Ik realiseer me dat ik de laatste tijd schromelijk in gebreke gebleven ben qua lichaamsbeweging. Als ik de stappenteller bekijk op mijn phone krijg ik gegarandeerd elke keer zwaar verwijtende blikken terug. Ik probeer dan ook weer wat meer aan de wandel te gaan, om te fietsen zullen we nog wel een tijdje moeten wachten immers. Vandaag ben ik eens niet het bos of de Smallebroeken ingetrokken maar ik ben in, rond en door de dorpskern van Lichtaart gaan wandelen. Toen ik voorbij de bloemenzaak kwam bekroop me plots de drang om naar binnen te gaan en een bloemeke te kopen voor het vrouwke. Het is zeker niet zo dat ik iets goed te maken had of iets dergelijks, maar ik vind nu eenmaal dat zij dat verdient. Je moet bijzondere eigenschappen hebben om het met mij al 54 jaar uit te houden... Er zit natuurlijk ook een klein stukje eigenbelang bij. Zo had ik weer een onderwerp voor mijn dagelijkse foto. Het vrouwke heeft het bouquet in een vaas gezet op de piano en ik heb mijn statief en een laddertje uit de berging gehaald om deze foto te maken van uit een hoog standpunt. Exif: ISO 100 - F 13 - 8 sec. van op statief, beetje bijgelicht met het ledlampje van mijn smartphone.
Vraag aan een kind om een paddenstoel te tekenen en dan is het er zonder uitzondering een met een witte steel, een rode hoed en witte stippen, meestal worden er dan ook nog enkele kabouters toegevoegd. De paddenstoelentijd is dit jaar grotendeels aan mij voorbij gegaan. maar ik moest en zou toch absoluut minimaal een kabouterpaddenstoel in mijn jaaralbum onderbrengen en daar ben ik dan maar naar op zoek gegaan. Uiteidelijk kreeg ik er een te pakken, weliswaar zonder kabouters maar rood met witte stippen is ie wel, de vliegenzwam.
Ik heb vandaag de macrolens nog eens op de Canon gezet. Ik had namelijk het idee om de laatste dapper volhoudende bloemekes een ultiem eerbetoon te gunnen in de vorm van een foto in mijn jaaralbum. We kregen helaas weer de nodige liters water over ons heen vandaag. Toen het eindelijk wat droger werd was het al donker. De bloemekesfoto zou dus een nachtopname worden... Ik heb er dan het statief maar bijgehaald om deze nu echt wel hoogbejaarde en bijna uitgeleefde, natte schoonheden te vereeuwigen. Door een beetje bij te lichten met het lampje van mijn smartphone had ik voldoende licht om met een sluitertijd van 6 seconden tot dit resultaat te komen, de straatlampen langs de Kasterleesteenweg deden ook hun deel van de belichting trouwens. Voor de liefhebbens zijn dit de exif gegevens: Tamron macro 90 mm - ISO 200 - F 6,3 - 6 sec.
De repetities voor de Kerstmusical lopen vlot. We zijn op schema. Ook vandaag waren we weer in Aarschot en zoals gepland worstelden we ons door de volledige doorloop van het eerste deel. Uiteraard werd de gang van zaken regelmatig onderbroken om dingen te verbeteren, te veranderen of aan te passen. Er moet echt nog wel wat bijgeschaafd worden maar het groeit. Ik schoot op z'n tijd ook de nodige foto's natuurlijk. Zeg nu zelf, met zulke enthousiaste elfen kun je toch niet anders dan een geweldige voorstelling verwachten...