The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
09-04-2019
Aarde zal 10 miljoen jaar nodig hebben om te herstellen van massale uitroeiing plant en dier door klimaatopwarming - HLN.be
Aarde zal 10 miljoen jaar nodig hebben om te herstellen van massale uitroeiing plant en dier door klimaatopwarming - HLN.be
The University of Texas at Austin Jackson School of Geosciences/John Maisano
WETENSCHAP 10 miljoen jaar. Dat is de minimale tijd die onze Aarde nodig heeft om te herstellen van een massale uitroeiing van plant en dier. Bekendste voorbeeld is het uitsterven van de dinosauriërs 66 miljoen jaar geleden. En het lijkt erop dat we met de klimaatopwarming dezelfde weg op gaan.
Dat staat te lezen in een onderzoek van de Universiteit van Texas, dat gisteren gepubliceerd werd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Ecology & Evolution.
De theorie dat er een snelheidslimiet staat op het herstel van de diversiteit van het leven op Aarde an sich is niet nieuw. Als oorzaak worden omgevingsfactoren aangewezen en sinds enkele jaren ook de evolutie: de tijd die overlevende soorten nodig hebben om eigenschappen te ontwikkelen waardoor ze vrijgekomen plaatsen in het ecologisch systeem kunnen opvullen en er nieuwe soorten ontstaan. Voor dat laatste zouden de onderzoekers nu bewijs gevonden hebben in fossielen.
De wetenschappers focusten op de inslag van de asteroïde die een einde maakte aan de heerschappij van de dinosaurussen, de recentste massale uitroeiing in de geschiedenis van onze Aarde. Het is de enige gebeurtenis in de geschiedenis van onze planeet die een snellere verandering veroorzaakte dan de klimaatverandering die we vandaag de dag kennen.
Om het herstel van het leven na de inslag van de asteroïde in kaart te brengen, bestudeerden de wetenschappers fossielen van foraminiferen, een soort plankton dat veel voorkomt in sediment van oceanen over de hele wereld. Ze vergeleken de diversiteit ervan met hun fysieke complexiteit.
Nieuwe soorten
En wat bleek? Dat de complexiteit van de organismen zich veel sneller herstelde dan het aantal soorten. Wat suggereerde dat er een zekere ecologische complexiteit nodig is voor er nieuwe soorten konden ontstaan. De massale uitroeiing liet met andere woorden een gigantische hoeveelheid evolutionaire kenmerken verdwijnen. En het duurde miljoenen jaren eer er nieuwe sets van eigenschappen ontstonden, waardoor er nieuwe soorten konden ontstaan met hetzelfde tempo als vóór de massale extinctie.
Anders gezegd: hoewel het aantal soorten foraminiferen gedecimeerd werd door de inslag van de asteroïde, kwamen de overlevende soorten er snel weer bovenop en vulden ze gaten in het ecologisch systeem. Maar na dat eerste herstel duurde het tot de evolutie nieuwe eigenschappen ontwikkelde, voor er ook nieuwe soorten foraminiferen ontstonden. Pas na 10 miljoen jaar bleek er weer een diversiteit te zijn die te vergelijken was met die van voor de inslag.
Klimaatopwarming
Volgens de wetenschappers zou de ontdekking ook een licht werpen op wat er ons te wachten staat na de massale verdwijning van plant- en diersoorten die momenteel aan de gang is. Die wordt aangedreven door de klimaatopwarming, het verlies van habitat en andere factoren.
AFPDe Indiase onderscheppingsraket die werd gelanceerd om een satelliet te vernietigen.
WETENSCHAP & PLANEETIndia heeft vandaag benadrukt dat de brokstukken die resteerden na een succesvolle test met een anti-satellietraket geen gevaar vormen voor het internationaal ruimtestation (ISS). De autoriteiten wuifden daarmee de kritiek van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA weg. Deze noemde de vernietiging van een oude ruimtesonde op 27 maart een “verschrikkelijke zaak”, die het risico voor de astronauten in het ISS vergroot.
“De missie was zo opgezet dat de overblijfselen snel hoogte zouden verliezen en dat slechts een minimaal deel verder de ruimte in zou vliegen. Er was een risico gedurende tien dagen en die periode zijn we nu voorbij”, zei de Indiase projectleider. “Onze simulaties wezen uit dat onderdelen van de satelliet onmogelijk het ISS konden raken”.
NASA-chef Jim Bridenstine veroordeelde vorige week het kapot schieten van de sonde, die veel dichter bij de aarde stond dan het ISS. Het heeft volgens hem geresulteerd in vierhonderd nieuwe stukjes ruimtepuin. Als die terugvallen in de dampkring verbranden ze snel, maar als dat niet gebeurt bestaat het risico dat ze in botsing komen met satellieten die een baan om de aarde beschrijven.
AFPEen opname uit maart laat zien hoe gruis opspat van Ryugu, nadat Hayabusa2 er kogeltjes op afvuurde.
WETENSCHAP & PLANEETDe Japanse ruimtesonde Hayabusa2 heeft met succes een ‘bom’ op asteroïde Ryugu gegooid. Na het afwerpen van de zogenaamde ‘impactor’, een twee kilogram wegend projectiel van koper dat een krater in het oppervlak van de ruimterots moest blazen, maakte het ruimtevaartuig zich snel uit de voeten. Dit om opspattende scherven te ontwijken. Met succes.
Het doel van Hayabusa is het achterhalen van de samenstelling van Ryugu en daarmee aanwijzingen over het ontstaan van ons zonnestelsel. Het afwerpen van het projectiel was de meest risicovolle opdracht voor de sonde tot nu toe. Het koperen explosief ter grootte van een basketbal boorde zich met een vaart van twee kilometer per seconde in de asteroïde. Uit data van de sonde kon worden afgeleid dat Hayabusa zich in veiligheid had kunnen brengen. Alles doet het nog.
Na lancering van het projectiel vloog Hayabusa snel naar de andere kant van Ryugu. Terwijl de sonde de benen nam, liet hij een camera achter om opnamen van de inslag te maken. De eerste foto’s lieten zien hoe de ‘bom’ zich succesvol richting de asteroïde begeeft. “Tot nu toe heeft Hayabusa2 alles volgens plan gedaan”, zegt missieleider Makoto Yoshikawa. “We zijn in de zevende hemel, maar het is nog te vroeg voor een feestje.”
APNa de lancering liet een camera zien hoe de impactor koers zetten naar Ryugu.
Monsters
Ruimtevaartorganisatie JAXA stuurt de ruimteverkenner later, als het opgeworpen stof en puin is neergedaald, terug naar de plek van de inslag. Hayabusa zal dan monsters nemen van het bij de inslag vrijgekomen materiaal, dat gedurende miljarden jaren onder de grond nooit is blootgesteld aan de zon of ruimtestraling. De wetenschappers hopen dat het ruimtepuin iets kan vertellen over het ontstaan van Ryugu én onze planeet.
In februari zette Hayabusa2 met succes voet aan de grond op Ryugu, dat zich in een baan tussen die van de Aarde en Mars bevindt. Op een vlak stukje van de ruimterots, die is vernoemd naar een onderwaterpaleis uit een Japanse legende, nam de verkenner al wat stofmonsters. Als alles verder volgens plan verloopt, verlaat het apparaat Ryugu tegen het einde van dit jaar. Met zijn voor de wetenschap kostbare lading zien de Japanners hem terug op aarde in het najaar van 2020.
Als het vervolg van de operatie net zo goed verloopt als vandaag is het de eerste keer dat een ruimtesonde gruis van een asteroïde meeneemt. NASA voerde in januari 2005 de missie ‘Deep Impact’ uit. Na een reis van zes maanden kwam de Amerikaanse sonde op 3 juli aan bij de komeet Tempel 1. Ook die blies een hap uit het ruimteobject, maar zag geen kans materiaal te verzamelen.
AP
Vreugde bij de missieleiders van JAXA na de geslaagde inslag op de asteroïde.
AP
Vandaag liet Hayabusa2 een projectiel los op het oppervlak van asteroïde Ryugu.
EPA
Het plan is dat Hayabusa2 later nogmaals afdaalt op Ryugu en monsters neemt.
APDe schaduw van Hayabusa2 op het oppervlak van Ryugu.
RVDe lander is ontwikkeld door de non-profitorganisatie SpaceIL en Israel Aerospace Industries (IAI) en draagt de naam Beresheet. Het is een toepasselijke naam. Beresheet is namelijk niet alleen de allereerste Israëlische maanlander, maar ook nog eens de eerste private maanlander die - als alles goed gaat - daadwerkelijk voet op de maan gaat zetten.
WETENSCHAP De Israëlische maanlander ‘Beresheet’ – vrij vertaald naar ‘Genesis’ – die de nacht van 21 op 22 februari gelanceerd werd, zweeft eindelijk in een baan rond de maan. Dat is een belangrijke stap in zijn missie, eentje waarop de maanlander zich al enkele weken op voorbereidde. Nu rest er nog maar één doel: landen op de maan.
Nadat de maanlander in februari door SpaceX gelanceerd werd, moest die heel wat snelheid zien te verkrijgen. Daarom draaide Beresheet eerst enkele rondjes rondom de aarde. Vandaag was het dan eindelijk zover en zou de robot een manoeuvre uitvoeren waarmee het aan de zwaartekracht van de aarde zou ontsnappen.
Dat manoeuvre werd met succes uitgevoerd. Maar goed ook, anders zou het toestel ergens in het zonnestelsel beland zijn.
Primeurs
Dat betekent overigens ook dat Israël zichzelf het zevende land ter wereld mag noemen dat erin slaagde om een ruimtetoestel in een baan rond de maan te lanceren. Als alles verloopt zoals gepland, zal de Israëlische robot volgende week, op 11 april, ook voet zetten op de maan. Daarmee zal Beresheet het allereerste privé-gefinancierde ruimtetuig zijn dat op de maan landt.
Zulke primeurs moeten vastgelegd worden, zo dacht ook de maanlander. Die vereeuwigde zijn ruimtemissie met een selfie waarop hijzelf, de Israëlische vlag en – hoe kan het anders – de maan staan. Op de achtergrond van de selfie pronkt overigens ook onze aarde.
AFPBeresheet, de Israëlische vlag, de maan en de aarde.
University of WarwickZo zou de planetoïde die om de witte dwergster cirkelt en een spoor van gas achterlaat eruit zien.
WETENSCHAP In de ‘puinschijf’ rond een witte dwergster is een klein object ontdekt dat mogelijk het overblijfsel is van een planeet. Het object ter grootte van een planetoïde draait op een afstand van slechts 500.000 kilometer om de compacte ster en heeft een omlooptijd van iets meer dan twee uur. Dit heeft astronomie.nl vandaag op gezag van het wetenschappelijke vakblad Science gemeld.
Witte dwergen zijn de compacte restanten - in feite de ingestorte kernen - van zon-achtige sterren die hun nucleaire brandstofvoorraad hebben verbruikt. Tegen het einde van hun bestaan zwellen zulke sterren op en blazen ze hun buitenste lagen uiteindelijk de ruimte in. Tijdens dat proces kunnen planeten die zich te dicht in de buurt van hun ster bevinden sneuvelen. Zo ontstaat een schijf van fijn en grof puin rond de voormalige ster, die dan niet veel groter meer is dan de Aarde.
Een internationaal team van astronomen bekeek het spectrum van de 410 lichtjaar verre witte dwerg - SDSS J1228+1040 - in het voorjaar van 2017 en 2018 met de Gran Telescopio Canarias op het Canarische eiland La Palma.
In dat spectrum vonden de wetenschappers kleine, regelmatige fluctuaties, veroorzaakt in het spectrum van de dode ster. Het ging daarbij niet om een dopplereffect, veroorzaakt door een schommelbeweging van de ster, maar om een periodiek optredende variatie in de intensiteit van een specifieke spectraallijn.
Spoor van gas
Een analyse laat zien dat deze fluctuaties waarschijnlijk te wijten zijn aan een klein hemellichaam - een “exoplantetoïde” - dat een lang spoor van gas achterlaat. Dat gas kan afkomstig zijn van het object zelf, maar ook van verdampend stof dat vrijkomt bij botsingen met kleiner puin.
De nu ontdekte planetoïde zou binnen die schijf om de witte dwerg draaien. Gezien de geringe afstand tot de ster moet hij een behoorlijk hoge dichtheid hebben, omdat hij anders allang aan de sterke getijdenkrachten ter plaatse zou zijn bezweken. Vermoedelijk bestaat het planeetje grotendeels uit ijzer en nikkel. Het object zou minstens vier en hooguit zeshonderd kilometer groot zijn.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
04-04-2019
NASA wil over 14 jaar voet op Mars zetten (en gaat over 5 jaar al terug naar de maan) - HLN.be
NASA wil over 14 jaar voet op Mars zetten (en gaat over 5 jaar al terug naar de maan) - HLN.be
Bron: NDTV
Photo NewsZo zouden de gebouwen op Mars eruit kunnen zien.
WETENSCHAP & PLANEETRuimtevaartorganisatie NASA hoopt tegen 2033 astronauten naar Mars te sturen. Om dat te verwezenlijken moeten andere zaken in het ruimteprogramma, zoals een nieuwe maanlanding in 2024, sneller vooruitgang boeken. Dat zei Jim Bridenstine, de hoogste bestuurder van de NASA gisteren.
De Amerikaanse vicepresident Mike Pence had NASA eerder al de opdracht gegeven om in 2024 een bemande missie naar de maan te sturen. Dat is vier jaar eerder dan oorspronkelijk door NASA was meegedeeld. Pence wil de missie vervroegen omdat het oorspronkelijke streven “niet goed genoeg is”.
De nieuwe datum is politiek gezien belangrijk omdat het mogelijk het laatste jaar van president Trumps tweede termijn zou kunnen zijn.
Veel experten vrezen echter dat NASA de deadline voor de nieuwe maanmissie niet zal halen omdat de bouw van de SLS (Space Launch System)-raket vertraging oploopt. Boeing, die instaat voor het bouwen van deze draagraket, slaagt er maar niet in om op schema te blijven.
Het is niet alleen de bedoeling om mensen op Mars te laten landen. We willen ook aantonen dat we op een andere planeet kunnen wonen
Bridenstine
Mars
Een missie naar Mars zou ruim twee jaar duren. Om op de rode planeet te komen, ben je zes maanden onderweg. Naar de maan reizen duurt ‘slechts’ drie dagen. En men kan niet zomaar vertrekken: de astronauten kunnen enkel naar Mars reizen als de planeet aan de dezelfde kant van de zon is gepositioneerd als de aarde. Dit komt slecht om de 26 maanden voor: dus in 2031, 2033, enzovoort.
“Het is niet alleen de bedoeling om mensen op Mars te laten landen”, zegt Bridenstine. “We willen ook aantonen dat we op een andere planeet kunnen wonen.”
AFPOnderzoekers vonden onder meer fossielen van vissen die op de dag van de meteorieteninslag het lieven lieten.
WETENSCHAP“De ontdekking van de eeuw” binnen zijn vakgebied noemde geofysicus Jay Melosh van Purdue University het. Hij had het over een soort van fossielen-snapshot van de dag waarop bijna 66 miljoen jaar geleden een meteoriet insloeg op onze planeet. De gesteentelaag levert voor het eerst bewijs voor de theorie dat de meteoriet in één klap een einde maakte aan het bestaan van de dinosaurussen.
De aarde beefde zoals de moderne mens dat nooit nog ervaren heeft, vermoedelijk met een kracht van 10 of 11 op de schaal van Richter. Het regende vuur en gesteentes. 66 miljoen jaar geleden, aan het einde van het Krijt, werd bijna alle leven op onze planeet door de enorme inslag van een meteoriet uitgeroeid. De bekendste soort die eraan moest geloven: de dinosaurussen. Bekendste restant van de inslag: de Chicxulubkrater op het Mexicaanse schiereiland Yucatán.
Wetenschappers hebben onder leiding van Robert DePalma bewijzen van die fatale meteorieteninslag in Mexico ontdekt in een gesteentelaag in wat nu Noord-Dakota in de VS is, zo’n 3.000 km ten noorden van de krater. Ze vonden er al in 2014 vissen met gloeiend glas in de kieuwen, afkomstig van het brandende puin dat na de inslag hoog in de lucht werd geslingerd en daarna terug op aarde neerdaalde. Ze vonden ook verkoolde bomen, bewijs van de tsunami die na de inslag het land overspoelde en gesmolten barnsteen.
afp
Op zijn beurt botste de Nederlander Jan Smit van de Vrije Universiteit Amsterdam met zijn team op voetsporen van dinosaurussen, van net voor hun uitroeiing. Een van de voetafdrukken is afkomstig van een plantenetende Hadrosaurus, de andere van een vleesetende dino, mogelijk een kleine Tyrannosaurus Rex. “Definitief bewijs dat de dinosaurussen nog leefden op het moment van de inslag”, aldus Smit. “Ze liepen rond en zaten elkaar na” op het ogenblik dat ze weggevaagd werden door een helse vloedgolf. Maar er was méér dan alleen de dino’s. De tsunami-afzetting bevat ook mierennesten, wespennesten, kwetsbare bewaarde bladeren, en vissen die bewaard bleven zoals ze waren op het moment van hun overlijden.
AFPDoctoraal onderzoeker van de University of Kansas, Robert DePalma, aan het werk op de site.
Jay Melosh maakte geen deel uit van het onderzoeksteam, maar deed wel redactiewerk voor het wetenschappelijke artikel dat vandaag verscheen in Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS). Hij is danig onder de indruk. “Dit is de dodelijke klap bewaard op één bepaalde site, dit is spectaculair”, zei de specialist. Hij noemde het zelfs de “ontdekking van de eeuw” binnen zijn vakgebied.
Andere experts hebben kritiek op het feit dat de bewuste site - die zich uitstrekt over de twee Dakota’s, Wyoming en Montana - afgeschermd wordt voor onderzoekers van buitenaf. Zij krijgen nauwelijks of geen toegang tot de beroemde Hell Creek-formatie, waar al die interessante fossielen als stille getuigen van de meteorieteninslag liggen. Het is een fossielenschat met resten van dinosaurussen, zoogdieren, reptielen en vissen, allemaal dieren die tussen 65 en 70 miljoen jaren geleden vastzaten in klei en gesteentes. Volgens Jan Smit is die beperkte toegang nodig als bescherming tegen plunderaars.
AFPRobert DePalma met assistent Kylie Ruble.
Ook kreeg Robert DePalma kritiek omdat hij in The New Yorker had gesproken over een heus dinokerkhof. DePalma’s collega, Jan Smit, heeft dat al “overdreven” genoemd, maar bevestigde dat de fossielenrijkdom enorm is.
WETENSCHAPArcheologen hebben in Israël voor het eerst bewijs bovengespit van het historische bestaan van de Bijbelse koning Josia. Het gaat om een zeldzame zegel in klei, gevonden onder een parkeerterrein.
Op de zegel staat in het oud-Hebreeuws de naam van Nathan-Melech, een hoge pief in Josia’s koninkrijk in Juda dat zich situeerde van 641 tot 609 voor Christus. Het Oude Testament vermeldt koning Josia uitvoerig. Het letterlijke opschrift van de zegel: “van Nathan-Melech, dienaar van de koning”, een verwijzing naar Josia. De naam van de hoveling komt zelf maar één keer voor in de Bijbel, in 2 Koningen.
Het artefact van amper 1 centimeter werd gevonden op een archeologische site City of David, waar zich vermoedelijk de oude ruïnes bevinden van een plaats die de Babyloniërs tijdens de verwoesting van Jeruzalem in 586 voor Christus platbrandden.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Methaangas gemeten op Mars, maar is het een teken van leven? - HLN.be
Methaangas gemeten op Mars, maar is het een teken van leven? - HLN.be
Spoiler: het is niet afkomstig van aliens
EPAMarsrover Curiosity op de rode planeet.
WETENSCHAPNadat de Marsrover Curiosity van NASA in 2011 gelanceerd werd richting Mars, registreerde het wagentje er regelmatig vlagen van methaangas in de atmosfeer. Verwarrend, want het organisch materiaal is meestal een teken van (buitenaards) leven. Nu weten onderzoekers eindelijk waar het methaangas op de rode planeet vandaan kan komen: gesmolten ijskristallen.
In 2009 suggereerden enkele metingen vanop de aarde dat er op Mars drie gebieden waren met vrij hoge concentraties van methaangas. Wetenschappers reageerden voorzichtig verrukt, omdat 99 procent van al het methaangas op aarde door levende organismen wordt geproduceerd, door koeien bijvoorbeeld.
Vervolgens landde de Curiosity Rover in 2011 op de rode planeet en ging die zelf metingen ter plaatse uitvoeren. Dat gebeurde aan de hand van bodemmonsters die geanalyseerd werden op teken van leven. De eerste deeltjes methaangas die de Marsrover vond, waren eerder verwaarloosbaar.
Maar in 2013 mat de Marsrover plots een aanzienlijke stijging van methaan in de lucht. Die stijging hield minstens twee maanden aan. Vermoedelijk had het iets te maken met de seizoenen, zo dachten de onderzoekers op aarde. Dat vermoeden werd bevestigd de jaren die daarop volgden, want op het einde van de winter in het zuidelijk halfrond van de planeet, werd keer op keer een piek op Mars gemeten.
Is dat methaangas dan afkomstig van organische verbindingen, biologische bronnen - levende organismen zeg maar - of niet? Methaangas werd regelmatig gemeten, maar niemand kon achterhalen waar het gas vandaan kwam. De metingen van het marswagentje zaaiden vooral verwarring. Daarom snelde het Europees Ruimtevaartagentschap (ESA) te hulp.
(Lees verder onder de foto
AFPDe onbemande ruimtemissie Mars Express van ESA.
Samenwerking
De Mars Express was een onbemande ruimtemissie naar de planeet Mars, een project van het Europese Ruimtevaartagentschap (ESA). Dankzij die missie worden de metingen van de Curiosity nu voor het eerst bevestigd. Ook de Mars Express observeerde de atmosfeer van de rode planeet en de sonde nam eenzelfde stijging van methaangas waar in 2013. Dat zegt Marco Guiranna, hoofdonderzoeker van het Italiaanse Instituto Nazionale di Astrofisica in Rome.
“Terwijl eerdere observaties, waaronder die van Curiosity, bekritiseerd werden, maakt deze eerste onafhankelijke bevestiging de resultaten een pak geloofwaardiger”, aldus Guiaranna. Bovendien verklaart het team van Guiaranna meteen waar de boertjes methaangas van Mars vandaan kwamen.
Permafrost
Zoals verwacht, is het methaangas vermoedelijk afkomstig van permafrost. De koude ondergrond van Mars zou methaangas vasthouden, maar door “een meteorietinslag of temperatuurschommelingen” kan het ijs gedeeltelijk smelten waardoor methaangas ontsnapt.
Bekijk ook:
Deze vader bouwde zelf een Marsrover voor zijn zoontje.
In november 2018 landde de Marslander Insight van NASA ook op de rode planeet.
WETENSCHAP“Vreselijk”, noemt NASA India’s geslaagde test om een satelliet in een baan om de aarde neer te halen. De Amerikanen vrezen dat de 400 brokstukken die nu in de ruimte rondzweven het Internationaal Ruimtestation ISS kunnen bedreigen. Dat zegt directeur-generaal Jim Bridenstine van NASA.
India kondigde vijf dagen geleden erg trots zijn succesvolle poging om een satelliet aan flarden te schieten aan. Intussen zijn er 400 brokstukken na de vernietiging geteld, die volgens Bridenstine niet allemaal te volgen zijn.
“Wij volgen objecten van tien centimeter of groter, en wij hebben er ongeveer 60 geteld”, zei de NASA-topman.
De satelliet is in een relatief lage baan op 300 km hoogte uitgeschakeld, ver onder die van het ISS (400 km) en van het merendeel van de kunstmanen die rondom onze planeet wentelen. Maar 24 stukken zijn boven ISS geraakt, zei Jim Bridenstine.
REUTERSJames Bridenstine, topman van NASA.
“Dat is een vreselijk, vreselijk iets om een evenement op te zetten dat puin naar een hoogtepunt stuurt dat boven het internationale ruimtestation gaat”, zei hij. Bridenstine voegde eraan toe: “Dat soort activiteit is niet verenigbaar met de toekomst van de bemande ruimtevluchten, het is onaanvaardbaar”.
Als gevolg van de Indiase test is het risico op een botsing met het ISS op tien dagen tijd met 44 procent gestegen, zei Bridenstine. Dat risico zal wel snel afnemen, omdat het merendeel van het schroot wellicht zal opbranden in de atmosfeer.
Photo NewsVorige week wisselden NASA-astronauten Nick Hague en Anne McClain batterijen tijdens een ruimtewandeling bij het ISS.
Het Amerikaanse leger houdt objecten in de ruimte in het oog om het risico van botsingen met het ISS en met satellieten in te schatten. Zo volgen ze 23.000 objecten groter dan tien centimeter. Tienduizend daarvan zijn brokstukken waarvan bijna 3.000 het gevolg zijn van een Chinese anti-satelliettest in 2007 met een kunstmaan op 860 km hoogte.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken van India zei in een reactie dat de test in de lagere atmosfeer werd uitgevoerd om ervoor te zorgen dat er geen ruimteschroot zou zijn. “Wat er toch zou zijn veroorzaakt aan puin zal binnen enkele weken vergaan en terugvallen op de aarde”, klonk het.
Zelfs botsingen met kleine objecten kunnen catastrofaal zijn in de ruimte. Dat komt grotendeels door de snelheid waarmee ruimtevaartuigen in een baan om de aarde bewegen. Dat is minimum 7,8 km per seconde.
WETENSCHAP & PLANEET Boven de stad Gainesville, in de Amerikaanse staat Florida, is een groene vuurbal gespot. Heel wat bestuurders slaagden erin om het tafereel met hun dashcam te filmen.
Het nationale weerstation in Tallahassee pikte de meteoor op via een toestel om lichtflitsen te detecteren. Dat wordt normaal gebruikt om bliksemschichten te zoeken tijdens een storm.
Het weerstation onderzoekt nog waar de meteoor geland is en of er schade is. Het is mogelijk dat de meteoor tijdens de afdaling in stukken is afgebrokkeld en dus geen impact meer had.
NWS Tallahassee✔@NWSTallahassee
Did you see it? A meteor was caught on GOES Lightning Mapper (GLM) around 3:52Z or 11:52 PM ET!
Het is niet uitzonderlijk dat er een meteoor neerstort in de Verenigde Staten. Wat wel zeldzaam is, is dat de meteoor zo felgekleurd is. Eerder in maart werd nog een vuurbal boven Tennessee gespot. De lichtflits was in de hele regio te zien.
Begin februari explodeerde nog een meteoor boven Cuba. Enkele brokstukken stortte neer op de aarde, maar niemand raakte gewond. De explosie was tot in het zuiden van Florida te horen.
tblue@tbluegator
I didn't catch the Florida fireball directly, but my cameras did catch the flash #meteor
WETENSCHAPEen groep Europese wetenschappers trekt volgend jaar naar Antarctica om er te boren naar het oudste ijs ter wereld. Het moet ons meer leren over hoe ons klimaat de afgelopen 1,5 miljoen jaar veranderde en het kan ons helpen om prognoses te maken voor de toekomst.
Op 9 april zal de precieze locatie van de boring bekend worden gemaakt. Een team van prominente ijs- en klimaatwetenschappers uit 10 Europese landen hebben twee jaar lang naar de ideale plek gezocht. Het enige wat we voorlopig weten is dat het in het oosten van Antarctica zal zijn, in een gebied dat Little Dome C heet en op 3.200 meter boven zeeniveau ligt. Daar zal tot onderaan een 2.750 meter dikke ijsplaat worden gedrild. De werken zullen in juni 2020 van start gaan.
Beyond Epica heet het project en het wordt gesponsord door de Europese Commissie. Die zou maar liefst 11 miljoen euro in het project pompen.
15 jaar geleden slaagden wetenschappers van Epica er al in om ijs te vinden van 800.000 jaar oud. Dat toonde een heel nauwe relatie tussen het niveau van CO2 en de temperatuur op aarde. “We kwamen toen ook te weten dat de concentraties van broeikasgassen die we vandaag kennen, veel hoger liggen dan ze de afgelopen 800.000 jaar ooit geweest zijn”, aldus professor kwarternaire wetenschappen Raimund Muscheler van de universiteit van Lund in Zweden in de Britse krant The Guardian.
Muscheler houdt zich bezig met de studie van het Kwartair, de jongste en tegelijk kortste periode in de aardgeschiedenis, die de jongste 2,6 miljoen jaar overspant. (lees hieronder verder)
Getty Images
Hoe het komt dat het ijs ons zo veel kan vertellen? Wel, ijsplaten worden gevormd door sneeuwval die jarenlang opbouwt. Elke keer het sneeuwt, wordt er een extra laagje gevormd. Die laagjes worden vervolgens samengeperst tot ijs door nieuwe lagen die erop vallen. In die sneeuw zitten echter ook luchtbellen, gassen en stofdeeltjes en die kunnen een beeld geven van de temperatuur, de atmosfeer en het klimaat op een bepaald moment in onze geschiedenis.
Grote verandering
“Ruwweg een miljoen jaar geleden deed er zich een grote verandering in het klimaatsysteem van de Aarde voor”, aldus glacioloog Poul Christoffersen van de universiteit van Cambridge. “Die wordt de Mid-Pleistocene Transitie genoemd. Ervoor kwamen ijstijden om de 40.000 jaar voor, erna om de 100.000 jaar. Als we voor het eerst ijs zouden kunnen vinden dat meer dan een miljoen jaar oud is, kan ons dat iets leren over hoe het klimaat vroeger werkte en wat die Transitie veroorzaakt kan hebben. Het zou te maken kunnen hebben met broeikasgassen zoals CO2, maar dat weten we niet. Als dat zo is, betekent het dat die stoffen het klimaat op Aarde echt heel dramatisch kunnen veranderen.”
NASAEen meanderende bedding van een oude rivier op Mars. De foto werd ingekleurd om hoogteverschillen aan te duiden: blauw is laag, geel is hoog.
WETENSCHAPMars is vandaag koud en droog, met een ijle atmosfeer. Maar ooit - en minder lang geleden dan gedacht - stroomden er grote, woeste rivieren op de rode planeet. Ze waren dubbel zo breed als de rivieren op aarde, ontdekten wetenschappers van de universiteit van Chicago.
De conclusies maken het niet makkelijker voor onderzoekers die Mars’ drastische transitie van de natte naar de droge periode bestuderen. Die zou tot later in de geschiedenis van de planeet hebben geduurd dan tot nu toe gedacht. Met andere woorden: er was tot minder lang geleden dan gedacht water op Mars, tot het allerlaatste moment van de natte periode. Tussen 3,6 en 1 miljard jaar geleden stroomde dagelijks 3 tot 20 kg water per vierkante meter door de rivierbeddingen over de hele planeet verspreid. De nieuwe studie schat het nu op 1 miljard jaar geleden en zelfs nog later. Of: minstens 1 miljard jaar recenter dan vorige berekeningen.
Edwin Kite en zijn team onderzochten meer dan 200 oude, al lang opgedroogde rivierbeddingen op Mars aan de hand van foto’s gemaakt met NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), die rond de planeet cirkelt. De diepe geulen op de foto’s bevatten informatie over het water dat er ooit doorstroomde en over de klimatologische omstandigheden waarin dat gebeurde. De grootte van de beddingen wijst op een continue eerder dan op een tijdelijke waterstroom enkel ’s middags.
AP
De gemiddelde dagtemperaturen lagen dus boven het vriespunt, wat dan weer een sterk broeikaseffect suggereert. “Maar dat wordt niet gestaafd door de bestaande modellen van Mars’ klimaatveranderingen”, zegt de studie. De atmosfeer van Mars was vroeger zo dik dat er maar een derde van zonnestralen die wij nu op de aarde ontvangen doorkwam. Onvoldoende voor vloeibaar water.
Als de vooropgestelde periodes van stromende rivieren op Mars kloppen, dan zou dat kunnen betekenen dat de atmosfeer van de rode planeet sneller verdween dan eerder werd gedacht. Uit vorige studies bleek dat de verdunning 4 miljard jaar geleden zou zijn ingezet en zo zou hebben geleid tot het geleidelijk uitdrogen van de rivieren. De nieuwe studie plaatst dat uitdunnen van de Martiaanse atmosfeer nu miljarden jaren later.
Kite schuift nog een andere optie naar voren: mogelijk versprong het klimaat op Mars herhaaldelijk als een op/aan-knop van droge naar natte periodes.
WETENSCHAPVoor het eerst is fysiek bewijs geleverd dat een verwoestende vloedgolf op de meteorieteninslag op het Mexicaanse schiereiland Yucatan 66 miljoen jaar geleden volgde. Het leven op aarde kwam grotendeels door deze ramp aan het einde. Het bewijs werd na een onderzoek in een gesteentelaag in Noord-Dakota (VS) gevonden. Dat meldt geoloog Johan Vellekoop (KU Leuven/VUB), die als postdoctoraal onderzoeker meewerkt aan de studie.
De inslag van de 10 kilometer brede meteoriet veroorzaakte verschillende zware aardbevingen. Tot hiertoe waren er weinig fysieke bewijzen dat die meteorieteninslag vloedgolven teweeggebracht zou hebben. Uit de studie blijkt dat de gesteentelaag in Noord-Dakota gevormd werd door een vloedgolf die binnen enkele uren na de meteorieteninslag het land in de omgeving overspoelde. De gesteentelaag lag zo’n 3.000 kilometer ten noorden van de krater.
In de gesteentelaag werden honderden fossielen gevonden van vissen en dinosauriërs, tot bomen en haaientanden. “In de kieuwen van de vissen bevonden zich tektieten, fragmenten aards gesteente die door de inslag van de meteoriet gesmolten zijn en in de ruimte werd gekatapulteerd. Tijdens hun val naar de aarde stollen ze weer. Ook in de hars van fossiele bomen vonden we zulke tektieten terug. Deze vondsten bewijzen dat de dier- en plantensoorten gesneuveld zijn als rechtstreeks gevolg van de meteorieteninslag”, aldus Vellekoop.
De resultaten van de studie zullen op 1 april in het vakblad PNAS gepubliceerd worden.
WETENSCHAP & PLANEET NASA-ingenieurs zijn erin geslaagd om een helikopter te laten vliegen in omstandigheden die vergelijkbaar zijn met de condities op Mars. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie wil de kleine helikopter volgend jaar met de Mars 2020 Rover-missie naar de rode planeet sturen.
De dichtheid van de atmosfeer op Mars is ongeveer 1 procent van die op aarde. Om de 1,8 kilo zware helikopter te testen, zouden de onderzoekers het toestel op een hoogte van 30.480 meter moeten laten vliegen, wat verre van praktisch is. NASA koos er daarom voor om de omstandigheden op Mars na te bootsen in de JPL Space Simulator in Pasadena, Californië. In deze simulator vonden op verschillende dagen twee succesvolle testvluchten plaats, zo laat NASA weten op zijn website.
De atmosfeer van Mars heeft niet alleen een andere dichtheid dan die op aarde, ook de temperatuur is er veel lager; tot -90 graden Celsius. Om de omstandigheden op Mars na te bootsen, werd de JPL Space Simulator, een cilinder met een diagonaal van 7,62 meter, eerst vacuüm gezogen. De stikstof en de zuurstof werden vervolgens vervangen door koolstofdioxide, het belangrijkste bestanddeel van de atmosfeer van Mars.
NASA
Testcase
Als alles volgens plan verloopt, wordt de Mars-helikopter in juli 2020 gelanceerd, samen met de Mars 2020 Rover. De landing op Mars, waarbij de helikopter onder de ‘buik’ van de rover hangt, is gepland voor februari 2021. De eerste testvlucht op de rode planeet, waarbij de heli tot anderhalve minuut in de lucht blijft, volgt enkele maanden later.
Na de landing op Mars dient de helikopter vooral als testcase voor toekomstige ’unmanned aerial vehicles’of uav’s. De Rover 2020 gaat de gesteenten op de planeet bestuderen, onder meer door via boringen monsters te verzamelen.
NASAEen meanderende bedding van een oude rivier op Mars. De foto werd ingekleurd om hoogteverschillen aan te duiden: blauw is laag, geel is hoog.
WETENSCHAP Mars is vandaag koud en droog, met een ijle atmosfeer. Maar ooit - en minder lang geleden dan gedacht - stroomden er grote, woeste rivieren op de rode planeet. Ze waren dubbel zo breed als de rivieren op aarde, ontdekten wetenschappers van de universiteit van Chicago.
De conclusies maken het niet makkelijker voor onderzoekers die Mars’ drastische transitie van de natte naar de droge periode bestuderen. Die zou tot later in de geschiedenis van de planeet hebben geduurd dan tot nu toe gedacht. Met andere woorden: er was tot minder lang geleden dan gedacht water op Mars, tot het allerlaatste moment van de natte periode. Tussen 3,6 en 1 miljard jaar geleden stroomde dagelijks 3 tot 20 kg water per vierkante meter door de rivierbeddingen over de hele planeet verspreid. De nieuwe studie schat het nu op 1 miljard jaar geleden en zelfs nog later. Of: minstens 1 miljard jaar recenter dan vorige berekeningen.
Edwin Kite en zijn team onderzochten meer dan 200 oude, al lang opgedroogde rivierbeddingen op Mars aan de hand van foto’s gemaakt met NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), die rond de planeet cirkelt. De diepe geulen op de foto’s bevatten informatie over het water dat er ooit doorstroomde en over de klimatologische omstandigheden waarin dat gebeurde. De grootte van de beddingen wijst op een continue eerder dan op een tijdelijke waterstroom enkel ’s middags.
AP
De gemiddelde dagtemperaturen lagen dus boven het vriespunt, wat dan weer een sterk broeikaseffect suggereert. “Maar dat wordt niet gestaafd door de bestaande modellen van Mars’ klimaatveranderingen”, zegt de studie. De atmosfeer van Mars was vroeger zo dik dat er maar een derde van zonnestralen die wij nu op de aarde ontvangen doorkwam. Onvoldoende voor vloeibaar water.
Als de vooropgestelde periodes van stromende rivieren op Mars kloppen, dan zou dat kunnen betekenen dat de atmosfeer van de rode planeet sneller verdween dan eerder werd gedacht. Uit vorige studies bleek dat de verdunning 4 miljard jaar geleden zou zijn ingezet en zo zou hebben geleid tot het geleidelijk uitdrogen van de rivieren. De nieuwe studie plaatst dat uitdunnen van de Martiaanse atmosfeer nu miljarden jaren later.
Kite schuift nog een andere optie naar voren: mogelijk versprong het klimaat op Mars herhaaldelijk als een op/aan-knop van droge naar natte periodes.
WETENSCHAPOnderzoekers zijn er voor de eerste keer in geslaagd om directe observaties te doen van een planeet buiten ons zonnestelsel. Ze gebruikten daarvoor een compleet nieuwe techniek. HR8799e draait rond een ster in het sterrenbeeld Pegasus en blijkt een soort super-Jupiter te zijn.
HR8799e werd voor het eerst gespot in 2010 en bevindt zich op 129 lichtjaar van onze Aarde, dat is 1.220.434.230.962.923 kilometer van ons verwijderd. Nooit eerder slaagden wetenschappers erin om rechtstreekse observaties te doen van een planeet buiten ons zonnestelsel. Dat komt door het verblindende licht van de sterren waarrond ze draaien.
Deze keer lukte het wél, met een techniek die het licht van verscheidene telescopen combineerde. Via zogenaamde ‘optische interferometrie’ konden de vier telescopen van de Very Large Telescope (VLT) – een geavanceerd astronomisch observatorium in de Atacamawoestijn in Chili – gecombineerd worden tot één super-telescoop: Gravity. Dat beeldvormingssysteem was zó gevoelig en precies dat het in staat was om het licht van de planeet en het licht van zijn ster uit elkaar te halen.
Wat de wetenschappers zagen, was iets wat ze nooit eerder hadden gezien. HR8799e bleek groter en jonger te zijn dan de planeten in ons eigen zonnestelsel. Het was een bal van gas en in zijn atmosfeer woedde een gigantische en krachtige storm. De oppervlakte werd gedomineerd werd door wolken van ijzer en silicaten (de grondstof van glas). (lees hieronder verder)
RV
De Very Large Telescope (VLT) in de woestijn van Chili.
ESO/P. Horálek
“Onze observaties suggereren dat het om een bal gas gaat die van binnenuit verlicht wordt”, aldus teamleider Sylvestre Lacour van het Observatoire de Paris in Frankrijk en het Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics. “Stralen warm licht wervelen door stormachtige donkere wolken.”
Volgens de man zou de heel jonge planeet een “dynamische atmosfeer” hebben en complexe fysische en chemische processen ondergaan. Hij zou nog ‘maar’ 30 miljoen jaar oud zijn en de wetenschap een kijk geven op hoe planeten en planetaire systemen gevormd worden.
Niet bewoonbaar
Voor alle duidelijkheid: de planeet is nog in de verste verten niet bewoonbaar. Door de energie die vrijkwam bij zijn ontstaan en een krachtig broeikaseffect loopt de temperatuur er op tot ongeveer 1.000 graden Celcius. De atmosfeer zit bovendien vol koolstofmonoxide.
WETENSCHAPDe Indiase premier Narendra Modi zegt dat India een satelliet heeft neergehaald met een antisatellietwapen, en omschrijft de test als een grote doorbraak in het ruimteprogramma van zijn land.
Modi deed de aankondiging in een televisietoespraak. “Onze wetenschappers hebben een satelliet in een lage baan om de aarde op een afstand van 300 kilometer neergehaald”, zei de hindoeïstische nationalistische leider.
Hij benadrukte dat niemand zich bedreigd hoefde te voelen door de test. “Ons doel is om vrede te brengen en niet om een oorlogssfeer te creëren, dit is niet gericht tegen welk land dan ook”, zei hij.
Volgens de premier is India nog maar het vierde land dat zo’n antisatellietwapen gebruikt, na de Verenigde Staten, Rusland en China. “India heeft een ongeziene prestatie geleverd geleverd vandaag”, zei Modi. “India heeft zijn naam geregistreerd als ruimtevaartmacht.”
Volgende maand vinden in India parlementsverkiezingen plaats.
AFPScotty, de grootste tyrannosaurus rex ter wereld.
WETENSCHAP & PLANEET Canadese onderzoekers ontdekten de grootste tyrannosaurus rex ter wereld. De reusachtige dino met een lengte van dertien meter kreeg de naam Scotty. Dat staat in het wetenschappelijke tijdschrift ‘The Anatomical Record’.
Paleontologen ontdekten resten van de grootste tyrannosaurus rex ooit in de Canadese provincie Saskatchewan. Dinosaurus Scotty, die ongeveer 66 miljoen jaar geleden leefde, was ongeveer 13 meter lang en woog maar liefst 8.800 kilogram.
“Dit is de rex der rexen,” aldus de Canadese onderzoeker Scott Persons. “Er zijn aanzienlijke verschillen tussen tyrannosaurussen. Sommige individuen waren forser dan anderen. Scotty is een voorbeeld van zo’n fors exemplaar. Zorgvuldige metingen van de benen, heupen en zelfs schouders wijzen uit dat Scotty langer was dan elke andere tyrannosaurus rex (die tot op heden is teruggevonden, red.).”
De vorige recordhouder was Sue, een tyrannosaurus rex met een lengte van 12,3 meter. Deze dino woog zo’n 5.654 kilogram.
AFPScotty was maar liefst dertien meter lang.
Scotty is niet alleen de grootste tyrannosaurus rex ter wereld. “Hij is ook de oudst bekende”, aldus de Canadese wetenschapper. “Je kunt een idee krijgen van hoe oud een dinosaurus is door in de beenderen te zagen en de groeipatronen te bestuderen”. Uit de onderzoeksresultaten bleek dat Scotty ongeveer dertig jaar oud was toen hij 66 miljoen jaar geleden stierf. “Dat is uitzonderlijk lang”, aldus Persons.
De grootste dino ter wereld wordt bewaard in het Royal Saskatchewan Museum in Canada.
AFPOnderzoeker Scott Persons meet een deel van Scotty’s skelet.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Archeologen stoten op schat in Mexico en denken dat ze allereerste graftombe Azteekse keizer op spoor zijn - HLN.be
Archeologen stoten op schat in Mexico en denken dat ze allereerste graftombe Azteekse keizer op spoor zijn - HLN.be
Getty Images/iStockphoto/REUTERS
WETENSCHAPHet is zo een beetje de heilige graal voor iedereen die zich bezighoudt met de studie van de Azteken: het vinden van een koninklijke graftombe. Al tientallen jaren wordt er gegraven, maar nog nooit werd er een ontdekt. Daar zou nu verandering in kunnen komen, want archeologen hebben in Mexico-Stad een veelbelovende vondst gedaan.
De ontdekking gebeurde niet in een afgelegen of onontgonnen gebied, maar midden in het centrum van het drukke Mexico-Stad. Meer bepaald aan de voet van de bekende Templo Mayor. Dat was 500 jaar geleden de belangrijkste tempel van de Azteekse hoofdstad Tenochtitlan, in de periode dat de machtigste heerser van het rijk aan de macht was.
De tempel was een gigantisch complex van 60 meter hoog, dat beschouwd werd als het middelpunt van de aarde. Bovenaan stonden twee heiligdommen: een voor de oorlogsgod Huitzilopochtli en een voor de regengod Tlaloc. Bij een van de vele uitbreidingen van de tempel - in 1487 - zou een van de grootste massaoffers plaatsgevonden hebben uit de geschiedenis van de beschaving, waarbij naar schatting 4.000 mensen het leven lieten. De tempel werd uiteindelijk verwoest tijdens de verovering van Mexico door Hernán Cortés in 1521.
De resten kwamen in 1978 tevoorschijn tijdens een verbouwing op het centrale plein van Mexico-Stad. En het is aan de voet van de tempel dat archeologen nu hun ongeziene vondst hebben gedaan: rijkelijke offergaven die zouden kunnen wijzen op een koninklijke begraafplaats. (lees hieronder verder)
RVEen simulatie van hoe de Templo Mayor er ooit uit moet hebben gezien.
Het gaat onder meer om de resten van een luxueus versierde jaguar, verkleed als krijger, een kleine jongen van een jaar of negen die gekleed is als Azteekse oorlogs- en zonnegod - met een jaden ketting en vleugels van havikbeenderen - en een set vuursteenmessen die versierd zijn met parelmoer en edelstenen. De offergaven werden vijf eeuwen geleden neergelegd door Azteekse priesters op een cirkelvormig platform voor de tempel, een plek waar zich volgens de vroegste overleveringen de rustplaats zou bevinden van Azteekse keizers.
“We hebben nu enorme verwachtingen”, zegt het hoofd van de groep archeologen die er aan het werk is - Leonardo Lopez Lujan - aan persbureau Reuters. “Naarmate we dieper graven, zullen we vermoedelijk nog veel meer rijkelijke objecten vinden.” (lees hieronder verder)
REUTERS
Op dit beeld is de jaguar te zien, met het cirkelvormige embleem van oorlogsgod Huitzilopochtli. Er zijn ook resten van koraal en zeesterren achtergebleven.
REUTERS
Leonardo Lopez Lujan.
Vooral de vondst van de jaguar blijkt opwindend. Die zat in een grote stenen doos, waarvan nog maar een tiende is opgegraven en die nu al een ware schatkist blijkt te zijn. Het dier draagt een houten gravure op de rug met het embleem van de god Huitzilopochtli. Bovenop liggen offergaven uit de zee, zoals schelpen, zeesterren en koraal. Die kunnen verwijzen naar de onderwaterwereld waar de zon volgende de Azteken ’s nachts doorheen reisde. De rode lepelaar – een vogel uit de familie van de flamingo’s – die gevonden is, wordt dan weer geassocieerd met heersers en krijgers en zou hun geest voorstellen in hun tocht naar de onderwereld.
Broers
Tientallen jaren na de verovering van Mexico, brachten enkele geschiedschrijvers verslag uit van de begrafenisrites van drie Azteekse heersers: drie broers die heersten van 1469 tot 1502. Volgens die verslagen werden hun gecremeerde resten neergelegd op of vlakbij het cirkelvormige platform aan de tempel, voorzien van rijkelijke offergaven en de harten van geofferde slaven.
13 jaar geleden werd vlakbij het platform een gigantische monoliet gevonden van een aardgodin. Daarop stond een inscriptie die overeenkwam met het jaar 1502, het jaar waarin de jongste broer en machtigste heerser die de Azteken ooit kenden – Ahuitzotl – stierf. (lees hieronder verder)
REUTERS
De kleine jongen die aangekleed werd als Azteekse oorlogs- en zonnegod, met een jaden ketting en vleugels van havikbeenderen.
REUTERS
De schedel van de geofferde jongen.
Volgens Elizabeth Boone – een expert in het oude Mexico aan Tulane University in New Orleans – zou de dood van Ahuitzotl gepaard gegaan zijn met een grootse begrafenis en zou de jaguar de koning kunnen voorstellen als onbevreesd krijger. “Hij kan goed in die stenen kist begraven liggen”, klinkt het.
De offergaven werpen ook een blik op hoe mobiel de Azteken waren. Ze zouden een beschaving van krijgers geweest zijn die naburige koninkrijken binnenvielen en onderwierpen, een beetje zoals de Spartanen in het oude Griekenland. Zo kwamen de zeesterren bijvoorbeeld uit de Stille Oceaan, terwijl het jade van Centraal-Amerika afkomstig was, ter hoogte van het huidige Honduras.
Budget
Verwacht wordt dat de opgravingen nog zeker enkele maanden zullen duren. De wetenschappers zullen het daarbij niet makkelijk krijgen, want de nieuwe regering van Mexico heeft het budget van het project met 20 procent verminderd voor dit jaar, dixit de archeologen. Bijna iedereen van het 25-koppige team is al niet meer betaald sinds december.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.