The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
09-04-2016
SpaceX slaagt erin deel van raket te laten landen op boot - HLN.be
SpaceX slaagt erin deel van raket te laten landen op boot - HLN.be
VIDEOHet Amerikaanse bedrijf SpaceX is er gisteren voor de eerste keer in geslaagd om een deel van de raket Falcon 9 zacht te laten landen op een schip in de Atlantische Oceaan. Dat is te zien op beelden die ruimtevaartagentschap Nasa en SpaceX hebben verspreid.
Het onderdeel van 70 meter landde op een onbemande boot tien minuten na de lancering van de Dragoncapsule naar het internationaal ruimtestation ISS vanop Cap Canaveral. De vorige vijf pogingen mislukten. In december slaagde SpaceX er al in om een deel van van de raketlanceerder te laten landen op de grond.
Als SpaceX erin slaagt om regelmatig onderdelen van een raket te recupereren bij de lancering, zal het bedrijf in de toekomst veel geld kunnen besparen. Bovendien kan het dubbele succes van SpaceX de markt van de lancering van satellieten, die momenteel wordt gedomineerd door Ariane Espace, totaal omgooien.
De Dragon heeft 3,1 ton vracht aan boord, waaronder voeding, meer dan 250 wetenschappelijke en onderzoeksprojecten die de komende maanden zullen worden uitgevoerd door astronauten in het ISS en een opblaasbare woonmodule, die zal worden vastgehecht aan het ISS. De capsule zal zondag aankomen bij het ruimtestation.
In juni vorig jaar ontplofte nog een Dragoncapsule nadat die gelanceerd werd naar het ISS.
RIBOSEHoe is leven op aarde ontstaan? In taal van chemici: welke ingrediënten moet je samenvoegen om leven op te wekken? In een ophefmakende Science-publicatie hebben Franse onderzoekers aangetoond dat ribose, een suikerbouwsteen van genetisch materiaal in levende organismen, zich misschien in kometenijs gevormd heeft.
'Dit overtreft onze stoutste verwachtingen'
Uwe Meierhenrich, chemicus aan de Universiteit van Nice
Het genetische materiaal van alle levende organismen op aarde, zelfs van virussen, is opgebouwd uit DNA en het meer primitieve RNA. Dat laatste wordt verondersteld één van de eerste moleculen te zijn die leven op aarde kenmerkt. Wetenschappers hebben zich altijd verwonderd over de oorsprong van deze biologische verbinding.
De these van sommige onderzoekers is dat de aarde 'in den beginne' bezaaid geweest is met asteroïden en kometen die de basis van zulke RNA-moleculen bevatten. En inderdaad, aminozuren - de bouwstenen van proteïnen - en nitrogene basen zijn al in meteorieten gevonden, en in artificiële kometen die een lab geproduceerd zijn. Ribose, de andere sleutelcomponent van RNA, was echter nog nooit in buitenaards materiaal gedetecteerd, noch in een laboratorium onder 'astrofysische condities' gereproduceerd. Tot nu. Door het simuleren van kometenijs heeft een Frans onderzoeksteam van de Universiteit van Nice aangetoond dat ribose succesvol kan verkregen worden. Een gigantische stap voorwaarts in het begrijpen van RNA - en bijgevolg het leven.
"Dit overtreft onze stoutste verwachtingen", zegt Uwe Meierhenrich, chemicus aan de Universiteit van Nice, in een reactie aan Le Monde.
'De onderzoeksresultaten volstaan niet om het vraagstuk van leven op aarde te beantwoorden'
Grégoire Danger, onderzoeker aan de Franse universiteit Aix-Marseille
Toch moeten enkele belangrijke kanttekeningen bij het onderzoek geplaatst worden. Ten eerste is tot op vandaag geen enkele complexe suiker op een meteoriet of op een komeet gevonden.
Daarnaast is ook niet duidelijk of de verkregen ribose dezelfde is als degene die van RNA deel uitmaakt. Bovendien bevat het resultaat van de onderzoekers van Nice een extreem grote hoeveelheid - wat verdacht is.
"De chemische rijkdom van dit onderzoek is indrukwekkend, maar het volstaat niet om het vraagstuk van leven op aarde te beantwoorden", zo verklaart Grégoire Danger, onderzoeker aan de Franse universiteit Aix-Marseille, aan Le Monde.
De Brit Jadon Beeson (20) was op zijn smartphone livebeelden van het ISS aan het bekijken, toen hij plots een vreemde ontdekking deed: er leek een UFO naast het ruimtestation te vliegen. De jongeman stuurde de beelden meteen door naar NASA. "Het leek een beetje op de Millennium Falcon uit Star Wars", getuigt Beeson.
"Ik zag dat er een metalen object boven de aarde zweefde. Het had een blauwe gloed en het bleef daar ongeveer twee minuten hangen", zegt Jodan Beeson, die toevallig naar livestream van het ISS aan het kijken was. "Het lijkt een beetje op de Millennium Falcon uit Star Wars of iets uit 'Close Encounters of the Third Kind", aldus Jodan.
De man uit het Britse Worcestershire stuurde de beelden onmiddellijk door naar NASA, maar voorlopig heeft hij nog geen antwoord ontvangen. Uit de beelden valt voorlopig niet op te maken om welk ruimtetuig het zou kunnen gaan. Ook de grootte van het tuig valt moeilijk in te schatten.
Nu er alsmaar meer satellieten en sondes de ruimte worden in gestuurd, krijgt NASA steeds vaker UFO-meldingen binnen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
06-04-2016
Deze 360° video brengt je een stap dichter bij het International Space Station - HLN.be
Deze 360° video brengt je een stap dichter bij het International Space Station - HLN.be
10u26
VIDEODe kans is klein dat je ooit het International Space Station zal bezoeken, maar een nieuwe 360-graden video brengt ons toch al een stapje dichter.
Afgelopen weekend werd de video op de Facebookpagina van het ISSgeplaatst. In het filmpje worden de eerste (Zarya) en tweede (Unity) van Amerikaanse modules in beeld gebracht.
Wat als aliens ons vinden en géén goede bedoelingen blijken te hebben? De Amerikaanse astronomen David Kipping en Alex Teachy stellen dat dit risico niet genomen moet worden en we onze planeet gewoon moeten 'verstoppen' voor potentieel gevaarlijke buitenaardse wezens. Dat kan volgens professor Kipping van de Columbia University in New York en zijn assistent redelijk eenvoudig met laserstralen, schrijft BBC.
Telkens de aarde voor de zon schuift, wordt het licht gedimd en zo kan dus de aanwezigheid van onze planeet worden verraden. Om dat fenomeen te verbergen, zouden we laserstralen kunnen uitzenden in de ruimte. Volgens Kipping zou dat onze aarde compleet onzichtbaar maken voor potentiële geavanceerde astronomen van andere planeten.
De NASA-ruimtetelescoop Kepler heeft al zo'n duizend nieuwe planeten ontdekt door te speuren naar kleine dipjes in lichtsterkte die zich voordoen als een planeet voor haar dichtstbijzijnde ster passeert. Buitenaardse astronomen zouden natuurlijk dezelfde techniek kunnen toepassen om onze planeet te ontdekken.
Een laserstraal van 30 megawatt één keer per jaar gedurende tien uur is voldoende om de terugval in lichtintensiteit veroorzaakt door de doortocht van de Aarde te maskeren, berekende Kipping. "Er is een debat aan de gang of we ons nu moeten proberen kenbaar maken voor aliens of ons net moeten verstoppen", zegt de professor. "Ons werk biedt de mensheid de keuze, tenminste wat die doortocht betreft. We moeten daarover nadenken."
Teachey voegt eraan toe: "We kunnen ook enkel de atmosferische tekenen van biologische activiteit, zoals zuurstof, verhullen. Dat kan met een laserpiek van maar 160 kilowatt per doortocht. Voor mogelijk andere beschavingen zou het dan lijken alsof er op de aarde nooit leven mogelijk was."
Gelanceerd met een H-IIA draagraket in februari, zijn er zware problemen met een Japanse satelliet voor ambitieus astronomisch onderzoek, zo heeft het Japanse ruimtevaartbureau Jaxa bekendgemaakt.
Vorige week verloor de röntgensatelliet Hitomi (de nieuwe naam voor de Astro-H) de communicatielink met de grond.
De kunstmaan was er niet in geslaagd zichzelf te stabiliseren, raakte op 26 maart in een rolbeweging en liep daarna "enige schade" op, aldus een functionaris van het Jaxa. Het denkt niet dat de satelliet met ruimteschroot is gebotst. Meerdere objecten, tot een meter groot, in de buurt van het tuig zouden afgebroken delen van de kunstmaan zijn.
Wel heeft de satelliet nog vier onvolledige pakketten data doorgestuurd wat erop wijst dat sommige systemen nog steeds functioneren.
Mogelijk zal het Jaxa maanden nodig hebben om te weten hoe het precies zit en om eventueel wegen te vinden om de Hitomi weer aan de praat te krijgen.
Als mogelijke oorzaak denkt het Jaxa aan een breuk in de heliumtank, een brandstoflek in de stabilisatiemotor of een batterijpanne.
Medeontwikkeld door de Amerikaanse NASA beschikt de Hitomi over vier röntgentelescopen en twee detectoren van gammmastraling.
Wetenschappers hoopten bijvoorbeeld meer te weten te komen over zwarte gaten.
EGYPTEHet zou wel eens de grootste archeologische vondst van onze tijd kunnen worden. En vandaag komen we er meer over te weten: twee verborgen kamers in het graf van Toetanchamon. Een feest voor egyptologen, een zegen voor het geplaagde Egypte. Hoewel: "Misschien vinden we alleen een vleermuis."
Miljoenen toeristen hebben er gestaan. Duizenden wetenschappers deden er onderzoek. Elk detail in de grafkamer van Toetanchamon, de grootste archeologische vondst uit de geschiedenis, onderzochten ze minutieus. Maar een meter verderop, aan de andere kant van een beschilderde muur, lag al die jaren een misschien nog wel grotere schat: twee verborgen kamers met nog onbekende inhoud. 3300 jaar lang bleef hun bestaan een geheim. Tot nu.
"Het is buitengewoon, een geweldige vondst,'' zegt archeoloog Jorrit Kelder, verbonden aan de Universiteit Leiden. "Een ruimte waar 3 millennia lang geen mens is geweest, terwijl de hele wereld er langsliep. Een tijdcapsule, misschien wel vol schatten en geheimen. Wetenschappers blijven meestal rustig, maar dit is bijzonder opwindend.''
Scepsis Zo groot als de opwinding nu is, zo groot was de scepsis een halfjaar geleden, toen de Britse onderzoeker Nicholas Reeves zijn ontdekking bekendmaakte. Reeves, een freelance onderzoeker, roept wel vaker iets. De vondst werd nog eens opgepompt door de Egyptische overheid, die het toerisme ziet instorten en op zoek is naar verhalen om weer wat buitenlanders naar het Dal der Koningen te lokken.
"Eerlijk is eerlijk: Reeves heeft ons allemaal verrast,'' zegt Olaf Kaper, hoogleraar egyptologie aan de Universiteit Leiden. Want uitvoerige scans van de ruimte toonden aan dat achter de beschilderde muren van de grafkamer wel degelijk twee verborgen ruimtes bestaan. Die ons misschien wel veel meer gaan vertellen over Toetanchamon, de legendarische kindfarao die al op zijn 19de overleed. Kaper: "Zijn koningskronen zijn nooit gevonden, over zijn familie is weinig bekend. We weten niet eens wie zijn moeder was. Wie weet wat we nu meer over hem gaan leren.''
Ontdekker Reeves gaat inmiddels nog verder: hij is ervan overtuigd dat de verborgen ruimtes het graf zijn van koningin Nefertiti, de beroemde stiefmoeder van Toetanchamon, wier grafkamer nooit is gevonden. Wishful thinking, zegt Kaper. "Reeves is geobsedeerd door Nefertiti, hij schiet door. Maar goed: zonder hem waren deze kamers misschien wel nooit gevonden.''
Wat we dan wél gaan vinden? De eerste scans van de ruimte duidden op metaal en organisch materiaal. Dat kunnen gouden maskers zijn, maar ook een beitel en een dode vleermuis. Kelder: "De ruimte is 3300 jaar geleden verzegeld, en dat was vast niet voor niets. We mogen er echt op hopen dat we hele bijzondere dingen gaan vinden.''
Behoedzaam Daar zullen we in elk geval nog even geduld voor moeten hebben. Want het openen van de kamers zal met de grootste voorzichtigheid moeten worden uitgevoerd. Al is er angst dat Egypte, wanhopig op zoek naar goed nieuws, te snel gaat: dat Egyptische onderzoekers binnenkort al de ruimtes binnenvallen, zonder goede voorbereiding.
"Ik ben er niet bang voor,'' zegt Kaper. "De huidige minister van Cultuur gaat behoedzaam te werk. Ik denk eerlijk gezegd dat ze het ook wel mooi vinden, die kleine stapjes: het levert elke keer weer nieuws op. Vandaag zal de hele wereld horen wat voor ruimtes er precies zijn. Dat wordt een persconferentie die elke tv-zender in de wereld gaat halen. En over een tijdje horen we dan weer de eerste feiten over wat er ligt. Een betere pr-campagne voor Egypte kan ik niet bedenken.''
STERRENKUNDEWetenschappers zeggen nieuw bewijs gevonden te hebben voor het bestaan van Planeet X, een negende, nog niet ontdekte planeet in ons zonnestelsel. Het nieuwe bewijs is een object in de Kuipergordel met een onregelmatige baan. De enige mogelijke verklaring, aldus de onderzoekers, is de aanwezigheid van een planeet.
Hey Planet Nine fans, a new eccentric KBO was discovered. And it is exactly where Planet Nine says it should be.
De nieuwe studie moet nog beoordeeld en gepubliceerd worden, maar het nieuws werd op Twitter al bekendgemaakt door astronoom Mike Brown. Brown is een van de onderzoekers die eerder dit jaar melding maakten van het bestaan vaneen negende, nog niet ontdekte planeet in ons zonnestelsel.
Planeet X zou zich aan de rand van ons zonnestelsel bevinden en zou 10.000 tot 20.000 jaar doen over zijn elliptische baan om de zon. De onderzoekers schatten dat hij een massa heeft van tien keer de aarde en dat hij op Neptunus en Uranus lijkt, ijsklompen aan de rand van het zonnestelsel.
Onregelmatigheden
De nieuwe planeet werd nog niet echt gezien. Ontdekkers Mike Brown en Konstantin Batygin leidden het bestaan ervan af van de banen van recent ontdekte dwergplaneten in de Kuipergordel, het buitengebied van het zonnestelsel. De onregelmatigheden in die banen zijn alleen te verklaren door de zwaartekrachteffecten van een groter object, nog verder weg.
Hun eerste studie verscheen in het wetenschappelijke tijdschrift Astronomical Journal. Ondanks het wiskundige bewijs dat ze in hun studie aandragen, stuurde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA kort na de publicatie een opheldering de wereld in om de massahysterie rond Planeet X in te tomen.
NASA benadrukte dat het bestaan van een dergelijke planeet puur hypothetisch en theoretisch is, en dat er geen rechtstreekse observaties gedaan waren. De kans dat dat op korte termijn wel gebeurt, is klein. De planeet bevindt zich, indien hij bestaat, zo ver van de zon dat het licht dat hij reflecteert wellicht niet met de bestaande technieken geobserveerd kan worden.
Astronomen zijn daarom op zoek naar meer theoretische bewijzen voor het bestaan van de planeet. Brown kondigde nu via Twitter aan dat hij opnieuw een object met een ongebruikelijke baan heeft opgespoord in de Kuipergordel. Dat betekent volgens hem dat de beweging van het object beïnvloed wordt door een groot object aan de rand van ons zonnestelsel.
Op 21 maart zal een komeet met een groene coma ons voorbijscheuren zo heeft spaceweather.com gemeld.
Het betreft periodieke komeet 252P/LINEAR die ons op een afstand van 5,3 à 5,4 miljoen km zal voorbijrazen. De dichtste passage is omstreeks 13.00 uur, maar is in Europa niet zichtbaar.
Volgens spaceweather.com is het voor zover bekend de op vier na dichtste scheervlucht van een komeet ooit.
Astronomen kwamen er de voorbije dagen achter dat de "staartster" een kleinere en minder heldere compagnon zou hebben, komeet P/2016 BA14. Die lijkt een fragment van 252P/LINEAR te zijn en zou een dag later nog dichterbij voorbij vliegen.
Mogelijk ontketent de passage van de komeet een kleine meteorenregen, aldus de gezaghebbende website.
Die pakt overigens ook uit met een foto die Didier Van Hellemont van Volksterrenwacht Urania (Hove) op 15 maart in het Finse Luosto van een corona, een spectacualaire vorm van noorderlicht, heeft genomen.
Om te weten wat er gebeurt bij brand in gewichtloosheid zal het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA naar eigen zeggen deze lente en later dit jaar in totaal drie branden veroorzaken in (afgedankte) ruimtecargo's.
Woensdagmorgen (Belgische tijd) moet een Atlas-5 draagraket van op Cape Canaveral de onbemande commerciële ruimtecargo Cygnus naar het Internationaal Ruimtestation ISS slingeren. De cargo zal 55 dagen aan de spacemeccano blijven hangen, om op 8 mei, volgestouwd met afval, weer de atmosfeer in te duiken.
De NASA maakt er gebruik van voor het SAFFIRE-experiment om na te gaan wat er gebeurt als er brand uitbreekt in een ruimtecapsule, wat één van de grootste nachtmerries van de bemande ruimtevaart is. Nu waren er reeds verbrandingstests in de ruimte, maar steeds met de dwingende gedachte "dood de bemanning niet". In dit geval zal het (vanop afstand) vuurtje stoken op veel grotere schaal gebeuren. NASA zal metingen verrichten en de brand filmen.
Met nog twee bijkomende tests in het kader van dit experiment dit jaar, telkens in een Cygnus, wil de de NASA bovenal de brandveiligheid in ruimtecapsules optimaliseren.
Voor zover bekend heeft er zich slechts één keer een incidentele brand voorgedaan in een bemand ruimteschip, met name in het Russische ruimtestation Mir in 1997. De Russisch-Amerikaanse bemanning wist het vuur echter bijtijds te blussen, en redde daarmee zichzelf en het complex.
Op 27 januari 1967 ontstond tijdens een oefening op Cape Canaveral in Florida brand in de allereerste Apollo-capsule. De drie astronauten aan boord kwamen om.
Astronomen, onder andere van de KU Leuven, hebben met de Hubble Ruimtetelescoop in onze kosmische achtertuin negen monstersterren ontdekt. Dat heeft het ESA/Hubble Information Centre vandaag bekendgemaakt.
Het gaat om de grootste set zeer zware sterren die ooit is gevonden. Elke ster is meer dan honderd keer zo zwaar als onze zon.
Zij bevinden zich in cluster R136 in het centrum van de Tarantulanevel. Die bevindt zich in de Grote Magelhaense Wolk die vanaf het zuidelijk halfrond zichtbaar is in het sterrenbeeld Goudvis. De sterren staan op 170.000 lichtjaar van ons, dus relatief dichtbij. R136 is slechts een paar lichtjaar in doorsnee, maar herbergt veel extreme, zware, hete, felle sterren.
Het zwaarterecord staat op naam van een van de sterren in die cluster: R136a1. Met ongeveer 250 zonsmassa's is dit de allerzwaarste ster die op dit moment rechtstreeks is waargenomen. Met name dankzij de in het ultraviolet uitgestoten energie.
De negen zijn niet alleen extreem zwaar, maar ook extreem fel. Samen geven ze dertig miljoen keer zoveel licht als onze zon. Zulke heldere sterren zijn dan ook snel opgebrand. Na ongeveer twee à drie miljoen jaar zijn ze aan het eind van hun leven. Elk van de monstersterren stoot per maand meer dan een aardmassa aan materiaal uit in de vorm van een sterrenwind. Ondanks dit enorme massaverlies zullen deze sterren wellicht uiteindelijk zwarte gaten achterlaten.
Aan het onderzoek is ook meegewerkt door Alex De Koter en Hugues Sana, die onder meer met de KU Leuven zijn verbonden.
De lancering van een sonde naar Mars, vanuit de lanceerbasis Bajkonoer in Kazachstan, is geslaagd. Twaalf uur na de start van de Europees-Russische missie ExoMars heeft het controlecentrum in Darmstadt vanavond een eerste signaal van de satelliet ontvangen.
Het signaal werd ontvangen om 22.28 uur Belgische tijd. "We zijn op weg naar Mars", jubelde de chef van het Europese ruimtevaartagentschap ESA, Jan Wörner.
Het project ExoMars, dat meerdere miljarden kost, speurt voor de ESA en zijn Russische partner Roskomos naar sporen van leven op de Rode Planeet. Hiervoor wordt ook een beroep gedaan op een Belgisch instrument: NOMAD.
Als alles volgens plan verloopt zou de lander "Schiaparelli" op 19 oktober in de atmosfeer rond Mars moeten arriveren.
Gaan we de klimaatverandering op aarde overleven door aardappelen te telen op Mars? Het lijkt een fantasie uit de sciencefictionfilm 'Martian'. Daarin overleeft een op Mars gestrande astronaut door piepers te telen. Maar het is ook een experiment van ruimteagentschap NASA. Dat onderzoekt samen met het Internationaal Aardappelencentrum in Peru (CIP) of het mogelijk is patatten te kweken in de extreme klimaatomstandigheden op de rode planeet. Dat moet ons dan op Aarde ten goede komen.
De aardappel is bestand tegen droogte, extreme hitte en koude, zoute omgevingen en UV-straling. Het is ook één van de meest voedzame gewassen. Aardappelen zitten propvol vitamine C, zink, ijzer, eiwitten en koolhydraten
"Wat je in 'The Martian' ziet, is perfect mogelijk", maakt astrobioloog Julio Valdivia-Silva, de hoofdwetenschapper in het experiment in Peru, zich sterk. Valdivia-Silva en zijn team proberen de omstandigheden op Mars na te bootsen. Onder een koepel creëren ze dezelfde atmosfeer. De aarde bestaat uit zandgrond uit de Pampas de la Joya-woestijn, één van 's werelds droogste en armste ecosystemen op aarde.
Veerkrachtig en voedzaam
Maar waarom precies de aardappel? De veerkracht van de nederige patat, met zijn grote aantal soorten, genotypes en variëteiten, zorgt ervoor dat de aardappel overal kan geteeld worden. Van op zeeniveau tot op 4.700 meter hoogte. De aardappel is bestand tegen droogte, extreme hitte en koude, zoute omgevingen en UV-straling. Het is ook één van de meest voedzame gewassen. Aardappelen zitten propvol vitamine C, zink, ijzer, eiwitten en koolhydraten.
Min 153 graden
Maar de onherbergzaamheid van Mars, dat is toch andere koek. De temperaturen op de rode planeet lopen fel uiteen, van 20 graden aan de evenaar tijdens de zomer tot min 153 graden aan de polen. De atmosfeer bestaat voor 95% uit koolstofdioxide, 3% stikstof en slechts 0,13% zuurstof. Komt daarbij dat de stoffige planeet geen grondwater heeft en er winden tot 90 per uur staan. Lees verder onder de foto
In het Peruviaanse aardappelcentrum worden 4.500 soorten aardappelen getest, voornamelijk uit Peru. Er zijn zo veel variëteiten dat sommige geen naam maar slechts een code dragen. Eén van die variëteiten zou wel eens de juiste genetische opmaak kunnen hebben om op Mars te overleven
Maar Jan Kreuze, hoofdviroloog aan het aardappelcentrum in Peru, gelooft dat het mogelijk moet zijn om aardappelen te telen op Mars. "Aardappelen zullen Mars kunnen koloniseren nog voor de mens dat doet", stelt hij.
Een bijkomende uitdaging is dat de zwaartekracht op Mars slechts een derde bedraagt van die op Aarde. Daarop kan tijdens het experiment niet getest worden, maar de aardappel heeft tegenover andere gewassen het bijkomende voordeel dat hij ondergronds groeit.
4.500 soorten
In het Peruviaanse aardappelcentrum worden 4.500 soorten aardappelen getest, voornamelijk uit Peru. Er zijn zo veel variëteiten dat sommige geen naam maar slechts een code dragen. Eén van die variëteiten zou wel eens de juiste genetische opmaak kunnen hebben om op Mars te overleven.
Andespatatten en genetisch gemodificeerde
In het NASA-experiment worden 100 variëteiten gebruikt. Daarvan zijn er 40 afkomstig uit het Andesgebergte, de geboorteplek van de aardappel. Die groeien in verschillende ecologische zones en kunnen tegen abrupte klimaatveranderingen. Ze kunnen ook in zeer droge grond groeien. De andere 60 zijn genetisch gemodificeerde variëteiten die immuun zijn voor virussen en kunnen overleven met extreem weinig water.
Indien het experiment succesvol is, zullen de geselecteerde aardappelen cryogeen bevroren worden om te verhinderen dat ze tijdens de lange reis naar Mars beginnen ontkiemen. Een enkele reis naar Mars zou immers negen maanden duren. De aardappelen zouden door robots kunnen geteeld worden in een koepel op Mars. Dit in afwachting van toekomstige bemande missies naar Mars. Lees verder onder de foto
Het experiment heeft twee doelstellingen: uitvissen welke variëteit het best klimaatverandering overleeft en een groente vinden die toekomstige astronauten kan voeden
Astrobioloog Valdivia-Silva
Het experiment heeft twee doelstellingen, verklaart Valdivia-Silva: "Uitvissen welke variëteit het best klimaatverandering overleeft en een groente vinden die toekomstige astronauten kan voeden".
Voedselzekerheid
Op het vlak van voedselzekerheid kent de aardappel zijn gelijke niet. De pieper groeit snel en produceert meer calorieën per eenheden energie, grond en water dan eender welk gewas. Indien hij op Mars kan groeien, kan hij de zwaarste omstandigheden op Aarde ook aan, zo luidt de redenering.
Klimaat op Aarde Het aardappelcentrum in Peru zal onderzoeken hoe aardappelen het doen in steeds extremer wordende klimaatomstandigheden. De klimaatverandering zorgt al voor meer droogtes en overstromingen en maakt oogsten almaar kwetsbaarder voor ziektes en ongedierte, in het bijzonder in regio's waar al armoede en ondervoeding heerst.
Buitenaardse landbouw voor menselijke kolonies in de ruimte mag dan nog science fiction zijn, volgens Kreuze is het experiment dat allerminst. "Onze belangrijkste doelstelling is niet aardappelen gaan kweken op Mars, maar hier op Aarde. In het bijzonder in ontwikkelende landen".
Talloze schepen en vliegtuigen verdwenen op mysterieuze wijze van de aardbol in de Bermudadriehoek tussen Miami, de Bermuda-eilanden en Puerto Rico. Van de USS Cyclops, de boot met 300 passagiers die in 1918 spoorloos verdween, tot Flight 19, die na een trainingsoefening nooit meer werd teruggevonden. Er zijn zelfs geschriften waaruit blijkt dat Columbus moeilijkheden ondervond in de driehoek. Sommigen gaan uit van duistere krachten, anderen zijn ervan overtuigd dat aliens er voor iets tussen zitten. Maar er lijkt nu toch een wetenschappelijke uitleg te zijn.
Dat er zoveel schepen verdwijnen in de Bermudadriehoek, zou te wijten zijn aan kraters in de zeebodem. Op de bodem van de Barentszzee, duizenden kilometers van de Bermudadriehoek, zijn kraters ontdekt die gasontploffingen veroorzaken.
Mochten zulke kraters ook in de Bermudadriehoek aangetroffen worden, dan is het mysterie wellicht opgelost.
De kraters in de Barentszzee zijn tot 800 meter breed en 45 meter diep en zouden zijn ontstaan door methaangas in de olie- en gasrijke zeebodem bij de Noorse kust. Het methaangas hoopt zich op, lekt en ontploft uiteindelijk door de zeebodem. Bij een dergelijke ontploffing wordt een enorme hoeveelheid methaangas naar boven gestuwd, waardoor 'gaten' in het zeeoppervlak worden geblazen. Dat hebben onderzoekers van de Arctic University of Norway ontdekt.
De ontploffingen op de zeebodem zouden schepen in gevaar kunnen brengen. En mogelijk bestaat de zeebodem van de Bermudadriehoek net zoals de Barentszzee uit gasophopingen. "Zulke gasontploffingen zijn als een nucleaire reactie, ze produceren gigantische hoeveelheden gas, waardoor de oceaan opwarmt en schepen zinken.
Volgende maand, op de jaarlijkse meeting van de European Geosciences Union, zullen experten uit de doeken doen of zulke ontploffingen effectief schepen kunnen doen zinken.
Vliegtuigen
Dan rest er nog één vraag: wat met vliegtuigen? De Bermudadriehoek is ook genadeloos voor vliegtuigen, maar gasontploffingen op de zeebodem kunnen uiteraard geen vliegtuigen uit de lucht halen.
Het Bermudamysterie lijkt dus nog niet volledig opgelost, of komen ze op de meeting van de European Geosciences Union toch met een ultieme verklaring op de proppen?
VIDEOEuropa is vandaag begonnen aan een bijzondere nieuwe missie in de ruimte. Het wetenschappelijk instrument NOMAD (Nadir and Occultation for Mars Discovery), dat is ontworpen, vervaardigd en getest door het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie (BIRA), is om 10.31 uur vanuit Bajkonoer in Kazachstan naar Mars vertrokken aan boord van de satelliet Trace Gas Orbiter (TGO). Het gaat om het eerste deel van de missie ExoMars. Eind dit jaar moet de NOMAD op Mars aankomen.
De bedoeling van de missie is om de atmosfeer en het oppervlak van de Rode Planeet in kaart te brengen. De nuttige lading bestaat uit een "orbiter" (TGO) en de lander Schiaparelli, die in oktober moeten aankomen.
Drie dagen voor aankomst in de atmosfeer van Mars, scheiden de wegen en daalt de lander naar het Marsoppervlak af. De 4,3 ton wegende orbiter moet na ongeveer een jaar een cirkelvormige baan draaien 400 km boven het oppervlak, om met vier instrumenten de atmosfeer van Mars te bestuderen.
Eén daarvan is dus NOMAD. Het instrument doet met drie spectrometers in drie kanalen onderzoek naar de samenstelling van de atmosfeer van de Rode Planeet en zal daarbij op zoek gaan naar sporengassen, in het bijzonder methaan.
Het tweede luik van ExoMars is voor 2018 voorzien, en bestaat uit een Russisch platform en een Europese robotjeep die tot twee meter diep in de Marsbodem zal boren, veel dieper dan de Amerikaanse Oppurtinity. De orbiter zal dan in de eerste plaats als tussenstation voor de communicatie met de jeep dienen. In 2018 zal ook de NASA opnieuw een sonde naar Mars sturen.
"Doel van ExoMars is sporen van leven te zoeken op Mars, maar de missie maakt het ook mogelijk om nieuwe technologieën te tonen die ons verder en verder helpen in de zoektocht naar nieuwe horizons", aldus Elke Sleurs, staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid.
Maandag om 22.17 uur wordt een eerste signaal van de satelliet verwacht.
STERRENKUNDEEen verwoestende dode ster die astronomen recent konden gadeslaan, gaat verder met zijn spoor van vernieling. In oktoberraakte bekend dat de witte dwerg verantwoordelijk was voor de vernietiging van een dwergplaneet. Amper zeven maanden later hebben onderzoekers rond de dode ster sporen gevonden van minstens zes afbrokkelende hemellichamen.
Een witte dwerg is de supercompacte, aarde-achtige kern van een dode ster die achterblijft wanneer een ster al zijn brandstof heeft opgebruikt en zijn buitenste lagen afwerpt. De meeste sterren, waaronder ook de zon, evolueren op een dag tot een witte dwerg.
Door deze witte dwerg te bestuderen, die zich op zo'n 570 lichtjaren van de aarde bevindt, kunnen we mogelijk dus een idee krijgen van hoe het einde van ons zonnestelsel er miljarden jaren later zal uitzien.
Ster des doods
Het eerdere onderzoek, gebaseerd op beelden van NASA's ruimtetuig Kepler, wees uit hoe de witte dwerg de rol speelde van de 'Death Star' in de Star Wars-films. Een dwergplaneet die de dode ster naderde op een afstand van ongeveer 837.000 kilometer, werd uiteengereten. Rond het object bevonden zich een staart van stof en een aantal brokstukken. De onderzoekers berekenden dat het gesteente over ongeveer een miljoen jaar volledig vernield zou zijn.
Volgens Boris Gänsicke, astronoom aan de universiteit van Warwick, en zijn team is het dwergsysteem in amper zeven maanden snel geëvolueerd. De astronomen observeerden de witte dwerg met de Thai National Telescope, en vonden in de plaats van één hemellichaam bewijs van zes lichamen rond de witte dwerg. "Maar er zijn er duidelijk nog meer. Het kunnen er tien zijn, misschien vijftien", zegt Gänsicke aan Space.com.
Glimp van onze toekomst
Al deze hemellichamen draaien op ongeveer dezelfde afstand rond de dode ster, en zijn ongeveer twee tot vier keer zo groot als de witte dwerg. Volgens de onderzoekers zijn het geen grote, vaste objecten, maar gigantische wolken van gas en stof, afkomstig van kleinere rotsige hemellichamen die uit elkaar aan het vallen zijn.
"Op een dag zal onze zon uitzetten tot een rode reus en zo Mercurius en Venus, en misschien de aarde, wegvegen alvorens ze een witte dwerg wordt", zegt Gänsicke, die zijn bevindingen beschrijft in het wetenschappelijke bladAstrophysical Journal Letters. "Door deze witte dwerg te bestuderen, krijgen we een zicht op wat de toekomst voor ons zonnestelsel in petto heeft."
De Amerikaanse astronaut Scott Kelly, die onlangs een missie van 340 dagen in het internationaal ruimtestation ISS heeft afgerond, gaat op 1 april met pensioen na een carrière van 20 jaar bij Nasa. Dat heeft het Amerikaanse ruimteagentschap gisteren aangekondigd.
De 52-jarige Kelly, die sinds 1996 bij Nasa werkt, is met vier missies van in totaal 520 dagen, de Amerikaan die het langste in de ruimte is verbleven.
Kelly zal na zijn pensioen wel nog blijven deelnemen aan de wetenschappelijke onderzoeken naar aanleiding van zijn verblijf in de ruimte met zijn Russische collega Michaïl Kornienko. Met het onderzoek wil Nasa de psychologische en lichamelijke gevolgen van lange verblijven in de ruimte onderzoeken, met het oog op een bemande missie naar Mars in de jaren 2030.
De Amerikaan en zijn identieke tweelingbroer Mark zullen regelmatig stalen met lichaamsvocht en andere monsters doorgeven aan Nasa. Door onderzoeken uit te voeren bij de twee broers, kan Nasa voor het eerst de effecten van een verblijf in de ruimte onderzoeken bij twee personen die genetisch gezien identiek zijn.
VIDEODe inwoners van Dublin werden woensdag op een bijzonder spektakel getrakteerd. Een man met een jetpack maakte een spectaculaire vlucht over stad, voor het oog van tientallen toeschouwers.
Nick Macomber, ook gekend als JetPackMan, zoefde woensdagnamiddag door de lucht van Dublin met een jetpack op zijn rug. Hij deed dat als promostunt voor de lancering van een nieuwe Samsung smartphone. De man vloog over de Liffeyrivier vooraleer hij landde op een platform op het water.
"Ik ben zoals een vogel" In het verleden zoefde Macomber in ware Supermanstijl ook al door de lucht in Peking, Texas en Londen. "Het voelt alsof je met een fiets door de lucht rijdt," zegt Macomber. "Het wordt een deel van me. Het is zoals wandelen, maar je denkt niet na over dat wandelen, je doet het gewoon. Je gaat waar je wilt. Zo is het voor mij om te vliegen. Ik ben zoals een vogel, ik kijk gewoon waar ik heen wil en ik ga."
Amper 28 seconden in de lucht JetPackMan kan een hoogte van ongeveer 50 meter bereiken, maar zijn vluchttijd is beperkt tot amper 28 seconden, omdat er een enorme hoeveelheid brandstof nodig is om hem de lucht in te krijgen. Zonder brandstof weegt de jetpack een kleine 30 kilogram, maar wanneer het toestel volledig gevuld is met waterstofperoxide wordt dat het dubbele.
Nog niet voor iedereen Tot nu toe worden jetpacks daarom voornamelijk gebruikt voor marketing stunts. Hoewel de eerste jetpacks al in de jaren 1960 werden gelanceerd, worden ze nog steeds niet beschouwd als een volwaardig transportmiddel. Naast het extreem hoge brandstofverbruik zijn er immers nog tal van andere technische en veiligheidsbezwaren. Met een jetpack naar het werk kunnen vliegen om de files te omzeilen, zal dus nog niet voor morgen zijn.
LUCHTVAARTDe Canberra-bommenwerper werd ontworpen in de jaren 40, maar de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA gebruikt nog altijd drie exemplaren van het oude toestel.
'De Canberra was al van in het begin goed ontworpen'
David Keen, RAF Museum
Liefst 33 jaar nadat de Amerikaanse luchtmacht zijn Canberra's met pensioen stuurde, vliegen er nog altijd drie van de toestellen rond in dienst van NASA. De Canberra's maken deel uit van het Airborne Science Program (ASP), dat vliegtuigsystemen ontwikkelt voor wetenschapsdoeleinden en voor het verbeteren van satellietgegevens.
Omdat de Canberra's ontworpen zijn om erg hoog te kunnen vliegen, maakt hen dat geschikt voor verscheidene taken. Onder meer voor het ondersteunen van de satellieten van NASA. Dat legt Charles Mallini, programmamanager van de Canberra-vloot van NASA uit aan de BBC. Zo worden de Canberra's ingezet voor het uitvoeren van calibratietests om de metingen van satellieten op punt te zetten, testen ze nieuwe sensoren vooraleer die ingezet worden in de ruimte en voeren ze vanop grote hoogte metingen uit die vervolgens afgetoetst kunnen worden met de informatie die satellieten doorsturen. Ook worden de toestellen geregeld ingezet voor het uitvoeren van wetenschappelijke tests.
Dat de Canberra's nog altijd rondvliegen is te danken aan het ontwerp van de vliegtuigen. Nochtans is dat niet evident, aangezien de Canberra stamt uit de eerste generatie straaljagers. "De Canberra was al van in het begin goed ontworpen", legt David Keen van het RAF Museum in het Britse Hendon uit. "Het toestel kon behoorlijk snel vliegen voor een bommenwerper, en vloog ook hoger dan alle andere bommenwerpers. Net deze kenmerken zijn verantwoordelijk voor zijn lange staat van dienst."
NASA is bovendien niet van plan de Canberra's snel aan de kant te zetten. "We zijn altijd op zoek naar manieren om hun capaciteiten te verbeteren op vlak van uithouding, communicatie en dataverzameling. De drie toestellen hebben net een reeks upgrades gekregen, waaronder een nieuw autopilootsysteem", aldus Mallini. Meer nog, tot 2013 had de NASA zelfs maar twee Canberra's in dienst. De derde lag al sinds 1972 stof te vergaren op een vliegtuigkerkhof in Arizona, tot de NASA het vliegtuig oplapte en weer aan het werk zette.
Al zal het wel steeds moeilijker worden om de vliegtuigen in de lucht te houden, vreest Mallini. "Het vinden van onderdelen is een van onze grootste uitdagingen, aangezien veel onderdelen niet meer verkrijgbaar zijn en de fabrikant allang niet meer bestaat. We hebben al onderdelen gehaald uit museumvliegtuigen uit het hele land. Wanneer er geen onderdelen te vinden zijn, moeten onze ingenieurs ze zelf ontwerpen en ontwikkelen."
RUIMTEVAARTEen eigenlijk voor 2016 geplande prestigieuze missie naar Mars van NASA (met Belgische inbreng) zal pas binnen twee jaar plaatsvinden, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau vandaag bekendgemaakt.
Met de InSight-missie wil NASA naar eigen zeggen de binnenkant van de Rode Planeet exploreren om te leren hoe gesteenteplaneten zoals de onze zijn ontstaan en geëvolueerd.
De missie van de stationaire lander had eigenlijk al deze maand moeten starten, maar liep uitstel op vanwege een vacuumlek in het belangrijkste meetinstrument.
NASA, die in deze nauw samenwerkt met de Franse zusterorganisatie CNES en andere organisaties in Europa, streeft nu 5 mei 2018 na als openingsdatum van het lanceervenster en wil daarbij op 26 november van dat jaar landen op de rode planeet. Hoeveel het uitstel zal kosten zou tegen augustus duidelijk moeten zijn.
Bij de missie zijn ook wetenschappers uit België betrokken, zegt de NASA. België maakt ook een prominent deel uit van de Europees-Russische ExoMars missie waarvan het eerste luik maandag op de basis Bajkonoer in Kazachstan een aanvang neemt.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
