The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
11-12-2016
Wat een 10 miljard jaar oude stervende ster ons leert over het lot van onze planeet - HLN.be
Wat een 10 miljard jaar oude stervende ster ons leert over het lot van onze planeet - HLN.be
STERRENKUNDEEen internationaal team van astronomen, onder wie wetenschappers van de afdeling Sterrenkunde van de KU Leuven, hoopt meer te weten te komen over de toekomstige overlevingskansen van de Aarde. Ze onderzoeken de wisselwerking tussen een verre planeet en L2 Puppis, een stervende ster van 10 miljard jaar oud die 208 lichtjaren verwijderd is van ons.
Vijf miljard jaar geleden was L2 Puppis een identieke tweeling van de zon met dezelfde massa. Op basis van de evolutie die deze ster sindsdien doormaakte, voorspelt de Leuvense hoogleraar Leen Decin dat de zon binnen vijf miljard jaar zal uitgroeien tot "een rode reus" die honderden keren groter is dan vandaag, maar door een krachtige sterrenwind veel massa zal verliezen.
"Het eindproduct van deze evolutie binnen zeven miljard jaar is echter een kleine witte dwerg die bijna geen licht meer geeft en dan even groot zal zijn als de Aarde, maar veel zwaarder", aldus Decin.
Terwijl het nu al duidelijk is dat deze metamorfose zal leiden tot het opslokken door de zon van Mercurius en Venus, is er veel meer onzekerheid over het lot van de Aarde. "We weten wel dat de grotere zon veel harder zal schijnen en hierdoor wellicht alle vormen van leven op onze planeet zal uitroeien. Zal de overblijvende kale rots overleven en in een baan rond de zon echter blijven bestaan?".
Voor een antwoord op die vraag bestuderen de onderzoekers nu de wisselwerking tussen L2 Puppis en haar planeet. Beiden zijn immers vergelijkbaar met onze zon en Aarde over 5 miljard jaar.
VIDEOMysterieuze blauwe lichtgevende wolken zweven al enkele weken boven Antarctica, zo heeft een ruimtesonde van de NASA kunnen vaststellen. Het fenomeen is niet nieuw maar onderzoekers hebben het nog steeds niet volledig kunnen doorgronden. Bovendien duikt het omvangrijke blauwe deken veel vroeger op dan normaal en dat baart de wetenschap zorgen.
Het verschijnsel wordt door meteorologen noctilucentie genoemd. De wolken die daarbij lijken te gloeien als een gloeilamp verschijnen elk jaar. Meestal rond Kerstmis maar nu dus veel eerder dan verwacht. Al rond half november werden ze gespot door een ruimtesonde.
Onderzoekers weten dat het raadselachtige fenomeen te maken heeft met het klimaat op beide polen want in mei zijn de lichtgevende wolken te zien boven de Noordpool. Maar het fijne weten ze er nog altijd niet van.
Wat de wetenschap wel weet, is dat ze worden gevormd door meteorietenstof, dat op een hoogte van 83 kilometer een laagje in de atmosfeer vormt. Is er veel waterdamp in de atmosfeer, dan zullen ijskristallen het meteorietenstof bedekken en zo ontstaan er wolken die een elektrisch blauw licht lijken af te geven. Na 5 tot 10 dagen bereiken ze hun maximale intensiteit. Waarom dergelijke wolken enkel tijdens deze periode opduiken (wanneer de zomer aanbreekt op de polen), is vooralsnog een raadsel. Het feit dat ze dit jaar extreem vroeg te zien zijn, is een ontwikkeling die onderzoekers zorgen baart.
Volgens hen hangt het samen met de klimaatopwarming die ervoor zorgt dat de seizoenen elkaar sneller opvolgen. Zo lijkt de zomer sneller dan ooit begonnen te zijn op de Zuidpool. De NASA wil het fenomeen nu grondiger onderzoeken om na te gaan welke gevolgen dit heeft voor onze planeet.
Onderzoekers van de Amerikaanse Penn State University hebben een nieuwe theorie ontwikkeld die kan verklaren hoe de diepe valleien op de oppervlakte van Mars ontstaan zijn. Ze zien eruit als de valleien op aarde, maar die werden gevormd door water dat er duizenden jaren doorliep. En 3,8 miljoen jaar geleden, toen de oppervlakte van Mars zijn vorm kreeg, was de planeet helemaal bedekt met ijs. Of toch niet?
Volgens de wetenschappers van Penn State zouden op Mars ook warmere perioden zijn voorgekomen en die zouden zijn veroorzaakt door het broeikaseffect. De warmere periodes zouden tot 10 miljoen jaar per keer hebben geduurd, dankzij een dikke atmosfeer van koolstofdioxide en waterstof. En genoeg water geproduceerd hebben om de oppervlakte van de planeet zijn huidige vorm te geven.
De resultaten van het onderzoek - dat gesponsord werd door de NASA - werden gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Earth and Planetary Science Letters. "Vroegere studies gingen ervan uit dat Mars opwarmde als gevolg van de impact van meteorieten. Die creëerden een atmosfeer die regen veroorzaakte. Maar die buien kunnen nooit lang genoeg geduurd hebben en genoeg water gecreëerd hebben om het oppervlak van de planeet uit te slijten", aldus onderzoekster Natasha Batalha.
Haar collega Jim Kasting vult aan: "Mars moet miljoenen jaren warm geweest zijn en bij de theorie van de meteorietinslagen zou dat maar duizenden jaren geweest zijn. Voor het uitslijten van de valleien zijn miljoenen meters regenval nodig, niet een paar honderd."
Grand Canyon Ter vergelijking: de Grand Canyon - die lijkt op de valleien van Mars - werd gevormd nadat de Coloradorivier er 16 miljoen jaar doorheen stroomde. Met dank aan de sneeuw uit de Rocky Mountains, die elk jaar weer smolt.
De wetenschappers ontwikkelden klimaatmodellen die de lange warme perioden op Mars kunnen verklaren. Volgens hen zouden broeikasgassen zich opgestapeld hebben in de atmosfeer door de uitbarsting van vulkanen en afkoelend magma. Regen zou de koolstof gedeeltelijk hebben doen neerslaan op de bodem. Aanvankelijk beperkt omdat de planeet nog koud was, maar dat zou steeds sneller zijn gegaan.
Bewijs Het ultieme bewijs zit in de bodem van de planeet. "Hoge concentraties van koolstofdioxide in de atmosfeer doen zure regen ontstaan, die de koolstofhoudende rotsen op het oppervlak aangetast moeten hebben", aldus Batalha. "Dat moet sporen in de bodem achtergelaten hebben. Een volgende Marsmissie kan daar duidelijkheid over verschaffen."
Iedereen kent ze wel uit het kerstverhaal: de ster die de drie wijzen naar het kindje Jezus leidde. Maar nieuw onderzoek suggereert dat die 'ster' wel eens iets helemaal anders geweest zou kunnen zijn: een zeldzaam astronomisch fenomeen dat de komende 500.000 jaar zelfs niet eens meer zou voorkomen.
"De 'ster van Betlehem' houdt ons al eeuwenlang bezig", aldus Grant Mathews, professor theoretische astrofysica en kosmologie aan de universiteit van Notre Dame, die de theorie ontwikkelde. Hij probeert al meer dan een decennium te achterhalen wat er precies aan de hand was in die tijd. "Waar en wanneer verscheen de ster? Hoe zag ze eruit? Welke ster kan die dag zó helder hebben geschenen?"
Jupiter Wel, volgens zijn studie van astronomische, historische en bijbelse bronnen zouden in het jaar 6 voor Christus de zon, de maan, Jupiter en Saturnus allemaal in het sterrenbeeld Ram hebben gestaan, Venus in het sterrenbeeld Vissen en Mercurius en Mars in het sterrenbeeld Stier.
Voor de wijzen - de priesters van Zarathustra uit het oude Babylon en Mesopotamië - zou de opstelling in het sterrenbeeld Ram gewezen hebben op de geboorte van een nieuwe vorst in Judea. De combinatie van de maan en Jupiter wees op de komst van een heerser met een bijzonder lot, terwijl Saturnus het symbool was van het geven van leven.
Iets wat nog werd bevestigd doordat de Ram aanwezig was tijdens de zomerzonnewende dat jaar. "De wijzen zouden dat opgemerkt hebben in het oosten en dat zou hen aangezet hebben om op zoek te gaan naar de nieuwe koning", aldus Mathews.
Baby Iets wat wordt onderschreven door professor David Weintraub van de Vanderbilt University in het Amerikaanse Nashville. "De 'ster' leidde de wijzen dus niet naar de stal, ze vertelde hen gewoon wanneer ze op pad moesten gaan", vertelt hij. "Ze zullen ook geen pasgeboren baby gevonden hebben in een stal. Tegen de tijd dat ze de boodschap in de sterren ontcijferd hadden, zal het kind al zeker acht maanden geweest zijn. De opstelling begon op 17 april van het jaar 6 voor Christus met het opkomen van Jupiter en duurde tot 19 december van dat jaar, toen Jupiter niet langer naar het westen bewoog, maar even stil bleef staan en daarna naar het oosten ging."
Mattheus Volgens Weintraub zou dat ook de theorie zijn die Mattheus in het achterhoofd had toen hij zijn evangelie schreef, dat later in de bijbel werd opgenomen. In zijn tekst komen passages voor die hiernaar kunnen verwijzen. "Hij moet gedacht hebben dat het lezers kon overtuigen dat Jezus de profeet was."
Hoe dan ook, de astronomische opstelling in het jaar 6 voor Christus was een zeldzame gebeurtenis. Op een soortgelijke gebeurtenis is het nog 16.000 jaar wachten en dan zal de Ram niet eens aanwezig zijn tijdens de zomerzonnewende. Een compleet identieke opstelling is er sowieso niet de komende 500.000 jaar, zo hebben de wetenschappers uitgerekend.
Twee elektrische voertuigen van Audi gaan volgend jaar naar de maan. De Audi Lunar Quattro is geen normale auto, maar een speciaal ontwikkeld maanvoertuig. Audi-ingenieurs werkten samen met een team van Duitse wetenschappers bij de ontwikkeling.
De twee wagentjes wegen 30 kilo per stuk. Met zonnepanelen wordt een lithium-ion-accu opgeladen. De karretjes hebben vier elektromotoren per stuk, een voor ieder wiel. De vier camera's per Lunar Quattro worden gebruikt om de voertuigen mee te besturen, maar ook om 3D- en 360 gradenopnames te maken. Audi ondersteunde de ontwikkeling op het gebied van vierwielaandrijving, lichtgewicht bouwwijze, elektrische aandrijving en autonoom rijden.
De twee Audi's worden door de ALINA-maanlander naar de Taurus-Littrow-vallei op de maan gebracht. Daar bezoeken ze onder mee het ruimtevoertuig dat Apollo 17-astronauten Eugene Cernan en Harrison Schmidt in 1972 achterlieten aan het einde van de laatste bemande vlucht naar de maan. Voor het zover is worden ze eerst in het Midden-Oosten intensief getest.
Competitie De Lunar Quattro's maken deel uit van de Duitse inzending voor de Google Lunar XPRIZE-competitie. Zestien teams doen mee aan die door de zoekgigant uitgeschreven competitie. Het eerste team dat een voertuig op de maan laat landen, 500 meter aflegt en hd-video en -foto's terug naar aarde stuurt wint 20 miljoen dollar, een kleine 19 miljoen euro. Het tweede team dat aan alle eisen voldoet krijgt een kwart daarvan. De zestien teams moeten voor het einde van dit jaar een contract voor de lancering van hun voertuig kunnen overleggen. Het Duitse team heeft dat nu gedaan door een contract met Spaceflight, Inc. te tekenen.
Duiker Sean Smyrichinsky trof vorige maand een vreemd voorwerp aan op de zeebodem in de buurt van Haida Gwaii, een eilandengroep voor de Canadese westkust. De man bracht de Canadese marine op de hoogte en experts vermoedden dat het wel eens om een verloren gewaande kernbom uit 1950 zou kunnen zijn. Dat blijkt na verder onderzoek toch niet het geval te zijn.
"Ik heb iets heel raars gevonden, ik denk dat het een ufo is," grapte Smyrichinsky vorige maand over zijn bizarre vondst, die hij omschreef als een groot metalen voorwerp in de vorm van een bagel.
Een collega-duiker suggereerde dat het om een kernbom kon gaan die vermist is sinds een Amerikaanse bommenwerper in 1950 crashte. Experts bij de marine hechtten geloof aan die hypothese.
Op 22 november ging de HCMS Yellowknife, een Canadees marineschip ter plaatse, in het gezelschap van de duiker. Na nader onderzoek van het wrak bleek het niet om een bom te gaan, maar om een stalen machineonderdeel.
"We zijn verheugd mee te delen dat HMCS Yellowknife in staat was om het voorwerp te lokaliseren en vast te stellen dat het voorwerp geen niet-ontplofte militaire munitie was," aldus commandant Michele Tessier in een verklaring.
MARSDe Marslander Spirit heeft mogelijk al jaren geleden het bewijs gevonden dat er ooit leven was op Mars. Wetenschappers keken daar toen echter over, suggereert een nieuw onderzoek.
De kwestie draait rond foto's uit 2007 van een vingerachtige rotsformatie op Mars, op het Home Plate-plateau in de Gusevkrater. Wetenschappers van de Universiteit van Arizona hebben die structuur nu bekeken en vergeleken met gelijkaardige formaties op Aarde. Ze vonden bijna identieke structuren in het Chileense El Tatio die ontstonden door een combinatie van warmwaterbronnen en... micro-organismen.
Het team koos El Tatio omdat de omstandigheden daar erg lijken op die op Mars. Het geiserveld ligt meer dan 4.300 meter boven zeeniveau en zelfs in de zomer zakt het kwik 's nachts vaak onder het vriespunt, terwijl overdag veel ultraviolet licht door de dunne, droge lucht priemt.
De formaties op Mars lijken op stromatolieten die we kennen op Aarde. Dat zijn structuren die worden gevormd wanneer microben kolonies vormen in vochtige omgevingen en sediment vasthouden op hun kleverige deklagen. Die afzettingen reageren uiteindelijk op het calciumcarbonaat in het water en vormt zo hobbelige lagen kalksteen.
Het onderzoek wees uit dat de omstandigheden in El Tatio afzettingen van silica(siliciumdioxide) produceren met kenmerken die van alle silica-afzettingen op Aarde het meeste op die van Mars lijken. Het feit dat microben een rol spelen bij de productie van de uitgesproken silicastructuren in El Tatio doet de mogelijkheid rijzen dat de silicastructuren op Mars werden gevormd op een vergelijkbare manier - met andere woorden, met de hulp van organismen die destijds leefden.
Echte zekerheid daarover is echter pas mogelijk wanneer stenen van Mars naar labo's op Aarde worden gebracht, schrijven de onderzoekers in Nature Communications. Astrofysicus Dan Brown van de Nottingham Trent University vraagt zich verder af of we niet botsen op de limieten van de Marslanders en -rovers, en of het niet nodig is om mensen naar Mars te sturen. "Aan de andere kant toont dit aan dat gegevens die werden verzameld tijdens missies 9 jaar geleden, nog altijd waardevolle resultaten kunnen opleveren."
Methaan
Onderzoekers hopen op Mars bewijzen voor buitenaards leven te vinden omdat de rode planeet ooit stromend water en een atmosfeer had. In december 2014 nam de Marslander Curiosity ook methaan waar, een gas dat op Aarde voor 90 procent wordt geproduceerd door levende organismen.
Vergelijking: links zie je de bodem van Mars, rechts die van Chili
Een wiskundige van de universiteit van Barcelona heeft berekend dat het wel eens vroeger met de mensheid gedaan zou kunnen zijn dan gehoopt. Volgens dokter Fergus Simpson van het Institute of Cosmos Sciences is er een kans van 1 op 500 dat de mens het komende jaar uitsterft en een kans van 13 procent dat dit voor het einde van de eeuw gebeurt.
De berekening is gebaseerd op het zogenaamde Doomsday Argument, dat het toekomstige aantal mensen kan voorspellen op basis van het aantal dat tot nu toe werd geboren. Volgens Simpson is er elk jaar van de 21ste eeuw een kans van ruim 0,2 procent dat er een wereldwijde catastrofe gebeurt. Hij schreef zijn bevindingen in een paper 'Apocalypse Now? Reviving the Doomsday Argument'.
"In een tijd dat op zijn minst acht soevereine staten nucleaire wapens ter beschikking hebben, mogen we onze kop niet in het zand steken", aldus Simpson. "Misschien zullen we het onvermijdelijke niet kunnen afwenden, maar misschien kunnen we het wel uitstellen."
Klimaatopwarming Ook de klimaatopwarming kan een rol spelen. Nieuw onderzoek in het tijdschrift Science Advances waarschuwde er al voor dat als de mens fossiele brandstoffen blijft gebruiken, de temperatuur op aarde in één levensspanne tot zeven graden kan stijgen, met rampzalige gevolgen voor de mensheid.
Volgens een rapport van Living Planet zou tussen 1970 en 2020 de populatie aan gewervelde dieren overigens al ingekrompen zijn tot een derde van de soorten. Dat zou gelijk staan aan een graad van uitsterven die honderd keer sneller gaat dan normaal.
Positief En dat zijn nog positieve inschattingen. Volgens een boek dat de Britse astronoom Sir Martin Rees schreef in 2003 is er een kans van 50 procent dat de mensheid 2100 niet haalt.
Een rekenfout is de Europese Marslander Schiaparelli vorige maand fataal geworden. De computer aan boord kreeg foute metingen door. Het systeem kwam daardoor tot de conclusie dat de lander onder het oppervlak van de planeet zat. In werkelijkheid zat hij in volle vlucht op 3,7 kilometer hoogte.
Dat blijkt uit onderzoek dat de Europese ruimtevaartorganisatie ESA vandaag naar buiten heeft gebracht. De organisatie spreekt van een ,,negatieve hoogteschatting''.
Parachute Door die foute meting gooide de lander zijn parachute weg en gingen de remmotoren even aan. Dat had pas moeten gebeuren in de laatste seconden voor de landing. Zonder de remming sloeg hij van kilometers hoogte te pletter en ontplofte hij.
De landing van het Schiaparelli-laboratorium was een experiment, bedoeld om de technologie voor een landing op Mars te testen. Europa wil rond 2020 namelijk een onbemande rijdende verkenner naar de rode planeet sturen.
EGYPTE-Archeologen hebben in Egypte een stad en een begraafplaats uit 5.300 voor Christus ontdekt, zo kondigde het ministerie van de Oudheid aan.
De stad en de necropolis werden in Hoog-Egypte ontdekt, op zo'n 400 meter van de Séti I-tempel in Abydos, zo bevestigde minister Mahmoud Afifi. Ze dateren van 5.316 voor Christus.
De archeologen troffen volgens Afifi hutten, aardewerk en stenen werktuigen aan. Daarnaast werden er ook 15 grote graftombes ontdekt, die suggereren dat er belangrijke mensen in begraven werden. "Deze ontdekking kan ons veel informatie opleveren over de geschiedenis van Abydos", aldus Afifi in een verklaring verspreid door zijn ministerie.
Egypte heeft tal van archeologische sites die veel toeristen aantrekken, maar de laatste jaren zijn dat er fors minder door de politieke instabiliteit en de aanslagen in het land.
Een wiskundige van de universiteit van Barcelona heeft berekend dat het wel eens vroeger met de mensheid gedaan zou kunnen zijn dan gehoopt. Volgens dokter Fergus Simpson van het Institute of Cosmos Sciences is er een kans van 1 op 500 dat de mens het komende jaar uitsterft en een kans van 13 procent dat dit voor het einde van de eeuw gebeurt.
De berekening is gebaseerd op het zogenaamde Doomsday Argument, dat het toekomstige aantal mensen kan voorspellen op basis van het aantal dat tot nu toe werd geboren. Volgens Simpson is er elk jaar van de 21ste eeuw een kans van ruim 0,2 procent dat er een wereldwijde catastrofe gebeurt. Hij schreef zijn bevindingen in een paper 'Apocalypse Now? Reviving the Doomsday Argument'.
"In een tijd dat op zijn minst acht soevereine staten nucleaire wapens ter beschikking hebben, mogen we onze kop niet in het zand steken", aldus Simpson. "Misschien zullen we het onvermijdelijke niet kunnen afwenden, maar misschien kunnen we het wel uitstellen."
Klimaatopwarming Ook de klimaatopwarming kan een rol spelen. Nieuw onderzoek in het tijdschrift Science Advances waarschuwde er al voor dat als de mens fossiele brandstoffen blijft gebruiken, de temperatuur op aarde in één levensspanne tot zeven graden kan stijgen, met rampzalige gevolgen voor de mensheid.
Volgens een rapport van Living Planet zou tussen 1970 en 2020 de populatie aan gewervelde dieren overigens al ingekrompen zijn tot een derde van de soorten. Dat zou gelijk staan aan een graad van uitsterven die honderd keer sneller gaat dan normaal.
Positief En dat zijn nog positieve inschattingen. Volgens een boek dat de Britse astronoom Sir Martin Rees schreef in 2003 is er een kans van 50 procent dat de mensheid 2100 niet haalt.
Wat als wetenschappers ontdekten dat een gigantische asteroïde in 2020 met onze aarde zou botsen? Wat zouden wij kunnen doen? Niet al te veel, zo bleek uit een test van NASA en FEMA vorige maand. Zij gingen uit van een hypothetisch rampscenario waarbij een meteoriet zou inslaan op Los Angeles en zochten uit hoe snel we een uitgestrekt gebied als Californië kunnen evacueren. De belangrijkste conclusie die de wetenschappers trokken: we moeten écht uitzoeken hoe we een inslag kunnen vermijden.
In het hypothetische scenario die wetenschappers van NASA en FEMA voor ogen hielden, zou een reusachtige meteoriet op ramkoers liggen met de aarde. De ongeveer 100 meter brede rotsblok zou te snel op de aarde afstevenen, zodat we hem onmogelijk nog kunnen doen afwijken. In dat scenario zit er niets anders op dan miljoenen Californiërs te evacueren. Een humanitaire ramp zou zich voltrekken.
Gelukkig ging om een hypothese die de wetenschappers gebruikten om te testen hoe een dergelijke evacuatie zou moeten verlopen. Hopelijk een volledig nutteloze test, maar je weet nooit. NASA heeft namelijk 15.000 gevaarlijke objecten nabij de aarde gevonden die de mensheid mogelijk zouden kunnen bedreigen. Het is dus geen slecht idee om na te gaan hoe we een dergelijk gevaar zouden kunnen afwenden, mocht die op de aarde afsteven.
"In tegenstelling tot andere natuurrampen, kunnen we een meteorietinslag vroeg voorspellen en dus mogelijk vermijden."
Van koers doen afwijken
Geen reden tot paniek Het ziet er niet naar uit dat ook maar één van de 15.000 mogelijke gevaren de volgende 100 jaar met onze planeet zal botsen. Daarnaast is nog niemand ooit gestorven door een meteorietinslag. De kans dat iemand er door sterft, is dus miniem. De kans dat een meteoor de aarde vernietigt, is nog kleiner.
De aarde kreeg in zijn 4,6 miljard jarige geschiedenis slechts één keer te maken met een grote inslag en zelfs die betekende niet het einde van onze planeet. De aarde kan dus wel tegen een stootje.
De onderzoekers van NASA wachten niet tot een meteoriet tóch op de aarde inslaat. In samenwerking met ESA zochten meer dan 100 wetenschappers naar manieren om een asteroïde die onderweg is naar de aarde van zijn koers te doen afwijken.
"In tegenstelling tot andere natuurrampen, kunnen we een meteorietinslag vroeg voorspellen en dus mogelijk vermijden." Dat staat te lezen in het verslag van het onderzoek. Met AIDA (Asteroid Impact and Deflection Assessment) kunnen wetenschappers nagaan hoe groot het gevaar voor onze aarde is en welke maatregelen nodig zijn.
Samen met ESA zal NASA in 2020 een ruimtetuig lanceren om het vervolgens van koers te doen afwijken. Op die manier kunnen we nagaan of een dergelijke techniek succesvol zou zijn mocht er ooit een asteroïde naar de aarde onderweg zijn. Het project zal zo'n 250 miljoen dollar (236 miljoen euro) kosten, dat is erg weinig naar NASA-normen.
Of we het onderzoek ooit zullen nodig hebben, valt nog af te wachten. Maar NASA neemt alvast het zekere voor het onzekere.
Voor het eerst is er een peer-reviewed wetenschappelijk artikel over een prototype van de zogenaamde EmDrive gepubliceerd. "Een mijlpaal om dit werk serieus te nemen", beweert Forbes. Als die fysisch onmogelijk geachte motor toch écht zou kunnen bestaan, dan zouden astronauten na een reis van amper 70 dagen op Mars kunnen staan, in anderhalf jaar op Pluto en in amper vier uur op de maan.
Sinds de Britse uitvinder Roger Shawyer eind vorige eeuw voor het eerst met de Electromagnetic Propulsion Drive - kortweg EmDrive - afkwam, botste hij op enorme wetenschappelijke scepsis. De controversiële voortstuwingsmotor druist dan ook in tegen de derde wet van Newton, die zegt dat actie gelijk is aan reactie. Met andere woorden: om vooruit te komen moet een voorwerp een tegenkracht kennen. Voor een motor komt die kracht van buitenaf uit de energie opgewekt door brandstof. Welnu, de EmDrive doet het helemaal zonder en dat kan dus volgens de fysica niet.
Sciencefiction
Het leek van in den beginne dan ook sciencefiction: een ruimtevaartuig met een motor die geen mee te voeren brandstof gebruikt maar die gewoon haalt uit het vacuüm van de ruimte zelf. Maar het Eagleworks Laboratory - een experimenteel labo van de NASA - heeft de EmDrive getest en die blijkt een voortstuwing van 1,2 millinewton per kilowatt te kunnen opwekken in een vacuüm. Dat is ongeveer evenveel als de gemeten stuwkracht in een niet-luchtledige ruimte.
De voortstuwing wordt veroorzaakt door microgolven die, opgesloten in een kegelvormige kamer, tegen de reflecterende wanden in het rond botsen. Aan het bredere uiteinde van de kegel bereiken de microgolven hun topsnelheid, waardoor er een enorme druk ontstaat die voor voortstuwing zorgt.
Het fenomeen plaatst wetenschappers al jaren voor een raadsel en het was lang wachten op het peer-reviewed artikel dat nu pas gepubliceerd werd in het Journal of Propulsion and Power van het Institute of Aeronautics and Astronautics. Peer-review betekent dat 'gelijken' - peers, in het Engels, of onafhankelijke collega's met een degelijke wetenschappelijke kennis over de specialisatie - de gebruike testmethodes en -metingen met een erg kritische blik bekeken hebben en dat ze daarin geen fouten hebben aangetroffen en ze dus aanvaardbaar vonden. Dat wil niet noodzakelijk zeggen dat ook de conclusie van de auteurs klopt, en dat een voortstuwingsmotor zonder tegenreactie echt bestaat. Ook de peers kunnen immers iets over het hoofd gezien hebben. Het betekent wél dat wetenschappers op iets gebotst zijn dat ze voorlopig nog niet kunnen verklaren. De externe kracht is er bijvoorbeeld misschien wel, ook al kan ze (nog) niet benoemd worden.
Ultieme test: de ruimte in
Een van de belangrijkste kritieken was dat de motor opwarmt als hij in werking wordt gesteld, dat zo ook de lucht rondom warm wordt en dat de bewuste kleine voortstuwing daardoor zou ontstaan. De test die het artikel bespreekt, maakt daar nu komaf mee omdat die werd gehouden in een bijna-vacuüm.
Maar stel nu even dat het zomaar kán, voortstuwing zónder brandstof. Dan zouden niet alleen het klimaat maar ook de ruimtevaart daar wel bij kunnen varen. Ruimtevaartuigen zouden geen liters en liters brandstof meer moeten meezeulen, wat ze een essentieel pak lichter zou maken. Ze zouden gewoon kunnen blíjven vliegen, bovendien ook nog eens aan extreem hoge snelheden. Op enkele maanden tijd zouden ruimteschepen zo de uitersten van ons zonnestelsel kunnen bereiken. De elektriciteit, die ook de EmDrive nodig heeft voor zijn werking, kan gegenereerd worden door zonnepanelen.
Het gepubliceerde artikel - na intussen alweer maanden van verhitte debatten door het vroegtijdig uitlekken van de mogelijke peer-review - maakt het voor alle experten ter zake nu alvast mogelijk om de studie minutieus onder de figuurlijke microscoop te leggen. Feit is dat experimenten die fundamentele fysische wetten lijken te schenden in het verleden op het einde bijna altijd fout bleken te zijn.
Zoals wel vaker ligt 'the proof of the pudding in the eating'. Of, zoals de Australische deskundige, dr. Patrick Neumann, het zegt: "Uiteindelijk zal de grote test erin bestaan om de motor de ruimte in te sturen". De onderzoekers zouden inderdaad van plan zijn hun volgende experiment in de ruimte te doen. Spannend afwachten wat dat wordt.
Professor Stephen Hawking heeft gewaarschuwd dat het menselijke ras het geen 1.000 jaar meer overleeft als we geen nieuwe planeet vinden om naartoe te verhuizen. Dat zei hij tijdens een lezing voor de debatvereniging van de Oxford Union.
Hawking was er uitgenodigd om te spreken over het universum en het ontstaan van de mens. De 74-jarige astrofysicus noemde 2016, vanuit het standpunt als wetenschapper, een "glorieuze tijd om in te leven en onderzoek te doen naar theoretische fysica". "Ons beeld van het universum is de afgelopen vijftig jaar enorm veranderd en ik ben blij dat ik daar een kleine bijdrage aan heb kunnen leveren", zei Hawking. "Het feit dat wij als mensen, die zelf maar fundamentele partikels van de natuur zijn, zo dicht zijn gekomen bij het begrijpen van de wetten die ons leiden en van het universum, is zeker een triomf."
Tegelijk schetste Hawking een erg somber beeld over de toekomst. Hij benadrukt dat er nog veel meer onderzoek nodig is naar het universum, niet alleen om het beter te begrijpen, maar ook om ons voortbestaan te verzekeren. "Ik denk niet dat we het nog 1.000 jaar zullen overleven zonder van onze fragiele planeet te ontsnappen", zei hij.
Eerder dit jaar had Hawking ook al gewaarschuwd voor nieuwe ontwikkelingen op vlak van wetenschap en technologie, omdat die kunnen leiden tot "nieuwe manieren die kunnen misgaan". En aangezien zelfvoorzienende kolonies op Mars er pas ten vroegste over 100 jaar zullen zijn, moet de mens in tussentijd "erg voorzichtig" zijn.
Hawking sloot af met goede raad voor studenten. "Denk eraan om naar de sterren te kijken, en niet naar je eigen voeten. Probeer te begrijpen wat je ziet, verwonder je over wat het universum doet bestaan. Wees nieuwsgierig. Hoe moeilijk het leven ook lijkt, er is altijd iets dat je kan doen en waarin je kan slagen. Het is belangrijk dat je het niet gewoon opgeeft."
FOTO'SEen maandag is voor velen onder ons niet bepaald de favoriete dag van de week, maar noem deze maandag gerust met een licht gelukzalige glimlach terecht een 'Supermaandag'. Want vandaag doet een supermaan wereldwijd de monden openvallen. Een overzicht van prachtige foto's van dit wonderlijke zeldzame fenomeen.
Voor het eerst sinds 1948 staat de maan zo dicht bij de zon als vandaag. Ook wij zullen vanaf 17u21 (het allerbeste moment voor een reikhalzende blik naar boven, best richting het noordoosten, nvdr.) onze ogen richting de hemel werpen naar die prachtige grote bol die groter zal lijken dan normaal.
Helaas trekken wij Belgen aan het kortere eind in vergelijking met andere landen, want "de omstandigheden zijn zeer ongunstig voor de waarneming van de supermaan", zo waarschuwt het KMI. Het typisch Belgische herfstweertje met zijn storingen van mist, wolken en regen zal roet in het eten gooien. "Er is weinig kans dat dit fenomeen in ons land te bewonderen zal zijn", besluit het KMI.
Daar komt nog bij dat VRT-weerman Frank Deboosere de verwachtingen nog tempert door erop te wijzen dat het verschil tussen de grootste en de kleinst mogelijke maan amper 16% is en dat dit met het blote oog niet te zien is. "'Much ado about nothing', zou Shakespeare zeggen", besluit Deboosere.
Pech dus door wolken en mist voor ons land. Dikke pech zelfs, want het zal tot zo maar even 2034 duren voor het fenomeen nog eens voorvalt. Helaas lijken de eerste blikken naar boven écht niets op te leveren.
Als we toch onze nekspieren voor niets blijken te hebben opgewarmd en botsen op niets anders dan bewolking, zijn er nog altijd deze magnifieke beelden uit het buitenland die je kan bewonderen.
Er wordt al lang over gesproken en geschreven, maar morgenochtend is het zover. Dan kan u - als de bewolking wat meezit - een supermaan zien. En die supermaan wordt niet zomaar een supermaan, het wordt de grootste sinds 1948. Bovendien krijgen we eenzelfde groot fenomeen niet meer te zien tot november 2034. En toch is de impact van het verschijnsel vooral psychologisch.
Eerst de feiten. Morgenochtend krijgen we een zogenaamde supermaan te zien. Daarbij staat de maan ruim 48.000 kilometer dichter bij de aarde, dan op het verste punt. Bovendien gaat het om een volle maan, waardoor de maan in totaal 30 procent helderder en de maanschijf 12 procent groter zal zijn.
Een supermaan komt wel vaker voor, vorige maand op 16 oktober nog, maar een dergelijke grote en heldere maan is heel zeldzaam. Zo zeldzaam dat het sinds 1948 geleden is dat de maneschijn dergelijke proporties aannam. En de volgende keer dat het gebeurt zal pas op 25 november 2036 zijn.
Behoorlijk indrukwekkend, toch? De Amerikaanse astronoom Neil deGrasse Tyson plaatst het enthousiasme rond de supermaan echter in perspectief. Want de cijfers lijken dan wel indrukwekkend, in werkelijkheid kunnen wij mensen het verschil tussen een gewone (super)maan en de supermaan van morgenochtend helemaal niet zien.
De maan aan de hemel is namelijk ongeveer zo groot als een euromunt op twee meter afstand. Zo klein dat een klein verschil niet opvalt. "Zelfs het verschil tussen een pizza van 14 inch en een van 15 inch merk je niet", zegt deGrasse Tyson daarover. "En die ligt dan nog op je bord." De opwinding rond de supermaan is dan ook vooral psychologisch van aard. "Als we iets moois en spectaculairs verwachten, zien we dat vanzelf", zo klinkt het in de Volkskrant.
Maar hoe komt het dan dat we telkens bij een supermaan prachtige foto's te zien krijgen van een enorme maan aan de horizon? Opnieuw psychologie, zo luidt het antwoord. Ons brein ziet vooral verhoudingen, waardoor een verre wolk schijnbaar in het niets valt met een enorme maanschijf.
Wanneer kijkt u het best?
Om de supermaan te bewonderen is het het beste om direct rond de maanopkomst om 17.21 uur naar het noordoosten te kijken. Omdat die dan dicht bij objecten staat, zoals een boom of een gebouw, lijkt de maan veel groter. Dinsdagochtend rond 07.17 uur gaat de maan weer onder. Ook dan lijkt de maan ineens een flink stuk groter. Maandag om 12.21 uur staan de aarde en de maan het dichtst bij elkaar.
De Nederlandse wetenschapper Erik Verlinde heeft een verklaring gevonden voor de zogeheten donkere materie. De hoogleraar theoretische natuurkunde aan de Universiteit van Amsterdam publiceerde vandaag zijn bevindingen in een artikel over de zwaartekracht. In de theorie wordt het bestaan van donkere materie ontkracht.
"Donkere materie is helemaal niet nodig. Ik kan afwijkende bewegingen van sterren berekenen, zonder de materie erbij te betrekken", aldus Verlinde. Om dit te begrijpen ging Verlinde terug naar de oorsprong. Hij bekeek zwaartekracht op microscopisch niveau.
De vraag is echter of de theorie hout snijdt, maar als de theorie klopt is het echt een feest in de natuurkunde, volgens hoogleraar theoretische natuurkunde Icke in het Nederlandse radiojournaal.
Lees verder onder de video
Er is nog weinig bekend over donkere materie. "We weten alleen dat ongeveer 95 procent van de inhoud van het heelal geen gewone materie is, maar we weten ook niet wat het wel is", aldus Icke.
Einstein
Om de theorie te begrijpen moeten we anders kijken naar de theorie van Einstein volgens Verlinde. "We weten al heel lang dat Einsteins theorie van de zwaartekracht niet door één deur kan met de quantummechanica."
Astronomen worstelen al decennia met zwaartekracht die zich anders gedraagt in sterrenstelsels. Draaiende sterrenstelsels hebben meer zwaartekracht dan van de sterren te verwachten is. Dit wordt toegeschreven aan materie die geen licht geeft en mogelijk zelfs onzichtbaar is.
Verklaren
In sterrenstelsels is de zwaartekracht sterker. Om dit te verklaren, grijpen astronomen naar donkere materie. De overtollige zwaartekracht wordt volgens de hoogleraar echter bepaald door de atomen in de ruimte en de manier waarop donkere energie zich gedraagt.
In 2011 trok de wetenschapper ook al de oerknal in twijfel. Verlinde bedacht de theorie om zwaartekracht te verklaren. Hij won dat jaar de NWO-Spinozapremie en kreeg 2,5 miljoen om zijn theorie verder uit te werken.
"Mijn god, ik heb een UFO gevonden." Dat riep de Canadese duiker Sean Smyrichinsky naar zijn collega's toen hij voor de kust van Brits-Columbia een mysterieus object op de zeebodem zag liggen. De Canadese marine zegt dat het gaat om een verloren gewaande kernbom uit 1950.
Smyrichinsky stootte op het tuig toen hij voor de kust van Haida Gwaii, een eilandengroep bij Canada, op zoek was naar vis. "Ik was vrij ver van de boot verwijderd toen ik iets op de bodem zag liggen. Het ding was groter dan een kingsize bed", verklaarde hij aan BBC. "Het zag er een beetje uit zoals een bagel: plat bovenaan met in het midden een gat."
De Canadese marine zal later deze maand onderzoek verrichten naar het voorwerp, maar legerdeskundigen gaan ervan uit dat het wel eens om een verloren gewaande nucleaire bom kan gaan. Met een onderwaterrobot zullen beelden van de zeebodem worden gemaakt.
Redenen om aan te nemen dat het om een bom gaat, zijn niet ver te zoeken: op 13 februari 1950 immers stortte een Amerikaanse bommenwerper neer voor de kust van Brits-Columbia. Aan boord een kernbom - een Mark IV - die na de crash niet werd teruggevonden. Het ding weegt zo'n vijf ton.
Het staat alleszins al vast dat de bommenwerper crashte op zo'n 80 kilometer van de plek waar de duiker het object terugvond.
De gigantische deeltjesversneller LHC van het Europees Centrum voor Nucleair Onderzoek in Genève mag dan wel het met het Higssboson het sluitstuk van het Standaardmodel rond de materie, en België een Nobelprijs, hebben opgeleverd, in twintig jaar oude data van zijn voorganger schuilt mogelijk nog een nieuw deeltje. Dat heeft het populair-wetenschappelijke tijdschrift New Scientist vandaag getwitterd.
In de tunnel waar nu de LHC staat, werkte van 1989 tot 2000 de deeltjesversneller LEP of "Large Electron-Positron Collider". Daarmee analyseerden wetenschappers bij botsingen van elektronen en prositronen het verval van Z-bosonen.
Maar de vorsers tendeerden daarbij, net als bij de zoektocht naar het Higgsboson, enkel te kijken naar signalen dat theoretische modellen hadden voorspeld. Zo was het bestaan van het Higgsboson in 1964 voorspeld door de Schot Peter Higgs, en de Belgen François Englert en Robert Brout.
Sinds het experiment met de ALEPH-deeltjesdetector afliep, zijn echter vele nieuwe theorieën ontstaan. Wat Arno Heister van het CERN ertoe aanzette de oude data nog eens opnieuw te bekijken.
Zonder iets bijzonders te zoeken stootte hij op een lichte overschrijding van vervalproducten bij een energie van zowat 30 gigaelectronvolt (GeV). Als het geen statistisch artifact is, kan het wijzen op het bestaan van een nieuw deeltje dat naar een complexere theorie over het wezen van de natuur kan leiden.
Zo hongeren natuurkundigen naar een model dat vragen kan beantwoorden waarom er meer materie is dan antimaterie en waaruit donkere materie bestaat.
STERHet mysterie rond Tabby's Ster of KIC 8462852, de meest tot de verbeelding sprekende ster in onze Melkweg, wordt groter en groter. Wetenschappers merken voortdurend schommelingen op in haar helderheid en er blijkt tussen de ster en ons af en toe iets zeer groots en donkers te passeren. Sommigen suggereerden eerder al dat er buitenaards leven in het spel is.
Wetenschappers gaan voort in hun onderzoek van Tabby's Ster en richten gedurende twee maanden elke nacht vier uur lang de Green Bank-radiotelescoop in West Virginia op de mysterieuze ster, die op 1.480 lichtjaar van ons verwijderd is. Dat meldt alvast de Amerikaanse zender ABC.
Dat de ster een erg afwijkend lichtpatroon vertoont, heeft allicht te maken met de aanwezigheid van een gigantische meteoor die in de omgeving van de ster te vinden is.
Hoewel de kans op buitenaards leven dus zeer minimaal is en eerder al uitgesloten, zijn de onderzoekers toch van plan alle data die de telescoop oplevert, na te gaan. Dat werkje zal meer dan een maand in beslag nemen.
Eén op een miljard Wetenschapper Dan Werthimer (universiteit van Berkeley) zegt dat de kans op buitenaards leven - en het vreemde gedrag van de ster die gelinkt kan worden aan een megastructuur van een geavanceerde buitenaardse beschaving om energie te vangen - "één op een miljard" is. "Niettemin zullen we het controleren."
"Ik denk dat E.T., wanneer hij ooit wordt gevonden, iets als dit kan zijn", vervolgde hij laconiek.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
ooooh België 
