The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
10-06-2018
VIDEO: Meteoor zo groot als auto ontploft boven Botswana- HLN.be
VIDEO: Meteoor zo groot als auto ontploft boven Botswana- HLN.be
WETENSCHAP & PLANEET In het Zuid-Afrikaanse Ottosdal heeft een bewakingscamera op 2 juni een meteoor gefilmd zo groot als een kleine auto. Het gaat om asteroïde 2018 LA, die eerder ZLAF9B2 werd genoemd.
Barend Swanepoel zag de rode vuurbal op de terugweg van zijn buurman Vicus van Zyl, en vertelde hem de beelden van zijn bewakingscamera eens te bekijken. “Het voordeel was dat ik hem in kleur zag, en dat was niet zoals op de camerabeelden”, vertelt Swanepoel. “Het was een vallende vuurbal met een rode staart achter. Ik dacht dat het grasland in brand zou vliegen.”
De meteoor was twee tot vijf meter groot en stortte neer met een snelheid van 17 kilometer per seconde. Hij ontplofte boven Botswana, slechts twee seconden voor de impact. Medewerkers van de NASA hadden de asteroïde acht uur daarvoor opgemerkt en besloten dat de ruimterots geen gevaar vormde.
De boerderij waar deze beelden werden gemaakt, ligt zo’n 300 kilometer van Botswana.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
08-06-2018
Marsjeep Curiosity vindt organisch materiaal op Rode Planeet dat kan wijzen op buitenaards leven
Marsjeep Curiosity vindt organisch materiaal op Rode Planeet dat kan wijzen op buitenaards leven - HLN.be
REUTERS
WETENSCHAPMarsrover Curiosity heeft organische moleculen in drie miljard jaar oude afzettingsgesteenten op de Rode Planeet en variërende hoeveelheden methaan in de Martiaanse atmosfeer gevonden. Dat heeft NASA meegedeeld. De vondst van organisch materiaal kan erop wijzen dat er leven op Mars is geweest, maar een bewijs daarvoor is het niet. Het methaangas kan dan weer eventueel wijzen op leven dat er nu nog zou zijn.
Marsverkenner Curiosity speurt al bijna zes jaar de Rode Planeet af, op zoek naar wetenschappelijke informatie over Mars. Het ultieme resultaat zou zijn dat het bestaan van aliens zou bewezen worden, aan de hand van onder meer de analyse van bodemstalen.
Nu is er alvast in een meerbedding organisch materiaal gevonden dat eventueel op het bestaan van buitenaards leven op Mars zou kunnen wijzen. Ooit, in het verleden. Daarnaast blijken de hoeveelheden methaan in de atmosfeer per seizoen te verschillen. Dit gas is op aarde voor 95 procent een afvalstof geproduceerd door levende organismen. De wetenschappers van NASA vinden het nog te vroeg om te besluiten dat dat ook het geval zou zijn op Mars. In dat geval zou er nu nog altijd leven op de Rode Planeet kunnen zijn. De bevindingen worden morgen in het vakblad Science gepubliceerd.
NASADe Galekrater.
Vandaag is de Marsbodem onbewoonbaar, maar toen de planeet nog warmer en natter was, bevond zich in de Galekrater, waar de Curiosity zijn boringen doet, een groot meer. Uit gegevens van Curiosity blijkt dat miljarden jaren geleden dat meer in de Galekrater alle ingrediënten bevatte die nodig waren voor het leven, inclusief chemische bouwstenen en energiebronnen. Zo vond de Marsjeep in de afzettingsgesteenten van zo’n 3 miljard jaar oud op amper 5 cm diepte drie verschillende soorten organische moleculen.
Organische moleculen bevatten koolstof en waterstof en kunnen ook zuurstof, stikstof en andere elementen bevatten. Hoewel ze vaak geassocieerd worden met het leven, kunnen ze ook worden aangemaakt door niet-biologische processen en zijn ze dus niet noodzakelijk indicatoren van leven. “Curiosity heeft de bron van de organische moleculen niet bepaald”, verduidelijkt Jen Eigenbrode van NASA. Ook voor het seizoensgebonden methaan bestaan er niet-biologische verklaringen.
Nog altijd geen ultiem bewijs van leven op Mars dus, maar volgens NASA zijn de bevindingen zeker een goed teken voor toekomstige missies om op de oppervlakte en wat dieper dan nu te zoeken naar sporen van leven op de Rode Planeet.
WETENSCHAPEr zijn geruchten dat in de VS een nieuw elementair deeltje is gevonden. Dat meldt de Britse openbare omroep BBC. Indien dit klopt, staat de deeltjesfysica mogelijk op zijn kop, en hebben kosmologen ook weer extra voer om aan het nadenken te slaan.
De deeltjesfysica is nog steeds niet bekomen van de fenomenale vondst in 2012 van een deeltje waarvan het bestaan in 1964 was geopperd door de Schot Peter Higgs, en de Belgen François Englert en Robert Brout. Het higgsbosondeeltje, dat alle andere deeltjes hun massa geeft en het sluitstuk vormt van het Standaardmodel omtrent het wezen van de materie.
Wetenschappers zijn nog steeds bezig de mysteries van higgsboson te ontrafelen, maar kijken ook reeds uit naar een presentatie morgen in Heidelberg. Er doen immers geruchten de ronde dat er in het Fermilab in de VS ook aanwijzingen van het bestaan van een verondersteld deeltje zijn gevonden: het steriele neutrino. Neutrino’s, die geen elektrische lading hebben, interacteren slechts zeer zwak met andere elementaire deeltjes, waardoor ze ook de bijnaam “spookdeeltjes” kregen. Zij kunnen ook oscilleren - lees “van gedaante wisselen” - in drie verschillende vormen, of in het jargon “smaken”: het elektron-neutrino, het muon-neutrino en het tau-neutrino.
Maar er is ook een vierde smaak geopperd: het steriele neutrino. De drie bestaande neutrino’s interacteren enkel via de zwakke kernkracht (een van de fundamentele krachten in het universum) en gravitatie. Het steriele neutrino zou primair met gravitatie interacteren.
Nieuwe theorie nodig
Natuurkundigen van het MiniBooNe-experiment in het Fermilab hebben nu een anomalie bevestigd in experimenten die bedoeld waren om neutrino-oscillaties te onderzoeken. En die anomalie zou te verklaren zijn door het bestaan van een vierde neutrino, het steriele neutrino. De gevolgen zijn zeer groot. Het Standaardmodel volstaat immers niet meer om alles te verklaren, en er is nieuwe theorie nodig.
Het deeltje kan ook een rol hebben gespeeld in het ontstaan van de kosmos, en kan een verklaring vormen voor de mysterieuze donkere materie in het universum. De steriele neutrino’s zijn dan kandidaat-deeltjes van de donkere materie.
Max PixelOnze dagen worden langer, en dat heeft alles te maken met de afstand van de maan tot de aarde.
WETENSCHAPJe merkt het niet, maar de dagen op aarde worden jaar na jaar iets langer. Terwijl de maan zich langzaam van de aarde verwijdert, vertraagt de rotatie van onze planeet. En dat betekent langere dagen.
Volgens nieuwe berekeningen duurt een dag anno 2018 vijf uur en vijftien minuten langer dan een miljard jaar geleden. Amerikaanse onderzoekers kwamen tot die concusie op basis van astronomische theorieën en geochemische aanwijzingen in miljoenen jaren oude rotsen.
Dat betekent dat de dagen op aarde sinds die tijd elk jaar één 74.000ste van een seconde langer worden. En die trend zal zich volgens de onderzoekers nog miljoenen jaren verderzetten.
44.000 kilometer verder
Dat alles heeft te maken met de stand van de maan ten opzichte van de aarde. Stephen Meyers van de universiteit van Wisconsin-Madison en Alberto Malinverno van Columbia University in New York berekenden dat de maan de voorbije 1,4 miljard jaar zo’n 44.000 kilometer weggedreven is van de aarde - of 3,82 centimeter per jaar. Ze bevindt zich nu op een afstand van 384.400 kilometer.
Die evolutie zal zich niet eeuwig verderzetten, schrijven de onderzoekers in het vakblad Proceedings of the National Academy of Sciences. Op een bepaald moment in de verre toekomst zal de maan een stabiele afstand tot de aarde bereiken. Ze zal dan slechts zichtbaar zijn vanaf één halfrond van de aarde, en nooit vanaf het andere.
Photo NewsLancering van de Falcon Heavy-raket op 6 februari 2018.
WETENSCHAP Ruimtetoeristen zullen nog tot minstens midden volgend jaar moeten wachten om aan boord van een SpaceX-toestel een vlucht rond de maan te maken. Dat schrijft de Wall Street Journal.
SpaceX, het bedrijf van Elon Musk, had in februari 2017 bekendgemaakt dat twee anonieme burgers zich hadden opgegeven voor een vlucht van een week om de maan. Ze hadden daartoe een aanzienlijk voorschot betaald en SpaceX stelde het najaar van 2018 in het vooruitzicht als streefdatum voor de vlucht.
Nu blijkt dat het toch niet haalbaar zal zijn om de toeristenvlucht nog dit jaar te lanceren. SpaceX-woordvoerder James Gleeson bevestigde in een e-mail aan de krant dat het project werd uitgesteld, maar beklemtoonde dat “SpaceX nog steeds van plan is om private individuen rond de maan te vliegen en dat er een groeiende belangstelling is van veel klanten.”
Testen nodig
SpaceX geeft geen reden voor de vertraging, maar volgens de New Yorkse krant liggen technische en productieproblemen aan de basis. De Falcon Heavy-raket, die nodig is om het ruimtetoestel te lanceren, werd tot op heden immers nog maar één keer gelanceerd. Het Dragon 2-ruimtetoestel dat de twee passagiers zal vervoeren, werd bovendien nog steeds niet getest met een bemanning aan boord. De eerste bemande tests met de Dragon 2 vinden ten vroegste pas in december 2018 plaats.
Bovendien brengt de toeristenreis ook een risico met zich mee. Indien er iets fout gaat, zou dat de relatie tussen SpaceX en NASA, dat rekent op de Dragon 2-sonde om mensen naar het Internationaal Ruimtestation ISS te brengen, ernstig verstoren.
Volgens de Wall Street Journal kan het nog tot minstens midden 2019 duren vooraleer de eerste ruimtetoeristen richting de maan gestuurd worden.
Inkomsten
SpaceX is van plan om zwaar in te zetten op ruimtetoerisme, een inkomstenstroom die kan bijdragen tot de oprichting van basissen op de maan en Mars door het ruimtevaartbedrijf.
De maan is de verst verwijderde plek van onze aarde die ooit bereikt werd door de mens. Indien SpaceX volgend jaar effectief burgers in een vlucht om de maan stuurt, zou het de eerste keer zijn sinds het einde van de Apollo-missies aan het begin van de jaren 1970 dat er nog eens mensen richting de maan reizen.
WETENSCHAP & PLANEETHet leven herstelde zich relatief snel op de plaats waar 66 miljoen jaar geleden de meteorietinslag plaatsvond die de dinosaurussen fataal werd. Dat blijkt uit boringen tot 1.300 meter diep in de Chicxulubkrater voor de kust van het Mexicaanse schiereiland Yucatan. Het onderzoek gebeurde door een internationaal team van wetenschappers, onder wie professor Philippe Claeys van de VUB.
De meteoriet van zo’n 10 tot 20 kilometer doorsnede veroorzaakte een krater van meer dan 200 kilometer diameter. Stof, roet en steengruis kwam terecht in de atmosfeer, waardoor de plantengroei stokte en ongeveer 75 procent van alle diersoorten van de aardbodem verdween.
Bij de botsing kwam naar schatting 100 biljoen ton TNT energie vrij, zeven miljard keer meer dan bij de atoombom op Hiroshima. En toch dook al na twee tot drie jaar weer leven op in de buurt, schrijven de wetenschappers in vaktijdschrift Nature. Na 30.000 jaar had de natuur er zich helemaal hersteld, weliswaar met andere soorten dan voor de inslag.
Naar geologische en zelfs biologische normen kwam dat herstel erg snel. “Wellicht had dat onder meer te maken met de vorm van de krater”, denkt co-auteur Philippe Claeys, die aan het hoofd staat van de Analytical, Environmental &Geo-Chemistry-onderzoeksgroep (AMGC) van de VUB.
Detlev van RavenswaayZo moet de Chicxulubkrater er hebben uitgezien vrij kort na de inslag.
Enorme krater
“De inslag veroorzaakte een krater met een diameter van meer dan 200 kilometer, met centraal een puinkegel die hoger was dan de kraterwanden. Op die centrale afgevlakte kegel konden de sedimenten heel traag en regelmatig afgezet worden door de omringende zee, wat leidde tot een prachtig en zeer interessant geologisch profiel. Het is in dat profiel dat we nu microfossielen hebben aangetroffen die aangeven dat het leven zich kort na de inslag alweer in de krater aan het vestigen was. Ook in die tijd was de biodiversiteit in de Golf van Mexico, waar de Chicxulubkrater zich bevindt, al erg groot, zoals nu eigenlijk. Alleen het zeeniveau was er veel hoger dan vandaag.”
Het snelle herstel is een verrassing. De hypothese is dat het meestal veel langer duurt eer de biodiversiteit hersteld is, in de diepe oceaan zelfs tot 500.000 jaar. Bij de meteorietinslag werden naar schatting 90 procent van de dieren met een kalkskelet in de omgeving van het inslagpunt gedood, op korte termijn door de impact zelf en op langere termijn omdat de pH van het oppervlaktewater van de oceanen substantieel veranderde door zure regen, als resultaat van de grote uitstoot van zwavel in de atmosfeer.
thinkstock
Andere soorten
Toch zijn het precies de micro-organismen met kalkskelet die als eerste de krater herkoloniseerden. “We zien een omslag van de soorten: de soorten van voor de inslag komen niet of nauwelijks terug en zijn vervangen door andere soorten, die we van andere plekken op de planeet kennen. Waarschijnlijk is het snelle herstel te wijten aan verschillende gunstige factoren”, denkt Claeys. “Het ondiepe zeewater na de inslag laat er veel licht toe en de vorm van de krater zorgt voor veel beschutting. De geologische structuur, met een rustige sedimentatie, laat bovendien toe om veel micro-organismen in de boorkernen terug te vinden.”
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
30-05-2018
Moet je stekkers uit het stopcontact trekken als het bliksemt ? (en 6 andere vragen over onweer) - HLN.be
Moet je stekkers uit het stopcontact trekken als het bliksemt ? (en 6 andere vragen over onweer) - HLN.be
thinkstock
WEERNIEUWSHoe uitzonderlijk zijn felle onweersbuien in mei en wat kan je doen om een blikseminslag te voorkomen? “De kans dat je van de trap valt, is veel groter dan dat je door een bliksem wordt geraakt,” aldus Frank Deboosere. Zeven vragen en antwoorden over het onweer, nu het KMI code oranje voor het hele land afkondigt.
1. Waarom onweert het zo vaak de afgelopen dagen?
“Enerzijds is er een lagedrukgebied boven Frankrijk, en tegelijkertijd een hogedrukgebied boven Scandinavië,” legt weerman David Dehenauw uit. “Dat zorgt bij ons voor warme temperaturen en een hoge vochtigheid, waardoor er makkelijk onweer ontstaat.” Het gaat niet om een uitzonderlijk fenomeen, vult weerman Frank Deboosere aan. “Dit zijn typische zomerse onweders, die ontstaan op warme dagen. Weerkundig gezien is het nog steeds lente, maar qua temperaturen zijn we al volop in zomermodus.” Mei telt gemiddeld 13,5 onweersdagen, volgens cijfers van het KMI. Als het weer de komende dagen de voorspellingen volgt, zouden dat er dit jaar 17 kunnen worden. Dat is iets boven het gemiddelde, maar komt nog niet in de buurt van het record uit 1981 met 22 onweersdagen.
2. Hoe komt het dat die onweersbuien zo plaatselijk zijn?
“De afgelopen dagen kampten we niet met een grootschalige storing over het hele land, maar met lokaal erg verschillende onweerszones,” zegt Dehenauw. “Het zijn vaak hele kleine plaatselijke verschillen in de atmosfeer die lokaal voor onweer kunnen zorgen. Een bepaalde luchtvochtigheid, in combinatie met hoe de wind waait enzovoort. Waar het onweer zal ontstaan, is daarom erg moeilijk te voorspellen.” “Zomers onweer beslaat nooit grote regio’s tegelijkertijd, omdat er simpelweg niet genoeg water voor in de atmosfeer is,” zegt Deboosere. “Als er op sommige plaatsen meer dan 50 liter water per vierkante meter valt, kan er ergens anders niet nog eens zoveel water uit de lucht vallen.”
De kans dat je van de trap valt is veel groter dan de kans dat je door een bliksem geraakt wordt
Weerman Frank Deboosere
3. Moeten we onze elektrische apparaten uit het stopcontact halen als het onweert?
“Ja en zelfs nu nog meer dan vroeger,” tipt Deboosere. “We hebben intussen veel meer gevoelige elektronische apparaten dan pakweg vijftig jaar geleden, toen we hooguit een telefoon en een televisietoestel hadden. Als een bliksem inslaat, dan loopt die elektrische lading nog een tijdje door in de grond en via onder- en bovengrondse elektriciteitskabels. Zo kan een blikseminslag op enkele tientallen meters van jouw huis ook aan jouw apparaten schade aanrichten. Trek dus de computer, televisie, maar ook het wasmachine en de droogkast uit als er onweer zit aan te komen. Leg de stekkers ver genoeg weg van het stopcontact.”
4. Hoe groot is de kans op een blikseminslag?
“In België is er gemiddeld om de 20 maanden een blikseminslag per vierkante kilometer, oftewel 0,7 inslagen per jaar per vierkante kilometer.” legt Deboosere uit. “Dat cijfer is relatief en er zijn meer blikseminslagen in Hoog-België dan in Laag- en Midden-België. Het aantal mensen dat door een bliksem wordt getroffen, ligt met minder dan tien per jaar erg laag. De kans dat je van de trap valt, is veel groter dan de kans dat je ooit door een bliksem wordt geraakt. Bovendien is er nog één kans op de drie om te overleven als je door een bliksem wordt getroffen.”
Pas in de loop van het weekend ziet het er beter uit op de weerkaarten
5. Waar kan je beter (niet) schuilen als het onweert?
Blijf binnen, sluit de ramen en ga niet te dicht bij het raam staan. Ook in de wagen ben je veilig. Loop je toch over straat als er een onweer losbarst, maak je dan zo klein mogelijk, hou je voeten tegen elkaar en ga gehurkt zitten. Ga vooral niet schuilen onder een boom, wat de kans op een blikseminslag vergroot. Ben je met meerdere personen, probeer jullie dan zoveel mogelijk te verspreiden over het terrein. “De eerste bliksems zijn het gevaarlijkst,” aldus Deboosere. “Vaak regent het dan nog niet, waardoor je zelf nog niet nat bent. Water is een goede geleider, dus met een natte jas heb je een kleiner risico op het raken van vitale organen.” Toch wil Deboosere benadrukken dat een code oranje geen reden tot paniek mag zijn. “Het is een richtlijn die aangeeft dat je voorzichtig moet zijn en maatregelen kan nemen om je voor te bereiden. In zones die gevoelig zijn voor wateroverlast kan de riool worden vrijgemaakt of zandzakjes worden uitgedeeld bijvoorbeeld. Die kleurencodes zijn bedoeld om schade te voorkomen, niet om paniek te zaaien.”
6. Hoe weet je of er een onweer zit aan te komen in jouw buurt?
“Je kan een app met een buienradar raadplegen, die meestal voorspellingen maakt op basis van waar het op dit moment al onweert,” zegt Deboosere. “Zo’n apps concluderen bijvoorbeeld als het nu in Luik onweert, dat Limburg daarna zal volgen, op basis van de windrichting. Ikzelf gebruik de app van het KMI, die behalve de radarbeelden ook een mathematisch model gebruikt om te bekijken of de windrichting nog evolueert. Zo krijg je een meer accurate voorspelling.”
7. Blijft het onweer nog langer aanhouden?
“Woensdag zou het iets minder hevig zijn, maar donderdag is er opnieuw een grotere kans op onweer,” voorspelt Deboosere. “Pas in de loop van het weekend ziet het er iets beter uit op de weerkaarten.”
WETENSCHAPElon Musk waarschuwt al jaren voor de gevaren van artificiële intelligentie (AI). “Robots zullen tot álles in staat zijn”, zei hij vorig jaar tijdens een conventie van Amerikaanse gouverneurs. Ook de recent overleden fysicus Stephen Hawking en Microsoft-oprichter Bill Gates hebben al herhaaldelijk aangedrongen op voorzichtigheid met AI. Maar volgens een expert aan de universiteit van Oxford loopt het zo’n vaart niet. Robots zullen immers deel gaan uitmaken van ons gezin, zegt hij.
De vrees dat machines een bewustzijn zullen hebben en zich tegen de mensheid keren, is nergens op gebaseerd, zegt Nigel Shadbolt, professor computerwetenschappen aan de universiteit van Oxford.
De manier waarop robots in Hollywoodfilms afgebeeld worden, geeft ons de indruk dat ze allemaal op een dag gek, slecht en gevaarlijk zullen zijn. “Maar dit gaat voorbij aan het echte probleem. Het is niet artificiële intelligentie waarvan je bang moet zijn. Het is natuurlijke domheid”, aldus Shadbolt op het Hay Festival, een festival voor literatuur in kunst in Wales. “Natuurlijk beginnen mensen zich zorgen te maken: gaan de machines wakker worden? Gaan ze superbekwaam zijn? Ik wil je vertellen: nee, nee dat gaan ze niet zijn.”
Het is niet artificiële intelligentie waarvan je bang moet zijn. Het is natuurlijke domheid.
Professor Nigel Shadbolt
Volgens Shadbolt ligt de nadruk op de ontwikkeling van AI die gespecialiseerd is in nauw afgelijnde taken. Het zijn overigens mensen, niet computers die de relatie met robots verder willen ontwikkelen, verduidelijkt hij. Binnenkort zullen we empathie voor hen hebben. He zal niet lang duren voor deze toestellen de metgezellen zijn waarmee onze kinderen opgroeien en die voor ons zorgen als we oud zijn – van de wieg tot het graf.
“We projecteren emoties en bedoelingen op deze systemen. Het maakt niet uit dat er niemand ‘thuis’ is in de elektrische circuits, gewoon een erg goede chatbot. Het doet er niet toe. We zullen buitengewoon gehecht aan hen geraken”, aldus Shadbolt.
We projecteren emoties en bedoelingen op deze systemen. Het maakt niet uit dat er niemand ‘thuis’ is in de elektrische circuits, gewoon een erg goede chatbot.
Professor Nigel Shadbolt
Volgens de professor is die evolutie al aan de gang. Hij haalde het voorbeeld aan van een ceremonie in Japan eerder deze maand waarbij boeddhistische monniken een herdenking organiseerden voor 114 “overleden” Sony-robothonden. “Er werd gehuild. Dit waren ook erg geliefde familieleden.”
We proberen gevoelens op robots, terwijl die zelf helemaal geen emoties ervaren, verduidelijkt hij, onder aanhaling van het voorbeeld van de IBM-supercomputer Watson. Die moest het in 2011 opnemen tegen twee kampioenen van de Amerikaanse tv-quiz Jeopardy ( Waagstuk, red.). “Watson presteerde in dit spel op bovenmenselijk niveau omdat hij in essentie een gigantische database gebruikte van feiten en training tijdens voorgaande spelletjes. Hij geeft de indruk slim en bewust te zijn. Maar ik kan je verzekeren dat Watson zich helemaal niet tevreden voelde toen hij de besten van de wereld versloeg.”
Vulkaan Kilauea blijft Hawaï teisteren. Sinds de uitbarstingen begonnen op 3 mei zijn al duizenden mensen geëvacueerd. Lavastromen slokten tientallen woningen op, en de vulkaan spuwt assen tot meer dan drie kilometer hoog. De verwoestende kracht levert ook prachtige taferelen op, zoals deze videobeelden van lavastromen die werden gefilmd door een drone.
ShutterstockPluto is misschien een gigantische komeet en zelfs geen dwergplaneet.
WETENSCHAPHet is wat met Pluto. In 2006 werd de toenmalige negende planeet gedegradeerd tot dwergplaneet en nu suggereert een nieuwe studie zelfs dat Pluto helemaal geen planeet is. Mogelijk is Pluto ontstaan uit een miljard kometen en moet het zich zelf tevredenstellen met de kwalificatie van “gigantische komeet”.
Wetenschappers hebben interessante gelijkenissen gevonden tussen Pluto en komeet 67P die ESA-ruimtesonde Rosetta in 2004 onder de loep nam. De bevindingen zijn te lezen in het wetenschappelijke tijdschrift Icarus. De onderzoekers richtten zich op het stikstofrijke ijs in Sputnik Planitia, een grote gletsjer op Pluto. Christopher Glein van het Southwest Research Institute (SwRI): “We ontdekten een intrigerende overeenkomst tussen de geschatte hoeveelheid van stikstof in de gletjser en de hoeveelheid die we zouden verwachten als Pluto gevormd zou zijn door het samenklitten van ruwweg een miljard kometen of andere objecten uit de Kuipergordel die qua chemische samenstelling lijken op 67P, de komeet die Rosetta onderzocht”. Kortom, op basis van zijn scheikundige opbouw zou Pluto weleens een “flinke komeet” kunnen zijn, of het resultaat van een miljard samengeklonterde kometen. SwRI noemt dit het “kosmochemische model”.
Rosetta werd op 2 maart 2004 gelanceerd en kwam een goeie tien jaar later, op 6 augustus 2014, aan bij komeet 67P. Op 12 november 2014 zette Rosetta’s lander, Philae, voet op de komeet. In 2006 lanceerde NASA de ruimtesonde New Horizons richting Pluto, dat zich op een afstand van 4,28 tot 7,5 miljard kilometer van de Aarde bevindt. Pas in juli 2015 kwam de New Horizons dicht genoeg bij Pluto om de dwergplaneet te kunnen onderzoeken. Het SwRI heeft de resultaten van beide ruimtesondes nu naast elkaar gelegd.
EPAFoto van Rosetta van de komeet 67P/Tsjoerjoemov-Gerasimenko.
WETENSCHAP & PLANEET De gouden plaat van NASA werd in de ruimte gelanceerd als een ‘portret’ van de mensheid. Maar bij eventuele buitenaardse wezens kan ze een heel vertekend beeld geven, zeggen onderzoekers. “Die zullen een soort ontdekken die graag ruzie maakt, een brabbeltaal spreekt en schoonheid ziet in bloemen die brullen als kettingzagen.”
De Voyager Golden Record werd in 1977 samen met de Voyager-sondes gelanceerd. Zowel Voyager 1 als Voyager 2 heeft een kopie aan boord. De platen bevatten geluiden en beelden die de diversiteit van onze cultuur weergeven. Althans in onze ogen.
Voor buitenaardse levensvormen - als die er zijn - kan de plaat een totaal andere boodschap bevatten, zeiden Amerikaanse onderzoekers afgelopen weekend op een bijeenkomst van de National Space Society. Rebecca Orchard en Sheri Wells-Jensen van de universiteit van Bowling Green in Ohio bestudeerden het materiaal op de plaat. Ze maakten een analyse van hoe een buitenaardse maatschappij - met bewoners die andere zintuigen hebben dan wij - de plaat zou kunnen interpreteren.
AP
Zintuigen
De 117 beelden, dolfijngeluiden, begroetingen in 54 talen en de aardse muziek zijn zeer mensgericht, menen de onderzoekers. “De gouden plaat is een prachtig artefact en is representatief voor hoe de mens zichzelf wil zien. Maar ze is bedoeld om ontvangen en geïnterpreteerd te worden door iets dat dezelfde zintuiglijke capaciteiten heeft”, aldus Orchard. “Als het tweede zintuig ontbreekt, of helemaal anders werkt, kan de gouden plaat verwarrend worden.” Het salvo van begroetingen “volgt elkaar zodanig op dat buitenaardse wezens het kunnen interpreteren als geruzie, in een taal zonder grammatische uniformiteit”. Als ze kunnen horen, uiteraard.
De gouden plaat is representatief voor hoe de mens zichzelf wil zien.
Rebecca Orchard, onderzoeker
Verwarring
De plaat bevat audio op de ene zijde en beelden op de andere. Dat kan volgens de onderzoekers tot nog meer verwarring leiden. Als een buitenaardse beschaving geluiden zou proberen te matchen aan de beelden, kan het leven op aarde er bijzonder vreemd uitzien. “Wat als je de foto van een narcis koppelt aan het gebrul van een kettingzaag?”, zegt Orchard.
Het moeilijkst noemen de onderzoekers de muziek, die varieert van Bach over Chuck Berry tot Bulgaarse folkmuziek. “Ik kan natuurlijk niet zeggen hoe deze verschillen geïnterpreteerd zullen worden”, zegt Orchard. “Maar wat ik wel kan zeggen, is dat ze een ingewikkelde puzzel vormen voor een luisteraar die totaal niet vertrouwd is met mensen en de geluiden die ze maken.”
Hoe dan ook, het is onwaarschijnlijk dat de plaat snel verwarring zal zaaien. Voyager 1 bevindt zich nu meer dan 21 miljard kilometer van de aarde en zal pas over 40.000 jaar in de buurt van een ander sterrenstelsel komen.
WETENSCHAPDe planetoïde die 66 miljoen jaar geleden op de aarde insloeg, deed onze planeet 100.000 jaar lang met 5 graden opwarmen. Dat blijkt uit fossielen die werden opgegraven in Tunesië. Hieruit zijn veel lessen te trekken over de klimaatverandering waarmee we vandaag geconfronteerd worden, zeggen onderzoekers.
De onderzoekers van de eerste studie baseren zich op restanten van vissen die dateren van de tijd voor en na de inslag die onder andere de dinosauriërs fataal werd. Ze bestudeerden de verhouding tussen twee zuurstofisotopen in de resten, die afhankelijk zijn van de temperatuur. Bij de ontwikkeling van mineralen in de tanden, beenderen en schubben van vissen, bepaalt de temperatuur van het water hoeveel van deze isotopen gevormd worden.
Daaruit kunnen de onderzoekers besluiten dat de temperatuur na de planetoïde-inslag snel toenam van 20 tot 25 graden Celsius. Aan de polen was de opwarming wellicht nog groter dan in Tunesië. Bovendien duurde het zeker 100.000 jaar voor de aarde weer afkoelde, zo schrijven de onderzoekers in het vakblad Science.
Dat mag dan allemaal 66 miljoen jaar geleden gebeurd zijn, de plotse opwarming die toen plaatsvond is volgens de onderzoekers wel relevant voor wat er vandaag aan het gebeuren is. Ze kan ons een beeld geven van de impact die de huidige klimaatverandering in de toekomst op de planeet zal hebben. “Het tempo waarmee de systemen op onze planeet door de impact verstoord werden, is vergelijkbaar met de menselijke verstoring in de voorbije 200 jaar”, zegt professor Ken MacLeod van de universiteit van Missouri, hoofdauteur van de studie. “Zelfs als we onze levensstijl morgen drastisch veranderen, zal het nog 100.000 jaar duren om de veranderingen die we de aarde al hebben opgedrongen om te keren.”
De plotse opwarming die toen plaatsvond is volgens de onderzoekers relevant voor wat er vandaag aan het gebeuren is
Afkoeling
Deze theorie staat haaks op speculaties van sommige wetenschappers dat de inslag geleid zou hebben tot een enorme afkoeling van de aarde. Door de impact zouden er grote branden ontstaan zijn, die roet in de atmosfeer slingerden. Dat hield het zonlicht tegen, met een afkoeling van de aarde tot gevolg.
Toch sluit de nieuwe studie dat scenario niet volledig uit. Mogelijk koelde de aarde na de inslag kortstondig af, voornamelijk op plaatsen nabij de impactlocatie, meteen daarna gevolgd door een globale opwarming.
Vogels
De bekendste slachtoffers van de gevolgen van de inslag waren de dinosauriërs. Maar zij waren niet de enigen die uitgeroeid werden, zo stelt een andere studie die gepubliceerd is in Current Biology.Ook de bossen op onze planeet verdwenen, wat dan weer leidde tot het uitsterven van op zes na alle vogelsoorten.
De onderzoekers bestudeerden het fossielenbestand van Nieuw-Zeeland, Japan, Europa en Noord-Amerika. “De restanten tonen aan dat er een massa-ontbossing plaatsvond in de hele wereld”, zeggen de onderzoekers. En zonder bomen stierven ook alle vogels die in bomen leefden uit - ze hadden immers geen nestplaatsen meer.
De 11.000 vogelsoorten die we vandaag hebben, zijn allemaal ontstaan uit een handvol soorten
Enkel vogels die op de grond leefden, konden overleven. Fossielen van deze vogels tonen aan dat ze langere, stevigere poten hebben, net zoals de loopvogels die we vandaag kennen.
“Vandaag zijn vogels de meest diverse en meest verspreide groep gewervelde dieren”, zegt hoofdauteur Daniel Field van de universiteit van Bath. “Er zijn bijna 11.000 soorten. Die zijn dus allemaal ontstaan uit een handvol soorten die 66 miljoen jaar geleden de massa-extinctie overleefden.”
REUTERSArtistieke voorstelling van het mogelijke bestaan van Planeet Negen.
MILIEUBestaat er een negende planeet, nog ver voorbij Neptunus in ons zonnestelsel? Sinds 2016 is er dat sterke vermoeden, gebaseerd op indirecte bewijzen, met name het opmerkelijke gedrag van asteroïden. Er is nu weer zo eentje opgedoken, asteroïde 2015 BP519. Het blijft wel wachten op een visuele waarneming als ultiem bewijs voor die andere wereld.
Planeet Negen, zoals de hypothetische planeet genoemd wordt, zou tien keer de aardmassa omvatten. Het bestaan ervan zou onder meer de ongewone baan van de nog niet zo lang geleden ontdekte asteroïde 2015 BP519 kunnen verklaren. Als Planeet Negen echt gespot zou worden, dan is het de eerste ontdekking van een planeet in ons zonnestelsel sinds 1930, toen Pluto in het vizier kwam. Tot 2006 was Pluto de negende planeet, naast Mercurius, Venus, Aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. Twaalf jaar geleden is Pluto geherkwalificeerd naar dwergplaneet. En vóór Pluto moeten we al teruggaan tot 1846, toen Neptunus ontdekt werd.
Asteroïde 2015 BP519 werd drie jaar geleden al gespot, op een afstand van 55 keer die tussen de Aarde en de zon. Sindsdien volgen astronomen, onder leiding van Juliette Becker van de universiteit van Michigan, BP519 op. Hun conclusie is nu dat het ruimtelijke rotsblok een zeer ongewone baan volgt. Die kan het makkelijkst verklaard worden door de zwaartekracht van een enorme planeet, tot nu toe nog ongezien.
Computersimulaties
De baan van BP519 brengt de asteroïde van 35 tot 863 keer de straal van de baan van de Aarde. Het gekke is dat de ruimterots in een hoek van 54 graden helt naar de banen van de aarde, de andere planeten en de meeste asteroïden. Als we ervan uitgaan dat BP519 gevormd is in hetzelfde vlak als de andere objecten in het zonnestelsel, dan is er voor de kanteling ervan een grote zwaartekracht nodig om BP519 in positie te hijsen. Becker en haar team deden verscheidene computersimulaties. Van zodra ze zo’n grote planeet in hun modellen staken, kon de baan van BP519 verklaard worden door de zwaartekracht.
Al sinds 2014 wordt er gedacht aan een planeet in het zonnestelsel nog verder dan Neptunus. Astronomen Chadwick Trujillo en Scott Sheppard kwamen er toen mee af. Sinds de aankondiging van een hypothetische planeet twee jaar later door Konstantin Batygin en Michael Brown van Caltech University spreken astronomen van Planeet Negen.
Superaarde
Het enige sluitende bewijs zou zijn dat de bewuste planeet ook visueel waargenomen wordt. Maar dat zou weleens heel lastig kunnen zijn, omdat ze mogelijk honderden keren verder van de zon staat dan de Aarde. Als het ooit zover is, dan zou dat echt wel spectaculair zijn. Dan wordt het bestaan bevestigd van een enorme nieuwe wereld, een superaarde, nooit eerder zo dichtbij waargenomen in ons eigen zonnestelsel. De tot nu toe ontdekte superaardes bevinden zich rond andere sterren. In ons zonnestelsel is de Aarde de grootste rotsachtige planeet.
Astronomen kunnen anderzijds ook objecten vinden die de hypothese van Planeet Negen niet staven. In dat geval zullen ze op zoek moeten gaan naar andere verklaringen voor die verre asteroïden met hun vreemde banen.
WETENSCHAP & PLANEET Een team van wetenschappers reist volgende maand naar het Schotse Loch Ness met een bijzondere missie. Het wil aan de hand van DNA-onderzoek uitvlooien wat er allemaal leeft in het grootste zoetwaterreservoir van het Verenigd Koninkrijk. En of er een wetenschappelijke basis is voor de eeuwenoude legende van het monster dat er in het water zou huizen.
Twee weken lang zullen stalen genomen worden van het water in het meer. Het genetisch materiaal daarin zal vervolgens worden geanalyseerd om te bepalen welke organismen er allemaal in Loch Ness leven. De expeditie wordt geleid door professor Neil Gemmell (51) uit Nieuw-Zeeland.
“Ik denk niet dat er een monster in het meer zit”, vertelt hij. “Maar ik sta open voor het idee dat er nog dingen te ontdekken zijn en dat er dingen zijn die nog niet ten volle worden begrepen. Misschien is er wel een biologische verklaring voor enkele van de verhalen. Zoals de bewering dat het monster eigenlijk een grote vis is, zoals een meerval of een steur.” (lees hieronder verder)
APProfessor Neil Gemmell start volgende maand met zijn onderzoek..
De stalen zullen opgestuurd worden naar laboratoria in Australië, Denemarken, Frankrijk en Nieuw-Zeeland en onderzocht aan de hand van een genetische database. “Het staat buiten kijf dat er nieuwigheden gevonden zullen worden en dat is erg opwindend”, aldus Gemmell. “Hoewel het leuke van ons project het zoeken is naar bewijs voor het bestaan van een monster, zullen we een enorme hoeveelheid nieuwe kennis verwerven over de organismen die in Loch Ness wonen.”
Er werkt ook een lokale expert mee aan het onderzoek. Adrian Shine van het Loch Ness Project verklaarde de aanhoudende interesse voor het monster eerder al als “een poging van de mens om in een krimpende wereld op zoek te gaan naar iets dat groter is dan hemzelf, iets angstaanjagends, iets mysterieus of iets dat in het verborgene leeft.” (lees hieronder verder)
RV
De bekende schimmige foto van het monster van Loch Ness
REUTERS
Adrian Shine van het Loch Ness Project.
De oudste (bekende) waarneming van een monster gaat terug tot het jaar 564 en werd beschreven in Life of St. Columba van Adomnán. Een missionaris zou op missie om mensen te bekeren tot het christendom langs een begrafenis gekomen zijn bij de rivier Ness. Volgens de omstaanders was de overledene gedood door een ‘waterbeest’. Daarop stuurde Columba zijn assistent het water in en die werd meteen aangevallen. Met een kruis en gebeden kon de heilige het monster echter terugsturen naar de diepten waar het vandaan kwam.
De daaropvolgende eeuwen bleven getuigenissen van waarnemingen opduiken, iets wat het plaatselijke toerisme geen windeieren legde. De ontwikkeling van de fotografie gaf de legende een nieuwe adem en in 1933 en 1934 haalden wazige foto’s van het monster zelfs de voorpagina’s van nationale kranten in het Verenigd Koninkrijk.
Opwinding
In 2016 was er nog flink wat opwinding nadat Nessie-jagers met een robotscanner iets gevonden hadden op de bodem van het meer. De vorm leek verdacht veel op het traditionele beeld dat we hebben van het monster. Dat bleek geen toeval: het ging om een gezonken decorstuk van een film uit de jaren zeventig: The Private Life of Sherlock Holmes. (lees hieronder verder)
REUTERS
De robotscanner die in 2016 een vreemde vorm vond op de bodem van Loch Ness.
Konsberg Maritimes
Tot nog toe werd er echter nog geen enkel hard bewijs gevonden voor het bestaan van het monster. “Ik veronderstel dat we er ook geen sporen van zullen vinden”, aldus professor Gemmell. “Maar ik wil de hypothese graag testen. Het zal ons sowieso een mooi overzicht geven van de biodiversiteit in het meer.”
WEERNIEUWS De speciale wolk die gisteravond heel wat monden deed openvallen in de provincie Antwerpen was een ‘divergent eddy’ of een ‘afwijkende dwarrelwind’. Dat zegt VTM-weervrouw Jill Peeters.
Gisteren moest de weervrouw het antwoord op de naam van de fascinerende wolkenformatie schuldig blijven. “Maar ik was er wel van in de wolken!”, lachte ze. Vandaag laat ze weten dat het om een divergent eddy gaat. Maar wat is dat juist?
“Het is lucht die op grotere hoogte allemaal samenkomt en dan naar beneden stroomt”, legt Jill Peeters uit. “Dat is een heel langzaam proces, waardoor je eigenlijk bedrogen wordt als je ernaar kijkt, want je ziet het amper bewegen.” De gigantische krul in de lucht deed een beetje denken aan het oog van een orkaan. Dat was het dus zeker niet. De wolk werd onder meer opgemerkt Zoersel en Putte.
Soms kost omhoog kijken geen enkele moeite en krijgen we er zoveel voor terug. Deze prachtige #weerfoto werd vanavond gemaakt in #Schoten#België. Bedankt Tim Roelans om te delen met ons! #cloudporn
Ga ik wandelen -zonder gsm - zie ik de hele tijd een onbeweeglijke, gigantische #krul in de wolken Gelukkig namen jullie er foto’s van, zoals in #Zoersel en #Antwerpen. Wie nog?! Foto @lieselotboens#indewolken
Dit weerfenomeen is zo speciaal dat zelfs weervrouw Jill Peeters niet weet of er wel een naam voor...
Inwoners van het noorden van Antwerpen konden aan de hemel een prachtig schouwspel gadeslaan. Een fascinerende wolkenformatie baarde deze avond opzien in onder meer Schilde en Zoersel.
Wikimedia Commons/Genny AndersonEen Californische zeehaas. Ondanks de duidelijke verschillen zijn er gelijkenissen in de manier waarop de zenuwcellen van slakken en die van mensen functioneren.
WETENSCHAP In sciencefictionfilms worden al tientallen jaren herinneringen getransplanteerd. Nu zijn wetenschappers er voor het eerst echt in geslaagd bij slakken.
Amerikaanse onderzoekers konden herinneringen van de ene slak transplanteren naar een andere door ribonucleïnezuur (RNA), een vorm van genetische informatie vergelijkbaar met DNA, uit het zenuwstelsel te halen en over te plaatsen.
Een eerste groep Californische zeehazen, een soort zeeslak, was getraind om een verdedigingsreactie te ontwikkelen. De wetenschappers gaven de diertjes lichte elektroshocks aan de staart, waarop de slakken in elkaar doken. Als de onderzoekers de slakken vervolgens een tikje gaven, deden ze hetzelfde en bleven ze gemiddeld zo’n 50 seconden ineengedoken liggen. Bij de slakken die niet getraind waren, duurde dat amper een seconde.
Na de ingreep waarbij het RNA uit het zenuwstelsel van de eerste groep slakken werd overgeplaatst naar de niet-getrainde slakken, gedroegen die laatsten zich echter alsof ze hetzelfde proces ondergaan hadden. Na een tikje van de onderzoekers doken ze in elkaar en bleven zo gemiddeld 40 seconden liggen.
Een gelijkaardig effect werd vastgesteld wanneer de onderzoekers hun studie herhaalden met sensorische zenuwcellen in een petrischaaltje.
Geheugenonderzoek
Onderzoeker David Glanzman van de universiteit van Californië in Los Angeles (UCLA), die benadrukt dat de slakken tijdens het experiment geen pijn voelden, zegt dat het is “alsof we het geheugen van de slakken hebben getransplanteerd”. De studie, die gepubliceerd is in het vakblad eNeuro, kan nieuwe inzichten verschaffen over het geheugen. Meestal wordt aangenomen dat lange-termijnherinneringen opgeslagen worden in de synapsen in de hersenen, de verbindingspunten tussen zenuwcellen. “Maar dan zou ons experiment nooit hebben kunnen werken”, zegt Glanzman. De UCLA-professor heeft een eigen theorie, namelijk dat herinneringen worden opgeslagen in de kern van zenuwcellen en dat RNA een rol speelt bij geheugenvorming.
‘Het is alsof we het geheugen van de slakken hebben getransplanteerd’
David Glanzman, onderzoeker
Volgens de onderzoekers zijn de cellen en moleculaire processen bij zeeslakken vergelijkbaar met die van mensen, al heeft de slak ongeveer 20.000 zenuwcellen in zijn centraal zenuwstelsel en de mens zo’n 100 miljard. Dat het onderzoek daadwerkelijk zal leiden tot geheugentransplantaties bij mensen, is echter klein. De onderzoekers zien deze resultaten eerder als een belangrijke stap in het onderzoek naar ziektes als alzheimer en post-traumatisch stresssyndroom.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Al gehoord van ‘laze’? Lava bereikt kust van Hawaï en dat leidt tot nieuw gevaar - HLN.be
Al gehoord van ‘laze’? Lava bereikt kust van Hawaï en dat leidt tot nieuw gevaar -HLN.be
Tessa Rens
AFP
Lava stroomt de oceaan in.
MILIEUDe autoriteiten van Hawaï maken zich grote zorgen over de hete lavastromen van de uitgebarsten vulkaan Kilauea. Die hebben intussen de Stille Oceaan bereikt en dat brengt een nieuw gevaar met zich mee. Wanneer de lava in contact komt met het koude water, ontstaat namelijk een schadelijk product.
De combinatie wordt in het Engels ‘Laze’ genoemd, een samentrekking tussen ‘lava’ en ‘haze’ (nevel). Het gaat om een bijtend product, waarbij zoutzuurgas en vulkanische gasdeeltjes in de lucht terechtkomen.
Het product kan irritatie veroorzaken aan de longen, de ogen en de huid. Bij een vorige uitbarsting in het jaar 2000 kwamen zelfs twee mensen om het leven door de lavanevel. De inwoners van het eiland krijgen daarom de raad om zo ver mogelijk weg te blijven van plaatsen waar lava de oceaan instroomt.
AP
Lava op been
De vulkaan Kilauea, een van de meest actieve vulkanen ter wereld, liet al een spoor van vernieling achter. Tientallen huizen werden opgeslokt en nog tientallen andere worden bedreigd.
Intussen is ook sprake van één zwaargewonde. Een man kreeg een klonter lava op zijn been toen hij op zijn balkon zat. De lava kwam terecht op zijn scheenbeen, en verbrijzelde alles vanaf daar tot onderaan zijn been. De man werd naar het ziekenhuis gebracht.
AFPOctopus Paul werd wereldberoemd tijdens het WK voetbal in Zuid-Afrika in 2010 door zijn pronostieken.
DIERENEen groep internationale wetenschappers stelt dat het best kan dat inktvissen op een andere planeet dan de aarde zijn ontstaan. Ze sluiten niet uit dat de exemplaren die we vandaag kennen, afstammen van wezens die bevroren in een ijskomeet op de aarde terechtkwamen.
Inktvissen zijn een aparte soort op aarde. “Hun grote brein en gesofisticeerd zenuwstelsel, hun camera-achtige ogen, hun flexibele lichamen, hun instant camouflage doordat ze van kleur en vorm kunnen veranderen, het zijn maar een paar opvallende kenmerken die in het evolutiescenario heel plots verschijnen”, schrijven de onderzoekers in hun paper, gepubliceerd in Progress in Biophysics and Molecular Biology. Ze opperen de mogelijkheid dat deze “grote sprong voorwaarts” te danken is aan “cryopreservatie van inktvissen en/of octopuseieren” die miljoenen jaren geleden via kometen in de oceaan zijn neergestort.
gettyDe octopus heeft 'zelfdenkende' armen, omdat hij, naast een centraal brein in de kop, ook acht kleinere breintjes in de tentakels heeft.
“Het bewijs van de rol van buitenaardse virussen bij de beïnvloeding van de evolutie op aarde bleek recentelijk plausibel vervat in het gen en de transcriptome sequencing van inktvissen”, schrijven de onderzoekers. “Het genoom van de octopus vertoont een duizelingwekkende complexiteit met 33.000 eiwit-coderende genen. Dat is meer dan bij de homo sapiens.”
Evolutionair liggen octopussen gigantisch ver van ons af. Vooral het feit dat ze zichzelf kunnen ‘ombouwen’ is straf en ongezien in de rest van de dierenwereld. Normaal evolueert een soort door veranderingen in het DNA, die de soort ten goede komen. Maar de erg complexe en intelligente weekdieren kunnen hun RNA - waarvan de chemische structuur deels vergelijkbaar is met die van het DNA - zelf wijzigen, wat ze ook geregeld doen. Die unieke handigheid betekent wel dat inktvissen nog nauwelijks evolueren. En omdat het op aarde verder onbestaande is, ligt ook een buitenaardse verklaring op de loer.
Wetenschappers opperen al langer de mogelijkheid dat het leven op aarde beïnvloed is door buitenaards leven en zelfs dat alles wat we nu kennen niet op onze aarde is ontstaan, maar uit organismen uit de ruimte. Dat is de hypothese die panspermie genoemd wordt. Dat kan niet bewezen worden, omdat er nog nooit buitenlands leven is aangetroffen. Het kan ook niet wetenschappelijk tegengesproken worden.
REUTERSOctopussen zijn erg slim en kunnen bijvoorbeeld zelf een pot opendraaien.
DIERENZo’n 160 kilometer van de westkust van Costa Rica hebben wetenschappers een tot nu toe onbekende octopussoort ontdekt. De dieren leven op maar liefst 3.000 meter diepte in temperaturen waarvan werd gedacht dat ze er eigenlijk niet in konden overleven.
Diepzeebiologen zijn verbluft door de beelden van de paarse dieren, een nieuwe ondersoort van het genus Muuscoctopus. Ze werden in 2013 aangetroffen toen wetenschappers monsters van het water uit hydrothermische openingen wilden verzamelen in de Dorado-rotsformatie, een gebied dat gevormd werd door gestolde lava.
Ongeveer honderd van de octopussen zaten samen, terwijl ze normaal gezien eenzaten zijn. Het ging om moederdieren die hun eieren bewaakten, een tragische situatie omdat ze slechts een keer in hun leven eieren produceren. Ze maken die dan vast aan een rots of een andere vaste structuur, en sterven snel nadat hun nakomelingen wegzwemmen.
Normaal gezien zouden de octopussen niet kunnen overleven in de buurt van de vulkanische openingen, zegt Janet Voight, coauteur van het onderzoek Deep Sea Research Part I: Oceanographic Research Papers dat eind maart verscheen. Dankzij het warme water ontwikkelen de embryo’s zich wel sneller, maar daardoor hebben ze ook meer zuurstof nodig. En die is slechts in mondjesmaat beschikbaar in de buurt van de openingen, legt Voight uit. “Ik zie niet in hoe ze ooit kunnen overleven.” Na een onderzoek van 186 eitjes op de beelden, vond ze geen enkel met een embryo in ontwikkeling.
Holtes en spleten
En dat leidt tot de vraag: waarom kozen de octopussen zo’n rotslechte plaats om hun eitjes te plaatsen? Voight denkt dat een groot deel van de Dorado-rotsformatie mogelijk een geweldige plaats is om een octopusfamilie groot te brengen, met ideale locaties om eieren te leggen in scheuren en spleten in de verharde lava. De onderzoekers zagen inderdaad armen van octopussen uit scheuren komen, wat suggereert dat in holtes binnenin nog dieren zitten in koeler water met meer zuurstof. Dat melden Geoff Wheat, een geochemicus aan de universiteit van Alaska Fairbanks die twee expedities naar de rotsformatie leidde, en hoofdonderzoekster Anne Hartwell, een oceanografe verbonden aan de university van Akron in Ohio en de university van Alaska Fairbanks.
Mogelijk waren deze toplocaties dus volzet, en waren deze moederdieren genoodzaakt een veel slechtere kinderkamer te kiezen. Het is ook mogelijk dat de scheuren niet zo actief waren toen de octopussen hun eieren legden, en dat het warme water en het lagere zuurstofgehalte pas later zijn gekomen, meent Mindy Weisberger van LiveScience.
rv
Opwindend
De ‘gedoemde’ kinderkamer van de octopussen blijft voorlopig dus een mysterie, maar biedt wetenschappers een opwindende blik op tot nog toe ongezien octopusgedrag. “Deze fascinerende ontdekking toont ook aan hoe weinig we weten over het oceaanleven weten”, aldus Voight.
Wheat besluit ook dat nog veel te leren valt over de dieptes van de oceanen. “Dit is pas het derde dergelijke hydrothermische systeem dat onderzocht werd, terwijl de diepzee nog miljoenen gelijkaardige omgevingen bevat. Welke andere opmerkelijke ontdekkingen staan ons nog te wachten?”
WETENSCHAP & PLANEETHet heelal was nog maar 250 miljoen jaar jong toen er al sterren werden gevormd. Dat hebben wetenschappers vastgesteld aan de hand van een ver verwijderd sterrenstelsel. Volgens een mededeling van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO werd ook nog nooit zo ver van ons vandaan zuurstof gedetecteerd.
Astronomen loerden met de ALMA-telescoop naar het verre sterrenstelsel MACS1149-JD1. Daarbij ontdekten ze een zeer zwakke gloed, afkomstig van geïoniseerd zuurstof in het stelsel.
Tegen de tijd dat ALMA het infrarode licht had gedetecteerd, was de golflengte ervan door de uitdijing van het heelal met meer dan een factor tien uitgerekt. Daaruit leidden de wetenschappers af dat de gloed 13,3 miljard jaar geleden, oftewel 500 miljoen jaar na de Oerknal, werd uitgezonden. En daarmee is het de verste zuurstof die ooit met een telescoop werd gedetecteerd.
De afstand tot het sterrenstelsel zoals die uit deze waarneming afgeleid werd, komt overeen met de afstand op basis van de zuurstofdetectie. Dat maakt MACS1149-JD1 tot het verste sterrenstelsel waarvan de afstand nauwkeurig bekend is, zegt de ESO.
Tot een hele tijd na de Big Bang was er geen zuurstof in het heelal. Dat element is pas gevormd bij de fusieprocessen zoals die in de eerste sterren plaatsvonden. Het kwam vrij toen de sterren op explosieve wijze stierven. De detectie van zuurstof in MACS1149-JD1 geeft aan dat deze eerdere generaties van sterren slechts 500 miljoen jaar na de Oerknal al gevormd waren en hun zuurstof hadden uitgestoten. (lees hieronder verder)
AFPGalaxy MACS1149-JD1 is 13,28 miljard lichtjaren van ons verwijderd.
Om het precieze tijdstip van de stervorming te achterhalen reconstrueerde het team wetenschappers de vroege geschiedenis van MACS1149-JD1 met behulp van infraroodgegevens die met de Amerikaans-Europese Hubble Ruimtetelescoop en de Spitzer-ruimtetelescoop van de NASA zijn verzameld. Daarbij ontdekten de astronomen dat de waargenomen helderheid van het sterrenstelsel goed wordt verklaard door een model waarbij de stervorming slechts 250 miljoen jaar na het ontstaan van het heelal is begonnen.
Geboorte
“Met deze nieuwe waarnemingen van MACS1149-JD1 is de directe waarneming van de geboorte van het sterlicht een stapje dichterbij gekomen. Omdat wij allemaal uit bewerkte stermaterie bestaan, zijn we daarmee ook dichter bij onze eigen oorsprong gekomen”, zo citeert de ESO Richard Ellis van het University College Londen (UCL).
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
- zie ik de hele tijd een onbeweeglijke, gigantische 
Gelukkig namen jullie er foto’s van, zoals in 
