The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
09-08-2018
VIDEO. Britse brandweer filmt vuurtornado bij brand in Leicestershire - HLN.be
VIDEO. Britse brandweer filmt vuurtornado bij brand in Leicestershire - HLN.be
De brandweer van Leicestershire heeft beelden vrijgegeven van een vuurtornado. Het ongewone verschijnsel gebeurde toen de brandweer een brand van kunststofpaletten aan het bedwingen was.
Het wervelende effect van vuurtornado’s ontstaat doordat de hitte van het vuur de luchtlaag aan de grond verhit en snel doet opstijgen, terwijl er aan de basis van de luchtkolom koelere lucht uit de omgeving wordt aangezogen.
Het fenomeen kan zich in principe overal voordoen waar het heet is en er brand ontstaat, maar is eerder zeldzaam. Recent kwamen er echter nog vuurtornado’s in het nieuws: ook bij de bosbranden in Californië ontstonden ze. Daar zit de aanhoudende hitte en droogte voor iets tussen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Ontdekkingsreiziger vindt ‘buitenaards ruimteschip’ in de Bermudadriehoek: “Zoiets heb ik nog nooit gezien” - HLN.be
Ontdekkingsreiziger vindt ‘buitenaards ruimteschip’ in de Bermudadriehoek: “Zoiets heb ik nog nooit gezien” - HLN.be
Bron:Daily Mail
Discovery Channel
WETENSCHAPDarrell Miklos, een ervaren ontdekkingsreiziger, zag tijdens één van zijn expedities naar oude scheepswrakken iets vreemds op de bodem van de oceaan in de Bermudadriehoek: een gigantisch object van zo’n negentig meter lang. Volgens de avonturier en zijn team is het vreemde ding “van buitenaardse afkomst”.
Ontdekkingsreiziger Darrell Miklos jaagt samen met zijn team op oude scheepswrakken op de bodem van de oceaan in het programma ‘Cooper’s Treasure’ op Discovery Channel. Deze keer trok Miklos naar een verborgen plek in de Bermudadriehoek, nabij de Bahama’s, die bezaaid is met gezonken schepen.
Om scheepswrakken op de bodem van de oceaan te vinden, gebruikt Miklos de geheime kaarten van zijn vriend en NASA-astronaut Gordon Cooper, die in 2004 overleed. In de jaren zestig stelde de astronaut ‘geheime kaarten’ samen om zo meer dan honderd magnetische ‘onregelmatigheden’ in de Caraïben vanuit de ruimte te identificeren.
Discovery ChannelEén van de 'uitsteeksels' van het vermeende ruimteschip.
"USO”
Wat de doorwinterde ontdekkingsreiziger op de bodem van de oceaan vond, overtrof zijn stoutste verwachtingen. “Het was een formatie die anders was dan alles wat ik ooit heb gezien. Het ‘ding’ was veel te groot om een scheepswrak te zijn.”
Het ding is negentig meter lang en heeft vreemde uitstulpingen. Miklos concludeerde dat het gigantische object wel een USO, een unidentified submerged object, moest zijn. “Het zag er niet uit als iets dat door de mens of natuur werd gemaakt. Ik heb een jarenlange ervaring en we identificeerden al zoveel verschillende scheepswrakken, maar zoiets heb ik nog nooit gezien”.
Naast het vermeende ruimteschip, vond de ontdekkingsreiziger ook andere bizarre formaties rondom het grote object, bedekt met een dikke laag koraal. Miklos gelooft dat ze waarschijnlijk honderden of duizenden jaren oud zijn.
Na zijn ontdekking, dook Miklos meteen in de kaarten en papieren van Cooper op zoek naar verdere aanwijzingen. De astronaut schreef ‘unidentified object’ neer op de kaart waar Miklos het vreemde object vond. Volgens Miklos moest Cooper wel verwijzen naar “iets dat niet van deze wereld was”. Nu wil Miklos samen met zijn team het zogenaamde ‘buitenaards ruimteschip’ uit het water halen voor verder onderzoek.
Gordon Cooper
Gordon Cooper was een pionier in de ruimtevaart. Maar naast zijn leven als astronaut, zou hij er een geheime agenda op nagehouden hebben. De Amerikaanse regering zou hem in de jaren zestig gevraagd hebben om naar ‘nucleaire dreigingen’ op zoek te gaan. Daarmee werden waarschijnlijk Russische onderzeeërs of nucleaire raketten bedoeld. Miklos meent dat Cooper de vreemde positie van de scheepswrakken opmerkte in de Caraïben, terwijl hij een spionagemissie vanuit de ruimte uitvoerde en daarbij een kaart creëerde.
Cooper zou Miklos lang geleden de kaarten - inclusief gedetailleerde info en exacte coördinaten - gegeven hebben nadat hij de diagnose van Parkinson kreeg en in 2004 stierf op 77-jarige leeftijd.
Of de astronaut effectief spionagewerk verrichte en de scheepswrakken in kaart bracht, wordt sterk betwijfeld. Volgens sommigen is het onmogelijk dat Cooper uit het raam van het ruimteschip kon kijken, vreemde formaties op het wateroppervlak kon waarnemen en de lengte- en breedtegraad kon noteren. Cooper nam wel degelijk foto’s vanuit de ruimte, maar niet in het gebied van de Caraïben. Bovendien zou geen enkele van die foto’s een plek kleiner dan een stad kunnen weergeven.
PEAstronaut Gordon Cooper.
Mysterie Bermudadriehoek verklaard
Voor ‘scheepswrakjagers’ zoals Miklos en zijn team is de Bermudadriehoek tussen Miami, de Bermuda-eilanden en Puerto Rico, een aantrekkelijke plek. De bodem ligt namelijk bezaaid met schepen en vliegtuigen die er in de loop der jaren zonken. Sommigen zijn ervan overtuigd dat aliens of kraters, het antwoord vormen op het misterie. Nu lijkt er toch een nieuwe wetenschappelijke verklaring te zijn voor het fenomeen.
Een groep oceanografen aan de universiteit van Southampton, het Verenigd Koninkrijk, is ervan overtuigd dat ‘rogue waves’ of monstergolven de honderden schepen lieten zinken. “Monstergolven kwamen voor in mythes en in de verhalen van schippers, maar vandaag kunnen satellieten golven meten. Golven van zo’n dertig meter werden al waargenomen en geverifieerd.”
GettyIllustratiefoto.
De monstergolven ontstaan doordat stormwinden uit drie verschillende richtingen op de plek samen komen en zo de perfecte omgeving creëren voor monstergolven. De gigantische golven maken altijd deel uit van een storm en kunnen even snel weer verdwijnen als ze opkwamen.
WETENSCHAP De zonnesonde Parker, die als alles goed verloopt zaterdag de ruimte in gaat, heeft een Belgisch kantje. Het ruimtevaartcentrum van de Universiteit van Luik heeft een van de vier instrumenten aan boord ontwikkeld: een hittecamera die de dichtheidsfluctuaties in de zonnecorona moet gaan opmeten.
De zonnesonde Parker is een project van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Parker - vernoemd naar de astrofysicus Gene Parker, die zestig jaar geleden het bestaan van zonnewind voorspelde - zal tot op iets meer dan zes miljoen kilometer van de zon naderen. Het wordt de eerste satelliet die zo dicht bij de zon cirkelt.
Bedoeling van de missie is om de energiestromen in het buitenste deel van de atmosfeer rond de zon - de corona - te onderzoeken, net als de fysische mechanismen achter de zonnewind.
APOm de enorme zonnestraling te overleven, is de Parker Solar Probe uitgerust met een elf centimeter dik koolstofcomposietschild, dat temperaturen tot 1.400 graden celcius aankan.
Telescopen
Het ruimtevaartcentrum van de universiteit van Luik ontwikkelde één van de vier instrumenten aan boord, de WISPR of Wide-Field Imager For Solar Probe Plus. Het gaat om twee telescopen die opnames maken van de corona en de zonnewind, zo legt Pierre Rochus van de Luikse universiteit uit. De telescopen kunnen niet rechtstreeks in de zonnecorona kijken, omdat het dan te heet wordt. Maar ze observeren het licht dat door elektronen en stof van kometen en andere ruimteobjecten gediffuseerd wordt.
WISPR kan daarna de link leggen met de bevindingen van de andere drie instrumenten aan boord. Het gaat onder meer om een geavanceerd toestel dat elektrische en magnetische velden en golven opmeet.
Zes jaar
Parker zal er meer dan zes jaar over doen voordat het in zijn definitieve baan rond de zon is gemanoeuvreerd. NASA maakt daarvoor gebruik van de planeet Venus, die zeven keer van dichtbij wordt genaderd. Om de enorme zonnestraling te overleven, is de Parker Solar Probe uitgerust met een elf centimeter dik koolstofcomposietschild, dat temperaturen tot 1.400 graden celcius aankan.
De zonnesonde wordt zaterdag gelanceerd vanop de lanceerbasis Cape Canaveral in het Amerikaanse Florida.
webmineral.ru'Uakitiet' is een volslagen onbekend mineraal voor wetenschappers.
WETENSCHAPRussische goudzoekers hebben in Uakit in het uiterste oosten van Rusland een volslagen onbekend mineraal ontdekt. De substantie werd nog nooit geregistreerd, laat staan bestudeerd. Wetenschappers breken zich intussen het hoofd over de afkomst van het mineraal.
De goudzoekers die in het Siberische Uakit op een stuk ruimtepuin van bijna vier kilo botsten, dachten dat ze de jackpot hadden gewonnen. Maar de realiteit bleek nog veel straffer: de steen bevatte een mineraal dat nog niemand ooit had gezien.
Na een eerste onderzoek bleek het onbekende mineraal van een meteoriet afkomstig te zijn die heel recent op aarde was neergestort. Het grootste deel van de meteoriet bestond uit ijzer en nikkel, maar twee procent bestond uit mineralen die enkel in de ruimte worden gevonden.
Verder microscopisch onderzoek leverde meer vragen dan antwoorden op, want het ruimtegesteente bevatte een mineraal dat geen enkele wetenschapper ooit had gezien. De onderzoekers gaven het mineraal de naam ‘uakitiet’ mee, naar de regio waar het werd ontdekt.
“Harder dan diamant”
Al snel ging in de Russische media het gerucht dat het mineraal harder zou zijn dan diamant, omdat de structuur van de substantie overeenkwam met de hardste stoffen ter wereld.
Hoofdonderzoeker Victor Shargyin temperde evenwel het enthousiasme: “Het mineraal is hard, maar niet zo hard als diamant.” Maar wat is het dan wel en wat betekent het voor de wetenschap?
Te klein
Omdat de stalen zo klein zijn, kunnen wetenschappers uakitiet maar oppervlakkig bestuderen. “We moeten nieuwe technologieën ontwikkelen om zulke kleine stalen te bestuderen, of we moeten een groter staal vinden”, luidt het bij de onderzoekers.
Veel zijn we dus niet wijzer geworden. De wetenschappers weten alleen dat het vreemde mineraal waarschijnlijk is ontstaan in extreem hoge temperaturen.
WETENSCHAPDat Elon Musk de kolonisatie van Mars hoog op zijn agenda heeft staan, was al een tijdje duidelijk, maar nu wakkert een ‘geheime conventie’ van zijn ruimtevaartbedrijf SpaceX de geruchten over een nieuw plan aan. Wetenschappers zien voorlopig geen mogelijkheid om Mars ooit te kunnen bevolken, maar weet Musk meer?
Wetenschappers van de University of Colorado Boulder publiceerden enkele weken geleden nog een studie: er is gewoonweg te weinig koolstofdioxide of water aanwezig op Mars om de planeet ooit te kunnen bevolken met mensen. Maar daar heeft Elon Musk duidelijk geen oren naar, de excentrieke miljardair liet duidelijk blijken dat hij nog altijd rotsvast gelooft in de kolonisatie van Mars.
“Er zit een gigantische hoeveelheid CO2 in de ondergrond die zou vrijkomen bij verwarming”, tweette hij vorige week. “Met genoeg energie van een artificiële of natuurlijke zon, kan je elke grote steen aardeachtig maken.”
Geheime conventie
Met die tweet ging Musk lijnrecht in tegen de studie van de University of Colorado Boulder. Kletst de SpaceX-oprichter dan uit zijn nek of heeft hij echt een plan? Een ‘geheime’ conventie voedt alvast de geruchten dat Musk op een plan aan het broeden is.
SpaceX zou uitnodigingen rondsturen voor een ‘Mars Workshop’ op de, jawel, University of Colorado Boulder, dezelfde universiteit die alle hoop op marskolonisatie de grond in boorde. Naar verluidt zullen tientallen topwetenschappers en –ingenieurs de conventie bijwonen en ook enkele vooraanstaande NASA-wetenschappers staan op de gastenlijst.
Musk is als de dood voor lekken, want hij draagt alle genodigden op de conventie geheim te houden. Zowel de inhoud van de bijeenkomst als de identiteit van de aanwezigen moeten geheim blijven.
Creative Commons/Max PixelDe solitaire planeet bevindt zich op zo'n 20 lichtjaren van de aarde.
WETENSCHAP & PLANEETWetenschappers hebben voor het eerst radiostraling ontdekt van een “object van planetaire massa” buiten ons zonnestelsel, dat niet bij een ster hoort. Het hemellichaam, bijna 13 keer zwaarder en 20 procent groter dan Jupiter, zweeft in zijn eentje door de ruimte op zo’n 20 lichtjaren van de aarde.
Zowel de massa van het object als de enorme kracht van zijn magneetkracht tart alle kennis van astronomen over hemellichamen in de diepe ruimte. Het object werd voor het eerst gespot in 2016, met behulp van de Very Large Array-telescoop (VLA) in New Mexico. Aanvankelijk werd het beschouwd als een bruine dwerg, zeg maar een ‘mislukte ster’. Bruine dwergen zijn moeilijk te categoriseren. Ze zijn te groot om als planeet beschouwd te worden, en niet groot genoeg om een ster te zijn. Veel is er nog niet geweten over deze mysterieuze hemellichamen. De eerste werd pas waargenomen in 1995. Wetenschappers probeerden meer te ontdekken over de magnetische velden en radio-emissies van vijf bruine dwergen, toen bleek dat dit object wel eens iets anders zou kunnen zijn.
Het object, met de welluidende naam SIMP J01365663+0933473, bleek veel jonger dan de andere. Die leeftijd wijst er volgens de onderzoekers op dat ze hier niet te maken hebben met een ‘mislukte ster’, maar dat ze mogelijk een losgeslagen planeet ontdekt hebben.
Gloed
“Dit object situeert zich op de grens tussen een planeet en een bruine dwerg”, zegt onderzoeker Melodie Kao, astronoom aan Arizona State University. “De verrassingen die dit object in petto heeft, kan ons helpen om de magnetische processen op sterren én planeten te begrijpen.”
Het hemellichaam heeft, net als sommige bruine dwergen, immers een gloed die vergelijkbaar is met het noorderlicht op aarde, ondanks het gebrek aan zonnewinden die hier doorgaans voor verantwoordelijk zijn. Het is het radiosignaal van deze gloed dat de onderzoekers toeliet het object te ontdekken.
Een analyse van het onderzoeksteam, die gepubliceerd werd in The Astrophysical Journal, toonde aan dat het magnetische veld van de planeet ongelooflijk krachtig is: zo’n 200 keer sterker dan dat van Jupiter. Dat zou mogelijk kunnen verklaren waarom het object zo’n sterke gloed heeft.
DIERENVan een straf staaltje teamwerk gesproken: honderdduizenden mieren hebben een imposante brug gevormd, zodat ze samen een groot wespennest konden aanvallen.
De constructie begint vanaf de dakgoot en eindigt aan de onderkant van de korf. “Bij dit soort aanvallen gaan de wespen er normaal gezien als een wervelwind vandoor”, aldus biologen. “De mieren blijven daar zitten tot ze het volledige nest geplunderd hebben. Ze nemen alle larven en eitjes mee. Ook de wespen die niet wisten te vluchten, zijn een vogel voor de kat.”
Waarom het leger mieren de aanval niet gewoon via het plafond inzette? Daar blijkt een heel logische verklaring voor te bestaan. “Veel miersoorten vinden het niet zo evident om ondersteboven te lopen. Het is op die manier ook lastiger om de buit te transporteren. Voor hen is het dus gewoon veel efficiënter om een spoor te volgen dat eerst naar beneden en dan naar boven loopt.”
APEric Boe, Sunita Williams, Christopher Ferguson, Josh Cassada en Nicole Mann.
WETENSCHAP In het Johnson Space Center in Houston (Texas) stelt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA de negen astronauten voor die naar de ruimte vliegen met raketten van privébedrijven.
Sinds het einde van het spaceshuttleprogramma in 2011 heeft de NASA geen astronauten meer de ruimte ingestuurd vanop Amerikaanse bodem. De Amerikaanse organisatie werkte de voorbije jaren samen met Rusland voor haar ruimtereizen.
NASA-directeur Jim Bridenstine zegt dat de aankondiging hopelijk een nieuw tijdperk inluidt voor het Amerikaanse ruimtevaartprogramma.
Het nieuwe team, zeven mannen en twee vrouwen, zou volgend jaar al de ruimte ingestuurd worden. Daarvoor wordt gebruikgemaakt van raketten van twee privébedrijven, Boeing en SpaceX. De NASA laat weten dat de eerste testvlucht met de nieuwe bemanning in april zal plaatsvinden met een SpaceX-Dragoncapsule.
Voor die testvlucht zijn twee astronauten geselecteerd: Michael Hopkins en Victor Glover. Hopkins heeft al 166 dagen doorgebracht aan boord van het ISS, maar voor Glover is het de eerste ruimtereis.4
APVictor Glover, Michael Hopkins, Robert Behnken, Douglas Hurley, Nicole Mann, Christopher Ferguson, Eric Boe, Josh Cassada en Sunita Williams.
WETENSCHAP & PLANEET Wetenschappers van de Cambridge University hebben zopas bekendgemaakt dat ze een aantal exoplaneten – planeten buiten ons zonnestelsel – hebben ontdekt waarop de omstandigheden zo gunstig zijn dat er aards leven kan ontstaan. Zo staat in het wetenschappelijke tijdschrift Science Advances te lezen. “Het brengt ons een beetje dichterbij het antwoord of we alleen in het universum zijn”, klinkt het.
UV-licht zou op de recent ontdekte exoplaneten eenzelfde chemische reactie kunnen veroorzaken als bij het ontstaan van onze planeet. De temperaturen zouden gunstig genoeg zijn, waardoor ook meteen de aanwezigheid van vloeibaar water op de exoplaneten tot de mogelijkheden behoort volgens de onderzoekers. “Deze studie stelt ons in staat om de beste plaatsen voor onze zoektocht naar leven te vinden,” zegt dr. Paul Rimmer, hoofd van het onderzoeksteam.
Hetzelfde onderzoeksteam voerde eerder al een reeks experimenten uit om te achterhalen wat er gebeurt als waterstofcyanide en waterstofsulfietionen worden blootgesteld aan UV-licht. Uit de resultaten bleek dat dit proces bouwstenen opleverde om leven te vormen. Zonder UV-licht was dit niet mogelijk.
“Ik onderzocht vervolgens welke lichtdeeltjes er in de lampen zaten”, vertelt dr. Rimmer. “In een volgende stap zal dat licht vergeleken worden met het licht van verschillende sterren. Op dit moment hebben we maar één voorbeeld - de Aarde - en dus is het logisch dat we eerst naar vergelijkbare plaatsen zoeken,” verklaart de wetenschapper.
“De frictie die ontstond en nog zou kunnen ontstaan, waardoor het begin van leven mogelijk is, fascineert ons eindeloos”, zegt Sutherland, een medewerker van het onderzoeksteam. “We weten nog steeds niet precies hoe het leven is ontstaan, hoewel we al veel weten over de gunstige omstandigheden.”
Zoektocht
Bovendien is er volgens de onderzoekers een belangrijk onderscheid tussen wat “noodzakelijk” en “voldoende” is. “Bouwstenen zijn noodzakelijk, maar misschien niet voldoende: het is best mogelijk dat je de bouwstenen mixt en dat er niets zal gebeuren. Maar hoe dan ook, moet je wel zoeken naar de plekken waar de noodzakelijke bouwstenen aanwezig zijn”, klinkt het.
Dat blijkt een aartsmoeilijke opdracht voor wetenschappers. Ons waarneembaar universum telt immers zo’n 700 miljoen triljoen planeten.
Als het klopt wat wetenschappers beweren in het vakblad ‘Doklady Biological Sciences’, zijn deze wormen maar liefst 41.700 jaar oud. Het gaat om twee geslachten, de zogeheten Plectus en de Panagrolaimus, die in de Siberische permafrost verbleven en bijna 42.000 jaar geleden aan een winterslaapje begonnen. Tienduizenden jaren hebben ze in een ijslaag overleefd. Onderzoekers die bodemmonsters verzamelden, vonden de dieren. In het laboratorium werden de wormen in een petrischaaltje tot een temperatuur van 20 graden Celsius opgewarmd. Na enkele weken kwam er beweging in: de rondwormen, allebei vrouwelijk, kropen rond en gingen weer eten. Het zou gaan om ’s wereld oudste levende dieren.
“Rondwormen kunnen heel goed tegen bevriezing”, zegt nematoloog Wim Bert (UGent). “Dat fenomeen is natuurlijk al veel langer bekend. Ik doe het zelf ook voor practicalessen. Vooral de lange duur is hier opvallend. Er wordt nu snel gesproken over het opnieuw tot leven wekken van andere, grotere dieren of het invriezen van mensen, maar op dat vlak heb je weinig aan de rondwormen. De wormen hebben geen hersenen. Die invriezen en weer tot leven brengen, is veel moeilijker en ligt nog ver weg.” (DM)
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Mars staat vanavond op dichtste punt in 15 jaar en het is niet enige planeet die je deze zomer goed kan zien met blote oog - HLN.be
Mars staat vanavond op dichtste punt in 15 jaar en het is niet enige planeet die je deze zomer goed kan zien met blote oog - HLN.be
Koen Van De Sype
Bron:Eigen Berichtgeving
Reuters
WETENSCHAP & PLANEET 57,6 miljoen kilometer lijkt misschien ver, maar in termen van planeten is dat relatief. Vanavond staat Mars op precies die afstand van de Aarde en dat is het dichtste dat de rode planeet al kwam in 15 jaar. Het betekent meteen ook dat je hem extra goed kan zien. “Wie vanavond niet kan kijken, hoeft niet te treuren, want Mars blijft ook de komende weken goed zichtbaar. Net als een reeks andere planeten”, zegt Marc Van den Broeck van Volkssterrenwacht Urania.
Hoe uitzonderlijk is het dat Mars zo dichtbij staat?
Als je weet dat de minimale afstand tussen de Aarde en Mars 54,6 miljoen kilometer is en de maximale afstand 401 miljoen kilometer: best uitzonderlijk. In 2003 stond Mars nog dichter: op 55,7 miljoen kilometer. Dat was het dichtste in 60.000 jaar. Pas in 2287 zal dat nog eens gebeuren.
Is Mars nu extra groot? “Nee, en zeker niet zo groot als de maan zoals soms beweerd wordt op het internet”, aldus Marc Van den Broeck. “De maan is met haar straal van 1.738 kilometer maar de helft zo groot als Mars, maar omdat ze op amper 384.400 kilometer van de Aarde staat, zal ze er altijd groter uitzien. Mars is met een gemiddelde afstand van 225 miljoen kilometer altijd maar een stip aan de hemel.”
Wanneer moet ik omhoog kijken? “Mars zal vanavond vrij laat opkomen”, aldus Van den Broeck. “Dat zal rond middernacht zijn.”
Waar moet ik precies kijken?
“Ga op een open plek staan en kijk in zuidoostelijke richting vlak boven de horizon”, zegt Van den Broeck. “In de stad is de kans dat je iets ziet - zelfs bij helder weer - beperkt.”
Wat is er te zien?
Een oranjerode stip, die helderder is dan anders. “Je kan de planeet met het blote oog zien. Maar wie een verrekijker heeft, zal het schouwspel nog beter kunnen waarnemen”, aldus Van den Broeck.
Mis je iets als je vanavond niet kan kijken?
Nee, want ook de komende weken is Mars nog te zien. “Deze weken is het verschil in afstand tussen de Aarde en Mars enkele duizenden kilometers, wat op de totale afstand amper een verschil maakt in waarneembaarheid”, klinkt het bij Urania. De volgende keer dat Mars relatief dicht bij de Aarde zal staan, is in oktober 2020. Dan is de planeet 62,1 miljoen kilometer van ons verwijderd.
Wat is er de komende weken nog te zien?
Heel wat, want ook Venus, Jupiter en Saturnus zijn met het blote oog te zien aan de nachtelijke hemel, vlak boven de horizon. Venus is ’s avonds een helder witte stip in het westen. Ze gaat een uur na de zon onder. Jupiter is zichtbaar als een witte stip in het zuidwesten en gaat voor middernacht onder. Saturnus is een geelachtige stip in het zuiden, rechts van Mars.
Zijn de omstandigheden vanavond niet goed door slechte zichtbaarheid of slecht weer en wil je toch niets missen? NASA zet een livestream op vanuit het Griffith-observatorium in Los Angeles en daarop kan je alles volgen.
AFPDe bloedmaan gisteravond tussen standbeelden van de Griekse goden Hera en Apollo in het centrum van Athene.
Heeft u ook kunnen meegenieten van de totale maansverduistering? Het bijzonder uniek spektakel van vrijdagavond was meteen de langste van de eeuw. Tussen 22.22 uur en 23.15 uur stond de maan volledig in de schaduw van de aarde staan en kleurde ze bloedrood. Dat leverde prachtige beelden op.
De maansverduistering bereikte haar hoogtepunt om 22.22 uur. Ze was minstens gedeeltelijk te bewonderen in Europa, het Midden-Oosten, Afrika, Australië en het grootste deel van Azië en Zuid-Amerika. Van overal werd het spektakel met grote belangstelling gevolgd, met prachtige foto’s als resultaat.
Het was een uitzonderlijk lange maansverduistering: ze was slechts vier minuten korter dan wat astronomisch mogelijk is.
REUTERSCaïro, Egypte.
REUTERSDe tempel van Poseidon bij Athene (Griekenland).
Lang wachten
Op sommige plaatsen was het spijtig genoeg lang wachten tot de bloedmaan kwam piepen van achter het wolkendek. Bij de volkssterrenwacht Mira in Grimbergen bijvoorbeeld, waar verschillende honderden bezoekers waren opgedaagd om met behulp van telescopen de volledige maansverduistering van nabij te zien, moesten de aanwezigen tot 23.30 uur wachten om het fenomeen te aanschouwen.
Didier LebrunBij de sterrenwacht van Grimbergen maakten jong en oud zich op om de eclips te bewonderen.
Tussen 21.30 en 23.15 uur was er een totale maansverduistering, maar die is in Grimbergen niet te zien geweest. “Op het ogenblik dat de maan door de wolken brak was de verduistering al wat aan het afnemen en was deze nog enkel aan de linkerkant van het hemellichaam te zien”, aldus Mollet.
Maar vanwege de regen die rond 23 uur in Grimbergen neerviel, had de volksterrenwacht op dit ogenblik al haar telescopen weer moeten binnenhalen en bedekken.
AFPµDe zuidelijke poolkap van Mars. Het is daar dat het meer met vloeibaar water zich zou bevinden.
WETENSCHAP & PLANEETOp de planeet Mars is een groot meer met vloeibaar water gevonden. Dat hebben wetenschappers vandaag gemeld. Leven is voor alle duidelijkheid (nog) niet ontdekt.
Het meer zou zich vlakbij de ijskap aan de Zuidpool van Mars bevinden, op 1,5 kilometer onder de oppervlakte zitten en een diameter van ongeveer 20 kilometer hebben. De diepte van het meer kon nog niet bepaald worden, maar het onderzoeksteam schat die op minstens een meter. Het zou het allereerste effectieve bewijs zijn van vloeibaar water op de planeet.
Professor Roberto Orosei van het Italiaanse National Institute for Astrophysics leidde de studie, die gepubliceerd werd in het wetenschappelijke tijdschrift Science. “Dit is een plek op Mars waar leven mogelijk zou kúnnen zijn”, zegt hij. “Het is niet meteen de ideale vakantieplek, maar er zijn organismen op Aarde die overleven in vergelijkbare omstandigheden. Er zijn micro-organismen op Aarde die zelfs in ijs kunnen overleven.”
Hoe werd de ontdekking gedaan?
Met Marsis, een radar aan boord van de Mars Express-satelliet van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA. Een dergelijk instrument onderzoekt het oppervlak van de planeet en de laag daar meteen onder door er een signaal naartoe te sturen en dan te kijken wat er terugkomt. (lees hieronder verder)
AFPOp deze foto kan je de radargegevens zien van de Mars Express. Het meer werd gevonden onder een dikke laag ijs aan de permanente ijskap op de Zuidpool van Mars.
Wat betekent het voor leven?
Nog niets. “We weten al lang dat de oppervlakte van Mars geen ideaal decor is voor leven zoals wij het kennen, vandaar dat de zoektocht zich concentreert op de lagen er meteen onder”, zegt dokter Manish Patel van de Open University. “Daar is voldoende bescherming voor schadelijke straling vanuit de ruimte en is er een iets gunstiger druk en temperatuur. En belangrijkst van al: water kan er bestaan in zijn vloeibare vorm. En dat laatste is essentieel voor leven.”
Volgens de nieuwe waarnemingen is er dus effectief water aanwezig op de rode planeet, maar een bewijs van leven is er (nog) niet. “We hebben nu wel een plaats waar we ernaar kunnen zoeken”, aldus nog Patel. “Een beetje als een schatkaart.”
Dokter Claire Cousins van de Britse University of St Andrews waarschuwt wel dat het water extreem koud zou kunnen zijn. “Dat zou ook een uitdaging zijn voor potentieel leven”, zegt ze. Om vloeibaar te blijven in ijskoude omstandigheden zoals op Mars zouden er bovendien veel zouten in het water zitten volgens de onderzoekers, die uitgaan van een watertemperatuur tussen -70 en -10 graden Celsius. (lees hieronder verder)
AFPHet Gorgonum Basin. Wetenschappers denken dat daar ooit een meer met vloeibaar water geweest moet zijn, toen Mars nog warmer en vochtiger was. Minstens 3,6 miljard jaar geleden moeten er een grote hoeveelheid vloeibaar water en meren aanwezig zijn geweest.
En nu?
Verder onderzoek. “De metingen moeten nu ook elders op Mars gedaan worden”, aldus dokter Matt Balme van de Open University. “En we moeten op zoek gaan naar soortgelijke waarnemingen. Als het mogelijk is moeten alternatieve verklaringen onderzocht worden en – hopelijk – uitgesloten. Misschien is dit een aanleiding om een nieuwe missie te ondernemen naar Mars en een boring te doen naar het water. Dat zou wel een zeer ambitieuze onderneming zijn.”
Dat wordt beaamd door professor Orosei. “Daar geraken en het ultieme bewijs bovenhalen zal geen eenvoudige opdracht zijn. We zullen er een robot voor naar Mars moeten voor sturen, die door 1,5 kilometer ijs kan boren. Dat zal technologische ontwikkelingen vergen die nu nog niet beschikbaar zijn.”
WETENSCHAPDe maan was waarschijnlijk ooit de thuishaven van buitenaards leven. Dat is althans wat twee gerespecteerde astronomen beweren. Het zou wel al 4 miljard jaar geleden zijn dat de satelliet bewoond werd.
4 miljard jaar geleden zou er buitenaards leven aanwezig geweest zijn op onze maan. Dat beweren astrobiologen Dirk Schulze-Makuch en Ian Crawford in hun nieuwe paper. De twee onderzoekers zijn respectievelijk verbonden aan de Washington State University en de University of London, maar staken voor dit onderzoek de koppen samen.
In die periode zag onze maan er volledig anders uit. De satelliet was erg actief en spuwde een allegaartje aan gassen waaronder watergas. De onderzoekers vermoeden dat de gassen een atmosfeer vormden rond de maan. Die zou op zijn beurt het watergas binnenhouden waardoor het in vloeibare vorm op het oppervlak terecht kwam.
Microben in het water
“Als er voor lange tijd vloeibaar water en een significante atmosfeer aanwezig was, zou het een erg goede broedplaats zijn voor buitenaards leven”, zegt Schulze-Makuch. De kans dat er in die periode geen leven ontstond, is volgens hen dus erg klein. “Er zullen waarschijnlijk microben in het water hebben geleefd tot het oppervlak weer uitdroogde.”
Het tweetal hoopt dat NASA nu meer onderzoek gaan doen naar eventueel leven op de maan. Het oudste bewijs van leven op aarde stamt van 3,5 à 3,8 miljard jaar geleden. Toen bevolkte de cyanobacterie onze planeet.
ESAEen conceptfoto van ExoMars, die volgens ESA een meer aantrekkelijke naam verdient.
WETENSCHAP & PLANEET Wie mee Europese ruimtegeschiedenis wil schrijven, heeft nu de kans. Ruimtevaartorganisatie ESA is op zoek naar een naam voor de marsrobot die in 2020 naar de rode planeet vertrekt, en roept de hulp van het grote publiek in.
De robot op zes wielen heet voorlopig nog ExoMars, maar ESA zoekt een meer aantrekkelijke en inspirerende naam voor wanneer de robot in 2021 op Mars landt. Alle ideeën kunnen ingediend worden via een speciale website.
Grapjassen die hopen de robot, in navolging van Boaty McBoatface en vele afgeleiden, op te zadelen met een creatieve naam als Spacey McSpaceface of Marsy McMarsface, kunnen dat idee alvast opbergen. Alle ideeën zullen immers voorgelegd worden aan een jury, die de uiteindelijke keuze maakt.
Het toestel wordt op dit moment gebouwd in een fabriek van Airbus in het Engelse Stevenage. Zijn taak op Mars zal bestaan uit het zoeken naar tekenen van leven – nu of in een ver verleden. De robot krijgt daarvoor een breed scala aan werktuigen mee, waaronder een boor om tot twee meter diep in de grond te gaan zoeken naar microben.
Net daarom heeft de robot een treffende naam nodig, vindt astronaut Tim Peake, die de namenzoektocht leidt. “De vraag of er leven is buiten de aarde, is een fundamentele vraag”, zegt hij aan de BBC. “En deze robot gaat die vraag proberen te beantwoorden.”
WETENSCHAP & PLANEETHet was groot nieuws toen de Marsrover Curiosity van de NASA vorige maand meldde dat hij organische moleculen op Mars gevonden had. In de late jaren 70 had de ruimtevaartorganisatie al gezocht naar sporen van leven op de rode planeet, maar zonder resultaat. Een nieuwe studie zegt nu dat de NASA de organische moleculen ook toen in handen had, maar ze verbrandde. Per ongeluk.
Het was begin vorige maand dat de ontdekking van Curiosity wereldnieuws was. De rover – die al zes jaar rondzwerft op Mars – had organische moleculen gevonden in afzettingsgesteenten van 3 miljard jaar oud. En dat kon erop wijzen dat er ooit leven was op Mars.
Curiosity was niet de eerste rover van de NASA die er op zoek ging naar sporen van leven. In de late jaren 70 stuurde de ruimtevaartorganisatie al eens twee Vikingrobots naar Mars om organische (lees: uit koolstof opgebouwde) moleculen te vinden. De missie moest een makkie worden, want de oppervlakte van de rode planeet werd constant onder vuur genomen door kleine koolstofrijke meteorieten. Sporen van koolstof vinden kon toch geen probleem zijn?
EPAEen foto vn het landschap op Mars, zoals hij genomen werd door Curiosity.
Dat was het wél. Na vijf jaar zoeken had geen van beide Vikings ook maar iets bovengehaald. Een nieuwe studie – die gepubliceerd werd in het wetenschappelijke tijdschrift Journal of Geophysical Research: Planets – zou daar nu een verklaring voor hebben. De koolstof was er de hele tijd, maar de Vikings zouden alle bewijsmateriaal per ongeluk verbrand hebben.
“Er werden in totaal vier stalen geanalyseerd, elk verschillende keren, door ze snel op te warmen tot een van vier temperaturen”, aldus wetenschappers van het Ames Research Center van NASA en het Atmosphere, Media, Spatial Observations Laboratory in Frankrijk die het onderzoek uitvoerden.
500 graden Celsius
De Vikings verhitten hun bodemstalen tot een maximumtemperatuur van 500 graden Celsius om vluchtige organische componenten die er mogelijk in zaten, vrij te laten komen. Die moesten dan waarneembaar zijn in de verdampte bodem. Maar waarom werd er niets gevonden?
NASADe planeet Mars werd midden jaren 70 prachtig gefotografeerd door marssonde Viking 1.
Volgens de onderzoekers van de nieuwe studie kan er nog iets anders gespeeld hebben. Er zou immers nog iets anders in de bodem gezeten hebben, waarop de NASA niet gerekend had. In 2008 ontdekte de Marsrover Phoenix een ongewone stof toen hij door de bodem ging aan de noordpool van de planeet: perchloraat. Dat is een extreem brandbare stof, die op Aarde gebruikt wordt om raketbrandstof te maken en vuurwerk sneller te doen branden. Als die stof op Mars aanwezig was, zou de verhitting in de oven van de Vikings het perchloraat hebben doen ontbranden, waardoor elk spoor van mogelijke organische moleculen meteen vernietigd was.
Bewijs
Als die these klopte, moest er bewijs zijn in de as. Als koolstof en perchloraat samen branden, ontstaat de molecule chloorbenzeen. Toeval wilde dat Curiosity daar sporen van vond tijdens een missie in 2013. Om zeker te zijn, gingen de onderzoekers ook terug naar de Vikings zelf.
Ze doorzochten de data van de robots naar sporen van chloorbenzeen en vonden die. Ze zaten in stalen die door Viking 2 waren genomen en daarop kwamen de onderzoekers tot de conclusie dat de robot ooit organisch materiaal in zijn hand moet hebben gehad, maar het per ongeluk zelf vernietigde.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
RUSSIA DESTROYS EXTRATERRESTRIAL DRONES
NASA zou voor het eerst glimp opgevangen kunnen hebben van ster die planeet verslindt - HLN.be
Koen Van De Sype
APEen illustratie die RW Aur A voorstelt, op 450 lichtjaar van de Aarde.
WETENSCHAP & PLANEET De NASA zou wel eens voor de allereerste keer een glimp opgevangen kunnen hebben van een jonge ster die een babyplaneet verslindt. De ster in kwestie – RW Aur A – is een paar miljoen jaar oud en bevindt zich op 450 lichtjaar van onze Aarde. Als de waarneming bevestigd wordt, zou het om een buitengewone observatie gaan. Ze kan astronomen meer inzicht geven in de processen rond de ontwikkeling, de vernietiging en het overleven van planeten.
De waarneming werd gedaan door het Chandra X-Ray Observatory van ruimtevaartorganisatie NASA. RW Aur A – dat zich in ruimtevaarttermen met zijn 4.275 biljoen kilometer niet zo heel ver van onze Aarde bevindt – wordt al sinds de jaren 30 van vorige eeuw bestudeerd en astronomen braken er zich het hoofd over waarom het optische licht van de ster zo wisselt met de tijd. Om de paar decennia neemt het licht ongeveer een maand af, waarna het terugkeert.
In 2011 veranderde er echter iets. De ster dimde vaker en voor langere periodes: de eerste keer voor 6 maanden, in 2014 zelfs voor 2 jaar en in januari vorig jaar werd het opnieuw donkerder.
Om een tip van de sluier op te lichten werd Chandra ingeschakeld. Meer bepaald tijdens een optisch heldere periode in 2013 en duistere periodes in 2015 en 2017, toen ook een vermindering van X-stralen werd vastgesteld. Omdat die X-stralen uit de hete buitenste atmosfeer van de ster afkomstig zijn, konden schommelingen in de intensiteit iets meer zeggen over de dichtheid en de samenstellingen van het absorberende materiaal rond de ster.
Het team ontdekte dat de donkere periodes veroorzaakt werden door een dicht gas dat het licht van de ster verduisterde. In 2017 werden er heel veel ijzeratomen uitgestoten, wat aangaf dat de ster minstens 10 keer meer ijzer bevatte dan in de heldere periode in 2013.
Dat ijzer zou ontstaan zijn door een botsing van twee jonge planetaire lichamen, waarvan er zeker eentje groot genoeg was om een planeet te zijn. Puin – met daarin ijzer – van de lichamen viel op de ster, wat een dikke sluier van stof en gas veroorzaakte, dat het licht van de ster tijdelijk dimde.
Interpretatie
“Computersimulaties voorspellen al langer dat planeten op een jonge ster kunnen botsen, maar we hebben dat nog nooit kunnen observeren”, aldus Hans Moritz Guenther van het Kavli Institute for Astrophysics and Space Research van het Massachusetts Institute of Technology (MIT). Hij leidde de studie. “Als onze interpretatie van de data correct is, zou dit de eerste keer zijn dat we een directe waarneming kunnen doen van een jonge ster die een of meerder planeten verslindt.”
De vorige keren dat het licht van de ster – die ongeveer dezelfde massa heeft als onze relatief oude zon – gedimd werd, zou er iets soortgelijks gebeurd kunnen zijn: botsingen van twee planetaire lichamen of grote resten van eerdere botsingen die tegen elkaar aan knalden en nog verder in kleine stukken gebroken werden.
De resultaten van het onderzoek werden gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Astronomical Journal.
WETENSCHAP & PLANEETDe wetenschap schenkt ons meestal klare antwoorden, maar roept soms ook extra vragen op. Volgende ontdekkingen doen je waarschijnlijk bedenkelijk met de wenkbrauwen fronsen.
Onderzoekers houden zich normaal zoet met de grote levensvragen. Zo riep Archimedes luidkeels eureka uit eenmaal hij zijn beroemde natuurkundewet neerschreef die verklaart waarom een schip blijft drijven. Newton testte met behulp van een appel uit hoe de zwaartekracht werkt en Thomas Edison gaf ons meer dan enkel kaarslicht: de gloeilamp.
Natuurlijk is het vandaag de dag wat moeilijker om een belangrijk onopgelost vraagstuk te vinden. Dus houden wetenschappers zich bezig met bedenkelijke experimenten met even bizarre resultaten. Nieuwsgierigheid is toch de motor van de wetenschap?
1. Één kilogram veren
“Wat weegt meer? Een kilogram lood of een kilogram veren?” Het is een klassieke instinker. Logischerwijs zouden beide opties evenveel wegen. Het hoopje pluimen is waarschijnlijk wel een pak groter.
Toch bewees een proef het tegendeel. Onderzoekers blinddoekten enkele personen waarna ze een doos gevuld met lood en een doos gevuld met hetzelfde gewicht aan veren moesten optillen. Wanneer men hen vroeg om de zwaarste doos aan te duiden, selecteerden de meeste proefpersonen de doos met veren.
2. Van vetberg naar biodiesel
In 2017 werd Londen geteisterd door een gigantische blokkade van de rioleringen. Bijna 250.000 kilogram samengekoekt vet, luiers, toiletdoekjes en ander afval had zich opgehoopt en verhinderde de goede werking het rioolbeheer.
Eenmaal de bevoegde instanties de reusachtige berg afval verwijderden, gingen de beelden de wereld rond. Het prikkelde niet enkel de nieuwsgierige kijker maar ook enkele wetenschappers. Ze beweerden dat ze de vetberg voor andere doeleinden konden gebruiken. Ze besloten de berg in kleinere stukken te hakken en het afval van het vet te scheiden. Dat vet zetten ze uiteindelijk om in biodiesel, een milieuvriendelijkere brandstof dan diesel en benzine. Zo’n 350-tal bussen konden een dag rondrijden met het resultaat van het experiment.
3. De kracht van pinguïnuitwerpselen
Wanneer pinguïns poepen, doen ze dat gewoon vanuit hun nest. Dat lijkt misschien niet zo netjes. Toch bevuilen de zeevogels hun slaapplaats niet. Ze bewegen hun achterste simpelweg naar de rand van het nest waarna ze met enorm veel druk hun uitwerpselen naar achter spuiten. De druk die daarbij komt kijken is veel groter dan die bij de menselijke ontlasting. Je zou er als ongelukkige pinguïn maar net achter staan.
In 1994, toen de anticonceptiepil een beetje beter in de markt lag, onderzochten wetenschappers wat voor ’n zichtbaar effect het pilletje had op vrouwen. Zo ondervonden ze dat vrouwen die de pil innamen feller blonken dan vrouwen die dat niet deden.
Al lijkt het niet meteen geloofwaardig, recenter onderzoek bewijst dat een anticonceptiepil een invloed uitoefent op 150 verschillende biologische functies. Eentje daarvan is waarschijnlijk verantwoordelijk voor een vettere en glimmende huid.
5. Een vinger in de poep tegen het hikken
In de jaren ’90 kon een zestigjarige man maar niet stoppen met hikken. Een vervelend kwaaltje vond hij. Dus bezocht hij zijn dokter. Die dacht dat het misschien te wijten was aan de neussonde die zijn patiënt moest dragen. Maar ook na het verwijderen van de sonde stopte het hikken niet. Vervolgens schreef hij de oude man enkele medicijnen voor. Tevergeefs.
Tenslotte zocht de wanhopige dokter zijn antwoord bij een eerder gerapporteerd geval. Daar werd de patiënt van zijn lijden verlost met behulp van een prostaatmassage. Kortom, de dokter stak zijn vinger in de poep van zijn patiënt en vreemd genoeg kon dat soelaas bieden.
6. De gevaren van een grasmaaier
Heb je jezelf al eens ooit pijn gedaan tijdens het grasmaaien? Dan ben je niet alleen. In 1988 ondervonden enkele onderzoekers dat maar liefst 70.000 van de verwondingen in de Verenigde Staten te wijten waren aan grasmaaiers. Daarvan ging het bij vijf procent om een pijnlijke wonde aan het oog.
Al denk je dat het er misschien op vooruit ging omdat grasmaaiers heel wat hipper zijn, nieuwe studies bewijzen het tegendeel. Intussen blijkt de grasmaaier verantwoordelijk te zijn voor 75 doden per jaar. Ook het aantal gewonden wordt alleen maar groter. Meestal gaat het om verwonde vingers of handen.
7. Kleur van medicatie doet er toe
Nog voordat we een pilletje innemen, vraagt ons brein zich al of het zal werken of niet. De kleur en vorm ervan beïnvloeden het verdict. Blauwe medicatie wordt als kalmerend waargenomen. Pillen met een rode en oranje kleur hebben een tegengesteld effect. Van zulke pillen verwacht men een stimulerend effect en die verwachting wordt meestal ingelost, zelfs bij placebo’s. Gele varianten hebben dan weer een antidepressieve werking en heldere kleuren blijken over het algemeen een beter effect te hebben dan neutrale kleurtjes.
8. Viagra verlost hamsters van hun jetlag
Hoe ze in godsnaam op het idee kwamen, weet niemand. In 2007 vermoedden enkele vernuftige onderzoekers dat Viagra een handje kon helpen bij het verwerken van hamsters hun jetlag. Ze wijzigden de tijdzone en simuleerden een verschil van zes uur. Na het toedienen van Viagra bleken de hamsters tot vijftig procent sneller te herstellen van het tijdsverschil dan de hamsters die geen hulp kregen. Of de sekspil eenzelfde invloed heeft op de mens moet nog onderzocht worden.
wiggenraadJe hond kiest weloverwogen hoe en waar hij zijn uitwerpselen achterlaat.
9. Honden poepen enkel noord of zuid
Let eens op de manier waarop je hond poept. Tenslotte toont onderzoek aan dat de dieren steevast naar het noorden of het zuiden kijken wanneer ze hun uitwerpselen lozen. Blijkbaar doen ze dat omdat ze zich bewust zijn van het magnetisch veld van onze aarde. En ze zijn niet alleen. Ook koeien en herten houden er rekening mee. Leg gerust een kompas naast je trouwe viervoeter wanneer hij nog eens hurkt.
REUTERSDeze illustratie laat zien hoe het deeltje wordt weggeslingerd door een enorm zwart gat op vier miljard lichtjaar afstand.
WETENSCHAPHet is een van grote mysteries van de natuur: waar komen de mysterieuze neutrino’s vandaan? Het zijn fundamentele deeltjes in het heelal, maar wetenschappers weten er haast niets van. Nu hebben wetenschappers voor het eerst uitgerekend waar zo’n neutrino is ontstaan.
Neutrino’s zijn miniem. Ze hebben geen elektrische lading en nauwelijks massa. Elke seconde vliegen er vele miljarden neutrino’s recht door ons lichaam en door de aarde heen. Ze zijn door niets tegen te houden. Ook magnetische velden kunnen de deeltjes niet wegkaatsen. Dat maakt het ook heel moeilijk om neutrino’s te vangen en te bestuderen. Ze worden daarom ook wel ‘spookdeeltjes’ genoemd. Om ze toch op te sporen, zijn in het ijs van de Zuidpool 86 gaten van 2,5 kilometer diep geboord. In die gaten zitten 5160 ultragevoelige sensoren, verspreid over een gebied van 1 vierkante kilometer. Als neutrino’s een spoor achterlaten in het ijs, is er een miniem lichtflitsje te zien. De sensoren zijn in staat om dat op te vangen.
Zo’n flitsje is op 22 september vorig jaar gemeten. De kleine neutrino raakte het ijs met een kracht van 300 biljoen elektronvolts. Dat is 45 keer de kracht van de sterkste deeltjesversneller op aarde.
Telescopen op aarde en in de ruimte sloegen vervolgens aan het meten en rekenen. Daaruit bleek dat het deeltje is opgejaagd en weggeslingerd door een enorm zwart gat op vier miljard lichtjaar afstand. Eerder gemeten deeltjes kwamen van dezelfde bron, bleek uit een ander onderzoek. De beide studies staan donderdag in het belangrijke wetenschapsblad Science.
Neutrino’s kunnen wetenschappers iets leren over de manier waarop het heelal in elkaar zit.
Two new papers in Science report that blazars are a source of high-energy neutrinos, a discovery that could open a new field of astronomy: https://scim.ag/2zvwHAz
WETENSCHAP & PLANEETRuimtevaartorganisatie NASA heeft bekendgemaakt dat haar ruimtetuig Cassini een vreemde waarneming heeft gedaan vlak voor het vorig jaar neerstortte op Saturnus. Cassini detecteerde plasmagolven die van de planeet naar haar maan Enceladus gingen. De NASA zette een opname van die plasmagolven nu om in een geluidsfragment en die klinkt griezelig buitenaards.
Cassini deed de waarneming op 2 september 2017, twee weken voor het ruimtetuig de atmosfeer van Saturnus in gestuurd werd en verdween. Nieuw onderzoek van de data van die laatste missie toonde een sterke uitstoot van plasmagolven van de planeet in de richting van zijn maan Enceladus. Een uitstoot die deed denken aan een elektrisch circuit, waarover energie heen en weer ging.
Onderzoekers slaagden er nu in om een registratie van die plasmagolven om te zetten in een audiobestand, een beetje zoals een radio elektromagnetische golven omzet in muziek. Vervolgens werd de tijd samengedrukt van 16 minuten tot 28,5 seconden en de frequentie van de golven verlaagd met een factor vijf. Het resultaat was buitenwerelds.
“Enceladus is een kleine generator die rond Saturnus draait en we weten dat die een constante energiebron is”, aldus Ali Sulaiman, een planetair wetenschapper van de universiteit van Iowa die bij het onderzoek betrokken was en er twee papers over schreef die gepubliceerd werden in het wetenschappelijk tijdschrift Geophysical Research Letters. “We hebben nu ontdekt dat Saturnus antwoordt door signalen te sturen in de vorm van plasmagolven, door een circuit van lijnen in een magnetisch veld die de planeet verbindt met zijn maan honderdduizenden kilometers verderop.”
De interactie tussen Saturnus en haar maan verschilt fundamenteel van die tussen onze Aarde en haar maan. Enceladus is ondergedompeld in het magnetisch veld van Saturnus en geologisch actief. De maan stoot pluimen van waterdamp uit die geïoniseerd worden en de omgeving rond Saturnus vullen. Eenzelfde interactie is te zien tussen Saturnus en haar ringen, die ook erg dynamisch zijn. Tussen onze planeet en haar maan is er geen dergelijke interactie.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
