The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
07-05-2017
Mysterieuze 'mini-shuttle' terug op aarde - HLN.be
Mysterieuze 'mini-shuttle' terug op aarde - HLN.be
Een experimenteel Amerikaans ruimtetoestel is vandaag na bijna twee jaar geland in Florida. De onbemande Boeing X-37B bracht ruim 700 dagen door in een baan om de aarde, waar het een geheime missie uitvoerde.
Het toestel, dat oogt als een kleine versie van een spaceshuttle, landde bij het Kennedy Space Center.
De ongeveer 9 meter lange X-37B bracht niet eerder zoveel tijd door in de ruimte. De langste van drie eerdere missies met zo'n onbemande mini-shuttle duurde 22 maanden.
Het ruimtetoestel van de luchtmacht is met raadsels omgeven. Zo is onduidelijk wat voor prijskaartje aan de X-37B hangt. De luchtmacht stelde zondag in een e-mail dat de toestellen onder meer kunnen worden gebruikt om ruimtevaarttechnologie te testen.
De Verenigde Staten beschikken over twee van de onbemande toestellen, die zijn ondergebracht in hangars die ooit werden gebruikt voor spaceshuttles. De luchtmacht is van plan later dit jaar weer een X-37B de ruimte in te sturen.
Een planetair stelsel rond de ster Epsilon Eridani, op nauwelijks 10,5 lichtjaar van ons, vertoont gelijkenissen met ons zonnestelsel. Dat heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA kunnen constateren op basis van waarnemingen met de SOFIA-telescoop aan boord van een vliegtuig.
Van de ster was al bekend dat er een (gasvormige) planeet rondcirkelt met ongeveer dezelfde massa als onze Jupiter. De planeet ligt ook op dezelfde afstand van die ster als onze reuzenplaneet ten opzichte van de zon.
De Epsilon Eridani heeft een "puinschijf" van materiaal dat overgebleven is van onderlinge botsingen van kleinere hemellichamen. Ons eigen zonnestelsel kent ook twee dergelijke puingordels: de planetoïdengordel binnen de baan van Jupiter en de Kuipergordel buiten de baan van Neptunus.
Uit de SOFIA-metingen blijkt dat de puinschijf van Epsilon Eridani ook uit twee delen bestaat: één binnen de baan van de Jupiterachtige planeet en één erbuiten. In het gat tussen beide zouden zich dan planeten kunnen bevinden.
Eerder deze week had het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA laten weten dat de ruimte tussen de ringen van Saturnus en de planeet verrassend leeg is, nu is dat ook met geluid gestaafd. Die leegheid is vastgesteld door de Amerikaanse sonde Cassini.
De NASA pakte vandaag uit met twee audiofragmenten. Het eerste dateert van 18 december 2016 toen Cassini zijn 253 baantjes rondom de planeet maakte. Wat men hoort, is te omschrijven als een symfonie van een knetterend kampvuur en een zwaar beschadigde vinylplaat.
Op de video hieronder zijn de audiofragmenten van 18 december 2016 te horen:
Groot is het contrast met een audiofragment van 26 april jongstleden, toen de sonde een eerste duik in de ruimte tussen de ringen en Saturnus maakte. Er is enkel een aanhoudende ruis te horen zoals wanneer het beeld op televisie uitvalt. Het zwelt soms wat aan, er is een zeldzaam piepje en er zijn wat Morse-signaalachtige geluidjes te horen.
Op de video hieronder zijn de audiofragmenten van 26 april 2017 te horen:
De ruimte tussen de planeet Saturnus en zijn kenmerkende ringen lijkt "relatief stof-vrij" te zijn, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA gisteren meegedeeld.
De verbazende vondst gaat terug op data die de Amerikaanse Saturnusverkenner Cassini heeft vergaard. Die maakte vorige week de eerste "duik" ooit tussen de planeet en de ringen. Volgens projectmanager Earl Maze is het gebied blijkbaar "de grote leegte".
Dat kan goed nieuws zijn voor de Cassini. Want de onbemande sonde kan dan bij enkele van de 21 volgende duiken zijn schotelvormige antenne gebruiken als schild tegen stofdeeltjes.
De Cassini is in 1997 samen met de Europese sonde Huygens gelanceerd. De aankomst bij Saturnus was in 2004, de Huygens is succesvol geland op de Saturnusmaan Titan, de grootste maan van ons zonnestelsel. De Cassini zal zich in september te pletter gooien op Saturnus.
Ruim 300 miljoen jaar geleden zag de aarde er helemaal anders uit dan nu. Terwijl de continenten nu van elkaar zijn weggedreven, waren die in het Paleozoïcum nog samengeklit in één megacontinent, Pangea genaamd. Van de Atlantische Oceaan was bijvoorbeeld nog geen sprake. Een artiest ontwierp een kaart die weergeeft hoe de landsgrenzen er toen zouden hebben uitgezien. Vroeger hadden we een buurland meer en was Amerika helemaal zo ver niet.
175 miljoen jaar geleden begon het megacontinent te breken in verschillende kleinere continenten, het Eurazië, Noord- en Zuid-Amerika, Afrika, India, Antarctica en Australië van nu. Geleidelijk aan dreven de continenten steeds verder van elkaar weg tot waar ze nu liggen.
Artiest Massimo Pietrobon wou wel eens weten hoe de politieke grenzen er in dat grote continent zouden hebben uitgezien. Zijn kaart geeft alle landsgrenzen mooi weer.
België had vroeger met het Verenigd Koninkrijk een buurland extra, want Het Kanaal had zich nog niet gevormd. En een trip naar Amerika was helemaal zover niet zonder de Atlantische Oceaan, even ver als een reis naar pakweg Italië.
Andere vreemde buurlanden in het Paleozoïcum waren de VS en Marokko, Canada en Portugal en Italië en Tunesië.
NASA Na een eerste spectaculair duikmanoeuvre door de ringen rond Saturnus heeft de ruimtesonde Cassini opnieuw signalen naar de aarde gestuurd. "We hebben het gedaan! ", twitterde het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA vandaag. "Cassini staat weer in contact met de aarde en stuurt data terug na een succesvolle duik door het gat tussen Saturnus en diens ringen."
De ruimtesonde zal nog 21 keer door het nog niet onderzochte gebied vliegen. Bij de start van het manoeuvre gisteren was het contact met de aarde zoals verwacht verbroken. Volgens de NASA heeft de sonde het bovenste wolkendek van Saturnus op 3.000 kilometer genaderd. De afstand tot de binnenste ring bedroeg 300 km.
NASA noemde de missie de "grote finale". Cassini is in 1997 gelanceerd. De sonde kwam in 2004 in een baan om de planeet. Uiteindelijk zal de sonde gecontroleerd neerstorten op 17 september.
De NASA-missie van ruimtesonde Cassini, die al zo'n 13 jaar om de planeet Saturnus cirkelt, staat vandaag voor een spannende laatste opdracht. Na een missie van bijna 20 jaar duikt de sonde vandaag in het smalle gat tussen de ringen van Saturnus, waar nog nooit eerder in de geschiedenis een ruimtevaartuig zich heeft begeven. Het belooft niet alleen de laatste, maar ook de spannendste episode in de ruimtemisse van Cassini te worden.
De ruimtesonde Cassini-Huygens werd op 15 oktober 1997 gelanceerd in het kader van de Cassini-Hygens-missie, om Saturnus en zijn manen te bestuderen. Nu, bijna 20 jaar later, is de brandstof van de sonde bijna op. Het is daarom dat de NASA, die de sonde samen met ESA en ASI lanceerde, beslist heeft om het toestel in september te vernietigen, door het de opdracht te geven zich in atmosfeer van Saturnus te storten. Cassini wordt vernietigd om te voorkomen dat de sonde neerstort op een van de mogelijk leefbare manen van Saturnus en daar aardse microben die nog op het toestel aanwezig kunnen zijn, achterlaat.
Voor zijn laatste missie duikt Cassini vandaag in de ruimte tussen planeet Saturnus zelf en de ringen die rond de planeet cirkelen. In totaal zal de ruimtesonde deze actie liefst 22 keer herhalen, om zoveel mogelijk informatie te verzamelen over onder meer de zwaartekracht en de magnetische velden rond de planeet. In het beste geval kan ook de exacte rotatiesnelheid van Saturnus bepaald worden, waarna wetenschappers eindelijk kunnen bepalen hoe lang een Saturnusdag exact duurt. Ook worden spectaculaire beelden verwacht van het gebied waar nooit eerder een ruimtetuig geweest is.
De missie is niet geheel zonder risico, het is namelijk niet helemaal duidelijk wat er in het gebied speelt. Het is ook daarom dat ruimtevaartorganisatie NASA deze missie pas aan het eind van de levenscyclus van Cassini laat doorgaan. Bovendien is er tijdens deze opdracht geen contact tussen de aarde en de ruimtesonde mogelijk. Verwacht wordt dat de radiostilte 24 uur zal duren. Pas daarna weten we of de laatste missie van Cassini geslaagd is (lees verder onder de video).
Google eert Cassini
Om Cassini te eren is de zogenaamde Doodle van Google - het logo van Google op de homepage van de zoekrobot - vandaag aan de ruimtesonde gewijd. Hieronder zie je de leuke GIF:
Kleurt een stukje van de Rode Planeet in 2036 blauw? Als het van een groepje wetenschappers afhangt wel. Met een asteroïde hopen ze een krater te slaan in het oppervlak van de planeet, die op zijn beurt moet vollopen met gesmolten ijswater.
Het plan klinkt behoorlijk surrealistisch en zou zo in een sciencefictionfilm passen. Met een ruimtemissie willen ze een klein stukje Mars transformeren en bewoonbaar maken voor mensen. "Die terraformatie wordt afgerond in 2036, en opent de deur voor de eerste nederzetting en commerciële exploitatie van Mars", klinkt het op de website van de organisatie.
Met een satelliet, uitgerust met een laser, willen de wetenschappers een kleine asteroïde op Mars laten inslaan. De krater, die de naam Omaha zou krijgen, zou een diameter hebben van zo'n 9 kilometer. Die moet dan op zijn beurt vollopen met ijswater, dat door de hitte van de inslag gesmolten is.
In een volgende stap wil het team een gebouw rond en over de waterplas bouwen. "Waar eerdere ontwerpen van Mars-woningen steeds beperkt waren tot enkele duizenden kubieke meters, zou onze constructie miljoenen kubieke meters kunnen bedragen", klinkt het in een persbericht.
Het onderzoeksteam wil dat het gebouw uiteindelijk de thuis wordt van zo'n duizend kolonisten. "In die constructie kunnen dan al snel nederzettingen ontstaan, die zelfvoorzienend zijn en zelfs expedities kunnen uitvoeren op Mars. Hierdoor hoeft er vanuit de aarde minder vracht worden aangevoerd."
Overtollig zuurstof kunnen ze boven de krater pompen, zodat er een soort ozonlaag ontstaat. Uiteindelijk zouden er dan zelfs planten kunnen groeien rond het meer, menen de wetenschappers.
Tweede krater
Bij succes willen de wetenschappers in 2061 een tweede, grotere krater in de planeet slaan. Maar zal het zo'n vaart lopen? Dat valt moeilijk te zeggen. Het team heeft in de Verenigde Staten een patent genomen op het project, maar van concrete financiering lijkt er momenteel nog geen sprake.
Onderzoekers van de universiteit van Edinburgh zeggen dat ze mysterieuze inscripties ontcijferd hebben op een stenen pilaar in het oudste tempelcomplex ter wereld. Ze slaagden erin om de symbolen - die 11.500 jaar oud zijn - te matchen met de stand van de sterren en ontdekten dat er toen iets gebeurde wat de loop van de geschiedenis helemaal veranderde.
De wetenschappers publiceerden hun ontdekking in het wetenschappelijke tijdschrift Mediterranean Archaeology and Archaeometry. Ze trokken ervoor naar het oude bergheiligdom Göbekli Tepe in het zuiden van Turkije. Toen ze de inscripties van enkele dieren op een pilaar - de 'Vulture Stone' - van dichterbij bekeken, leidden ze af dat die wel eens de inslag van een komeet zou kunnen afbeelden. De dieren wezen daarbij op astronomische symbolen. En die bleken een bepaalde constellatie aan te duiden.
Met een computerprogramma slaagden ze erin om het moment te bepalen dat die precieze constellatie boven Turkije te zien was al die jaren geleden en dat bleek in 10.950 voor Christus te zijn. Het exacte moment dat de temperatuur op aarde omlaag ging tijdens een kleine ijstijd: het 'Jonge Dryas', in de Engelse wetenschappelijke literatuur ook wel de 'Big Freeze' genoemd.
Mammoet De komeet zou dan onder meer verantwoordelijk geweest zijn voor het uitsterven van de mammoet en het ontstaan van de eerste menselijke beschavingen. Dat is een theorie die eerder al werd geponeerd en weer ontkracht nadat een aantal meteoorkraters werden gedateerd in Amerika, waar wetenschappers van denken dat de meteoren daar zijn neergekomen.
Voor de inslag hadden de nomadische jagers in het Midden-Oosten gewoon enkele basiskampen in de grote gebieden vol wilde tarwe en gerst. Maar toen het klimaat veranderde, verdwenen die en moesten ze meer gaan samenwerken en nieuwe manieren zoeken om hun oogst te vrijwaren, onder meer door irrigatie en selectieve kweekprogramma's. En op die manier ontstonden de landbouw en de eerste permanente nederzettingen.
Impact Volgens de onderzoekers uit Edinburgh lijken de inscripties duizenden jaren belangrijk gebleven te zijn voor de mensen van Göbekli Tepe, wat kan wijzen op de enorme impact die de inslag had. "Deze studie samen met de recente ontdekking van een platina anomalie in de bodem in heel Noord-Amerika kunnen maar op één ding wijzen: de inslag van een meteoor", aldus coauteur Martin Sweatman.
Observatorium "Volgens ons was Göbekli Tepe onder meer een observatorium van waaruit de nachtelijke hemel in de gaten werd gehouden", gaat hij verder. "En de pilaar was een gedenkteken voor de vreselijke gebeurtenis. De afbeelding van een man zonder hoofd iets verderop wijst dan weer op de impact van de ramp en het verlies van vele levens."
China heeft vandaag voor het eerst een ruimtecargo gelanceerd. Het land komt zo een stap dichter bij een eigen volwaardig ruimtestation.
De Tianzhou-1 ('Hemels Schip') vertrok volgens het staatstelevisiestation CGTN om 13.41 uur Belgische tijd van op de basis Wenchang op het zuidelijke eiland Hainan, bovenop een Lange Mars-7 Y2 draagraket. Het ruimteschip is succesvol in een baan rondom de Aarde gekomen.
De onbemande cargo moet zich binnen twee dagen vastklinken aan het in september gelanceerde lab Tiangong-2. Dit prototype van ruimtestation wordt dan bijgetankt en krijgt materiaal aangeleverd.
De cargo zal ook wetenschappelijke experimenten uitvoeren alvorens bij het eind van zijn missie van drie maanden weer op Aarde terug te vallen.
Het meer dan tien meter lange vrachtruimteschip kan meer dan zes ton lading en satellieten vervoeren. Het eerste exemplaar geldt als essentieel voor het uitbaten van een ruimtestation dat het Aziatische land tegen 2020 wil bouwen en dat twee jaar later af moet zijn.
Wanneer in 2024 de uitbating stopt van het Internationaal Ruimtestation, waarin Peking niet deelneemt, zal China dan het enige land zijn met een ruimtestation.
Het was de tweede lancering van dit type van Lange Mars-7. De maidenmissie vond in juni 2006 plaats.
NASA-astronaut Gordon Cooper heeft 40 jaar lang een geheim bewaard dat hij ontdekte tijdens een solovlucht rond de aarde in de jaren 60. Toen hij naar buiten keek, merkte hij een eigenaardigheid op in het Caraïbische gebied en die heeft nu een ware schattenjacht op gang gebracht.
Het was in mei 1963 dat Cooper op missie vertrok. Het zou de laatste keer zijn dat een Amerikaanse astronaut helemaal alleen in een baan rond de aarde werd gebracht. Cooper moest tijdens zijn vlucht elf wetenschappelijke experimenten uitvoeren. En het was tijdens zijn 22 omwentelingen aan boord van de Mercury-Atlas 9 dat hij een vreemde ontdekking deed. (lees hieronder verder)
Het was de periode van de Cubaanse raketcrisis en het land had de wereld enkele maanden ervoor op de rand gebracht van een nucleaire oorlog. Cooper had daarom speciaal materiaal aan boord waarmee hij vanop grote hoogte clandestiene nucleaire installaties kon detecteren over de hele wereld.
Donkere vlekken Toen hij inzoomde op het zuiden van het Caraïbische gebied, zag hij plots donkere vlekken in het ondiepe water. Het konden geen nucleaire silo's zijn, daarvoor hadden ze niet de juiste vorm. Toen hij ze beter bestudeerde, begon hij te vermoeden dat het scheepswrakken waren. In totaal detecteerde hij er zo'n honderd. Hij fotografeerde ze en noteerde de coördinaten. En hij dacht dat de verloren vloot van Christopher Columbus er wel eens bij zou kunnen zijn. (lees hieronder verder)
Terug op aarde ging hij de coördinaten vergelijken met eerder gedane research en werkte hij in het geheim aan een kaart waarvan hij geloofde dat ze de weg leidde naar miljarden euro's aan onderwaterschatten. Daar was hij decennialang mee bezig.
Dood En het is die kaart die nu een ware schattenjacht op gang heeft gebracht in het Caraïbische gebied, zo blijkt uit een nieuwe documentaire die vanaf deze week wordt uitgezonden op Discovery Channel in de Verenigde Staten. Cooper liet de kaart na zijn dood in 2004 achter aan zijn kameraad Darrell Miklos. "Ik denk dat hij wist dat zijn einde naderde", vertelt die. "Hij gaf me alle informatie die hij al had verzameld en liet me beloven dat ik zijn onderzoek zou afwerken als hij er niet meer was."
Miklos nam dat ter harte om zijn vriend en mentor te eren. En om de verloren gegane schatten op de bodem van de zee te vinden. Hij stelde een team van archeologen en onderzoekers samen en ging op jacht. En daarbij wilde hij de dikke vissen als eerste boven halen.
Waarde "Gordon duidde plaatsen aan die speciale aandacht verdienden omdat hij vermoedde dat er schepen waren vergaan met een erg grote lading aan boord", gaat Miklos verder. "Daar focussen we dan ook als eerste op. Want als we die vinden, zullen we meteen ieders aandacht hebben. We vermoeden ook dat we dingen zullen vinden die een grote historische waarde hebben."
Miklos weet waar hij mee bezig is. Hij komt uit een familie van schattenzoekers, die al talloze missies tot een succesvol einde bracht in de jaren zestig en zeventig. Het was via zijn vader dat hij Cooper leerde kennen. De man ging onder meer op zoek naar gebruikte lanceerraketten van het Apollo Programma van de NASA en hij nam zijn zoon in 1978 mee naar een tv-show waar de astronaut ook te gast was. Cooper en Miklos ontmoetten elkaar achter de schermen en dat was het begin van een lange en diepe vriendschap.
Schatten "Van het midden van de jaren negentig tot zijn dood praatten we regelmatig over schatten, maar het was pas in 2002 dat hij me over zijn geheime onderzoek vertelde", aldus Miklos. "Ik ben de enige die de documenten gekregen heeft. In 2014 heb ik Gemini Marine Exploration opgericht, met als doel het lokaliseren en ophalen van artefacten uit gezonken schepen. En momenteel zijn we bezig met enkele veelbelovende projecten in de Caraïben."
'Cooper's Treasure' wordt eerst uitgezonden op Discovery Channel in de Verenigde Staten, maar zal daarna ook op andere plaatsen ter wereld te zien zijn.
Wetenschappers hebben een nieuwe planeet ontdekt waarop buitenaards leven mogelijk zou kunnen zijn. Op amper 39 lichtjaren van onze planeet cirkelt de planeet LHS 1140b rond haar ster, een rode dwerg in het sterrenstelsel Cetus. De exoplaneet bevindt zich in de 'bewoonbare zone': op een afstand van de ster waar vloeibaar water leven mogelijk zou kunnen maken. De studie werd gepubliceerd in het vakblad Nature.
LHS 1140b is naar schatting minstens vijf miljard jaar oud, net iets ouder dan de aarde en 1,4 keer groter.
Planeet LHS 1140b is een exoplaneet (een planeet die draait rond een ster) en werd ontdekt met een telescoop van het MEarth-South-observatorium in de Chileense woestijn.
Volgens de onderzoekers gaat het om een superaarde op amper 39 lichtjaren van onze planeet. LHS 1140b is naar schatting minstens vijf miljard jaar oud, net iets ouder dan de aarde en 1,4 keer groter.
Bewoonbare zone
De afstand tussen LHS 1140b en haar ster is tien keer kleiner dan die tussen de aarde en de zon, maar omdat een rode dwerg veel koeler is dan onze eigen gele dwerg, bevindt de planeet zich nog steeds in de bewoonbare zone.
"De huidige condities van de rode dwerg zijn erg gunstig. LHS 1140b draait trager en stuurt minder hoogenergetische straling uit dan andere sterren met een gelijkaardige massa," zegt onderzoeksmedewerker Nicola Astudillo-Defru van het observatorium van Genève.
Om leefbaar te zijn, moet een planeet vloeibaar oppervlaktewater hebben en over een atmosfeer beschikken. Uit de eerste aanwijzingen blijkt dat LHS 1140b effectief een eigen atmosfeer heeft. De omvang van LHS 1140b in combinatie met haar nabijheid tot haar ster betekent dat er mogelijk miljoenen jaren lang een magmaoceaan op de planeet bestond, die stoom afgaf aan de atmosfeer. Die stoom viel vervolgens als neerslag weer neer en voorzag de planeet van water.
"We zouden met moeite een betere plek kunnen vinden om een van de belangrijkste wetenschappelijke expedities uit de voeren: die naar het bewijs van buitenaards leven."
Jason Dittmann, Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics
Signaal sturen
Aangezien de planeet zich op amper 39 lichtjaren van de aarde bevindt, zou het zelfs mogelijk zijn om er een signaal naartoe te sturen. "Dit is de meest interessante exoplaneet die ik de voorbije tien jaar heb gezien," zegt hoofdauteur Jason Dittmann van Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. "We zouden met moeite een betere plek kunnen vinden om een van de belangrijkste wetenschappelijke expedities uit de voeren: die naar het bewijs van buitenaards leven."
Baanbrekend
Volgens experts kan deze ontdekking wel eens dé doorbraak zijn waar we op zitten te wachten.
Wetenschappers hebben de laatste maanden verschillende baanbrekende ontdekkingen gedaan van planeten waar buitenaards leven wel eens zou kunnen bestaan. In februari werd nog een zonnestelsel hadden ontdekt dat sterke gelijkenissen met het onze vertoont, genaamd Trappist-1. Daar zouden zich minstens zeven planeten bevinden die te vergelijken zijn met de aarde. Vorig jaar opperden sterrenkundigen nog dat er misschien leven mogelijk zou kunnen zijn op Proxima b, een planeet die cirkelt rond onze meest nabije ster op amper vier lichtjaren van ons verwijderd.
Maar volgens experts kan deze ontdekking wel eens dé doorbraak zijn waar we op zitten te wachten. Xavier delfosse van het Franse Nationale Instituut voor Wetenschappelijk Onderzoek die betrokken was bij het onderzoek, is alvast laaiend enthousiast. "Het LHS 1140-sterrenstelsel kan mogelijk nog een belangrijker doelwit zijn dan Proxima b of Trappist-1 voor de toekomstige herkenning van planeten in de leefbare zone. Dit was een uitzonderlijk jaar voor de ontdekking van exoplaneten."
De lancering van zogenaamde 'megaconstellaties' van duizenden communicatiesatellieten kan leiden tot een toename van botsingen en de opstapeling van ruimteafval in de dampkring. Daarvoor waarschuwen wetenschappers.
De lagere kostprijs zal vanaf volgend jaar leiden tot een enorme toename van het aantal satellieten in de ruimte. Momenteel zijn er 1.300 in gebruik, verwacht wordt dat er honderden of zelfs duizenden bijkomen.
Professor ruimtebouwkunde Hugh Lewis van de universiteit van het Engelse Southampton waarschuwt dat een computersimulatie voor de komende 200 jaar het ontstaan van een megaconstellatie toont die zal leiden tot 50 procent meer "catastrofale botsingen" tussen satellieten. Dat zal op zijn beurt leiden tot een toename van de hoeveelheid ruimteafval, wat het risico op botsingen nog doet toenemen en impact zal hebben op de diensten die de satellieten bieden.
Massaproductie "Dat is het model van de productie van satellieten: de kost van één enkele communicatiesatelliet loopt in de honderden miljoenen euro's, maar de massaproductie zal die satellieten veel goedkoper maken. De constellaties die vanaf volgend jaar zullen ontwikkeld worden, bevatten een ongezien aantal satellieten. Wanneer zo'n constellatie onbedachtzaam wordt gelanceerd, zal dat wegens het groeiende aantal botsingen een grote impact hebben op de ruimte", aldus Lewis.
Richtlijnen Lewis, wiens studie werd gefinancierd door het Europese ruimteagentschap ESA, stelt een reeks richtlijnen voor om botsingen te verhinderen. Eén daarvan is de tijd beperken dat de satellieten in de lagere dampkring cirkelen aan het eind van hun missie. Daarnaast wil hij ook dat satellieten kleiner en lichter worden, dat ze uitgerust worden met propulsiesystemen en dat er missies komen om defecte satellieten uit de ruimte te halen.
Volgende week zal asteroïde 2014-J025 op een afstand van 1,8 miljoen kilometer langs onze planeet scheren en dat is wel heel dichtbij. De ruimterots zal de aarde niet raken maar toch spreken sterrenkundigen van NASA van een 'near-Earth asteroid', astronomisch gezien bijna in onze achtertuin.
De asteroïde werd drie jaar geleden voor het eerst waargenomen. Op 19 april zal de grote rotsblok, met een doorsnee van 650 meter, op ongeveer 4,6 keer de afstand tussen de aarde en de maan voorbij vliegen.
Zeker is alvast dat het rotsblok de aarde niet zal raken maar toch is het opmerkelijk dat een asteroïde zo dichtbij komt. Regelmatig vliegen er kleinere stukken voorbij de aarde maar dit formaat is redelijk zeldzaam.
Tot 21 april zou je met een telescoop de 2014-JO15 kunnen zien maar daarna is hij ook weer verdwenen. Verschillende observatoria en sterrenwachten maken zich dan ook klaar om dit fenomeen te kunnen bezichtigen. Er is namelijk nog niet veel geweten over de asteroïde, zelfs de doorsnede is een grove schatting.
De laatste keer dan er een rotsblok nog zo dichtbij kwam, is al van 2004 geleden. De Toutatis vloog toen voorbij op een afstand van vier keer die van de aarde tot de maan. In 2027 wordt een volgende rotsblok zo dichtbij verwacht, de 1999-AN10. Deze zal ongeveer net zo ver als de maan van ons verwijderd zijn.
'Houston, we have a problem'. Heel Amerika gebruikt al decennialang deze quote voor om het even wat er enigszins verkeerd loopt. Ook in onze contreien tiert de iconische uitspraak welig. Maar... er is inderdaad een probleem: ze klopt historisch gezien niet.
Op 13 april 1970 - gisteren 47 jaar geleden - kreeg de Apollo 13 op weg naar de maan af te rekenen met een explosie aan boord. Een ernstig probleem uiteraard voor astronauten Jim Lovell (commandant), Jack Swigert (piloot van de commando-module) en Fred Haise (piloot van de maanlander). Swigert rapporteerde als eerste aan de basis op aarde: "Okay, Houson, we've had a problem here" (Oké, Houston, we hebben hier een probleem gehad). De controlekamer antwoordde: "This is Houston. Say again, please." (Houston hier, herhaal eens alsjeblief). Waarop Lovell in de ruimte overnam en zei: "Uh, Houston, we've had a problem".
Dat is woordelijk het gesprek zoals het toen in werkelijkheid plaatsvond. Niemand zei dus "Houston, we hebben een probleem", maar wél "We hebben een probleem gehad". Een taalkundig nuanceverschil: de astronauten gaven zo aan dat het probleem achter hen lag, wat dan ook weer niet klopte, want de missie moest afgebroken worden.
Volgens de Houston Chronicle is de foutieve quote te wijten aan de film 'Apollo 13' uit 1995 van regisseur Ron Howard. Acteur Tom Hanks spreekt daarin wel degelijk de zin 'Houston, we have a problem' uit, wat cinematografisch veel spannender is omdat het euvel zich - ook taalkundig - op dat moment nog altijd aan het afspelen is. Een van de scenaristen, William Broyles Jr., gaf toe dat hij daarom de historische melding wijzigde.
Taalkundeprofessor Naomi S Baron zegt dat het bovendien logisch is dat in de film het woordje 'okay' werd weggelaten. Dat was wel nuttig voor de controlepost in Houston om hun aandacht te trekken maar niet meteen voor de filmkijker. Baron dacht overigens zelf altijd dat de uitspraak correct geciteerd werd, tot ze deze week door de Washington Post om haar linguïstische interpretatie werd gevraagd.
De film met Tom Hanks is dus de schuldige? Toch niet. In 1983 was 'Houston, we have a problem' de titel van een wekelijkse radio-uitzending van NASA zelf. Maar ook dáár zou niet de oorsprong van de aangepaste quote liggen. De zinsnede gaat nóg verder terug in de tijd. In 1974 al bracht Universal Television een tv-film uit over de missie van de Apollo 13. Aan de Washington Post zei de ontgoochelde astronaut Lovell daarover dat die "fictief" was en "van slechte smaak getuigde". De titel van de tv-film? Die luidde: "Houston, we have a problem".
NOG 5 ANDERE BEROEMDE 'MISQUOTES'
1. 'That's one small step for man, one giant leap for mankind'.
Iconische uitspraak van de eerste man op de maan (missie Apollo 11), Neil Armstrong, in 1969. Maar de astronaut beweerde achteraf zelf iets licht verschillends gezegd te hebben: "That's one small step for a man..." Semantisch belangrijk, want in de meest geciteerde versie zijn 'man' en 'mankind' synoniemen en dus betekenen die woorden eigenlijk niet zo veel.
2. 'Het doel heiligt de middelen':
toegeschreven aan de Italiaanse politicus en filosoof Niccolò Machiavelli. Maar het is nergens terug te vinden in zijn geschriften. Wél iets als: "Je moet het eindresultaat voor ogen houden".
3. 'Beam me up, Scotty'.
Uit Star Trek, maar in de originele reeks is die letterlijke zin nergens te vinden. Komen wél voor: 'Scotty, beam us up, fast', 'Beam us up', 'Beam me up' en 'Scotty, beam me up'.
4. 'Elementary, my dear Watson'.
Sherlock Holmes zegt dit in geen enkel verhaal of roman van Conan Doyle letterlijk zo. P.G. Wodehouse schreef het wel in zijn roman Psmith Journalist uit 1915.
5. 'Je ne suis pas d'accord avec ce que vous dites, mais je me battrai jusqu'à la mort pour que vous ayez le droit de le dire'.
Beroemd citaat van Voltaire, maar de Franse filosoof heeft dat nooit zo geschreven. Vertaling: "Ik ben het niet eens met wat je zegt, maar ik zal het recht om het te zeggen tot de dood toe verdedigen". Het komt uit een boek over Voltaire.
Op Enceladus, de zesde maan van Saturnus, zijn onderzeese heetwaterbronnen ontdekt die damppluimen met waterstofmoleculen het heelal inspuiten. Enceladus heeft zo "sommige van de ingrediënten die nodig zijn voor een leefbare omgeving", aldus NASA. Kortom: buitenaards leven is er in principe mogelijk. Enceladus en Jupiters maan Europa zijn de twee oceaanwerelden in ons zonnestelsel waar de kans op buitenaards leven het grootst is.
De waterstofgassen moéten volgens wetenschappers wel een energiebronnen als oorsprong hebben in de kilometers diepe oceaan die zich onder het bevroren ijsoppervlak van Enceladus bevindt.
In 2004 ontdekte de planeetverkenner Cassini al een soort van geisers die dampen spoten vanuit de oceaan door scheuren in het ijs. Op 28 oktober 2015 vloog Cassini dwars door die geiserdampen en kon zo meten dat ze onder meer watersof bevatten. Wetenschappers gaan ervan uit dat de hydrothermale bronnen op de bodem van de oceaan de waterstofmoleculen doen ontstaan door reacties van het hete water met mineralen in de bodem. Ook chemische methaan kan zo ontstaan en zou micro-organismen kunnen ondersteunen.
Op onze planeet staat dat soort van gelijkaardige bronnen alvast garant voor allerlei leven, dat geen zonlicht behoeft. Dat zou dus ook mogelijk kunnen zijn op de Saturnusmaan. Maar bewijs van buitenaards leven op de Enceladus is er nog niet gevonden.
Kwallen zouden de eerste vorm van dierlijk leven op aarde zijn geweest. Dat ontdekten Amerikaanse onderzoekers. De nieuwe theorie weerlegt voorgaand onderzoek dat de spons als de oudste tak in het dierenrijk zag.
"De truc is om de genensequenties van verschillende organismen te vergelijken om zo uit te zoeken welke organismen het meest verwant zijn"
Professor Atonis Rokas
Een nieuwe genetische analyse van onderzoekers aan de Vanderbilt- en Wisconsin-Madison-universiteiten claimt dat kwallen de eerste vorm van dierlijk leven op onze planeet waren. Die bewering werd voordien sterk gecontesteerd door aanhangers van de sponstheorie, die dat simpele organisme als ultieme voorouder bestempelden.
Het onderzoek benaderde de theorie vanuit een compleet andere invalshoek om de discussie voor eens en voor altijd te beslechten. Terwijl wetenschappers voordien de stamboom van de dieren probeerden reconstrueren op basis van bestaande genetische data, focusten zij nu op de genen die de organismen allemaal deelden.
"De truc is om de genensequenties van verschillende organismen te vergelijken om zo uit te zoeken welke organismen het meest verwant zijn", aldus professor Antonis Rokas van Vanderbilt.
Baanbrekend
De analyse resulteerde in een zogenaamd "fylogenetisch signaal" dat de ribkwallen ontegensprekelijk aanduidde als eerste leven. De onderzoekers gebruikten diezelfde fylogenetische techniek ook om te achterhalen of krokodillen het meest verwant zijn aan vogels of schildpadden. Daaruit bleek dat schildpadden een zustersoort waren en vogels eerder dichte neven.
De onderzoekers benadrukten wel dat niet alle onenigheid hiermee zou wegebben. Eén eigenwijs gen kan genoeg zijn om de conclusie helemaal te doen keren van de ene soort naar de andere. Evolutie zou dan nagenoeg geen sporen in de genen achterlaten. Al gelooft professor Rokas dat de aanpak een baanbrekende impact zal hebben op de evolutiebiologie.
NASA zal morgen, donderdag, nieuwe bevindingen presenteren over de zogenaamde oceaanwerelden - manen en planeten met ondergrondse oceanen - in ons zonnestelsel. Kennis over zulke werelden kan de zoektocht naar buitenaards leven een nieuwe wending geven.
De vraag is: willen we een planeet bestuderen die misschien ooit bewoonbaar was of willen we iets bestuderen dat op dit eigenste moment bewoond kan zijn?
Britney Schmidt
Wetenschappers verzamelden de resultaten met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop en ruimtesonde Cassini. Die draait reeds sinds 2004 mee in de baan van planeet Saturnus. De missie van het ruimtetuig loopt dit jaar ten einde.
De Aarde wordt beschouwd als een oceaanwereld omdat water de meerderheid van de aardoppervlakte bedekt. Andere gelijkaardige omgevingen in ons zonnestelsel zijn de manen van Jupiter, Saturnus en Neptunus, alsook de dwergplaneet Pluto. Venus en Mars zouden ooit ook oceanen gehad hebben, maar door het broeikaseffect en hun kwetsbare atmosfeer verloren ze die.
Zoute oceaan NASA wil de waterbronnen in ons heelal nog aan verder uitgebreid onderzoek onderwerpen met de Europa Clipper-missie. Het ruimteagentschap wil zich daarbij vooral richten op Jupiters maan 'Europa'. Met haar zoute oceaan, die een tweemaal zo groot volume beslaat als de oceanen op aarde, herbergt ze immers nog een mogelijkheid op buitenaards leven.
"Europa is de beste kans op buitenaards leven naast de Aarde in ons zonnestelsel", zegt Britney Schmidt, assistent-professor aan Georgia Institute of Technology. Schmidt is een van de bezielers van de Europa-missie. De Europa Clipper zal na 2020 gelanceerd worden. Het zal vanaf dan nog enkele jaren duren vooraleer het zijn eindbestemming bereikt.
Omdat leven op onze buurplaneet Mars al jaren tot de verbeelding spreekt, kon Jupiters maan het grote publiek niet fascineren. Er zijn wel argumenten in het voordeel van potentieel leven op Mars, maar de kans bestaat dat deze planeet enkel in het verleden bewoonbaar was. Toen waren het klimaat en de atmosfeer van de Rode Planeet een stuk aangenamer. "De vraag is: willen we een planeet bestuderen die misschien ooit bewoonbaar was of willen we iets bestuderen dat op dit eigenste moment bewoond kan zijn?", vraagt Schmidt zich terecht af.
Ze wonen op een van de meest afgelegen en unieke plaatsen van de aarde en dat zou hen nog specialer kunnen maken dan we al dachten. Onderzoekers hebben ontdekt dat de bewoners van enkele eilanden in de Stille Oceaan DNA hebben dat niet terug te voeren is op de voorouders van de mens die we al kennen: de denisovamens en de neanderthaler.
Wetenschappers van het MD Anderson Cancer Center aan de universiteit van Texas vonden sporen van een onbekende uitgestorven voorouder in het genetisch materiaal van de Melanesiërs, die op de eilanden wonen ten noordoosten van Australië: onder meer Fiji, Papoea-Nieuw-Guinea en de Salomonseilanden.
Het zou om materiaal van een verre verwant kunnen gaan van de neanderthaler. En het kan misschien helpen een van de mysteries van de Melanesiërs te verklaren, die zo donker zijn als de bevolking van Afrika, maar waarvan een kwart wel blond haar heeft. En niemand weet hoe dat komt.
Fossielen Van de neanderthaler zijn heel wat fossielen overgebleven in Europa en Azië, van de denisovamens amper een vingerkootje en wat tanden in een grot in Siberië. Maar allebei zijn ze goed gedocumenteerd. Van de nieuwe voorouder zijn nog geen fossiele resten ontdekt.
Complexer "We missen een voorouder", klinkt het bij onderzoeker Ryan Bohlender. "Of er is iets wat we niet begrijpen in hun onderlinge relatie. De menselijke geschiedenis is nog een stuk complexer dan we al dachten."
Het onderzoek toonde ook aan dat er twee keer zo veel mensen leefden in Afrika toen onze soort ontstond en dat de afsplitsing van de neanderthalers 100.000 jaar later gebeurde.
Wetenschappers hebben voor het eerst een atmosfeer ontdekt rond een aardeachtige planeet. Ze bestudeerden de planeet GJ 1132b, die 1,4 keer zo groot is als de aarde en 39 lichtjaren van ons verwijderd. Uit de studie, die werd gepubliceerd in het Astronomical Journal, blijkt dat de planeet omgeven is door een dikke laag gassen die ofwel uit water, methaan of een combinatie van beiden bestaan. De ontdekking van een planeet met een atmosfeer is een belangrijke stap in de zoektocht naar leven buiten ons zonnestelsel.
De ontdekking van planeet GJ 1132b werd voor het eerst aangekondigd in 2015. Ze ligt in het Vela-sterrenstelsel en cirkelt rond de dwergster GJ 1132. De planeet is in omvang ongeveer gelijkaardig aan de aarde, maar haar ster is veel kleiner, koeler en zwakker dan onze zon.
Sterrenkundigen hebben in het verleden al atmosferen ontdekt rond veel grotere gasreuzen zoals Jupiter of rond een 'superaarde' zoals 55 Cancri e, een planeet die ongeveer acht keer groter is dan de aarde op 40 lichtjaren van ons zonnestelsel. Maar het is de allereerste keer dat er bewijs is voor een atmosfeer rond een planeet die qua omvang niet veel verschilt van de aarde. Aan de hand van de atmosfeer kunnen de onderzoekers proberen vast te stellen of deze werelden geschikt zijn voor leven zoals we dat hier kennen en kunnen ze op zoek gaan naar sporen van leven.
Met een telescoop van het Europese Zuidelijke Observatorium in Chili konden de onderzoekers de planeet bestuderen door te observeren hoe ze het licht van haar ster blokkeert terwijl ze er rond cirkelt. "Het maakt dat de ster wat zwakker lijkt - en het is eigenlijk een heel goede manier om cirkelende planeten te vinden - zo werd deze ontdekt," aldus dr. Southworth.
Verschillende moleculen in de atmosfeer van een planeet - indien ze over een beschikt tenminste - absorberen licht op verschillende manieren, waardoor wetenschappers op zoek kunnen gaan naar hun chemische 'handtekeningen'.
Op basis van de observaties van planeet GJ 1132b vermoeden ze dat deze beschikt over een dikke atmosfeer die bestaat uit stoom en/of methaan. "Een mogelijkheid is dat het een 'waterwereld' is met een atmosfeer van hete stoom," zegt Southworth.
Leven mogelijk?
De kans dat er leven is op GJ 1132b is echter zeer klein: de planeet heeft een oppervlaktetemperatuur van 390 graden Celsius.
"De warmste temperatuur waarbij leven op onze aarde kon bestaan is 120 graden Celsius en dat is veel koeler dan deze planeet, zegt dr. John Southworth, de hoofdonderzoeker van de Keele University.
Toch is de ontdekking van een planeet met een atmosfeer hoopgevend. "Wat we hebben aangetoond is dat planeten rond lichte sterren atmosferen kunnen hebben en omdat er daarvan zoveel zijn in het universum, maakt dit het veel waarschijnlijker dat er eentje leven zou hebben."
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
