The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
29-11-2018
Ruimtetuigjes zo groot als aktetas ondersteunden landing van InSight op Mars en deden nog veel meer - HLN.be
Ruimtetuigjes zo groot als aktetas ondersteunden landing van InSight op Mars en deden nog veel meer - HLN.be
REUTERSDe MarCo maakte een prachtige foto van Mars kort na de landing.
WETENSCHAPDat de wereld maandag de geslaagde landing van de Amerikaanse robot InSight op Mars in real time kon volgen, is dankzij twee meegereisde cubesats. Maar de missie van die kleine cubesats deed nog veel meer en geeft interplanetaire missies nieuwe perspectieven, zo schrijft space. com op gezag van het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA.
Toen in mei vanop de basis Vandenberg in Californië een Atlas-V draagraket vertrok met de InSight, had die nog twee “passagiers” bij: de MarCo-A en MarCo-B. Die legden (autonoom) mee het 484 miljoen kilometer lange traject naar de Rode Planeet af. Dat was in het kader van een 18 miljoen dollar kostend project om na te gaan of dergelijke ruimtetuigen ter grootte van een aktetas een missie zoals InSight kunnen ondersteunen en of zij ook op hun eentje kunnen instaan voor kleinere en minder risicovolle interplanetaire missies.
En dat kunnen ze blijkbaar. De vluchtleiding moest namelijk niet wachten tot een -rond Mars cirkelende- sonde in een zodanige positie was om data over de afdaling en landing van InSight door te sturen. De communicatie verliep via de twee MarCo’s.
Meer nog, minuten na de triomfantelijke landing van de robot - die met medewerking van de Belgische Koninklijke Sterrenwacht vooral het binnenste van de Rode Planeet moet onderzoeken - stuurde een camera al een foto van Mars door. Die foto werd door een van de Marco’s gemaakt op een afstand van 7.600 kilometer. En er valt allicht nog veel meer data te vergaren.
Zo hebben beide cubesats volgens de NASA ook geprobeerd de Marsmanen Phobos en Deimos te fotograferen. Of het gelukt is, voegde het ruimtevaartbureau er niet aan toe. Beide MarCo’s reizen ondertussen verder door ons zonnestelsel.
EPADe Chinese wetenschapper He Jiankui op het genoomonderzoekscongres in Hong Kong.
WETENSCHAP & PLANEETNa de wereldwijde harde kritiek heeft de Chinese wetenschapper He Jiankui zijn werk verdedigd dat naar verluidt heeft geleid tot de geboorte van de eerste genetisch gemodificeerde baby’s ter wereld. Hij zei trots te zijn op zijn werk. Ook meldde hij dat nog een vrouw zwanger is die meedoet aan zijn omstreden experiment. Dat zei Jiankui op een genoomonderzoekscongres in Hong Kong, waar hij vragen van internationale experts beantwoordde.
Het was de eerste keer dat de onderzoeker in het openbaar verscheen sinds een video van hem maandag op YouTube werd gepubliceerd, wat leidde tot wereldwijde verontwaardiging onder wetenschappers en ethici. Daarin had hij de geboorte van de baby’s Lulu en Nana aangekondigd. De ingrepen op embryo’s met de nog jonge crispr-cas-technologie, bedoeld om de kinderen resistent te maken tegen hiv. Tot nu toe is er geen onafhankelijke bevestiging van zijn bewering.
In Hong Kong herhaalde hij dat hij verschillende kinderloze paren van gezonde moeders en hiv-geïnfecteerde vaders had verzocht om deel te nemen aan het experiment. Uiteindelijk kreeg een van de koppels een tweeling. “Ik ben echt trots op dit specifieke geval”, sprak hij. Na de geboorte van de kinderen kreeg hij een bericht van de vader die beloofde hard te werken, geld te verdienen en altijd voor zijn twee dochters en zijn vrouw te zorgen. Ook zei hij dat er nog iemand zwanger is in het kader van zijn onderzoek.
EPA
Hij koos ervoor de tweelingmeisjes resistent te maken tegen aids omdat hun vader besmet is met het hiv-virus, zei hij. “Ze hebben deze bescherming nodig omdat er geen vaccin bestaat.’’ Onzin, volgens wetenschappers.
Door het sperma van een met hiv besmette vader te ‘wassen’ valt heel goed te voorkomen dat een baby besmet raakt met het virus. Er was dan ook geen enkele medische noodzaak voor He Jiankui’s actie. Er zijn veel ergere erfelijke ziektes die eerder in aanmerking zouden moeten komen voor de techniek, zei Nobelprijswinnaar David Baltimore, die ook aanwezig is op de conferentie. Hij noemde het experiment onverantwoordelijk en stelde dat deze casus aantoont dat zelfregulering in de wetenschappelijke gemeenschap faalt.
Verschillende belangrijke vragen liet de omstreden wetenschapper onbeantwoord. Hij weigerde bijvoorbeeld in te gaan op de vraag wie betaald heeft voor zijn werk, waarom hij het geheim heeft gehouden en of de deelnemende ouderparen wel op de hoogte zijn van de mogelijke risico’s.
EPA
Bekijk ook:
Chinees beweert baby’s resistent tegen aids te hebben gemaakt
WETENSCHAP & PLANEET Wetenschappers van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA hebben aan boord van het internationaal ruimtestation ISS bacteriën gevonden waarvan geweten is dat ze resistent zijn tegen antibiotica. Ze zouden nog geen astronauten ziek gemaakt hebben, maar kunnen wel een bedreiging vormen. Dat staat te lezen in een nieuwe studie.
De studie werd mee uitgevoerd door wetenschappers van het Jet Propulsion Laboratory (JPL), dat onbemande ruimtetuigen bouwt en volgt voor de NASA. Het JPL zat onder meer achter de missie van de Marslander InSight, die deze week landde op de rode planeet.
Een en ander werd vorige week gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift BMC Microbiology en bouwde verder op een onderzoek van eerder dit jaar. Toen werden de genetische eigenschappen bestudeerd van bacteriën die in 2015 op de wanden van het ISS aangetroffen waren. Daarin vonden de wetenschappers meer dan 100 genen waarvan geweten is dat ze bacteriën helpen om resistent te worden tegen antibiotica. En de stalen van de Enterobacter bugandensis uit het ISS bleken zelfs resistent te zijn tegen alle negen antibiotica die erop werden getest. Superbacteriën dus.
De Enterobacter bugandensis leeft op veel plaatsen, onder meer in onze darmen, maar verwekt meestal geen ziekten. Tenzij bijvoorbeeld bij mensen met een lagere weerstand: bij hen kunnen ze zelfs levensbedreigende infecties veroorzaken. Door het feit dat ze resistent zijn tegen antibiotica, zijn ze erg moeilijk te behandelen. In de ruimte zijn de medische hulpmiddelen beperkt en astronauten hebben ook een verminderd immuunsysteem. Dat is een potentieel risico.
De nieuwe studie wil nu uitvissen hoe gevaarlijk de gevonden bacteriën precies kunnen zijn voor de mens. Daarvoor werd het genetisch materiaal van de stammen uit het ISS vergeleken met stammen van de Enterobacter bugandensis op aarde, die mensen ziek hadden gemaakt.
Gezondheidsrisico
Ze bleken erg gelijkend te zijn en daaruit werd afgeleid dat er een kans van 79 procent was dat de bacteriën in het ISS ook ziekte konden veroorzaken. “Ze kunnen een belangrijk gezondheidsrisico vormen voor ruimtemissies”, klinkt het. “We moeten het genetisch materiaal nu verder onderzoeken om het volledige ziekteverwekkend potentieel bloot te leggen. Maar dat moet gebeuren op een manier die rekening houdt met de invloed van de microzwaartekracht.”
Verder onderzoek in de ruimte moet nu dus uitwijzen hoe gevaarlijk de organismen daar zijn en of die andere omgeving ze eventueel gevaarlijker maakt of net niet. Zo zou het kunnen dat de microzwaartekracht maakt dat bacteriën sneller evolueren en antibiotica minder goed werken, zoals eerder werd gesuggereerd door wetenschappers.
WETENSCHAP & PLANEET De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een eerste haarscherpe foto gedeeld die de InSight nam na zijn succesvolle landing op Mars. Het toestel stuurde gisteravond al een wazige foto door van de rode planeet, maar de nieuwe opname geeft een veel beter beeld van waar InSight precies terecht is gekomen en wat er op de landingssite te zien is.
“Er is hier een stille schoonheid”, tweette NASA in naam van het toestel afgelopen nacht bij de foto. “Ik kijk ernaar uit om mijn nieuwe thuis te verkennen.”
De InSight landde gisteravond om 20.54 uur Belgische tijd met succes op Mars, na een ruimtereis van 482 miljoen kilometer die ongeveer zeven maanden duurde. De Marsverkenner zal de komende twee jaar in de bodem van Mars boren om de binnenkant van de planeet te onderzoeken.
De landing zelf was een heuse thriller. Ongeveer een uur ervoor stuurde het controlecentrum op aarde de laatste aanwijzingen door naar het toestel en daarna was het in spanning afwachten en hopen dat alles goed ging. “Het duurt acht minuten voor een radiosignaal van ons Mars bereikt”, aldus Rob Grover, die de leiding had over de landing. “We konden de InSight dus niet door middel van een joystick in real time besturen. Alles moest automatisch gebeuren.”
Het apparaat - dat ruim een miljard dollar heeft gekost - kwam met een snelheid van bijna 20.000 kilometer per uur de atmosfeer van Mars binnen. In minder dan zeven minuten moest het zien af te remmen naar bijna nul. De onderkant van de lander was van cruciaal belang om InSight te beschermen tegen de enorme hitte die zo ontstond.
Afgezien van het hitteschild was ook de hoek waarin de landingscapsule de atmosfeer van Mars raakte, belangrijk. Die moest exact 12 graden zijn. Was de hoek te klein geweest, dan zou InSight afgekaatst zijn en voor eeuwig de ruimte in geslingerd. Was de hoek te groot, dan zou de sonde door de wrijving met de lucht als een vuurbal ten onder zijn gegaan.
Parachute
Het lukte en ongeveer drieënhalve minuut nadat de capsule de Mars-atmosfeer raakte, ging een parachute open die het ruimtetuig verder afremde. Enkele seconden later bliezen explosieven het hitteschild weg. Dat was het moment dat InSight zich opmaakte voor de daadwerkelijke landing. Enkele seconden later stak de sonde drie poten uit. Het toestel bengelde dan nog een minuut of twee onder de parachute.
EPA
45 seconden voor de landing moest InSight de capsule verlaten en moesten zijn landingsraketten het laatste remwerk overnemen. De boosters stopten elke horizontale beweging, waardoor de InSight loodrecht omlaag kwam. In de laatste 15 seconden haalde het toestel nog een snelheid van amper 2,5 meter per seconde. De Marslander landde vervolgens feilloos op de rode planeet.
Photo News
InSight kwam neer in Elysium Planitia, een kale vlakte net boven de evenaar van Mars. De vluchtleiding koos die plek in de hoop dat er weinig rotsen of stenen lagen die het de Marslander moeilijk konden maken bij de landing. En ook bij zijn missie. InSight gaat namelijk metersdiep in de bodem van Mars boren, zodat wetenschappers te weten komen wat er onder het oppervlak zit en inzicht krijgen in de geschiedenis van de rode planeet. Dat boren gaat eenvoudiger op een ondergrond die waterpas staat. Doordat er geen schaduwen zijn, kunnen de zonnepanelen van de lander bovendien meer energie opwekken op die plaats.
Photo NewsHet eerste beeld van Mars dat de InSight doorstuurde.
De Koninklijke Sterrenwacht van België werkt mee aan het project. Bart van Hove, onderzoeker bij de KSB, is blij met de succesvolle landing. “Het was een geweldig moment. We hebben hier op het observatorium met een stuk of 20 mensen de landing samen bekeken.”
Marsbevingen
De KBS zal de gegevens van het Amerikaanse radio-instrument RISE (Rotation and Interior Structure Experiment) analyseren om een beeld te vormen van de inwendige structuur van de planeet. Professor Véronique Dehant is op de Sterrenwacht verantwoordelijk voor het verwerken van de gegevens van RISE. Ze maakt ook deel uit van het SEIS-team van het Franse ruimtevaartbureau CNES. Dat zal met een seismometer ‘Marsbevingen’ detecteren en registreren.
REUTERS
Het vermoeden is dat die bevingen er wel zijn, alleen anders dan op Aarde. Mars heeft geen tektonische platen zoals onze planeet, maar onderzoekers denken de komende jaren toch tientallen tot honderden bevingen waar te kunnen nemen. Ook die trillingen kunnen iets vertellen over het binnenste van Mars.
Vandaag gaat het werk van de InSight meteen van start. InSight heeft vannacht zijn zonnepanelen al geopend en dat gemeld aan het controlecentrum. De orbiter Mars Odyssey stuurde de signalen door naar de aarde, waar ze omstreeks 2.30 uur Belgische tijd aankwamen. Door de zonnepanelen kan de robot elke dag zijn batterijen opladen, aldus NASA.
Zonnepanelen
De twee zonnepanelen van het ruimtetuig zijn elk 2,2 meter breed. Hoewel Mars minder zonlicht krijgt dan de aarde, vanwege de afstand tot de zon, heeft de robot niet veel nodig om te kunnen werken, aldus NASA. Op een klaarlichte dag leveren de panelen 600 tot 700 watt, wat meer dan voldoende moet zijn om de instrumenten van de robot te doen werken. Wanneer de panelen door stof zijn bedekt, wat vaak kan voorkomen op Mars, zouden de panelen nog zeker 200 tot 300 watt leveren.
WETENSCHAPDe Marslander ‘Insight’ is gisteravond veilig en wel geland op Mars, na 6,5 maanden vliegen. De opluchting was groot bij de vluchtleiders van de NASA, want de afdaling in de atmosfeer van Mars, de zogenaamde Seven Minutes of Terror, was een hachelijke onderneming. Maar hoe belangrijk is die landing op Mars nu? VTM NIEUWS-anchor Freek Braeckman zet alles eens op een rijtje.
“We zijn in elk geval hard bezig om Mars van alle kanten te bestuderen. ‘InSight’ gaat binnenkort boren om te onderzoeken wat er onder het oppervlak van Mars verscholen zit”, zegt Freek. “Naast ‘Insight’ is ook ‘Curiosity’ nog altijd actief: een Marswagentje van drie meter lang, dat op 600 kilometer van ‘InSight’ rondrijdt en naar sporen van leven speurt. In een baan om Mars cirkelen er nog één Europese en één Russisch-Europese, één Indiase en drie Amerikaanse onderzoekssatellieten. Allemaal op zoek naar inzicht in de aard van Mars.”
“In 2020, dat is pas de volgende keer dat Mars gunstig staat voor een lancering, willen Europa, de VS, Japan, India en China elk een eigen Marswagentje sturen. Alweer voor verkenning, en een beter begrip.”
Binnenkort naar Mars?
Maar zien we dan binnenkort ook de eerste man of vrouw op Mars? “Dat is nog veraf”, vertelt Freek. “Het Nederlandse project ‘Mars One’ wilde vier mensen een kaartje aanbieden, enkele reis, in 2024. Om daar voor altijd te blijven, want terug geraken is de grootste moeilijkheid. Maar dat is al minstens tot 2032 uitgesteld. En de meest valabale kandidaat, het Amerikaanse NASA, wil ook gaan, na 2030 ergens. Of de technologie klaar zal zijn dan? We zijn er nog lang niet.”
AFPInsight dringt vandaag met een snelheid van bijna 20.000 kilometer per uur de ijle atmosfeer van Mars binnen.
WETENSCHAP & PLANEET Als alles goed gaat, beleeft de reis van Marslander InSight vanmiddag een grootse finale. Mits de sonde een voorspoedige landing op het oppervlak van de rode planeet weet te maken. NASA’s ruim een miljard dollar kostende Marsverkenner is bijna zeven maanden onderweg geweest. De laatste uren zijn zenuwslopend.
TER INFO: Vanavond rond 21 uur zenden we de marslanding live uit via de stream van NASA.
Pas als de InSight met drie poten op de rode grond staat, is het eerste deel van de missie geslaagd. Iedereen die betrokken is bij het internationale project, houdt de adem in. Ook onze Belgische Koninklijke Sterrenwacht (Lees ook: Belg weet als eerste of het lukt, red). De afdaling van InSight, een compleet laboratorium dat de komende twee jaar inzicht moet verschaffen in de diepste geheimen van Mars, is niet bepaald simpel. Het kostbare apparaat komt met een snelheid van bijna 20.000 kilometer per uur de ijle atmosfeer van Mars binnen. In minder dan zeven minuten moet het ruimtetuig van die duizelingwekkende snelheid zien af te remmen naar bijna nul. De vluchtleiding op aarde kan slechts toekijken, ingrijpen is onmogelijk.
APHet onderzoek van InSight zal de opmars zijn naar bemande kolonies op de planeet.
Helse afdaling
De capsule waarin InSight zijn helse afdaling richting het oppervlak maakt, lijkt op die waarmee in de jaren zestig en zeventig ook de maanmissies terugkeerden: een conische vorm, met daaronder een gladde vlakke bodem. De onderkant van de lander is van cruciaal belang om InSight te beschermen tegen de enorme hitte die ontstaat bij het binnendringen van de Mars-atmosfeer. Afgezien van het hitteschild is ook de hoek waarin de landingscapsule de atmosfeer van Mars raakt, uiterst belangrijk. Die hoek moet exact 12 graden zijn. Is de hoek te klein, dan kaatst InSight af en duikt het de diepten van het heelal in. Is de hoek te groot, dan gaat de sonde door de wrijving met de lucht als een razende vuurbal ten onder. En de missie letterlijk in rook op.
APDe capsule waarin InSight afdaalt op Mars lijkt sterk op die van de Apollo-missien in de jaren zeventig.
Loodrecht omlaag
Ongeveer drieënhalve minuut nadat de capsule de Mars-atmosfeer raakt, gaat een parachute open die het ruimtevaartuig verder afremt. Vijftien seconden later blazen explosieven het hitteschild weg en maakt InSight zich op voor de daadwerkelijke landing. Na tien seconden strekt de sonde drie poten uit en bungelt nog een minuut of twee onder de parachute. 45 seconden voor de landing verlaat InSight de capsule en nemen zijn landingsraketten het laatste remwerk over. De boosters stoppen ook elke horizontale beweging van InSight, waardoor het ding uiteindelijk loodrecht omlaag komt. Met nog 15 seconden te gaan, is de snelheid dan nog slechts 2,5 meter per seconde en raakt het Marslab hopelijk soepel de grond.
APDrieënhalve minuut nadat de capsule de Mars-atmosfeer raakt, gaat een remparachute open.
Binnenkant
Komt InSight na intrede en afdaling met een vaart hoger dan 8 kilometer per uur op het oppervlak terecht, dan is het alsnog einde oefening. De sonde slaat te pletter en de missie is mislukt nog voor hij kan echt beginnen. Acht minuten na de, hopelijk geslaagde, landing komt het verlossende levensteken van InSight op Aarde aan.
De plek waar de InSight gaat landen, Elysium Planitia, is een kale vlakte net boven de evenaar van Mars. De vluchtleiding hoopt dat er weinig rotsen zijn of stenen liggen die een zachte landing kunnen dwarsbomen. Dat voor het weinig interessante landschap is gekozen, heeft nog een reden: het is InSight niet te doen om het oppervlak, zoals zijn voorgangers, maar om de binnenkant van Mars.
AFPAls alles goed gaat, komt InSight met een gangetje van 8 kilometer per uur neer op Mars.
Metersdiep boren
InSight gaat metersdiep in de bodem van Mars boren, zodat wetenschappers kunnen leren wat er onder het oppervlak zit en inzicht kunnen krijgen in de geschiedenis van de rode planeet. Dat boren gaat eenvoudiger op een ondergrond die waterpas staat. Doordat er geen schaduwen zijn, kunnen de zonnepanelen van de lander bovendien meer energie opwekken.
Een tweede taak van InSight is het registreren van bevingen op Mars. Het vermoeden is dat die bevingen er wel zijn, alleen anders dan op Aarde. Mars heeft geen tektonische platen zoals onze planeet, maar onderzoekers denken de komende jaren toch tientallen tot honderden bevingen waar te kunnen nemen. Ook die trillingen kunnen iets vertellen over het binnenste van Mars.
Met het oog op toekomstige bemande Marsmissies is het ook belangrijk om te leren wat de temperatuur op een bepaalde diepte is. Als de temperatuur onder het oppervlak warm genoeg is, zou water er in vloeibare vorm aanwezig kunnen zijn. Tot nu toe werd altijd aangenomen dat water slechts als ijs voorkomt. Vloeibaar water zou een verblijf op Mars aanzienlijk eenvoudiger maken.
APInSight gaat metersdiep de marsbodem inboren om de rode planeet te ontfutselen zijn geheimen te ontfutselen.
Maankolonie
NASA zet komend jaar de eerste stappen voor het stichten van een maankolonie. Een nieuw ruimtestation, The Gateway, moet als uitvalsbasis gaan dienen voor de eerste bewoners die ergens rond 2030 voet op de maan zullen zetten. De maankolonie kan de opmars zijn naar een kolonie op Mars, zoals techmiljardair Elon Musk graag wil. Een groot deel hangt af van wat InSights aan het licht gaat brengen. Mits hij veilig landt natuurlijk.
ANP Graphics
Ruimtekerkhof
NASA, dat in de jaren zestig de planeet al aandeed met de Mariner-missies, heeft overigens behoorlijk wat ervaring als het aankomt op Mars. Toch is het alweer zes jaar geleden dat de ruimtevaartorganisatie de rijdende verkenner Curiosity Rover op Marsiaanse bodem wist te zetten. Het succespercentage van sondes om heelhuids te landen, ligt op 40 procent.
Mars is vooral een waar kerkhof van mislukte missies. Diverse ruimtevaartorganisaties, waaronder naast Amerikaanse en Russische ook Europese, Indiase en Japanse bureaus, stuurden de afgelopen decennia 44 sondes naar Mars. Daarvan waren er 18 succesvol, met zeven geslaagde landingen. 23 missies mislukten en drie haalden wel de planeet zelf, maar faalden bij de landing.
APEen overzicht van de diverse landingsplekken van de Mars-missies die NASA ondernam.
MEDISCH Lulu en Nana zijn een IVF-tweeling van enkele weken oud. Volgens de Chinese wetenschapper He Jiankui uit Shenzhen zijn de meisjes de eerste genetisch gemanipuleerde baby’s ooit geboren. Jiankui benadrukt dat hij de controversiële ingreep enkel voor gezondheidsredenen wil toepassen. Als dit waar is, gaat het om een enorme evolutie in wetenschap en ethiek.
De Chinese wetenschapper zette een filmpje op YouTube waarin hij aankondigde dat de eerste gemanipuleerde kindjes al geboren zijn. In de video zegt hij dat de vader van de bewuste meisjes, Mark, hiv heeft. Dankzij de genetische aanpassing die Jiankui met zijn team doorvoerde bij de embryo’s tijdens de vruchtbaarheidsbehandelingen, zijn de baby’s nu zelf resistent tegen het hiv-virus.
De ingreep gebeurde met de veelbelovende en erg precieze CRISPR-techniek. Die laat toe om een enkel ongewenst gen door te knippen en te vervangen door een ander gen. In het geval van de tweeling was het de bedoeling om te voorkomen dat de meisjes ziek zouden worden door een mogelijke hiv-besmetting. Maar de ethisch omstreden techniek zou ook kunnen gebruikt worden om een zogenaamde designerbaby samen te stellen. Dan kan je als ouder de kleur van ogen en van haar kiezen, tot zelfs het niveau van intelligentie. Van die mogelijke toepassingen distantieert He Jiankui zich uitdrukkelijk in het filmpje.
Het is koffiedik kijken of de beweringen van He Jiankui kloppen. Er is nog geen gepubliceerde studie van de case en dus ook geen onafhankelijke controle van andere experts. De ouders wensen niet in de pers te komen en blijven anoniem. De aankondiging gebeurde in Hong Kong aan de vooravond van een internationaal congres over genetische manipulatie. Aan AP zei Jiankui: “Ik voel een enorme verantwoordelijkheid om niet alleen de eerste te zijn maar ook als voorbeeld te dienen.” Over het al dan niet toelaten van de omstreden techniek zei hij: “Het is de maatschappij die zal beslissen over de volgende stappen.”
AP
De collega’s van He Jiankui reageren verdeeld. Sommigen vinden het hiervoor nog veel te vroeg. Ze benadrukken dat het over de bouwinstructies van de mens gaat waarmee je niet zomaar wat kan gaan experimenteren. Maar de bekende geneticus van Harvard University, George Church, verdedigde de poging om de genen aan te passen in het geval van hiv. Hij noemde het “gerechtvaardigd”, omdat hiv een “grote en groeiende bedreiging voor de volksgezondheid” is.
Tot nu toe werd de CRISPR-techniek enkel toegepast op planten en dieren, en bij volwassen mensen om een dodelijke ziekte te bestrijden. De invloed van zo’n ingreep op menselijke patiënten bleef beperkt tot die persoon zelf. Maar de genetische aanpassingen die nu zouden gerealiseerd zijn bij embryo’s kunnen mogelijk erfelijk zijn voor nakomelingen. In de VS is dit soort van genetische modificaties daarom verboden. En omdat er een risico bestaat op schade voor andere genen. China verbiedt zelf ook het klonen van mensen, maar niet genetische manipulatie op zich. Bij de aangekondigde medische wereldprimeur was wel een Amerikaanse wetenschapper betrokken.
He Jiankui beweert dat hij zeven koppels van wie de man besmet is met hiv dezelfde behandeling gaf. Tot nu toe kwam het tot één zwangerschap. De andere pogingen zijn voorlopig on hold gezet omdat het team de tweelingmeisjes eerst verder wil opvolgen.
MEDISCH Lulu en Nana zijn een IVF-tweeling van enkele weken oud. Volgens de Chinese wetenschapper He Jiankui uit Shenzhen zijn de meisjes de eerste genetisch gemanipuleerde baby’s ooit geboren. Jiankui benadrukt dat hij de controversiële ingreep enkel voor gezondheidsredenen wil toepassen. Als dit waar is, gaat het om een enorme evolutie in wetenschap en ethiek.
De Chinese wetenschapper zette een filmpje op YouTube waarin hij aankondigde dat de eerste gemanipuleerde kindjes al geboren zijn. In de video zegt hij dat de vader van de bewuste meisjes, Mark, hiv heeft. Dankzij de genetische aanpassing die Jiankui met zijn team doorvoerde bij de embryo’s tijdens de vruchtbaarheidsbehandelingen, zijn de baby’s nu zelf resistent tegen het hiv-virus.
De ingreep gebeurde met de veelbelovende en erg precieze CRISPR-techniek. Die laat toe om een enkel ongewenst gen door te knippen en te vervangen door een ander gen. In het geval van de tweeling was het de bedoeling om te voorkomen dat de meisjes ziek zouden worden door een mogelijke hiv-besmetting. Maar de ethisch omstreden techniek zou ook kunnen gebruikt worden om een zogenaamde designerbaby samen te stellen. Dan kan je als ouder de kleur van ogen en van haar kiezen, tot zelfs het niveau van intelligentie. Van die mogelijke toepassingen distantieert He Jiankui zich uitdrukkelijk in het filmpje.
Het is koffiedik kijken of de beweringen van He Jiankui kloppen. Er is nog geen gepubliceerde studie van de case en dus ook geen onafhankelijke controle van andere experts. De ouders wensen niet in de pers te komen en blijven anoniem. De aankondiging gebeurde in Hong Kong aan de vooravond van een internationaal congres over genetische manipulatie. Aan AP zei Jiankui: “Ik voel een enorme verantwoordelijkheid om niet alleen de eerste te zijn maar ook als voorbeeld te dienen.” Over het al dan niet toelaten van de omstreden techniek zei hij: “Het is de maatschappij die zal beslissen over de volgende stappen.”
AP
De collega’s van He Jiankui reageren verdeeld. Sommigen vinden het hiervoor nog veel te vroeg. Ze benadrukken dat het over de bouwinstructies van de mens gaat waarmee je niet zomaar wat kan gaan experimenteren. Maar de bekende geneticus van Harvard University, George Church, verdedigde de poging om de genen aan te passen in het geval van hiv. Hij noemde het “gerechtvaardigd”, omdat hiv een “grote en groeiende bedreiging voor de volksgezondheid” is.
Tot nu toe werd de CRISPR-techniek enkel toegepast op planten en dieren, en bij volwassen mensen om een dodelijke ziekte te bestrijden. De invloed van zo’n ingreep op menselijke patiënten bleef beperkt tot die persoon zelf. Maar de genetische aanpassingen die nu zouden gerealiseerd zijn bij embryo’s kunnen mogelijk erfelijk zijn voor nakomelingen. In de VS is dit soort van genetische modificaties daarom verboden. En omdat er een risico bestaat op schade voor andere genen. China verbiedt zelf ook het klonen van mensen, maar niet genetische manipulatie op zich. Bij de aangekondigde medische wereldprimeur was wel een Amerikaanse wetenschapper betrokken.
He Jiankui beweert dat hij zeven koppels van wie de man besmet is met hiv dezelfde behandeling gaf. Tot nu toe kwam het tot één zwangerschap. De andere pogingen zijn voorlopig on hold gezet omdat het team de tweelingmeisjes eerst verder wil opvolgen.
De Europese ruimtevaartorganisatie ESA heeft een video vrijgegeven van de lancering van een Russische onbemande draagraket op 16 november in Kazachstan. Het bijzondere aan de beelden is dat ze geschoten werden vanuit het internationaal ruimtestation ISS. Astronaut Alexander Gerst deelde de timelapse op Twitter. In het filmpje is goed te zien hoe de raket en de cargo van elkaar losgekoppeld worden, en die eerste naar de Aarde terugkeert. Het ISS bevond zich op dat moment op ruim 400 kilometer van de onbemande Soyuz.
WETENSCHAP De autoriteiten in het Egyptische Luxor hebben gisteren een opvallend goed bewaarde, 3.000 jaar oude mummie van een vrouw onthuld. Het was de eerste keer dat voor de ogen van de pers een tot nu toe gesloten sarcofaag, een oude doodskist, werd geopend.
Het ging om een van de twee sarcofagen die archeologen eerder deze maand aantroffen op een grote begraafplaats aan de westoever van de Nijl, meldt Reuters. Het eerste exemplaar werd eerder al geopend en onderzocht door Egyptische oudheidsdeskundigen. “Eén sarcofaag was van de rishi-stijl, daterend uit de zeventiende dynastie”, vertelde de betrokken minister Khaled Al Anani. “De andere kist was van de achttiende dynastie.”
De achttiende dynastie stamt uit de dertiende tot en met de zestiende eeuw voor Christus. In die periode leefde een aantal van de bekendste farao’s, onder wie Toetanchamon en Ramses de tweede. De gisteren geopende kist was volgens Egypt Today van hout; de mummie aan de binnenkant was in linnen doeken gehuld. De Egyptische autoriteiten meldden aanvankelijk dat de vrouw Thuya heette, maar voegde later toe dat onderzoekers de identiteit van de vrouw nog moeten vaststellen.
AFP
De oude Egyptenaren mummificeerden mensen om hun lichamen te conserveren voor hun leven na de dood. Sinds begin dit jaar heeft Egypte al meer dan een dozijn aan archeologische vondsten onthuld. De hoop is dat de cultuurschatten het imago van het land oppoetsen en toeristen lokken. Die bleven sinds de politieke onrust die in 2011 begon namelijk vaak weg uit het land.
WikimediaDe eerste succesvolle vlucht van de Flyer van de gebroeders Wright, in 1903.
WETENSCHAP Vliegen we straks op ionische wind? Fysici zijn er alvast in geslaagd om onbemande vliegtuigjes te laten vliegen zonder bewegende delen. Experts vergelijken het met de vlucht van de gebroeders Wright.
Ruim een eeuw geleden, op 17 december 1903, vloog de Flyer van de gebroeders Wright twaalf seconden lang boven de duinen van Kitty Hawk. ‘Kennelijk zijn ze erin geslaagd zichzelf van de grond te tillen met een motorisch toestel’, meldde het tijdschrift Nature destijds. Nu schrijft het vakblad over een nieuwe korte vlucht die wel eens net zo historisch zou kunnen worden.
Amerikaanse fysici hebben voor het eerst een toestel gebouwd dat vliegt zonder bewegende delen en wordt voortgedreven door zogeheten ionische wind. Hun onbemande vliegtuigje maakte vluchten van acht à negen tellen waarin het telkens zestig meter aflegde.
“Dit opent de mogelijkheden voor een nieuwe generatie vliegtuigen”, zeggen de onderzoekers in een persbericht. “Vliegtuigen die stil zijn, mechanisch simpel en geen uitlaatgassen produceren.”
Onderzoeker Steven Barrett was als kind gefascineerd door de futuristische ruimteveren uit ‘Star Trek’
Elektrodes
Het idee van de ionische wind stamt al uit de tijd van de gebroeders Wright zelf. Leg twee elektrodes aan met een flink spanningsverschil. De positieve elektrode ‘zuigt’ alle elektronen weg van de omringende (stikstof)moleculen in de lucht. Die zijn daardoor positief geladen en worden aangetrokken door de negatieve elektrode even verderop. Doordat ze onderweg nog meer moleculen ioniseren ontstaat er een heuse luchtstroom.
Maar uit proeven in de jaren zestig van de vorige eeuw bleek dat die ionische wind veel te zwak was om een vliegtuig van de grond te tillen. Het idee verdween in een diepe la totdat Steven Barrett van het MIT in het Amerikaanse Cambridge het er tien jaar terug weer uithaalde. Barrett was als kind gefascineerd door de futuristische ruimteveren uit ‘Star Trek’ die moeiteloos en stil door de lucht zoefden.
Toen hij op de ionische wind – ook wel de elektroaerodynamische voortstuwing genoemd – stuitte, besefte hij dat hij het liftvermogen kon verbeteren door meer spanning uit de batterijen te halen en door een ontwerp te kiezen dat optimaal gebruikmaakte van de wind. Met lichtgewichtmaterialen en speciale omvormers kon hij zijn batterijen opstuwen tot 40.000 volt, terwijl een computerprogramma de ideale vorm uitrekende.
Drones
Een spanwijdte van vijf meter, een gewicht van 2,5 kilo, terwijl de stroomdraden om de voor- en achterzijdes van de vleugels gewikkeld zijn. In de plaatselijke sporthal maakte het toestel tien geslaagde testvluchten.
Barrett hoopt dat zijn vondst ooit de gehele luchtvaart verovert, maar dat duurt zeker nog enige decennia. Voor de kortere termijn dacht hij aan stille drones en aan hybride vliegtuigen die van de ionische wind een extra zetje kregen.
Het rendement valt nu nog tegen; het toestel zet 2,5 procent van de energie uit de batterijen om in vliegkracht, maar de theorie leert dat die efficiëntie bij normale kruissnelheden kan oplopen naar 50 procent. Vergeet niet, schrijft Nature, dat de vlucht van de gebroeders Wright destijds weinig indruk maakte. Niemand had toen een idee van de huidige luchtvaart.
NASADe Mars 2020-verkenner zal onder meer speuren naar microben die op leven wijzen.
WETENSCHAPNa vijf jaar uitzoeken heeft de NASA beslist zijn Mars 2020 sonde te laten landen in de Jezero-krater op de rode planeet. Dat heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau bekendgemaakt.
De onbemande sonde zal in juli 2020 op Cape Canaveral in Florida vertrekken met een Atlas-V draagraket. Lanceerbedrijf United Launch Alliance benadrukt dat het hetzelfde type zal zijn als de Atlas die destijds de succesrijke Mars Curiosity naar de Rode Planeet heeft geslingerd.
Mars 2020 zal niet alleen op zoek gaan naar aanwijzingen van vroeger levensvatbare omstandigheden en vroeger microbiologisch leven. De robotjeep zal ook stalen nemen van gesteente en de bodem, en die daar in een soort opslagplaats stockeren. NASA zegt met de Europese zusterorganisatie ESA een toekomstige missie te bestuderen om die stalen op te halen.
De Jezero-krater herbergde ooit de delta van een rivier. Die heeft mogelijk, via in de krater terechtkomend water en sedimenten, vroegere organische moleculen en andere aanwijzingen van microbiologisch leven verzameld en bewaard, zo luidt het.
APGletsjers bevatten informatie over vulkaanuitbarstingen, stormen en vervuiling. Gletsjeronderzoek kan zo een belangrijke bijdrage leveren aan historisch onderzoek.
WETENSCHAPOp de vraag welk jaar het ergste jaar ooit was, antwoordt historicus Michael McCormick van de universiteit Harvard: “het jaar 536”. Niet het jaar 1349 waarin de Zwarte Dood de helft van de Europese bevolking uitroeide of het jaar 1918 waarin 50 tot 100 miljoen- vooral jonge - mensen aan de griep bezweken. Nee, het was 536. Vanaf dat jaar was de aarde een hele tijd dag en nacht in duisternis gehuld, wat McCormick en zijn team toeschrijven aan vulkaanuitbarstingen.
Het jaar 536 markeerde “het begin van een van de ergste periodes om te leven, misschien was het zelfs het ergste jaar”, zegt de Michael McCormick, mediëvist, archeoloog en hoofd van het Harvard University Initiative for the Science of the Human Past.
Achttien maanden lang waren Europa, het Midden-Oosten en grote delen van Azië dag en nacht in duisternis gehuld. De Byzantijnse historicus Procopius die in die periode leefde schreef daarover: “De zon scheen het hele jaar licht zonder helderheid, net zoals de maan”. Dat had ook een effect op de temperaturen. In de zomer van 536 was het anderhalf tot tweeënhalf graden Celsius kouder. Het was het koudste decennium van de voorbije 2300 jaar. Er viel die periode veel sneeuw, de oogst mislukte en mensen stierven van honger. In Ierse kronieken staat dat er tussen 535 en 539 geen brood was.
Enkele jaren later, in 541, brak in de Oost-Romeinse haven Pelusium in Egypte de builenpest uit. De uitbraak werd ook wel de plaag van Justinianus genoemd, de Oost-Romeinse keizer op dat moment. De ziekte verspreidde zich snel en kostte aan een derde tot de helft van de bevolking van het Oost-Romeinse Rijk het leven, wat de ondergang van het Rijk heeft bespoedigd, aldus McCormick.
Vulkaanuitbarstingen
Het is niet nieuw dat het midden van de zesde eeuw een donkere tijd was in deze “Dark Ages” maar over de oorzaak van de duisternis bestond veel onduidelijkheid. Nu schijnt een onderzoek van een Zwitserse gletsjer onder leiding van McCormick en glacioloog Paul Mayewski van de Universiteit van Maine daar licht op: een grootschalige vulkaanuitbarsting in IJsland begin 536 deed de lucht in het noordelijke halfrond vertroebelen door de assen. Doordat het zonlicht weerkaatste op de partikels van de assen werd het op aarde beduidend kouder. Kort daarop, in 540 en 547, volgden nog twee massieve uitbarstingen.
Deze vulkanische activiteit met haar gevolgen voor de natuur in combinatie met de pest deden de Europese economie stagneren tot 640. In dat jaar wordt een piek in loodconcentratie in het ijs vastgesteld, wat zou wijzen op de heropleving van zilverontginning. Zilver wordt gewonnen uit looderts en de verhoogde aanwezigheid van lood in het ijs wijst op de groeiende rol van het edelmetaal in de samenleving en dus een florerende handel.
Photo NewsEen SpaceX Falcon 9 raket werd deze maand gelanceerd.
WETENSCHAPHet Amerikaanse ruimtevaartbedrijf SpaceX heeft van de Amerikaanse federale autoriteiten toestemming gekregen om in de jaren twintig een constellatie van 11.943 satellieten in de ruimte te brengen voor wereldwijde internettoegang aan hoog debiet.
Ter vergelijking: sinds de Sovjetrussische Spoetnik in 1957 heeft de mensheid iets meer dan achtduizend objecten de ruimte ingeschoten, zo berekende het Ruimtevaartbureau van de Verenigde Naties. Het telt er nu nog 4.880, maar volgens het Amerikaanse leger zijn er minder dan 2.000 nog actief. De constellatie van SpaceX zal het aantal meervoudig opdrijven. En dan zijn er nog concurrerende projecten van andere bedrijven zoals OneWeb dat 900 satellieten voorziet.
De federale communicatiecommissie FCC liet weten dat zij de lancering van 7.518 kunstmanen door SpaceX heeft goedgekeurd, na in maart al het licht op groen voor 4.425 andere stuks te hebben gezet. Hiervan is nog geen enkel exemplaar gelanceerd. Het bedrijf van Elon Musk heeft zes jaar tijd om de helft van het pakket in de ruimte te brengen en negen jaar voor het geheel.
SpaceX wil die satellieten in een zeer lage baan opereren: een hoogte tussen 335 en 346 km, of onder de baan van het Internationaal Ruimtestation dat op ongeveer 400 km hoogte rond onze planeet wentelt. Probleem is dat een zo lage baan aanhouden moeilijk is en dat kleine satellieten een korte levensduur, enkele jaren, hebben. De FCC liet nog andere bedrijven toe honderden kunstmanen te lanceren: Kepler (140), Telesat (117) en LeoSat (78).
Bekijk ook:
‘Lancering SpaceX-satelliet kleurt lucht in Californië’
WETENSCHAP & PLANEET Een Brits satellietbedrijf denkt de resten gevonden te hebben van de mythische beschaving Atlantis. Wetenschappers van Merlin Burrows onderzochten via satellietbeelden eeuwenoude ruïnes voor de kust van het Spaanse Andalusië, waarvan werd aangenomen dat ze van de Grieken of de Romeinen waren. Maar er bleek een en ander niet te kloppen.
Het eilandenrijk Atlantis werd voor het eerst beschreven door de Griekse filosoof Plato. Hij had het over een vergevorderde beschaving, die heerste over een maritiem rijk, zo’n 11.000 jaar geleden. De hoofdstad zou gigantische havenmuren gehad hebben met grote zuilen, een tempel die gewijd was aan de zeegod Poseidon en cirkelvormige stukken land, waarop de bewoners leefden. Het rijk zou ten onder gegaan zijn door een enorme natuurramp, zoals een vulkaanuitbarsting of tsunami.
Bewijsmateriaal voor het bestaan van de beschaving werd tot nu toe niet gevonden en heel wat wetenschappers geloven dan ook dat de stad een hersenspinsel was van Plato, waarmee hij zijn filosofische theorieën probeerde uit te leggen. Daar denkt Merlin Burrows anders over.
Volgens het bedrijf liggen de ruïnes van de beschaving voor de Spaanse kust, ten noorden van de stad Cadiz. In de buurt van nationaal park Doñana, waarvan wetenschappers denken dat het ooit een binnenzee was. En het beweert dat er ook ten noorden en ten zuiden van het park bewijsmateriaal te vinden is van de oude beschaving, in de vorm van resten van 15 andere nederzettingen in zee. (lees hieronder verder)
Ancient flooded ruins off Spanish coast are lost city of Atlantis, satellite experts claim
Ancient flooded ruins off the Spanish coast are the lost city of Atlantis, a UK team of satellite historians claim. Antiquity specialists Merlin Burrows believe the ruins of the legendary civiliza…
De experts gebruikten satellietbeelden, luchtfotografie en grondobservaties om hun vaststellingen te doen en vonden naar eigen zeggen opmerkelijke parallellen met het verhaal van Plato. Volgens Tim Akers – een maritiem geschiedkundige die de onderzoeksafdeling bij Merlin Burrows leidt – zouden de bewoners bovendien erg ontwikkeld geweest zijn. Zo werd een type cement gevonden dat nooit eerder werd gezien en werden er geavanceerde metalen gebruikt. Sommige ruïnes waren bedekt met een turquoise legering, zoals die beschreven werd door de Griekse filosoof.
Laboratorium
Stalen van het materiaal werden getest in een gespecialiseerd laboratorium in het Italiaanse Modena, het Modena Centro Prove, dat vooral Romeinse resten onderzoekt. “Ze bleken ouder dan de bekende Griekse en Romeinse resten en verder ontwikkeld”, aldus Akers.
“De stalen bestonden uit oud, prehistorisch beton”, aldus dr. Giacomo Falanga van het Modena Centro Prove. Zijn collega Andrea Carpi voegt toe: “De stalen werden met zekerheid gemaakt door een eeuwenoude beschaving met geavanceerde bouwmethodes. Het doet me geloven dat we het over een beschaving hebben die technologisch ver ontwikkeld was.”
Volgens Merlin Burrows is op luchtbeelden ook bewijs te zien van een havenmuur die 75 meter dik was. Volgens Plato strekte die zich uit over een afstand van 8,8 kilometer. Op satellietbeelden zijn duinen te zien op de plaats waar de muur vernietigd zou zijn door het water. Hetzelfde water dat de binnenzee vulde met sediment en een einde maakte aan Atlantis.
“De hele site strekt zich uit over een oppervlakte van 160 kilometer, van de Atlantische Oceaan tot de Middellandse Zee”, aldus Akers. “Ongeveer in het midden van al die nederzettingen was een gigantische binnenzee van 100 kilometer lang, waarin verscheidene eilanden lagen. Sommige waren natuurlijk, andere door de mens gemaakt. Het hoofdcomplex bestond uit twee platformen van waaruit je de hele eilandengroep kon zien. We weten niet wanneer de beschaving gesticht werd, maar vermoeden dat ze verdween op het einde van de laatste ijstijd, zo’n 10.000 jaar geleden.”
Tsunami’s
Volgens Akers is er nergens ter wereld iets soortgelijks te vinden en komen de structuren in dimensie exact overeen met wat Plato schreef. Twee tsunami’s – eentje in 1500 voor Christus en eentje in 200 na Christus – zouden de laatste resten van de eilanden verzwolgen hebben.
Het bedrijf liet intussen een documentaire filmen over de ontdekking – Atlantica – die later uitkomt. Er werd al een trailer online gezet. Met het project hoopt Merlin Burrows het gebied te beschermen voor de toekomst en fondsen te verzamelen voor verder onderzoek.
Greek Culture Ministry/ APTenea, de verloren stad.
WETENSCHAPDe legende van het paard van Troje is wereldberoemd, maar het verhaal van verloren stad Tenea is minder bekend. Geen wonder want archeologen twijfelden over het bestaan ervan. Tot nu. Recente vondsten verraden het weemoedige verhaal van een groep buitenstaanders die verbannen werd naar het zuiden van Oud Korinthe.
Volgens de legende wisten de Grieken Troje te veroveren met een geniepige list. Ze bouwden een reusachtig houten paard waarin soldaten zich verstopten. Dat paard haalden enkele nietsvermoedende inwoners naar binnen waarna de Grieken tevoorschijn kwamen en de stad veroverden.
Wat er met de oorspronkelijke inwoners van Troje gebeurde, wordt meestal achterwege gelaten in de Griekse mythologie. Velen wachtten immers een gruwelijk lot, anderen werden volgens historische verhalen verbannen naar de verloren stad Tenea. En recente vondsten bevestigen die verhalen. Dat kondigde het Grieks ministerie van Cultuur aan.
De eerste inwoners van de stad waren Trojaanse krijgsgevangen die verbannen werden uit eigen stad, maar wel toestemming kregen van de bezetter om een nieuw stadje te bouwen. En dat deden ze met succes want Tenea transformeerde van een plek voor buitenstaanders naar een stad met een eigen regering. Het is overigens de enige stad die ongedeerd werd gelaten na de inval van de Romeinen.
Huzarenstuk
De stad, geregeerd door oorlogsgevangenen, hield archeologen decennialang in de ban. Zeer periodieke vondsten plaagden onderzoekers en leverden beperkt bewijs van het bestaan van de stad. Zo werd er een marmeren beeld van een jongeman (Kouros van Tenea) opgegraven. Verder nog ontdekten archeologen honderden jaren geleden al een sarcofaag met het skelet van een vrouw. En de vondsten situeerden zich allemaal in de regio ten zuiden van Oud Korinthe.
EPAKouros.
Tenslotte werden archeologen in 2013 aangemoedigd om wat meer moeite te steken in de opgravingen in die regio. “Het is dankzij een plotse hoge concentratie aan keramiek en architecturale overblijfselen dat we de site ontdekten”, aldus het team Griekse archeologen. Toch konden die restanten geen hard bewijs leveren voor het bestaan van de stad Tenea, zoals die in oude verhalen omschreven wordt.
Romeins-Griekse beschaving
Gelukkig bracht de recente vondst eindelijk verlossing: de stenen muren tonen de structuur van een nederzetting die zo’n 3.000 jaar oud is. De archeologen wisten deuropeningen, muren en vloeren te onderscheiden en konden zo de mysterieuze stad een beetje minder mysterieus maken. Zo ontdekten ze ook artistieke werken waarbij de Griekse en Romeinse beschavingen samenkomen. “De overblijfselen dienden vele doelen. Een ervan was voldoen aan zowel de Griekse als de Romeinse culturele codes”, aldus de Griekse archeologen. Dat bewijst meteen dat de Romeinen het stadje van oorlogsgevangenen ongedeerd lieten in 146 voor Christus.
WETENSCHAPWetenschappers hebben onder een gletsjer in het noordwesten van Groenland een gigantische krater ontdekt. Ze denken dat die veroorzaakt is door de inslag van een meteoriet en als dat klopt, zou dat nieuw licht kunnen werpen op een controversiële theorie over het massaal verdwijnen van een heel aantal diersoorten op het einde van de laatste ijstijd.
Een verslag van de ontdekking is te lezen in het nieuwste nummer van het vakblad Science Advances. De krater zou 31 kilometer breed zijn en zo tot de 25 grootste inslagkraters op aarde behoren. Hij zou 1 kilometer onder de Hiawatha Gletsjer zitten en de eerste ooit zijn die onder ijs wordt aangetroffen.
Al in 2015 werd er voor het eerst een glimp van de krater waargenomen. Wetenschappers vlogen toen over het gebied met lasers en radars om het in kaart te brengen. Dat was een onderdeel van ‘Operation IceBridge’, van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
De scans werden publiek gemaakt en een groep van Deense glaciologen – die gletsjers bestuderen – merkte iets vreemds op bij het bekijken van de data: een gigantische uitsparing in de vorm van een kom in het gesteente onder het ijs. “We vroegen ons meteen af of het een inslagkrater kon zijn”, aldus Joseph MacGregor, een van de auteurs van de paper. “We lachten eerst. Maar het kon.”
Om een nog duidelijker beeld te krijgen werden in mei 2016 nieuwe vluchten uitgevoerd over het gebied, met nieuwe en nog gevoeliger apparatuur. In juli werd er ook een grondteam op uitgestuurd dat de omliggende structuren in kaart bracht en stalen verzamelde van sediment dat van onder de gletsjer was gekomen. Daardoor kreeg het team een nog gedetailleerder beeld van de krater.
AFPOp de foto is de gletsjer Hiawatha te zien. De krater bevindt zich bijna 1 kilometer onder het ijs.
Hij bleek 320 meter diep en in het midden zat een verhoging van tussen de 50 en de 70 meter hoog. Volgens gletsjergeoloog Kurt Kjaer van de universiteit van Kopenhagen – de hoofdauteur van de studie – iets wat je kan verwachten als je aanneemt dat het om een inslag gaat. In het sediment vonden de wetenschappers ‘geschokte kwarts’, een zeldzame vorm van het mineraal die ontstaat als er erg veel energie vrijkomt. Zoals bij een inslag van een meteoriet.
Op basis van de vorm van de krater, kan hij volgens de wetenschappers veroorzaakt zijn door een meteoriet van 1 kilometer breed en 11 tot 12 ton zwaar.
Boren
De onderzoekers willen nu nog meer analyses uitvoeren op het materiaal dat ze hebben en meer materiaal verzamelen op de site zelf. In het ideale geval zouden ze dwars door de gletsjer heen kunnen boren, maar dat zou een moeilijke en dure operatie worden. Het is echter noodzakelijk als ze hun vermoedens wetenschappelijk bevestigd willen zien.
Thinkstock
Wanneer de meteoriet precies ingeslagen kan zijn, is ook nog niet duidelijk. Ook daarvoor is meer onderzoek nodig. Op basis van de gegevens die de onderzoekers hebben, moet het gebeurd zijn toen de gletsjer er al was en zou de meteoriet een gat in het ijs geslagen hebben. “Het is waarschijnlijk minder dan 3 miljoen jaar geleden gebeurd, vermoedelijk tussen 12.000 en 15.000 jaar geleden”, aldus MacGregor.
Controversiële theorie
Als dat effectief klopt, kan dat nieuw licht werpen op een controversiële theorie – de Jonge Dryas impact hypothese – die aanvoert dat er tussen 10.900 en 12.900 jaar geleden op het einde van de laatste ijstijd een gigantische inslag plaatsvond in Noord-Amerika. Die zou grote bosbranden hebben doen ontstaan, die leidden tot het uitsterven van grote zoogdieren zoals de mammoet en de mastodont en zelfs de menselijke Cloviscultuur. Groot probleem met die theorie was tot nu toe dat er nergens een inslagkrater gevonden kon worden. Maar dat kan deze ontdekking misschien oplossen. “Het is erg speculatief”, aldus nog MacGregor. “Maar als het klopt, kan dat de menselijke geschiedenis helemaal door elkaar schudden.”
WETENSCHAPAls tektonische platen -stukken van de aardkorst- onder elkaar duiken, wordt er drie keer meer water onder het aardoppervlakte gezogen dan oorspronkelijk gedacht werd. Dat blijkt uit recent onderzoek dat in het tijdschriftNature verscheen. Zal onze planeet zichzelf niet uitdrogen op die manier?
De oppervlakte van de aarde bestaat uit zeven grote tektonische platen en acht kleinere. Die platen verschuiven jaarlijks enkele millimeters (5 tot 85 millimeter), op een zeer traag tempo. Dat proces wordt aangeduid met de wetenschappelijke term ‘platentektoniek’. Wanneer de aardplaten verschuiven wordt er een beetje water mee onder de aardkorst getrokken. Maar dat beetje blijkt drie keer meer te zijn dan eerst gedacht werd.
Dat roept natuurlijk een aantal vragen op. Hoe komt het dat wetenschappers zich zo lang vergisten, wordt de inhoud van onze oceanen daardoor kleiner, en zal de aarde zichzelf uiteindelijk uitdrogen waardoor er binnenkort geen oceanen meer bestaan?
Wetenschappers veronderstelden jarenlang dat de hoeveelheid water die onder de aardkorst verdwijnt veel kleiner zou zijn. Dat komt omdat er ook wat water vrijkomt bij de beweging die de aardplaten maken. Er is geen water vermist, de inhoud van de oceanen bleef met andere woorden tamelijk stabiel. Dat veronderstelt dat de hoeveelheid die naar buiten wordt gestuwd ongeveer gelijk is aan de hoeveelheid die onder de aardoppervlakte verdwijnt.
Aardbevingen en tsunami’s
Voor onze oceanen maakt de grotere hoeveelheid water die de aarde opslokt dus geen groot verschil. Anderzijds speelt de hoeveelheid wel een belangrijke rol bij het ontstaan van aardbevingen en tsunami’s.
De aanwezigheid van water kan de temperatuur waarop gesteente smelt immers sterk beïnvloeden. Daardoor draagt het water onder de aardoppervlakte bij tot de ontwikkeling van magma –het vloeibare gesteente dat ook in de vorm van lava uit vulkanen stroomt. Die magma doet de platen trouwens ook bewegen. Wanneer de hoeveelheid magma groter wordt, kan een tektonische plaat plots sneller verschuiven. En door het enorme gewicht van de aardplaten kan de verschuiving een grote spanning creëren. Vervolgens barst die in één ruk los, in de vorm van een aardbeving.
De nieuwe bevindingen kunnen helpen bij het accurater voorspellen van zulke aardbevingen.
Getty Images/iStockphotoGebarsten stenen als gevolg van een (lichte) aardbeving.
Vertragingen
Voor hun onderzoek bestudeerden wetenschappers hoe snel de trillingen van aardbevingen zich voortbewegen. Eenmaal die beweging vertraagt, ontstaat een subductiezone waarbij een oceanische aardplaat –zwaarder dan de continentale platen- onder een continentale schuift en water met zich meetrekt. Aan de hand van de vertragingen konden ze de breuken detecteren die zich vulden met water.
Tektonische platen
De zes grote tektonische platen zijn de Afrikaanse, de Antarctische, de Australische, de Euraziatische, de Noord-Amerikaanse, de Pacifische en de Zuid-Amerikaanse Plaat. Daarnaast zijn er nog acht kleinere platen.
AFPZo ziet het oppervlak van Barnard b er volgens astronomen uit.
WETENSCHAP & PLANEETAstronomen hebben een nieuwe ‘superaarde’ ontdekt op amper zes lichtjaren van de aarde. Dat is uniek, want het is de op één na dichtstbijzijnde exoplaneet. De planeet draait rondjes rond de Ster van Barnard en krijgt daarom de naam Barnard b. Zo staat te lezen in het wetenschappelijke tijdschrift ‘Nature’.
In de afgelopen twintig jaar ontdekten onderzoekers een paar duizend exoplaneten, planeten bij andere sterren dan de zon. Daar zitten veel ‘superaardes’ tussen: planeten die een flinke slag groter zijn dan de aarde en een paar keer zo zwaar. Uit onderzoek blijkt dat Barnard b minstens 3,2 keer zoveel massa heeft dan onze aarde.
Wetenschappers onthullen dat er geen leven mogelijk is op Barnard b. De planeet doet immers 233 dagen over een rondje rond zijn moederster, een zogeheten rode dwerg. Dat is een kleine, koele ster die maar weinig licht geeft. Daardoor krijgt de planeet maar 2 procent van de hoeveelheid licht en energie die de aarde van de zon krijgt.
Daarnaast is de afstand tussen Barnard b en de moederster klein: ongeveer 0,4 keer de afstand tussen de aarde en de zon. Hoewel de planeet zich dichtbij de moederster bevindt, is het op Barnard b bijzonder koud, zo’n -170 graden Celsius. Er is met andere woorden geen vloeibaar water, een noodzakelijke voorwaarde voor de levensvormen die we tot nu toe kennen.
“De ontdekking van de planeet biedt astronomen de mogelijkheid om theorieën over het ontstaan, de evolutie en de fysica van exoplaneten te toetsen”, zo zegt het European Southern Observatory (ESO). Een filmpje, gemaakt door het ESO, toont hoe het oppervlak van Barnard b er vermoedelijk uitziet:
MEDISCHSoms is er een duidelijke bron, zoals wegverkeer of de warmtepomp van de buren, maar vaak registreren zelfs de scherpst afgestelde microfoons helemaal niets. “Dit is bijna niet te overleven.”
Dirk van der Plas (57) noemt het niets minder dan een constante marteling. Hij formuleert bedachtzaam en zachtjes. Dan staat de man met donkergrijs kuifje op van de rode bank in zijn kleine woonkamer en knijpt zijn ogen halfdicht. “Ik hoor het nu heel hard.”
Wat precies? De brom. Voor veruit de meeste mensen klinkt het doodstil hier in het Groningse Saaksum, een pittoresk dorpje met zo’n honderd inwoners en omgeven door weiland. Nou ja, vogels hoor je, en op deze zonnige dag ook het zachte geritsel van de bladeren van zijn walnootboom. Maar Van der Plas heeft de pech daarbovenop een snoeihard laagfrequent geluid te horen.
Lage tonen dus, iets wat zij die het horen als een constante bromtoon omschrijven. “Alsof hier voor de deur een vrachtwagen stationair staat te draaien. En niet minder zacht ook.” Veel van hen voelen de trillingen ook, alsof ze voor een grote luidspreker in een concertzaal staan. “En ik ervaar ook een soort elektrische prikkel tegen mijn oren, alsof iemand er een batterij tegenaan houdt.”
Inmiddels hoort en voelt bijna 10 procent van de mensen het gebrom soms, blijkt uit een rapport dat het Nederlandse RIVM onlangs uitbracht. Dat is veel. Van die mensen ondervindt ongeveer 2 procent ‘ernstige hinder’. En hun aantal groeit, zo toont een inventarisatie van alle meldingen die gemeentes binnenkregen de laatste jaren. Stichting Laagfrequent Geluid, waar Van der Plas voorzitter van is, kreeg vorig jaar 633 meldingen binnen – een record van zijn jonge stichting. Vier op de vijf melders slaapt er slecht door. Zij zijn verspreid over het hele land, al is de problematiek in sommige steden en regio’s groter dan elders.
Duister
Experts tasten nog bijna volledig in het duister over de oorzaken. Soms is er een duidelijke bron, maar vaak registreren zelfs de scherpst afgestelde microfoons helemaal niets. In die gevallen lijken de problemen niet te verklaren met een beter gehoor van mensen als Van der Plas. Daar moet iets anders aan de hand zijn. Ondertussen merken de meeste buren of visite er niets van. Eén buurman hoort het soms, vooral in de winter. Af en toe horen ze de brom tegelijkertijd aanzwellen, als ze samen koffiedrinken.
Het is fijn als er een duidelijke bron is. “We zagen veel casussen langskomen die gewoon te verhelpen waren”, zegt RIVM-onderzoekster Irene van Kamp. “Denk aan een woonschip dat zijn eigen elektriciteit opwekt met een zwaar dreunende dieselmotor. Die kun je dan beter isoleren, en dat kan veel klachten van omwonenden ineens doen verdwijnen.” In andere gevallen is het een warmtepomp waarmee de buren hun stroom opwekken in de tuin, of een cv-ketel die niet goed hangt. “Bij het Zuid-Hollandse Nesselrode bleek wegverkeer de boosdoener.”
Lange geluidsgolven
De pech is dat lage tonen van windmolens, fabrieken of snelwegen zich door bijna niets laten stoppen. De lange geluidsgolven van lage tonen glijden moeiteloos door geluidswal en muurisolatie, en ook zogeheten ‘stil asfalt’ helpt alleen tegen ‘gewoon’, voor iedereen hoorbaar geluid. Dat maakt dat je soms heel ver moet fietsen om op de bron te stuiten. “En het maakt dat veroorzakers vaak niet weten dat zij mensen zo ver weg verstoren met gebrom”, zegt Van Kamp.
Maar vaak lijkt er überhaupt geen bron in de omgeving te zijn en dan begint de wanhoop pas echt. Van der Plas krijgt daar dagelijks mailtjes over. “Soms beginnen die met het woord ‘HELP’. Anderen moeten spontaan huilen, zodra ze voor het eerst op de site van mijn stichting kijken. Zij zien dat ze niet de enige zijn die het gebrom hoort. Ze beseffen: ‘Ik bén niet gek’.”
Van der Plas en zijn lotgenoten hebben drie problemen. Ten eerste natuurlijk het constante gebeuk in hun oren en lichaam. Maar ook dat de medische wetenschap hun tot op heden geen enkel zicht op oplossingen of uitleg kan bieden. En tot slot het onbegrip van hen die niets horen – de ruime meerderheid van de wereldbevolking.
Als straling zo hard staat dat het zenuwen activeert, verwacht je dat probleem ook in andere organen zoals het oog.
Bernhard Englitz , Biofysicus
Want dit probleem beperkt zich niet tot Nederland. In Canada woont biofysicus Glen MacPherson, werkzaam aan de universiteit van British Columbia. Hij heeft zelf last en richtte er een meldpunt voor op: thehum.info (the hum is Engels voor ‘de brom’). Iedereen kan op een wereldkaart precies aangeven waar hij ‘de stationaire vrachtwagen’ hoort. Die wereldkaart is inmiddels goed roodgekleurd van iedereen die dat deed. ‘We proberen daarmee zo goed mogelijk uit te zoeken wat de geplaagde regio’s gemeen hebben’, mailt MacPherson. ‘Dat antwoord is er nog niet.’
Omdat het dus moeilijk is de bron te vinden, en er vaak überhaupt geen geluid gemeten wordt, wijst Van der Plas in Saaksum op een andere mogelijke schuldige: straling. “Bijvoorbeeld van telefoonmasten of elektriciteitskabels.” Volgens hem zouden elektro-magnetische velden het binnenoor zo kunnen stimuleren dat iemand geluiden ervaart.
“Ook activeren die velden het brein wellicht op andere plekken, waardoor het gevoel van trilling ontstaat.” Hij wil dat er veel meer onderzoek komt naar straling als veroorzaker van de bromtoon. “Ik weet niet hoe het precies zou moeten werken – ik ben geen wetenschapper. Ik zoek gewoon naar mogelijke oorzaken.” Het zou wel verklaren waarom hij en anderen er in het hele land last van hebben, zegt hij.
Maar volgens MacPherson lijkt elektromagnetische straling geen gemene deler, zegt hij op basis van eigen experimenten. Daarvoor ging hij in een zelfgebouwde ruimte staan die alle straling buitenhield, waarop de brom in zijn oren onverminderd doorzong. Ook de Nijmeegse biofysicus Bernhard Englitz heeft vraagtekens bij het stralingidee. “Als straling zo hard staat dat het zenuwen activeert, verwacht je dat probleem ook in andere organen zoals het oog. Maar daar lijken deze mensen geen last van te hebben.”
Tinnitus
MacPherson houdt rekening met een paar mogelijke oorzaken. Misschien zorgt ondergrondse activiteit – lang doorzeurende aardbevingen, bijvoorbeeld – voor de gehoorde trillingen. Maar waarschijnlijker lijkt hem iets vergelijkbaars met tinnitus, de hoge piep die beter bekendstaat als oorsuizen. Dat is ‘intern geluid’ dat de hersenen dénken te horen. In de oren van tinnituspatiënten zijn de trilhaartjes beschadigd. Daardoor geven die minder signalen door aan de hersenen. Die gaan die leegte dan maar zelf invullen, waardoor het lijkt of er een constante piep aanwezig is.
Ook onderzoeker Englitz oppert dat een deel van de groep een variant van tinnitus zou kunnen hebben. “Door lang in hard en laag geluid te staan, beschadigt vooral het gedeelte van het oor dat dat lage geluid registreert. Dan kan het brein dat hiaat aan signalen daaruit zelf gaan inkleuren, waarop de persoon juist die lage toon constant hoort.” Een soort ‘brom-tinnitus’.
Mensen schamen zich. Ook in mijn dorp zullen sommigen me wel voor gekke gerritje hebben uitgemaakt.
Dirk van der Plas
MacPherson heeft tegelijkertijd sterke twijfels en kanttekeningen bij zijn meest waarschijnlijke hypothese. De door hard geluid veroorzaakte tinnitus is van alle tijden, maar de bromtoon lijkt een recent fenomeen. En patiënten die lijden aan zowel tinnitus als de brom stellen dat deze twee totaal verschillend bij ze binnenkomen. Ook Van der Plas zegt vanachter zijn koffie dat zijn brom echt van buiten komt, terwijl hij tijdelijke oorsuis na een hard optreden van binnenuit ervaart.
Hij wil zelfs niets weten van de suggestie dat het iets als tinnitus kan zijn. “Dat leidt de aandacht af van onderzoek naar de echte oorzaken. En ik weet zeker dat het iets anders moet zijn. De bestuursleden van mijn stichting en ik horen de brom soms op dezelfde dagen harder worden. Maar we zitten verspreid over Nederland – Almere, Haarlem, Deventer en ik in Saaksum. Dan kán het dus niet in ons eigen hoofd zitten.” Voor dat laatste heeft ook biofysicus Englitz geen verklaring.
Bij Van der Plas begonnen de problemen op 22 november 2009. “Specifiek, ja. Bijna iedereen die er last van heeft, herinnert zich de precieze dag nog dat het begon. Zo intens is het.” Dan begint het zoeken. “Hoofdschakelaar in huis uitdoen, rondjes door de buurt fietsen, met de buren praten of zij ook last hebben.”
Al is dat praten voor veel mensen lastig, vervolgt hij. “Ze schamen zich. Zij horen iets waar de rest stilte ervaart. Ook in mijn dorp zullen sommigen me wel voor gekke gerritje hebben uitgemaakt.” Dat is een van de redenen dat zo weinig mensen ervan weten, stelt hij. “Gelukkig komt daar langzaam verandering in. Het helpt dat het RIVM onze problemen erkent.”
Cognitieve gedragstherapie
Niet elke instantie gaat er zo mee om. Gemeentelijke gezondheidsdiensten (ggd’s) handelen meldingen van een bromtoon vaak bot af, vindt Van der Plas. “Ze zeggen: ‘Het uitvoeren van een meting heeft geen zin, er wordt toch geen bron gevonden’. En bieden daarna cognitieve gedragstherapie aan om met de hinder te leren omgaan.” Dat steekt hem enorm. “Ze spreken je vaak belerend toe.”
Het helpt daarbij niet dat laagfrequent geluid niet verankerd is in milieuwetgeving. Voor hoger geluid bestaan duidelijke normen, gemeenten kunnen daarop handhaven. Voor het toegestane geluidsniveau van bromtonen bestaat geen bovengrens. Het is daarvoor nog te moeilijk te bepalen bij welke geluidssterkte die schadelijk zijn voor het lichaam.
Van der Plas heeft weinig hoop dat zijn klachten binnenkort verholpen kunnen worden. Hij zit er nu tien jaar chronisch vermoeid door in de ziektewet. Tussen zeven en acht uur gaat hij naar bed, om door de onvaste slaap net zo vermoeid weer wakker te worden. “Bij thuiskomst gisteren was de brom loeihard”, mailt hij een dag na het interview. “Dat is amper te overleven. Het feit dat geen enkele instantie dit oppakt, dat je er dus nergens mee heen kan, is zeer pijnlijk.”
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
