that,' he added.

Goodall's accounts align with claims made on the record by Ben Rich, the late director of Lockheed Martin's classified Skunk Works division.

'Ben Rich told me twice before he died,' Goodall recounted, ''We have things at Area 51 that you and the best minds in the world won't even be able to conceive of for another 30 or 40 years—and they won't be made public for another 50.''

Rich died on January 5, 1995.

But Goodall today noted that Area 51 has become much more difficult to penetrate than during his 1990s heyday — which might indicate it will hold on to its secrets well beyond 2025, matching a timeline closer to Rich's 50-year window.

'That veil is pretty thick today,' Goodall told Las Vegas TV news reporter George Knapp in 2019. 'The security around Area 51 is thicker than we've ever seen.'

RELATED VIDEOS

{ https://www.dailymail.co.uk/ }

28-02-2025 om 21:53 geschreven door peter  

De Wetenschap Achter Ongeïdentificeerde Luchtfenomenen (UAP's): Een Analyse van Bewijs en Interpretaties

Achtergrondinformatie

Ongeïdentificeerde Luchtverschijnselen (UAP), voorheen bekend als UFO's (Unidentified Flying Objects), zijn objecten of verschijnselen in de lucht die niet onmiddellijk kunnen worden geïdentificeerd. De belangstelling voor UAP is de afgelopen jaren aanzienlijk toegenomen, vooral na verschillende rapporten van overheden, waaronder het Amerikaanse ministerie van Defensie. In deze rapporten werden meerdere waarnemingen van UAP door militaire piloten en andere ooggetuigen besproken. De groeiende interesse in UAP heeft geleid tot een hernieuwde focus op wetenschappelijk onderzoek en de vraag naar de aard en oorsprong van deze fenomenen.

Het begrip UAP is breed en omvat een scala aan mogelijke verklaringen, van natuurlijke verschijnselen tot menselijke technologieën en, in sommige speculaties, zelfs buitenaardse activiteiten. De classificatie en het begrip van UAP zijn cruciaal voor het ontwikkelen van een wetenschappelijke benadering om deze fenomenen te onderzoeken.

Wetenschappelijke Verklaringen voor UAP

1. Natuurlijke Fenomenen

Een van de meest waarschijnlijke verklaringen voor UAP is dat ze ontstaan uit natuurlijke verschijnselen. Voorbeelden hiervan zijn:

• Meteorologische verschijnselen: Verschijnselen zoals ballonnen, luchtstromen en weersystemen kunnen leiden tot ongebruikelijke waarnemingen. Bijvoorbeeld, lenticulaire wolken kunnen een schijfvormig uiterlijk hebben, wat soms wordt verward met UAP.
• Optische illusies: Lichtreflecties, brekingen en andere optische fenomenen kunnen leiden tot verwarrende waarnemingen. Bijvoorbeeld, de zonsondergang kan bepaalde objecten in de lucht een ongebruikelijke kleur of glans geven.
• Astronomische verschijnselen: Satellieten, meteorieten en andere hemellichamen kunnen vaak worden aangezien voor UAP. Een vallende ster of een satelliet die in de atmosfeer binnendringt kan bijvoorbeeld als een UAP worden waargenomen.

2. Menselijke Technologieën

Een andere belangrijke categorie van verklaringen betreft menselijke technologieën, zoals:

• Militaire en civiele luchtvaartuigen: Het is mogelijk dat wat als UAP wordt waargenomen, in werkelijkheid geavanceerde luchtvaartuigen zijn die nog niet publiekelijk bekend zijn. Dit kan variëren van militaire drones tot experimentele vliegtuigen.
• Radar- en communicatiefouten: Soms kunnen technische storingen of fouten in radar- en communicatiesystemen leiden tot valse waarnemingen van objecten in de lucht. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer radarreflecties verkeerd worden geïnterpreteerd als fysieke objecten.

3. Psychologische Factoren

De menselijke perceptie en psychologie spelen ook een rol bij de waarneming van UAP. Mensen zijn geneigd om betekenis te geven aan onbekende of ongebruikelijke ervaringen. Dit kan leiden tot:

• Cognitieve vertekeningen: Mensen kunnen objecten of verschijnselen verkeerd interpreteren op basis van hun verwachtingen of eerdere ervaringen. Dit kan resulteren in een foutieve identificatie van iets als een UAP wanneer het in werkelijkheid iets anders is.
• Groepsdynamiek: Als iemand een UAP waarneemt en dit meldt, kan dat anderen beïnvloeden om ook iets te zien dat ze anders misschien niet zouden hebben opgemerkt. Dit fenomeen kan de waarneming van UAP verder compliceren.

4. Buitenaardse Hypotheses

Hoewel de meeste wetenschappers zich richten op aardse verklaringen voor UAP, zijn er ook speculaties over buitenaardse oorsprongen. Dit is een controversieel onderwerp dat vaak wordt omgeven door pseudowetenschap en speculatie. Enkele argumenten in deze richting zijn:

• Technologische vooruitgang: Sommige voorstanders van de buitenaardse hypothese suggereren dat de geavanceerde technologieën die nodig zijn om interstellar reizen mogelijk te maken, zouden kunnen verklaren waarom sommige UAP zich op manieren gedragen die onze huidige technologieën overstijgen.
• Historische verslagen: Er zijn door de geschiedenis heen talloze verslagen van ongeïdentificeerde objecten, wat sommige mensen de indruk geeft dat er een patroon is van buitenaardse bezoeken aan de aarde.

5. Classificatie van UAP

Een effectieve manier om UAP te begrijpen, is door ze te classificeren op basis van hun kenmerken en gedragingen. Een mogelijke indeling zou kunnen zijn:

1. Fysieke kenmerken: Dit kan betrekking hebben op de vorm, grootte, kleur en beweging van het object.
2. Gedrag: Sommige UAP vertonen ongewone bewegingen, zoals plotselinge versnellingen of scherpe bochten die niet verklaard kunnen worden door de fysica van menselijke vliegtuigen.
3. Waarnemingsomstandigheden: Dit betreft de omgeving waarin de UAP werd waargenomen, zoals de tijd van de dag, het weer en de locatie.

Door UAP op deze manier te classificeren, kan men patronen en trends identificeren die kunnen helpen bij het begrijpen van hun oorsprong en aard.

Conclusie

De wetenschappelijke benadering van UAP vereist een open geest en een systematische methodologie. Het is essentieel om aardse verklaringen te verkennen, variërend van natuurlijke fenomenen tot menselijke technologieën, voordat men overgaat tot speculaties over buitenaardse oorsprongen. Door UAP te classificeren en te begrijpen, kunnen onderzoekers waardevolle inzichten verwerven die bijdragen aan de bredere kennis van ons luchtruim en de fenomenen die het bevat. De toegenomen belangstelling van overheden en het publiek voor UAP biedt een unieke kans om deze mysterieuze verschijnselen grondig te onderzoeken met wetenschappelijke methoden.

Hoofdstuk 1: Geschiedenis van UAP-waarnemingen

Inleiding

Ongeïdentificeerde Luchtverschijnselen (UAP), vaak aangeduid als UFO's (Unidentified Flying Objects), hebben de menselijke verbeelding al decennia lang gefascineerd. Van mystieke verhalen tot wetenschappelijke onderzoeken, de geschiedenis van UAP-waarnemingen biedt een intrigerend overzicht van hoe onze perceptie van de lucht en het onbekende is geëvolueerd. Dit document verkent enkele van de meest significante UAP-incidenten in de geschiedenis, zoals de Roswell-incident in 1947, de Phoenix Lights in 1997, en recente militaire waarnemingen. Verder worden ook belangrijke bronnen besproken, waaronder rapporten van de Amerikaanse overheid, getuigenverslagen en analyses in de media.

Historisch Overzicht van Belangrijke UAP-incidenten

1. Roswell (1947)

Het Roswell-incident is wellicht het meest beruchte UAP-incident in de geschiedenis. In juli 1947 meldde de Amerikaanse luchtmacht dat een "vliegende schotel" was neergestort op een ranch nabij Roswell, New Mexico. De luchtmacht trok deze verklaring echter snel in en zei dat het in plaats daarvan ging om een weerballon. Deze tegenstrijdigheid voedde speculaties en complottheorieën over de ware aard van het voorval.

1.1 De Impact van Roswell op de Populaire Cultuur

Roswell heeft een blijvende impact gehad op de populaire cultuur. Het incident heeft geleid tot talloze boeken, films, en documentaires die zich richten op buitenaardse levensvormen en overheidsdekmantels. De combinatie van mysterie en de schimmige aard van de overheidsverklaringen heeft het onderwerp UAP diep verankerd in de collectieve verbeelding.

1.2 Onderzoek en Rapporten

In de jaren na het incident zijn er verschillende onderzoeken en rapporten verschenen. In 1994 publiceerde de luchtmacht een rapport waarin werd verklaard dat het incident te maken had met het geheimhoudingproject "Project Mogul", dat was gericht op het detecteren van nucleaire tests in de Sovjetunie. Dit rapport hielp om de discussie rond Roswell nieuw leven in te blazen, maar deed weinig om de speculaties volledig te beëindigen.

2. Phoenix Lights (1997)

Een ander significant UAP-incident vond plaats op 13 maart 1997, toen duizenden getuigen in Phoenix, Arizona, een enorme formatie van lichten aan de hemel waarnamen. De lichten bevonden zich in een V-vorm en werden door veel mensen als een enkel, groot object ervaren.

2.1 Getuigenverslagen

Getuigen waren van verschillende leeftijden en achtergronden, van gewone burgers tot politieagenten en zelfs de gouverneur van Arizona, Fife Symington, die later verklaarde dat hij een soortgelijk object had gezien. De diversiteit aan getuigen maakt het incident bijzonder en moeilijk te ontkrachten.

2.2 Overheidsreactie

De reactie van de overheid op de Phoenix Lights was aanvankelijk terughoudend. Er werd gespeculeerd dat de lichten afkomstig waren van militaire oefeningen, maar veel getuigen waren het daar niet mee eens. In de jaren die volgden, bleef het incident onderwerp van discussie; het is zelfs een belangrijke referentie geworden in het debat over UAP en de mogelijkheid van buitenaards leven.

3. Recente Militaire Waarnemingen

In de afgelopen jaren heeft de aandacht voor UAP-incidenten een nieuwe dimensie gekregen, vooral door de onthullingen van de Amerikaanse marine en het Pentagon. In 2017 werden videobeelden vrijgegeven van UAP-waarnemingen door piloten van de marine. Deze beelden toonden objecten die zich op manieren bewogen die de huidige technologie overstegen, wat opnieuw vragen opriep over de aard en oorsprong van deze verschijnselen.

3.1 Het Pentagon en UAP

In 2020 richtte het Pentagon een speciale taskforce op voor de analyse van UAP-waarnemingen. Dit markeert een significante verschuiving in de houding van de overheid ten opzichte van het fenomeen, waarbij het belang van transparantie en onderzoek wordt erkend. De taskforce heeft als doel om de veiligheid van het luchtruim te waarborgen en mogelijke bedreigingen te identificeren.

3.2 De Rol van Wetenschap en Technologie

De recente ontwikkelingen in technologie, zoals radar- en sensor technologieën, hebben ons in staat gesteld om UAP beter te observeren en te analyseren. Wetenschappers en onderzoekers hebben hun aandacht gericht op het begrijpen van de fenomenen, waarbij ze zowel de mogelijkheid van buitenaards leven als aardse, onbekende technologieën onderzoeken.

Bronnen en Onderzoeksmethoden

Bij het onderzoeken van UAP-incidenten is het van cruciaal belang om betrouwbare bronnen en methoden te gebruiken. Hieronder worden enkele belangrijke bronnen besproken die bijgedragen hebben aan ons begrip van UAP.

1. Rapporten van de Amerikaanse Overheid

De Amerikaanse overheid heeft verschillende rapporten uitgebracht die UAP-waarnemingen documenteren. Het meest recente rapport, dat in juni 2021 werd gepubliceerd, bevatte een overzicht van 144 waarnemingen tussen 2004 en 2021. Slechts één van deze waarnemingen kon worden verklaard. Dit rapport toonde aan dat er een significante hoeveelheid onverklaarde fenomenen is die verder onderzoek vereisen.

2. Getuigenverslagen

Getuigenverslagen zijn essentieel voor het begrijpen van UAP-incidenten. De persoonlijke ervaringen van mensen die UAP hebben waargenomen kunnen waardevolle inzichten bieden, ondanks dat ze soms subjectief zijn. Het verzamelen van getuigenissen van verschillende bronnen is een belangrijke stap in het onderzoek naar UAP.

3. Media-analyse

De rol van de media in het verspreiden van informatie over UAP kan niet worden onderschat. De manier waarop UAP-incidenten worden gepresenteerd in de media kan de publieke perceptie vormgeven. Van sensationele berichtgeving tot diepgaande onderzoeksdocumentaires, de media hebben bijgedragen aan zowel het mysterie als de ontwikkeling van het discours rond UAP.

4. Wetenschappelijk Onderzoek

Wetenschappelijk onderzoek naar UAP omvat een multidisciplinaire aanpak, waarbij astronomie, natuurkunde en psychologie betrokken zijn. Wetenschappers proberen niet alleen de fysieke fenomenen te begrijpen, maar ook de psychologische en sociale impact van UAP-waarnemingen.

Conclusie

De geschiedenis van UAP-waarnemingen is rijk en complex, vol met intrigerende incidenten en uiteenlopende reacties van de overheid en de samenleving. Van de mysterie van Roswell tot de recente onthullingen van het Pentagon, UAP blijven onderwerp van discussie en onderzoek. De combinatie van getuigenverslagen, overheidsrapporten en mediacoverage heeft bijgedragen aan een cultureel fenomeen dat ons blijft boeien.

Terwijl ons begrip van UAP blijft evolueren, is het duidelijk dat deze fenomenen niet alleen betrekking hebben op de mogelijkheid van buitenaards leven, maar ook op bredere vragen over technologie, veiligheid en onze plaats in het universum. In de toekomst zal het essentieel zijn om een open en wetenschappelijke benadering te hanteren in het onderzoek naar UAP, waarbij we blijven streven naar waarheid en begrip.

Aanbevolen Literatuur

1. "The Roswell Incident" door Charles Berlitz en William L. Moore - Dit boek biedt een gedetailleerde analyse van het Roswell-incident en de impact ervan op de UAP-cultuur.
2. "UFOs: Generals, Pilots, and Government Officials Go on the Record" door Leslie Kean - Een verzameling getuigenissen van militaire en overheidsfunctionarissen over UAP.
3. "The Phoenix Lights: A Skeptic's Discovery That We Are Not Alone" door Lynne Kitei - Een diepgaande analyse van de Phoenix Lights en de getuigenissen van mensen die het fenomeen hebben ervaren.
4. Overheidsrapporten en publicaties van de U.S. Department of Defense - Deze rapporten bieden inzicht in de officiële standpunten en onderzoeken naar UAP.

Met deze informatie in gedachten, is het duidelijk dat de geschiedenis van UAP-waarnemingen ons nog veel te leren heeft. De zoektocht naar antwoorden gaat door, en de fascinatie voor het onbekende zal ongetwijfeld blijven bestaan.

Hoofdstuk 2: Wetenschappelijke verklaringen voor UAP

Ongeïdentificeerde Luchtverschijnselen (UAP) zijn verschijnselen in de lucht die niet onmiddellijk kunnen worden verklaard. Terwijl veel mensen deze fenomenen toeschrijven aan buitenaardse levensvormen of andere mysterieuze oorsprongen, zijn er tal van wetenschappelijke verklaringen die kunnen helpen om deze verschijnselen te begrijpen. In dit artikel zullen we zowel natuurlijke als technologische verklaringen voor UAP bespreken, en voorbeelden geven van hoe deze verklaringen ons inzicht kunnen bieden in wat we vaak als mysterieus beschouwen.

1. Natuurlijke Fenomenen

Een van de meest voorkomende verklaringen voor waargenomen UAP zijn natuurlijke atmosferische verschijnselen. Deze kunnen variëren van alledaagse objecten zoals ballonnen en drones tot meer complexe atmosferische fenomenen.

2. Atmosferische Verschijnselen

1. Ballonnen: Vrijwel iedereen heeft wel eens een heliumballon of een weerballon gezien die de lucht in stijgt. Deze objecten kunnen op grote hoogte zweven en, afhankelijk van de omstandigheden, kunnen ze er vreemd uitzien of onverklaarbaar bewegen. Bij zonsondergang kunnen ballonnen vaak een gouden of felgekleurde gloed uitstralen die gemakkelijk kan worden verwisseld met iets bovennatuurlijks.

2. Drones: Met de opkomst van technologie zijn drones steeds gebruikelijker geworden. Deze op afstand bestuurde voertuigen kunnen zich op ongebruikelijke manieren verplaatsen, wat kan leiden tot verwarring bij waarnemers. Drones zijn vaak stil en kunnen in de lucht manoeuvreren, wat het moeilijk maakt om ze te identificeren.

3. Weersvoorspellingen: Soms spelen weersomstandigheden een cruciale rol bij het waarnemen van UAP. Zeldzame atmosferische condities kunnen leiden tot fenomenen zoals 'luminous phenomena'. Deze verschijnselen kunnen optreden in de vorm van lichtbollen of gloeiende objecten die door de lucht bewegen. Dergelijke verschijnselen kunnen veroorzaakt worden door elektrische discharge, zoals ball lightning, of andere atmosferische verschijnselen zoals de Aurora Borealis.

3. Zeldzame Atmosferische Condities

Een voorbeeld van een zeldzaam atmosferisch fenomeen is het zogenaamde "sprite". Dit zijn korte, heldere lichtflitsen die zich boven onweersbuien vormen. Deze kunnen eruitzien als zwevende objecten of zelfs als UFO's. Wetenschappelijk onderzoek naar deze verschijnselen heeft aangetoond dat ze kunnen worden veroorzaakt door de elektrische activiteit van een onweersbui.

Daarnaast zijn er ook optische illusies die door atmosferische omstandigheden kunnen ontstaan. Fenomenen zoals Fata Morgana of loomers kunnen objecten vervormen en op grote afstand laten lijken alsof ze zich op een andere plek bevinden.

4. Technologische Verklaringen

Naast natuurlijke verklaringen zijn er ook technologische verklaringen voor UAP. Met de vooruitgang in militaire technologieën en de ontwikkeling van onbemande luchtvaartuigen (UAV's) is het mogelijk dat sommige waarnemingen voortkomen uit geavanceerde technologieën die momenteel in gebruik zijn door militaire en particuliere organisaties.

5. Geavanceerde Militaire Technologieën

Het Pentagon heeft bevestigd dat een aantal waarnemingen van UAP afkomstig zijn van geclassificeerde militaire technologieën. Deze technologieën zijn vaak veel geavanceerder dan wat het algemene publiek kent. Voorbeelden van dergelijke technologieën zijn stealth-vliegtuigen, hypersonische wapens, en drones die gebruikmaken van nieuwe vormen van aandrijving en manoeuvreerbaarheid.

1. Stealth-technologie: Deze technologieën zijn ontworpen om vliegtuigen onopgemerkt te maken voor radar en andere detectiesystemen. Hierdoor kunnen ze zich op manieren verplaatsen die voor een buitenstaander moeilijk te begrijpen zijn. Dit kan leiden tot waarnemingen van objecten die plotseling van richting veranderen of snel accelereren.

2. Hypersonische Voertuigen: De ontwikkeling van hypersonische wapens heeft geleid tot nieuwe mogelijkheden voor militaire technologie. Deze voertuigen kunnen snelheden bereiken die ver boven die van geluid liggen, en zijn in staat om te manoeuvreren op manieren die traditionele vliegtuigen niet kunnen.

3. UAV's: De inzet van onbemande luchtvaartuigen in militaire operaties is toegenomen. Deze UAV's kunnen op grote hoogte en met hoge snelheid opereren, wat het moeilijk maakt voor waarnemers om ze te identificeren. Bovendien kunnen ze uitgerust zijn met geavanceerde camera's en sensoren die in staat zijn om gegevens te verzamelen zonder dat ze zichtbaar zijn voor het blote oog.

Conclusie

De waarnemingen van UAP zijn fascinerend en vaak mysterieus, maar er zijn tal van wetenschappelijke verklaringen die helpen om deze fenomenen te begrijpen. Zowel natuurlijke als technologische verklaringen bieden inzicht in wat we soms als onverklaarbaar beschouwen. Het is belangrijk om een kritische blik te behouden en de mogelijkheid te overwegen dat veel van deze verschijnselen eenvoudigweg het resultaat zijn van natuurlijke of menselijke factoren.

Wetenschappelijk onderzoek en technologische vooruitgang zullen blijven bijdragen aan ons begrip van UAP. Het is cruciaal dat we blijven onderzoeken en leren, en tegelijkertijd openstaan voor zowel de wonderen van de natuur als de innovaties van de technologie. In een wereld waar de technologie snel verandert, is het belangrijk om de feiten van de fictie te scheiden en kritisch te blijven in ons begrip van wat er zich in onze lucht afspeelt.

Hoofdstuk 3: Bewijs en analyse

In de afgelopen decennia zijn er talloze meldingen geweest van onverklaarbare luchtverschijnselen, vaak aangeduid als Ufo's (Ongeïdentificeerde Vliegende Objecten). Deze fenomenen hebben geleid tot veel speculatie, onderzoek en zelfs officiële rapporten van overheden. In dit werk zullen we ons richten op de verzameling en analyse van gegevens, de bewijsvoering van Ufo-waarnemingen en een gedetailleerde bespreking van de beruchte "Tic Tac"-video van de Amerikaanse marine.

A. Verzameling van Gegevens

De eerste stap in het onderzoeken van Ufo-waarnemingen is de verzameling van gegevens. Dit kan op verschillende manieren worden gedaan, waaronder:

1. Video- en Fotomateriaal: Veel waarnemingen worden vastgelegd met behulp van camera's, zowel professioneel als door amateurs. Dit materiaal kan variëren van amateurvideo's tot beelden van geavanceerde militaire camera's.

2. Radargegevens: Radarsystemen worden vaak gebruikt om luchtvaartuigen te detecteren. Deze gegevens kunnen cruciaal zijn voor het vaststellen van de snelheid, hoogte en beweging van een object.

3. Getuigenverslagen: Persoonlijke getuigenissen van mensen die een Ufo hebben waargenomen, zijn een belangrijke bron van informatie. Deze verslagen kunnen komen van burgers, piloten, of zelfs militaire personeel.

B. Analyse van Gegevens

Na de verzameling van gegevens is de volgende stap de analyse. Dit houdt in dat verschillende soorten bewijs worden onderzocht en vergeleken. Tijdens deze analyse zijn er enkele belangrijke overwegingen:

1. Consistentie van Rapporten: Het is essentieel om de consistentie tussen verschillende waarnemingen te beoordelen. Als meerdere getuigen eenzelfde object beschrijven dat op dezelfde tijd en plaats is waargenomen, kan dit de geloofwaardigheid van hun getuigenissen versterken.

2. Expertise in Aerodynamica: Het inschakelen van experts, zoals aerodynamica-ingenieurs, kan helpen bij de technische analyse van video- en fotomateriaal. Zij kunnen bijvoorbeeld de beweging en snelheid van een object beoordelen aan de hand van beschikbare gegevens.

C. De "Tic Tac"-video

Een van de meest besproken Ufo-waarnemingen is de "Tic Tac"-video, die in 2004 werd opgenomen door een F/A-18 Hornet-jagerpiloot van de Amerikaanse marine. Deze video toont een onbekend object dat zich op hoge snelheid verplaatst en ongewone manoeuvres uitvoert. De video is sindsdien geanalyseerd door verschillende experts en heeft geleid tot veel discussie over de oorsprong en de aard van het object.

D. Analyse van de Tic Tac-video

1. Technische Analyse: De Tic Tac-video toont een object dat zich met een verbazingwekkende snelheid verplaatst, zonder zichtbare middelen voor voortstuwing. Experts hebben gespeculeerd dat het object mogelijk gebruikmaakte van een technologie die verder gaat dan onze huidige aerodynamica.

2. Radargegevens: De video werd vergezeld door radargegevens die de beweging van het object bevestigden. De compatibiliteit tussen de radargegevens en de video biedt een sterkere basis voor de geloofwaardigheid van de waarneming.

3. Getuigenverslagen: De piloten die de Tic Tac-video hebben vastgelegd, hebben hun ervaringen gedeeld en bevestigd dat ze geen idee hadden wat ze hadden waargenomen. Hun getuigenissen, samen met de video- en radargegevens, vormen een sterk argument voor de echtheid van de waarneming.

E. Vergelijking van Verschillende Waarnemingen

Om de waarde van de Tic Tac-video te begrijpen, is het nuttig om deze te vergelijken met andere bekende Ufo-waarnemingen. Er zijn verschillende gevallen waarin meerdere getuigen dezelfde of vergelijkbare objecten hebben waargenomen, zoals de Phoenix Lights in 1997 en de Chicago O'Hare-ervaring in 2006.

1. Phoenix Lights: Deze gebeurtenis omvatte duizenden getuigen die een lange lijn van lichten aan de hemel zagen. De consistentie van hun rapporten heeft geleid tot verschillende onderzoeken, maar geen van deze heeft een definitieve verklaring geleverd.

2. Chicago O'Hare: In 2006 zagen zowel passagiers als personeel op O'Hare International Airport een ongeïdentificeerd object dat boven de luchthaven zweefde. De rapporten variëren, maar de overeenkomsten tussen getuigen maken het een intrigerende casus om te onderzoeken.

Conclusie

De analyse van Ufo-waarnemingen, zoals de Tic Tac-video, benadrukt het belang van een multidisciplinaire benadering. Door gegevens uit verschillende bronnen te combineren - video- en fotomateriaal, radargegevens en getuigenverslagen - kunnen we een beter begrip krijgen van deze onverklaarbare fenomenen. Hoewel er veel speculatie en theorieën bestaan, blijft het essentieel om een objectieve en wetenschappelijke benadering te hanteren bij het onderzoeken van Ufo-waarnemingen.

De Tic Tac-video en andere soortgelijke waarnemingen vormen een fascinerend onderwerp voor verder onderzoek. De mogelijkheid dat we niet alleen zijn in het universum roept vragen op die onze perceptie van de wereld en ons begrip van technologie en wetenschap uit dagen. Het is van belang dat dit onderwerp serieus wordt genomen en dat wetenschappers, onderzoekers en de overheid samenwerken om de waarheid achter deze verschijnselen te onthullen.

Hoofdstuk 4: Kritische benadering van UAP-claims

Het fenomeen van UAP (Unidentified Aerial Phenomena), voorheen bekend als UFO's (Unidentified Flying Objects), heeft eeuwenlang de verbeelding van de mensheid beziggehouden. De recente toename van rapporten en getuigenissen over UAP heeft geleid tot een hernieuwde interesse in het onderwerp, vooral onder degenen die geloven dat deze verschijnselen buitenaardse technologieën vertegenwoordigen. Echter, een kritische benadering van deze claims is essentieel om een genuanceerd begrip van het fenomeen te ontwikkelen. In dit artikel worden enkele argumenten tegen het geloven in UAP als buitenaardse technologieën besproken, evenals weerlegbare argumenten die vaak worden aangevoerd door voorstanders van het idee dat UAP buitenaards zijn.

1. Scepticisme en Kritiek

Scepticisme is een gezonde benadering als het gaat om het beoordelen van claims over UAP. Veel mensen zijn geneigd om te geloven in het onbekende, vooral wanneer het gaat om het idee van buitenaardse intelligentie. Echter, het is van cruciaal belang om kritisch te kijken naar de getuigenissen en de omstandigheden rondom deze verschijnselen. Een veelvoorkomend argument tegen UAP-claims is de mogelijkheid van zelfbedrog of psychologische verklaringen voor getuigenissen.

2. Psychologische Verklaringen

Getuigenissen over UAP zijn vaak subjectief en kunnen worden beïnvloed door verschillende psychologische factoren. Mensen kunnen bijvoorbeeld een verschijnsel waarnemen dat ze niet begrijpen en dit interpreteren als iets buitengewoons. Dit fenomeen staat bekend als pareidolie, waarbij de geest patronen herkent in willekeurige stimuli. Een lichtflits of een ongebruikelijk geluid kan worden geïnterpreteerd als een UAP, vooral in situaties van stress of angst. Bovendien zijn er talloze gevallen van valse herinneringen, waarbij mensen zich dingen herinneren die nooit zijn gebeurd. Dit kan verklaren waarom sommige mensen sterk overtuigd zijn van hun ontmoetingen met UAP.

3. Weerlegbare Argumenten

Een veelgehoord argument van voorstanders van UAP als buitenaardse technologieën is dat "alle UAP buitenaards zijn." Dit is een veralgemenisering die niet zonder meer kan worden aangenomen. Er zijn verschillende redenen waarom deze claim niet houdbaar is.

3.1. Argument: "Alle UAP zijn buitenaards."

Weerlegging: Veel UAP kunnen worden verklaard door bestaande technologieën of natuurlijke fenomenen. Bijvoorbeeld, veel van de waarnemingen die aanvankelijk als UAP werden beschouwd, zijn later geïdentificeerd als commerciële drones, militaire vliegtuigen of zelfs weersballonnen. Het is belangrijk om te erkennen dat de technologie die beschikbaar is voor overheden en particuliere bedrijven in de loop der jaren aanzienlijk is gevorderd. Wat in het verleden als onbekend werd beschouwd, is nu vaak te verklaren door de vooruitgang in technologie en wetenschap. Bovendien kunnen natuurlijke fenomenen zoals lichtreflecties, atmosferische verschijnselen en meteorieten ook gemakkelijk worden verward met UAP. Het is dus onterecht om te concluderen dat alle UAP automatisch buitenaards zijn.

3.2. Argument: "Overheden verbergen de waarheid over UAP."

Een ander argument dat vaak wordt aangevoerd door voorstanders van het idee dat UAP buitenaards zijn, is dat overheden opzettelijk informatie verbergen over deze fenomenen. Dit argument is aantrekkelijk voor mensen die geloven in samenzweringen en geheimhouding.

Weerlegging: Echter, de recente trend naar transparantie en de publicatie van rapporten door overheden, zoals het Pentagon's "UAP Task Force"-rapport, toont aan dat overheden bepaalde incidenten onderzoeken zonder buitenaardse implicaties. In deze rapporten worden veel waarnemingen geclassificeerd als ongeïdentificeerd, maar dat betekent niet noodzakelijkerwijs dat ze buitenaards zijn. Vaak zijn ze het resultaat van onbekende technologieën of natuurlijke fenomenen. De publicatie van deze rapporten is een stap richting meer openheid en laat zien dat overheden bereid zijn om het onderwerp serieus te onderzoeken.

4. De Rol van Media en Populaire Cultuur

De rol van media en populaire cultuur in de verspreiding van UAP-claims kan niet worden onderschat. Films, boeken en documentaires hebben bijgedragen aan de mythologie rond buitenaardse wezens en UAP. Deze representaties zijn vaak sensationalistisch en dragen bij aan de publieke fascinatie voor het onderwerp. Dit kan leiden tot een vicieuze cirkel waarin mensen meer geneigd zijn om getuigenissen te geloven zonder kritische analyse.

5. Het Belang van Wetenschappelijk Onderzoek

Een andere cruciale factor in de kritische benadering van UAP-claims is het belang van wetenschappelijk onderzoek. Veel van de claims over UAP zijn onvoldoende onderbouwd en missen rigoureuze wetenschappelijke toetsing. Het is van essentieel belang dat onderzoekers bij het onderzoeken van UAP gebruikmaken van wetenschappelijke methoden om gegevens te verzamelen en te analyseren. Dit omvat het gebruik van technologie zoals radar, infrarood en andere detectiesystemen om objecten te volgen en te identificeren.

BESLUIT

Het is belangrijk om een evenwichtige en kritische benadering te hanteren als het gaat om UAP-claims. Hoewel de verleiding groot is om te geloven in buitenaardse technologieën, moeten we ons bewust zijn van de vele verklaringen die er zijn voor UAP-waarnemingen. Psychologische factoren, bestaande technologieën en natuurlijke fenomenen kunnen vaak de oorzaak zijn van wat mensen als UAP beschouwen.

Bovendien is het cruciaal om de rol van overheden en de transparantie in hun onderzoeken naar UAP serieus te nemen. De wetenschap moet de leidende rol spelen in het begrijpen van deze fenomenen, waarbij rigoureuze methoden worden gebruikt om claims te verifiëren of te weerleggen. Door sceptisch en kritisch te blijven, kunnen we een beter begrip ontwikkelen van wat UAP werkelijk zijn en de mystificatie die hen omringt doorbreken.

Uiteindelijk is het belangrijk dat we ons blijven afvragen wat we geloven en waarom. Het verkennen van de mogelijkheid van buitenaards leven is een fascinerende onderneming, maar het is van cruciaal belang om deze zoektocht te baseren op feiten en bewijs in plaats van op speculatie en zelfbedrog. Door kritisch te blijven en open te staan voor verschillende verklaringen, kunnen we een dieper inzicht krijgen in de mysteries van de lucht en de wereld om ons heen.

Hoofdstuk 5: Toekomstig onderzoek en Conclusies

De wereld van ongeïdentificeerde luchtverschijnselen (UAP) heeft in de afgelopen jaren aanzienlijke aandacht gekregen, zowel van wetenschappers als van het grote publiek. Het onderzoek naar UAP is echter vaak ongestructureerd en inconsistent, wat leidt tot een gebrek aan betrouwbare data en conclusies. Het is cruciaal dat toekomstig onderzoek zich richt op het ontwikkelen en implementeren van gestandaardiseerde protocollen voor het rapporteren en onderzoeken van deze fenomenen.

1. Aanbevelingen voor Verder Onderzoek

Een van de belangrijkste aanbevelingen voor toekomstig onderzoek is de noodzaak van gestandaardiseerde protocollen. Dit houdt in dat er uniforme richtlijnen moeten worden ontwikkeld voor het verzamelen, analyseren en rapporteren van gegevens over UAP. Dergelijke protocollen zouden niet alleen de consistentie in het onderzoek bevorderen, maar ook de samenwerking tussen verschillende onderzoeksinstellingen en wetenschappers vergemakkelijken. Door een gemeenschappelijke basis te creëren, kan de kwaliteit van de gegevens aanzienlijk worden verbeterd en kunnen bevindingen op een betrouwbare manier worden vergeleken.

Bovendien is het belangrijk dat onderzoekers zich richten op interdisciplinaire benaderingen. UAP kunnen vanuit verschillende perspectieven worden bestudeerd, waaronder natuurkunde, psychologie, sociologie en zelfs kunstmatige intelligentie. Het combineren van kennis en technieken uit deze verschillende disciplines kan leiden tot nieuwe inzichten en een diepgaander begrip van de fenomenen.

Daarnaast zou het opzetten van een centrale database voor het registreren van UAP-meldingen een waardevolle aanvulling zijn. Deze database kan dienen als een bron van informatie voor onderzoekers en geïnteresseerden, en het kan helpen om patronen en trends in UAP- waarnemingen te identificeren. Samenwerking met luchtvaartmaatschappijen, overheidsinstellingen en burgerwetenschappers kan ook de hoeveelheid beschikbare gegevens vergroten.

2. CONCLUSIES

Reflecterend op de huidige staat van kennis over UAP, is het duidelijk dat er nog veel onbekend is. Hoewel er enkele gevallen GOED zijn gedocumenteerd die niet gemakkelijk verklaard kunnen worden, is de meeste informatie anekdotisch van aard. Dit benadrukt de noodzaak voor wetenschappelijk rigoureus onderzoek. Alleen door middel van systematische en methodologische benaderingen kunnen we waardevolle conclusies trekken die verder gaan dan speculatie.

De impact van UAP op de maatschappij is eveneens aanzienlijk. Ze roepen vragen op over ons begrip van technologie, luchtveiligheid en zelfs onze plaats in het universum. Het publieke belang in UAP is de afgelopen jaren toegenomen, mede door de invloed van sociale media en documentaires die het onderwerp onder de aandacht brengen. Dit heeft geleid tot een groeiende roep om transparantie en wetenschappelijk onderzoek. De manier waarop we met UAP omgaan, kan ons begrip van de wetenschap en ons vertrouwen in overheidsinstellingen beïnvloeden.

In conclusie, de toekomst van UAP-onderzoek vereist een gestructureerde en wetenschappelijk verantwoorde aanpak. Het ontwikkelen van gestandaardiseerde protocollen en het bevorderen van samenwerking tussen verschillende disciplines zijn cruciale stappen in deze richting. Door deze maatregelen te implementeren, kunnen we de kennis over UAP vergroten en de impact ervan op de maatschappij beter begrijpen. Alleen dan kunnen we hopen op een helder en onderbouwd inzicht in deze intrigerende fenomenen.

Slotopmerkingen

In de afgelopen jaren heeft de belangstelling voor ongeïdentificeerde luchtfenomenen (UAP) een ongekende groei doorgemaakt, zowel in de wetenschappelijke gemeenschap als in het publieke debat. Deze fenomenen, vaak aangeduid als UFO's, zijn niet alleen onderwerp van speculatie en mysterie, maar ook van serieuze wetenschappelijke analyse. Het onderzoek naar UAP is niet alleen van belang voor de mogelijke ontdekking van buitenaards leven, maar biedt ook inzichten in onze technologie, natuurkunde en de grenzen van menselijke kennis.

De recente vrijgave van militaire video's en rapporten door overheden heeft de discussie over UAP opnieuw aangewakkerd en aangetoond dat er fenomenen zijn die niet eenvoudig te verklaren zijn met de huidige wetenschappelijke kennis. De analyse van deze gegevens vereist een multidisciplinaire benadering, waarbij natuurkunde, luchtvaarttechniek en zelfs psychologie aan bod komen. Het is essentieel dat wetenschappers openstaan voor de mogelijkheid dat er onbekende technologieën of natuurverschijnselen zijn, zonder te vervallen in sensatiezucht of pseudowetenschap.

Een belangrijke uitdaging in het onderzoek naar UAP is de betrouwbaarheid van getuigenverslagen en de interpretatie van visuele en radargegevens. Kritische evaluatie en transparantie zijn cruciaal om geloofwaardige bevindingen te waarborgen. Bovendien roept de vraag naar de oorsprong van UAP's ethische en filosofische overpeinzingen op, die ons dwingen onze plaats in het universum te heroverwegen.

In conclusie biedt de wetenschap achter UAP een fascinerend en complex terrein van onderzoek. Het vraagt om een open geest, rigoureuze methodologie en samenwerking tussen verschillende disciplines. Terwijl we blijven zoeken naar antwoorden, blijven de mysteries van de lucht ons uitnodigen tot verder onderzoek en reflectie.

GERELATEERDE VIDEO'S

{ PETER2011 }

28-02-2025 om 21:29 geschreven door peter  

Egypt's 'Lost City of Gold' raised from the sands after 3,000 years

• READ MORE:  Archaeologists find 'extraterrestrial metal' in ancient cemeteries

By ELLYN LAPOINTE FOR DAILYMAIL.COM

Archaeologists have unveiled the complete site of Egypt's 'Lost City of Gold' that was buried beneath the sand for 3,000 years.

The site, once a booming gold mining city called Aten, was discovered beneath the Valley of Kings in Luxor where King Tutankhamun in 2020 and excavations were completed this week.

The team unearthed remnants of homes, workshops, administrative buildings, religious temples and bath houses.  

Artifacts recovered from the site were dated to later historical periods, including the Roman era (30 BC to 639 CE) and the Islamic era (642 CE to 1517 AD).

This suggests Aten remained active for centuries and produced gold for multiple Egyptian dynasties that decorated their palaces bodies and tombs.

Among the many artifacts was a collection of 628 fragments of pottery and stone inscribed with hieroglyphic, demotic and Greek scripts, according to the researchers.

Researchers believe these inscriptions show Aten was a multicultural and multilingual city, and reflect the rich diversity of its inhabitants.

Egypt's Ministry of Tourism and Antiquities announced the completion of the project on Tuesday, describing it as a 'significant step in preserving Egypt's ancient mining heritage while making it accessible to both researchers and the public.' 

Archaeologists have finally completed a two-year-long dig at the site of Egypt 's 'Lost City of Gold,' which was buried beneath the sand for thousands of years

Aten dates back to the reign of Amenhotep III — one of Egypt's most powerful pharaohs who ruled from 1391 to 1353 BC.

Named after the Egyptian god of the sun, the city was founded between 1386 and 1353 BC. For many years, it served as Egypt's main administrative and industrial center, persisting through the rise and fall of multiple pharaohs.

But a few years after Akhenaten, King Tutankhamun's father, began his reign in the early 1350s BC, the city was abandoned and Egypt's capital was moved to the city of Amarna 250 miles away. 

The findings from the dig offer new insight into Egypt's ancient mining industry and the daily lives of the workers who inhabited this region, according to the researchers.

The excavation unearthed a remarkably well-preserved mining settlement, complete with intact gold processing facilities and specialized factories for extracting gold from quartz veins.

The remains of these factories contained evidence of an advanced, multi-step gold refining process that involved grinding quartz, filtering out sediments into specialized basins and smelting the ore in clay furnaces to produce pure gold. 

Once translated, these writings could shed new light on what life in the Lost City of Gold was like, including insights into its economy, government and culture.

The archaeologists also uncovered bronze coins from the Ptolemaic dynasty, the longest and last dynasty of ancient Egypt which ruled from 305 BC to 30 BC.

The 'Lost City of Gold' mining complex remained buried beneath the sand for millennia 

The excavation unearthed a remarkably well-preserved mining settlement, complete with intact gold processing facilities and specialized factories for extracting gold from quartz veins

They also found five offering tables — stone slabs where food and drinks could placed as gifts for the gods or the spirits of the dead — from this same time period.

The excavations also uncovered terracotta figurines of both humans and animals, stone sculptures of deities, ceramic vessels used for storing perfumes, medicines and incense, and jewelry made from precious stones and seashells. 

These findings were the result of a multi-year research effort that has been taking place since the city of Aten was finally found five years ago.

Archaeologists discovered the lost city while digging west bank of Luxor near the Valley of the Kings, about 300 miles south of Egypt's capital, Cairo.

Among the many artefacts the archaeologists found, a collection of 628 ostraca fragments of pottery and stone is particularly noteworthy because they are inscribed with hieroglyphic, demotic and Greek scripts, according to the researchers

The excavations also uncovered terracotta figurines of both humans and animals and stone sculptures of deities

Archaeologists first discovered the lost city while looking for King Tut's mortuary temple in the west bank of Luxor near the Valley of the Kings

Read More

•  Scientists discover mysterious form of energy in Egypt's pyramids that should only exist in modern times 

They were looking for King Tutankhamun's mortuary temple and had decided to dig in this region because the temples of two other Egyptian pharaohs, Horemheb and Ay, had been found there.

But 'Within weeks, to the team's great surprise, formations of mud bricks began to appear in all directions,' lead researcher Zahi Hawass, an archaeologist and former Minister of Tourism and Antiquities of Egypt, said at the time. 

'What they unearthed was the site of a large city in a good condition of preservation, with almost complete walls, and with rooms filled with tools of daily life.' 

Over the years, many foreign archaeological missions had searched for the lost city but never found it, according to Hawass. 

Now, after years of extensive excavation, experts have unearthed new details about this ancient, lost city that should help them piece together its rich history.  

RELATED VIDEOS

3,000-year-old "Lost Golden City" discovered under sands of Luxor, Egypt

{ https://www.dailymail.co.uk/ }

28-02-2025 om 18:45 geschreven door peter  

Maar liefst 40.000 jaar geleden bouwden deze eilandbewoners al geavanceerde schepen, lang voor Europeanen dat konden

Jeannette Kras

 

Je dacht misschien: de Vikingen, die kunnen wat, en anders hebben we nog de grote zeevaarders uit eigen land, zoals Michiel de Ruiter of Willem Barentsz. Maar er waren volkeren, die al veel eerder grote boten bouwden om de wereldzeeën te bevaren.

Op de Filipijnen en andere eilanden in Zuidoost-Azië hadden de mensen 40.000 jaar geleden al geavanceerde schepen. Dat was duizenden jaren voor zelfs de Polynesiërs, die toch bekendstaan als geweldige zeevaarders, er maar over dachten om een bootje te timmeren.

Heersende opvatting weerlegd
Daarmee betwisten onderzoekers van de Filipijnse Ateneo de Manila University de heersende opvatting dat technologische vooruitgang tijdens de Oude Steentijd enkel uit Europa en Afrika kwam. Het is eigenlijk wel logisch dat de mensen in dit gedeelte van Zuidoost-Azië boten hadden: het gebied is noch door land, noch door ijs ooit verbonden geweest met het Aziatische vasteland, terwijl er wel bewijzen zijn van vroege menselijke bewoning. Hoe de volkeren precies de wilde oceaan zijn overgestoken blijft nog een mysterie, omdat het hout waar boten van zijn gemaakt zelden bewaard is gebleven.

Daarom zijn de nieuwe vondsten op de Filipijnen, in Indonesië en op Oost-Timor zo bijzonder. Microscopische analyse van stenen gereedschappen die er zijn opgegraven en die dateren van zo’n 40.000 jaar geleden, laten duidelijke sporen zien van de bewerking van planten, met name van vezels die nodig waren voor het maken van touwen, netten en bindingen voor het bouwen van boten en het vissen op open zee. Het is sterk bewijs dat de zeevaarders er beschikten over technologie die vergelijkbaar is met die van veel latere beschavingen.

Tonijn en haai op het menu
Op de archeologische vindplaatsen zijn ook overblijfselen van diepzeevis zoals tonijnen en haaien gevonden en van visgerei waaronder vishaken en netverzwaring. “De gevonden overblijfselen van grote roofvissen duiden erop dat de zeevaart geavanceerd was en dat de zeevaarders kennis hadden van de seizoensgebondenheid en migratieroutes van deze vissoorten”, aldus de onderzoekers in hun artikel. “De ontdekking van visgereedschap duidt erop dat ze sterk en goed gemaakt touwwerk en vislijnen hadden om de zeedieren te vangen.”

Deze oude zeevaarders bouwden dus waarschijnlijk geavanceerde boten van organisch materiaal dat bijeen werd gehouden met touwen op plantaardige basis. Deze touwtechnologie gebruikten ze vermoedelijk ook voor het vissen op open zee.

Als dit klopt, en daar lijkt het wel op, dan verandert dat het beeld dat we hebben van de mensen die richting de Aziatische eilanden trokken. Dit waren geen amateurs, die op een wankel bamboevlotje ternauwernood een eiland wisten te bereiken, maar zeer vaardige zeelieden die de kennis en technologie hadden om enorme afstanden af te leggen en diepe wateren over te varen.

Modelbouw
De onderzoekers besloten na jarenlang veldwerk op het piepkleine Ilin Island, voor de kust van het veel grotere Mindoro, verder te gaan testen of hun idee correct is. Ze startten samen met scheepsarchitecten het project First Long-Distance Open-Sea Watercrafts (FLOW) om te kijken of met de oude grondstoffen ook echt schepen te bouwen zijn. Ze maken ook modellen van verkleinde zeeschepen om te testen hoe ver je daarmee komt.

Maar nu al concluderen ze dat de aanwezigheid van geavanceerde maritieme technologie in de prehistorie in Zuidoost-Azië duidelijk maakt hoe vindingrijk de Filipijnse volkeren waren. Hun kennis van de scheepsbouw maakte de regio waarschijnlijk tienduizenden jaren geleden tot een centrum voor technologische innovatie en legde de basis voor de maritieme tradities die nu nog steeds belangrijk zijn in de regio.

De schepen van de Polynesiërs
Er zijn sporen van schepen gevonden in Zuidoost-Azië van wel 50.000 jaar geleden. Maar er is een groot verschil tussen ‘dingen die blijven drijven’ en serieuze zeewaardige schepen. Wat betreft dat laatste maakten de Polynesiërs grote indruk. Hun zeereizen begonnen zo’n 3000 jaar geleden. Het slimme volkje beschikte over dubbelwandige kano’s en uitgeholde boomstammen met drijvers. De schepen hadden zeilen van gevlochten bladeren en waren enorm stabiel. Zo konden ze lange afstanden afleggen, zelfs als de zee wild was. De Polynesiërs navigeerden zonder kompas of kaart, maar vertrouwden op sterren, golven, wolken en vogels om hun koers te bepalen. Met deze technieken ontdekten en bevolkten ze bijna alle eilanden in de Stille Oceaan, van Tahiti tot Nieuw-Zeeland en Paaseiland. Toen de Europeanen in de 18de eeuw Polynesië bereikten, waren ze verbaasd over de snelheid en efficiëntie van de Polynesische schepen. Kapitein James Cook zag hoe de kano’s zijn eigen schepen voorbij voeren. De Polynesiërs bewezen dat je zonder moderne technologie immense afstanden kunt overbruggen. Hun scheepsbouw en navigatie blijven tot op de dag van vandaag indrukwekkend.

Bronmateriaal

• "Testing the waters: Plant working and seafaring in Pleistocene Wallacea" - Journal of Archaeological Science: Reports
  
• Afbeelding bovenaan dit artikel: Symeon Ekizoglou / Pexels

{ https://scientias.nl/nieuws/natuur-klimaat/ }

28-02-2025 om 17:47 geschreven door peter  

The ancient peoples of the Philippines and of Island Southeast Asia (ISEA) may have built sophisticated boats and mastered seafaring tens of thousands of years ago—millennia before Magellan, Zheng He, and even the Polynesians were able to match their feats.

In a paper published in the Journal of Archaeological Science, Ateneo de Manila University researchers Riczar Fuentes and Alfred Pawlik challenge the widely-held contention that technological progress during the Paleolithic only emerged in Europe and Africa.

The researchers pointed out that much of ISEA was never connected to mainland Asia, neither by land bridges nor by ice sheets. Yet it has yielded evidence of early human habitation, more than enough to establish that people reached these islands long ago.

• Evidence of Ancient Seafarers Found in West Papua
• Oldest City Found on a Pacific Island Was Constructed in 300 AD in Tonga

“While the presence of fossils and artifacts provide ample evidence that early modern humans were able to cross the open sea, the very circumstances of why and how they moved into and across Island Southeast Asia (ISEA) remain to be addressed,” the study authors wrote. “In this paper we explore the connection between traces of plant working and boatbuilding in coastal sites during the Pleistocene to infer how prehistoric people migrated to and through the region.”

A Prehistoric Seafaring Mystery Solved?

Exactly how these peoples achieved such daring ocean crossings is an enduring mystery, as organic materials like wood and fiber used for boats rarely survive in the archaeological record. This is especially a problem in tropical climates, where rates of organic decay are elevated beyond what occurs in higher latitudes.

Island lagoon in Bacuit Bay, Palawan, Philippines, appearing much as it would have appeared 40,000 years ago.

(Vyacheslav Argenberg/CC BY-SA 4.0).

Nevertheless, archaeological sites in the Philippines, Indonesia, and Timor-Leste are now providing strong evidence that ancient seafarers had a technological sophistication comparable to much later civilizations, including those located in other parts of the globe.

Microscopic analysis of stone tools excavated at these sites, some of which date as far back as 40,000 years ago, showed clear traces of plant processing—particularly the extraction of fibers necessary for making ropes, nets, and bindings essential for boatbuilding and open-sea fishing.

Archaeological sites in Mindoro and Timor-Leste also yielded the remains of deep ocean fish such as tuna and sharks, as well as fishing implements such as fishing hooks, gorges, and net weights. These species simply couldn’t have been harvested in boats suitable only for shallow waters close to shore, meaning that ancient fishing boats must have been durable enough to venture out into deeper and rougher waters.

"The remains of large predatory pelagic fish in these sites indicate the capacity for advanced seafaring and knowledge of the seasonality and migration routes of those fish species," the researchers wrote in their paper. Meanwhile, the discovery of fishing implements "indicates the need for strong and well-crafted cordage for ropes and fishing lines to catch the marine fauna."

This body of evidence points to the likelihood that these ancient seafarers built sophisticated boats out of organic composite materials held together with plant-based ropes, and also used the same rope technology for open-sea fishing. They wouldn’t have been able to develop such an advanced and ambitious plan for harvesting fish without such advancements, allowing researchers to infer that they possessed significant skills and knowledge in this area.

• Evidence Accumulates for Ancient Transoceanic Voyages, Says Geographer
• Genetic Evidence Suggests a Denisovan Presence in the Pacific Islands

If this is so, then prehistoric migrations across the waters separating the ISEA outposts would not have been undertaken by mere passive sea drifters on flimsy bamboo rafts. Instead, these journeys would have been meticulously planned and expertly implemented by highly skilled navigators equipped with the knowledge and technology to travel vast distances and to reach remote islands out in the deepest waters.

Diagram tracing development of plant-working technology in ancient human habitations across Island Southeast Asia, which suggests prehistoric peoples of the Philippines and their neighbors possessed both sophisticated seacraft and advanced maritime skills. 

(Fuentes and Pawlik/Journal of Archaeological Science).

The very first new discoveries of previously unexplored islands may have come about by accident. But once the ancient inhabitants knew such islands were out there, their search for them would have become organized and intentional, which would only have been possible if they knew a lot about boat-building and long-distance sea travel.

Testing the Hypothesis

Several years of fieldwork on Ilin Island, Occidental Mindoro, inspired the researchers to think about this topic and to test their hypothesis about the boat construction activities of the ancients. Together with naval architects from the University of Cebu, they recently started the First Long-Distance Open-Sea Watercrafts (FLOW) Project, with the aim of testing raw materials that were probably used in the past, and to design and test scaled-down seacraft models to confirm they were seaworthy and compatible with widespread ocean exploration.

The presence of such advanced maritime technology in prehistoric ISEA highlights the ingenuity of early Philippine peoples and their neighbors, whose boat-building knowledge likely made the region a center for technological innovations tens of thousands of years ago, and laid the foundations for the maritime traditions that still thrive in the region today.

• Top image: AI-generated image of ancient boat sailing the Pacific Ocean.
• Source: Waikiki Beach Services.
• This is an edited version of a press release published by Ateneo Manila University, entitled ‘Clues of Advanced Ancient Technology Found in the Philippines and Island Southeast Asia.’

{ https://www.ancient-origins.net/history-archaeology }

28-02-2025 om 17:37 geschreven door peter  

Did Ancient Southeast Asians Master Advanced Seafaring 40,000 Years Ago?

New research suggests that the ancient peoples of Island Southeast Asia (ISEA) may have been pioneers in maritime innovation tens of thousands of years ago—long before famous explorers like Magellan and Zheng He ever set sail.

Beautiful sunset above the sea.

Yayimages.

Stone Tools Reveal a Culture of Maritime Expertise

Microscopic analysis of stone tools from sites dating back 40,000 years has uncovered traces of plant fiber processing—an essential step in producing strong ropes for boatbuilding and fishing. These early fibers were likely used to bind wooden planks together and create durable nets, fishing lines, and rigging.

Further supporting this theory, archaeologists have discovered the remains of large open-water fish such as tuna and sharks in sites in Mindoro and Timor-Leste, along with fishing hooks, net weights, and gorges. These findings indicate a deep understanding of ocean currents and fish migration patterns—knowledge that would have been critical for successful seafaring.

“The remains of large predatory pelagic fish in these sites indicate the capacity for advanced seafaring and knowledge of the seasonality and migration routes of those fish species,” the researchers noted in their study.

Prehistoric Mariners and Their Ocean-Crossing Craft

If these early seafarers possessed the skills to construct vessels capable of withstanding long-distance sea travel, they were far more sophisticated than previously thought. Unlike the image of primitive bamboo rafts drifting at the mercy of the waves, the evidence suggests they engineered sturdy, seaworthy boats held together by plant-based rope, allowing them to navigate vast distances.

This research is now being put to the test through the First Long-Distance Open-Sea Watercrafts (FLOW) Project—an initiative spearheaded by Fuentes and Pawlik in collaboration with naval architects from the University of Cebu. Their goal is to reconstruct and test scaled-down models of prehistoric watercraft using the same raw materials available to early seafarers. By doing so, they hope to gain further insights into how ancient maritime technology shaped human migration in the region.

According to the experts, the discoveries in ISEA not only rewrite history but also highlight the ingenuity of the region’s early inhabitants. Their advancements in boatbuilding and ocean navigation may have established ISEA as a technological hub thousands of years before recorded history. The maritime skills honed by these ancient seafarers likely laid the foundation for the enduring boat-building traditions seen across Southeast Asia today.

{ https://curiosmos.com/category/archaeology/ }

28-02-2025 om 17:26 geschreven door peter  

During its 12-year mission, Lucy will visit eight asteroids. Two are in the main belt, and six are Jupiter trojans. Asteroid Donaldjohanson is a main-belt, carbonaceous C-type asteroid—the most common variety—about 4 km in diameter and is Lucy’s first target. It’s not one of the mission’s primary scientific targets. Instead, the flyby will give Lucy mission personnel an opportunity to test and calibrate the spacecraft’s navigation system and instruments.

The animation below blinks between images captured by Lucy on Feb. 20th and 22nd. It shows the perceived motion of Donaldjohanson relative to the background stars as the spacecraft rapidly approaches the asteroid.

via GIPHY

The flyby is like a practice run before Lucy visits the Jupiter trojans. These asteroids are clusters of rock and ice that never coalesced into planets when the Solar System formed. These are the “fossils of planet formation,” the most well-preserved evidence from the days of Solar System formation.

Currently, Donaldjohanson is 70 million km away and will remain a tiny point of light for weeks. Only on the day of the encounter will the spacecraft’s cameras capture any detail on the asteroid’s surface. In the images above, the dim asteroid still stands out from the dimmer stars of the constellation Sextans. Lucy’s high-resolution L’LORRI instrument, the Long Lucy LOng Range Reconnaissance Imager, captured the images.

Lucy is following a unique flight pattern. It’s essentially a long figure-eight.

Even this early in its mission, Lucy has delivered some surprising results. In November 2023, it flew past asteroid 152830 Dinkinesh. The flyby was intended as a test for the spacecraft’s braking system, but instead, it revealed that Dinkinesh has a small satellite. Closer observations showed that the satellite is actually a contact binary, which means it’s composed of two connected bodies. This was a valuable insight into asteroids.

There are surprising discoveries in every mission, and Lucy is no exception. As it makes its way through its list of targets, it will almost certainly show us some surprises.

The Trojans are difficult to study from a distance. They’re a long way away. Scientists aren’t certain how many there are; there may be as many Trojans as there are main-belt asteroids. The Trojans exhibit a wide variety of compositions and characteristics, which could indicate that they came from different parts of the Solar System. By studying the Trojans in all their diversity, Lucy will hopefully help scientists reconstruct their origins and how they were captured by Jupiter.

The Solar System has a long history and we’ve only just become a part of it. Some of the clues to our origins are out there among the battered rocks of the asteroid belt and the Jupiter Trojans. Lucy will give us our best look at the Trojans. Who knows what it might reveal?

• Press Release: NASA’s Lucy Spacecraft Takes Its 1st Images of Asteroid Donaldjohanson
• Press Release: NASA Lucy Images Reveal Asteroid Dinkinesh to be Surprisingly Complex
• ASU Institute of Human Origins: Lucy’s Story

{ https://www.universetoday.com/ }

28-02-2025 om 17:01 geschreven door peter  

Studying a Rebounding Ice Cap

Broquet and his team decided to measure glacial isostatic rebound on Mars under the northern ice cap. It’s about 1,000 kilometers wide and three kilometers thick. They studied its formation by combining models of the planet’s thermal evolution with calculations of glacial isostatic adjustment, along with gravity, radar, and seismic observations.

The team concluded that the Martian northern polar cap is quite young, and it’s depressing the ground underneath. “We show that the ice sheet pushes the underlying ground into the mantle at a rate of up to 0.13 millimetres per year,” said Broquet. That’s a fairly small deformation, according to team member Ana-Catalina Plesa. “The small deformation rates indicate that the upper mantle of Mars is cold, highly viscous and much stiffer than Earth’s upper mantle,” she said.

Understanding Planetary Construction

So, how can measurements of ice weighing down planetary surfaces tell us so much? Remember that rocky planets like Earth and Mars are in constant states of change. Those changes can range from short-lived events like volcanic eruptions to long-lived ones like Ice Ages. Each alteration affects the surface, as does the rate at which the surface deforms and “bounces back”. Earth scientists use techniques such as the study of glacial isostatic adjustment to probe deep beneath the surface to understand the characteristics of those layers.

When ice weighs down the surface, the amount of depression depends on the mantle’s viscosity. That’s a measure of how much the mantle’s rocky materials resist flowing. Earth’s mantle rocks are more than a trillion times more viscous than asphalt. They still deform, however, and flow over geological timescales of millions of years. Using radar data and other methods to study the rate of depression and rebound of Earth’s surface, scientists can find the mantle viscosity. As it turns out, when you apply the same methods to Mars, it presents some surprises, including a seemingly cold north pole and the recently volcanically active equatorial regions.

Estimating Mars’s Interior

To understand why the Mars interior is the way it is, you need estimates of Mars’s gravity field (which varies), seismic measurements made by the InSight lander, and other data. They all help to determine rates of depression and rebound on the Red Planet’s surface and interior. The result? It appears that the surface under the Martian north pole has not had nearly enough time to fully deform under the weight of the ice. Broquet’s group estimates that Mars’s north pole surface area is currently subsiding at rates of up to 0.13 millimeters per year. For it to be that slow, the underlying upper mantle viscosity tells us that the Martian interior is quite cold.

The team’s measurements indicate the ice cap is young—well more than any other large-scale feature seen on the planet. It’s most likely to be between 2 and 12 million years.

Other places on the planet may not be quite so frigid as the polar regions. “Although the mantle underneath Mars’s north pole is estimated to be cold, our models are still able to predict the presence of local melt zones in the mantle near the equator,” said study co-author Doris Breuer.

These findings represent the first time that scientists found glacial isostatic adjustment operating on another rocky planet. Future missions to Mars could include more instruments to measure the rise and fall of the Martian surface in response to glaciation.

For More Information

• Mars’s Northern Ice Cap is Young with a Cold, Stiff Mantle Beneath
• Glacial Isostatic Adjustment Reveals Mars’s Interior Viscosity Structure

{ https://www.universetoday.com/ }

28-02-2025 om 16:41 geschreven door peter