The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
23-03-2019
IN BEELD. De een-na-grootste meteoorexplosie in de laatste 30 jaar, en niemand die ’m zag - HLN.be
IN BEELD. De een-na-grootste meteoorexplosie in de laatste 30 jaar, en niemand die ’m zag - HLN.be
AFPSatellietbeeld van de grote meteoor en het punt van explosie.
WETENSCHAP & PLANEET Een metersgrote meteoor - waarbij wel tien keer meer energie vrijkwam dan bij de atoombom die op Hiroshima werd gegooid - is door onze dampkring geraasd. Maar bijna niemand die de explosieve vuurbal zag. Tot nu, op satellietbeeld althans. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA, dat eerder deze week de passage van de meteoor eind vorig jaar heeft onthuld, heeft nu ook foto’s vrijgegeven.
Volgens NASA explodeerde de grote metoor op 18 december 2018 boven de aarde. De knal was de een-na-grootste in de afgelopen dertig jaar en de grootste sinds de explosie van een meteoor boven het Russische Tsjeljabinsk in februari 2013. Dat bijna niemand het zag gebeuren komt omdat de knal plaatsvond boven de Beringzee in het oosten van Rusland, op honderden kilometers van de kust.
Op de vandaag gedeelde beelden is de schaduw van de weg die de meteoor aflegt op de wolken, alsook de explosie, te zien. De beelden zijn geschoten door de satelliet Tera.
Lindley Johnson vertelt namens NASA dat een vuurbal van deze grootte per honderd jaar maar twee of drie keer voorkomt. De bewuste meteoor had een omvang van enkele meters en raasde met 32 kilometer per seconde (ruim 115.000 kilometer per uur) door de dampkring. Het gesteente knalde op 25,6 kilometer hoogte uit elkaar met een kracht van 173 kiloton TNT (met TNT wordt de kracht van een explosie uitgedrukt).
AFPDe Tera-satelliet kon de meteoor spotten.
Tsjeljabinsk
“Dat is veertig procent van de energie die vrijkwam bij de explosie boven Tsjeljabinsk (460 kiloton TNT)’’, zegt Kelly Fast van NASA. Die ontploffing boven de Russische Oeral was toen zo hevig dat de schokgolf twee keer de aarde rondging. Meer dan 1.500 mensen raakten gewond omdat door de drukgolf ramen sprongen en daken beschadigd raakten.
“Gelukkig vond de explosie nu plaats boven water”, aldus Fast. “Er is dan ook gelukkig veel water op onze planeet.”
Screenshot YouTubeDe meteoor die een enorme explosie veroorzaakte nabij het Russische Tsjeljabinsk.
NASA Earth✔@NASAEarth
·
Did you miss the meteor spotted over the Bering Sea in December 2018? Don’t worry — our satellite saw it! The MODIS instrument on @NASA's Terra satellite caught this view of the meteor’s shadow, visible as the gray streak above the clouds .https://go.nasa.gov/2Jx7tGX
NASA Earth✔@NASAEarth
The MISR instrument, also on Terra , saw the large "fireball" — the term used for exceptionally bright meteors that are visible over a wide area — as it exploded about 16 miles above the Bering Sea, far enough way to pose no threat. pic.twitter.com/lyjyZKBZOm
This image sequence from the MISR instrument, aboard the Terra satellite, was taken a few minutes after a meteor exploded over the Bering Sea on Dec. 18. 2018. It shows the shadow of the meteor's trail, and the orange-tinted cloud it left behind.
WETENSCHAP & PLANEET SpaceX is begonnen met de bouw van het eerste prototype voor zijn ‘Starship’. Topman Elon Muks heeft dit bevestigd met een korte videoclip waarin het te gebruiken hitteschild wordt getest.
Elon Musk zegt op Twitter dat de tweede rakettrap, het gedeelte van de Starship-raket dat in de ruimte komt, momenteel al wordt gebouwd. Dit is de nieuwe, grote, geheel herbruikbare raket waarmee onder meer naar Mars moet worden gevlogen en die voorheen bekend stond onder de naam Big Falcon Rocket.
Momenteel is SpaceX ook al bezig om de roestvaststalen hitteschilden van de Starship te testen. Deze hitteschilden, die worden gevormd door zeshoekige tegels, hebben een beperkte hittetest succesvol doorstaan. Daarbij zijn temperaturen van 1.375 graden Celsius gehaald, wat volgens Musk de temperatuur is waar het ruimteschip mee te maken krijgt bij de terugkeer in de dampkring.
Dit hitteschild is gemaakt met een technologie die transpirational cooling heet. Kleine gaatjes in het hitteschild waar water of methaan doorheen gaat, moeten de buitenkant koelen. Dit moet eventuele schade aan het hitteschild beperken en ervoor zorgen dat de raket weer snel herbruikbaar is. Transpirational cooling wordt toegevoegd zodra er erosie optreedt bij het hitteschild, legde Musk uit.
Musk liet ook weten dat SpaceX ‘hopelijk’ nog deze week begint met het testen van de kleine testversie van StarShip, genaamd Starhopper. Deze wordt uitgerust met een Raptor, de methaanraketmotor waarmee de grote Starship uiteindelijk wordt uitgerust. De Hopper zal tijdens tests hooguit ietwat van het platform komen en nog niet echt opstijgen. In januari viel deze kleine testversie nog om door een sterke wind.
WETENSCHAP Bij meer dan de helft van de astronauten die met de Space Shuttle reizen en op het Internationaal Ruimtestation ISS verblijven, steken slapende herpesvirussen opnieuw de kop op. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van NASA. Het fenomeen kan volgens het ruimteagentschap een probleem vormen voor langdurige ruimtemissies.
“NASA-astronauten worden gedurende weken of zelfs maanden blootgesteld aan microzwaartekracht en kosmische straling, en dan zwijgen we nog van de extreme G-krachten bij het opstijgen en de terugkeer naar de aarde”, zegt dr. Satish Mehta, hoofdauteur van de studie en medewerker van het Johnson Space Center. “De fysieke uitdaging wordt verstrekt door andere stressfactoren zoals sociale scheiding, opsluiting en een gewijzigde slaapcyclus.”
In de studie, die werd gepubliceerd in het tijdschrift Frontiers in Microbiology, drukken de onderzoekers hun bezorgdheid uit over de reactivering van het virus. Het gaat dus niet over een nieuw virus dat zich in de ruimte ontwikkelt.
Immuunsysteem onderdrukt
NASA volgt de fysiologische impact van ruimtevaart bij de astronauten op via hun speeksel, bloed en urine. “Tijdens de ruimtevlucht is er een toename van de afscheiding van stresshormonen zoals cortisol en adrenaline, waarvan geweten is dat ze het immuunsysteem onderdrukken”, stelt de studie. “In overeenstemming hiermee ondervinden we dat de immuuncellen van astronauten – vooral diegene die normaal gezien virussen onderdrukken en elimineren – minder efficiënt worden tijdens ruimtevluchten en soms tot 60 dagen daarna.”
Wanneer het immuunsysteem onderdrukt wordt, is het voor het lichaam van een astronaut moeilijker om slapende virussen onder controle te houden, waardoor die weer de kop opsteken.
53 procent
“Tot op heden scheidden 47 van de 89 astronauten (53 procent) op korte ruimtevluchten, en 14 van 23 (61 procent) van diegenen op langere ISS-missies, herpesvirussen af in hun speeksel- of urinestalen”, aldus dr. Mehta. Dat is opvallend meer dan in stalen die voor of na de vlucht werden afgenomen.
Hoe langer de ruimtereis duurt, des te vaker staken de virussen dus weer de kop op. Slechts zes astronauten ontwikkelden ook echt symptomen als gevolg van de virale reactivering. Volgens Mehta ging het bij elk van hen om slechts lichte symptomen.
Gevaar voor lange ruimtereizen
Er zijn acht gekende herpesvirussen, waaronder de stam voor de waterpokken en gordelroos. Eens er een besmetting heeft plaatsgevonden, blijven de virussen aanwezig in de zenuwcellen van de drager voor de rest van zijn leven. Het immuunsysteem kan de virussen meestal onderdrukken, maar als het immuunsysteem zelf onder druk komt te staan, bijvoorbeeld tijdens ruimtereizen, dan kan dit grote risico’s met zich meebrengen voor astronauten die naar Mars of zelfs verder willen reizen.
De ontwikkeling van tegenmaatregelen tegen virale reactivering is essentieel voor het succes van langdurige ruimtemissies, betoogt Mehta. “De ideale tegenmaatregel voor astronauten is vaccinatie, maar dat is tot nu toe alleen beschikbaar voor waterpokken en gordelroos.”
“Testen met andere herpesvirusvaccins zijn weinig beloftevol, dus onze huidige focus ligt op de ontwikkeling van gerichte behandelingsschema’s voor personen die lijden aan de gevolgen van virale reactivering”, stelt de arts.
Don Davis/NASADe inslag van een asteroïde op aarde zou fataal kunnen zijn voor ons allemaal.
WETENSCHAPOnze planeet kreeg sinds de Cambrische explosie - de ‘Oerknal van het leven’ zo’n 500 miljoen jaar geleden - een vijftal gigantische externe wereldrampen te verwerken waarbij telkens meer dan 60 procent van levende soorten op aarde weggevaagd werd. Maar ook een complete uitroeiing van de mensheid kan niet worden uitgesloten. Het bekende zakentijdschrift Forbes lijst vandaag vijf buitenaardse mogelijke scenario’s op die daartoe in staat zouden zijn.
We moeten er onze slaap niet meteen voor laten, maar wetenschappelijk gezien kunnen bepaalde gebeurtenissen die zich buiten onze planeet afspelen ons helemaal uitroeien. Het hangt meestal van erg groot toeval af, maar er is wel één zekerheid: na ongeveer 2 miljard jaar zal de zon onze oceanen volledig opbranden en is het onherroepelijk gedaan met ons. Maar dat ligt nog héél erg ver weg. Tegen dan kunnen ons ook potentieel de volgende scenario’s overkomen:
REUTERS65 miljoen jaar geleden werden de dino’s uitgeroeid door een meteorieteninslag.
1. Asteroïde- of komeetinslag
Simpel gesteld: als een enorme massa uit de ruimte aan hoge snelheid op de aarde zou crashen, dan zou dat kunnen leiden tot massa-extinctie. Dat soort incidenten is uiterst zeldzaam. We kunnen nog makkelijk miljarden jaren verder zonder zo’n fatale inslag. De laatste keer is intussen alweer 65 miljoen jaar geleden, toen de dinosaurussen uitgeroeid werden. Een reële dreiging is de komeet Swift-Tuttle, waaraan we de Perseïden-meteorenzwerm te danken hebben. De komeet zou in het jaar 4479 kunnen inslaan op de aarde, al blijft die kans klein.
EPAGammaflitsen kunnen het einde betekenen.
2. Gammaflitsen
Een heftige uitbarsting van hoogenergetische gammastraling - met een energie-uistoot die honderden keren groter is dan de straling van een supernova-uitbarsting - zou de ozonlaag kunnen vernietigen, wat de ondergang van de mensheid zou betekenen. Dat kan alleen als een van de stralen naar de aarde is gericht en voldoende dichtbij is, te weten binnen ongeveer 6.000 lichtjaar. Die kans is amper één keer in één miljoen jaar. De uitbarsting kan erg kort zijn maar ook minutenlang duren.
EPA
3. Zomaar een clash
De Melkweg zit vol sterren, planeten, sterrenresten en zwarte gaten. Als daarvan iets door ons innerlijke zonnestelsel gaat, dan zou dat door de zwaartekracht onze planeet kunnen verstoten en ons allemaal vernietigen. Dat kan alleen gebeuren als de ster even dicht bij de aarde komt als de zon, en die kans is minder dan 1 op 1 miljard. Als het toch zou voorvallen, dan zou de aarde in korte tijd bevriezen en zou het menselijke leven er uitsterven.
PhotonewsAls de aarde terechtkomt in de krabnevel, dan kan dat dodelijk zijn voor de mensheid.
4. Supernova
Supernova’s hebben onze planeet al vaker belaagd, tot nu toe zonder noemenswaardige schade. Een supernova van het meest voorkomende type II op minder dan 25 lichtjaar van de aarde zou een bedreiging voor onze ozonlaag kunnen vormen, maar dat is een hoogst uitzonderlijk fenomeen. Het komt naar schatting minder dan één keer in een paar miljard jaren voor.
EPAAls niets anders ons heeft uitgeroeid, dan zal de zon dat zéker doen. Maar wel pas over 2 miljard jaar ongeveer.
5. Onze zon
De zon zal ons uiteindelijk verbranden, dat is onvermijdelijk. Vandaag kookt het water van de zee enkel als er lava vrijkomt bij een vulkaanuitbarsting of als er iets anders superheets in de oceaan terechtkomt. Maar dat verandert ooit. De zon is sinds haar ontstaan toegenomen qua omvang, helderheid en temperatuur, en die kenmerken zullen ook in de toekomst blijven evolueren. Binnen de twee miljard jaar zal de energie van de zon zo fel zijn dat het de oceanen zal doen koken en zo een einde zal maken aan het leven op aarde.
Getty Images/iStockphotoEen illustratief beeld van een meteoriet die onze atmosfeer binnendringt.
WETENSCHAP & PLANEETBoven de Beringzee is eind vorig jaar een metersgrote meteoriet ontploft. Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisaties NASA bekendgemaakt. Bij de explosie kwam 10 keer zo veel energie vrij als bij de atoombom op Hiroshima.
De onthulling werd gedaan tijdens de 50ste Lunar and Planetary Science Conference in The Woodlands, bij Houston in de Amerikaanse staat Texas. Dat meldt de BBC.
Het was het Amerikaanse leger dat de gigantische explosie op 18 december detecteerde, dankzij een van zijn militaire satellieten. De luchtmacht nam daarop contact op met de NASA.
Het incident gebeurde voor de kust van het Russische schiereiland Kamtsjatka, rond de middag (plaatselijke tijd, bij ons was het op dat moment 1 uur ’s nachts). De asteroïde van “verscheidene meters groot” raasde toen met een snelheid van 32 kilometer per seconde door onze atmosfeer, in een hoek van 7 graden. Op 25,6 kilometer boven het aardoppervlak spatte hij uit elkaar, met een impact van ongeveer 173 kiloton.
Omdat het boven zee gebeurde, werd de explosie door niemand waargenomen. Wetenschappers probeerden nog bij een aantal vliegmaatschappijen – het incident gebeurde niet zo ver van een aantal commerciële vliegroutes tussen Noord-Amerika en Azië – om te weten te komen of niemand iets gezien had, maar dat bleek niet het geval te zijn.
Tsjeljabinsk
Het zou om de op één na zwaarste ontploffing van een meteoriet gaan in 30 jaar. De zwaarste gebeurde iets meer dan 6 jaar geleden boven de Russische stad Tsjeljabinsk. Die veroorzaakte flink wat meer opschudding omdat ze geregistreerd werd door tientallen getuigen. 1.600 mensen raakten ook gewond en heel wat gebouwen liepen schade op.
Volgens Lindley Johnson – ‘planetary defence officer’ bij de NASA – zou een explosie van dergelijke omvang maar twee tot drie keer per 100 jaar voorkomen.
RVDe ontploffing boven Tsjeljabinsk werd onder meer vastgelegd met een dashcam in een wagen.
Interessant om weten: in 2005 droeg het Amerikaanse Congres de NASA op om tegen 2020 zo’n 90 procent van de asteroïden van 140 meter en groter in de buurt van de Aarde te lokaliseren. Die worden als potentieel gevaarlijk beschouwd mocht het ooit tot een botsing komen met onze planeet, omdat ze een zware impact kunnen hebben op grote gebieden. Maar wetenschappers schatten dat het nog 30 jaar kan duren eer ze die taak vervuld hebben.
Telescopen
Er zou niet alleen een beter ontwikkeld netwerk van telescopen op Aarde voor nodig zijn, maar ook in de ruimte. Een concept dat nu op tafel ligt, omvat onder meer een telescoop – NeoCam – die in de ruimte gebracht zou worden en onder meer zou werken op basis van infraroodstralen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
14-03-2019
Ruimtetelescoop Hubble maakt haarscherpe foto van botsende sterrenstelsels - HLN.be
Ruimtetelescoop Hubble maakt haarscherpe foto van botsende sterrenstelsels - HLN.be
NASANGC 6052 bestaat feitelijk uit twee sterrenstelsels die met elkaar in botsing zijn.
WETENSCHAP NASA’s ruimtetelescoop Hubble heeft een foto gemaakt van twee sterrenstelsels in botsing. De beide sterrenstelsels werden in 1784 al ontdekt, maar werden ondanks hun vreemde vorm lang aangezien voor een enkel systeem. De ongelooflijke beelden van Hubble laten in detail zien hoe de twee ruimtereuzen in elkaar schuiven.
De stelsels, die in astronomische kringen bekendstaan onder de gezamenlijke naam NGC 6052, staan zo’n 230 miljoen lichtjaar van de aarde in het sterrenbeeld Hercules. Ontdekker William Herschel (1738-1822) dacht onterecht dat het om één enkel sterrenstelsel ging. “Lang geleden trok de zwaartekracht de twee sterrenstelsel naar elkaar toe en bracht ze in de chaotische toestand die we nu waarnemen”, schrijft ruimtevaartorganisatie NASA op haar website. “De sterren van de oorspronkelijke stelsel volgen nu nieuwe banen, die worden veroorzaakt door de effecten van de zwaartekracht.”
NASADe botsende stelsels werden eerder met Hubbles Wide Field-camera 2 gefotografeerd. De nieuwe beelden zijn gemaakt met diens opvolger, nummer 3.
Vooral lege ruimte
NASA laat weten dat de chaos in NGC 6052 nauwelijks tot problemen leidt. “Botsingen tussen sterren zelf zijn zeer zeldzaam, omdat sterren in verhouding tot de afstanden tussen hen erg klein zijn. Het grootste deel van een sterrenstelsel is lege ruimte.” Uiteindelijk zullen beide stelsels compleet samenvloeien tot een stabiel systeem.
De ruimtevaartorganisatie meldt ook dat ons melkwegstelsel te langen leste in botsing zal komen met het Andromeda stelsel. Wie zich afvraagt of ze dat nog bij leven zullen meemaken, stelt NASA gerust. Het duurt nog zeker nog vier miljard jaar voordat dat gebeurt.
WETENSCHAP & PLANEET Onderzoekers van de universiteit van het Zweedse Lund hebben bewijzen gevonden van een de sterkste zonnestormen die de aarde ooit heeft bereikt. De zonnestorm vond al bijna 2.700 jaar geleden plaats, maar de wetenschappers waarschuwen voor de mogelijke gevolgen van zo’n nieuwe, gigantische zonnevlam.
Astronomen waarschuwden vorig jaar in een rapport van persbureau Bloomberg voor onze overmatige afhankelijkheid van satellietgegevens, die kan verstoord worden door een zogenaamde zonnestorm. Zelfs de Deense Saxobank voorspelde dat dit jaar een verhoogde zonneactiviteit zware schade zou kunnen aanrichten aan satellieten, telecommunicatie en stroomnetten. Maar zover zijn we gelukkig nog niet.
Wat is een zonnestorm eigenlijk? En hoe ontstaat die?
De zon produceert regelmatig zonnevlammen en plasmawolken, en slingert daarbij magnetische velden en allerlei geladen deeltjes de ruimte in. Meestal merken we weinig van deze zonnestormen, behalve door het kleurrijke Noorderlicht rond de polen, veroorzaakt door geladen deeltjes die botsen met de bovenste atmosfeer.
EPA
Vaak zijn de zonnevlammen en plasmawolken niet op de aarde gericht. En zelfs als dat wel het geval is, hebben we altijd het beschermende aardmagnetisch veld nog. Maar dat aardmagnetisch veld kan ons niet beschermen tegen ‘een perfecte zonnestorm‘: een samenloop van omstandigheden die leidt tot extreem, op de aarde gericht, ruimteweer. En dat zeldzame fenomeen zou dus ook GPS-systemen, communicatiemiddelen en zelfs de elektriciteit kunnen verstoren.
Zo vond in 1859 zo’n merkwaardige gebeurtenis plaats: de zon zorgde ervoor dat de telegraafverbinding tussen Europa en Amerika door kortsluiting uitviel. Die storm werd de ‘Carrington-gebeurtenis’ genoemd. Het noorderlicht kon zelfs tot in het huidige Cuba en Hawaii worden waargenomen.
Zes miljoen mensen zonder stroom
In 1989 zorgde een plasmawolk ervoor dat een elektriciteitsnetwerk in Canada werd uitgeschakeld waardoor zes miljoen mensen meer dan negen uur zonder stroom zaten. En in 2003 werd de stroom in het Zweedse Malmö een uur onderbroken door een zonnestorm. Datzelfde jaar moesten de astronauten in het internationaal ruimtestation ISS zich beschermen tegen de verhoogde stralingsniveaus.
Volgens een nieuwe studie zou zich in 660 voor Christus een zonnestorm hebben voorgedaan die nog tien keer krachtiger was dan de ‘Carrington-gebeurtenis’ van 1859. De onderzoekers konden de sporen van die zonnestorm achterhalen in ijskernen op Groenland die al 100.000 jaar oud zijn. “Als die zonnestorm nu zou plaatsvinden, zou hij zware effecten op onze hoogtechnologische samenleving, navigatiesystemen, ruimtevaart en luchtvaart kunnen hebben”, aldus Raimund Muscheler, professor geologie aan de universiteit van Lund.
Nog twee andere zonnestormen
Er zouden ook in 775 en 994 na Christus nog twee andere gigantische zonnestormen hebben plaatsgevonden. Die werden ontdekt in zowel ijsringen als groeiringen van bomen. Volgens Muscheler is er dan ook nood aan een grotere bewustwording van de mogelijkheid van zeer zware zonnestormen, en van de kwetsbaarheid van onze samenleving.
MILIEUHoe zit het eigenlijk met onze kennis over klimaatverandering? Onze collega’s van de Nederlandse krant Algemeen Dagblad zetten de achttien meest prangende vragen op een rijtje. En de antwoorden natuurlijk.
1. Is het echt waar dat de aarde opwarmt?
Ja, daar bestaat geen twijfel over. Op de hele aarde is het sinds 1900 gemiddeld 1 graad warmer geworden. Die opwarming is niet gelijk verdeeld, blijkt uit metingen van duizenden weerstations op land en in zeewater. In Siberië is de temperatuur zelfs al 3 graden gestegen. Rond de tropen en boven de oceanen gaat de opwarming minder hard.
Wat ook onomstotelijk is vastgesteld: door die opwarming smelt het ijs rond de polen, vooral op Groenland. Zo is het oppervlak van de Noordelijke IJszee dat in de zomer bedekt is met ijs, sinds 1979 bijna gehalveerd.
Ook weten we zeker dat de zeespiegel stijgt: sinds 1880 met ruim 20 centimeter. Dat komt deels door het smeltwater van gletsjers en de ijskappen in de poolgebieden, deels doordat zeewater bij een hogere temperatuur uitzet.
2. Waar komt die opwarming door?
Door broeikasgassen. De concentratie CO2 in de atmosfeer is sinds het begin van de industriële revolutie (1750) met 40 procent toegenomen. CO2 (koolstofdioxide) en andere broeikasgassen zoals methaan, lachgas en waterdamp vormen een deken om de aarde. De zonnestraling die de aarde opvangt, wordt daardoor niet meteen terug het heelal in gekaatst, maar blijft deels onder die deken hangen. Dat broeikaseffect is niks nieuws. Aan de broeikasgassen die van nature in onze atmosfeer zitten, danken we het dat deze planeet leefbaar is. Zonder zou het gemiddeld 33 graden kouder zijn. Naarmate de concentratie CO2 in de atmosfeer stijgt, wordt de deken dikker. En wordt het op aarde warmer.
3. Klimaatverandering is toch van alle tijden?
Zeker. Maar dat betekent nog niet dat het argument ‘klimaatverandering is een natuurlijk proces, dus mensen hebben er geen invloed op’ klopt. Van grote klimaatveranderingen in het verre verleden is bekend dat ze samenhangen met CO2.
Bij de laatste grote ijstijd, zo’n 20.000 jaar geleden, zat bijvoorbeeld nog niet de helft van de huidige concentratie CO2 in de atmosfeer. Een hevige opwarming 56 miljoen jaar geleden, rond de tijd dat de eerste aapachtige wezens rondliepen, werd waarschijnlijk veroorzaakt door een enorme bel van het sterke broeikasgas methaan dat vrijkwam uit de zeebodem. Daardoor steeg de gemiddelde temperatuur op aarde zo’n 5 graden.
Rond de polen was toen geen ijs te bekennen. Langs de Noordelijke IJszee groeiden palmen, zo bewijzen fossielen. De tropen werden zo warm, dat veel organismen het loodje legden. Die prehistorische warmte-uitbarsting had een natuurlijke oorzaak. Waarschijnlijk gaven vulkaanuitbarstingen de eerste zet: de CO2 die daarbij vrijkwam, zorgde voor een kleine opwarming, waardoor methaanhydraten in de zeebodem smolten. Uit die enorme ijskristallen ontsnapte het methaan, wat de verhitting verder aanjoeg.
De huidige temperatuurstijging gaat veel sneller dan alle opwarmingen die in de geschiedenis van onze planeet door dergelijke natuurlijke processen zijn veroorzaakt.
De concentratie CO2 in de atmosfeer is de afgelopen eeuw al meer gestegen dan in de tienduizend jaar waarin de aarde na de laatste ijstijd ontdooide. “Dat klimaatverandering van alle tijden is, zou de zorgen erover juist moeten vergroten”, zegt de Nederlandse prehistorisch klimaatonderzoeker Appy Sluijs.
“We hebben ervan geleerd dat telkens wanneer de CO2-concentratie omhoog gaat, de planeet er heel anders uit gaat zien. Zelfversterkende effecten zoals enorme hoeveelheden methaan die vrijkomen uit de zeebodem en ontdooiende permafrost (bodems die nu nooit helemaal ontdooien, nvdr.), kunnen ervoor zorgen dat het leven hier op aarde sterk verandert.”
Van grote klimaatveranderingen in het verre verleden is bekend dat ze samenhangen met CO2
Hollandse Hoogte / Siebe Swart luchtfotografie
4. Waarom zou de mens dan nu de oorzaak zijn?
Aangetoond is dat de recente toename van CO2 in de atmosfeer grotendeels is veroorzaakt door verbranding van fossiele brandstoffen. Fossiele brandstoffen zoals steenkool, olie en aardgas ontstaan uit planten waarin koolstof (C) is opgeslagen. Bij verbranding komt dit vrij als CO2. Door het type CO2 te meten, is aangetoond dat de extra CO2 in de lucht niet afkomstig is uit bijvoorbeeld oceanen of vulkanen. De broeikasgassen zijn hoofdzakelijk afkomstig van de fossiele brandstoffen die sinds de industriële revolutie in hoog tempo door onze fabrieken, automotoren en cv-ketels zijn verbrand. Ook door ontbossing komt CO2 vrij.
De hoeveelheid methaan in de atmosfeer is sinds de achttiende eeuw eveneens flink toegenomen: met 150 procent. Methaan is na CO2 het belangrijkste broeikasgas. De extra uitstoot van methaan hangt ook samen met fossiele brandstoffen en met afvalverwerking, landbouw en veeteelt. Zo boeren koeien veel methaan op. Dat komt bij het verteren van gras vrij in hun pens en is als broeikasgas ongeveer 25 keer sterker dan CO2.
5. Over de invloed van de mens op het klimaat is toch veel twijfel?
Volgens het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change), het klimaatonderdeel van de Verenigde Naties dat onderzoek van duizenden wetenschappers uit de hele wereld samenvat, is het “extreem waarschijnlijk” dat menselijke broeikasgassen de dominante factor in de opwarming van de aarde zijn. Extreem waarschijnlijk is niet hetzelfde als 100 procent zeker.
Bij Nederlandse onderzoeksinstituten als het KNMI en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) wordt door geen wetenschapper meer betwijfeld dat de mens verantwoordelijk is voor de huidige klimaatverandering. Alle andere mogelijke factoren zijn afgelopen decennia uitgebreid onderzocht, zegt klimaatonderzoeker Geert-Jan van Oldenburgh van het KNMI. “Voor wetenschappers is er geen grotere uitdaging dan een gat slaan in een bestaande theorie. Als je een nog onbekende oorzaak voor klimaatverandering vindt, sta je meteen in het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift Nature. Alle mogelijke oorzaken – veranderende sterkte van de zon, oceaanstromingen, schommelingen van de aardbaan, vulkaanuitbarstingen – zijn dus afgepeld. Telkens blijft maar één oorzaak overeind: de door mensen veroorzaakte CO2. Geloof me: er is geen verborgen x-factor in klimaatverandering.”
Zeker 90 procent van de wetenschappers wereldwijd is het daarover eens, blijkt uit metastudies. Onder de wetenschappers die het klimaat als vakgebied hebben, ligt dat percentage hoger dan onder wetenschappers die zich er zijdelings mee bezighouden.
Dat betekent niet dat onder klimaatwetenschappers geen onzekerheid bestaat. Integendeel. Hóe gevoelig het klimaat precies is voor CO2, is bijvoorbeeld nog de vraag. In modellen die voorspellen hoe sterk de aarde opwarmt, zit dan ook een behoorlijk grote onzekerheidsmarge.
6. CO2 zorgt toch juist voor een groenere aarde?
Klopt. Een kwart tot de helft van het aardoppervlak is de afgelopen 35 jaar groener geworden, blijkt uit onder meer satellietbeelden van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Die vergroening is aanzienlijk: de extra blaadjes aan planten en bomen bedekken een gebied twee keer zo groot als de VS.
Dat komt deels door de verhoogde concentratie CO2 in de atmosfeer. Om te groeien halen planten immers CO2 uit de lucht, die ze omzetten in voedingsstoffen en zuurstof - zoals u zich misschien herinnert van de les biologie over fotosynthese.
Door de opwarming zijn groeiseizoenen bovendien langer geworden, vooral in het hoge noorden. Op toendra’s groeien bijvoorbeeld meer struiken.
Daarnaast zorgt de aanplanting van nieuwe bossen, bemesting en efficiëntere landbouwmethodes voor meer bladgroen. Ongeveer een kwart van de 10 miljard ton CO2 die de mens per jaar in de atmosfeer brengt, wordt tijdelijk opgeslagen in planten (en daarbij nog eens een kwart in de oceanen).
Andere effecten van klimaatverandering doen dat positieve effect deels teniet. Bij bosbranden en droogtes – die vaker voorkomen door klimaatverandering – komen juist veel broeikasgassen vrij. Zo deed de droge zomer van 2003 in Nederland de CO2-opname door bossen van vier jaar teniet, doordat bomen massaal hun blaadjes lieten vallen.
Hollandse Hoogte / Siebe Swart luchtfotografie
7. Wat merken we nu al van het broeikaseffect?
Eén hete zomer of ronduit lenteachtige februarimaand wijst nog niet meteen op een veranderend klimaat. Maar de langetermijnstatistieken zijn zonneklaar: er is sprake van een opwarmende trend. In Nederland is de gemiddelde temperatuur afgelopen honderd jaar al 1,9 graden gestegen - bijna dubbel zoveel als de gemiddelde opwarming wereldwijd. Het aantal zomerse dagen per jaar nam met bijna twintig toe, het aantal vorstdagen met ongeveer hetzelfde aantal af. De hoeveelheid neerslag is met ruim 20 procent gestegen; hevige stortbuien komen veel vaker voor.
Wereldwijd is de kans op droogte, hittegolven en overstromingen toegenomen. Dat zorgt nu al voor schade aan ecosystemen, meer mislukte oogsten en gezondheidsproblemen.
8.Wat kunnen de gevolgen zijn van grote temperatuurstijging?
Voorspellen is natuurlijk altijd gevaarlijk. Maar mocht het ergste doemscenario van het IPCC – 6 graden opwarming – uitkomen, dan duidt alles er volgens internationale klimaatwetenschappers op dat het leven op grote delen van de aardbol erg onaangenaam, zo niet onmogelijk, wordt. Weerpatronen raken compleet ontregeld. De zeespiegel stijgt in een paar eeuwen 10 tot 12 meter.
Subtropische gebieden en steppes zullen verwoestijnen. Grote delen van de wereldbevolking zullen kampen met watertekorten. In de tropen wordt de hitte ondraaglijk: wie zich bij temperaturen van meer dan 40 graden en hoge luchtvochtigheid enigszins inspant, kan binnen een paar uur sterven aan oververhitting.
Bij een temperatuurstijging van meer dan 2 graden sterven koralen op grote schaal af. Bij verdere opwarming sterven ook andere dieren en planten uit. In Zuid-Europa en andere gebieden richting de evenaar daalt de voedselproductie. Eten wordt duurder. Ondervoeding, infectieziekten, diarree, hart- en ademhalingsziekten nemen toe. Overstromingen en droogtes maken meer slachtoffers en leiden tot burgeroorlogen – met vluchtelingenstromen tot gevolg.
Positieve gevolgen zijn er ook: zo kan in het hoge noorden meer voedsel worden verbouwd. En scheepsroutes worden korter doordat de Noordelijke IJszee ijsvrij wordt.
Een grote zorg is wat er kan gebeuren als bepaalde keerpunten (‘tipping points’) worden overschreden. Boven een nog onbekende temperatuur kunnen Groenland en West-Antarctica zo snel smelten dat het proces niet meer te stoppen is. Ook dreigen uit de smeltende permafrost enorme hoeveelheden methaan vrij te komen, die opwarming kunnen versnellen. Net als CO2 die vrijkomt als het Amazonewoud zou afsterven door droogte. Waar sneeuw en ijs smelten, blijven donkere aarde en zwart zeewater over die zonlicht absorberen en niet reflecteren. Ook dat effect kan de opwarming aanjagen. Niemand weet precies bij welke temperaturen zulke processen optreden.
De afbeelding hieronder laten zien wat er gebeurt met Londen als de wereldwijde temperatuur met meer dan twee graden stijgt.
9. Kunnen we die gevaren nog afwenden?
Dat kan, volgens het IPCC. Maar dan moet de wereld nu wel heel snel in actie komen. Zonder klimaatbeleid kan de gemiddelde temperatuur in 2100 stijgen met 3 tot 6 graden ten opzichte van het pre-industriële niveau. Want de wereldbevolking, de welvaart en dus de verbranding van fossiele brandstoffen, groeien zonder ingrijpen nog wel even door.
Je hoort vaak dat de opwarming van de aarde beperkt moet worden tot “1,5 tot maximaal 2 graden”.
2 graden is de min of meer veilige bovengrens om de aarde zoals we haar kennen nog prettig leefbaar te houden, aldus de wetenschap. Inmiddels is het ook een politiek compromis. Bijna alle landen hebben zich drie jaar geleden aan dat doel gecommitteerd. Dat is vastgelegd in het Klimaatakkoord van Parijs.
Hollandse Hoogte / Sijmen Hendri
10. Kunnen we het tij sowieso nog wel keren?
Het zal in elk geval knap lastig worden. In het verleden leidden mooie woorden over een beter milieu er niet toe dat de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen structureel daalde, integendeel. We zitten op recordhoogte. Traditioneel welvarende landen vinden het al moeilijk genoeg om hun eigen uitstoot stabiel te houden, laat staan terug te dringen. We zijn een luxe leven gewend: we vinden het normaal om te kopen en eten wat we willen, om te pas en onpas het vliegtuig te nemen.
En dan is er nog het vraagstuk van de verdeling van de koek: hebben opkomende economieën, die historisch veel minder hebben bijgedragen aan de opwarming van de aarde, in de toekomst recht op meer uitstoot? En is de gevestigde orde met al zijn miljardenbedrijven bereid om daarvoor een stapje terug te zetten?
Als we morgen per direct zouden stoppen met het uitstoten van broeikasgassen stijgt de temperatuur nog met 0,1 tot 0,3 graden door, verwachten wetenschappers. In landen als China en India, die bekend staan om hun vervuilde lucht, zal een schonere industrie in eerste instantie leiden tot een stuk hogere temperaturen. De luchtvervuiling dempt daar namelijk de kracht van de zon.
De opslag van CO2 zou een steuntje in de rug kunnen zijn om opwarming van de aarde tegen te gaan. Er wordt wereldwijd druk onderzoek gedaan naar deze ‘tussenoplossing’. CO2 wordt hierbij afgevangen en opgeslagen onder land of de zeebodem. De vraag is echter of er genoeg ruimte kan worden gevonden voor de enorme hoeveelheden CO2 die moeten worden afgevangen om de temperatuurdoelen te halen.
11. Wie zijn wereldwijd de grootste vervuilers?
De grote olie-, gas- en steenkolenreuzen, veruit. Internationaal onderzoek uit 2017 wijst uit dat honderd (staats-)bedrijven verantwoordelijk zijn voor 71 procent van de CO2-uitstoot sinds 1988, met als koplopers het Chinese staatssteenkolenbedrijf, Saudi Arabian Oil Company en het Russische Gazprom. Shell staat op plaats negen.
Bekijk je het per sector, dan wordt een kwart van de wereldwijde uitstoot veroorzaakt door opwekking van warmte en elektriciteit. Land- en bosbouw (24 procent) en industrie (21 procent) volgen op korte afstand, voor transport (14 procent). Gebouwen – en dan vooral het verwarmen daarvan – nemen 6 procent voor hun rekening.
Zo’n 64 procent van de totale uitstoot van broeikasgassen is CO2 die afkomstig is van verbranding van fossiele brandstoffen. 11 procent is het gevolg van bossen en andere natuurgronden die sneuvelen ten koste van met name de landbouw, waardoor de natuur minder CO2 kan ópnemen. Methaan zorgt voor 16 procent van de totale uitstoot, lachgas is de derde boosdoener met 6 procent.
Willem Kolvoort
12. Kan China niet beter wat minder kolen stoken?
Het is een schrikbarend percentage: de Chinese steenkolenbedrijven zijn sinds 1988 verantwoordelijk voor bijna 15 procent van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. In 2017 nam het land ruim de helft (!) van de wereldwijde kolenconsumptie voor zijn rekening.
Sinds 2014 lijkt zelfs de schier onstilbare honger naar kolen in de volksrepubliek gestild. De Chinese overheid probeert kolen in elektriciteitscentrales te vervangen door het minder vervuilende aardgas. Er is bovendien geen land dat meer windmolens en zonnepanelen heeft. Ruim een derde van de windenergie ter wereld wordt geproduceerd in China. 60 procent van de fabricage van zonnepanelen is in Chinese handen.
Ruim een derde van de windenergie ter wereld wordt geproduceerd in China
13. Het is toch vooral aan de industrie om in actie te komen?
Dat is makkelijk gezegd. Je kan ook stellen dat bedrijven maken waar wij als consument om vragen. Een relatief beperkt deel van de broeikasuitstoot wordt direct veroorzaakt door consumenten. Een paar procent is het gevolg van het verwarmen van huizen, een groter deel komt door reisgedrag.
Daarom, zeggen economen, kunnen de belangrijkste slagen worden gemaakt bij de industrie en in mindere mate de landbouw. Maar moet de industrie zélf overgaan op milieuvriendelijker produceren? Is de overheid aan zet? De burger?
Iedereen een beetje, is het logische antwoord. Op de manier waarop Tata Steel in IJmuiden staal produceert, of Chemelot in Zuid-Limburg chemicaliën, hebben we weinig invloed. Die bedrijven zullen zelf de handschoen moeten oppakken, eventueel onder druk van belastingmaatregelen. Maar wat als pensioenfondsen hun miljarden vaker investeren in vernieuwende technologie in plaats van in producenten van fossiele brandstoffen? En als de automobilisten massaal overstappen op elektrisch rijden? Shell móet dan wel een omslag maken, en is daar ook al mee begonnen.
Zo is het ook in de veeteelt. Eet de consument minder vlees, dan zal de intensieve veehouderij vanzelf een stapje terug doen. Goed voor de methaanuitstoot, maar ook voor tropische regenwouden in de Amazone, die kleiner worden door oprukkende sojateelt.
De vijf kolencentrales in Nederland zorgen voor 10 procent van de CO2-uitstoot. Maar kunnen we dat een bedrijf als RWE kwalijk nemen? Zelf stelt RWE van niet, omdat er nog niet genoeg alternatieven zijn, mede door het versneld afbouwen van de aardgaswinning. In 2030 wil het kabinet overigens een verbod op het verbranden van kolen bij het winnen van elektriciteit instellen.
Willem Kolvoort
16. Niet meer vliegen of vegetariër worden?
Op wereldschaal is de klimaatschade van bosbouw, landbouw en veeteelt (bijna een kwart van de totale broeikasuitstoot) een stuk groter dan die van luchtvaart (zeker 2 procent). Maar dat is een vertekend beeld. Wereldwijd eten veel meer mensen vlees dan dat er vliegen. De topman van Boeing stelde in 2017 dat meer dan 80 procent van de wereldbevolking nog nooit het vliegtuig heeft gepakt. Conclusie: regelmatige vliegers zorgen voor grote milieuschade. In Nederland neemt de luchtvaart nu al 7 procent van de uitstoot voor haar rekening (bron: factsheet klimaat van het CBS). Wie een keer een retourtje Thailand neemt, moet volgens voorlichtingsorganisatie Milieu Centraal vijf jaar vegetarisch eten om dat te compenseren. Heen en weer vliegen naar Zuid-Frankrijk staat gelijk aan een jaar geen vlees. Deze vergelijkingen zijn glibberig. Over de precieze uitstoot van de veeteelt is bijvoorbeeld nog steeds veel discussie en de veeteelt leidt ook tot andere problemen zoals aantasting van de natuur. Maar ze geven wel een indicatie. De luchtvaart is een groot punt van zorg. Waarschijnlijk zal het aantal vluchten de komende tientallen jaren fors stijgen, vooral in China en India. En aangezien de kerosinemotoren maar mondjesmaat milieuvriendelijker worden en er nog geen concreet alternatief in zicht is, zal het aandeel van luchtvaart in de mondiale CO2-uitstoot fors stijgen, tot misschien wel 22 procent in 2050. Behalve minder vliegen, is met de trein naar je werk gaan ook een effectieve manier om CO2 te besparen. Ook met elektrisch rijden, het isoleren van spouwmuren en zonnepanelen op je dak valt veel te winnen. En met een waterbesparende douchekop compenseer je pas na ruim dertig jaar de trip naar Bangkok. Maar alle beetjes helpen.
17. Wat gaan de maatregelen kosten, en wie betaalt?
1000 miljard euro. Het is het bedrag dat Forum voor Democratie-politicus Thierry Baudet poneert in de klimaatdiscussie. Volgens Baudet zou het 1000 miljard euro kosten om in 2050 95 procent minder broeikasgassen uit te stoten, de doelstelling van het klimaatbeleid. Volgens de FvD-voorman zal het klimaatbeleid ‘onze hele economie ineen doen storten’.
Deskundigen weerleggen de berekening die Baudet op zijn partijwebsite heeft staan. Het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) stelt dat Baudet subsidies, belastingen en investeringen op een hoop gooit om zo hoog mogelijk uit te komen. Het PBL komt uit op een jaarlijks bedrag dat oploopt tot zo’n vijf miljard euro in 2030. In 2050 zouden de jaarlijkse kosten tussen de vijftien en vijftig miljard uitkomen, afhankelijk van de keuzes die worden gemaakt. Maximale CO2-opslag is bijvoorbeeld een stuk goedkoper dan het volledig terugdringen van de uitstoot aan de bron. Het PBL komt in totaal grofweg uit op ongeveer een derde van het door Baudet berekende bedrag. Andere schattingen komen hoger uit. Geen enkele benadert de 1000 miljard.
En, stellen deskundigen: het hele klimaatproject biedt ook grote economische kansen. Het bedrijfsleven kan oplossingen bedenken waarmee het (ook over de grens) veel geld kan verdienen. Niemand zal het echter aandurven om garanties af te geven bij de totale kosten van zo’n reusachtige langetermijnoperatie.
Hoe je het wendt of keert: het gaat veel geld kosten. De vraag is wie het gaat betalen. Een arm gezin betaalt nu in verhouding al 3,5 keer meer aan energiekosten dan een rijk huishouden, becijferde onderzoeksbureau CE Delft. Als toekomstige extra kosten op dezelfde manier worden verdeeld, zou een arm gezin in de toekomst tot 17 procent van het inkomen aan ‘klimaatkosten’ moeten uitgeven. Als een van de oorzaken noemt CE Delft het feit dat de industrie de dans ontspringt, terwijl ze relatief een groot aandeel hebben in de uitstoot van broeikasgassen.
Daarom pleit een groep van zeventig Nederlandse economen voor invoering van een CO2-heffing, waarbij bedrijven betalen voor de uitstoot die ze veroorzaken. Landen als Zweden en het Verenigd Koninkrijk hebben zo’n heffing al. Ons kabinet wil er nog niet aan. Premier Mark Rutte voelt meer voor het stimuleren van innovaties die de uitstoot terugbrengen, en het uitdelen van boetes als er niets gebeurt.
Rutte wil innovaties die de uitstoot terugbrengen stimuleren, en boetes uitdelen als er niets gebeurt
18. Hoe ziet de wereld eruit als we de doelen halen?
Nogmaals: een toekomst voorspellen is lastig. Wat warmer dan nu wordt het hoe dan ook; zelfs als we nú stoppen met uitstoten stijgt de temperatuur nog een jaar of dertig door en de zeespiegel zelfs nog een eeuw of wat langer. Ook warmt de aarde nog wat verder op doordat de luchtvervuiling minder wordt (fijnstofdeeltjes houden nu de zonnestraling deels tegen). Want de wereld wordt een stuk schoner. Zonder de uitstoot van kolencentrales, dieselmotoren en brommeruitlaten verdwijnt de vieze deken van luchtvervuiling die nu boven de steden ligt. Goed nieuws voor de zeven miljoen mensen die naar schatting van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) jaarlijks sterven aan gevolgen van luchtvervuiling.
Zwerfafval, vuilnisbelten en de hoeveelheid plasticsoep in de oceanen kunnen slinken als plastic niet meer wordt geproduceerd uit aardolie. Wat niet betekent dat ze verdwijnen: plastic uit biomassa is (nog) niet altijd afbreekbaar. Of ons landschap mooier wordt, hangt ook af van politieke keuzes: hoeveel windmolens en zonneparken gaan we plaatsen en waar?
In een broeikasgasvrije toekomst hebben we in ons land straks dus schonere luchten en een bijna Zuid-Europees klimaat. Dat klinkt nog best aangenaam. Met een kans van één op twintig jaar wordt de mogelijkheid dat we nog eens een Elfstedentocht meemaken weliswaar nóg kleiner. Maar áls de Tocht der Tochten komt, is-ie wel extra bijzonder.
Een kleurgecodeerde kaart van Nasa laat de verandering van temperatuur zien van 1880 tot 2018:
WETENSCHAP & PLANEETTwee vrouwelijke astronauten zullen voor de eerste keer in de geschiedenis samen een ruimtewandeling maken. Dat meldt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA aan CNN. Anne McClain en Christina Koch zullen de wandeling uitvoeren vanuit het internationaal ruimtestation ISS, zo deelde NASA-woordvoerster Stephanie Schierholz mee.
Vrouwen hebben in het verleden wel al vaker een ruimtewandeling gemaakt, maar het wordt de eerste keer dat twee vrouwen zich samen aan een stapje in de ruimte zullen wagen. De historische wandeling, die op vrijdag 29 maart plaatsvindt, zal zo’n zeven uur duren.
Het vrouwelijke team wordt vervolledigd door de Canadese Kirsten Facciol, die de twee astronauten zal coördineren vanuit Houston. Facciol maakte het nieuws eerder deze maand bekend op Twitter.
De ruimtevaartwereld werd lange tijd gedomineerd door mannen, maar daar is volgens NASA-woordvoerster Stephanie Schierholz stilaan verandering ingekomen. Zowel McClain als Koch studeerde in 2013 af als astronaut. De helft van de afgestudeerden, zo’n 6.100 astronauten, waren vrouwen.
De eerste ruimtevlucht van McClain, Sojoez MS-11, werd op 3 december vorig jaar gelanceerd. Zij zal een half jaar aan boord van het Internationaal ruimtestation ISS verblijven voor ISS-Expeditie 58 en ISS-Expeditie 59. Voor Koch is het zelfs de eerste ruimtevlucht ooit. Zij wordt volgende week op 14 maart gelanceerd vanop de ruimtevaartbasis in Bajkonoer, in Kazachstan.
Opdracht
NASA communiceerde voorlopig nog niet over de precieze opdracht van McClain en Koch. De ruimtevaartorganisatie zal meer uitleg geven op een persconferentie die ongeveer een week voor de wandeling georganiseerd wordt.
“Ruimtewandelingen kunnen een aantal verschillende doelen hebben”, zo vertelt Schierholz aan CNN. “Zoals het uitvoeren van onderhoud of reparaties aan de buitenkant van het ISS, het testen van nieuwe apparatuur en wetenschappelijke experimenten.”
De eerste vrouw die ooit een ruimtewandeling uitvoerde, was de Russische Svetlana Savitskaja. Dat gebeurde op 25 juli 1984.
Photo NewsEen simulatie van hoe de Crew Dragon zich aan aan af het ISS koppelt.
WETENSCHAP & PLANEET De testvlucht van de Crew Dragon - de ruimtecapsule van Elon Musks ruimtevaartbedrijf SpaceX - zit erop. Het nieuwe Amerikaanse ruimteschip voor bemand transport is na een eerste en geslaagde testvlucht zoals gepland omstreeks 14.45 uur (Belgische tijd) in de Atlantische Oceaan geland, zo was rechtstreeks op NASA TV te volgen.
De capsule plofte op 370 kilometer van de kust van Florida in het water. Een speciaal uitgeruste bergingsschip Go Searcher van SpaceX was in de buurt, net zoals een onderzoeksvliegtuig van het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA dat voor livebeelden zorgde. De laatste keer dat de Amerikanen een ruimteschip voor bemand transport in de Atlantische Oceaan zagen landen was op 13 maart 1969, met de Apollo-9.
De landing was een laatste grote test voor de Crew Dragon, die vanaf juli astronauten de ruimte in moet brengen. Het toestel heeft met de succesvolle landing bewezen dat het kan terugkeren in onze atmosfeer, zonder dat de lading iets overkomt. Daarbij gebruikte het onder meer een systeem van parachutes.
De testvlucht werd uitgevoerd met aan boord een dummy uitgerust met sensoren. Op die manier moest worden nagegaan welke krachten echte astronauten zouden ondergaan. De pop kreeg de naam ‘Ripley’, naar de heldin uit de Alien-films. Zij volgde zo ‘Starman’ op, die vorig jaar aan een reis door de ruimte begon in de rode Tesla van SpaceX-baas Elon Musk.
Met de missie - Demo-1 - wil het bedrijf van Elon Musk aantonen dat het ook een bemand ruimteschip kan ontwikkelen. De Crew Dragon was vorige week zaterdag met behulp van de draagraket Falcon 9 op Cape Canaveral gelanceerd en meerde een dag later op automatische piloot aan bij het internationaal ruimtestation ISS. De laatste grote test - de terugvlucht - werd vanmorgen ingezet.
Omdat alles goed is verlopen, zullen Bob Behnken en Doug Hurley waarschijnlijk in juli als allereerste astronauten met een Crew Dragon naar het ISS vliegen. Daarna zal de NASA beslissen of de capsule in dienst komt of niet.
Watch on NASA TV (all times ET): https://go.nasa.gov/2IW7vYt March 7 12:15pm Hatch Closure March 8 2:00am Undocking March 8 7:30am Deorbit Burn & Splashdown
De sonde Hayabusa2 is erin geslaagd kort neer te strijken op asteroïde Ryugu en een projectiel af te vuren. Op deze beelden die het Japanse ruimteagentschap JAXA heeft vrijgegeven is duidelijk te zien hoe de sonde een lichte impact maakt op de rotsachtige formatie. De missie van deze sonde is al enkele jaren bezig, maar dit korte moment was voor de wetenschappers het absolute hoogtepunt.
AFP
Hayabusa 2, vlak na het afschieten op asteroïde Ryugu.
AP
Schaduw van Hayabusa2 op de asteroïde, getrokken vanaf de sonde zelf.
AP
Professor Yuichi Tsuda van de “Japan Aerospace Exploration Agency” (JAXA) tijdens een persconferentie over de landing.
AFP
De wetenschappers achter de missie in het controlecentrum van JAXA
WETENSCHAP & PLANEET Archeologen hebben in een grot in de beroemde Mexicaanse ruïnestad van de Maya’s, Chichén Itzá, meer dan duizend jaar oude vaartuigen en andere Precolumbiaanse objecten ontdekt. Archeoloog Guillermo de Anda spreekt van “buitengewoon materiaal dat enorm goed bewaard is gebleven”.
De archeologen hadden de Balamkú-grot op het schiereiland Yucatán vorig jaar ontdekt op aanwijzing van omwonenden. Het bestaan van de grot, een uitgestrekt tunnelsysteem met verschillende zalen, was al langer bekend, maar niet gedocumenteerd. Bovendien was zij afgesloten, de toegang ertoe bevindt zich 24 meter onder de grond. De vorsers konden uiteindelijk binnengeraken via een amper halve meter hoge opening.
“Wat wij aantroffen, was ongeschonden en ongelooflijk”, zegt archeoloog Guillermo de Anda. Ze ontdekten zeven offergaves, voornamelijk bestaande uit houders voor wierook en deels gebroken schepen uit keramiek met verkoolde resten, zaden, jade, mosselschelpen en kleine dierenbeenderen. De gevonden objecten stammen vermoedelijk uit de achtste tot de tiende eeuw. Volgens de Anda zijn het plengoffers voor de watergod Tláloc. De gaves doen vermoeden dat de regio destijds een lange tijd van droogte moet hebben gekend.
REUTERS
Nog maar een derde onderzocht
Tot dusver hebben de archeologen ongeveer een derde van de grot onderzocht. Een deel ervan staat onder water, waardoor voor verdere exploratie gedoken zal moeten worden.
De grot ligt ongeveer 2,7 kilometer ten oosten van de piramide Kukulkán, het hoofdgebouw van het tot het Unesco-werelderfgoed behorende complex. In 2015 werd onder Kukulkán een “cenote”, een met zoet water gevuld hol, ontdekt. Yucatán is bezaaid met zulke grotten, die de kalksteenbodem doorboren en soms over kilometers afstand met elkaar verbonden zijn. Bij het al lang uitgestorven Maya-volk golden cenotes als heilige plaatsen, die gebruikt werden voor religieuze ceremonieën.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Dit zijn de 50 meest vervuilde steden ter wereld. In België krijgt Oostrozebeke slechtste rapport - HLN.be
Dit zijn de 50 meest vervuilde steden ter wereld. In België krijgt Oostrozebeke slechtste rapport - HLN.be
KVDS Valentijn , Dumoulein Daimy en Van den Eede
Getty Images
WETENSCHAP & PLANEETDe 50 meest vervuilende steden ter wereld liggen op drie na allemaal in dezelfde twee landen. Dat blijkt uit een nieuw rapportvan Greenpeace en AirVisual, een bedrijf dat metingen van de luchtkwaliteit uitvoert. Grote boosdoeners zijn India en China.
Vooral India maakt een slechte beurt. Maar liefst 22 van de steden in de top 30 liggen daar, inclusief de meest vervuilde stad ter wereld: Gurugram. Dat is een van de grootste satellietsteden van New Delhi, in het noorden van het land. In Gurugram ligt de gemiddelde luchtkwaliteitsindex bijna drie keer hoger dan wat als gezond beschouwd wordt.
China heeft 5 steden in de top 30, maar ook 17 steden tussen de 30ste en de 50ste plaats. Het land maakt wel vooruitgang in vergelijking met vroeger. Volgens het rapport zou de gemiddelde concentratie aan vervuilende stoffen - het rapport focust op deeltjes met een afmeting van PM2,5 of 2,5 micrometer (0,000 002 5 meter) omdat die de grootste impact op onze gezondheid hebben - tussen 2017 en 2018 teruggelopen zijn met 12 procent. De hoofdstad Peking is zelfs uit de top 100 gevallen van meest vervuilde steden, na inspanningen van de overheid om de luchtvervuiling er onder controle te krijgen.
Enkele landen in de buurt van China zien dan weer een slechtere evolutie. Indonesië, Zuid-Korea, Vietnam en Thailand zien hun cijfers flink achteruitgaan. In Bangkok bijvoorbeeld, werden in januari vliegtuigen uitgestuurd die het kunnen doen regenen om de vervuiling in de lucht te doen neerslaan.
Dichter bij ons maken vooral Boznië en Herzegovina, Macedonië en Polen een slechte beurt. Samen maken zij de volledige top 10 uit van meest vervuilde steden in Europa. Op 6 Italiaanse steden na – onder meer Venetië – bestaat de top 50 overigens exclusief uit Oost-Europese steden.
Oostrozebeke
De eerste Belgische gemeente in de lijst is Oostrozebeke. Wereldwijd vind je die terug op de 822ste plaats, in de Europese lijst op de 158ste plaats. Dat is geen verrassing. Oostrozebeke staat al sinds 2005 bekend als slechtst scorend in ons land op het vlak van luchtkwaliteit. Oorzaak is dat het meetpunt vlakbij spaanplatenfabrikant Unilin (het vroegere Spano) staat - in een gebied met veel industrie - en vlakbij de gewestweg N385. Die laatste wordt vaak gebruikt door vrachtverkeer. Unilin nam intussen maatregelen om de luchtkwaliteit te verbeteren, onder meer door het plaatsen van filters. En de gemeente zelf beloofde in januari vorig jaar om te investeren in “ecologische maatregelen”. In totaal waren er 46 Belgische gemeenten bij het onderzoek betrokken.
Als alle landen in hun geheel worden bekeken, staat België op de 52ste plaats. Daarmee zijn we bij de slechtste leerlingen van de klas in West-Europa en doen we net iets minder goed dan onze buurlanden Frankrijk, Duitsland en Nederland.
Overlijdens
Volgens het rapport zal luchtverontreiniging volgend jaar wereldwijd 7 miljoen voortijdige overlijdens veroorzaken en een enorme impact hebben op de economie. Wereldwijd zou de kost oplopen tot 225 miljard dollar (199 miljoen euro, red.) aan verloren arbeid en biljoenen in medische kosten, zo staat er in het rapport te lezen.
Voor het rapport werden de gegevens van meer dan 6.000 steden en gemeente ter wereld opgemeten en vergeleken. Opmerkelijk: er zijn vooral data uit Europa, Azië en Noord-Amerika voor handen. Onder meer in Afrika, Zuid-Amerika en Rusland zijn er amper meetgegevens over de luchtverontreiniging beschikbaar.
WETENSCHAP Of buitenaards leven bestaat, weten we nog steeds niet. Wel slaagden wetenschappers van het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA erin om een buitenaardse vorm van DNA te creëren, genaamd Hachimoji. En Hachimoji kan zo maar even tot een doorbraak leiden.
NASA’s ontdekking suggereert immers dat andere vormen van DNA zodus ook andere levensvormen, perfect kunnen bestaan. En dankzij de nieuwe DNA-vorm hebben onderzoekers alweer een beter idee naar wat ze precies op zoek zijn.
Kern van ons bestaan Voor wie tijdens de biologielessen vooral sliep: een korte les. Het menselijk DNA ziet er als volgt uit: het bestaat uit twee lange strengen van nucleotiden die in de vorm van een dubbele helix of wenteltrap met elkaar vervlochten zijn. De nucleotiden zijn dan weer verbindingen bestaande uit kleinere bouwstenen of basen: adenine, cytosine, guanine en thymine. Kort samengevat is DNA de kern van ons bestaan, letterlijk en figuurlijk.
Waarom bovenstaande biologieles belangrijk is voor Hachimoji? Zonder een stukje menselijk DNA zou hij niet bestaan. Het Hachimoji-DNA bevat immers dezelfde vier ‘ingrediënten’ of basen (adenine, cytosine, guanine en thymine), maar daarbovenop telt het unieke DNA nog eens twee dubbele verbindingen: purine en pyrimidine. Het resultaat? DNA dat maar liefst dubbel zoveel ‘ingrediënten’ telt: acht.
UNIVERSALE.T.
Laboratoriumversie
Uiteraard is de alien van NASA slechts een laboratoriumversie, en eentje die niet eens vingers heeft, laat staan de woorden “E.T. phone home” uitspreekt. Toch is het een veelbelovend experiment waarmee de wetenschappers aantonen dat een andere vorm van leven – inclusief andere bouwstenen – perfect mogelijk is. Verder benadrukken ze graag het belang van de financiering voor grondig onderzoek naar buitenaards leven. Dergelijk onderzoek is noodzakelijk menen de wetenschappers. Met hun experiment hopen ze die noodzakelijkheid ook aan te tonen.
NASAClark McClelland in de space shuttle, of het gaat om een authentieke foto, is niet duidelijk.
BIZARDe wonderen zijn de wereld nog niet uit, want als we Clark McClelland mogen geloven, dan heeft een alien een ritje gemaakt met de space shuttle. De alien zou ook gebabbeld hebben met astronauten terwijl hij dacht dat niemand keek.
McClelland beweert 35 jaar voor NASA te hebben gewerkt, en vooralsnog heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie die bewering niet weerlegd. McClelland zegt dat hij een missie van de space shuttle aan het monitoren was vanuit het Kennedy Space Center toen hij iets zag wat hij eigenlijk niet mocht zien: een 2,7 meter lange, magere alien die in de space shuttle een gezellige babbel sloeg met astronauten. De NASA-veteraan beweert ook een ruimteschip gezien te hebben vlakbij de shuttle. “Ik herken een ruimteschip wanneer ik er een zie”, aldus McClelland. “Aliens lopen rond op onze aarde”, besluit hij.
Velen beweren dat McClelland ze niet allemaal meer op een rij heeft, maar sommige ‘believers’ hechten veel belang aan zijn uitspraken. McClellands website ’Stargate Chronicles” geeft enkele, laten we zeggen, interessante inzichten.
WETENSCHAP & PLANEET Het nieuwe ruimteschip Crew Dragon van de Amerikaanse raketbouwer SpaceX, van zakenman Elon Musk, is vandaag met succes aangemeerd aan het internationaal ruimtestation ISS. Dat bevestigden de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa en SpaceX tijdens de videouitzending van de koppeling.
Om 11.51 uur was het contact een feit, 27 uur na de lancering met een Falcon 9-raket vanuit Kennedy Space Center in Cape Canaveral. De koppeling vond plaats 400 kilometer boven het aardoppervlakte, ten noorden van Nieuw-Zeeland. Binnen een tweetal uur is de volgende testfase gepland met de opening van het luik.
Het onbemande tuig, gebouwd om mensen te vervoeren, zette voor de testvlucht koers naar het ISS met een pop aan boord. De Crew Dragon moest zich autonoom aan het ISS koppelen. Volgende vrijdag komt het ruimteschip terug naar de aarde. Ripley, de pop aan boord genoemd naar het hoofdpersonage in de Alien-films, is voorzien van sensoren om te kijken welke krachten echte astronauten zouden ondergaan en doorheen de capsule is er ook een waaier aan meetinstrumenten. Lukt de test, dan zouden er nog voor het einde van het jaar twee astronauten met de Crew Dragon reizen.
Zowat acht jaar geleden stopten de VS met autonome bemande ruimtevluchten met de spaceshuttle. Sinds 2011 staat Rusland vanop de basis Bajkonoer in Kazachstan in voor het transport van Amerikaanse astronauten naar en van het ISS.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
02-03-2019
Crew Dragon van SpaceX met succes gelanceerd. Nu brengt hij dummy ruimte in, deze zomer volgen echte astronauten - HLN.be
Crew Dragon van SpaceX met succes gelanceerd. Nu brengt hij dummy ruimte in, deze zomer volgen echte astronauten - HLN.be
SpaceXDe Crew Dragon vertrekt op hetzelfde lanceringsplatform als de legendarische Appolovluchten naar de maan. Links Ripley, die klaarzit voor vertrek. Naast haar een toestel dat de zwaartekracht registreert, zo meldt Elon Musk op Twitter.
WETENSCHAP & PLANEETOp de Amerikaanse lanceerbasis Cape Canaveral in Florida is de Crew Dragon gelanceerd, een ruimtecapsule van het ruimtevaartbedrijf SpaceX van Elon Musk. De operatie is succesvol verlopen en de stuwraketten zijn teruggekeerd naar de aarde. De capsule vliegt nu zelfstandig in de ruimte. Als alles goed gaat, moet SpaceX in juli voor de allereerste keer astronauten naar het internationaal ruimtestation ISS brengen.
Het zou voor het eerst zijn dat een commercieel bedrijf zoiets doet. Vandaag is alleen een dummy aan boord: Ripley, naar de heldin uit de bekende Alien-films.
De ruimtecapsule werd om 8.49 uur Belgische tijd gelanceerd, 2.49 uur plaatselijke tijd. Vannacht meldde SpaceX dat alle systemen paraat waren en ook het weer goed zat. De Crew Dragon en de Falcon 9-raket - waarop die bevestigd is - vertrokken vanop het historische Launch Complex 39A op Cape Canaveral, waar in de jaren 60 en 70 ook de legendarische Apollovluchten van ruimtevaartorganisatie NASA naar de maan vertrokken.
De testvlucht zal in totaal zes dagen duren. Morgen komt de capsule met Ripley aan boord aan bij het ISS, waar ze volautomatisch zal aankoppelen. Als de drie bewoners van het ruimtestation de 200 kilogram materiaal en voorraden aan boord uitgeladen hebben en de spullen die ze niet meer nodig hebben ingeladen, zal de Crew Dragon op 8 maart terugkeren naar de aarde. Tijdens de vlucht zullen de NASA en SpaceX gegevens verzamelen. Ripley – die het strakke witte ruimtepak van SpaceX draagt dat ook toekomstige astronauten aan zullen hebben – is uitgerust met sensoren, die de impact van de reis op de dummy moeten meten. Dat zullen immers ook krachten zijn die de astronauten zullen ondervinden. Indien nodig zullen na de vlucht nog aanpassingen aan het toestel of de stuwraketten gebeuren. Als alles goed gaat, gaan dan in juli de allereerste echte astronauten aan boord van een toestel van SpaceX.
Dat zal overigens een historisch moment zijn. Het is intussen acht jaar geleden dat er nog astronauten naar de ruimte vertrokken vanop Amerikaans bodem. Ze moeten nu nog ‘meeliften’ met Russische toestellen.
WETENSCHAP & PLANEETMarslander Insight, het jongste project van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA op de rode planeet, is begonnen met boren in het oppervlakte van Mars. Helemaal vlotjes verloopt dat nog niet vanwege dwarsliggende stenen.
De door Polen en Duitsland gefabriceerde boormachine van de Marslander is op keien gestuit die het vooralsnog lastig maken dieper te gaan. Bedoeling was tot vijf meter diep te gaan maar vooralsnog komt de boor niet verder dan een centimeter of vijftig, bevestigt het German Aerospace Center. Volgens de ingenieurs werkt de ‘hamerboor’ goed, maar zit het tegen wat betreft de boorplek door onvoorziene stenen.
Als een diepte van vijf meter wordt gehaald is dat een buitenaards record, aldus NASA. Bedoeling van het boren is onder meer de ondergrondse temperatuur te meten. Volgens de ingenieurs kan de robotgestuurde arm met de boor de problemen oplossen, maar dat kost tijd.
InSight (de naam staat voor: Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport) is een missie van het zogeheten ‘NASA’s Discoveryprogramma’ om de inwendige structuur van Mars en andere planeten te onderzoeken. Insight landde afgelopen november op de rode planeet en heeft al prachtige foto’s gestuurd en ook opnames gemaakt van de wind op de rode planeet. Er is ook een seismometer geplaatst om eventuele aardbevingen te registreren.
Marslander InSight landde op 26 november 2018 geland in het gebied Elysium Planitia, een vlakte nabij de evenaar van Mars. Voor de liefhebber: op ongeveer 600 km afstand van de Gale krater waar in 2012 het Marswagentje Curiosity is geland.
APDe boor van de Marslander.
Bekijk ook: Marslander InSight succesvol geland op rode planeet
REUTERSDe iconische beelden op Paaseiland of Rapa Nui kijken allemaal uit naar de zee.
WETENSCHAP & PLANEETZe staan er al meer dan 500 jaar, als stille en mysterieuze getuigen van een verloren gegane beschaving: de wereldberoemde beelden op het Chileense Paaseiland. Maar als er niet snel wordt ingegrepen, zal er over honderd jaar niets anders meer overblijven van de beelden dan rechthoekige stenen.
De eeuwen geleden uitgehouwen beelden vertegenwoordigen de voorouders van de Polynesische bevolking van Paaseiland, de Rapa Nui, en behoren tot het UNESCO Werelderfgoed. De honderden grote hoofden staan langs de kustlijn van het kleine eiland, een van de meest geïsoleerde ter wereld. Nog altijd vragen archeologen zich af hoe de inwoners de duizenden kilo’s zware beelden ooit op hun plaats hebben kunnen zetten. Paaseiland ligt op 3.500 kilometer van het vasteland en meer dan 2.000 kilometer verwijderd van het dichtstbijzijnde eiland, Pitcairn.
Maar de beelden lijden volgens wetenschappers aan een soort ‘lepra’. Ze krijgen witte vlekken op hun gezichten. De korstmossen, een combinatie van fungus en algen, vreten de beelden aan, waardoor het steen zacht als klei wordt en van vorm verandert. De beelden lijden bovendien door erosie, de stijgende zeespiegel, harde wind en vee dat tussen ze door graast.
REUTERS
70 procent al aangetast
Zeventig procent van de hoofden zou al zijn aangetast. Volgens archeologen kunnen de beelden nog worden gered als ze worden schoongemaakt en een coating krijgen die de poreuze steen beschermt, maar dan moet dat wel snel gebeuren. “Ik vermoed dat de Moai-beelden over een eeuw niet meer dan rechthoekige blokken zullen zijn”, aldus Tahira Edmunds, expert bij de Chileense overheid.
De kosten om alle beelden te beschermen zouden kunnen oplopen tot 500 miljoen dollar, reden waarom Paaseiland ook om internationale hulp vraagt. De inwoners en lokale wetenschappers halen het geld om de beelden te beschermen nu vooral uit het duurzame toerisme, maar dat volstaat niet.
De burgemeester van het eiland stelt daarom ook voor om geld te vragen van de landen die in het verleden beelden hebben meegenomen om in hun musea tentoon te stellen. Zo staat er een meer dan twee meter hoog beeld tentoongesteld in het British Museum in Londen, nadat het meer dan 150 jaar geleden door Britse zeevaarders werd meegenomen. In november al bezocht een Chileense delegatie het museum, dat bereid is na te denken over een vergoeding voor de ‘uitleen’ van het beeld. “Het museum kijkt uit naar samenwerking met partners van over heel de wereld en verwelkomt de voorstellen rond toekomstige projecten met Rapa Nui”, zegt het British Museum in een mededeling.
REUTERS
Verschillende beelden zijn er al slecht aan toe.
ThinkStock
AP
rv
Paaseiland is maar 25 op 12 kilometer groot en is een van de meest afgelegen bewoonde eilanden ter wereld.
SpaceXDummy Ripley (links) zal de testvlucht uitvoeren met de Crew Falcon.
WETENSCHAP & PLANEET Het wordt morgen een belangrijke dag voor SpaceX, het ruimtevaartbedrijf van Elon Musk. Dan vindt vanop Cape Canaveral in Florida de eerste testvlucht plaats van de Crew Dragon, een gloednieuwe capsule die in de toekomst mensen de ruimte in moet brengen. Deze keer is er nog een dummy aan boord – Ripley, naar de heldin uit de legendarische Alien-films – maar als alles goed gaat, zullen er in juli de eerste astronauten mee naar het internationaal ruimtestation ISS vliegen.
Dat laatste zou een historische gebeurtenis zijn, want het is intussen acht jaar geleden dat er nog astronauten vanop Amerikaanse bodem de ruimte in gingen. De afgelopen jaren moest NASA haar astronauten meesturen met – dure – Russische toestellen. Met de hulp van private firma’s zoals SpaceX en Boeing hoeft de ruimtevaartorganisatie dat binnenkort niet meer te doen. Ze investeert daarvoor maar liefst 8 miljard in de bedrijven.
De testvlucht van dit weekend zal in totaal zes dagen duren. Na de lancering zal de Crew Dragon een dag later arriveren aan het internationaal ruimtestation ISS. Daar zullen de drie bewoners de dummy die aan boord is verwelkomen. Ripley zal het trendy witte ruimtepak van SpaceX aanhebben. Dat zal ook het pak zijn dat astronauten in de toekomst dragen.
Voor alle duidelijkheid: Ripley is geen dood gewicht. Ze draagt een heleboel sensoren waarmee de reis naar het ruimtestation en terug gemonitord zal worden door wetenschappers van SpaceX en ruimtevaartorganisatie NASA. In het bijzonder de krachten en versnellingen die de toekomstige astronauten zullen ervaren aan boord van het toestel. De informatie zal gebruikt worden om de bemande vluchten van de Crew Dragon succesvol te kunnen uitvoeren. (lees hieronder verder)
youtubeSigourney Weaver als Ellen Ripley in ‘Alien'. Zij was de inspiratie voor de dummy aan boord van de testvlucht van de Crew Falcon.
“Het doel is om een idee te krijgen van wat mensen zouden voelen in haar plaats”, verduidelijkte vicepresident Build and Flight Reliability bij SpaceX Hans Koenigsmann gisteren tijdens een persconferentie. “We verwachten niet echt grote verrassingen, maar het is beter om op zeker te spelen en ons ervan te vergewissen dat alles veilig en comfortabel is voor de twee NASA-astronauten die mee zullen gaan op de volgende vlucht van de capsule.”
Het belang van de missie kan niet onderschat worden, aldus ook voormalig astronaut Scott Kelly. Hij verbleef al eens een jaar lang in het ISS. “Grote stappen worden gezet dankzij een hele reeks kleinere stappen. Dit wordt alvast een grote stap”, twitterde hij gisteren.
Veilig en comfortabel
SpaceX deed de afgelopen zeven jaar 16 leveringen van materiaal aan het ISS. Daarvoor gebruikte het een capsule die luisterde naar de naam Dragon. Die werd nu omgevormd tot de Crew Dragon, die ook veilig en comfortabel moet zijn voor passagiers. Ze is iets groter – 8 meter hoog – en wordt net als de cargocapsule gelanceerd vanop een Falcon 9-raket van SpaceX. (lees hieronder verder)
NASA
Er zijn vier zitjes aan boord en drie ramen, maar op termijn moeten zeven astronauten meekunnen. De zonnecellen van de capsule zitten nu op het toestel zelf en niet op speciale vleugels. Mocht er zich een noodsituatie voordoen, zitten er ook acht motoren in de wanden van de capsule. Die kunnen de Crew Dragon van de draagraket schieten, mocht er iets fout gaan bij de lancering.
De missie die morgen van start gaat, heeft overigens niet alleen Ripley aan boord. Er zit ook voor 200 kilogram aan uitrustingen en voorraden voor het ISS in het toestel.
Live
Wie de lancering live wil volgen, kan terecht op de website van SpaceX. De raket zou morgenvroeg om 8.49 uur Belgische tijd aan haar missie moeten beginnen op een nieuw lanceringscomplex van het Kennedy Space Center, waar een halve eeuw geleden de historische Apollo-missies vertrokken. (lees hieronder verder)
SpaceX De Crew Falcon bovenop de Falcon 9-raket. Astronauten zullen in de toekomst via de uitschuifbare brug rechts in het toestel plaats kunnen nemen.
SpaceX Het ruimtepak dat de astronauten van SpaceX zullen krijgen.
De capsule zal zich na haar vlucht naar het ISS op 8 maart weer ontkoppelen en even na zonsopgang met een parachute landen in de Atlantische Oceaan, een paar honderd kilometer voor de kust van Florida.
Afhankelijk van hoe de testvlucht gaat en hoeveel aanpassingen er nog nodig zijn aan bijvoorbeeld de parachutes en de stuwraketten, wil SpaceX zijn eerste NASA-astronauten in juli lanceren. Concurrent Boeing zit het bedrijf van Elon Musk evenwel dicht op de hielen. Dat wil in april een eerste onbemande test doen met zijn Starliner en zou de eerste astronauten – dat zullen er drie zijn – in augustus de ruimte in brengen. Als alles goed gaat, welteverstaan.
Starman
Maar eerst is het dus aan Ripley en zij gaat zo Starman achterna, de dummy die vorig jaar in de knalrode Tesla van Elon Musk de ruimte in werd gebracht tijdens een testvlucht van de Falcon Heavy. Ripley wordt in tegenstelling tot Starman wél terugverwacht op aarde.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
spotted over the Bering Sea in December 2018? Don’t worry — our satellite 
saw it! The MODIS instrument on @NASA's Terra satellite caught this view 
of the meteor’s shadow, visible as the gray streak above the clouds 
.https://go.nasa.gov/2Jx7tGX 
about 16 miles above the Bering Sea, far enough way to pose no threat. 
March 7 12:15pm Hatch Closure
