The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
10-01-2020
Geologen ontdekken krater waar grootste meteoriet ooit 790.000 jaar geleden insloeg op aarde - HLN.be
Geologen ontdekken krater waar grootste meteoriet ooit 790.000 jaar geleden insloeg op aarde - HLN.be
ShutterstockHet Bolavenplateau in Laos wordt onder meer gekenmerkt door indrukwekkende watervallen.
WETENSCHAPZo’n 790.000 jaar geleden is de grootste ons bekende meteoriet ooit ingeslagen op aarde. Waar precies, dat was een mysterie. Tot nu. Geologen menen de plaats van de inslag te hebben ontdekt in Zuid-Laos.
Volgens de onderzoekers ligt de inslagkrater met een diameter van ongeveer 15 km bedolven onder lava in een gebied van 910 km³ op het vulkanische terrein van het Bolavenplateau in het zuidoosten van Laos, niet ver van de grens met Thailand. Aanwijzingen daarvoor zijn de teruggevonden tektieten, glaskorrels van aards materiaal die ontstaan door smelting na de inslag van een meteoriet - een ruimteobject dat niet is opgebrand door de atmosfeer en vervolgens op aarde is neergestort. De stukjes gesmolten gesteente zijn na de inslag van de enorme meteoriet van 2 km breed eerst onze atmosfeer ingeblazen om daarna weer op aarde te vallen.
“Hun bestaan wijst erop dat de ingeslagen meteoriet zo groot was en zijn snelheid zo hoog dat hij de stenen die hij raakte kon doen smelten”, zegt professor Kerry Sieh, hoofdonderzoeker Earth Observatory of Singapore en co-auteur van de studie, aan CNN. Voor andere inslagen van meteorieten vonden wetenschappers de kraters aan de hand van tektieten, maar niet de krater van het zogenaamde Australaziatische tektietenveld. Dat strekt zich uit ten zuiden van Zuidoost-Azië en over Australië, en van het zuiden van Tasmanië tot Oost-Antarctica, met een westelijke uitstulping over Madagascar en een oostelijke uitstulping over de westelijke Stille Oceaan. Een enorm gebied dat zo’n tien procent van de aardoppervlakte uitmaakt.
“Er waren al heel wat eerdere pogingen om de inslagkrater te vinden”, weet Sieh. “Ze kwamen uit op Noord-Cambodja, Midden-Laos, Zuid-China, Oost-Thailand en Vietnam. Maar onze studie is de eerste die zoveel soorten bewijzen heeft samengebracht, variërend van de chemische aard van de tektieten tot hun fysieke kenmerken, en van zwaartekrachtmetingen tot metingen van de leeftijd van de lava die de krater zou kunnen bedelven.”
Volgens de berekeningen van deze studie is de krater zo’n 13 km breed en 17 km lang. Verder onderzoek is nu nodig. De geologen willen “tot een paar honderd meter diep boren om te zien of het gesteente onder de lava overeenkomt met de verwachtingen”.
WETENSCHAP & PLANEET De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een nieuwe planeet ontdekt die mogelijk bewoonbaar is. TOI 700 d heeft ongeveer dezelfde grootte als onze Aarde en bevindt zich in de bewoonbare zone rond zijn ster. De NASA deed de ontdekking met behulp van haar ‘planetenjager’, die in 2018 gelanceerd werd en ons heelal afspeurt naar plaatsen waar leven mogelijk is.
Transisting Exoplanet Survey Satellite (TESS) is de naam van de ‘planetenjager’ en hij werd speciaal ontworpen om planeten zoals de Aarde te vinden die rond een ster draaien. De ontdekking van TOI 700 d is zijn allereerste grote wapenfeit. De NASA deelde maandag een illustratie van de planeet en die doet meteen wegdromen.
TOI 700 d maakt deel uit van het planetaire systeem TOI 700 en ligt op 100 lichtjaren of 946.000.000.000.000 kilometer van de Aarde. Dat lijkt misschien ver, maar dat is het niet in ruimtetermen. De planeet maakt deel uit van het sterrenbeeld Dorado (Goudvis). Dat bevindt zich aan de zuidelijke hemel en is minder bekend bij ons omdat het niet te zien is vanuit België.
De planeet bevindt zich in de bewoonbare zone rond zijn ster, wat betekent dat hij niet te ver en niet te dicht staat. Daardoor kan er mogelijk vloeibaar water voorkomen op de oppervlakte. Dat kán op zijn beurt leven mogelijk maken, maar dat is niet noodzakelijk zo.
Enkele cijfers: de ster van TOI 700 d is ongeveer half zo groot als de zon en ook ongeveer half zo heet. TOI 700 d krijgt daardoor ongeveer 86 procent van de energie die de Aarde van de zon krijgt. De planeet zelf is ongeveer 20 procent groter dan de Aarde. Een jaar duurt er 37 dagen.
TOI 700 d wordt daarmee toegevoegd aan een voorlopig beperkt lijstje met planeten die de juiste omstandigheden hebben om er leven mogelijk te maken. Op dat lijstje staan onder meer ook zeven planeten in het TRAPPIST-1-stelsel. Vooral TRAPPIST-1e lijkt daar erg op de aarde. (lees hieronder verder)
AFP
photo_news
Het planetaire systeem TOI 700 zou in totaal uit drie planeten bestaan, voor zover de wetenschappers nu weten. De binnenste planeet heet TOI 700 b en is bijna exact even groot als de Aarde. De oppervlakte zou rotsachtig zijn en hij zou in 10 dagen tijd rond zijn ster draaien. De middelste planeet TOI 700 c is 2,6 keer de grootte van de Aarde - iets tussen de grootte van de Aarde en Neptunus - en draait in 16 dagen rond haar ster. Vermoedelijk bestaat die planeet vooral uit gas. TOI 700 d is de buitenste planeet en de enige in de bewoonbare zone.
Donkere kant
Bij alle drie de planeten is de rotatieperiode om hun eigen as dezelfde als de omlooptijd rond hun ster. Dat betekent dat telkens dezelfde kant van de planeten naar de ‘zon’ gekeerd is en dat de planeten dus een verlichte en een donkere kant hebben. Zoals de maan altijd met dezelfde kant naar de Aarde staat.
Verder onderzoek moet nu uitmaken of de planeten een atmosfeer hebben en waaruit ze exact samengesteld zijn. Wat alvast vóór mogelijk leven pleit, is dat er nog geen zonnevlammen gezien zijn: uitbarstingen die veroorzaakt worden door het vrijkomen van energie van de ster.
TESS ontdekte daarnaast ook een planeet die rond twee sterren draait en die dus twee zonnen aan de hemel heeft staan. Die planeet is zeven keer zo groot als de aarde. Een jaar duurt er ongeveer 3 maanden. De planeet is 1.300 lichtjaar van ons verwijderd en staat in het sterrenbeeld Schilder.
UFO-meldpuntEen waarneming van 20 december 2019 in Houwaart (Vlaamse-Brabant). Het bleek om de planeet Venus te gaan.
2019 was een druk jaar voor het Belgisch UFO-meldpunt. Er werden maar liefst 266 waarnemingen gedaan en dat was 46 procent meer dan in 2018, toen er 182 meldingen binnenliepen. Vooral in Oost-Vlaanderen zagen we ze vliegen. Opmerkelijk: Elon Musk zat er voor iets tussen.
De stijging is hoofdzakelijk terug te voeren tot enkele kleine waarnemingsgolven. “Op 25 mei zorgde een groep van 60 satellieten die door het ruimtebedrijf SpaceX (van Elon Musk, red.) in een baan rond de aarde werd gebracht voor 33 meldingen”, klinkt het bij het UFO-Meldpunt. “En ook een tweede lancering in november van 2019 veroorzaakte verwarring.”
Sliert van sterren
De ‘slierten van sterren’ zullen ook in de nabije toekomst nog voor extra ufomeldingen zorgen, zo verwacht het meldpunt. “SpaceX is immers van plan om maar liefst 12.000 (!!) van deze Starlink satellieten rond de aarde te laten vliegen”, klinkt het in het jaarverslag.
Een andere waarnemingspiek was er op 14 september, toen een Ierse weerballon boven Gent explodeerde. “Dat incident was goed voor 37 meldingen in één avond tijd”, aldus het meldpunt. “Dat is een absoluut record voor één dag.” (lees hieronder verder)
Jörg Carstensen/dpaCEO van SpaceX Elon Musk.
Verder bleken veel meldingen vorig jaar uiteindelijk ballonnen (57 meldingen), satellieten, het internationaal ruimtestation ISS (46) of meteoren (29) te zijn. Voor 55 meldingen was er voldoende informatie om tot een conclusie te komen en één melding is nog in onderzoek. Twee meldingen werden niet verklaard: het ging om “een fel oranje draaiend licht dat geprojecteerd leek op de rijbaan” en “een donkere driehoek die over windmolens vloog”.
Chirurg
Een van de interessantste, met fotomateriaal gedocumenteerde waarnemingen die het meldpunt afgelopen jaar ontving, dateert van 10 januari 2019 in Deinze. Als een chirurg rond 7.15 uur samen met zijn vrouw en vier kinderen zijn woning verlaat, ziet het gezin hoog in de lucht een onbeweeglijke lichtgele rechthoek met in het midden een donker kruis en op het snijpunt van de armen een gele bol. De rechthoek is “ongeveer 25% van de volle maan” groot. Na 10 minuten wordt de waarneming gestaakt omdat de kinderen naar school moeten.
Onderzoek van het UFO-meldpunt kon de waarneming niet verklaren. Vermoedelijk ging het om de reflectie van spots (van de nabijgelegen school of een bouwwerf in de buurt) in ijskristallen. (lees hieronder verder)
UFO-meldpunt
Een foto van de waarneming (rechts ingezoomd).
UFO-meldpuntEen tekening en rechts een computersimulatie van de waarneming in Deinze.
Het was zes jaar geleden dat er nog eens zo veel meldingen binnenliepen bij het UFO-meldpunt. In 2013 klokte de organisatie af op 267 waarnemingen en ook de twee jaren daarvoor waren er erg bewogen.
Het Franstalige COBEPS (Comité Belge pour l’Etude des Phénomènes Spatiaux) ontving in 2019 ‘maar’ 85 ufomeldingen.
Een Chinese wetenschapper die genen van baby’s aanpaste, is veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar. Dat meldt het Chinese staatsmedium Xinhua.
Vandaag werd de wetenschapper door een rechtbank in de miljoenenstad Shenzhen veroordeeld voor “het illegaal uitvoeren van genetische manipulatie bij embryo’s, met reproductie als doeleinde”, zegt Xinhua. Naast een celstraf van drie jaar, krijgt hij ook een boete van 3 miljoen yuan (ongeveer 380.000 euro).
He Jiankui maakt in november 2018 bekend dat hij een gentechnologie genaamd CRISPR-Cas9 had gebruikt om de genen van embryo’s van een tweeling, Lulu en Nana, aan te passen. Door de aanpassing werden de twee meisjes resistent gemaakt tegen hiv, het virus waarmee hun vader besmet was. De Chinese overheid had daarop een onderzoek ingesteld.
“Ik voel een enorme verantwoordelijkheid om niet alleen de eerste te zijn, maar ook als voorbeeld te dienen”, zei hij later tijdens een congres. Over het al dan niet toelaten van de omstreden techniek zei hij: “Het is de maatschappij die zal beslissen over de volgende stappen.”
De bekendmaking van He zorgde voor verontwaardiging en afkeuring in de hele wereld. Hij werd kort hierna onder huisarrest geplaatst en ontslagen door zijn werkgever de universiteit in Shenzhen. Chinese autoriteiten lieten in 2018 al weten dat He alleen en op eigen initiatief heeft gehandeld en dat hij zijn eigen financiering regelde. Ook zou hij meerdere richtlijnen hebben overtreden.
China heeft vrijdag een satelliet in een baan rond de aarde gebracht. De aandacht ging echter vooral naar de raket waar de communicatiesonde in zat. Die Lange Mars 5 moet volgend jaar namelijk een verkenner naar Mars lanceren, een ambitieus project.
De lancering van vrijdag gebeurde vanaf het lanceercomplex Wenchang op het zuidelijke eiland Hainan. Volgens de autoriteiten was ze “een compleet succes”. De vorige lancering van een Lange Mars 5, in juli 2017, mislukte nog. Daardoor werd de reis naar Mars uitgesteld, van dit jaar naar komende zomer. Een nieuwe tegenslag zou nog meer vertraging hebben veroorzaakt.
De Marsverkenner van volgend jaar heet Huoxing-1. Hij moet onder meer zoeken naar moleculen in de bodem van Mars om te kijken of er sporen van leven zijn.
De Lange Mars 5 moet eind volgend jaar ook een missie naar de maan lanceren. Die robot, Chang’e 5, moet bodem en stenen van de maan ophalen en terugbrengen naar de aarde.
ThinkstockFoto ter illustratie. De nu ontdekte fossielen zijn ongeveer 140 miljoen jaar ouder dan de eerste dinosaurussen die over de aarde zwierven.
WETENSCHAP In een oude steengroeve in het plaatsje Cairo in de Amerikaanse staat New York zijn restanten ontdekt van een bos van 385 miljoen jaar oud. Het is daarmee de oudste voetafdruk van een landschap ooit op aarde gevonden.
Christopher Berry, paleobotanist aan de Universiteit van Cardiff in het Verenigd Koninkrijk, was aanvankelijk sceptisch over de vondst en dacht dat een recente boom in de rots was gegroeid en weggehaald. Eenmaal ter plaatse erkende hij dat de fossielen ” heel, heel veel ouder” waren. Het onderzoeksteam veronderstelt dat het bos door een catastrofale overstroming is vergaan. Bij de grootste bomen zijn ook fossielen van vissen gevonden.
De ontdekking biedt een momentopname van een van de grote overgangsperioden van de planeet, tussen een aarde zonder bossen en een aarde die bedekt is met bossen, zegt Berry. De nu ontdekte fossielen zijn ongeveer 140 miljoen jaar ouder dan de eerste dinosaurussen die over de aarde zwierven. Het oudst bekende insect leefde ongeveer 400 miljoen jaar geleden.
AFPDe CST-100 Starliner moet in de loop van volgend jaar mensen naar de ruimte brengen. De laatste keer dat de Verenigde Staten een bemande vlucht uitvoerden, was in juli 2011, bij de laatste spaceshuttlemissie. Sindsdien zijn de Amerikanen afhankelijk van de Russen.
UPDATEDe geplande reis van de Boeing-ruimtecapsule Starliner richting het internationaal ruimtestation ISS is mislukt. Het tuig zal onverrichterzake terugkeren naar aarde, zo is vandaag op een persconferentie bij NASA gezegd.
De Starliner (CST-100 in het jargon) werd vandaag om 6.36 uur lokale tijd (12.36 uur Belgische tijd) voor een eerste testvlucht gelanceerd richting het ISS, met behulp van een Atlas-V draagraket. Als de test zou slagen, zouden er binnen afzienbare tijd astronauten mee van en naar het ruimtestation kunnen worden vervoerd. Aan boord waren nu dus nog geen astronauten, wel een pop die Rosie werd gedoopt, een knuffel Snoopy, en zowat 300 kilogram aan voorraden en uitrusting voor de bemanning van het ISS. Morgen zou de capsule daar normaal moeten aanmeren, een week later zou het gevaarte weer naar de aarde terugkeren.
Phil Amato✔@PhilAmatoANjax
Make sure to tune into Action News Jax at 6:36am. That’s when Boeing’s Starliner capsule is scheduled to launch on top of a Atlas 5 rocket at Cape Canveral. It’s an Orbital Test Flight that will eventually take astronauts to the ISS. A mannequin named Rosie is also on board.
The zero-gravity indicator on Rosie’s flight is a flying ace. #AstronautSnoopy is on board! Snoopy's space experience dates back to #Apollo50 and is rocketing into the future on the @NASA_SLS Artemis mission.
De lancering vanop Cape Canaveral in Florida zelf verliep vlekkeloos, de capsule maakte zich ook zoals gepland los van de draagraket. Maar helaas, de verdere reis van Starliner richting het ISS verliep niet probleemloos. Integendeel. Na de lancering kwam het vaartuig in een verkeerde baan rond de aarde terecht. “De ontsteking die nodig was voor de afspraak met het ISS vond niet plaats”, verduidelijkte NASA-baas Jim Bridenstine op Twitter. De capsule was wel “onder controle”.
“Er was een anomalie aan boord van het tuig, waardoor de Starliner dacht dat hij op de goede baan zat. Maar de capsule heeft meer brandstof verbruikt dan voorzien om de controle te behouden. Daardoor kan er niet aangemeerd worden bij het ISS. Op dit moment vliegt de Starliner in een veilige baan”, zo klonk het later op de persconferentie.
Daar werd ook aangekondigd dat ze de Starliner zondag zullen proberen terug op aarde te laten landen. Nadien wordt verder gekeken wat het exacte probleem was.
APDe Boeing-ruimtecapsule zou normaal zaterdag aanmeren aan het ISS en er een week blijven.
SpaceX
Boeing is een van twee ondernemingen die door de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA zijn aangeduid om ruimteschepen te bouwen die zullen worden ingezet tussen de aarde en het ISS. De tweede is SpaceX, waarvan de Crew Dragon in maart een succesvolle onbemande testvlucht naar het ISS ondernam. Zowel Boeing als SpaceX willen volgend jaar voor het eerst een bemande vlucht uitvoeren.
Sinds het einde van de Space Shuttle in 2011 voeren de Amerikanen geen eigen bemande ISS-ruimtevluchten meer uit. Amerikaanse astronauten zijn momenteel voor missies in het ISS aangewezen op de Russische Sojoez als transportmiddel.
Boeing
Het grotendeels mislukken van de testvlucht is de zoveelste tegenslag dit jaar voor het geplaagde Boeing. Na bekendmaken van het nieuws ging het aandeel verder in de min, hoewel dat volgens sommige analisten meer te maken heeft met de problemen rond de Boeing 737 MAX.
Het ene na het andere land sloot in maart van dit jaar het luchtruim voor dit type vliegtuig na een serie dodelijke ongelukken met het toestel waar een softwarefout aan ten grondslag bleek te liggen. Verschillende maatschappijen schrapten hun orders bij Boeing en tot op de dag van vandaag wordt er niet met het toestel gevlogen.
AP
De bedoeling is dat de capsule binnen afzienbare tijd astronauten van en naar het ruimtestation vervoert.
EPA
Memphis_Tom ///@memphis_tom
Incredible view of the Starliner launch as it passed over #pawleysislandsc including the first stage separation.
E. GALILI AND J. MCCARTHYArcheologen vonden restanten van de muur terug op de bodem van de Middellandse Zee.
WETENSCHAP Zo’n 7.000 jaar geleden werd in Haifa, in het noorden van Israël, reeds een muur gebouwd in een poging het stijgende zeeniveau de baas te blijven. Een vergeefse poging, want archeologen vonden restanten terug van de oude muur – samen met het dorp dat hij diende te beschermen – op de bodem van de Middellandse Zee.
Zeven tot negen millennia geleden steeg het zeeniveau aanzienlijk omdat de gletsjers – die tijdens de ijstijd flink in omvang waren toegenomen – terug aan het smelten waren. De zeespiegel steeg jaarlijks zo’n vier tot vijf millimeter. Omdat ze zich bedreigd voelden door de zeeën die stilaan dichterbij kwamen, probeerde men zichzelf te verdedigen tegen het zoute water. Met muren bijvoorbeeld.
Achter de 7.000 jaar oude muur verschool zich een boerendorpje. Van dat dorpje schieten nu nog wat ruïnes, twee begraafplaatsen en gereedschap over. Dankzij de menselijke overblijfselen in de begraafplaatsen konden archeologen met koolstofdatering bepalen dat het dorp zo’n 7.000 jaar oud moet zijn.
De muur - die inmiddels zo’n vier meter diep in de zee begraven ligt - was in zijn volle glorie ongeveer honderd meter lang en gebouwd met stenen die wel 1.000 kilogram konden wegen. Vermoedelijk zeulden de dorpsbewoners de kolossen van een riviertje, zo’n vier kilometer verderop, helemaal richting de zee.
En al beschermde de indrukwekkende muur hen even tegen zeestormen, moeten “de inwoners na een tijd beseft hebben dat ze daar weg moesten”, gelooft Jim Leary, archeoloog aan de universiteit van New York. Tot slot was de muur niet bestand tegen de groeiende zandduinen en het zoute water dat in hun waterputten sijpelde. “Ze probeerden zich aan te passen. Maar uiteindelijk hadden ze toch niet voldoende middelen om de zee te stoppen”, aldus hoofdonderzoeker en archeoloog aan de universiteit in Haifa Ehud Galili.
Les
“Mensen reageerden 7.000 tot zelfs 8.000 jaar geleden op precies dezelfde manier als nu”, aldus Amy Gusick, archeoloog aan het Natural History Museum in Los Angeles. “Laat het een les voor ons zijn”, zo stelt ze nog. De meeste dorpjes ‘verdronken’ immers, samen met hun muren.
Getty ImagesVoorstelling van het aardmagnetische veld.
WETENSCHAPDe magnetische noordpool op aarde schuift de laatste jaren sneller op dan de voorbije vier eeuwen en is in september de nulmeridiaan gepasseerd. Het is nog niet duidelijk of de magnetische noord- en zuidpool ook effectief van plaats zullen wisselen, zoals dat sowieso ooit weer zal gebeuren. Moderne navigatiesystemen zullen alleszins opnieuw moeten worden gekalibreerd.
De magnetische noordpool is formeel ontdekt in 1831. Sindsdien heeft hij ongeveer 2.250 km afgelegd. De voorbije twee decennia verplaatst hij zich van het Canadese noordpoolgebied oostwaarts, richting Siberië, met een gemiddelde snelheid van 55 km per jaar. Dat is veel sneller dan het gemiddelde van 14,5 km per jaar voorheen. De recentste wetenschappelijke modellen voorspellen dat dit proces nog enige tijd zal aanhouden, zij het aan een lager tempo van 40 km per jaar.
De verschuiving is van belang voor de accuraatheid van gps - ook kaarten en allerlei kompasafhankelijke apps op onze smartphone - en andere navigatiesystemen. Legers verlaten zich erop voor hun onderzeeërs, vliegtuigen en parachutisten. In de praktijk kunnen vliegtuigen en schepen er hinder van ondervinden. Zo moest de luchthaven van Fairbanks in Alaska in 2009 een startbaan van naam veranderen omdat die gebaseerd was op het veranderende magnetische noorden, waarop een kompas zich oriënteert. In 2033 zullen ze waarschijnlijk opnieuw de naam moeten wijzigen. Hoe dichter bij de noordpool, hoe voelbaarder de effecten van de verschuiving van het magnetisch veld.
Dieren
Ook vogels, zalmen en zeeschildpadden, die gebruik maken van het magnetisch veld om zich te oriënteren, zich zullen moeten aanpassen als de magnetische noord- en zuidpool van plaats wisselen.
Stel dat er - zoals in het verleden al vaker gebeurde zonder noemenswaardige biologische gevolgen, én wat sowieso opnieuw zal gebeuren - een ompoling plaatsvindt, dan wijst een kompasnaald niet langer naar het geografische noorden maar naar het zuiden. De laatste keer dat er een gedeeltelijke switch van de magnetische polen voorviel, was 22.000 jaar geleden. Voor een volledige ompoling moeten we al 780.000 jaar terug in de tijd. Mogelijk zit de aarde opnieuw in een periode van omschakeling. Een aanwijzing daarvoor is de huidige verzwakking van het aardmagnetische veld.
Kompas wijst ware noorden aan
Een kompas in Greenwich, de Londense wijk waar de nulmeridiaan doorloopt, duidde in september voor het eerst in 360 jaar (sinds 1660) het “ware noorden” aan, dat bepaald wordt door de aardas. Met andere woorden: het magnetische en het geografische noorden vielen samen.
De nulmeridiaan werd in 1884 voorgesteld als het officiële ijkpunt van nul graden, nul minuten en nul seconden. De geografische noordpool van de aarde ligt in de Noordelijke IJszee, de geografische zuidepool op het continent Antarctica. De voorbije vier eeuwen wees een kompas in Londen westwaarts ten opzichte van het ware noorden. Verwacht wordt dat tegen 2040 alle kompassen oostwaarts van het geografische noorden zullen wijzen.
Dat het magnetische noorden op drift is, komt door een verzwakking in het magnetische veld. Waarom dat zo is, weten onderzoekers niet. Om de vijf jaar lossen zij een nieuwe versie van het World Magnetic Model, vandaar de recente update voor 2020. Door de versnelde verschuiving van het magnetische noorden kwam er uitzonderlijk ook al in februari een tijdelijke update.
Easter Island Statue ProjectJo Anne Van Tilburg en haar team groeven twee moai op in Rano Raraku op Paaseiland.
WETENSCHAPDe mysterieuze moai, het zou een Suske & Wiske-album kunnen zijn. Maar de stenen beelden op Paaseiland zijn géén stripfiguren: ze bestaan écht. Ze werden vermoedelijk tussen de elfde en zeventiende eeuw geboetseerd. Waarom, dat houdt wetenschappers al jaren bezig. Een nieuwe ontdekking uit de recentste studie staaft de hypothese van bodemvruchtbaarheid.
Het nieuwe onderzoek werd geleid door Jo Anne Van Tilburg van de University of California in Los Angeles en teves directeur van het Easter Island Statue Project. Zij werkt al dertig jaar op het afgelegen Polynesische eiland, op zo’n 3.000 km van de Chileense kust.
Haar team bestudeerde twee van de meer dan duizend monolithische beelden in het oosten van Paaseiland of Rapa Nui. Beide moai werden in een periode van vijf jaar opgegraven in de steengroeve Rano Raraku, waar 95 procent van de beelden uitgehouwen zijn. Ze dateren volgens Van Tilburg van ergens tussen 1510 en 1645 - vijftig jaar later stopte de productie door contacten met het westen. De focus lag op moai RR-0001-156, een van de enige drie op het hele eiland die versierd waren met een reeks samenhangende rotstekeningmotieven.
Hoewel ze helemaal niet focuste op de vruchtbaarheid van de grond, liet Van Tilburg toch uit nieuwsgierigheid bodemstalen nauwkeurig onderzoeken. Uit de analyse bleek dat de bodem van Rano Raraku de vruchtbaarste op heel Paaseiland was. Meer nog: het delven zelf van de vulkanische steen zou, in combinatie met de aanwezigheid van een zoetwaterbron, hebben bijgedragen tot de vruchtbaarheid. De constante aanvoer van stukjes grondgesteente zorgde mee voor een natuurlijke bemesting van de bodem die al rijk aan klei was. Er werden in het gebied sporen gevonden voor de aanwezigheid van voedsel als zoete aardappel, fleskalebas, bananen en taro.
REUTERS
De moai op Paaseiland werden van de elfde tot de zeventiende eeuw gemaakt in opdracht van de heersende elite. De eilandbewoners geloofden dat de monolitische torso’s de landbouwfertiliteit zouden verhogen en dus ook de cruciale voedselvoorraden. Dat is de stelling van het nieuwe onderzoek, dat gepubliceerd werd in de Journal of Archaeological Science.
De vruchtbaarheid van de bodem werd al veel langer geopperd als reden voor de aanwezigheid van de moai’s op Paaseiland. Van Tilburg beweert nu ook wetenschappelijk bewijs te hebben gevonden dankzij de analyse van bodemstalen uit de voormalige steengroeve, die ook een vruchtbaar landbouwgebied bleek te zijn.
De twee opgegraven moai waren rechtopstaande standbeelden. Het ene stond op een voetstuk, het andere was ingebed in de grond. Dat wijst erop dat ze op hun plaats moesten blijven. “Dit onderzoek gaat radicaal in tegen de idee dat alle standbeelden van Rano Raraku gewoon wachtten om te worden getransporteerd”, aldus Van Tilburg. “Dat betekent dat deze en waarschijnlijk ook andere rechtopstaande moai in Rano Raraku daar werden gehouden om de heiligheid van de groeve zelf te waarborgen. De moai stonden centraal in het vruchtbaarheidsidee, en in het geloof van Rapanui dat hun aanwezigheid hier de landbouwproductie van voedsel stimuleerde.”
De ploeg wetenschappers onderzoekt nu ook nog verder de artistieke inkervingen in de enige drie beelden op Paaseiland die ze bevatten.
Colombia UniversityHet spoor op het fossiel, dat 200 miljoen jaar oud is, is wellicht afkomstig van een wandelende steen.
WETENSCHAP Zo’n 120 jaar geleden, in 1896, werd een fossiel van 200 miljoen jaar oud teruggevonden in Connecticut. Behalve de voetsporen van een dinosaurus, was aan de linkerkant van het fossiel een opvallende veeg te zien, waar verder niets achter gezocht werd. Nu suggereert een nieuwe studie, uitgevoerd door onderzoekers aan de Colombia University, dat het om een spoor van een wandelende steen gaat.
Wandelende stenen zijn dan wel geen nieuw verschijnsel in Amerika, ze blijven wetenschappers met verstomming slaan. Zo heeft men slechts het gissen naar de manier waarop de kolossen zich doorheen de jaren verplaatsten. Maar dat het gebeurde, staat vast. Zonder de hulp van zwaartekracht, mensen of dieren. Het lange spoor dat de stenen daarbij achterlieten, levert het bewijs.
Vooral in Death Valley werden veel wandelende stenen teruggevonden. Death Valley is een woestijnachtig dal in de Amerikaanse staat Californië. Het regent er vrijwel nooit en mag zichzelf een van de warmste plekken op aarde noemen. Behalve de talrijke (mysterieuze) stenen, is er maar weinig te zien in het extreem droge dal.
En toch worden enkele rotsblokken – sommige wegen wel 320 kilogram – vergezeld van een spoor dat honderden meters lang is.
Hoe kan dat? Al sinds 1948 stellen wetenschappers zichzelf die vraag. Inmiddels konden ze twee manieren bedenken waarop de stenen zich konden verplaatsen. Ofwel worden de stenen voortgeduwd door microbiële matten, ofwel door een dunne laag ijs.
Microbiële matten bestaan uit meerdere lagen van micro-organismen en kunnen wel enkele centimeters dik worden. Maar enkele centimeters zouden niet voldoende zijn om een rotsblok van een honderdtal kilogram te verplaatsen. Het idee van de microbiële matten werd daardoor al snel uitgesloten.
Rest nog een laatste mogelijkheid volgens de wetenschappers aan Colombia University: een dun laagje ijs en een lichte bries zouden ervoor gezorgd hebben dat de steen zich erg gestaag verplaatste.
Vulkaanuitbarsting
Maar ook die redenering vertoonde gaten. In Connecticut - waar het recente spoor aangetroffen werd - heerste namelijk een tropisch klimaat. Door een vulkaanuitbarsting koelde de aarde destijds vermoedelijk zodanig af, waardoor het zelfs in de tropen vroor. Zo suggereren de onderzoekers. “Als er daadwerkelijk dunne ijslaagjes in de regio aanwezig waren, dan hebben ze waarschijnlijk ook andere stenen verplaatst”, aldus paleontoloog Paul Olsen. “Als we die vinden, zal het alle twijfel wegnemen.”
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
12-12-2019
Nooit eerder kwamen we zo dicht bij de zon: NASA geeft deze prachtige beelden vrij - HLN.be
Nooit eerder kwamen we zo dicht bij de zon: NASA geeft deze prachtige beelden vrij - HLN.be
EPADeze foto vanop 24 miljoen kilometer van de zon gaf de NASA vrij.
WETENSCHAPEr vanop de aarde naar kijken is absoluut geen goed idee, maar dankzij de NASA kunnen we vandaag toch een prachtig mooie blik werpen op onze zon. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft nieuwe beelden van onze grootste ster vrijgegeven, en niet zomaar de eerste de beste: nooit eerder kwam een onbemand ruimtetuig zo dicht bij de zon.
Ruimtesonde Parker werd in de zomer van vorig jaar de ruimte in gelanceerd en heeft als bestemming de zon. Of tenminste toch de rand ervan: want al is 6,2 miljoen kilometer voor ons onmetelijk ver, op kosmische schaal is het een peulschil. Mercurius, de planeet het dichtst bij de zon, staat bijvoorbeeld op zo’n 58 miljoen kilometer afstand. Ter vergelijking: de zon zelf heeft een doorsnede van een kleine 1,4 miljoen kilometer, de aarde is ‘amper’ 12.742 kilometer lang in doorsnede.
De foto die nu is vrijgegeven, is trouwens gemaakt op 24 miljoen kilometer afstand. Pas in 2024 moet Parker de corona binnenvliegen, het gebied bomvol straling en deeltjes dat je vanaf de aarde kunt zien tijdens een zonsverduistering.
Parker is naar de zon gestuurd om het gedrag van de ster te onderzoeken, en de mogelijke impact op de aarde. Zo zijn de wetenschappers van NASA geïnteresseerd in de zonnewind, waarbij een massa geladen deeltjes de ruimte in worden gestuurd, en het magneetveld van de zon. Parker ontdekte nu bijvoorbeeld al de magnetische stralingen die de zon uitstuurt, plots fel van richting kunnen veranderen.
EPA
Een artistieke impressie van Parker en de zon voor zijn lancering.
AP
AFP
De Parker Solar Probe voor zijn lancering in 2018.
WETENSCHAP NASA heeft de Indiase maanlander gelokaliseerd die in september op de maan is gecrasht. Het Amerikaanse ruimtevaartinstituut heeft foto’s online gezet van de plek waar de onbemande lander is terechtgekomen.
De Indiase lander, met aan boord een karretje, steeg op 22 juli op vanaf aarde en op 7 september verloor het controlecentrum tijdens de landing het contact. Het was onduidelijk waar het apparaat was terechtgekomen.
De lander zou de bodem bij de zuidpool van de maan gaan onderzoeken. Daar is misschien waterijs te vinden. Het zou tevens een primeur zijn, omdat mensen en verkenners nog nooit op dat deel van de maan zijn geweest.Vooralsnog zijn alleen de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie en China erin geslaagd om op de maan te landen.
ESODe planeet cirkelt op kleine afstand om de hete witte dwerg, het restant van een Zonachtige ster. Hierbij wordt zijn atmosfeer 'afgepeld' en vormt zich een schijf van gas rond de ster.
WETENSCHAP & PLANEET Wetenschappers hebben voor het eerst bewijs gevonden voor een reuzenplaneet bij een witte dwergster. De planeet cirkelt op kleine afstand om de hete witte dwerg, het restant van een Zonachtige ster. Hierbij wordt zijn atmosfeer ‘afgepeld’ en vormt zich een schijf van gas rond de ster. Dit unieke stelsel geeft een indruk van hoe ons eigen zonnestelsel er in de verre toekomst uit zou kunnen zien, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO vandaag bekendgemaakt.
“Het was eigenlijk een toevallige ontdekking”, zegt Boris Gänsicke, van de Universiteit van Warwick, die leiding gaf aan een in het vakblad Nature gepubliceerde onderzoek. Zijn team heeft ongeveer zevenduizend witte dwergen geïnspecteerd die zijn waargenomen met de Sloan Digital Sky Survey en ontdekte daarbij een buitenbeentje.
Door subtiele variaties in het licht van de ster te analyseren, ontdekten de onderzoekers sporen van chemische elementen die ze nog nooit eerder bij een witte dwerg hadden waargenomen. “We wisten dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn met dit systeem, en speculeerden erop dat er sprake kon zijn van een planetair overblijfsel.” Om meer inzicht te krijgen in de eigenschappen van deze op ongeveer 1.500 lichtjaar van ons verwijderde en ongewone ster - met de welluidende naam WDJ0914+1914 - analyseerde het team het hemellichaam met een instrument van de gigantische VLT-telescoop van ESO in Chili.
Deze vervolgwarnemingen bevestigden dat er in de omgeving van de witte dwerg waterstof, zuurstof en zwavel aanwezig was. Door de vastgelegde spectra nauwkeurig te bestuderen, ontdekte het team dat deze elementen deel uitmaken van een kolkende schijf van gas die naar de witte dwerg toe stroomt en niet afkomstig is van de ster zelf.
“Het kostte een paar weken van heel hard piekeren voordat we doorhadden dat de verdamping van een reuzenplaneet de enige manier is waarop je zo’n schijf kunt maken”, citeert de ESO Matthias Schreiber van de Universiteit van Valparaiso (Chili), die de vroegere en toekomstige evolutie van dit stelsel heeft berekend.
De waargenomen hoeveelheden waterstof, zuurstof en zwavel komen overeen met degene in de diepe atmosfeerlagen van ijzige reuzenplaneten zoals Neptunus en Uranus. Als zo’n planeet op geringe afstand om een hete witte dwerg zou cirkelen, zou de extreem ultraviolette straling van de ster hem van zijn buitenste lagen ontdoen, waarna een deel van het ontsnapte gas naar de witte dwerg toe spiraalt. Dit is wat de wetenschappers denken dat ze rond WDJ0914+1914 waarnemen: de eerste verdampende planeet rond een witte dwerg.
De ontdekking werpt ook nieuw licht op het uiteindelijke lot van planetenstelsels
Tot nu toe hadden wetenschappers nog nooit aanwijzingen gevonden voor een reuzenplaneet die zich bij een witte dwerg heeft weten te handhaven. In dit geval op een afstand van slechts tien miljoen kilometer.
“Dit is voor het eerst dat we de hoeveelheden van gassen zoals zuurstof en zwavel in de schijf kunnen meten, en dat levert aanwijzingen op over samenstelling van de atmosferen van exoplaneten”, zegt Odette Toloza van de Universiteit van Warwick, die een model ontwikkelde voor de gasschijf rond de witte dwerg. “De ontdekking werpt ook nieuw licht op het uiteindelijke lot van planetenstelsels”, voegt Gänsicke daaraan toe.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
26-11-2019
Vrees van astronomen komt uit: vloot Starlink-satellieten van Elon Musk verstoort zicht op sterren en planeten - HLN.be
Vrees van astronomen komt uit: vloot Starlink-satellieten van Elon Musk verstoort zicht op sterren en planeten - HLN.be
(En er komen nog duizenden exemplaren bij)
EPAEen streep Starlink-satellieten zichtbaar in de lucht nabij Salgotarjan, Hongarije (beeld van gisteren). De satellieten vliegen straks met honderden tot duizenden in gecoördineerde groepjes rond de aarde.
WETENSCHAP & PLANEET Het plan van SpaceX-baas Elon Musk om duizenden satellieten rond de aarde te brengen voor supersnel internet overal ter wereld werkt nu al op de heupen van astronomen. De satellieten verstoren namelijk sterrenkundige waarnemingen.
Eerder deze maand lanceerde het Amerikaanse ruimtebedrijf SpaceX een tweede cluster van mini-satellieten voor zijn toekomstige constellatie ‘Starlink’, dat wereldwijd - dus ook op afgelegen locaties waar internet nu afwezig, onbetrouwbaar of duur is - supersnel internet moet opleveren.
Per zestig worden ze gelanceerd en dan komen ze op zo’n 550 kilometer hoogte in onze atmosfeer terecht. Dat is hoger dan het ISS, maar lager dan de meeste andere satellieten. 120 exemplaren zweven op dit moment in de lucht, gespreid over verschillende ruimtebanen. Een peulschil, want SpaceX heeft al toelating gekregen om 12.000 kunstmanen de lucht in te schieten. Het heeft bovendien frequenties aangevraagd voor nog eens 30.000 satellieten.
Al van in het begin gaat het grootse breedbandinternet-project van Elon Musk gepaard met controverse. Zo wordt gevreesd voor overbevolking van satellieten in lage banen, met risico op botsingen. “Elon Musk vult de lucht met ruimteafval”, klinkt onder meer de kritiek. Astronomen vrezen ook een verstoring van sterrenkundige waarnemingen, doordat de satellieten heldere strepen door hun beelden trekken en sterren en andere hemellichamen versluieren.
“Ik ben in shock”
Wat blijkt? De satellieten kunnen inderdaad observaties hinderen. Daarover klaagt onder meer een astronome van het Cerro Tololo Inter-American Observatory (CTIO), in het noorden van Chili.
“Wow!! Ik ben in shock!!”, tweette wetenschapster Clarae Martínez-Vázquez. “De grote hoeveelheid Starlink-satellieten passeerde ons luchtruim vanavond”, zei ze. “Onze DECam-zichtbaarheid (Dark Energy Camera, red.) werd zwaar getroffen door 19 van hen. Het treintje Starlink-satellieten duurde langer dan vijf minuten.” De astronome voegde eraan toe dat ze dat “nogal deprimerend” vindt.
Clarae Martínez-Vázquez@89Marvaz
·
Wow!! I am in shock!! The huge amount of Starlink satellites crossed our skies tonight at @cerrotololo. Our DECam exposure was heavily affected by 19 of them! The train of Starlink satellites lasted for over 5 minutes!! Rather depressing… This is not cool!
Toen in mei de eerste zestig satellieten werden gelanceerd, kwam er al meteen kritiek toen de formatie heel helder en duidelijk werden gespot aan de nachtelijke hemel. Ook bij ons was een streep van tientallen lichtjes zichtbaar die op sterren leken. Een Nederlandse UFO-website werd overspoeld met meldingen van mensen die zich verbaasden over het mysterieuze lichtspoor.
Een maand later publiceerde de International Astronomical Union een officieel statement waarin werd geklaagd over de reflecterende satellieten. Er werd geargumenteerd dat de kunstmanen astronomisch onderzoek kunnen bemoeilijken en zelfs in gevaar kunnen brengen, onder meer gelet op de gevoelige capaciteiten van grote astronomische telescopen op de grond.
De Europese ruimtevaartorganisatie ESA moest in september dan weer een koerscorrectie uitvoeren met aardobservatiesatelliet Aeolus, om een botsing met een Starlink-satelliet te voorkomen. Door de toenemende drukte in de ruimte worden koerscorrecties steeds normaler, vreest de ESA.
EPA
Volgens astronomen verpesten dit soort satellieten het zicht op de kosmos en brengen ze toekomstige astronomische waarnemingen in gevaar.
Twitter @esaspaceflightDe Italiaanse astronaut Luca Parmitano heeft met succes vanuit het ISS een rover over een hindernissenparcours in Nederland gestuurd.
WETENSCHAP & PLANEET De Italiaanse astronaut Luca Parmitano heeft met succes vanuit het Internationaal Ruimtestation (ISS) een zogeheten rover over een hindernissenparcours op Aarde gestuurd. Het robotwagentje reed door een hangar op het voormalige vliegveld Valkenburg, bij het Nederlandse Katwijk.
Via een scherm kon de astronaut van het Europese Ruimtevaartbureau ESA zien waar hij het voertuig naartoe stuurde. Volgens ESA had de test nauwelijks beter kunnen verlopen. Voor de proef was een uur uitgetrokken, maar Parmitano trotseerde de baan in minder dan een halfuur.
Het ruimtevaartbureau is zeer enthousiast over de samenwerking tussen mens en robot. “Een rover op Mars zou weken over het werk hebben gedaan dat Luca en de Analog-1-rover in een halfuur verrichten”, zei projectmanager Kjetil Wormnes. En dat is zeer van belang voor ESA, want ESA stuurt volgende zomer met Rusland een robotjeep en een stabiel platform naar Mars. Hoofdvraag van die missie is of op de Rode Planeet ooit leven heeft bestaan.
Human Spaceflight✔@esaspaceflight
·
Scientific rover-operating #Analog1 mission a success!
On the International @Space_Station, @astro_luca was enjoying driving the #Analog1 rover in the Netherlands so much he wanted to continue, but the experiment includes a questionnaire to fill in for @ISS_Research...
This #Analog1 experiment proves the technology behind a lunar rover such as for @esa's proposed Heracles mission. Ministers will convene at #Space19plus to decide on the Agency's future course.
De technieken die ESA vandaag heeft uitgeprobeerd, kunnen bij toekomstige missies goed van pas komen. Astronauten kunnen op deze manier veilig en comfortabel vanuit een ruimteschip of -basis een robot aansturen die op onderzoek uitgaat. Ze hoeven dan niet zichzelf in een ruimtepak te hijsen. Alleen al het aantrekken van zo’n pak en de deur “uitgaan” door een luchtsluis duurt uren.
This is the view @astro_luca sees in space as he moves the #Analog1 rover through a simulated lunar terrain in the Netherlands to search for scientifically interesting rocks.
Human Spaceflight✔@esaspaceflight
And this is what we see on Earth! Spooky to see the #Analog1 robot move, knowing the operator is thousands of kilometres away orbiting our planet.
EPAGemummificerde leeuwenwelpjes worden tentoongesteld in Saqqara.
WETENSCHAP In Saqqara, een begraafplaats uit het Oude Egypte in de buurt van hoofdstad Caïro, hebben archeologen gemummificeerde dieren aangetroffen. Het gaat onder meer om ibissen (heilige vogels bij de Oude Egyptenaren; nvdr) en vijf katachtigen. Volgens de eerste studies gaat het om leeuwenwelpjes van acht maanden. Minister van Antiquiteiten Khaled al-Anani deed de aankondiging vandaag tijdens een persconferentie.
Er werden ook 75 houten en bronzen standbeelden van katten gevonden, in verschillende vormen en maten. In houten dozen zaten gemummificeerde katten. Er waren ook standbeelden van andere dieren, zoals mangoesten en kleine krokodillen.
EPAEen gemummificeerde leeuw.
“Als de resultaten bevestigd worden, is het de eerste keer dat in Egypte intacte gemummificeerde leeuwenwelpjes ontdekt zijn”, aldus Mostafa Waziri als topman van de Hoge Raad van Antiquiteiten. Tot nu zijn enkel skeletten van leeuwen gevonden. De leeuwenmummies zouden in de zevende eeuw voor Christus begraven zijn.
EPAEen gemummificeerde kat.
In de bekende necropolis van Saqqara zijn honderdduizenden dieren geofferd en achtergelaten in graven.Egypte kondigde recent een reeks ontdekkingen aan die de toeristische sector in het land er weer bovenop zouden moeten helpen.
REUTERS
Standbeelden van katten.
EPA
Gemummificeerde katachtigen worden tentoongesteld in Saqqara.
AFP
Een van de recent ontdekte graftombes waar archeologen aan het werk zijn.
WETENSCHAP Rotsen van de rode planeet naar de aarde brengen om zo sporen van microben te vinden. Dat is het doel van de nieuwe ambitieuze marsmissie van het Europese en het Amerikaanse ruimtevaartagentschap (ESA en NASA). Hand in hand met dat ambitieuze doel gaat een spectaculair, eerder complex, plan dat werd voorgesteld.
Het plan werd ‘Mars Sample Return’ gedoopt en moet zo’n 500 gram gesteente dat afkomstig is van mars, naar onze aarde brengen. “En laten we duidelijk zijn, elke stap van de missie belooft behoorlijk uitdagend te worden”, zo stak Jan Wörner, directeur van de Europese ruimtevaartorganisatie, van wal tijdens de voorstelling.
Om het gesteente te verzamelen zullen in de eerste plaats twee marsrovers of robots worden ingezet. De eerste rover verzamelt de staaltjes in metalen buisjes, terwijl de tweede robot die buisjes in een container zo groot als een voetbal, moet opslaan. Vervolgens zal het materiaal in een baan rond mars gekatapulteerd worden door een raket om daar onderschept te worden door een onbemand ruimteschip. Tot slot zullen de staaltjes van mars per parachute in de woestijn in Utah gedropt worden.
Waarom de twee ruimtevaartagentschappen uitpakken met zo’n complex plan? Wetenschappers popelen om materiaal afkomstig van mars te bestuderen gezien de omstandigheden op de rode planeet miljarden jaren geleden vergelijkbaar waren met die op aarde. De planeet had destijds een dikke atmosfeer en er was stromend water te vinden op het oppervlak.
Vandaag is het grootste deel van die atmosfeer echter verdwenen en wetenschappers stellen zich de vraag of er vroeger sprake was van geëvolueerd leven.
Inadequate methodes
“We hebben op dit moment slechts twee manieren om het gesteente van mars te bestuderen”, aldus astrobioloog Susanne Schwenzer. “We kunnen sondes naar mars sturen en daar rotsmonsters analyseren of we kunnen stukjes bestuderen die als meteorieten op de aarde arriveren.”
Maar die methodes hebben enkele nadelen. De sondes worden belemmerd door hun (gelimiteerde) opslagplaats, batterijduur en ondervinden vaak problemen bij het landen op de rode planeet. En het bestuderen van meteorieten - stukjes rots die de ruimte werden ingeblazen nadat grotere meteorieten mars troffen - levert nog meer problemen op. “Vaak wordt het gesteente besmet na de aankomst op aarde. Bovendien weten we niet vanwaar op mars de meteorieten afkomstig zijn.”
Vandaar de luide roep van wetenschappers om het gesteente zelf te verzamelen en naar aarde te brengen.
Het is zeer onwaarschijnlijk dat we levende organismen naar de aarde zullen brengen
Sanjay Vijendran, lid van de ‘Mars Sample Return’
En wat met dat leven?
De halve kilogram aan gesteente van mars zal onderzocht worden door wetenschappers wereldwijd. Hun zoektocht naar leven zal zich daarbij vooral focussen op de aanwezigheid van fossiele microben. Al bestaat er een kleine kans dat er nog steeds leven is op mars. “Het is zeer onwaarschijnlijk dat we levende organismen naar de aarde zullen brengen. Zelfs als we dat doen, is het erg onwaarschijnlijk dat ze schadelijk zullen zijn”, verklaart Sanjay Vijendran, lid van de ‘Mars Sample Return’. “We kunnen dat echter niet als vanzelfsprekend beschouwen en alle maatregelen die ervoor zorgen dat de staaltjes geen bedreiging voor de planeet vormen, zullen genomen worden.”
James Josephides/Swinburne Astronomy ProductionsEen artistieke impressie van het wegschieten van ster S5-HVS1 uit het centrum van onze Melkweg.
WETENSCHAP S5-HVS1 is de naam van een ster die vijf miljoen jaar geleden uit het ‘hart der duisternis’ van onze Melkweg werd weggeschoten. Astronomen hebben ontdekt dat ze met een duizelingwekkende snelheid van zomaar eventjes 6 miljoen km/uur richting uitgang van ons sterrenstelsel raast.
Vijf miljoen jaar geleden werd S5-HVS1 uit een superzwaar zwart gat in het centrum van ons melkwegstelsel weggekatapulteerd met een ongeziene snelheid. Een groep wetenschappers onder leiding van Sergey Koposov van de Carnegie Mellon University heeft de ster ontdekt in het sterrenbeeld Kraanvogel. De ster werd - toevallig - gespot op relatief korte afstand (29.000 lichtjaar) van de aarde, met een snelheid die tien keer hoger ligt dan die van de meeste sterren in onze Melkweg.
S5-HVS1 werd ontdekt met behulp van de Anglo-Australische telescoop (AAT) en van ESA’s ruimtetelescoop Gaia. “De snelheid van de ontdekte ster is zo hoog dat ze onvermijdelijk de Melkweg zal verlaten en nooit meer terugkeren”, aldus Douglas Boubert van de universiteit van Oxford. De wetenschappers zijn enthousiast omdat ze al langer vermoedden dat zwarte gaten sterren kunnen verdrijven met erg hoge snelheden, maar “nog nooit zo’n snelle ster ondubbelzinnig konden associëren met het centrum de Melkweg”.
De onderzoekers konden het traject van de ster traceren tot Sagittarius A*, het zwarte gat van meer dan 4 miljoen zonsmassa’s in het midden van de Melkweg. Het is het eerste aangetoonde voorbeeld van het zogenaamde Hills-mechanisme, waarbij sterren met enorme snelheden weggekatapulteerd worden uit het centrum van melkwegstelsels. “Het is echt geweldig om deze ster te zien, omdat we weten dat ze in het galactische centrum moet zijn gevormd, een plek die heel anders is dan onze lokale omgeving. Het is een bezoeker uit een vreemd land”, zegt wetenschapper Ting Li.
ShutterstockDe Helixnevel is een grote planetaire nevel in het sterrenbeeld Waterman. (afbeelding ter illustratie)
WETENSCHAPMelkwegstelsels die miljoenen lichtjaren van elkaar verwijderd liggen, schijnen synchroon met elkaar te bewegen volgens vaak nog onverklaarde patronen. Op dit ogenblik hebben wetenschappers nog geen verklaring voor het bizarre fenomeen, maar ze vermoeden dat er een onzichtbaar netwerk van “grootschalige intergalactische structuren” bestaat. De ontdekking zou ertoe kunnen leiden dat ons huidig begrip van het universum volledig bijgesteld moet worden.
Melkwegstelsels die op “slechts” enkele miljoenen lichtjaren van elkaar verwijderd liggen, kunnen elkaar middels hun zwaartekracht op een voorspelbare manier beïnvloeden: ze hebben een effect op elkaars bewegingen, vormen en snelheden.
Maar wetenschappers hebben nu ook mysterieuze verbanden ontdekt tussen melkwegstelsels die te ver uit elkaar liggen om invloed te ondergaan van elkaars zwaartekracht. Uit een studie die in oktober gepubliceerd werd in het vakblad Astrophysical Journal, bleek dat honderden melkwegstelsels synchroon bewegen met melkwegstelsels die tientallen miljoenen lichtjaren van hen verwijderd zijn.
“Grootschalige structuren”
De ontdekking wijst op de raadselachtige invloed van zogenaamde “grootschalige structuren”. Ze bestaan uit waterstofgas en donkere materie (de zogenaamde ‘dark matter’) en linken de melkwegstelsels aan elkaar in een uitgebreid netwerk dat het ‘kosmische web’ wordt genoemd. Het is geweten dat deze structuren een enorme invloed uitoefenen op de evolutie en bewegingen van melkwegstelsels, maar het is nog erg onduidelijk hoe dat precies in zijn werk gaat.
Het is onmogelijk dat melkwegstelsels die zo ver van elkaar verwijderd zijn, rechtstreeks met elkaar communiceren
Joon Hyeop Lee
Joon Hyeop Lee, astronoom aan het Korea Astronomy and Space Science Institute en hoofdauteur van de studie, bestudeerde samen met zijn collega’s 445 melkwegstelsels binnen een afstand van 400 miljoen lichtjaren van de Aarde. Ze ontdekten een synchroniciteit in de beweging van velen van hen. “De geobserveerde coherentie moet verband houden met grootschalige structuren, want het is onmogelijk dat melkwegstelsels die zes megaparsecs (zo’n 20 miljoen lichtjaren) van elkaar verwijderd zijn, rechtstreeks met elkaar communiceren”, aldus Lee.
Een andere studie, die in 2014 gepubliceerd werd in het tijdschrift Astronomy and Astrophysics, toonde aan dat reusachtige zwarte gaten zich op elkaar afstemmen, zelfs al liggen ze miljarden lichtjaren uit elkaar.
Gevolgen
Het geheim achter deze synchroniciteit kan het ‘kosmologisch principe’, een van de basisveronderstellingen over het universum, op losse schroeven zetten. Het kosmologisch principe stelt dat het universum op extreem grote schaal uniform en homogeen is. Maar de correlaties tussen melkwegstelsels en zwarte gaten op een extreem grote schaal wijzen echter op een anomalie in het principe.
Verder onderzoek moet uitwijzen of er nog meer gelijkaardige structuren aangetroffen worden en of er dus sprake is van een echte anomalie.
Er is echter nog veel bijkomend onderzoek nodig om het mechanisme achter de synchroniciteit te begrijpen, maar de huidige beschikbare technologische middelen stellen grenzen aan de data die verzameld kan worden. Toekomstige radiotelescopen, zoals de Square Kilometre Array die wordt gebouwd in Zuid-Afrika en Australië, zouden hopelijk meer licht op de zaak kunnen werpen.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
