The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
26-10-2014
VIDEO: Topman Google breekt wereldrecord van skydiver Baumgartner - HLN.be
VIDEO: Topman Google breekt wereldrecord van skydiver Baumgartner - HLN.be
Bron: Ad.nl
Een topman van technologiebedrijf Google heeft gisteren met een skydive vanuit de rand van de ruimte een hoogterecord gebroken. De 57-jarige Alan Eustace viel vanuit ruim 41 kilometer hoogte, verder dan de Oostenrijker Felix Baumgartner in 2012.
Eustace doorbrak de geluidsbarrière en bereikte een snelheid van 1320 kilometer per uur in een vrije val. De Google-directeur deed zijn ruimtesprong boven de woestijn van de Amerikaanse staat New Mexico. Een met helium gevulde ballon bracht hem naar zijn startpunt. Eustace droeg een ruimtepak en -helm en maakte zichzelf los van de ballon. Vijftien minuten na het begin van zijn sprong was hij met een parachute terug op aarde.
"Het was geweldig", vertelt de Google-topman aan The New York Times. "Ik kon de duisternis van de ruimte zien, en verschillende lagen atmosfeer, dat had ik nog nooit gezien."
De sprong maakt deel uit van een project van Paragon Space Development dat commerciële vluchten wil maken naar de stratosfeer.
De voor volgende maand voorziene lancering van een Europees experimenteel ruimtevliegtuigje is uitgesteld om de baan van de IXV fijner uit te werken, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA meegedeeld.
De 'Intermediate eXperimental Vehicle' of IXV diende op 18 november met een lichte Vega-draagraket te vertrekken op de basis Kourou in Frans-Guyana. Maar ESA wil naar eigen zeggen samen met het Franse ruimtevaartbureau CNES de baan bijspijkeren van wat op een vliegend strijkijzer lijkt. Een nieuwe lanceerdatum is er nog niet.
Volgens een bron dicht bij het programma strookte het traject niet met de veiligheidsvoorschriften op Kourou.
De Vega moet de minishuttle op 450 km hoogte uitzetten. Het tuig duikt dan weer de atmosfeer in en dient aan een valscherm neer te ploffen in de Stille Oceaan, waarna een schip het zal oppikken.
Het programma kost, alles inbegrepen, minimaal 170 miljoen euro. Zeven landen nemen primair deel, waaronder België dat voor ongeveer tien procent participeert.
Sabca leverde de actuatoren (een soort hydraulische hefbomen) die de 'flappen' besturen en die dezelfde zijn als voor de Vega. QinetiQ Space speelt een rol in de 'avionics' en software. SAS is betrokken bij de 'operaties' en het grondsegment. De Karolingische dochter van hoofdaannemer Thales Alenia Space werkte mee aan elektrische systemen op de grond en aan het elektronisch geheugen van het tuig zelf.
SterrenkundeIn razendsnel tempo worden nieuwe sterren geboren, maar sommige sterrenstelsels stoppen op een bepaald moment met de aanmaak ervan. Waarom, was tot nu toe een raadsel. Amerikaanse onderzoekers hebben nu ontdekt dat grote zwarte gaten in oudere sterrenstelsels de vorming van nieuwe sterren kunnen tegengaan.
Wanneer je naar de geschiedenis van het heelal kijkt, zie je dat sterrenstelsels voortdurend nieuwe sterren aanmaken. Maar op een bepaald moment stoppen ze daarmee
Grote zwarte gaten spuwen soms elektrisch geladen deeltjes uit met een kracht die de snelheid van het licht benadert. Het nieuwe onderzoek, dat geleid werd door wetenschappers van Johns Hopkins University in Baltimore, biedt belangrijk nieuw bewijs dat het deze radiostraling is die voorkomt dat het hete gas afkoelt en een nieuwe ster vormt.
"Wanneer je naar de geschiedenis van het heelal kijkt, zie je dat sterrenstelsels voortdurend nieuwe sterren aanmaken", zegt Tobias Marriage, assistent-professor fysica en astronomie aan Johns Hopkins. "Op een bepaald moment stoppen ze met de vorming van nieuwe sterren. De vraag is: waarom? Die actieve zwarte gaten bieden een verklaring."
De wetenschappers publiceerden hun bevindingen in het vakblad Monthly notices of the Royal Astronomical Society. Voor hun onderzoek pasten ze een techniek toe die normaal gebruikt wordt om grote clusters van sterrenstelsels te bestuderen: het Sunyaev-Zel'dovich effect. Dat treedt op wanneer energetische elektronen inwerken op heet gas, een restant uit vroegere tijden, toen het universum duizend keer warmer en een miljard keer dichter was.
Uit-knop
Als gas heet blijft, kan het niet samengeperst worden. En dan komen er geen nieuwe sterren bij
Sterren vormen zich wanneer heet gas in een sterrenstelsel gezogen wordt, afkoelt en samengeperst wordt. Een deel van het gas komt in het zwarte gat terecht, dat samen met de sterrenpopulatie groeit. Deze cyclus blijft zich herhalen. Meer gas wordt in het stelsel gezogen, meer sterren beginnen te schijnen en het centrale zwarte gat wordt groter en groter.
Maar in de meeste vergevorderde sterrenstelsels koelt het gas niet meer af. "Als het gas heet blijft, kan het niet samengeperst worden", legt Marriage uit. "En dan komen er geen nieuwe sterren bij."
De onderzoekers stelden vast dat vergevorderde sterrenstelsels met een actief centraal zwart gat allen heet gas én een gebrek aan jonge sterren bevatten. "Dit is cruciaal bewijs dat deze radiostraling de uit-knop is voor het aanmaken van sterren", klinkt het. Waarom zwarte gaten in deze sterrenstelsels radiostraling beginnen uit te zenden, is echter nog niet duidelijk.
SterrenkundeIn tegenstelling tot sterren, die we vaak zelfs met het blote oog kunnen zien, zijn planeten zwak en piepklein. Toch ontdekken astronomen voortdurend nieuwe, verre werelden. De NASA-ruimtetelescoop Kepler alleen al heeft bijna 3.000 mogelijke exoplaneten gevonden. Hoe kan dat, als ze onzichtbaar zijn? Scientific American legt het uit in een video.
De meeste planeten worden ontdekt met een indirecte methode. Een daarvan is de methode van de radiale snelheid, gebaseerd op de zwaartekracht die planeten uitoefenen op sterren.
Wanneer sterren bewegen, vindt een subtiele verandering plaats in de kleur van het licht dat ze uitstralen. Dat is het Dopplereffect: een ster die zich dichtbij een planeet bevindt, straalt iets blauwer licht uit; verder weg wordt het licht roder. Door deze subtiele veranderingen te bestuderen, kunnen astronomen planeten opsporen.
Bij deze techniek wordt gebruik gemaakt van een micro-zwaartekrachtlens. Einsteins algemene relativiteitstheorie leert dat grote objecten lichtstralen kunnen ombuigen als een lens. Wanneer twee sterren op één lijn staan, is het gevolg dat de ster op de achtergrond groter lijkt. Wat astronomen dan zien, is dat de zwakke, verre ster helderder wordt en daarna weer dooft.
Planeten kunnen deze lichtstralen ook buigen. Indien de zwakke ster op de achtergrond helderder wordt en daarna dooft op een meer hakkelende manier, verraadt dat de aanwezigheid van een planeet bij de voorgrondster.
Dit is de methode waarmee de Keplertelescoop al massa's planeten ontdekte. Wanneer een planeet in zijn gezichtsveld komt, blokkeert die een minieme hoeveelheid sterrenlicht. Hoewel de planeet te klein is om hem te zien, is zijn aanwezigheid voelbaar. Door deze minimale lichtschommelingen in kaart te brengen, heeft Kepler al bijna 3.000 mogelijke exoplaneten ontdekt.
Het is misschien niet langer een uit de lucht gegrepen term, want als het over een korte periode gaat, blijkt er wel degelijk een soort leven na de dood te bestaan. Volgens wetenschappers aan de Universiteit van Southampton blijft het bewustzijn minstens nog enkele minuten intact nadat de hersenen gestopt zijn met werken.
Het is iets dat tot voor kort onmogelijk werd geacht. De dood is een onvermijdelijk gevolg van het leven, maar onderzoekers geloven nu dat het misschien niet zo zwart-wit is. In de grootste studie rond het onderwerp ooit onderzochten ze gedurende vier jaar de bijna-doodervaringen na een hartstilstand van 2.000 mensen uit het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Oostenrijk. Wat blijkt? 40 procent van de mensen die de hartstilstand overleefden, beschreven een soort bewustzijn nadat ze eigenlijk al klinisch dood waren.
Drie minuten Een 57-jarige man beweerde zelfs dat hij uit zijn lichaam trad en zijn eigen reanimatie vanuit een hoek van de kamer gadesloeg. En dat terwijl hij fysiek bewusteloos was en eigenlijk 'dood' gedurende zeker drie minuten.
De man uit Southampton was in staat om de acties van de verpleging tot in de details te vertellen en kon zelfs het geluid van de hartmonitor accuraat beschrijven.
Dokter Sam Parnia, een voormalig onderzoeker aan de Southampton Universiteit, die het onderzoek leidde, zegt: "De man beschreef alles wat er in de kamer gebeurd was, maar belangrijker nog, hij had twee bliepjes gehoord van de machine die om de drie minuten een geluid maakt. Dus konden we meten hoelang de ervaring duurde."
"Hij klonk erg geloofwaardig en alles wat hij zei was ook echt gebeurd."
Van de 2060 patiënten met een hartstilstand die bestudeerd werden, overleefden ongeveer 330 mensen. 140 van hen beweerden een bijna-doodervaring te hebben gehad.
Helder licht Dokter Parnia, die nu aan de State Universiteit van New York werkt, voegt eraan toe dat veel mensen een gevoel van rust beschreven, of het feit dat de tijd net sneller of trager ging, terwijl sommigen een helder licht of de zon zagen.
Anderen beschreven dan weer een gevoel van angst, alsof ze verdronken of hun lichaam door diep water werd gesleurd.
Hij gelooft dat nog meer mensen mogelijk gelijkaardige ervaringen hebben, maar ze dit door hersenschade of verdovende medicijnen niet meer kunnen herinneren. "Naar schatting hebben miljoenen mensen levendige ervaringen in verband met de dood, maar het wetenschappelijk bewijs daarvoor is op z'n zachtst gezegd ambigu."
Volgens hem veronderstellen mensen vaak dat het om hallucinaties of illusies gaat, maar "het lijkt wel degelijk over echte gebeurtenissen te gaan". Hij hoopt dan ook op verder onderzoek naar het onderwerp.
De studie werd gepubliceerd in het magazine Resuscitation.
Curiosity Tijdens zijn eerste twee jaren op Mars ontdekte NASA's Curiosity dat er ooit leven mogelijk was op de Rode Planeet. Een gigantische ontdekking, waar tien jaren van voorbereidingen, technische moeilijkheden en overwinningen aan vooraf gingen. In zijn boek 'Mars Rover Curiosity' biedt hoofdingenieur Rob Manning een exclusieve blik achter de schermen van het project.
'Mars Rover Curiosity, An inside account from Curiosity's chief engineer' biedt de lezer een getuigenverslag van de planning en de bouw van het meest complexe staaltje machinerie dat ooit ontworpen is om op een andere planeet te landen. Technische uitdagingen, bezuinigingen en ontwerpwijzigingen achtervolgden het team, wat uiteindelijk leidde tot twee jaar uitstel van de missie.
Maar tien jaar en twee miljard dollar later kan het team het ene succes na het andere vieren. Afgelopen zomer vierde de Curiosity zijn tweede verjaardag op Mars. In die tijd deed de Marswagen tal van baanbrekende ontdekkingen. Een overzicht.
Een van zijn eerste ontdekkingen deed de Curiosity al vlak na de landing op Mars. In september 2012 vond de Marsjeep rotsen die vermoedelijk afgerond en afgevlakt waren door een oude rivier. De lagen van het grondgesteente zijn volgens wetenschappers het bewijs dat er ooit een kniediepe waterstroom was. Waar het water naartoe ging, is nog niet duidelijk: mogelijk verdween het in de rotsen of verdampte het in de atmosfeer.
Leven op Mars?
In december 2012 maakte NASA groot nieuws bekend. De Curiosity had in de bodem van de Rode Planeet heel wat tekenen van leven gevonden. Uit metingen bleek dat de juiste omstandigheden er aanwezig waren om levende microben te ondersteunen. Door in de gesteenten te boren, ontdekte de Marsjeep de sleutelingrediënten die leven mogelijk maken: koolstof, waterstof, zuurstof, fosfor en zwavel. De kleimineralen en het weinige zout die gevonden werden, wijzen uit dat er ooit drinkbaar water geweest kan zijn.
Het beste bewijs dat tot nu toe gevonden werd, zijn foto's van kiezelstenen die de Curiosity nam in de Gale-krater. De stenen zijn samengesteld uit zand, zoals typisch in rivierbeddingen op Aarde. Wanneer stenen door wind en zandstormen verweren, worden ze rauw en hoekig. Maar volgens wetenschappers is te zien dat nagenoeg alle van de 515 geanalyseerde kiezelstenen vlak, glad en afgeslepen zijn.
Aan de hand van gegevens die de Curiosity in zijn eerste 300 dagen op de planeet verzamelde, kon in mei 2013 voor het eerst worden vastgesteld aan hoeveel straling astronauten worden blootgesteld tijdens een reis naar Mars. De stralingen overschrijden de limiet die NASA vooropstelt. Op basis van deze informatie kunnen ruimtevaartuigen en ruimtepakken gebouwd worden die mensen tijdens verre ruimtereizen kunnen beschermen.
Inseptember 2013 stelde NASA vast dat de Curiosity nog geen enkel spoor van methaan had gevonden in de atmosfeer van Mars. Dat doet de kans dat er leven is slinken. Levende organismen, zoals wij die kennen, produceren methaan. Om te bewijzen dat er ooit leven op Mars was, gingen wetenschappers daarom op zoek naar deze substantie. De zoektocht gaat intussen nog steeds verder.
Wetenschappers verwonderen zich over de variëteit aan grond- en steensoorten die gevonden werden in de Gale-krater. De Curiosity ontdekte er verschillende soorten grind, vulkanische gesteenten, duinen, moddergesteenten en barsten vol mineralen. Uit foto's blijkt overigens dat de rode stof die de planeet kenmerkt maar een dun laagje is. Daaronder is Mars wit.
Onlangs bereikte de Marsjeep zijn ultieme bestemming, Mount Sharp. De Curiosity zal de komende jaren de geologische lagen van de berg onderzoeken.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Ongewone gebeurtenis in de ruimte: komeet scheert langs Mars - HLN.be
Ongewone gebeurtenis in de ruimte: komeet scheert langs Mars - HLN.be
Bron: Belga
De komeet Siding Spring is zondagavond op korte afstand langs de planeet Mars gevlogen. De komeet naderde de rode planeet tot op 140.000 kilometer, een derde van de afstand tussen de aarde en de maan. Toen de afstand het kleinst was, om 20.27 uur, had de komeet een snelheid van 203.000 kilometer per uur in verhouding tot Mars. Dat meldt de NASA.
Het is de eerste keer in de geschiedenis van de wetenschappen dat een komeet een planeet zo dichtbij nadert. "We zijn allemaal zeer enthousiast", zegt Guy Webster van het Jet Propulsion Laboratory van het ruimtevaartagentschap van de VS.
De NASA bracht voor de ongewone gebeurtenis ruimtesonden, telescopen en Mars-voertuigen in stelling. Wetenschapper willen op die manier belangrijke gegevens verzamelen: over de samenstelling van kometen, die overblijfsels zijn van het ontstaan van ons zonnestelsel, maar ook over de wisselwerking tussen de atmosfeer van Mars en haar omgeving.
De komeet met de wetenschappelijke benaming C/2013 A1 stamt uit de zogenaamde Oortwolk. Dit verre gebied in het heelal is sinds het ontstaan van het planetenstelsel nauwelijks veranderd. De ontdekker van de komeet is Robert H. McNaught in het Siding Spring Observatorium in Australië.
Minstens zestien apparaten in het heelal en op Mars zijn volgens de NASA betrokken bij de analyse, onder meer Mars-verkenner Curiosity en ruimtetelescoop Hubble. Ook ruimtesonde Maven, die kortgeleden Mars bereikte, wordt ingezet. De eerste gegevens en beelden over het voorblijvliegen van de komeet worden volgens Webster maandag verwacht.
De mysterieuze onbemande minispaceshuttle van de Amerikaanse luchtmacht is gisteren na een ruimtevlucht van 22 maanden op Aarde geland. Het gaat om de langste missie van de ruimtedrone tot hiertoe.
De derde missie van de X-37B, in het jargon OTV-3, begon op 11 december 2012 van op Cape Canaveral. De miniatuurversie van de spaceshuttle van de NASA ging toen met een Atlas-5 draagraket de ruimte in. De drone landde gisteren op de basis Vandenberg in de Amerikaanse staat Californië.
De X-37B vloog voor het eerst in 2010, acht maanden lang. De tweede missie startte in maart 2011 en duurde vijftien maanden. Wat het onbemande ruimtetuig precies doet, is niet geweten en is aldus een goed bewaard geheim. Experts vermoeden dat het vijf ton wegende tuig mogelijk deel uitmaakt van een ultramodern spionageprogramma.
De mysterieuze onbemande minispaceshuttle van de Amerikaanse luchtmacht X-37B maakt zich op om dinsdag te landen. Dat heeft de Luchtmachtbasis Vandenberg in Californië, waar het tuig moet landen, gisteren (plaatselijke tijd) meegedeeld.
De derde missie van een X-37B, in het jargon OTV-3, begon op 11 december 2012 van op Cape Canaveral. De miniatuurversie van de spaceshuttle van de NASA ging toen met een Atlas-5 draagraket de ruimte in.
De terugkeer op de Luchtmachtbasis Vandenberg in Californië is voor dinsdag (plaatselijke tijd) voorzien. Het exacte tijdstip hangt af van het weer, zo klonk het.
De X-37B vloog voor het eerst in 2011, acht maanden lang. De tweede missie startte in maart 2011 en duurde vijftien maanden.
Wat het onbemande ruimtetuig precies doet, is helemaal niet geweten en is aldus een goed bewaard geheim.
Mars OneDe ruim 200.000 mensen die zich enthousiast hebben aangemeld voor Mars One, de Nederlandse stichting met als doel in 2025 een ruimtekolonie op Mars te stichten, zullen zich na publicatie van eenrecent onderzoek nog wel even achter hun oren krabben. Dat onderzoek voorspelt namelijk onder meer dat ze zullen gaan verhongeren.
Het onderzoek werd uitgevoerd door studenten van de prestigieuze Amerikaanse universiteit MIT. De onderzoekers analyseerden de plannen en data die Mars One vooralsnog heeft gepubliceerd rond de enkele reis naar de rode planeet. Ze concludeerden dat het initiatief zal falen in zijn huidige vorm.
De MIT-studenten ontwikkelden een speciaal instrument waarmee ze standaardvoorwaarden voor een succesvolle kolonisatie van Mars naast de missieplannen legden. Daar rolde het voor de aspirant-kolonisten niet rooskleurige vooruitzicht uit.
Heikele punten
Allereerst wringt het in de Mars One-plannen bij de productie en opslag van voedsel. Volgens de studenten kan dat in de huidige plannen niet voldoen aan het aantal calorieën dat de Marsreizigers dagelijks nodig zullen hebben. De kolonisten zouden daardoor na verloop van tijd simpelweg verhongeren.
Een ander probleem is het onderhouden van de gewassen die de kolonisten willen gaan verbouwen. De gewassen zorgen voor een gevaarlijk hoog zuurstofgehalte in de atmosfeer van de kolonie. Zo zou een kleine brand daardoor al snel de ondergang van Mars One kunnen inleiden. De technologie die Mars One wil gebruiken om het zuurstof uit de lucht te filteren en die tegelijkertijd het stikstofniveau op peil moet houden zodat de luchtdruk gewaarborgd blijft, is volgens de MIT-studenten nog niet geavanceerd genoeg voor een dergelijke reis.
Verder stellen de wetenschappers dat er voor een succesvolle stichting van de kolonie vijftien lanceringen van zogeheten Falcon Heavy's nodig zijn. Een Falcon Heavy is een ruimtevaartuig dat momenteel nog in ontwikkeling is en een bulk aan vrachtgoederen mee de ruimte in kan nemen.
Het aanschaffen en lanceren van een Falcon Heavy is niet goedkoop. De studenten schatten dat Mars One per Falcon Heavy-lancering ongeveer 300 miljoen dollar kwijt is, wat het totale kostenplaatje voor de lanceringen op zo'n 4,5 miljard dollar brengt.
Mars One-directeur Bas Lansdorp zei tegen website Populair Science dat het MIT-onderzoek gebaseerd is op onvolledige data, waardoor de schattingen van de studenten niet kloppen. Een van de student-onderzoekers, Sydney Do, reageerde tegenover Popular Science al meteen op de opmerkingen van Lansdorp. Hij zei dat hij graag inzage zou krijgen in de daadwerkelijke cijfers van Mars One, zodat ze hun onderzoek kunnen actualiseren.
Wel erkende Lansdorp dat de studenten op een punt in hun onderzoek gelijk hadden: de kanttekening rond het meenemen van reserve-onderdelen.
De studenten berekenden dat ongeveer 62 procent van de vracht naar Mars moet bestaan uit reserve-onderdelen wanneer er niet binnen twee jaar na de eerste missie een volgende missie op het programma staat, zoals Mars One heeft gepland. De studenten baseerden hun percentage op cijfers van het ruimtestation ISS en hoe vaak daar onderdelen vervangen moeten worden.
De maan De maan mag dan lijken op een stille, kale satelliet, ooit was hij het toneel van een reeks heftige vulkanen die het oppervlak tekenden. Decennialang gingen onderzoekers ervan uit dat dat een miljard jaar geleden gebeurde. Maar uit een nieuwe studie blijkt dat de vulkanische activiteit op de maan slechts geleidelijk afnam en 100 miljoen jaar geleden nog bezig was - de tijd waarin onze aarde bevolkt was door dinosaurussen.
Amerikaanse en Duitse wetenschappers kwamen tot die conclusie op basis van observaties van de Lunar Reconaissance Orbiter (LRO) van NASA. De hogeresolutiebeelden toonden verspreid over de vulkanische vlakten van de maan rotsafzettingen die minder dan 100 miljoen jaar oud zijn.
Een van de grootste daarvan, Ina genoemd, werd al in beeld gebracht door de astronauten van Apollo 15 en intensief bestudeerd. Onderzoekers concludeerden dat Ina vrij jong was. Maar omdat er niet meer voorbeelden gevonden werden, werd aangenomen dat er 'recent' geen wijdverbreide vulkanische activiteit was.
Geen uitzondering
De beelden van de LRO onthulden nu echter dat er nog gelijkaardige gebieden op de maan zijn. Onderzoekers van de universiteiten van Arizona en Westfalen ontdekten er in totaal 70, verspreid over het maanoppervlak. Het grote aantal, de grote verspreiding en de afmetingen van de kraters wijzen erop dat vulkanische activiteit in een later stadium geen uitzondering was, maar een belangrijk deel van de geologische geschiedenis van de maan.
Drie van de afzettingen worden geschat op minder dan 100 miljoen jaar oud. Ina zelf is mogelijk zelfs minder dan 50 miljoen jaar oud. De vlakten rond deze gebieden worden toegeschreven aan vulkanische activiteit die ongeveer 3,5 miljard jaar geleden startte en grofweg een miljard jaar geleden eindigde.
Temperatuur
Deze bevindingen zijn van het soort dat ons zal dwingen de boeken over de maan te herschrijven
John Keller, onderzoeker
"Deze bevindingen zijn van het soort dat ons zal dwingen de boeken over de maan te herschrijven", zegt onderzoeker John Keller. Het is inderdaad een ingrijpende ontdekking. Het grote aantal bewijzen suggereert dat de vulkanische activiteit op de maan een miljard jaar geleden niet abrupt stopte, maar geleidelijk afnam. Deze nieuwe informatie is in strijd met wat onderzoekers tot nu dachten over de temperatuur binnenin de maan.
Dit zou immers betekenen dat radioactieve elementen de maan van binnenuit warm houden. "Het bestaan en de leeftijd van de afzettingen zeggen ons dat de mantel van de maan heet genoeg moest blijven om magma te kunnen aanmaken voor de kleine uitbarstingen", zegt onderzoeker Sarah Braden.
De wind joelt er met de snelheid van het geluid, ruim 1.200 kilometer per uur. De temperatuur is meer dan 1.500 graden boven nul, "heet genoeg om ijzer te smelten". Erg herbergzaam is het niet op de planeet WASP-43b. Wetenschappers hebben de weersomstandigheden daar in kaart gebracht. Dat is niet eerder zo nauwkeurig gedaan bij een planeet in een ander stelsel, meldden de onderzoekers.
Het onderzoek gebeurde met de ruimtetelescoop Hubble. De planeet is ongeveer even groot als Jupiter, de grootste planeet in ons zonnestelsel, maar weegt ongeveer twee keer zo veel. Dat komt doordat de planeet bestaat uit dichte wolken gas. ,,Er is niets aan de oppervlakte te zien, zoals oceanen of werelddelen'', aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
De planeet staat heel dicht bij zijn ster. Een omloop duurt maar 19 uur. De aarde doet daar 1 jaar over. Er zijn maar weinig planeten met zo'n korte omloop bekend. Eén kant van WASP-43b is constant naar de ster gericht en baadt in het licht. De andere kant is donker, net als onze maan. Op die donkere kant van de planeet is het nog altijd 500 graden boven nul.
Door de hitte is al het water op de planeet verdampt. Het zit in de atmosfeer, waardoor het vanaf de aarde te meten is. Dat kan wetenschappers helpen om uit te zoeken hoe zulke grote planeten ontstaan en zich ontwikkelen. ,,Water speelt een belangrijke rol bij het ontstaan van reuzenplaneten, omdat kometen de jonge planeten bombarderen. Ze leveren veel water en andere moleculen die we kunnen waarnemen'', schrijven ze. In ons zonnestelsel kan dat niet. Op vergelijkbare planeten als Jupiter en Saturnus is het water namelijk bevroren en diep in het gas weggezonken. Satellieten kunnen daar niet kijken.
Astronomie Amerikaanse astronomen hebben een dode ster ontdekt die evenveel energie produceert als tien miljoen zonnen. Hoe dit mogelijk is? Niemand die het weet. Omwille van de grote energie van het hemellichaam dachten wetenschappers tot nu dat het om een zwart gat ging.
Wetenschappers onder leiding van fysicaprofessor Fiona Harrison van de Californische universiteit Caltech ontdekten de ster met de NuSTAR-telescoop van NASA. "Dit kleine overblijfsel is een echte krachtpatser. We hebben nooit eerder zoiets gezien", zegt Harrison. "We dachten dat een object met zo veel energie wel een zwart gat moest zijn."
Omdat het object met grote regelmaat pulseert, zijn de astronomen er echter zeker van dat het om een pulsar gaat. Dat is de laatste levensfase van een ster met een massa van ongeveer tien keer de zon. Als pulsar is de ster meestal nog hoogstens twee keer zo zwaar als de zon. Dat is ook nu het geval, maar deze pulsar is wel honderd keer helderder dan normaal.
We hebben nog nooit een pulsar gezien die qua helderheid nog maar in de buurt kwam van dit exemplaar
Dom Walton, postdoctoraatsstudent Caltech
"We hebben nog nooit een pulsar gezien die qua helderheid nog maar in de buurt kwam van dit exemplaar", zegt postdoctoraatsstudent Dom Walton. "We hebben geen idee hoe dit mogelijk is. Theoretici zullen hier een vette kluif aan hebben."
De pulsar werd begin dit jaar ontdekt in het sterrenstelsel M82 op twaalf miljoen lichtjaren van de aarde. Harrison, Walton en collega's beschrijven hun ontdekking in het vakblad Nature.
"We wisten dat een pulsar iets helderder kon zijn dan de gekende limiet", zegt Walton, "maar deze ster blaast die limiet gewoon weg." De ster overschrijdt de Eddingtonlichtkracht, de maximale lichtkracht die een gas kan hebben alvorens het uit elkaar geblazen wordt. De astronomen staan dus voor een gigantisch raadsel.
Sterrenkunde De ruimtesonde Solar Dynamics Observatory van NASA heeft prachtige beelden gemaakt van een materiebrug in de atmosfeer van de zon. Dat is een heldere wolk van zonnegas, die zich boven het oppervlak van de zon uitstrekt.
De sonde, die de zon vijf jaar lang 24 uur op 24 in de gaten houdt, hield de materiebrug eind september enkele dagen in het vizier terwijl hij met de zon mee roteerde. De slangachtige brug is 1,6 miljoen kilometer lang. Mocht ze recht zijn, zou ze bijna volledig rond de zon reiken.
"Materiebruggen blijven in de atmosfeer van de zon hangen door sterke magnetische krachten", laat NASA in een verklaring weten. "Hoewel ze zeer onstabiel zijn, kunnen ze dagen of zelfs weken stand houden."
Volgens de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie fotografeerde de SDO de materiebrug in verschillende lichtgolflengtes. Elk beeld licht materiaal van verschillende temperaturen uit. Op deze manier komen wetenschappers meer te weten over het ontstaan van een dergelijke structuur.
De SDO legde vorige week ook een middelgrote zonnevlam op beeld vast, die donderdagmiddag op zijn hoogtepunt was.
NASA bekijkt al sinds de jaren 50 van vorige eeuw de mogelijkheid van een bemande ruimtevlucht naar Mars, maar tot vandaag heeft nog nooit een mens een voet op de Rode Planeet gezet. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft nu door SpaceWorks laten onderzoeken of zo'n peperdure expeditie niet veel goedkoper kan. Zo zou de bemanning kunstmatig in een 'winterslaap' kunnen gehouden worden tijdens de vlucht van ongeveer 180 dagen. Daarmee zou 180 ton aan gewicht kunnen uitgespaard worden. En dus ook veel geld.
De diepe slaap, ook gekend als torpor, vermindert de metabolische functies aanzienlijk. Torpor komt in de natuur voor bij sommige zoogdieren en vogels en bij de mens in het geval van onderkoeling. "De medische winterslaap bestaat al sinds 1980 maar wordt vooral sinds 2003 gebruikt bij kritieke traumapatiënten in ziekenhuizen", zei ruimtevaartingenieur Mark Schaffer van SpaceWorks op het International Astronomical Congress in Toronto. "In de meeste grote ziekenhuizen bestaan er procedures om medische onderkoeling toe te passen op patiënten om hen in leven te houden tot ze de behandeling aankunnen die ze nodig hebben."
Van 1 week naar half jaar onderkoeling In combinatie met intraveneuze voeding zou de bemanning van een Marsvlucht in winterslaap kunnen worden gebracht. Zo'n tripje duurt wel in het beste geval 180 dagen, enkele rit. Tot nu toe worden patiënten maximaal ongeveer een goede week in stase gehouden. Voor bemande Marsvluchten zouden artsen dat dus moeten opdrijven tot 180 dagen". Om de torporstaat te bereiken moet de lichaamstemperatuur naar omlaag gebracht worden tot 34 à 32 graden. Dat duurt ongeveer zes uur.
En als men erin slaagt die staat bijna een half jaar aan te houden, zou dat alvast een geweldige financiële besparing betekenen voor een bemande vlucht naar de Rode Planeet. De astronauten zouden immers veel kleinere ruimtetuigen nodig hebben met een pak minder voorzieningen. Geen keuken, geen fitnesstoestellen, geen grote woonruimtes, en minder water, eten en kledij. SpaceWorks berekende dat in totaal de basisvereisten voor zo'n torporvlucht van 400 naar ongeveer 220 ton zouden zakken.
Psychologisch voordeel Een van de ontwerpen omvat overigens een tollende leefruimte met een lichte zwaartekracht om het bot- en spierverlies op te vangen. Als alternatief om de hele bemanning te laten inslapen zou ook telkens 1 persoon twee-drie dagen wakker gehouden kunnen worden en die vervolgens veertien dagen in winterslaap te brengen. Zo is er altijd iemand die het ruimteschip kan besturen en wetenschappelijke experimenten kan uitvoeren.
Tot slot is er ook nog een psychologisch voordeel aan de winterslaap voor ruimtevaarders. "Je zit niet 180 dagen vast in een blik maar je gaat slapen, wordt wakker en je bent er", zei Schaffer. Het is allemaal nog zo ver niet maar de voorlopige resultaten zijn volgens Schaffer alvast veelbelovend.
In 1930 werd Pluto bestempeld als een planeet. Rond 1977 gingen er echter enkele kritische stemmen op die ervoor zorgden dat de planeet gederangeerd werd tot dwergplaneet. Nu bewandelen wetenschappers echter opnieuw het eerste pad en zou Pluto weer een echt planeet genoemd kunnen worden (of toch ongeveer).
Voor ruimteliefhebbers is het een van hun favoriete discussieonderwerpen: wat is Pluto en is het in godsnaam een planeet of mogen we de ster voor altijd wat kleineren? In 2006 werden tijdens een grootschalige conferentie enkele richtlijnen vastgelegd die hierover duidelijkheid moeten scheppen. Een planeet kan pas de eervolle titel verdienen wanneer het in een baan rond de zon draait, er voldoende massa aanwezig is om een hydrostatisch evenwicht te bereiken (een mooie uitleg om te verwoorden dat een planeet eigenlijk rond moet zijn) en de planeet haar baan heeft schoongeveegd van ander puin.
Tijdens de conferentie werd er gestemd: Pluto moest de titel afgeven omdat de planeet niet groot genoeg werd geacht. Zo krijgt Pluto concurrentie van Eris, die 27 procent groter is. Tot zover was het lot dus beslecht.
Nu wil een afdeling van Harvard opnieuw een internationale conferentie organiseren om voor eens en altijd duidelijkheid te scheppen. Zo willen vele wetenschappers de definitie van een planeet graag eens herdefiniëren aangezien "een kleine fruitboom nog altijd een fruitboom is, en een baby hamster een dier is." Veel wetenschappers zijn het erover eens dat het begrip 'planeet' doorheen de tijd van betekenis kan veranderen. "Zelfs de kleinste bolvormige klomp materie die gevormd wordt rond sterren en stellaire overblijfselen, is een planeet", claimen ze.
Liefhebbers van het universum kunnen dus weer wat hoop koesteren, al zal Pluto waarschijnlijk altijd met het label van dwergplaneet moeten leven. De stemming zal door de wetenschap namelijk niet overgenomen worden, wel kan het soelaas bieden dat een groot deel van de respondenten Pluto wél een planeet vindt.
NASA bekijkt al langer de mogelijkheid van een bemande ruimtevlucht naar Mars en liet nu ook onderzoeken of dat veel goedkoper kan. Zo zou de bemanning kunstmatig in een 'winterslaap' kunnen gehouden worden tijdens de vlucht van 180 dagen. Daarmee zou liefst 180 ton aan gewicht kunnen uitgespaard worden.
De diepe slaap, gekend onder de term torpor, vermindert sterk de metabolische functies van de astronauten. Torpor komt ook op natuurlijke wijze voor in het geval van onderkoeling. "Therapeutische torpor bestaat al sinds 1980 en is vooral sinds 2003 belangrijk voor de behandeling van patiënten in kritieke toestand in ziekenhuizen", zegt ruimtevaartingenieur Mark Schaffer van SpaceWorks, dat het onderzoek uitvoerde. "In de meeste grote ziekenhuizen bestaan er procedures om therapeutische onderkoeling toe te passen op patiënten om hen in leven te houden tot ze de behandeling kunnen krijgen die ze nodig hebben."
Van 1 week naar half jaar onderkoeling In combinatie met intraveneuze voeding zou de bemanning van een vlucht naar Mars in winterslaap kunnen gebracht worden. Zo'n trip duurt wel in het beste geval 180 dagen, enkele rit. Tot nu toe worden patiënten maximaal ongeveer een week in torporstaat gehouden. "Voor bemande Marsvluchten moeten we dat dus opdrijven tot 90 à 180 dagen", aldus Schaffer.
Het systeem zou een geweldige financiële besparing betekenen. De astronauten zouden kleinere ruimtetuigen nodig hebben met minder voorzieningen. Geen keuken, geen fitnesstoestellen, minder water, eten en kledij. Een van de ontwerpen omvat een tollend leefgebied met lage zwaartekracht om het bot- en spierverlies te ondervangen.
SpaceWorks berekende dat er vijf keer minder drukvolume zou nodig zijn voor een bemanning in winterslaap en drie keer minder benodigd gewicht, met inbegrip van voedsel en water. In totaal zakken de basisvereisten voor zo'n torporvlucht van 400 naar ongeveer 220 ton. Een serieuze besparing dus.
Twee kleine sterren hebben begin dit jaar een enorme zonnevlam voortgebracht. Zo'n vlam is een uitbarsting van deeltjes. De explosie was 10.000 keer zo fel als de grootste vlam die ooit bij onze zon is gemeten. Dat meldde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
Een zonnevlam ontstaat door magnetische velden op sterren, zoals de zon. Die velden bewegen en beïnvloeden elkaar. Daardoor kan spanning zich opbouwen. Als die energie vrijkomt, schiet de ster een wolk van deeltjes de ruimte in als ontlading. Die deeltjes zorgen op aarde voor het poollicht.
Op 23 april was er zo'n 'sterrenvlam' bij twee sterren die om elkaar heen draaien. De Amerikaanse ruimtetelescoop Swift zag dat. Het licht van de zonnevlam was een paar minuten lang zelfs helderder dan de beide sterren bij elkaar. De temperatuur in de explosie was ongeveer 200 miljoen graden. Dat is 12 keer zo heet als de kern van onze zon.
Ongeveer 3 uur later was het weer raak. De sterren produceerden een tweede zonnevlam, die bijna even fel was als de eerste. In de 2 weken erna kwamen er nog een stuk of vijf vlammen, maar die werden steeds zwakker. De onderzoekers vergelijken het met de naschokken van een aardbeving.
De twee sterren zijn drie keer zo klein als onze zon. Dat maakt het opmerkelijk dat ze zulke enorme vlammen kunnen produceren. "We hadden geen idee dat ze dit in zich hadden", aldus onderzoekster Rachel Osten. De gigantische uitbarstingen komen doordat de beide sterren heel jong zijn en heel snel om hun as draaien. Daardoor bouwen ze veel magnetische spanning op. Onze zon is veel ouder en draait rustiger om zijn as. Mensen hoeven dus niet te vrezen voor zulke grote vlammen.
Europa probeert op 12 november een verkenner op het oppervlak van een komeet te zetten. Dat heeft de Europese ruimtevaartorganisatie ESA aangekondigd. Nog nooit is een verkenner geland op een komeet.
De sonde Rosetta met de verkenner Philae vliegt nu nog rond de komeet 67P/Tsjoerjoemov-Gerasimenko. Die ziet eruit als een badeendje. De plek van de landing was vorige week al bekendgemaakt. De verkenner moet naar de 'kop' van de komeet gaan. Daar is het redelijk vlak. Ook valt er genoeg zonlicht om de accu op te laden.
Als de landing daar toch niet door kan gaan, heeft de ESA een alternatief achter de hand. Dat is een plek op het 'lichaam' van de badeend. Ook daar zou de Philae op 12 november moeten landen.
Ontstaan zonnestelsel Het is de bedoeling dat de Rosetta op 12 november om 9.35 uur Belgische tijd de Philae loslaat. Dan zakt de verkenner langzaam naar het oppervlak. Na ongeveer 7 uur vliegen is de landing. Bijna een half uur later, iets na 17.00 uur, moet het signaal op aarde aankomen dat alles is geslaagd. Bij de alternatieve plek zou dat een paar uur later gebeuren.
De verkenner Philae moet het komende jaar onder meer gaan boren in het oppervlak van 67P, om vast te stellen waaruit de komeet bestaat. Dat kan wetenschappers een beter beeld geven van het ontstaan van ons zonnestelsel en daarmee van de aarde. De komeet 67P is namelijk ontstaan uit dezelfde wolk van gas en stof waaruit ook de aarde en de andere planeten zijn samengeklonterd. De aarde is in de miljarden jaren erna flink veranderd, de komeet niet of nauwelijks.
6,5 miljard kilometer; 1,3 miljard euro De Rosetta werd in maart 2004 gelanceerd en heeft inmiddels ongeveer 6,5 miljard kilometer op de teller staan. De route voerde drie keer langs de aarde en één keer langs Mars. De Rosetta had de zwaartekracht van de twee planeten nodig om genoeg snelheid te maken voor de oversteek naar de komeet.
De missie is een prestigeproject van Europa en kost ruim 1,3 miljard euro. De Nederlander Fred Jansen leidt het project.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
25-09-2014
Melkweg en sterrenstelsel Andromeda gaan botsen en dat wordt geen pretje - HLN.be
Melkweg en sterrenstelsel Andromeda gaan botsen en dat wordt geen pretje - HLN.be
Door: redactie
Ons sterrenstelsel, de Melkweg, gaat botsen met het naburige sterrenstelsel Andromeda en dat wordt niet fraai. Dat wisten we al enkele jaren, maar het Australische centrum voor radio-astronomisch onderzoek heeft daar nu een simulatie van gemaakt die ons een idee geeft van wat er onze planeet te wachten staat.
Deze simulatie maakt deel uit van onderzoek dat probeert aan te tonen dat reuzensterrenstelsels zoals Andromeda de neiging hebben kleinere sterrenstelsels zoals de Melkweg op te vreten om te groeien.
"In oorsprong zijn alle sterrenstelsels klein. Ze groeien door gas te verzamelen dat ze omzetten in sterren", zo stelt astronoom Aaron Robotham, die dit onderzoek leidde. "Nu en dan worden sterrenstelsels letterlijk opgeslokt door grotere sterrenstelsels".
U hoeft echter nog niet meteen naar de dichtstbijzijnde schuilkelder te rennen. De kans dat u het nog meemaakt, is uiterst gering. De botsing komt er immers pas over zo'n vijf miljard jaar.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
NASA Solar System
