The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
12-02-2016
NASA: "Sponzige Aarde vertraagt stijging van de zeespiegel" - HLN.be
NASA: "Sponzige Aarde vertraagt stijging van de zeespiegel" - HLN.be
De opwarming van de Aarde zorgt ervoor dat de ijskappen smelten en het niveau van het zeespiegel stijgt. Maar tegelijk wordt het aardoppervlak warmer en droger, en absorbeert het daardoor een deel van het extra water dat die opwarming met zich meebrengt. Dat blijkt uit een studie die het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA heeft gepubliceerd.
De aarde gaat zich gedragen als een spons
J.T. Reager
Uit gegevens die de afgelopen tien jaar zijn verzameld via satellieten, blijkt dat de continenten 3.200 miljard ton water extra hebben geabsorbeerd in de bodem, meren en aquifers (watervoerende lagen in de ondergrond), aldus de studie, die werd gepubliceerd in het tijdschrift Science.
Dat fenomeen heeft de stijging van de zeespiegel tijdelijk met 20 procent vertraagd, zo blijkt. "We hebben altijd gedacht dat de groeiende afhankelijkheid van de mens aan grondwater voor irrigatie en consumptie, zich vertaalde in meer water dat zich van de aarde naar de zee beweegt", aldus J.T. Reager, van het Jet Propulsion Laboratory (JPL) van NASA. "We hadden tot nu toe echter niet gemerkt dat de veranderingen in de wereldwijde watercylcus het afgelopen decennium de verliezen door het oppompen van grondwater meer dan compenseren, omdat de aarde zich gaat gedragen als een spons."
Betere voorspellingen
De watercyclus bestaat erin dat het water uit de oceaan verdampt, weer op de aarde terechtkomt in de vorm van neerslag, en dan weer richting de oceaan stroomt via beken en rivieren.
Volgens de onderzoekers van NASA zal deze ontdekking leiden tot betere voorspellingen over de stijging van de zeespiegel in de toekomst. De onderzoekers ontdekten het fenomeen nu pas, omdat ze tot nu toe niet over instrumenten beschikten waarmee ze metingen konden uitvoeren op heel de planeet.
WETENSCHAPEen groot raadsel van het heelal is opgelost. De mysterieuze zwaartekrachtgolven bestaan, zoals Albert Einstein honderd jaar geleden had voorspeld. Dat is donderdag bekendgemaakt. Het signaal werd op 14 september opgepikt door twee detectoren, allebei in de Verenigde Staten. Na doorrekenen bleek dat het geen meetfout was, maar een echte zwaartekrachtgolf. De golf is afkomstig van twee zwarte gaten, die 1,3 miljard jaar geleden op elkaar zijn geklapt en zijn samengegaan.
Tot nu toe waren we doof, maar nu kunnen we horen. We openen een raam naar het universum.
"Elk zwarte gat was ongeveer 150 kilometer in doorsnee, maar woog dertig keer zo veel als onze zon. Die zijn met de helft van de snelheid van het licht gebotst'', legde David Reitze van de detectoren uit.
De ontdekking gaat over het fundament van het heelal. Einstein stelde dat ruimte en tijd één geheel vormen. Dat noemde hij ruimtetijd. Die kan trillen. Daar zijn heftige gebeurtenissen voor nodig, zoals een botsing van twee zwarte gaten. Als dat gebeurt, gaan de schokgolven het heelal door, als rimpelingen na een steen in een vijver.
Bij een rimpeling rekt de ruimte iets uit of krimpt hij iets. Dat is nauwelijks meetbaar. Daardoor is het pas na honderd jaar gelukt met de meest geavanceerde laser-apparatuur. Wetenschappers zijn enthousiast omdat ze met zwaartekrachtgolven op een hele nieuwe manier naar het heelal kunnen kijken. Dan zien ze dingen die tot nu toe verborgen bleven, zoals objecten die geen licht uitstralen. "Tot nu toe waren we doof, maar nu kunnen we horen'', aldus Reitze. "We openen een raam naar het universum."
Wetenschappers van Caltech en het Massachusetts Institute of Technology (MIT) maakten de aankondiging in Washington en andere locaties op de wereld. De voorbije dagen werd al vermoed dat de onderzoekers zouden aankondigen dat ze deze golven ontdekt hebben, wat de onderzoekers de Nobelprijs voor Fysica kan opleveren. Het signaal dat LIGO, een observatorium met sites in Louisiana en Washington, detecteerde, was heel duidelijk en laat geen ruimte voor twijfel, zei Bruce Allen, directeur ad interim van het Duitse Max Planck Instituut. De aankondiging bevestigt Einsteins laatste onbewezen theorie, die uit 1916 dateert. Volgens Einsteins theorie bewegen die golven in een vacuum aan de snelheid van het licht en laten ze de ruimte rimpelen.
VIDEOEen Amerikaanse onderzoeksgroep heeft donderdag aangekondigd dat ze voor de eerste keer zwaartekrachtgolven ontdekt heeft. Met deze ontdekking zetten de wetenschappers een forse stap vooruit naar een volledig begrip van de zwaartekracht. Einstein beschreef ze 100 jaar geleden voor het eerst als "rimpels in het weefsel van ruimtetijd". Volgens wetenschappers opent deze ontdekking ook "een nieuwe blik op de kosmos". "Deze golven kunnen ons toegang geven tot de donkere geheimen in het heelal", aldus professor Gijs Nelemans van het Instituut voor Sterrenkunde (KU Leuven) en betrokken bij het onderzoek.
Wetenschappers van Caltech en het Massachusetts Institute of Technology (MIT) maakten de aankondiging in Washington en andere locaties op de wereld. De onderzoekers werkten nauw samen met hun collega's van het Franse CNRQ en het Frans-Italiaanse Virgo. De voorbije dagen werd al vermoed dat de onderzoekers zouden aankondigen dat ze deze golven ontdekt hebben, wat hen de Nobelprijs voor Fysica kan opleveren. Fysici maken de vergelijking met de ontdekking van het Higgs-Bosondeeltje, in 2012.
Het signaal dat LIGO, een observatorium met sites in Louisiana en Washington, detecteerde, was heel duidelijk en laat geen ruimte voor twijfel, zei Bruce Allen, directeur ad interim van het Duitse Max Planck Instituut.
Einsteins laatste onbewezen theorie De aankondiging bevestigt Einsteins laatste onbewezen theorie, die uit 1916 dateert. Die theorie bouwt voort op zijn algemene relativiteitstheorie, en zegt dat deze golven bewegen in een vacuüm aan de snelheid van het licht, en de ruimte laten rimpelen. Ze ontstaan wanneer grote objecten, zoals bijvoorbeeld sterren, zich verplaatsen. Ze comprimeren en rekken de ruimte, en zijn theoretisch beschouwd de dragers van de gravitatiestraling. Vaak wordt de vergelijking gemaakt met de kringen die zich vormen wanneer een steen in het water gegooid wordt.
Omdat deze golven waarnemen technologisch een enorme uitdaging is, liet dat nog 100 jaar op zich wachten. Dat kon met het LIGO-observatorium, een zogenaamde interferometer. Zo'n toestel bestaat uit twee armen van elk enkele kilometers lang die in een hoek van 90 graden staan. Als een zwaartekrachtgolf passeert, zal de ene arm wat langer worden, de andere wat korter. Dit minieme verschil moet met een heel grote nauwkeurigheid gemeten worden, wat de onderzoekers in staat stelde zo'n golf op 14 september vorig jaar te detecteren.
Die zwaartekrachtgolf was afkomstig uit twee samensmeltende zwarte gaten die zich op een afstand van ongeveer 1,5 miljard lichtjaar van de aarde bevinden. De zwarte gaten waren 35 en 30 zonsmassa's zwaar voordat ze samensmolten tot een nieuw, snel roterend zwart gat van 62 zonsmassa's. De overige drie zonsmassa's zijn, via Einsteins beroemde formule E = mc², omgezet in energie en uitgestraald als zwaartekrachtgolven.
Nieuw tijdperk voor sterrenkunde Astrofysicus David Shoemaker, bij het MIT verantwoordelijk voor LIGO, vermoedt dat deze ontdekking kan helpen om zicht te krijgen op hoe sterrenstelsels gevormd worden.
"Dit is het begin van een nieuw tijdperk voor de sterrenkunde", zegt Nelemans. Hij coördineerde de interpretatie van de gebeurtenis die aanleiding gaf tot de geobserveerde gravitatiegolven en is met zijn team lid van de Virgo-samenwerking, die een vergelijkbare detector bouwt in Italië. "We krijgen een hele nieuwe manier om naar het heelal te kijken en de meest extreme objecten te bestuderen."
WETENSCHAPSinds Einsteins relativiteitstheorie uit 1915 zijn fysici op zoek naar bewijs van zwaartekrachtsgolven. Vandaag wordt dat bewijs vermoedelijk geleverd, tijdens een aangekondigde presentatie van het LIGO-project. De ontdekking zal, als ze straks bevestigd wordt, volgens wetenschappers zeker beloond worden met een Nobelprijs. Maar wat zijn die zwaartekrachtsgolven nu eigenlijk?
Zwaartekrachtsgolven worden door wetenschappers het ontbrekende puzzelstuk in het heelal genoemd. Het bestaan ervan werd in 1915 voor het eerst voorspeld door Einstein, die jaren later echter aan zijn eigen theorie begon te twijfelen.
De bewegingen van massa in de ruimte veroorzaken cirkelvormige rimpelingen, die trekken en duwen aan de ruimte en alles wat daarin zit. Alles wat massa of energie heeft kan dergelijke zwaartekrachtsgolven veroorzaken en dus de ruimte vervormen.
Het LIGO (Laser Interferometer Gravitational Wave Observatory) in de Verenigde Staten werd gebouwd om zwaartekrachtsgolven te kunnen ontdekken. Het bestaat uit twee reusachtige golfdetectoren. Jarenlang werd er zonder resultaat gezocht. Recent werd het observatorium enkele jaren stilgelegd om het van de meest geavanceerde meetinstrumenten en gevoelige detectoren te voorzien. In september werd het weer in gebruik genomen. Wetenschappers voorspelden toen al dat het slechts een kwestie van tijd zou zijn voor het LIGO een baanbrekende ontdekking deed.
Een voorbeeld is de beweging van de de aarde rond de zon. De reden dat onze planeet in een cirkel draait, is de massa van de zon. Die is zo groot, dat ze de ruimte eromheen vervormt. Een object dat in een rechte lijn voorbij een dergelijke vervorming probeert te gaan, gaat automatisch in een cirkel bewegen.
In vergelijking met de andere krachten in het heelal is zwaartekracht echter zeer zwak. Daardoor hebben de meeste zwaartekrachtsgolven geen meetbaar effect. Om grote rimpelingen te veroorzaken die wij kunnen detecteren, zijn er destructieve gebeurtenissen nodig, zoals de explosie van een ster of een botsing van twee zwarte gaten. Als dat gebeurt, gaat er een schokgolf door het heelal, vergelijkbaar met de rimpelingen in het water nadat u een steen in een vijver gooit.
De Europese ruimtevaartorganisatie ESA legt het visueel uit in onderstaande video, waarin ESA-wetenschapper Paul McNamara de ruimte voorstelt als een laken. De massa van een object doet dat laken doorbuigen, waardoor een knikker die errond beweegt vanzelf een boog volgt.
Een vergelijkbare uitleg krijgt u in deze video van PHD Comics, een project van wetenschapper Jorge Cham.
Europese en Amerikaanse wetenschappers hebben na honderd jaar waarschijnlijk eindelijk het bewijs gevonden waarnaar ze al die tijd op zoek waren. Vandaag komt er nieuws over het bestaan van zogeheten zwaartekrachtgolven. Die zijn het ontbrekende puzzelstuk in het heelal. Albert Einstein opperde dat al in 1916, maar alleen in theorie was berekend dat ze zouden moeten bestaan. Hard bewijs ontbrak tot nu toe.
De spanning in de wetenschap is al maanden voelbaar. Zolang gaan er al geruchten over onverwacht goede metingen van zwaartekrachtgolven bij LIGO, een duo van reusachtige golfdetectoren in de Amerikaanse staten Washington en Louisiana. De jongste weken bereikten die een nieuw hoogtepunt nadat een speciale LIGO-presentatie op de jaarconferentie van de Amerikaanse wetenschapsorganisatie AAAS in Washington werd aangekondigd.
De ontdekking gaat over het fundament van het heelal. Einstein stelde dat ruimte en tijd één geheel vormen, wat hij ruimtetijd noemde. Die ruimtetijd kan trillen. Daar zijn heftige gebeurtenissen voor nodig, zoals een botsing van twee zwarte gaten. Als dat gebeurt, gaan de schokgolven het heelal door, als rimpelingen na een steen in een vijver. De ruimte rekt iets uit of krimpt iets, ook al is het nauwelijks meetbaar.
Wetenschappers zijn enthousiast omdat ze met zwaartekrachtgolven op een hele nieuwe manier naar het heelal kunnen kijken. Dan zullen ze dingen zien die tot nu toe verborgen bleven. Zwarte gaten bijvoorbeeld, die geen licht uitzenden en al het licht opslokken. Dan kunnen wetenschappers misschien ook een beter beeld krijgen van de oerknal, waarmee het heelal ongeveer 13,7 miljard jaar geleden ontstond.
"Als ze beet hebben, is dit off the scale", zei CERN-fysicus Freya Blekman van de Vrije Universiteit Brussel, zelf niet bij het onderzoek betrokken, gisteren in de Volkskrant. Vorig jaar vergeleek Bernard Schutz van de Universiteit van Cardiff, tevens voormalig directeur van het Albert Einstein Institute in Potsdam, het heelal met een jungle. Astronomen hebben altijd naar het heelal gekeken als naar een foto van een jungle, zei hij. "Maar als je ook kunt luisteren, gaat er een hele nieuwe wereld voor je open. Ons heelal is een jungle, bevolkt door wilde dieren."
De presentatie van het langverwachte nieuws gebeurt gelijktijdig in de Verenigde Staten en Italië.
1916Albert Einstein voorspelt het bestaan van zwaartekrachtgolven
1937In een nieuw artikel twijfelt Einstein aan zijn eigen voorspellingen
1974De Amerikaanse astronomen Russell Hulse en Joe Taylor vinden indirect bewijs voor het bestaan van zwaartekrachtgolven, door te kijken naar het baanenergieverlies van een dubbelster
2002De Amerikaanse LIGO-detector verricht zijn eerste metingen, een jaar later gevolgd door de Europese tegenhanger Virgo
2015Advanced LIGO gaat van start (18 september): nieuwe apparatuur met een tien maal zo hoge gevoeligheid
2015Lancering van de Europese satelliet LISA Pathfinder (2 december), om technologieën uit te testen voor een toekomstige zwaartekrachtgolfdetector in de ruimte
VIDEOVanuit de huiskamer meekijken hoe het met de rijdende Marsrover Curiosity gaat: het kan nu. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA plaatste maandag een nieuwe video van Curiosity mét rondkijkmogelijkheid op YouTube.
De 3D-panoramavideo is samengesteld uit honderden beelden die werden genomen op 8 december 2015. Op de beelden zijn de Namib duinen te zien, op zo'n zeven meter afstand van de camera.
Op de achtergrond is het Marsgebergte Mount Sharp te zien. Dit zijn de eerste beelden die gemaakt zijn van zandduinen op een andere planeet dan de aarde, verklaart NASA.
De Curiosity Mars Rover is sinds 2012 op Mars voor onderzoek naar het klimaat en het milieu op mars.
RUIMTEVAARTEr is iets eigenaardigs aan de hand met het sterrenstelsel NGC 1487, dat zich op 30 miljoen lichtjaren van de aarde in de constellatie Eridanus bevindt. Deze foto van de ruimtetelescoop Hubble toont dat het niet bestaat uit één, maar uit meerdere sterrenstelsels die bezig zijn samen te smelten.
'We zijn er getuige van hoe twee of meer sterrenstelsels samensmelten tot één nieuw'
Volgens NASA mogen we het sterrenstelsel niet bekijken als een object, maar eerder als een evenement. "We zijn er getuige van hoe twee of meer sterrenstelsels samensmelten tot één nieuw", legt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie uit in een blogpost. "Elk van die sterrenstelsels heeft bijna alle sporen van zijn originele uitzicht verloren, omdat sterren en gas overhoop gegooid worden door de zwaartekracht."
Door het enorme geweld waarmee dit gebeurt, is het moeilijk te bepalen hoeveel sterrenstelsels deel uitmaken van het fusieproces en wat hun eigen karakteristieken zijn. Volgens NASA zijn de gele en rode sterren aan de buitenzijde van het sterrenstelsel ouder, en zijn de heldere blauwe sterren in het midden wel licht het resultaat van de fusie.
In India is een onderzoek begonnen naar de vraag of een buschauffeur door een meteoriet is omgekomen. De chauffeur werkte voor een technische school en stond op het schoolterrein op het gras vlak bij een cafetaria toen er een soort explosie leek te zijn. De man raakte daarbij zo ernstig gewond dat hij op weg naar het ziekenhuis overleed. Indien dit aan een meteoriet te wijten is, zou dat het eerste geval in 52 jaar zijn.
In de grond was een krater ontstaan en er werd een blauwe steen gevonden die de vorm van een diamant heeft. In hetzelfde incident raakten ook drie tuinmannen gewond.
Geen explosieven Ooggetuigen stelden dat ze zaterdag rond de middag een vliegend object zagen neerstorten op de school. De politie dacht aanvankelijk aan een terreuraanslag, maar een woordvoerder verklaarde aan The Indian Express dat er geen spoor van een explosief of granaat werd aangetroffen. Met behulp van een wetenschapper die in het district verbleef na een gelijkaardig incident twee weken geleden besloot de politie dat het om een meteorietinslag ging.
De premier van de betrokken deelstaat Tamil Nadu, Jayalalithaa Jayaram, zei vandaag dat de man door een meteoriet is gedood en dat de familie meer dan 1.300 euro smartengeld krijgt. Het gevonden materiaal moet echter nog worden geanalyseerd, aldus wetenschappers. Indien de man inderdaad door een meteoriet is omgekomen, zou dat het eerste geval in bijna 52 jaar zijn.
Koe in Venezuela Dodelijke meteorieten werden al eerder gemeld, maar nooit officieel bevestigd. Uitzondering daarop vormt een koe die in 1972 in Venezuela door een meteoriet werd getroffen. Die meteoriet, die al die tijd als deurstop dienst had gedaan, werd in 2007 geveild.
Het enige menselijke slachtoffer van een meteoriet ooit was Ann Hodges. Zij werd in 1954 in haar huis in Alabama getroffen maar overleefde.
Chelyabinsk Het meest onderzochte incident met meteorieten uit het recente verleden is dat in de Russische stad Chelyabinsk in 2013. De schokgolf van de meteoriet beschadigde gebouwen en zorgde voor honderden gewonden, maar er vielen geen doden.
VIDEOVanuit de huiskamer meekijken hoe het met de rijdende Marsrover Curiosity gaat: het kan nu. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA plaatste maandag een nieuwe video van Curiosity mét rondkijkmogelijkheid op YouTube.
De 3D-panoramavideo is samengesteld uit honderden beelden die werden genomen op 8 december 2015. Op de beelden zijn de Namib duinen te zien, op zo'n zeven meter afstand van de camera.
Op de achtergrond is het Marsgebergte Mount Sharp te zien. Dit zijn de eerste beelden die gemaakt zijn van zandduinen op een andere planeet dan de aarde, verklaart NASA.
De Curiosity Mars Rover is sinds 2012 op Mars voor onderzoek naar het klimaat en het milieu op mars.
Ruimtevaartorganisatie heeft donderdag een foto gepubliceerd van wat volgens hen de "drijvende heuvels" van Pluto zijn. De foto werden genomen door het New Horizons ruimtetuig tijdens zijn vlucht in 2015.
De heuvels liggen in een omvangrijke ijsvlakte. NASA gaat ervan uit dat die ijsformaties kilometerslang zijn. De wetenschappers vermoeden dat de mysterieuze drijvende heuvels bestaan uit waterijs en vergelijkbaar zijn met reusachtige gletsjers.
Aangezien waterijs lichter is dan stikstofijs, drijven de heuvels boven een zee van stikstof. De beweging van de gigantische klompen waterijs is vergelijkbaar met ijsbergen die drijven in onze Arctische Oceaan. Mogelijk zijn de heuvels afgebroken van de ruige hooglanden en schuiven ze richting het Sputnik Planum.
Vorige maand maakte NASA al bekend dat de dwergplaneet bedekt is met meer water dan ijs dan het Amerikaanse ruimteagentschap aanvankelijk verwachtte.
Pluto heeft een bijzonder fascinerende geografie: de planeet herbergt niet alleen drijvende ijsheuvels, maar mogelijk ook ijsvulkanen.
Edgar Mitchell, die als zesde man ooit op de maan wandelde, is gestorven. Dat maakte het Amerikaanse ruimtevaartagentschap Nasa bekend. Mitchell werd 85.
Mitchell stierf donderdag al, in West Palm Beach in Florida. Dat was net één dag voor de 45ste verjaardag van de Apollo 14-missie, die hem naar de maan bracht. De astronauten van die missie zetten er een recordverblijf neer.
Mitchell en het andere bemanningslid Alan Shepard waren het derde team dat door de Nasa naar de maan was gestuurd. Ze kwamen er aan op 5 februari 1971. Een eerdere lancering met de Apollo 13 was afgebroken na technische problemen.
De leden van Apollo 14 verbleven maar liefst 33 uur op het hemellichaam, goed voor twee maanwandelingen. Ze kwamen ook terug met 43 kilo aan gesteente.
De tv-beelden van deze maanmissie waren de eerste in kleur. Er is te zien hoe Shepard een partijtje golf speelt op de maan.
Na zijn vertrek bij de Nasa, richtte Mitchell een instituut op dat zich bezighield met het paranormale en het onverklaarbare. Hij geloofde openlijk in buitenaards leven en in gebedsgenezing. In 2011 spande de Amerikaanse overheid een proces aan tegen de man omdat hij geprobeerd had een camera te verkopen die is gebruikt bij zijn ruimtemissie.
Een gigantische gaswolk is op weg naar een clash met ons melkwegstelsel. Het gevaarte heeft een massa van maar liefst één miljoen zonnen en reist aan een duizelingwekkende snelheid van 1.126.540 km/u. Het goede nieuws: de botsing is nog niet voor de komende 30 miljoen jaren.
De gaswolk is qua omvang te vergelijken met het sterrenbeeld Orion. Ze is gevuld met zwavel, is meer dan 11.000 lichtjaren lang en 2.500 lichtjaren breed, en heeft evenveel massa als een miljoen zonnen. Maar ze is niet zichtbaar in optische golflengten, omdat ze geen sterren heeft.
T. Rex De gaswolk werd in 1963 in Nederland ontdekt door Gail P. Smith vanuit de Dwingeloo Radiotelescoop. Waarschijnlijk werd de wolk zo'n 70 miljoen jaren geleden - toen de dinosaurus T. Rex nog op aarde vertoefde - uit ons Melkwegstelsel gezwierd, en is ze er nu dus weer naar op weg. Wat omhoog gaat, moet vroeg of laat ook weer omlaag.
Sinds 1963 werd de zogenaamde 'Smith-wolk' nog herhaaldelijk waargenomen via radiogolflengten in West-Virginia, en recent nog met de bekende ruimtetelescoop Hubble. Die stelde vast dat de wolk toch zware elementen zoals zwavel bevat, in tegenstelling tot wat eerder was gebleken uit analyse.
2 miljoen nieuwe sterren "De wolk laat ons zien hoe een sterrenstelsel doorheen de tijd kan veranderen", zegt Ander Fox van het Space Telescope Science Institute in Baltimore. "Ze vertelt ons dat de Melkweg een borrelende, erg actieve plaats is waar gas uit één deel van de schijf kan worden weggekatapulteerd om daarna weer neer te dalen op een ander deel."
Die tweede schijf is in dit geval die van onze melkweg - een afgeplat cirkelvormig volume van sterren - waarmee de gaswolk naar verwachting over ongeveer 30 miljoen jaar zal botsen, zo beweren wetenschappers. Als de clash voldoende materie en energie zou hebben, dan zouden er twee miljoen nieuwe sterren met zonnemassa kunnen ontstaan rond de impactzone, zegt Fox. "Ons melkwegstelsel recycleert zijn gas via wolken, zoals de Smith-wolk, en zal op nieuwe plaatsen sterren vormen. De omvang van de Smith-wolk die Hubble mat, geven ons een beeld van hoe actief de schijven van de sterrenstelsels zijn."
VIDEOAan de Amerikaanse oostkust schoot het voorbije weekend een meteoor door de nachtelijke hemel. Enkele bestuurders konden het lichtspoor vastleggen met hun dashcam.
De aarde bestaat eigenlijk uit twee in elkaar versmolten planeten. Die versmelting gebeurde 4.5 miljard jaar geleden. De aarde is toen frontaal op een andere planeet geknald. Die planeet, Theia, spatte daardoor uit elkaar. Uit de brokstukken ontstond de maan, maar de resten zijn ook opgezogen door de aarde en ermee versmolten.
Een groep wetenschappers concludeert dat in het belangrijke wetenschapsblad Science. Het was al langer bekend dat er een botsing tussen de aarde en Theia moet zijn geweest. Dat zou ongeveer 4,5 miljard jaar geleden moeten zijn gebeurd, toen de aarde 100 miljoen jaar oud was. Maar het was nog niet duidelijk hoe de botsing ging en wat daarvan terug te vinden is.
Chemische vingerafdruk van maanstenen Om het verleden te achterhalen, keken de onderzoekers naar de chemische 'vingerafdruk' van zeven stenen die astronauten hadden meegenomen van de maan. Die vergeleken ze met zes vulkanische stenen uit het binnenste van de aarde. De stenen waren helemaal gelijk aan elkaar, wat betekent dat ze dezelfde afkomst moeten hebben.
Frontale botsing Om dat mogelijk te maken, moet er bij de botsing een enorme kracht zijn vrijgekomen. Daaruit leiden de onderzoekers af dat de knal tussen de aarde en Theia frontaal moet zijn geweest.
"Theia is grondig door de aarde en de maan gemengd en gelijkmatig verdeeld. Dat verklaart waarom we geen verschillende vingerafdruk zien", zeggen de wetenschappers.
Een andere theorie is dat Theia destijds langs de aarde is gescheerd. Daarbij zou de planeet in stukken zijn gescheurd. De resten zouden in een baan rond de aarde zijn gekomen, wat wij nu zien als de maan. Maar in dat geval zouden de stenen op de maan moeten verschillen van de stenen op aarde, omdat ze een andere afkomst hadden.
STERRENKUNDEAstronomen hebben het grootste zonnestelsel tot dusver ontdekt. Het bestaat uit een grote planeet, die er bijna een miljoen jaar over doet om rond zijn ster te cirkelen.
De gasreus bevindt zich een biljoen kilometer van zijn ster. Zijn baan is daardoor 140 keer groter dan die van Pluto rond onze zon. De voorbije jaren werd een handvol van dergelijke extreme systemen ontdekt, maar dit is veruit het grootste: bijna drie keer zo groot als de vorige recordhouder.
De planeet, 2MASS J2126-8140, en zijn ster, TYC 9486-927-1, waren al bekend maar astronomen wisten niet dat ze samen hoorden. Dat werd eerder toevallig ontdekt door een internationaal team, tijdens een studie naar jonge sterren en bruine dwergen. Details van het onderzoek verschijnen binnenkort in het vakblad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
'Ze zijn zo zwak met elkaar verbonden dat om het even welke nabije ster hun baan volledig verstoord zou hebben'
Simon Murphy, onderzoeker
Toen de onderzoekers vaststelden dat zowel de planeet als de ster zich op ongeveer honderd lichtjaren van de aarde bevonden, zijn ze de beweging van de twee gaan vergelijken. Zo constateerden ze dat ze samen bewogen.
De planeet is ongeveer 12 tot 15 keer zo groot als Jupiter. "Het was een grote verrassing dat een object met een dergelijke kleine massa zich zo ver van zijn centrale ster bevindt", zegt onderzoeker dr. Simon Murphy van de Australische National University. "Dit zonnestelsel kan zich onmogelijk op dezelfde manier gevormd hebben als het onze."
De onderzoekers speculeren dat de ster en de planeet zich 10 tot 45 miljoen jaar geleden vormden uit een filament van gas dat ze samen in dezelfde richting duwde. "Ze kunnen niet in een dichtbevolkte omgeving geleefd hebben", klinkt het. "Ze zijn zo zwak met elkaar verbonden dat om het even welke nabije ster hun baan volledig verstoord zou hebben."
In Honduras hebben archeologen op de vermoedelijke locatie van de legendarische Witte Stad tientallen artefacten opgegraven die meer vertellen over de eeuwenoude stadsbewoners. Een van de ontdekkingen is dat de bevolking waarschijnlijk niet van Mayaanse afkomst is. Dat is opvallend, want de Maya's domineerden toen de regio.
Bij de opgravingen werden ongeveer zestig stenen en keramische fragmenten van bijvoorbeeld potten en andere voorwerpen gevonden. Op veel scherven - die tussen de 500 en 1.000 jaar oud zijn - staan jaguars, hagedissen en vogels afgebeeld. De meest bijzondere vondst is een soort van troon, met ook hierop verscheidene jaguars.
Dat de inwoners van de stad niet van Mayaanse afkomst zijn, vinden de onderzoekers opvallend. Waar de roots van het volk dan wel liggen, is vooralsnog onduidelijk. "Dit lijkt op een nieuwe cultuur, of op z'n minst een andere bevolking dan we normaal in de regio zien'', zo zegt de voorzitter van het Hondurese instituut van antropologie.
De archeologen zijn niet de enige mensen die enthousiast zijn over de opgravingen. De Hondurese president Juan Orlande Hernandez zei in een verklaring dat "we gezegend zijn om zo'n belangrijk moment in de Hondurese geschiedenis mee te maken", zo meldt de Telegraph.
Grootsheid en rijkdom Toch is het nog steeds niet zeker of de beruchte plek daadwerkelijk Ciudad Blanca is. De legende van de stad, die vermoedelijk gehouwen is uit wit steen, is ontstaan in de 16de eeuw toen de Spanjaard Hernán Cortés het verhaal te horen kreeg over een metropool vol gouden standbeelden. In een brief aan de Spaanse koning schrijft hij over een plek die "de steden in Mexico zou evenaren in grootheid en rijkdom". De ontdekkingsreiziger vond de plaats echter nooit.
De legende stopte daar echter niet, en in 2012 laaide het eeuwenoude verhaal weer op. Een vliegtuig met laserapparatuur ontdekte opvallende rechte lijnen in het landschap, wat vervolgens de aandacht van archeologen trok. Toen een expeditie op onderzoek uit ging, werden de resten van een standbeeld gevonden. Genoeg bewijs dus om een groter onderzoek te starten.
Het kan volgens de wetenschappers nog wel jaren duren tot er duidelijkheid is over de echtheid van de stad, maar één ding is zeker: spannend is het allemaal wel.
Check hieronder een documentaire van National Geographic over de Witte Stad.
Hij blijkt toch te bestaan: de mysterieuze negende planeet. Nog niemand heeft de nieuwkomer gezien, ook de twee Amerikaanse ontdekkers niet. Maar de astronomen hebben wel sterke bewijzen: achter Pluto, een heel eind verder zelfs, ligt nog een planeet. In een verre uithoek van ons zonnestelsel cirkelt, volgens de knappe koppen, een hemellichaam rond dat 10 keer groter is dan de aarde.
Hints that a planet 10x bigger than Earth might be lurking at the edge of the solar system http://ow.ly/Xk3MP
Planeet 9 'Planeet 9' of 'Planeet X', zoals de geheimzinnige planeet voorlopig is gedoopt, zou twintig keer de massa van onze aarde moeten hebben en ongeveer 15.000 jaar over een rondje om de zon doen. De ontdekkers leggen het uit in de nieuwste editie van het belangrijke wetenschapsblad The Astronomical Journal, dat woensdag is uitgekomen. Ook het tijdschrift Science wijdt er een artikel aan.
"Dit keer gelijk" Over de aanwezigheid van de verre planeet wordt al langer gekissebist, al eeuwen om wat preciezer te zijn. Geen enkele theorie heeft tot nu toe iets opgeleverd. Konstantin Batygin en Mike Brown, van het California Institute of Technology in Pasadena, denken echter beet te hebben en komen met een ijzersterke claim. "Als je zegt bewijs te hebben voor planeet X, reageert vrijwel iedere astronoom met 'alweer?','' zegt Brown. "Dat zou ik zelf ook zeggen.'' Waarom zou het deze keer anders zijn? "Omdat we dit keer gelijk hebben'', is het zelfverzekerde antwoord.
Gedetailleerde analyses Batygin en Brown hebben zich goed voorbereid op de onvermijdelijke golf van scepticisme, en komen met gedetailleerde analyses van de banen van andere verstaande ruimteobjecten. Ze draaiden daartoe maandenlange computersimulaties. Achter Pluto ligt de zogeheten Kuipergordel, vernoemd naar de Nederlandse astronoom Gerard Kuiper. De band bestaat uit miljarden rotsblokken. Die rotsblokken blijken in groepjes rond de zon te draaien. De kracht die planeet X uitoefent, zou die groepen kunnen verklaren. Meer nog: de banen en bewegingen van de ruimtekeien vallen alleen te verklaren door de effecten van een groter object, nog verder weg.
"Mijn dochter is nog altijd boos dat Pluto door mijn werk geen planeet meer is. Ze heeft gezegd dat ze me pas vergeeft als ik een nieuwe planeet ontdek. En dat hebben we nu gedaan"
Weggestoten De planeet zelf zou, gedurende het onstaan van ons zonnestelsel, zo'n 4,5 miljard jaar geleden, uit het gebied zijn gestoten waar de overige planeten, waaronder onze eigen aarde, zijn ontstaan. Gaswolken zouden de planeet uiteindelijk hebben vertraagd en hem in een vergelegen omloopbaan om de zon hebben gebracht.
Nog nooit gezien En daar, in de verre uithoeken van het ons bekende zonnestelsel, draait planeet X volgens de wetenschappers zijn rondjes. Gezien heeft niemand de planeet ooit en er is, volgens Batygin en Brown, nog veel onderzoek nodig. Alle ruimtefanaten die in 2006 een traantje plengden, toen Pluto werd afgeserveerd als planeet en het sindsdien met het predicaat dwergplaneet moet doen, hebben iets om naar uit te kijken.
Dochter Brown is trouwens de ontdekker van diverse dwergplaneten van de grootte van Pluto. Het zijn zijn ontdekkingen die er onder meer toe geleid hebben dat Pluto niet meer wordt beschouwd als de negende planeet, omdat hij te klein is. "Mijn dochter is daar nog altijd kwaad over", vertelt hij aan de Washington Post. "Ze heeft gezegd dat ze me pas vergeeft als ik een nieuwe planeet ontdek."
Telescoop Als de negende planeet werkelijk bestaat zullen wetenschappers meer objecten vinden die, door de invloed van X, in langgerekte banen om de zon heen draaien. Brown zelf houdt er rekening mee dat, ondanks dit soort aanwijzingen, men pas in het bestaan van de planeet zal geloven als hij te zien is met een telescoop. "Tot er een directe waarneming is, blijft het een hypothese'', zegt de astronoom. "Zelfs al is het een heel goede hypothese.'' Om hun claim kracht bij te zetten, hebben Batygin en Brown tijd gekregen op een van de grootste telescopen van het observatorium van Mauna Kea op Hawaï.
Het unieke lichtpatroon van KIC 8462852, de vreemdste ster in de kosmos, wordt niet veroorzaakt door een groep kometen. Na een analyse van sterren die de afgelopen honderd jaar onder de loep zijn genomen, ligt de eerder zo plausibele verklaring van de NASA in de prullenbak. Is dit astronomische raadsel dan toch het werk van aliens? Volgens de New Scientist zou dat zomaar eens kunnen.
De mysterieuze ster verandert steeds op onverklaarbare wijze van helderheid. Er is iets wat de ster, soms wel voor een vijfde deel, afdekt. Astronomen proberen erachter te komen wat dat iets precies is.
Afgelopen oktober waren er drie verklaringen voor het opmerkelijke verschijnsel: resten van botsende asteroïdes, een enorme groep kometen, meegekomen met een andere ster die dichtbij de bijzondere ster kwam, of een aanwijzing voor buitenaards leven.
Onderzoek Om het raadsel te ontrafelen werd de ster de afgelopen vier jaar gemonitord. Dit proces werd de Kepler missie genoemd, naar de Kepler Space Telescope waarmee het unieke exemplaar in 2009 voor het eerst werd gespot. Met de telescoop werden 150.000 andere sterren bekeken, maar bij geen enkele andere ster is het lichtpatroon dat ster KIC 8462852 uitstraalt te zien.
Bradley Schaefer, onderzoeker aan Louisiana State University, ontdekte dat de ster nog vreemder is dan verwacht. Hij berekende dat er 648.000 kometen van stuk voor stuk meer dan 200 kilometer wijd langs de ster zouden moeten zijn gekomen om het verschijnsel te verklaren. "Onmogelijk," zo stelt hij in het wetenschappelijke tijdschrift.
De KIC 8462852 Het is de opmerkelijkste ster van dit moment. De ster werd voor het eerst bekeken in 1890. De afgelopen 126 jaar, en misschien al wel langer, is de gloed rond de ster gegroeid. Het mysterieuze exemplaar in de kosmos verandert steeds op onverklaarbare wijze van helderheid: het kan zomaar twintig procent van de straling verliezen.
In 2009 werd de ster voor het eerst waargenomen met de Kepler Space Telescope.
In 2011 viel het meerdere burgers op dat één 'bizarre' ster een heel ander lichtpatroon uitstraalde dan de andere sterren. Ook onderzoekers hadden nog nooit zoiets gezien. Een verklaring voor het opmerkelijke lichtpatroon was in eerste instantie een hoop objecten die om de ster heen cirkelt.
Dat zou niet zo raar zijn als de ster jong is. Maar, de ster is niet jong. Als dat zo was, zou er stof omheen zweven dat infraroodlicht uitstraalt. En dat is niet zo.
Aliens
Nu kometen geen optie meer zijn, wordt het werk van buitenaardse wezens wederom aangehaald. "Aliens moeten altijd de laatste verklaring zijn waar je naar kijkt, maar dit ziet eruit als iets dat buitenaardse wezens zouden bouwen," zei onderzoeker Jason Wright van de Penn State Universiteit eerder tegen The Atlantic. Volgens de researcher zijn de objecten rond de ster mogelijk een soort lichtpanelen waarmee buitenaardse wezens proberen energie op te wekken.
De Nederlandse wetenschapsjournalist Govert Schilling noemde het idee dat het mysterieuze licht duidt op aliens eerder al 'flauwekul'. "Een Amerikaanse wetenschapper zei eens dat je voor buitengewone claims ook buitengewoon bewijs moet hebben. En het bestaan van buitenaards leven is een buitengewone claim, waarvoor geen bewijs is. Je moet pas gaan denken aan buitenaardse wezens als al het andere is uitgesloten.''
Ook Schaefer is niet overtuigd van een zogenoemde alien-megastructuur. Het strookt niet met zijn nieuwe bevindingen. Daarbij denkt hij niet dat aliens in 'maar een eeuw' iets kunnen bouwen dat een vijfde deel van een ster kan afdekken. "Of er zit een maas in een van onze weerleggingen, of we hebben een theoreticus nodig die met een nieuwe verklaring komt."
Voor ons is tijd unidirectioneel. De tijd gaat in één richting: vooruit en nooit achteruit. Maar er zijn geen fysicawetten die dit principe als enige optie naar voren schuiven. Een 'spiegeluniversum' - eentje omgekeerd aan het onze - is dus niet uitgesloten. Sommige wetenschappers geloven in zo'n parallel universum, waarin de tijd volgens ons perspectief in omgekeerde richting beweegt.
Waarom de tijd maar in een bepaalde richting beweegt, is een vraag die fysici al langer bezighoudt. Het antwoord zou entropie zijn, de maat van moleculaire wanorde van een systeem, die constant toeneemt. Maar twee gescheiden onderzoeken van prominente fysici, die focussen op de initiële voorwaarden aan de basis van de tijdslijn, tonen aan dat de tijd in twee verschillende richtingen beweegt.
Volgens de wetenschappers creëerde de Big Bang niet alleen ons eigen universum, maar ook een omgekeerd spiegeluniversum, waarin tijd zich in de andere richting verplaatst. Achteruit dus, vanuit ons perspectief. Maar voor wie in het parallelle universum vertoeft, is het net omgekeerd en gaan wij dus 'achteruit'.
Het eerste model werd iets meer dan een jaar geleden gepubliceerd in Physical Review Letters. Het stelt dat een van de basisimplicaties van Newtons zwaartekrachttheorie de voorwaarden creëert om tijd in een bepaalde richting te laten bewegen. De onderzoekers beweren dat de zwaartekracht voor elk afgebakend systeem van deeltjes - zoals ons universum er een is - een punt bereikt waarop de afstand tussen de deeltjes minimaal is. Als de deeltjes dan naar buiten uitdeinen, doen ze dat in twee verschillende tijdsrichtingen.
Januspunt Het ogenblik vóór het uitzetten van de deeltjes wordt het 'Januspunt' genoemd, naar de tweekoppige Romeinse god. "Tijd is niet iets dat vooraf bestaat", vertelt onderzoeker Julian Barbour van de universiteit van Oxford aan Quartz. "We moeten de richting en de stroom van de tijd afleiden van wat er in het universum gebeurt. Als we het zo bekijken, is het logisch te stellen dat de tijd op dat centrale punt aanvangt en wegvloeit in tegengestelde richtingen."
Barbour vergelijkt het Januspunt met het moment waarop een rivier zich in tweeën splitst en in tegengestelde richtingen verderstroomt. "Het is heel eenvoudig", zegt Barbour. "Je begint aan dat centrale Januspunt, waar de beweging chaotisch is, maar dan vormt er zich in beide richtingen een structuur."
Let wel: het is niet omdat de tijd de andere kant zou kunnen opgaan, dat wij dat ooit zo zouden kunnen ervaren. "Wij staan aan de ene kant van het Januspunt", zegt Flavio Mercati van het Perimeter Institute for Theoretical Physics aanQuartz. "Aan de ene kant krijg je jouw eigen tijdslijn en je kan nooit die andere ervaren. Die ligt in jouw verleden."
Entropie Deze theorie is lang niet algemeen aanvaard, maar deed wel stof opwaaien in het wetenschappelijke wereldje. En nu blijken nog eens twee andere fysici, Sean Carroll van het California Institute of Technology in Pasadena en Alan Guth van het Massachusetts Institute of Technology, een gelijkaardig model te hebben ontwikkeld. Ook zij gaan uit van twee parallelle universums, met tegengestelde tijdslijnen en ontstaan uit de Big Bang.
De studie werd nog niet gepubliceerd, maar de wetenschappers beweren dat de theorie nog eenvoudiger is dan die van Barbour en zijn collega's (onder wie ook nog Tim Koslowski van de universiteit van New Brunswick). Het model van Carroll en Guth steunt niet op de zwaartekracht of op deeltjes in een afgebakend systeem, maar enkel op het concept van entropie. De helft van de deeltjes zetten uit naar buiten toe en verhogen zo de entropie. De andere helft convergeert en worden heel compact met als gevolg een afname in entropie. Tot ze langs het centrale punt van het systeem passeren en entropie creëren in de tegengestelde richting.
Trampoline Vergelijk het met een hoop ballen op een trampoline. De helft van de ballen springt op, terwijl de andere helft in het midden samenklit en door de trampoline breekt om een chaotische hoop ballen aan de andere kant achter te laten. Zo leidt de big bang tot entropie in twee verschillende richtingen, in twee verschillende universums. Guth heeft het in de New Scientist over de "tweekoppige tijdslijn". "Omdat de fysicawetten onveranderd blijven, zien we exact hetzelfde in de andere richting."
Ook deze theorie staat nog lang niet op punt. Barbour zegt dat het onderzoek gestoeld is op de klassieke fysica en dat "alles te herdoen is" eens de quantumfysica er wordt bijgesleurd. "In plaats van twee stromen die voortvloeien uit één rivier, zou het meer iets als een fontein kunnen zijn, met heel wat bronnen", zegt Barbour. "Of gewoon een hele reeks bronnen die voortvloeien uit een fontein in verschillende richtingen."
En toch. Als de klassieke fysica op zich al onze voorstellingen van tijd verdraait, dan suggereert dat toch dat er méér zit achter tijd dan onze lineaire, unidirectionele ervaring.
WETENSCHAP Volgens Stephen Hawking staat de mensheid aan de vooravond van wat wel eens één van de meest uitdagende eeuwen van haar bestaan zou kunnen worden. Innovaties op vlak van wetenschap en technologie zijn volgens de wetenschapper zo vergevorderd, dat ze de mens in zijn voorbestaan als soort bedreigen.
De kans dat er zich binnen dit en 1.000 jaar op aarde een allesvernietigende ramp voordoet, is volgens Hawkins nagenoeg 100 procent. Omdat het nog een honderdtal jaren kan duren vooraleer de wetenschap in staat is zelfbedruipende kolonies op andere planeten op te richten, is het volgens de wetenschapper van stellig belang dat we de komende eeuw uiterst voorzichtig zijn. Dat zegt hij in een reactie op de wetenschappelijke doemtheorieën die Lord Rees, een astronoom met blauw bloed, in zijn boek Our Final Century op de wereld loslaat.
'Er zal geen stop gezet worden op de technologische vooruitgang, daarom is het belangrijk ons bewust te worden van de gevaren ervan, en die onder controle te krijgen'
Stephen Hawking
Net als Lord Rees lijkt Hawking ervan overtuigd dat de grootste gevaren waar de mensheid mee af te rekenen krijgt, er van eigen makelij zullen zijn. Vooral de voortsnellende innovatie op vlak van wetenschap en techniek zal zich volgens beide wetenschappers tegen ons keren. Hawking wijst onder meer op de gevaren van nucleaire wapens en genetisch gemanipuleerde virusvarianten. "We zullen niet stoppen met het maken van vooruitgang - laat staan dat we het proces zullen omkeren - dus moeten we ons bewust worden van de gevaren die zo'n vooruitgang met zich meebrengt en proberen om die onder controle te krijgen", zo zegt hij aan The Guardian.
Zijn pessimistische wereldvisie ten spijt lijkt de inmiddels 74-jarige wetenschapper er persoonlijk dan weer een vrij optimistische levenshouding op na te houden. Ondanks het feit dat hij al ongeveer 50 jaar lang lijdt aan een slepende ziekte die langzaam maar zeker zijn hele zenuwstelsel aantast, laat Hawking zich niet ontmoedigen. "Mijn ziekte hindert me nauwelijks in wat ik echt wil doen, namelijk theoretische fysica bedrijven", zegt hij aan The Guardian.
Vorige week nog gaf de briljante fysicus een lezing over zwarte gaten aan het Royal Institution in Londen. Daarin drukte Hawkins zijn overtuiging uit dat het mogelijk moet zijn via een zwart gat door te reizen naar een parallel universum. Hij voegde daar wel aan toe dat het om een "zeer groot, en actief tollend zwart gat" moet gaan. Wie zo'n tijdruimtelijke reis aanvat, hoeft volgens de wetenschapper overigens ook niet meer op een retourticketje naar het thuisfront te rekenen.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
New Scientist
