Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
08-08-2005
Toren roept haan 97 : poëzie
Dichter Leonard Nolens schrijft in Archaïsch (gedichten 2002 DF) :
De gouden draaikont van de torenhaan Is uitgedanst en leeggebloed en legt Zijn windei, daar, die ondergaande zon.
Hier zitten enkele tegenstrijdigheden in. Hij is uitgedanst en leeggebloed, maar legt zijn windei. Een haan legt geen eieren, laat staan windeieren. In het dichten is uiteraard alles mogelijk. Maar wat mij treft is, dat deze dichter geïnspireerd is door de haan, zoals ik trouwens. Welke Vlaamse en andere dichters inspireerden zich op deze draaiende vederkont ? Voor de ingediende werken voor de originele en enig echte J.V.C.-prijs (edities 1981 tot en met 1998, tot de vervreemding en de ontaarding) zal ik eens nagaan of er andere gedichten over onze pluimentrots gemaakt werden. Als einde van deze reeks cursiefjes had ik graag zelf deze verzen gedicht. De dichter eindigt zijn gedicht met : De haan is naar de maan.
Op donderdag 6 november 2002 was er weer wat te zien rond onze kerktoren, schreef pastoor Bie Boon (Herman de 2de). En inderdaad : in de voormiddag nam Monumentenwacht de spits van onze toren onder handen. Het kruis, de bol en de haan kwamen er om allerlei redenen nog niet op. Ze verwijderden wel de opengebroken bol die er uitzag als een halve maan. De spits werd helemaal toegedekt, zodat er geen regen meer binnen sijpelt. Dat was dringend noodzakelijk. Want vocht is slecht voor het torengebinte en het zeer dure beiaardklavier was al eens nat geworden. Foto : dakwerkers op toren Van op onze uitkijk in de living van de familie De Donder kun je zien dat de plaats voor onze haan klaar is. Onze ongelukkige gevederde vriend wacht nu ongeduldig in het bureau van onze gemeenteontvanger, die binnen kort op pensioen gaat, op het plechtige moment dat hij eindelijk op zijn troon kan. Het schijnt dat, als je s avonds op de beiaardbank voor het gemeentehuis gaat zitten, je het zachte klagend gekraai in si-bemol kunt horen. Hoe lang gaat men dat beestje nog laten treuren? En gaat de nieuwe ontvanger wel gediend zijn met een haan in zijn bureau. Dat moeten wij nog afwachten.
Onze haan heeft opnieuw een inhuldiging van het zoveelste standbeeld gemist. Van in het bureau van de ontvanger, waar hij in de hoek staat te wachten tot hij op de toren geplaatst wordt, moet hij toch iets gehoord hebben. Op zondag 20 oktober, na de hoogmis van 10.30 uur, togen de gelovigen en de gelegenheidsmisgangers, naar de tuin aan de bibliotheek. Voor de ingang van de stripoteek, naast het tuinhuisje prijkt het borstbeeld van monseigneur Alfred Daelemans. Hij was jaren lang de grote baas van het katholiek onderwijs in de Guimardstraat. In onze gemeente was hij magister van de broederschap van Sint Elooi. Voor zijn buren op de Brusselsesteenweg was hij een minzame, vriendelijke buur. Foto : standbeeld met kunstenaar Het beeld is van kunstenaar leerkracht Adelin De Craene uit Hertsberge (Oostkamp). Hij wou een beeld maken van de monseigneur, die hij altijd als zijn mentor beschouwd had. De huishoudster mevrouw Van de Putte vernam dit en zo werd het beeld gemaakt voor zijn geboortedorp Puurs. Het bronzen beeld in Meise is een copie van het origineel. Zo staan Jan Van Gysel en Alfred Daelemans als stille getuigen met hun aangezicht naar de toren, met ons te wachten tot de haan eindelijk op zijn rechtmatige plaats terugkeert.
Ik ben dol op hanen, ezels en Schotse hoogland koeien. Foto : Highland koe postkaart Dit rund graast in onze natuurreservaten en knapt zo heel wat werk op dat anders door vrijwilligers op de dag van de natuur moet gedaan worden. Het past dus in de rij van de nuttige dieren, naast de hanen en hennen, die gft opruimen. Maar de ezel is een geval apart. Jef Aerts, de drijvende kracht achter Judoclub Mansio, bezat een prachtige ezel. Maar op een bepaalde dag was het dier ontsnapt. Het wandelde gezapig de Rooststraat af naar Grimbergen. Daar werd door een angstige bewoner alarm geslagen. Twee rijkswachters kwamen toegesneld en hielden het dier in bedwang met de mitraillet in de hand. Jef, zelf een rijkswachter toen, kwam aangelopen. Maar de ezel ontsnapte prompt. Zijn kollegas vroegen hem of hij wist van wie dat beest was. Jef heeft wijselijk gezwegen, want zijn huisdier had de weg terug gekozen en was voor hem thuis. Ondertussen grazen er drie Schotse runderen in de Beemden in Wolvertem. Natuurpunt gebruikt die om het grasland op een natuurlijke wijze kort te houden. Maar het vierde rund ontsnapte en koos het gezelschap van de koeien die grazen onder de zendmasten van de V.R.T. in Imde. Ze kunnen het maar niet vangen om het terug te brengen.
In het parochieblad maakte pastoor Bie Boon op een originele wijze publiciteit voor onze beiaardconcerten 2002. Hij deed dit met de prachtige cartoons van Stef Van Nijverseel ... foto : cartoon Het kruis staat op dit kerkje, maar een snaak plukt er een grote gekroonde haan af. Ik heb deze tekeningen opgenomen in mijn CD-rom Beiaard Meise St.-Martinus. Op de Cultuurbeurs 2002 werd een infostand voorzien voor verenigingen. Tot mijn verbazing stelde ik vast, dat er een was op mijn naam. Ik heb er Artsen zonder Grenzen, Child Focus en mijn publicaties gepromoot. De firma IZYZ stelde mij een beamer ter beschikking. Zo kon ik voor de tweede maal, op een professionele wijze, mijn presentaties showen. Elke organisatie die presentaties op topkwaliteit wil presenteren, zou over een beamer moeten beschikken. De computerbeelden zijn prachtig en haarfijn. Toen ik in 1967 met het avCVO begon, deden wij dat nog met overhead-projectoren. We schreven met vetpotloden op rollen plastiek. In de taallessen projecteerden wij microfilms. Helaas ! Nu dat allemaal via ICT veel eenvoudiger en op een prachtige wijze kan, werd het avsg-materieel naar de archeologie verwezen. Ik zal een museum moeten beginnen. Maar ik blijf erbij : dat is de beste methode voor absolute beginners. Het is ontzettend jammer voor de kwaliteit van ons talenonderwijs dat het materieel niet meer in de handel is. (zie blog cl) Als men in het brandpunt van de belangstelling en aan de top van de kwaliteitsrevolutie wil staan, zoals een haan op een prachtige toren prijkt, dan is het beste nauwelijks goed genoeg.
Het feest bij de inhuldiging van de nieuwe beiaard mag als geslaagd heten, maar spijtig genoeg was alles niet in orde. Resultaat op de officiële wijding en inhuldiging op 28.9.2002 :Wij hoopten dat dan 1.het kruis en de haan op de toren zouden staan : niet 2.het torenuurwerk zou werken : niet 3.de toren waterdicht en grondig gekuist zou zijn : half werk 4.galmgaten hersteld : zonder schalies 5.monument met plaats voor 47 klokken : O.K. 6.klavier en trommel van de oude beiaard geplaatst : niet 7.oude beiaard speelt weer : nog niet Dat is dus 5 op 10 als we het monument voor 4 punten tellen. Pas als alles in orde is zullen wij opnieuw met opgeheven hoofd kunnen luisteren naar het Meiselied van wijlen Jef Rottiers en de Europese hymne van Beethoven waarin de vrede en de vriendschap luid bezongen wordt. Ik ga dus door met deze cursiefjes, zoals beloofd, tot de haan opnieuw op onze toren prijkt.
Zondag 28 september : groot feest in Meise. De koningin komt bij gelegenheid van de wijding en inhuldiging van de nieuwe beiaard. Het voorspel speelde zich af in het restaurant Van Looven. De Vlaamse Beiaardvereniging hield er haar najaarsbijeenkomst met als thema Jef Rottiers. Eddy Mariën, pleegzoon van Jef en zijn opvolger als onze beiaardier, schetste het leven en werk van Jef. De voorzitter van de Internationale beiaardvereniging, Adrian Patrick Gebruers uit Ierland onthulde de jeugdjaren en connecties van Jef Rottiers met Ierland. Ik mocht mijn CD-rom en het boek van mijn broer voorstellen aan deze vergadering. Om 15 uur stond de Brusselsesteenweg vol met driekleurzwaaiende mensen, want onze koningin arriveerde. In de kerk mocht ze symbolisch de nieuwe beiaard starten. Zij werd gefeliciteerd met haar 65ste verjaardag. Hierbij pinkte ze enkele tranen weg en het vernoemen van haar leeftijd zinde haar zichtbaar niet. Onze koningin is een heel mooie vrouw, die geen spoor toont van het verval dat haar landgenoten vertonen, op die leeftijd. Het dorpsplein stond vol volk (2000 mensen). Of die voor de gratis drank kwamen of voor de rest blijft een raadsel. De koningin onthulde het beiaardmonument met 39 van de 47 klokken van onze oude beiaard. Baron Van Gijsel had het onmiddellijk in het oog, dat er klokken ontbraken. Hij mocht het borstbeeld van zijn vader onthullen. Na het vertrek van de koningin konden de Meisenaars in het domein Drijtoren terecht voor een volksfeest. Deze traditie werd in ere hersteld.
Geef toe, tegenwoordig is er veel te veel te doen op dezelfde dag. Onze haan, die ongeduldig zit te wachten om opnieuw op de toren te staan, scharrelt graag in alle rust onder de toren. Maar met de recente drukte tijdens het weekend van 14 september lukt hem dat niet zo goed. Er was open monumentendag met als thema Archeologie. Ook de dag van de landbouw vond plaats. De mooiste boerin van het land woont in Diksmuide. Ze is 23 jaar jong en heet Katleen Baeteman De grote leerweek werd bekroond met een wandeling langs de plaatsen waar volwassenen kunnen leren in Meise. Via een grote omweg werd ik aangezocht om voor mijn avCVO te gidsen. Ik week een klein beetje af van het parcours en toonde een kleine groep waar we met de school begonnen, in het huis Janssens Brusselsesteenweg 50, met een uitbreiding toen het met 640 studenten te klein werd naar het Chiroheem op de Krogstraat. In 1972 verhuisden wij naar het Willy Van den Berghecentrum, toen Brusselsesteenweg 65c, nu Cultuurpaleis. We breidden toen ook uit met de dagtaallessen op initiatief van Cecile Chabert Boon naar de muziekschool en de Snipper. Toen kregen wij de kans om in Jette te beginnen, eerst in Essegem en later in het HRIPB. Noodgedwongen verhuisden wij in 1986 naar de Stationsstraat 29 in Wolvertem en er zaten toen reeds meer studenten in Jette dan in eigen gemeente. En op de dag van mijn pensioen namen we eindelijk onze intrek in de Stationsstraat 15. Van een kalvarietocht gesproken! Dat was er een. Op zondag vierden de mensen van Amelgem Maria in hun kapel. Natuurpunt verkende N.W. Meise (Rode en Westrode). Het was zoals gezegd zondag en bovendien kermis in Wolvertem, met s namiddags kriebelloop voor kinderen. Ze wachten daar nog altijd op mijn loopduel met de burgemeester. Ik vrees dat het er nooit komt, tenzij er een mirakel gebeurt. Een raad van onze haan : je kunt pas een duel aangaan in het lopen als je een levende haan kunt vangen.
Het onveiligheidsgevoel krijgt grote gevolgen. Het verval van vertrouwen, rust en zekerheid veroorzaakt angst. Dit kan tot depressie lijden. Anders zitten wij met een post traumatisch stress syndroom. Onze haan zal daar , laat het ons hopen, niet onder lijden. Want anders vervalt hij opnieuw in fado-gekraai. Vlaanderen heeft niet de cultuur van voort te bouwen op het verworvene. In tal van domeinen stel ik dat vast. Het is gekend, dat bij het aantreden van een nieuwe lichting ministers, zij steeds opnieuw het warm water willen uitvinden., Het ware beter aan kwaliteitsverbetering van het werk van de voorganger te doen. Bij het lezen van het boek "Van Freud tot Prozac" stel ik vast dat de verdienste van de schrijver hieruit bestaat, dat hij de nadruk legt op de link met het goede uit het verleden. Men studeert best eerst een cursus Psychiatrie om alles goed te situeren. In mijn geval was dat al de derde keer. Als tussendoortje : in september 2002 werd het 278ste album van Suske en Wiske voltooid. Het zal onze haan worst wezen. Hij heeft zeker geen hoogtevrees als hij op de toren staat.
De apotheose nadert met rasse schreden. Op 28 september, 17 dagen na haar verjaardag, komt koningin Paola onze nieuwe beiaard inhuldigen. Wij hopen dat daartegen alles in orde is d.w.z. 1. de oude beiaard kompleet (47 klokken) met rammel en klavier speelklaar naast de bibliotheek 2. de toren ontsmet en proper 3. de haan en het kruis op onze waterdichte toren We gaan toch niet opnieuw meemaken dat Meise zijn oude reputatie van 'half af' herhaalt. Want anders kunnen wij deze cursiefjes niet beëindigen. De politieke tenoren trokken de aandacht met een dankwoord aan zichzelf. Piet De Cuyper, ondertussen eindelijk uit de politiek gestapt, gaf Meise en zijn beiaard uit met bijpassende CD-rom van Jef De Cuyper (Sib 7.9.2002). Maar laat ons met een positieve noot eindigen. Als de haan opnieuw op zijn plaats prijkt, strijken wij de pluimen glad en maken hem op voor een nieuw decennium in het teken van de ampersand. Het lied van de broederschap, de Europese hymne, die in feite de internationale van de echte Christen democraten zou moeten zijn, kan dan luid klinken in Si, een halve toon hoger. Dat klinkt vrolijker dan een treurzang in Si-(be)mol. De haan kraait luid en roept alle bedplassers op om de klotboeren te vervoegen om op bedevaart te gaan bij Sint-Martinus, om van het ongemak af te raken.
Op zondag 8 september vierde de broederschap van Sint Elooi : 350 jaar St.-Elooikapel (1652 2002) en O.L.V.Ter Hasselt in de Sint - Martinusparochie. De kapel werd als momument geklasseerd op 15.3.1951. Achiel Bettesone beschreef deze geschiedenis in de jubileumuitgave met dezelfde titel naar aanleiding van deze viering. Voor de gelegenheid kwam kardinaal Danneels de mis opdragen in openlucht voor de kapel. Hij zegende tevens het nieuwe Sint Elooibeeld van kunstenaar Paul Grégoir in. Magister Frans Stoffelen en pastoor Herman Boon concelebreerden met hun grote baas. Frans Heyvaert, de coördinator van de Sint Elooifeesten, was in zijn nopjes. Want alles liep gesmeerd. Jan Van den Broeck maakte een prachtige video van deze gebeurtenis. De Capella tot Hasselt ontstond tussen de 7de en 8ste eeuw. Toen trokken St.-Amandus en St.-Eligius langs de streek aan de Schelde. Op de Hasseltberg, een kruispunt van verschillende belangrijke wegen, ontstond de Capella tot Hasselt. Waarschijnlijk stond op die plaats tot dan een heidens offeraltaar. De Capella werd toegewijd aan Onze Lieve Vrouw. Ten gevolge van de pest in onze streken werd de verering van Maria verdrongen door de verering van de heilige Eligius. In 1652 vergrootte Frater Bart Gijsens de kapel en werd ze opgedragen aan Maria en St.-Elooi. De lindebomen rond de kapel duidden op een bidplaats.
Wij waren voor de 3de keer in Scotland en ik had me voorgenomen de toren met bloempot te fotograferen in Forres. Maar helaas ! Dat was toen een éénmalige stunt om de Britse bebloemingsprijs te veroveren. Dit jaar viel een ander Schots stadje de eer te beurt : Braemar. Wij boekten daar een B.B. (bed and breakfast) bij Julie en Steven Heyes in hun Schiehallion House. Dit koppel zag het jachtige leven enkele jaren geleden voor bekeken. Nu baten zij rustig hun guesthouse uit. De man doet het op zijn Amerikaans, want hij begroet iedereen met guys. s Avonds aten wij in de plaatselijke golfclub, waar het eten goedkoper en beter was. Bovendien schonken zij ons een overheerlijke wee dram uit na het eten. Dat is het kleinste maatje van hun eigen malt Whiskey. Ik ontdekte de fameuse Whiskey measure, want bij de fles hoort uiteraard het ceremonieel van het inschenken met de originele attributen. Pas vier dagen later slaagden wij erin een exemplaar van het kleinood te kopen in de kelder van een grootwarenhuis Arnods in Inverness. Braemar ligt in de highlands juist voor Balmoral castle. Maar na ons vertrek waren wij het kasteel voorbij zonder het te zien. Het ligt er verscholen in de bossen. En queen Elisabeth kwam enkele dagen later toe. Wij misten haar net op onze laatste dag in Edingburgh, waar ze de tattoo bijwoonde n.a.v. haar gouden jubileum als koningin.
In het kader van de activiteiten rond de kerktoren verdwenen de laatste jaren de processies.
Mijn aandacht werd hierop gevestigd bij mijn reis naar Toscane.Daar ging nog een traditionele processie uit na de hoogmis van 10 uur aan de Dom.De mannen stonden uiteraard op het dorpsplein, onder een andere toren, zich te laven op de terrasjes.Achter de priester met twee misdienaars in habijt, stapten allemaal vrouwen op, achter het heilig sacrament.In de staart van de optocht zagen wij echter enkele pantoffelhelden met kleine kinderen, die achter de vrouwenschaar aantraden.
In Arezzo was er dan een jaarlijkse processie van een tweehonderdtal monniken in het wit, van hun kleine ordekerk naar de grote dom.
Dichter bij ons, in Ossel, gaat de processie nog jaarlijks door op de laatste zondag van juni op de Sint-Jansfeesten.Ik beloofde aan José Anne de Molina, kasteelheer van deze actieve parochie, mee te gaan.Ik trok dus zondagmorgen tegen 10 uur naar ginder om de hoogmis bij te wonen.Maar groot was mijn verbazing.De processie kwam reeds toe onder de toren.De hoogmis is daar al om 9 uur en de processie onmiddellijk daarna.Het zijn daar vroege vogels in Ossel.
Op 14 juli bezocht ik de 7-jaarlijkse Kroningsprocessie in Tongeren.De devotie voor Onze Lieve Vrouw is er uitzonderlijk.Tien procent (10%) van alle inwoners van Tongeren , 3000 stappen mee op.Achter het trompetterskorps en de vlaggengroep beelden zij achtereenvolgens de Onbevlekte Ontvangenis, de Boodschap , Bezoek, Geboorte, Opdracht, Vinding, Afscheid, Bruiloft, Kruiswegontmoeting, Verrijzenis, Pinksteren en Verheerlijking uit.Hierachter volgt het Biddend Volk, de Zingende Maagden en de Edelknapen.Het genadebeeld Oorzaak Onzer Blijdschap en het Heilig Sacrament worden hierachter meegedragen met de relikwieën en andere attributen, gevolgd door een groep kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders, waaronder abt Piet Wagenaar van de abdij van Grimbergen.
Pater Pio werd op, 16.6.2002 heilig verklaard. Dat is de 758ste heilige op de kalender van de Rooms Katholieke kerk. Vroeger verguisd door de paus, belette niet dat onder druk van de gelovigen, hij vereerd kan worden. Er kwamen problemen om wille van zijn stigmata (de wonden van de gekruisigde Christus). Wie nu nog beweert dat het er in de kerk niet democratisch aan toe gaat, moet hierover eens nadenken. Foto : Pio Er zijn in ons land groepen bedevaarders, die naar Bergamo in Zuid-Italië trekken, om deze heilige te vereren. En terwijl we het over paters en heiligen hebben, nog iets wat het weten waard is. Kapucijnen behoren niet tot een hanensoort. Er is wel een duif die deze soortnaam draagt. In de omgeving van Huy bevindt zich in het kasteel van Famelette een heus hanenmuseum.
In Tienen hebben ze de haan en het kruis van de toren gehaald en teruggeplaatst, na een grondige poetsbeurt. Op regelmatige tijdstippen is dat nodig. Anders blinkt hij niet meer. Als onze haan en het kruis eindelijk op de toren zullen staan, zullen de vrienden van de St.-Martinus (toren, kruis en beiaard) erop toezien dat hij ook zijn regelmatig onderhoud krijgt. Want niettegenstaande het aandringen van Eddy (beiaardier) bij de gemeente, gebeurde het onvermijdelijke. Na het stevige onweer van enkele dagen terug, staat het beiaardklavier onder water. Als dat zo door gaat zullen wij een verroeste beiaard moeten inhuldigen. Wij gingen op alle 8 torens (en ook die van Sjoeter) om de kerkuilen te ringen. De top tien van de vuilste toren geeft voor 2002 : 1. Rossem, 2. Imde, 3.Meusegem, 4. Meise, 5.Rode, 6.Wolvertem , 7. Oppem en 8. Westrode (privé toren). Foto : Binnenzicht toren Rossem In Tollenbeek in het Pajottenland was de haan op de toren eens vermist. De pastoor verspreidde het gerucht, dat als de tien beste hanen van de boerderijen, geslacht werden voor Sint Maarten (11 november), hij terug zou komen. En zo geschiedde. Om dit te herdenken zien wij een haan in een stenen monument .. en aan het Urbanusbeeld is hiervan ook iets te zien.
Eindelijk kreeg de laureaat van de man van 1999 zijn millenium cruise. Dank zij een dubbele trekking door VTM kon de Knack-winnaar niet gaan. Het duurde tot nu, eer het alternatief kon opgenomen worden , via een waardebon met het overeenkomend bedrag. Het werd dus een reis naar Italië, in het wondermooie Toscane. Ik kan u de torens uiteraard niet onthouden. Vanaf de San Gottardo tunnel, in Zwitserland, worden de torens typisch voor de streek.Sommige hebben een klok als spits en andere een soort tulpenbol. Twee torentjes stonden naast een oude watertoren. Foto : Toscane torentjes Maar eens in Italië verandert alles nog eens grondig. In alle kleine dorpjes vind je torentjes die los staan van het kerkgebouw.Als de aarde beeft, wat hier regelmatig gebeurt, wordt de schade (indien ze vallen) beperkt. De spits kan zo niet in de kerk neerkomen, zoals hier in Londerzeel eens gebeurde. Maar o wee ! Nergens zie je een haan op de toren. Er staat meestal enkel een minuscuul kruisje op een nog kleiner bolletje of schijf. Na heel wat turen zag ik eindelijk ons eerste haantje, op een heel klein torentje, op een privé woning, ergens tussen Forenze en Pisa. Op FR3 in Des racines et des ailes kon je op 10 juli twee uur op bezoek in Firenze. Wat mij opviel, was de leeuw op de toren in deze prachtige stad. Een leeuw in de plaats van een haan ! En in Bevagna laten ze de Middelleeuwen herleven via een wedstrijd tussen de vier wijken. En dat allemaal op de vooravond van de 700ste verjaardag van de Guldensporenslag, waar de toenmalige Vlaamse gemeentelegers, ondersteund door Zeeuwse en Naamse milities, het ridderleger van Filips IV de Schone versloegen. Ook hier speelde de haan een cruciaoe rol!
Voor het eerst is de uilenkast in de toren van Westrode van Sjoeter bewoond en hoe ? Vier jonge kerkuilen werden er geringd door Michel van de Uilenwerkgroep van Natuurpunt. Foto : jonge uilen Dit is de enige van onze 9 torens waar de kast in de toren staat. In de kerktorens staat de uilenkast in een dakvenstertje in het dak van de kerk. Dit is met enig speurwerk te zien aan het vierkante gat in het deurtje of venstertje. Tot nu toe hadden wij enkel resultaat in Rossem, maar met nooit meer dan 3 juvenielen. Westrode spant dus andermaal de kroon. Sjoeter wil er Ring-TV bijhalen. Nazicht van de andere torens leverde niet veel op. Meise is nog niet toegankelijk. In Wolvertem lagen twee eieren. De uilenkast van Rode kreeg bezoek, maar was nog leeg. De kerkuil van Rossem werd doodgereden op de Veilinglaan : dus geen broedsel! In Imde vonden wij ook niets. En last but not least Meusegem : noppes. Volgend jaar beter ! Hanen doen altijd beter !
Op 12 mei 2002 om 18 uur legde ik met mijn vriend Jan een historische gebeurtenis digitaal vast : het eerste beiaardconcert op onze nieuwe beiaard. Hierbij past een gedicht :
Klok en klepel klinken klingelend klankenkleuren. Beierend en bonkend, tokkelend en stampend, bruisend brons briest bronstig Tovert Eddy beiaardklanken dwarrelend over onze hoofden heen. Jef De Cuyper
Het programmaboekje van de concertencyclus 2002 was tijdig klaar. Maar een nieuw kleedje voor deze gelegenheid kon er niet af. Een kleine historiek ware op zijn plaats : van de Vrienden van de beiaard, over het Beiaardcomité en de tijdelijke VZW Nieuwe Beiaard. De rol van Jules Van Campenhout, pastoor Brams en Jef Claes zou eens via nieuwe beiaardbanken gevisualiseerd moeten worden. Een en ander zullen wij rechtzetten op de programmas die we bij de concerten uitdelen. Stef schrijft in zijn voorwoord : En binnenkort hebben we in Meise zelfs twee beiaarden! De oude wordt namelijk een monument dat in de binnentuin van de bibliotheek een plaats zal krijgen. Een monument waar muziek uitkomt, want het is de bedoeling om de oude beiaard opnieuw speelklaar te krijgen. Hij vermeldde niet dat dit de voorwaarde is om het akkoord te krijgen van Monumenten en Landschappen. Hopelijk raken de 47 oude klokken daartegen ook weer kompleet! Want een onvolledig monument is als een toren zonder haan en kruis.
Op 6 mei 2002 werd Pim Fortuyn, Nederlands hoop, onnederlands en ongenadig,doodgeschoten. Foto : Pim De Vlaamse media konden het niet laten hem een geestesgenoot van Filip De Winter te noemen. Iedereen kon merken hoe onze pers tendentieus omging met deze moord tot de dader gekend was. En daarna konden ze het niet laten om denigrerend te doen. Op de radio hoorde ik op de dag van zijn begrafenis : hoe moet het nu met de lijst Fortuyn min 1. In de Nederlandse pers was het nog erger. Dat soort onverdraagzaamheid creëerde de sfeer waarin deze moord mogelijk werd. Enkele dagen voor zijn dood waarschuwde Pim nog klaar en duidelijk : Als er mij wat gebeurt zijn zij mede verantwoordelijk. De politiek en de pers moeten dan niet doen alsof ze er geen schuld aan hebben. Door mij te demoniseren schept zij het klimaat waarin het mogelijk wordt dat er iets gebeurt. Het bloed van Pim kleeft aan vele handen. Het effect hiervan is niet te overzien. Voor het eerst zullen de Nederlanders massaal op een vermoorde lijsttrekker stemmen. Zij doen dit niet uit medeleven, maar in de vaste overtuiging dat het moet veranderen. Resultaat : 26 zetels! Als de vrije meningsuiting op die manier moet betaald worden, wordt onze democratie een gevaar voor zichzelf. Laten wij hieruit op tijd de lessen trekken voor hier bij ons.
De provincie Vlaams Brabant richtte Dorp in de kijker in en op 4 en 5 mei 2002 mocht Beigem de spits afbijten. Dit initiatief wil de aandacht op het dorp verscherpen en accentueren : de authentieke eigenheid van de kleine leefgemeenschap rond en onder de kerktoren met bruisend verenigingsleven promoveren. Zo zeggen het de anderen! Zo doen wij het! Op hetzelfde moment gingen de open natuurdagen door in ons natuurreservaat De Birrebeek onder en rond de kerktoren van Sint-Brixius Rode. Dat grenst aan Beigem. De regen was de spelbreker en dit één week voor de beiaardfeesten in Meise. Het slechte weer wordt een traditie bij deze evenementen. Op 12.5.2002 zal , hopelijk met goed weer, het eerste beiaardconcert gespeeld worden op onze nieuwe beiaard, door de vaste beiaardier Eddy Mariën. Het programmaboekje van de concerten is op de valreep klaar. De verantwoordelijke voor de concerten werd gepasseerd. Van voetbalfanaten kun je uiteraard niets anders verwachten. Zo is een uitstekende kans om enkele tradities in ere te herstellen verkeken : - een nieuwe omslag met zinvolle illustratie - kans voor verenigingen om een concert aan te vragen - foto s van de gastbeiaardiers naast hun c.v. - beiaardbezoek een uur voor het concert - gelegenheidsgedicht of -illustratie - voorwoord door de voorzitter van het beiaardcomité of de schepen - correcte info over beiaard en klokken o.a. legering Bij de plaatsing van onze nieuwe haan zullen wij daarop toezien.
