Mars One wil menselijke kolonie op Mars stichten, maar is deels failliet - HLN.be

Bron: AD.nl

WETENSCHAP Het Nederlandse bedrijf Mars One, dat enkele reizen naar Mars wilde verzorgen, is deels failliet. Het beursgenoteerde deel van het bedrijf is op 15 januari al failliet verklaard. Dat deel was verantwoordelijk voor het regelen van de financiering voor de missie. Het nieuws is bevestigd door medeoprichter Bas Lansdorp aan platform Engadget.

Lansdorp benadrukt dat het alleen Mars One Ventures betreft en dat het non-profitdeel van het bedrijf - Mars One Foundation - verantwoordelijk voor de begeleiding van de missie en de training van astronauten, niet failliet is. In 2015 leek de missie van Bas Lansdorp al voorbij toen bleek dat geldschieters ontbraken, de beoogde tv-producent zich terugtrok en een kandidaat-ruimtereiziger de selectieprocedure van Mars One bespotte. 

Lees ook

Nog honderd mensen in de running om naar Mars te reizen

Mars One wilde oorspronkelijk in 2023 een kolonie op de Rode Planeet vestigen en dit laten vastleggen in een realityshow. Deelnemers aan de missie moesten echter wel de rest van hun leven op Mars blijven; het ging om een enkeltje Mars. Of de missie nog steeds doorgaat is niet duidelijk. Als het aan Lansdorp ligt, betekent het faillissement “voor de missie niks. Het ophalen van geld voor de missie staat nu wel on hold.” Het bedrijf zoekt met een curator naar een oplossing.

Duizenden geïnteresseerden

In slechts twee weken na het openstellen van het aanmeldformulier in mei 2013 waren er al 78.000 aanmeldingen voor de missie binnengekomen bij Mars One. In februari 2015 was dat aantal opgelopen tot 200.000 aanmeldingen. In juni 2016 had het selectieproces de massa gegadigden tot slechts 100 gereduceerd. De uiteindelijke ruimtereizigers moeten enkele belangrijke eigenschappen hebben: herstellingsvermogen, aanpassingsvermogen, nieuwsgierigheid, betrouwbaarheid en creativiteit.

{ https://www.hln.be/ }

12-02-2019 om 22:07 geschreven door peter  

Toch geen sneeuwman: verst waargenomen ruimteobject ooit heeft een andere vorm dan gedacht - HLN.be

De ijsdwerg van 32 op 16 kilometer, die zich in de Kuipergordel bevindt, werd op nieuwjaarsdag gefotografeerd door de ruimtesonde New Horizons, die op 3.500 kilometer afstand van Ultima Thule beelden kon schieten.  

Lees ook

Eerste beeld vrijgegeven van verste ruimteobject ooit door de mens bestudeerd: ijsdwerg Ultima Thule blijkt een sneeuwman te zijn

Maar nieuwe foto’s, data en analyses laten nu een ander beeld zien dan toen. De twee delen van Ultima Thule blijken eerder plat dan rond te zijn. De NASA vergelijkt beide delen nu met een platte pannenkoek en een gekartelde walnoot.

“Dit is een ongelooflijke beeldenreeks, genomen door een ruimtetuig dat een kleine wereld laat zien op 6,6 miljard kilometer afstand van ons”, zegt hoofdwetenschapper Alan Stern van het Southwest Research Institute. “Onze eerste indruk werd gevormd door de weinige beelden die we begin januari kregen, maar nieuwe beelden en data hebben onze kijk veranderd. Belangrijker dan de nieuwe vorm is bovendien de vraag hoé Ultima Thule die vorm heeft gekregen. We hebben nog nooit zoiets gezien dat rond de zon draait.” De wetenschappers keken naar de sterren in de achtergrond, en meer bepaald welke sterren door de vorm van Ultima Thule geblokkeerd waren op de foto’s. Daardoor konden ze nu de vorm beter bepalen.

Ultima Thule is een zogenaamde “contact binary”, de eerste die ooit echt is waargenomen. Oorspronkelijk waren het verschillende objecten die rond elkaar wentelden en na verloop twee grotere ruimtelichamen vormden. Ook die bleven rond elkaar draaien, tot ze bij elkaar kwamen en aan elkaar ‘vastgroeiden’. Het grote deel is 19 kilometer in doorsnee. Dat heeft de naam Ultima gekregen. Het kleinste deel, Thule genaamd, heeft een diameter van ongeveer 14 kilometer.

De mensen achter de missie denken dat de twee delen van Ultima Thule al miljarden jaren aan elkaar vastzitten. Waarschijnlijk zijn ze al samengesmolten in de beginjaren van ons zonnestelsel, zo’n 4,6 miljard jaar geleden.

De wetenschappers verwachten dat New Horizons binnenkort nog meer beelden zal doorsturen.

New Data, New View
Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute

Johns Hopkins APL

✔@JHUAPL

BREAKING2014 MU69 (nicknamed #UltimaThule), is not, as it turns out, quite so round as initially anticipated. Images from @NASANewHorizons confirm the highly unusual, flatter shape of the #KBO: http://bit.ly/jhuapl-MU69 

• 3,252

10:17 PM - Feb 8, 2019

• 1,441 people are talking about this

Twitter Ads info and privacy

{ https://www.hln.be/ }

11-02-2019 om 21:43 geschreven door peter  

Warmt CO2 het klimaat echt wel op? (en nog drie knellende vragen die klimaatsceptici vaak stellen) - HLN.be

Bron: de Volkskrant

1. “Klimaatverandering is van alle tijden, de mens heeft daarop maar bitter weinig invloed”

• Guus Berkhout en Dick Thoenes in Elsevier, 11 oktober
  

Lees ook

Klimaatscepticus uit team Trump op boegeroep onthaald in Brussel

HALF WAAR

Laat het even inwerken. Zó zag Antarctica er 120 miljoen jaar geleden uit:

Kijk over je schouder naar het verleden, en al snel besef je dat klimaatverandering van alle tijden is. Dat geeft aan dat de planeet heus wel wat gewend is. Maar sceptici halen het verleden vooral van stal om aan te geven: zie je wel, het komt niet door de mens. ‘Klimaat verandert voortdurend, logisch dat het sindsdien dus weer wat opwarmt’, zoals Thierry Baudet pas nog twitterde in een bericht dat anderhalf duizend ‘likes’ kreeg.

“Natuurlijk, het klimaat verandert altijd”, zegt hoogleraar paleo-oceanografie Appy Sluijs (Universiteit Utrecht). “Maar belangrijker is de vraag: waardoor kwam dat? En je ziet dan dat er vaak op de een of andere manier CO2 bij betrokken is, als aanjager van de temperatuur.”

Neem het aflopen van de laatste ijstijd, zo’n twintig- tot tienduizend jaar geleden. De instraling van de zon veranderde, waardoor het warmer werd. Maar daarna kwam er CO2 vrij uit de diepzee en ging de wereldtemperatuur verder omhoog, hand in hand met de toename van broeikasgassen. Bij een andere bekende prehistorische warmteuitbraak, het ‘paleoceen-eoceen thermaal maximum’ van zo’n 56 miljoen jaar geleden, gaven waarschijnlijk vulkaanuitbarstingen de eerste duw, waarna er een enorme bel broeikasgas wegborrelde uit de zeebodem en de temperatuur in enkele duizenden jaren tijd met 5 of 6 graden steeg.

En het recente verleden? Sceptici wijzen hier doorgaans op warme periodes uit historische tijden. De Vikingen vestigden zich op Groenland omdat het er vriendelijk en ‘groen’ was, in de Alpen komen onder de gletsjers soms boomresten vandaan die groeiden in de dagen van de Romeinen, en de middeleeuwen waren zo warm dat men in Engeland wijn verbouwde. Zie de geschatte temperatuur op het noordelijk halfrond (groen en rood) en in Engeland (blauw) sinds het jaar 1000 tot 2000:

Maar duik in de achterliggende studies, en de wetenschap achter zulke aansprekende anekdotes blijkt genuanceerd. Inderdaad wijzen zaken zoals oude koralen en chemische afdrukken in ijskernen en sedimenten erop dat het van ongeveer 900 tot 1300 warmer was op aarde. Warmer dan halverwege de vorige eeuw werd het wereldgemiddelde echter niet, en de opwarming die er was, was ongelijk verdeeld. Zo blijkt uit een omvangrijke reconstructie in Science dat de zuidelijke kant van Groenland precies op een warme plek lag – de rode vlek hieronder. Maar op veel plekken werd het juist koeler (blauw):

Ook het zogeheten ‘holocene klimaatoptimum’, een warmte van zesduizend jaar geleden die de het-valt-wel-meeërs graag aanhalen, beperkte zich vooral tot het noordelijk halfrond, en dan nog vooral de zomers. “Feit is dat op wereldgemiddeld niveau het klimaat de afgelopen tienduizend jaar juist best stabiel was”, zegt Sluijs. 

En dat blijkt inderdaad als je een temperatuurgrafiek van die periode erbij pakt, samengesteld uit een reconstructie  van de prehistorie (de blauwe lijn) en de moderne temperatuurmetingen (de rode lijn). De bobbel lijkt heel wat, maar het gaat hier om tienden van graden:

Minstens zo belangrijk is een andere les van vroeger: klimaatverandering verandert de wereld. Tijdens de laatste echt hete episode – in de steentijd, zo’n 125 duizend jaar geleden – waren Antarctica en Groenland deels gesmolten en stond de zeespiegel zes tot negen meter hoger dan nu, een stand die veel kustgebieden in de problemen zou brengen.

Bovendien gaat de huidige temperatuurstijging, naar historische maatstaven, extreem snel. Zie de rode piek hierboven, die momenteel doorgaat tot één graad, ver buiten het grafiekje.

Na een ijstijd verandert de hoeveelheid CO2 met zo’n honderd deeltjes per miljoen (ppm) in tienduizend jaar, en dat is net zoveel als de afgelopen eeuw. “We schieten dus ongeveer 100 keer zo hard tegen de bal die we aarde noemen”, zegt ijskaponderzoeker Roderik van de Wal (Universiteit Utrecht). “Dat is ongekend. En we weten dat er een zekere traagheid in het systeem zit. Eén graad erbij in een eeuw tijd komt niet zomaar tot stilstand. Eigenlijk is iedereen het er wel over eens dat we om die reden alleen al sowieso nog een graad extra op ons dak krijgen.”

2. “CO2 zou de oorzaak zijn van alle problemen, wat gewoon niet klopt.”

• (Berkhout in De Telegraaf, 29 december)

ONJUIST

Dat de aarde tegenwoordig ongeveer één graad warmer is dan anderhalve eeuw geleden, daarover zijn vriend en vijand het wel eens. Dit is momenteel het beeld van de gemiddelde wereldtemperatuur, gemeten volgens drie methoden:

Maar dan de oorzaak. Het officiële IPCC-standpunt is dat het ‘extreem waarschijnlijk’ is – meer dan 95 procent zeker – dat menselijke broeikasgassen ‘de dominante factor’ zijn van de opwarming. In oktober scherpte het IPCC dat aan. Om precies te zijn: er is meer dan twee derde kans dat de waargenomen opwarming nagenoeg helemaal is toe te schrijven aan de mens.

“Dat vertrouw ik niet”, zegt Berkhout. “Het IPCC zegt: het is allemaal nóg zekerder geworden, het staat nu helemaal vast. Op basis daarvan gaat de politiek nu honderden miljarden uitgeven. Maar hoe kun je dat nou zeggen? Het klimaat is altijd veranderd door natuurlijke oorzaken, en nu zou die natuurlijke kant opeens marginaal zijn?”

Alleen beweert geen wetenschapper dat. De afgelopen decennia was men druk in de weer met het ‘afpellen’ van de natuurlijke factoren die het klimaat beïnvloeden.  Zoals de intensiteit van de zon (de blauwe lijn) tegenover de gemeten temperatuur (rood):

 Skeptical Science

Zulke berekeningen voerde men ook uit voor de schommelingen in de aardbaan, omslagen in de zeestromen, ozon, kosmische straling, veranderend landgebruik enzovoorts. Al die natuurlijke omstandigheden leveren een wiebelende klimaatgrafiek op, die heel aardig meebeweegt met de werkelijk gemeten wereldtemperatuur. Met één verschil: het wordt niet, zoals in het echt, warmer. Alleen door CO2 en andere broeikasgassen toe te voegen aan de mix, gaat de wereldtemperatuur omhoog. Conclusie: CO2 is de hand die de wereldtemperatuur optilt.

Dit is zoals dat er, volgens een Zwitsers onderzoek in Nature Geoscience, uitziet. Met alleen natuurlijke factoren zou de temperatuur min of meer rechtdoor lopen (paars), maar de waarnemingen (zwart) gaan omhoog , samen met de voorspelde opwarming door broeikasgassen (rood)

Dat komt overigens niet onverwacht. Bekend is immers dat CO2 een broeikasgas is: het molecuul absorbeert (net als andere broeikasgassen) warmtestraling vanaf de aarde en straalt het weer uit naar alle kanten, waardoor er meer warmte blijft hangen in de dampkring. En het CO2-gehalte in de dampkring neemt toe door menselijke uitstoot, zoals deze metingen op Hawaii door het Amerikaanse onderzoeksinstituut NOAA laten zien:

Er is meer dat op CO2 wijst. De nachten warmen meer op dan de dagen, precies zoals verwacht op een planeet die meer moeite heeft zijn infraroodstraling kwijt te raken. Hogere luchtlagen koelen wat af, wat een aanwijzing is dat de opwarming niet van de zon komt, maar uit de dampkring zelf. 

En anderhalve eeuw metingen brengen een ijzeren wetmatigheid aan het licht: hoe meer broeikasgassen, des te hoger de temperatuur. Dat ziet er dan zó uit - let op de vele recente jaartallen rechtsboven:

Voor de liefhebber: de twee correleren met een zogenoemde ‘r’ van 0,94, een bijna perfect verband. “Ik ken in het klimaat niets maar dan ook niets dat zo’n sterke correlatie vertoont”, zegt klimaatwetenschapper Geert Jan van Oldenborgh van het KNMI.

Maar zijn broeikasgassen ook de hoofddader? Kan er niet stiekem een andere, nog onbekende factor in het spel zijn? Klimaatwetenschappers achten dat hoogst onwaarschijnlijk. Zo wees een recente statistische analyse uit dat er geen aanwijzing is voor zo’n nog verborgen x-factor. “Geloof me, die is er ook gewoon niet”, zegt Van Oldenborgh. “Reken maar dat we ons allemaal gek hebben gezocht. Want als je hier een gat in kunt schieten, sta je meteen in Nature.”

“Mensen die beweren dat we alleen maar naar CO2 kijken en niet naar andere factoren, snappen er gewoon niets van”, zegt atmosfeerwetenschapper Bart Verheggen (Amsterdam University College). “Dat gaat er volledig aan voorbij dat we het systeem al heel lang bestuderen, en dat wat we zien en meten juist heel goed samenvalt met wat we al weten over CO2 en andere broeikasgassen. Er zijn meerdere bewijslijnen, en samen geven die een coherent beeld.”

De Britse atmosfeerwetenschapper Ed Hawkins vatte zijn frustratie over het onbegrip afgelopen zomer pesterig samen in een Twitterbericht:

3. “De IPCC-modellen overschatten de waargenomen opwarming”

• (Kees le Pair, pamflet ‘Nieuw klimaat alarm’, augustus 2018)

ONDUIDELIJK

Vertrouwd refrein bij de tegenbeweging: de klimaatmodellen overdrijven de boel! De modellen, ingewikkelde computerprogramma’s die het opwarmende klimaat nabootsen, voorspellen dat de wereldtemperatuur oploopt tot zo’n anderhalve graad rond het jaar 2040. Maar tot dusver gaat de echt gemeten opwarming veel langzamer, stellen de critici.

In Elsevier illustreerde Berkhout dat, samen met emeritushoogleraar chemische technologie Dick Thoenes, met deze grafiek:

De grafiek komt niet uit een wetenschappelijk tijdschrift, maar van een omstreden presentatie die atmosfeerwetenschapper John Christy van de Universiteit van Alabama drie jaar geleden hield voor het Amerikaanse congres (PDF). Daar ziet de grafiek er al wat wetenschappelijker uit:

Let op dat Elsevier de onzekerheidsmarges wegliet, zodat de lijntjes meer los van elkaar lijken te staan dan ze in werkelijkheid doen. En zelfs dan is er op de grafiek veel aan te merken: het gaat alleen over de hogere luchtlagen, en technische zaken zoals de keuze van het nulpunt en de manier van gladstrijken zijn zo gekozen dat het verschil tussen waarneming en model extra groot lijkt. Toen NASA-klimaatwetenschapper Gavin Schmidt de grafiek hertekende, kreeg hij dan ook een grafiek waarin de satellietwaarnemingen veel minder achterlopen op de modellen:

Let wel: “De verschillen zijn niet verdwenen’, moet ook Schmidt toegeven. Dat heeft alleen waarschijnlijk meer te maken met de metingen dan met de modellen, vermoeden kenners. Zo zijn ballonmetingen berucht onbetrouwbaar, alleen al omdat men er goedkope wegwerp-apparatuur gebruikt. Ook satellietwaarnemingen zijn weinig precies, zegt satellietonderzoeker Stef Lhermitte (TU Delft). ’Onder die meetreeksen zitten zeer veel onzekerheden en aannames.”

Een andere kwestie speelt op de grond. Ook daar lopen de echt gemeten temperaturen sinds 1979 zo’n 35 procent achter op de modellen, volgens berekeningen van onder meer de onafhankelijke Britse wiskundige Nic Lewis. “Dit blijft een van de belangrijkste onderwerpen”, vindt klimaatpublicist Marcel Crok. “De mainstream weigert gewoon toe te geven dat de modellen de opwarming sinds 1979 met 35 procent overschatten.”

Dat ziet er, op een grafiek van het IPCC, zó uit. Kijk een beetje heen door alle details en let op de

blauwe lijntjes (de modellen): die lijken inderdaad wat sneller omhoog te gaan.

Geert Jan van Oldenborgh van het KNMI wijst er echter op dat het beeld wordt verstoord door twee afkoelende vulkaanuitbarstingen, de El Chichon in 1982 en de Pinatubo in 1994: die twee blauwe kuiltjes naar beneden die u hierboven ziet. De effecten daarvan zijn in de modellen sterker dan in het echt – met als gevolg dat de modelopwarming daarna wat steiler omhoog lijkt te gaan. “Waarschijnlijk schrijven we aan een vulkaanuitbarsting te veel afkoelende zwaveldruppeltjes in de atmosfeer toe”, zegt hij. “En als je lager begint, ga je harder omhoog.”

En bekijk bovenstaande grafiek vooral als geheel. Opvallend is dat de modellen de waargenomen trends (in grijs) over de hele eeuw juist prima berekenen. Sinds 2014 maakt de temperatuur bovendien een inhaalslag, waardoor de modellen minder achterlopen. “Ik ben juist iemand die de observaties heilig vindt’, zegt Van Oldenborgh. ’Maar in dit geval zitten de modellen opvallend goed.”

Maar in de discussie over de klimaatmodellen heeft elk argument een tegenargument. Zo wijst Lewis erop dat de 35 procent achterstand ook blijft als je de periode ná de vulkanen onder de loep neemt. “Geert Jan verdedigt het onverdedigbare”, mailt hij.

Zo kun je de zaak, afhankelijk van je aannames, op verschillende manieren bekijken. Volgens een recente analyse van de Amerikaanse klimaatwetenschapper Zeke Hausfather gingen de oudere IPCC-modellen 28 procent te langzaam en gaan de huidige modellen 9 procent te hard; volgens een andere, pas verschenen studie in Nature komen juist de klimaatmodellen die het ‘warmst’ staan afgesteld het beste overeen met de werkelijkheid.

De enige zekerheid is dat er nog veel onzeker is – en dat alle afwijkingen ten opzichte van de modellen tot dusver nog binnen de marges van het toeval vallen. Volgens een Britse statistische analyse zal het nog jaren duren voordat we echt kunnen zeggen of de modellen al dan niet te warm staan afgesteld.

Een ongemakkelijke situatie, vindt Lewis. “Natuurlijk zit er grote onzekerheid in de modellen. Maar het is de bovenkant en het gemiddelde van de verwachtingen waarop we ons klimaatbeleid baseren, niet de uitschieters aan de onderkant.”

U kunt natuurlijk ook zelf inschatten hoe de vlag ervoor staat, door onderstaande animatie van de Britse klimaatsite Carbon Brief te bekijken. In 40 seconden heeft u dan een aardig gevoel hoe de modellen het vroeger deden - en hoe ze het nu doen:

4. “Hoe meer CO2, hoe groener de aarde.”

• (Berkhout in De Telegraaf, 25 januari)

WAAR, MAAR VALSE VERGELIJKING

In elk geval is er één voordeel. In een CO2-rijke, warmere broeikaswereld mag je meer plantengroei verwachten. Toch?

Die vreugdekreet ligt menig klimaattwijfelaar in de mond bestorven – en het is wat de wetenschappelijke studies inderdaad laten zien. Ongeveer een kwart tot de helft van de begroeide planeet werd de afgelopen dertig jaar groener, bleek enkele jaren geleden uit een omvangrijke satellietstudie, doordat de groeiseizoenen langer worden en planten een hoger tempo van fotosynthese krijgen bij meer CO2. Intussen breidden de bossen in Siberië en Canada noordwaarts uit, en neemt het Amazonewoud al zo’n dertig jaar lang meer koolstof op dan het uitstoot, misschien omdat de natuur toewerkt naar een nieuw evenwicht.

In  totaal ziet dat er ongeveer zó uit:

Al met al zetten planten tegenwoordig zo’n 30 procent meer CO2 om in wortels, stengels, bladeren en vruchten dan vóór de industriële revolutie, blijkt uit de studie waaruit bovenstaande plaatje komt. Een gegeven, dat prompt werd opgepikt en als uithangbord werd gebruikt door rechts Amerika.

“De zogenaamde koolstofvervuiling heeft meer gedaan voor het groen op de planeet dan al het klimaatbeleid van de wereld bij elkaar”, aldus de openlijk klimaatsceptische denktank het Competitive Enterprise Institute in een persbericht. Sindsdien klinkt dat argument uit vele kelen. Zoals die van Thierry Baudet:

Maar zo simpel ligt het niet. Zo werd zo’n 4 procent van de begroeide planeet niet groener maar juist bruiner, en zijn er ook streken waar de bomen krompen, vermoedelijk door de stijgende temperatuur.

En niet alle vergroening komt door CO2, bracht een gedetailleerde analyse in november aan het licht. In Siberië, Europa en de VS profiteert de groene natuur vooral van CO2, in Australië is toegenomen regen de belangrijkste oorzaak, in Afrika en Azië zijn landbouw en bemesting hoofdreden. Zie onderstaand kaartje: de punten staan voor significante vergroening, de kleuren voor de hoofdoorzaak gunstigere temperatuur (roze), meer zonlicht (geel), meer regen (blauw), meer landbouw (groen), stikstofbemesting (oranje) en CO2 (groen):

Bovendien is het de vraag hoe lang de groene golf aanhoudt, zegt hoogleraar tropische bosecologie Lourens Poorter (Wageningen Universiteit). “We hebben het hier over een korte-termijneffect. Na een tijdje zijn de planten eraan gewend en zakt hun fotosynthese-capaciteit weer in.” Zie de groene natuur als een bak waarin CO2 wordt opgeslagen: in een broeikaswereld wordt de bak groter, maar ook die raakt uiteindelijk vol. Planten sterven en vergaan, en daarbij komt een groot deel van hun koolstof weer vrij. “In Italië zijn de bomen sneller gaan groeien“, noemt Poorter als voorbeeld. ‘Maar ze gaan er ook sneller dood.’

Afgezien daarvan zou je haast vergeten dat CO2 nog iets doet: namelijk, de wereld opwarmen en de oceanen verzuren. En terwijl de wereld vergroent, groeit ook de CO2-concentratie in de dampkring: de planten slagen er bij lange na niet in om de extra uitstoot te compenseren.

Een mooi moment misschien om het voorgaande nog even in 52 seconden op u te laten inwerken, in deze videosamenvatting van Nasa:

Goeiige opa’s die oprecht bezorgd zijn over de toekomst

Het is na afloop van het gesprek, in de hal van het deftige Haagse Marriott Hotel, als Guus Berkhout, emeritus hoogleraar geofysica en oud-bestuurslid van de TU Delft, de verslaggever nog even staande houdt.

“Weet je? Ik ben niet zo tevreden over dit interview”, bekent Berkhout, een hartelijke man met een rond gezicht en springerige witte krullen. “Kijk, wij hebben ruim dertig jaar ervaring, we hebben geëxcelleerd in de wetenschap, onze kennis wordt wereldwijd gebruikt en toegepast. Het zou mooi zijn als je zou schrijven: er zijn bezorgde wetenschappers met onze staat van dienst die erop wijzen dat we met het draaien aan de CO2-knop het klimaat niet naar believen kunnen veranderen.”

Berkhout is een van de drijvende krachten achter een netwerk van enkele tientallen gepensioneerde heren, allen met een exacte achtergrond en haast allemaal oud-prominenten uit wetenschap en bedrijfsleven, die nadrukkelijk afstand nemen van de huidige klimaatkoers. Die zal ons in ‘kou en ellende’ storten en zelfs uitmonden in een ‘volksopstand’ en ‘massasterfte’, voorspelde een van hen – natuurkundige en oud-directeur van onderzoeksfinancier STW Kees le Pair – afgelopen zomer in een pamflet. Een tekst, die ook Berkhout, De Groot en 25 anderen ondertekenden.

Onder hen mannen voor wie je vroeger nette kleding zou aandoen als je ze opzocht. Oud-rector van de TU Delft Karel Wakker. Oud-rector van de TU Eindhoven en winnaar van een Spinozapremie Rutger van Santen. Oud-onderzoeksdirecteur van Unilever B.G. Linsen. Emeritushoogleraren, zo’n twaalf in totaal. De meesten kennen elkaar van vroeger, van de universiteit of clubs als ingenieursvereniging KIVI-NIRIA. Soms lopen ze elkaar tegen het lijf op een reünie of academische plechtigheid; vaker vinden ze elkaar in praatgroepen of klimaatkritische weblogs als Climategate. (Bekijk hier een Excel-sheet met hun gegevens).

“Bekijk opwarming positief”. Enkele weken geleden maakte Berkhout bekend dat hij een financier heeft gevonden, in de persoon van vastgoedmiljonair Niek Sandmann, om ‘breed klimaatonderzoek’ te laten doen, ‘waarbij CO2 slechts één onderdeel is’. Meer financiers hebben zich gemeld, zegt hij.

Ach, laat ze, mopperende mannen van vroeger. Er zit geeneens een klimaatwetenschapper tussen. Een op de drie van hen werkte ooit voor Shell, turfde de linkse website Sargasso. Dit is de generatie van de jaren zestig en zeventig, de ingenieursgeneratie die ons land beveiligde tegen het water en het voorzag van stabiele energie. Niet gek dat ze in opstand komen nu de nieuwe generatie het weer helemaal anders wil. Windmolens, alsjeblieft zeg.

Maar dat zou te makkelijk zijn. “We zijn allemaal gepensioneerd, en financieel onafhankelijk”, zegt De Groot. “De enige reden waarom we ons hierover nog druk maken, is omdat onze wetenschappelijke integriteit ons ertoe verplicht.”

Hun onderliggende zorg is oprecht. We worden misleid, is hun stellige overtuiging. Door de Al Gores van deze wereld, de klimaatgoeroes met hun praatjes van hel en verdoemenis. “Maar zet daar vraagtekens bij, en je wordt meteen uitgemaakt voor klimaatontkenner”, zegt Berkhout.

De Groot: “Deniers. Dat zet ons meteen in de foute hoek. Bij de holocaustontkenners.”

Berkhout: “Terwijl we gewoon vragen hebben.”

De Groot: “Ik denk: laat het nu eerst eens een tijdje gebeuren, en laten we ons aanpassen aan de klimaatverandering. In plaats van hier op stel en sprong zoveel geld aan te besteden. We lijken wel vergeten dat we enorm goed zijn in ons aanpassen aan het zeeniveau. Dat hebben we altijd gedaan.”

Berkhout: “Onze boodschap is: beste politici, wacht even met die peperdure CO2-maatregelen. We dreigen wel onze betrouwbare energie-infrastructuur ten gronde te richten.”

{ https://www.hln.be/ }

11-02-2019 om 21:30 geschreven door peter  

“Ditmaal gaan we om te blijven”: NASA wil terug naar maan en er permanente aanwezigheid uitbouwen - HLN.be

Bron: OZY

Bridenstine maakte de ambitieuze plannen bekend in een opiniestuk op nieuwssite OZY. Hij zegt daarin dat hij van president Donald Trump en het Amerikaanse Congres een mandaat kreeg, en roept “de beste en slimste koppen van de Amerikaanse industrie” op om te helpen bij het ontwerpen en ontwikkelen van maanlanders”.

“Als een levenslange fan van NASA ben ik verheugd opnieuw te mogen praten over de landing van mensen op de maan”, aldus Bridenstine. “Dat betekent niet dat we hetzelfde gaan doen als wat we 50 jaar geleden al deden. We gaan naar de maan met innovatieve technologieën en systemen, om meer locaties op het oppervlak te onderzoeken dan we ooit voor mogelijk hielden”, legt de NASA-baas uit.

“Meer dan twee derde van de Amerikanen waren nog niet geboren toen de zes succesvolle maanlandingen plaatsvonden, inclusief mezelf. Velen moesten erover lezen in geschiedenisboeken of verhalen horen van oudere familieleden. In tegenstelling tot de Apollo-missies gaan we ditmaal om te blijven”, aldus Bridenstine nog.

Volgens Bridenstine kan de uitbouw van de plannen volgende week al van start gaan, wanneer partners uit de industrie worden uitgenodigd op het hoofdkwartier van NASA. Bridenstine zegt ook dat de NASA al contracten heeft met negen verschillende bedrijven om vracht naar de maan te brengen.

Laatste landing in 1972

Na Neil Armstrong en Buzz Aldrin, die op 20 juli 1969 landden, zetten nog tien mensen voet op de maan. De laatste maanlanding dateert al van 1972. Op 7 december van dat jaar steeg de bemanning van Apollo 17 op voor een vlucht van 12 dagen. Astronauten Harrison Schmitt en Eugene Cernan verbleven toen drie dagen op de maan.

{ https://www.hln.be/ }

10-02-2019 om 19:47 geschreven door peter  

Eerste Russische kosmonauten in 2031 naar de maan - HLN.be

Bron: Belga

Rusland wil ook deelnemen aan het Amerikaanse project voor een ruimtestation, dat rond de maan draait. De constructie ervan zou in 2034 kunnen beginnen, aldus het rapport. Gehoopt wordt dat vanaf daar vluchten diep in de ruimte mogelijk zijn. Voor de bouw van een dergelijk station, ontwikkelt Rusland zware raketten, zei de baas van Roskosmos, Dmitry Rogozin, eind vorig jaar.
Rusland wil met de maanmissie terug aanknopen waar de Sovjetunie tientallen jaren geleden stopte. Na technische ongelukken bevroor Moskou in de jaren zeventig zijn dure plannen voor een maanlanding. Deze keer werken de Russen bij de exploratie van de maan samen met de VS, Europa en China. 

• Asteroïde kan mensheid vernietigen net als dinosauriërs, maar wetenschappers zijn bezig met plan om wereld te redden

{ https://www.hln.be/ }

09-02-2019 om 19:39 geschreven door peter  

Asteroïde kan mensheid vernietigen net als dinosauriërs, maar wetenschappers zijn bezig met plan om wereld te redden - HLN.be

Bron: The Baltimore Sun, The Washington Post

Algemeen wordt aangenomen dat de bekendste en meest ingrijpende inslag van een asteroïde 65 miljoen jaar geleden plaatsvond in de Golf van Mexico en verantwoordelijk was voor het uitsterven van de dinosauriërs. Het ging om een asteroïde van 8 tot 10 kilometer diameter. “We hebben alle asteroïden van die omvang in onze buurt intussen gelokaliseerd en hoeven daar niet bang voor te zijn”, verzekert Paul Chodas van het Jet Propulsion Laboratory (JPL) van de NASA aan het California Institute of Technology. Maar kleinere asteroïden kunnen ook grote schade aanrichten.

Lees ook

NASA-wetenschappers verbijsterd: mysterieus eiland doemt op uit oceaan en krioelt nu al van leven

Verwoesting

“Zelfs een asteroïde van 1 kilometer doorsnee kan wereldwijde verwoesting veroorzaken als hij op de verkeerde plaats inslaat. Het zijn eigenlijk de kleine asteroïden die het meeste risico inhouden”, aldus de wetenschapper in de Amerikaanse krant The Washington Post.

Amper 100 jaar geleden was het al een keer bijna prijs. Op 30 juni 1908 ontplofte een meteoor boven een verlaten gebied in Siberië en die vernietigde 1.200 vierkante kilometers bos. Volgens onderzoek zou de vuurbal even krachtig geweest zijn als 185 keer de atoombom op Hiroshima en zou de lucht verhit zijn tot een temperatuur van bijna 50.000 graden. Was de meteoor 3 uur later ingeslagen, dan had hij door de draaiing van de aarde de Russische hoofdstad Moskou volledig van de kaart kunnen vegen. En dat zou de geschiedenis van de 20ste eeuw volledig herschreven hebben. (lees hieronder verder)

Maar ook recenter was er een incident. Exact 6 jaar geleden ontplofte opnieuw een meteoor boven Siberië, deze keer met de kracht van 1 atoombom. De meteoor had de grootte van een schoolbus en een snelheid van 64.000 kilometer per uur. De schokgolf vernielde bijna alle ramen in de stad Tsjeljabinsk. Meer dan 1.000 mensen raakten gewond.

Ramkoers

Wetenschappers overleggen al lang over wat er nu precies moet gebeuren als ze een asteroïde zouden ontdekken die op ramkoers met de aarde ligt. De NASA overwoog al om er kernkoppen op af te schieten, maar dan bestaat het risico dat brokstukken alsnog op aarde terechtkomen. Ander idee is om er met een ruimtetuig naast te gaan vliegen en de asteroïde door de zwaartekracht van zijn baan te doen afwijken. Maar er is nóg een optie en die wordt nu als eerste getest. (lees hieronder verder)

De wetenschappers van APL zijn begonnen met het ontwerpen en bouwen van een DART-ruimtetuig, wat staat voor ‘Double Asteroid Redirection Test’. Het doel is om het op een ruimterots af te sturen en het ermee te laten botsen: niet zo hard dat hij in stukken breekt, maar wel hard genoeg om hem van zijn koers te doen afwijken. Het ruimtetuig heeft de grootte van een Honda Civic en moet in de zomer van 2021 gelanceerd worden. Zijn bestemming: een kleine maan van een asteroïde.

De asteroïde en haar maan worden Didymos genoemd, wat Grieks is voor ‘tweeling’. Ze draaien rond de zon in een baan tussen de aarde en de Planetoïdengordel (ruwweg tussen Mars en Jupiter). De maan is maar een 150 meter in doorsnede: heel klein in astronomische termen.

Maan

Het DART-ruimtetuig zal energie krijgen van zonnepanelen die op vleugels zullen lijken en zal meer dan een jaar onderweg zijn naar zijn bestemming. “We zullen de maan pas zien als we er nog maar een uur van verwijderd zijn”, aldus de hoofdingenieur van de missie, Elena Adams. (lees hieronder verder)

DART zal een snelheid van 24.000 kilometer per uur halen en moet in oktober 2022 de maan bereiken. Een kleine satelliet die meevliegt, moet registreren wat het effect van de inslag is.

Doel is om op termijn met dergelijke ‘duwtjes’ een asteroïde van koers te doen veranderen. Als één duw niet genoeg is, kunnen er nog meer volgen. Volgens de betrokken wetenschappers is de missie momenteel de beste strategie om de aarde te beschermen tegen een potentiële inslag. Desalniettemin hopen ze dat ze haar nooit zullen moeten gebruiken.

{ https://www.hln.be/ }

06-02-2019 om 14:31 geschreven door peter  

NASA-wetenschappers verbijsterd: mysterieus eiland doemt op uit oceaan en krioelt nu al van leven - HLN.be

Bron: CNN, space.com

In 2015 steeg tussen de twee eilanden van Tonga door een vulkaanuitbarsting onder het wateroppervlak plots een nieuw vulkanisch eiland op uit de Stille Oceaan. Het plekje grond heeft nog altijd geen officiële naam, maar Tongalezen noemen het ‘Hunga Tonga’.

Lees ook

Gigantische holte ontdekt op Antarctica onder “gevaarlijkste gletsjer ter wereld”

De afgelopen 150 jaar werden nog maar drie dergelijke ‘nieuwe’ eilanden geregistreerd, dus Hunga Tonga is een grote speeltuin voor wetenschappers. Onderzoekers van NASA zakten onlangs af naar het eiland om er de ondergrond, de fauna en de flora te gaan bestuderen. “We waren net enthousiaste schoolkinderen”, zegt Dan Slayback van het Goddard Space Flight Centre van NASA.

Veel leven en mysterieuze modder

Amper vier jaar nadat Hunga Tonga uit de oceaan rees, krioelt het eiland van het leven. In geen tijd begon er vegetatie te groeien en honderden verschillende soorten zeevogels maken hun nest langs de kliffen. Maar het is vooral de lichtgekleurde, kleiachtige modder die de onderzoekers fascineert: “De modder is heel kleverig, we weten niet goed wat het juist is”, zegt Slayback. “Ik weet nog altijd niet waar die modder vandaan komt.”

Eiland zal snel weer verdwijnen

Vraag is hoelang Hunga Tonga nog boven water zal blijven, want het duurt meestal slechts enkele maanden voor dergelijke nieuwe eilanden weer weg eroderen. Volgens Slayback ziet het er niet goed uit: “Het eiland erodeert veel sneller dan gedacht door de regen.” Maar voor Hunga Tonga opnieuw in de oceaan verdwijnt, verzamelen Slayback en zijn collega’s nog zo veel mogelijk informatie.

{ https://www.hln.be/ }

05-02-2019 om 15:52 geschreven door peter  

De magnetische noordpool verschuift in sneltempo naar Rusland, en dat heeft gevolgen - HLN.be

Bron: De Morgen, National Geographic, The Guardian

De magnetische noordpool is het punt waarnaar een kompas altijd wijst en niet te verwarren met de geografische noordpool. Het geografische noorden blijft altijd op hetzelfde punt liggen, loodrecht tegenover de zuidpool. Het magnetische noorden is een krachtveld ten noorden van Canada dat zich constant beweegt, het beïnvloedt het aardmagnetisch veld rond de aarde. Maar nu het krachtveld plots heel wispelturig wordt, dreigen wij er ook de gevolgen van te dragen.

Lees ook

Magnetische polen kunnen switchen en tot chaos leiden: “Zelfs doorspoelen wc wordt dan onmogelijk”

Het magnetische noorden verschuift normaal met ongeveer 15 kilometer per jaar, maar de laatste twee jaar is de pool telkens met zo’n 55 kilometer verschoven. Naar de oorzaak van die plotse beweging is het gissen, maar een heel beweeglijke noordpool kan wel voor problemen zorgen.

Langeafstandsvluchten

De magnetische noordpool is belangrijk voor bijvoorbeeld de scheep- en luchtvaart. Hoewel GPS met satellieten de magnetische noordpool voor een groot deel overbodig heeft gemaakt, blijft hij wel belangrijk als back-up. Vooral bij langeafstandsvluchten kan een ontregelde noordpool grote afwijkingen veroorzaken. “Mocht men er geen rekening mee houden, zou men er snel 100 kilometer naast zitten”, vertelt de Leuvense geoloog Manuel Sintubin aan De Morgen.

Ook kompassen in elektronische apparaten hangen vaak af van magnetisme en zelfs het Amerikaanse leger gebruikt het magnetische noorden voor bijvoorbeeld parachutesprongen. Wetenschappers zijn dus genoodzaakt snel in te grijpen.

Britse en Amerikaanse wetenschappers brengen de magnetische polen in kaart met het World Magnetic Model (WMM). Het WMM krijgt doorgaans om de vijf jaar een update, maar nu zijn de wetenschappers genoodzaakt om de update al een jaar vroeger door te voeren. Door de shutdown in de VS liet die update even op zich wachten, maar gisteren werd het nieuwe WMM dan toch de wereld in gestuurd.

Poolwissel

Sommige wetenschappers zien in de verschuiving een voorbode van het omkeren van de magnetische polen van de aarde. Daardoor zou de magnetische noordpool de magnetische zuidpool worden en omgekeerd. Dat kan verregaande gevolgen hebben, onder meer voor het stroomnet en voor onze communicatiesystemen. Het zou ook het leven aan de aardoppervlakte blootstellen aan hogere dosissen straling van de zon en de ruimte doordat ons magnetisch veld erdoor verzwakt.

Dat omkeren is iets dat normaal gezien om de 200.000 tot 300.000 jaar gebeurt. De recentste ommekeer dateert echter al van 780.000 jaar geleden, waardoor sommige wetenschappers denken dat het niet lang meer zal duren eer er een nieuwe aankomt.

Hoe snel de ommekeer exact gaat? De wetenschap krijgt het voorlopig niet preciezer dan “in een paar duizend jaar”, maar de gevolgen zijn wel de hele tijd te voelen. “Er wordt algemeen aanvaard dat tijdens de ommekeer het magnetische veld verzwakt tot 10 procent van zijn volledige potentieel”, aldus Brad Clement van de Florida International University. “Als het verzwakt is, draaien de polen ongeveer 180 graden, waarna het magnetische veld weer sterker wordt in de omgekeerde richting. En dat kan dus duizenden jaren duren.” 

{ https://www.hln.be/ }

05-02-2019 om 15:34 geschreven door peter  

Deze topastronoom van Harvard denkt dat hij een ruimteschip heeft gezien - HLN.be

George van Hal 

Bron: de Volkskrant

Avi Loeb gelooft er wel in. Op 19 oktober 2017 kreeg de mensheid voor het eerst bezoek van aliens. Op dezelfde dag dat in Florence een bezoeker van de Santa Croce-basiliek dodelijk wordt getroffen door een vallend stuk steen, en in Nederland presentator Frits Bom overlijdt, krijgt een telescoop op Hawaï een bizar voorwerp in zijn vizier. Een lang ding, zo’n honderd tot duizend meter. Niet bolvormig, zoals we gewend zijn van de kometen en asteroïden die door het zonnestelsel zoeven, maar langgerekt. Een kosmische scherf of, zo fluistert men op internet al snel: een soort ruimteschip.

Het voorwerp krijgt de Hawaïaanse naam ’Oumuamua, grof vertaald: boodschapper van ver. Journalisten en bloggers noemen hem vanwege zijn vorm liefkozend ‘kosmische komkommer’ of ‘ruimtesigaar’. Maar het opvallendst is de naam die hij van astronomen krijgt: Interstellar 1, de allereerste in een nieuwe categorie, een bezoeker van buiten ons zonnestelsel.

’Ik denk dat ’Oumuamua gemaakt is door een buitenaardse beschaving.’ Aan het woord is geen complotdenker of ufo-gelovige –  Loeb is hoofd van de sterrenkunde-afdeling van Harvard, een van ’s werelds meest prestigieuze universiteiten. Daarnaast is hij directeur van het interdisciplinaire Black Hole Initiative en baas van het instituut voor theorie en berekening aan het Harvard-Smithsonian Institute for Astrophysics.

Een mooi cv, maar Loeb staat ook bekend om zijn uitgesproken ideeën en grote interesse in intelligent buitenaards leven. Zo vroeg hij zich in 2017 hardop af  of de mysterieuze snelle radioflitsen die zijn collega’s in de ruimte waarnemen signalen zouden kunnen zijn van aliens. Ook zit hij in de adviesraad van het Breakthrough Starshot-project van de Russische miljardair Yuri Milner, dat met kleine ruimteschepen naar Proxima Centauri, de ster die het dichtst bij de zon staat, wil vliegen. Op die manier hopen ze op planeet Proxima Centauri b te ontdekken of daar buitenaards leven zit.

Dat juist hij in ’Oumuamua de invloed van buitenaardsen herkent, past dus in een patroon. ’Ik heb meerdere onderzoeken over ’Oumuamua gepubliceerd. Daaruit bleken allerlei vreemde feiten’, zegt Loeb. Zo zag hij hoe de helderheid van het object aan de hemel gedurende acht uur geregeld met een factor tien tot dertig veranderde. Dat betekent dat het voorwerp niet rond is, zegt hij, maar het hoeft ook geen langgerekte sigaar te zijn zoals iedereen lijkt te denken. ‘Onze analyse laat zien dat het meer op een pannekoek lijkt die om z’n lengteas draait.’

Een platte pannekoek van buiten het zonnestelsel… heeft u het soms over een vliegende schotel?

’Ik geloof niet in ufo’s, maar ik denk wel dat ’Oumuamua een overblijfsel is van een buitenaardse beschaving. We ontdekten een rare afwijking in zijn baanbeweging, eentje die je niet kunt verklaren door de aantrekkingskracht van de zon. Dat zie je wel vaker bij een komeet, wanneer het ijs op het oppervlak verdampt. Dan krijg je een soort raket-effect. Maar ’Oumuamua is geen komeet. Hij heeft niet de kenmerkende staart van een komeet en ruimtetelescoop Spitzer vond in de buurt van het object niet de koolstofmoleculen die je bij een komeet zou verwachten.

’De vraag is dus: waar kreeg hij dat extra zetje dan door? Het enige dat ik kan bedenken is stralingsdruk. ’Oumuamua kan een lichtzeil zijn. Net zoals een zeil op een boot vooruit wordt geduwd door deeltjes in de lucht, krijgt een lichtzeil vaart wanneer lichtdeeltjes erop botsen. Die technologie hebben we op aarde ook, maar staat hier nog in de kinderschoenen. Het kan dus best dat een buitenaardse beschaving, die meer tijd heeft gehad om die technologie te ontwikkelen, ’Oumuamua heeft gemaakt.’

Dat is niet iets dat je snel uit de mond van een wetenschapper verwacht…

’Het is natuurlijk nog speculatie. Maar het zou goed kunnen kloppen. Sommige collega’s zeggen: o, maar voor elk van deze vreemde eigenschappen kunnen we wel een excuus vinden of een ingewikkelde verklaring. Mij doet dat denken aan de volgende analogie: stel dat je een mobiele telefoon meeneemt naar een holbewoner. Die zal denken dat de telefoon een soort gekke steen is. Net zo zijn wij vanuit het verleden gewend om te denken in termen van kometen, asteroïden –  stenen uit de ruimte, dus. We zijn vooringenomen.

’Maar in de wetenschap moeten we juist naar het bewijs kijken, zonder vooroordelen. Het is daarom jammer dat we niet meer meetgegevens hebben. Gelukkig verwachten we dat de geplande opvolger van de telescoop die ’Oumuamua vond, daarin veel kan betekenen. Die moet over drie jaar operationeel zijn en kan meer interstellaire voorwerpen ontdekken.’

Moeten astronomen er bij alles rekening mee houden dat het gebouwd kan zijn door aliens?

‘Ja, zolang dat logisch is op basis van het bewijs. Wat mij betreft is het bestaan van buitenaardse beschavingen helemaal geen speculatie. Het is een logische extrapolatie, gebaseerd op twee feiten. Allereerst het feit dat wij bestaan. En ten tweede het feit dat in de Melkweg veel planeten zijn met condities die vergelijkbaar zijn met die op aarde. We denken dat ongeveer een kwart van de sterren een planeet heeft zoals de aarde, met de mogelijkheid van vloeibaar water. Dat zijn in totaal miljarden planeten. Als je dan steeds weer de dobbelsteen gooit, is de kans heel klein dat het maar één keer raak was, dat wij alleen zijn in de kosmos.’

Toch voelt praten over complete beschavingen van intelligente buitenaardse wezens wel heel speculatief.

’Het bestaan van buitenaards leven is een hypothese als alle andere. We moeten daarover oordelen op basis van meetgegevens en feiten. Dat zou mainstreamastronomie moeten zijn. Maar in ons vakgebied heerst een taboe op dit onderwerp. Het doet mensen denken aan sciencefiction, roept het beeld op van ufo’s. Dat zou niets moeten uitmaken.

’Het is ook een beetje scheef. In de snaartheorie (een wiskundig bolwerk dat natuurkundigen optuigden in de hoop alle natuurkunde in één enkele beschrijving te vangen, red.) heeft men het bijvoorbeeld over het bestaan van meer dimensies of zelfs parallelle werkelijkheden. Daar is werkelijk geen enkel bewijs voor en tóch is het mainstream geworden. Voor het bestaan van buitenaardse beschavingen is maar een kleine extrapolatie nodig. En daar mag je het in serieus gezelschap dan ineens niet over hebben. Dat is toch compleet belachelijk?

‘Ik denk dat we hier vooral te maken hebben met een sociologisch effect. Niet met iets dat gebaseerd is op feiten. Men heeft oogkleppen op.’

Zien ze door die oogkleppen nog meer over het hoofd?

’Jaren terug schreef ik al vakartikelen over mogelijke aanwijzingen voor het bestaan van buitenaardse beschavingen – technologische handtekeningen waar we te weinig naar zoeken. Zo liet ik zien dat wanneer je een stad als Tokio verplaatst naar de rand van het zonnestelsel, je hem met ruimtetelescoop Hubble nog gewoon kunt zien.

‘Ik vroeg vervolgens aan een astronoom die veel objecten aan de rand van het zonnestelsel had ontdekt, of hij weleens had gekeken of die voorwerpen kunstmatig licht uitzenden. Hij zei: nee, waarom zou ik dat moeten doen? Het is toch duidelijk dat ze alleen zonlicht weerkaatsen? Zo vooringenomen zijn sommige astronomen dus in de praktijk.’$

Bent u niet bang voor reputatieschade doordat u zoveel praat over aliens?

‘Ik ben niet bang voor de publieke opinie. Als iets klopt, zullen mensen dat uiteindelijk inzien. Ik ben directeur van twee instituten en hoofd van de afdeling sterrenkunde. In mijn instituten heerst een gezonde, open en wetenschappelijke sfeer, waar mensen risico’s mogen nemen. Toen ik jonger was en minder baanzekerheid had, werkten dit soort ideeën me soms wel een beetje tegen. Dat probeer ik jonge onderzoekers te besparen.’

In de wetenschap moet je een hypothese ook kunnen weerleggen. Kunnen we bewijzen dat er géén buitenaardse beschavingen bestaan?

’Nee. Deze zoektocht gaat eeuwig door. Als je op zoek gaat naar signalen zijn er zó veel mogelijkheden. Zelfs als je alleen kijkt naar elektromagnetische straling, zoals radiosignalen of licht, dan kunnen die net als de zenders op je radio allerlei frequenties hebben. Ook zenden ze misschien maar kort uit, zodat je het net mist. Wil je daarvoor compenseren, dan moet je steeds op een andere manier zoeken. We kunnen dus nog wel even doorgaan, ook als het bewijs uitblijft.

’Belangrijk is wel dat je alles kunt blijven toetsen aan waarnemingen. Natuurkunde is een dialoog met de natuur, geen monoloog. Zoals bij ’Oumuamua: ik kan mijn vermoeden dat het een buitenaards apparaat is nog niet sluitend bewijzen, maar we weten hoe we aan meer meetgegevens moeten komen.’

Als we uiteindelijk intelligent buitenaards leven vinden… wat dan?

‘Dan hebben we de belangrijkste ontdekking uit de geschiedenis van de mensheid gedaan. Belangrijker dan de eerste mens die een rondje om de aarde vloog. Belangrijker dan de ontdekking van Amerika. Het zou ons ineens op een kosmisch podium plaatsen, laten zien dat we allemaal voor hetzelfde team spelen. Dat we onze verschillen zo snel mogelijk moeten overstijgen. Ik wil dat tijdens mijn leven graag nog meemaken.’

Lees ook

• Buitenaards leven doorkruist Melkweg mogelijk liftend op ‘kosmische Ark van Noach’. Denk daarbij overigens niet aan grijze mannetjes met griezelig langgerekte gezichten, maar aan bacteriën, eencelligen of onverwoestbare extremofielen. Astronomen van Harvard kwamen vorig jaar met nog een andere opmerkelijke publicatie over ruimtesigaar ’Oumuamua.
• De kans is groot dat ergens een planeet bestaat met buitenaards leven. En nog drie andere lessen die astronomen leerden na bestudering van bijna 4000 exoplaneten. 

Nu we bijna vierduizend planeten hebben ontdekt, hebben we vooral geleerd dat we blij moeten zijn dat we niet op een planeet wonen waar het van opzij gesmolten glas regent. We maken een tour langs de meest extreme en bijzondere bestemmingen in de kosmos.

{ https://www.hln.be/ }

04-02-2019 om 20:25 geschreven door peter  

“Maan vormde zich uit materiaal van de aarde” -  HLN.be

Bron: NASA

De wetenschapper, Kevin Righter van NASA’s Johnson Space Center in Houston, baseert zich op experimentele proeven en analyses van stalen die de Apollomissies bijna 50 jaar geleden meebrachten naar onze planeet. Na de enorme clash zo’n 4,5 miljard jaar geleden tussen de toen nog jonge aarde met een hemellichaam ongeveer zo groot als Mars werd de maan gevormd. Maar niet uit materiaal van Theia, dat door de impact in een baan rond de aarde zou zijn geslingerd, wél uit materiaal van de aarde zelf.

De studie simuleerde het proces van de maanvorming met behulp van veertien vluchtige, metaalminnende elementen die gevonden werden in monsters van de Apollomissies. Uit de simulatie kwam een “sterke” correlatie naar voren tussen negen van de veertien gebruikte elementen van de aarde en die van een gesimuleerde maan gemaakt uit materiaal van de aarde. Hetzelfde gold niet voor een maan gemaakt uit het vermeende ruimtegesteente Theia, met de omvang van Mars ongeveer.

Er is nog aanvullend onderzoek nodig om de hypothese van Righter te bevestigen, maar zijn studie vult alvast enkele gaten die er al sinds de jaren 70 in de wetenschappelijke data hierover zijn.

{ https://www.hln.be/ }

04-02-2019 om 20:05 geschreven door peter  

Verborgen 13e-eeuwse teksten vertellen verhalen over Merlijn de tovenaar en koning Arthur beetje anders - HLN.be

Waarom de kostbare documenten nooit eerder werden ontdekt? Ze werden als boekenkaft gebruikt van een 16e-eeuws boek, aldus de bibliothecaris van de universiteitsbibliotheek Michael Richardson. Oude teksten werden vroeger wel vaker hergebruikt om boeken te binden. Richardson was eigenlijk op zoek naar middeleeuwse teksten voor enkele studenten toen hij op de bijzondere vondst stootte.

Toveren kan hij niet, maar de bibliothecaris voelde zich alvast betoverd nadat hij ontdekte dat de zeven onbekende handgeschreven perkamenten over Merlijn de tovenaar, koning Arthur, vrienden én vijanden handelden.

View image on Twitter

Bristol University@BristolUni

A magical discovery!

We've found original parchment fragments from the Middle Ages, which tell part of the story of Merlin the Magician

Thanks to @BrisUniSpColl at @BristolLibrary @UoBrisEnglish @UoBrisHistory #merlin #kingarthur https://www.bristol.ac.uk/news/2019/january/bristol-merlin-.html …

• 391

3:51 PM - Jan 30, 2019

• 178 people are talking about this

Twitter Ads info and privacy

Lees ook

Disney heeft regisseur voor ‘The Sword in the Stone’

Onbekende zoektocht naar Heilige Graal

De verraste bibliothecaris herkende al snel enkele namen uit het tijdperk van koning Arthur en verwittigde bevoegde collega’s. Het team ontdekte dat de teksten oorspronkelijk deel uitmaakten van een vierdelige editie van de Oudfranse reeks van Jean de Gerson, een befaamd theoloog en kanselier van de Universiteit van Parijs. De reeks zou een eeuw later deel uitmaken van de “Lancelot-Graalcyclus”, een 13e-eeuwse tekst over de zoektocht van de ridder Lancelot naar de Heilige Graal. Vermoedelijk baseerde de al even bekende Sir Thomas Malory zijn verhalen over koning Arthur en zijn ridders (Le Morte d’Arthur) op de verhalen van zijn 13e-eeuwe voorganger.

“De verhalen in de Bristol-fragmenten zijn echter niet precies hetzelfde als de klassieke verhalen, zoals wij ze kennen, van koning Arthur”, aldus Leah Tether, Brits onderzoeksdirecteur van de International Arthurian Society. De fragmenten van Thomas Malory, die tussen 1494 en 1502 werden gedrukt in Straatsburg, bevatten subtiele maar significante verschillen”, vervolgt ze. “Deze fragmenten uit het verhaal van Merlijn en koning Arthur zijn een wonderbaarlijk spannende vondst die mogelijk gevolgen heeft voor het onderzoek. Niet enkel voor de interpretatie van dergelijke teksten, maar ook voor ons moderne begrip van de Arthur-legende.”

Verschillen

Tot nu toe bestudeerden de onderzoekers slechts een fractie van de teksten. Zo konden ze alvast ontcijferen dat de tekst handelt over de strijd met de fictieve Frankische koning Claudas. Merlijn plande die aanval zorgvuldig, maar in werkelijkheid was de veldslag gruwelijker dan verwacht waarbij de manschappen van koning Arthur en vrienden heel wat tegenslagen te verwerken kregen.

In het heetst van de strijd zou Merlijn zelf met een vaandel met daarop een draak die vuur spuwt ten strijde zijn getrokken. Na heel wat escapades en beproevingen richt Merlijn zich met enkele wijze woorden tot de troepen waarna ze eindelijk zegevieren.

Koning Claudas zou volgens de gevonden teksten gewond geraakt zijn, maar hoe dat gebeurt, blijft onbesproken. In de klassieke vertellingen van Sir Thomas Malory staat echter te lezen dat hij in zijn dij geraakt wordt, een metafoor voor impotentie. “Er zijn veel meer verschillen, maar vanwege de schade aan de fragmenten, zal het tijd kosten om de inhoud correct te ontcijferen”, aldus Leah Tether.

{ https://www.hln.be/ }

04-02-2019 om 12:17 geschreven door peter  

VIDEO. Meteoriet neergestort op westen van Cuba - HLN.be

Bron: Belga, Gizmodo

Vele Cubanen deelden op sociale netwerken beelden en video’s van de meteoriet. Die stortte neer rond 14 uur lokale tijd - dat is 18 uur in België - en ging gepaard met een lichtflits. Journalisten van de lokale tv-zender Tele Pinar publiceerden foto’s waarop zwarte rotsen te zien zijn, een vuist groot, die gevallen zijn in Viñales, een stad die ook bij toeristen erg in trek is en bekend is om zijn tabaksplantages. 

Lees ook

Planetoïden treffen maan én aarde veel vaker dan vroeger

Niemand gewond

De verraste bewoners trokken de straat op, getuigde lokale mandataris Osmany Moseguí. Volgens hem raakte niemand gewond. Mosequí zegt dat de grootste steen “20 tot 30 centimeter” groot was. Hij liet “zijn sporen” na op een weg naar een van de toeristische attracties van de stad. 

“We hebben te maken met een meteoriet van het rotsachtige type, met een legering van ijzer en nikkel. Ze bevat ook een grote hoeveelheid magnesiumsilicaat”, zegt expert Efrén Jaimez Salgado.

De meteoriet liet een spoor achter in de lucht, zo is te zien op beelden op sociale media. De Amerikaanse National Weather Service bevestigde ook dat er een meteoriet was gezien in de lucht boven de Keys in Florida. Die liggen niet ver van Cuba.

 EPA

AFP

 AFP

 AFP

{ https://www.hln.be/ }

03-02-2019 om 12:16 geschreven door peter  

Grafkamers met veel mummies gevonden in Egypte - HLN.be

Bron: Belga

De mummies zijn van zowel mannen, vrouwen als kinderen, aldus het ministerie van Oudheden. “Ze verkeren stuk voor stuk in goede staat. Sommige zijn in linnen gewikkeld of gedecoreerd met Demotisch handschrift. Het Demotisch kwam op omstreeks 600 voor Christus als vervanger van het hiëratisch schrift. 

De jongste maanden heeft Egypte herhaaldelijk “grote archeologische vondsten” gemeld. Die vallen samen met verwoede pogingen van Cairo om opnieuw een toeristische trekpleister te worden. Sinds de opstand in 2011 tegen dictator Hosni Moebarak heeft het toerisme naar Egypte een flinke knauw gekregen.

 AP

 AP

{ https://www.hln.be/ }

03-02-2019 om 01:10 geschreven door peter  

Ophefmakende studie: massale sterfte na Amerikaanse kolonisatie kan mee klimaatverandering veroorzaakt hebben - HLN.be

De verklaring achter de these die de wetenschappers uit de doeken doen is eenvoudig gesteld de volgende: doordat er na de kolonisatie door de Europeanen zoveel inheemse volkeren door ziektes en geweld om het leven kwamen, bleven miljoenen landbouwgronden in Centraal-, Zuid- en Noord-Amerika onbewerkt liggen. De gronden raakten opnieuw begroeid door vegetatie, en de bossen die ontstonden haalden op een abnormaal hoog tempo zo veel CO2 uit de lucht, dat de temperatuur wereldwijd daalde.

Lees ook

Gigantische holte ontdekt op Antarctica onder “gevaarlijkste gletsjer ter wereld”

Dat er in de jaren na de aankomst van de Europeanen in 1492 miljoenen inheemse inwoners stierven, staat vast. Schattingen over het inwoneraantal van het volledige Amerikaanse continent op het einde van de 15de eeuw lopen uiteen, maar tegenwoordig gaan wetenschappers uit van ongeveer 60 miljoen, tien procent van de wereldpopulatie. Honderd jaar later bleven er daar amper 5 tot 6 miljoen van over. 

Inwoners werden naar Europa verscheept als slaven of stierven bij massaslachtpartijen, maar de overgrote meerderheid kwam om het leven omdat ze geen enkele weerstand hadden tegen de ziektes die de Europeanen meenamen, zoals de mazelen. Mexico, dat rond 1500 bijvoorbeeld nog 22 miljoen inwoners telde, hield er daar tegen 1600 nog amper 1 miljoen van over.

Dat de temperatuur op aarde in diezelfde periode plots daalde, staat eveneens vast. Wetenschappers spreken over de Kleine IJstijd, waarbij de temperatuur wereldwijd plots daalde met een halve graad, en in Europa zelfs met 1 tot 2 graden. Ook in onze streken was het plots veel kouder en waren de winters veel strenger.

Verband

Beide fenomenen blijken nu wel eens meer met elkaar te maken te hebben dan eerder werd gedacht. Want samen met de miljoenen oorspronkelijke Amerikaanse inwoners lag 56 miljoen hectare aan landbouwgrond er plots ongebruikt bij en kon de natuur in een gebied zo groot als heel Frankrijk opnieuw zijn gang gaan. En de miljoenen bomen en planten die daar opnieuw konden groeien, haalden zo veel CO2 uit de lucht dat de aarde wel eens onnatuurlijk snel afkoelde. 

“De grote sterfte van de inheemse volkeren van Amerika leidde tot het achterlaten van zoveel land dat de koolstofopname door bomen en planten een duidelijke impact had op het wereldwijde CO2-niveau en op de wereldwijde temperatuur”, schrijven de onderzoekers Alexander Koch en zijn collega’s in de studie. 

Antarctica

Aanwijzingen voor het verband vonden de wetenschappers op Antarctica, waar ze via ijsboringen te weten kwamen dat er in de 16de eeuw plots een abnormale afname van CO2 in de lucht te merken was. Bovendien laten opzoekingen op het Amerikaanse continent tegelijkertijd variaties in steenkool en pollenafzettingen zien. Dat wijst er op dat er minder gronden in brand werden gestoken om ze opnieuw klaar te maken voor landbouw, en dat de natuur opnieuw zijn gang kon gaan.

Ed Hawkins, klimaatwetenschapper aan de Reading University en zelf niet betrokken bij de studie, zegt aan de BBC dat “wetenschappers ervan uit gaan dat de Kleine IJstijd veroorzaakt is door verschillende factoren”. “Een daling van de CO2, een reeks vulkanische uitbarstingen, veranderingen in het landgebruik en een tijdelijke daling van de activiteit van de zon. Deze nieuwe studie toont aan dat de daling van de CO2 deels veroorzaakt is door de ontdekking van Amerika en de ineenstorting van de inheemse bevolking.”

Volgens de onderzoekers toont hun studie aan dat de menselijke invloed op het klimaat al begon voor de Industriële Revolutie. De huidige klimaatopwarming werkt omgekeerd: door het verbranden van fossiele brandstoffen en de uitstoot van broeikasgassen wordt er meer CO2 de lucht in gebracht dan planten er weer uit kunnen halen, waardoor de aarde opwarmt.

{ https://www.hln.be/ }

01-02-2019 om 16:08 geschreven door peter  

Gigantische holte ontdekt op Antarctica onder “gevaarlijkste gletsjer ter wereld” - HLN.be 

Bron: Science Advances

De gigantische leegte onderaan de Thwaites-gletsjer is bijna 300 meter hoog en meet 10 op 4 km. Met een oppervlakte van zo’n 40 km² is de holte groter dan de stad Oostende en beslaat ze twee derde van heel Manhattan. De opening is zó groot dat het een duidelijke brok is van de zowat 252 miljard ton ijs die Antarctica elk jaar kwijtspeelt. Volgens een nieuwe studie verschenen in Science Advanceszou er ooit 14 miljard ton ijs hebben ingepast, maar alleen al in de laatste drie jaren  ging het grootste gedeelte van dat volume verloren.

Lees ook

Noorwegen in poleposition om ’s werelds eerste ‘zwevende tunnel’ te bouwen

Pietro Milillo, hoofdauteur van het artikel, zegt dat zo’n holte onder een gletsjer een aanzienlijke rol kan spelen in het wegsmelten van het ijs. “Als er meer warmte en water onder de gletsjer geraken, smelt die sneller.” Niet onbelangrijk, omdat de Thwaites-gletsjer op dit moment een aandeel van ongeveer 4 procent heeft in de stijging van het globale zeeniveau. Mocht de hele gletsjer zo groot als de staat Florida wegsmelten, dan stijgt de zeespiegel naar schatting met 65 centimeter.

En dat is niet eens het slechtst denkbare scenario. De Thwaites houdt ook aangrenzende gletsjers en ijsmassa’s meer landinwaarts in bedwang. Als die ondersteuning zou wegvallen, zijn de gevolgen niet te overzien. Dan zou het zeepeil nog eens met een extra 2,4 meter stijgen. Vandaar dat de Thwaites-gletsjer beschouwd wordt als cruciaal in de natuurlijke structuur van het Antarctische gebied.

Hoelang de Thwaites-gletsjer het nog zal volhouden, is moeilijk in te schatten. Wetenschappers zijn onlangs letterlijk van wal gestoken voor een expeditie in het kader van een van de belangrijkste onderzoeken wereldwijd in het huidige tijdperk.

Ter illustratie, de woorden van David Holland, geoloog aan de New York University, vorig jaar aan The Washington Post: “Voor de globale wijziging van de zeespiegel in de volgende eeuw kan zowat alles herleid worden tot de Thwaites-gletsjer”.

Over de ontdekking van de serieuze holte zegt glacioloog en co-auteur Eric Rignot, verbonden aan de University of California in Irvine en aan NASA’s Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena: “We vermoeden al jaren dat Thwaites niet stevig vasthangt aan het grondgesteente eronder. Dankzij de nieuwe generatie van satellieten kunnen we nu eindelijk ook de details zien.” 

Volgens de studie is de verborgen leegte slechts één geval van het “complexe patroon van terugtrekking en van smeltijs” op de Thwaites-gletsjer.  In sommige delen ervan trekt de gletsjer elk jaar met wel 800 meter terug en smelt het driftijs er aan een tempo van 200 meter per jaar. In andere delen is dat minder. Het patroon past niet in de huidige modellen over de verhouding tussen ijskap en oceaan en vereist verder onderzoek naar de interactie tussen water en ijs in de ijskoude maar opwarmende omgeving van Antarctica. Dat onderzoek zit in de pijplijn: de  U.S. National Science Foundation en de British National Environmental Research Council hebben samen een grootschalig veldproject van vijf jaar opgezet om meer te weten te komen over de Thwaites-gletsjer, overigens een van de moeilijkst bereikbare plaatsen ter wereld.

{ https://www.hln.be/ }

31-01-2019 om 23:17 geschreven door peter  

Emotioneel redeneren zoals Yoda of analytisch zoals Spock: wie van de twee maakt slimste beslissing? - HLN.be

Psychologen van de Univeristy of Waterloo onderzochten het effect van emoties bij het oplossen van moeilijke vraagstukken

De ene laat zich beïnvloeden door zijn emoties, de andere maakt alleen maar weloverwogen en berekende beslissingen. Het onderscheid tussen die twee verschillende manieren van nadenken, sluit aan bij de fictieve karakters van Yoda (Star Wars) en Spock (Star Trek), maar wie van de twee personages is wijzer? Spoiler: Yoda wint dit gevecht alvast volgens de psychologen die het onderzoek leidden.

Het groene mannetje uit de Star Wars-saga houdt immers rekening met zijn gevoelens én die van anderen. Op die manier maakt hij gebalanceerde keuzes. Op vlak van wijsheid is hij dan ook de ‘sterkste’ Jedi die er bestaat.

Lees ook

Ben jij te aardig voor je collega’s? Slecht voor je carrière

Yoda versus Spock

De kenmerken van het fictieve personage staan in het onderzoek pal tegenover die van zijn - al even legendarische - concurrent: Spock. De ruimtevaartofficier in de televisieserie Star Trek laat zich, net zoals Yoda, leiden door het verstand, al pakt hij vooropgestelde problemen op een ietwat andere manier aan. Zijn personage tracht voornamelijk logisch te redeneren, zonder rekening te houden met gevoelens. Bijkomende schade? Zolang die het het algemeen belang dient, is dat een gefundeerde beslissing. 

Maar om verstandige keuzes te maken, moeten individuen wel rekening houden met de emoties die zijzelf alsook anderen ervaren, zo stellen de onderzoekers.

Emotionele diversiteit

Om tot die conclusie te komen, voerden enkele psychologen van de University of Waterloo talrijke experimenten uit. In totaal namen er zo’n 3.700 participanten deel aan het onderzoek. De proefpersonen werden gedurende vier jaar regelmatig geconfronteerd met emotionele uitdagingen, situaties die interpersoonlijke conflicten uitlokten, en moeilijke geopolitieke vraagstukken.

De onderzoekers concentreerden zich daarbij op de emotionele diversiteit - het vermogen om verschillende emoties, negatief en positief, te ervaren – van de deelnemers. “Een diversiteit aan emoties kan niet alleen de fysieke en emotionele gezondheid van een individu bevorderen, ze maken die personen ook wijzer”, aldus hoofdauteur van de studie Igor Grossmann. “Verder brengt deze studie talrijke manieren in kaart die wijs redeneren stimuleren, rekening houden met persoonlijke ervaringen is daar een voorbeeld van.” Bij een gebrek aan emoties of zonder een gezonde mix aan negatieve en positieve gevoelens, zadelden de deelnemers anderen (of zichzelf) vaker op met meer conflicten of problemen, zo bleek.

Kortom, wie zich af en toe laat leiden door emoties neemt de verstandigste beslissingen. Dat is natuurlijk op voorwaarde dat die emoties in balans worden gehouden. Eenmaal de negatieve of positieve gevoelens domineren, zijn wijze beslissingen ver zoek.

{ https://www.hln.be/ }  

31-01-2019 om 23:11 geschreven door peter  

Russische start-up wil reusachtige reclameborden in de ruimte creëren - HLN.be

Bron: StartRocket, Astronomy Magazine, NBC News

De advertenties zullen bestaan uit een reeks hele kleine satellietjes – ‘CubeSats’ - die elk een reflecterend zeil dragen van zo’n tien meter diameter. De kubusvormige satellieten zullen in een baan om de aarde gebracht worden op zo’n 400 à 500 kilometer hoogte, waar ze zonlicht reflecteren om zo samen lichtgevende woorden of logo’s te vormen.

Lees ook

Kosmisch vuurwerk: Japan lanceert meteorenregen op bestelling

De eerste ruimteadvertenties van StartRocket zouden al in 2021 moeten gelanceerd worden. Ze zouden enkel in het donker zichtbaar zijn en dat van nagenoeg overal op aarde. Per dag kunnen er volgens StartRocket zo’n drie à vier verschillende boodschappen geprojecteerd worden. Bovendien kan het systeem ook gebruikt worden voor noodsituaties, schrijft het bedrijf op zijn website: overheden kunnen aan de hand van de display in de ruimte belangrijke boodschappen communiceren naar het publiek.

Momenteel heeft de start-up een prototype van de satelliet klaar. Volgend jaar zouden ze beginnen met de eerste tests, zo deelde CEO Vladilen Sitnikov mee aan NBC News. Over de manier waarop de satellietjes in de ruimte gelanceerd zouden worden of hoeveel het zou kosten om een ruimte-advertentie te plaatsen, geeft StartRocket nog geen informatie prijs. Of de technologie effectief zal werken en of StartRocket voldoende middelen heeft om van start te gaan, is ook nog een vraagteken.

Wetenschappers hebben echter grote bezwaren tegen het project.

_{Lees verder onder de foto.}

Technische problemen

Astronoom Patrick Seitzer van de universiteit van Michigan wijst op technische problemen die de kop zullen opsteken. Het zal niet eenvoudig zijn om de satellietjes in formatie te houden, haalt hij aan: ze zullen geleidelijk aan uit elkaar drijven. “Men zal de constellatie voortdurend moeten blijven aanvullen.” StartRocket beweert dat er al een oplossing voorzien werd voor dat probleem.

Ruimtepuin

Bovendien zal het project van StartRocket de hoeveelheid ruimteafval nog meer doen toenemen. “De ruimte raakt steeds voller. Er bewegen zich al meer dan 20.000 objecten in een baan om de aarde, volgens de officiële openbare cataloog van de Amerikaanse luchtmacht. Slechts tien procent daarvan zijn actieve satellieten – de rest bestaat uit dode satellieten, oude raketonderdelen en onderdelen van ruimtetuigen”, aldus Seitzer. Het is volgens hem onverstandig om projecten te lanceren die geen commerciële of wetenschappelijke waarde hebben of die de nationale veiligheid niet dienen.

Lichtvervuiling

Bovendien zullen de CubeSats lichtvervuiling veroorzaken en dat kan negatieve gevolgen hebben voor de volksgezondheid en voor het gedrag van dieren en planten. Daarnaast kunnen ze zo ook wetenschappelijk onderzoek verstoren. “Het is een bedreiging voor de mogelijkheid om vanaf de grond astronomisch onderzoek te verrichten”, vertelde astronoom John Barentine van de International Dark-Sky Association aan Astronomy Magazine. “Al die bewegende lichtbronnen aan de hemel kunnen ons vermogen om fotonen van astronomische bronnen te verzamelen, in de war sturen.”

StartRocket laat de kritiek echter niet aan het hart komen. “We ontwikkelen een nieuw medium. In het begintijdperk van televisie hield er ook niemand van reclame”, klinkt het daar.

De VS voerden in 1993 een verbod op ruimte-advertenties in. In Rusland bestaan dergelijke regels niet.

{ https://www.hln.be/ }

28-01-2019 om 23:10 geschreven door peter  

Zag u ook een kleine lichtflits tijdens de maansverduistering? Dan was u getuige van een primeur - HLN.be

Bron: National Geographic

Misschien hebt u zoals miljoenen andere mensen maandagochtend genoten van het prachtige schouwspel aan de hemel. Blijkbaar hebben sommige gelukkigen - of diegenen die een sterke telescoop hebben - daarbij een kleine, onverwachte lichtflits opgemerkt. Op sociale media werd de waarneming meteen bediscussieerd terwijl filmpjes en foto’s lustig gedeeld werden. Enkele amateurastronomen vroegen ook raad aan wetenschappers. Die dachten eerst aan een afwijking van de camera’s. De flits zou namelijk kunnen verward worden met een slechte pixel.

Lees ook

IN BEELD. Zo mooi was de totale maansverduistering

Toch merkte men na verloop van tijd op dat verschillende foto’s dezelfde flits toonden. Om 4:41 uur, toen de verduistering nog maar net begonnen was, glinsterde telkens een klein stipje ten zuiden van de krater Byrgius, die zich op het westelijke deel van de maan situeert.

Jaren wachten

Ook astronoom Jose Maria Madiedo, codirecteur van MIDAS (Moon Impacts Detection and Analysis System) deed de waarneming en bevestigde dat het om een meteorieteninslag ging. Al jaren probeert hij met zijn collega’s een impact van zo’n inslag tijdens een maansverduistering vast te leggen. Maar Madiedo had de hoop nog niet opgegeven. 

Zo’n inslag op de maan gebeurt bijna elke week, maar het is dus de eerste keer dat die tijdens een maansverduistering wordt waargenomen.

Grootte van voetbal

Madiedo schat dat de meteoriet niet groter was dan een voetbal. De krater als gevolg van de inslag zou wel ongeveer 10 kilometer breed zijn. Volgens wetenschappers moeten nu zoveel mogelijk waarnemingen verzameld worden om de primeur gedetailleerd te bestuderen en een beeld te krijgen van de nieuwe maankrater.  “Deze gebeurtenis is een hele stap vooruit want zo kunnen we ook leren over een mogelijke impact van een meteoriet op de aarde”, aldus Madiedo nog.

Bekijk ook:

{ https://www.hln.be/ }

23-01-2019 om 16:28 geschreven door peter  

IN BEELD. Zo mooi was de totale maansverduistering - HLN.be - PART I

Tijdens een maansverduistering staan de zon, de aarde en de maan op één lijn en komt de maan helemaal in de schaduw van de aarde te liggen. Het fenomeen was vanmorgen ook in België te zien – met dank aan het heldere weer - en de maan zag er bloedrood uit (vandaar ook de term ‘bloedmaan’). Dat resulteert in prachtige beelden. De maansverduistering was compleet om 6.12 uur, maar je kon er een glimp van opvangen tot iets na zonsopgang. Geniet alvast mee, want pas in 2029 kan je in ons land nog eens een totale maansverduistering zien.

View image on Twitter

Marc Vermeulen@marcvermeulennl

@helgavanleur Zie de super-bloed-maan schijnt door de bomen...

• 6

6:09 AM - Jan 21, 2019

See Marc Vermeulen's other Tweets

Twitter Ads info and privacy

View image on Twitter

Danny van Schendel@dvschend

Dat was het hoogtepunt mensen. Ik maakte net deze foto. Voor de fotografieliefhebbers: 1944 mm, iso 100, 1" #maansverduistering #maan #bloedmaan #vollemaan

• 111

6:22 AM - Jan 21, 2019

• 23 people are talking about this

Twitter Ads info and privacy

REUTERS 

De maan boven het Victoria Alada-standbeeld in Madrid.

BELGA

  

REUTERS

 REUTERS

Lees ook

Maan kleurt felrood vanochtend: bloedmaan, supermaan én totale maansverduistering

Een honderdtal mensen zakte vanochtend vroeg af naar de volkssterrenwacht Mira om de totale maansverduistering te aanschouwen. Door de goede weersomstandigheden was het fenomeen goed zichtbaar, stelt woordvoerder Francis Meeus. “Ondanks het vroege uur is er met een honderdtal mensen een mooi aantal geïnteresseerden naar Mira gekomen”, aldus Meeus. Er waren ook heel wat kinderen bij. “Sommigen vertelden dat ze door de spanning helemaal niet geslapen hadden.”

View image on Twitter

Esther Hanko@EstherHanko

Beetje krap maar het paste! De verduisterde maan met 1 van de koepels van het @uva_api #maansverduistering #lunareclipse #eclipse2019

• 35

7:31 AM - Jan 21, 2019

See Esther Hanko's other Tweets

Twitter Ads info and privacy

View image on Twitter

Joyce@JoyceSandifort

Een poging gewaagd om de bloedmaan te fotograferen. Helaas heb ik ondanks dat ik al een fortuin aan apparatuur heb niet de juiste tools om de maan helemaal scherp te krijgen. Het was wel een prachtig tafereel om te zien... #bloedmaan #Delftlandenview #CanonEOS70D #nofilter

• 6

7:49 AM - Jan 21, 2019

See Joyce's other Tweets

Twitter Ads info and privacy

☆Matthijs Burgmeijer@MMBurgmeijer

Prachtig natuurverschijnsel! #stilvan #LunarEclipse #maansverduistering #lunareclipse2019 #smartphone #astronomy #moon #maan

• 4

6:28 AM - Jan 21, 2019

See ☆Matthijs Burgmeijer's other Tweets

Twitter Ads info and privacy

View image on Twitter

Koen in het Italiaans@corradofr_

#maan #moon #bloedmaan #bloodmoon #wolfmaan #wolfmoon #superwolfbloedmaan #superwolfbloodmoon #sky #photography #night #art #moonlight #nightsky #nature #fullmoon #stars #eclipse #space #lunareclipse #love #luna #nightphotography #photo #photooftheday #redmoon #oostkapelle
me

• 2

6:25 AM - Jan 21, 2019

See Koen in het Italiaans's other Tweets

Twitter Ads info and privacy

21-01-2019 om 16:21 geschreven door peter  

IN BEELD. Zo mooi was de totale maansverduistering - HLN.be - PART II

Henk Diever@henkdiever

Rode maan boven Noordwolde fr Maandagmorgen 21 januari 2019.

• 14

6:50 AM - Jan 21, 2019 · Weststellingwerf, Nederland

See Henk Diever's other Tweets

Twitter Ads info and privacy

View image on Twitter

Jos@jnvdg

De #Maan in de schaduw van de aarde (#maansverduistering, #eclips) met daarnaast Castor en Pollux Zelfs goed te zien in lichtstad #Leiden

• 1

6:30 AM - Jan 21, 2019

See Jos's other Tweets

Twitter Ads info and privacy

View image on Twitter

Danny van Schendel@dvschend

Soms moet je ook even geluk hebben. Zoals dat er net een vliegtuig langsvliegt wanneer je net afdrukt #maansverduistering #bloedmaan #maan #vollemaan

• 39

7:59 AM - Jan 21, 2019

See Danny van Schendel's other Tweets

Twitter Ads info and privacy

{ https://www.hln.be/ }

21-01-2019 om 16:19 geschreven door peter