Ik ben een wrak momenteel. Ik heb een beknelde zenuw, hoe ik er aan gekomen ben mag God weten, en er is niks wat me de deur uit kon lokken, zelfs de drang om te fotograferen was niet sterk genoeg. Morgen heb ik een afspraak met een osteopaat en ik hoop dat die enige verlichting kan bieden. Voorlopig val ik noodgedwongen terug op iets van enkele dagen geleden. Telkens we terug naar huis reden van het Kerstman gedoe in Aarschot waren er gelukkig altijd wel mogelijke onderwerpen die voorbij kwamen. Avond- en nachtfotografie is sowieso iets waar ik me graag mee bezig hou. Dit verlichte beerje in Herentals was op zich al een onderwerp waar ik voor gestopt was maar enkele lichtstrepen van voorbijrijdende auto's konden het beeld alleen maar nog sterker maken vond ik. Dit is dat ook een samenvoeging van 3 foto's van op statief waarbij ik in Photoshop alleen de lichtere delen van foto 2 en 3 aan de basisfoto heb toegevoegd.
De gustibus non disputandum est. Over smaken kun je niet discussieren natuurlijk, maar feit is dat dit waarschijnlijk het meest uitbundig versierde huis is in onze gemeente tijdens de eindejaarsperiode. We kwamen vanavond terug naar huis gereden na een leuk nieuwjaars-familie-etentje en ik realiseerde me dat ik voor de eerste dag van het jaar toch nog graag een feestfoto zou moeten scoren. Binnenkort is het weer gedaan met al die lichtjes he. Deze locatie had ik al lang in mijn to-do lijstje opgeslaan en vandaag volstond een klein ommetje langs Achterlee om met de camera op statief deze opname te maken.
Oudejaarsavond is wat ons betreft een avond zoals alle andere. Wij hebben een ganse carrière lang gewoon gewerkt op die datum en het zegt ons niks om, nu speciaal omdat iedereen dat doet, ons ook in het feestgewoel te storten. De rest van de familie denkt daar evenwel anders over... Wij mogen dus hondensitten. Daar komt Jultje al aangelopen all the way van Herentals, zijn baasje - onze zoon Mike - doet zijn best om hem te volgen. Wij gaan het fijn hebben met z'n drieën!
... eneuh... De beste wensen voor alle vrienden, kennissen, volgers en toevallige passanten, kortom: voor iedereen !!!!
Uiteindelijk heb ik de kerststal van Lichaart ook te pakken gekregen. Ik hoorde dat hij al vroeg afgesloten wordt uit vrees voor vandalisme. In wat voor een wereld leven we toch? In de vooravond, met de invallende duisternis, was de warmte van het licht al voldoende aanwezig om de sfeer van vrede, liefde en menselijkheid voldoende uit te dragen. Je hoeft niet gelovig te zijn om je daar bij aan te sluiten. Helaas zijn er in deze tijden te veel holbewoners, trollen en opdringerige egoïsten die geen enkele regel, wet of afspraak nog respecteren. Ik kan hier maar één wens tegenover plaatsen: Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil.
Het kerstman-gebeuren is weer achter de rug en toch heb ik het nog erg druk. Er zit tijdsdruk op enkele dingen die dringend nog voor nieuwjaar moeten gebeuren. Dat belette me niet om graag mee te gaan naar Lommel met kleindochter Julie. De choreografieën in de kerstmusical waren haar al toevertrouwd en als onderdeel van haar afstudeer traject wilde ze nu iets doen met en voor de bewoners van de zorginstelling Hoevezavel. Ze had enkele van haar leerlingen meegebracht en wat ze brachten voor de oudjes was weer helemaal raak. Ik heb er geen idee van of het ook voor iedereen duidelijk was maar deze eindpose bvb. waar iedere danseres met de handen iemand ondersteunt en zodoende een band schept vond ik subliem. Dat is dan ook mijn terechte keuze als foto van de dag.
De kerstman is nog enkele dagen in het land gebleven om de laatste wensen te vervullen en nog enkele mensen gelukkig te maken, maar vandaag heeft ie besloten toch maar snel naar Lapland terug te keren. Hij is nog even de badkamer ingetrokken en toen we gingen kijken waar hij zo lang bleef was ie weg. Hij had wel nog een massa witte baardharen achter gelaten in de wastafel. Het vrouwke was daar trouwens niet zo gelukkig mee... Vanavond mailde hij me deze foto nog door.
Ik realiseer me dat ik in herhaling val. Vorig jaar tijdens deze laatste dagen van het jaar had ik de Kastelse kerststal ook al eens gefotografeerd en daarom was ik vandaag vertrokken om die van Lichtaart te tonen op deze pagina's. Wie schetst mijn verbazing toen ik moest vaststellen dat op deze 27ste december om 9 uur 's avonds de stal gewoon gesloten was... Wat is dan nog het nut van een kerststal aan de kerk? Ik ben dan toch maar naar Kasterlee gereden...
Dit is weer eens een bewijs dat je geen dure spiegelreflex of een ander gesofistikeerd toestel hoeft te hebben om een interessante foto te schieten. Een smartphone was hier meer dan voldoende om een flinke vangst te doen. Tijdens de opvoeringen van de musical was er achter de coulissen altijd wel bedrijvigheid buiten het zicht van het publiek in de zaal. De belichting is daar afhankelijk van wat er van op de scene binnen sijpelt. Donkere en lichte delen lopen vaak abrupt in elkaar over en dat is dan weer ideaal voor een pittige zwart-wit omzetting vond ik. Achterin staat Soo Mee (Ari in de show) klaar om haar trapeze act te doen terwijl elfje Billy (Katharina is haar echte naam) voorin staat te wachten om daarna ook in actie te komen samen met de andere elfen.
De invulling van onze dagen is tegenwoordig voorspelbaar hetzelfde: opstaan, veel koffie drinken om wakker te worden, naar Aarschot rijden, op de Kerstman-zetel zitten voor de foto's met de bezoekertjes, optreden in de kerstmusical, nog steeds Kerstman zijn voor de foto's, en dan weer naar huis rijden, eventueel met een ommetje om ergens een niet-kerstman-foto te scoren. Vandaag was dat laatste niet nodig want ik had in onze kleedkamer in het Cultureel Centrum al een plaatje geschoten van deze twee prachtige vrouwen. Onze dansende kleindochter Julie die instond voor alle coreografieën in de voorstelling en het kerstvrouwke, in het echte leven ook mijn schatje, poseerden tijdens de pauze gewillig voor me net voor we aan het tweede deel gingen beginnen.
Ik kon geen betere zin bedenken dan deze regel uit een oud bekend kerstlied om mijn wensen aan al mijn kennissen kenbaar te maken. Als achtergrond voor de boodschap -het gaat hier tenslotte ook over fotografie- koos ik voor een van de vele aan de tijd van het jaar gerelateerde taferelen die het vrouwke overal in huis heeft neer gepoot. Mijn allesoverheersende wens voor 2024: vrede op aarde voor iedereen.
