Op termijn kan dit stadsblog een historisch of heemkundig archief vormen over het wel en wee in de regio Waregem. U kunt hieraan meewerken door zelf historische bijdragen of informatie door te geven voor bijdragen over gebouwen, oude herbergen, belangrijke en/of volksfiguren, gebeurtenissen, volksgebruiken, geschiedenis van uw vereniging of wijk, enz. Aanvullingen en verbeteringen zijn dus hartelijk welkom zodat uiteindelijk zo waarheidsgetrouw mogelijke bijdragen overblijven.

Vandaag 18 december 2012 opent het Quick-restaurant in Sint-Eloois-Vijve de deuren op de hoek van de Expresweg en de Gentseweg. Het restaurant, uitgerust met 108 zitplaatsen en een drive-in, werd gebouwd volgens het ultramoderne en energiezuinige Qubic-concept, waarmee Quick begin november de Comeos Mercuriusprijs voor het meest geslaagde winkelgebouw in de wacht sleepte. Dankzij dit nieuwe Quick-restaurant worden 25 banen gecreëerd.

Op de commerciële Redevco-site met de Carrefour- supermarkt te Sint-Eloois-Vijve bouwde Quick zijn nieuwe restaurant volgens het moderne en energiezuinige Qubic-concept. Grote verticale ramen in de zijgevels van het gebouw zorgen, samen met glaspartijen in de voorgevel, voor een overvloed aan daglicht. De antracietgrijze panelen in de zijwanden geven het gebouw een moderne look, dat zo goed mogelijk aan zijn omgeving werd aangepast. De witte accenten van het Quick-logo en de merknaam en de rode uitbouw van de Magic Planet springen hierbij in het oog.

Comeos, de federatie voor handel en diensten in België, gaat sinds 1988 met de Mercurius-prijs elk jaar op zoek naar die handelaar die in een bepaald domein uitblinkt. Dit jaar stond het meest geslaagde winkelgebouw centraal en Quick kaapte deze Mercurius-prijs weg met zijn innoverende Qubic-concept. De Quick Qubic is een moduleerbaar gebouw met twee verdiepingen, afgestemd op de huisstijlelementen van Quick (de rode en witte accenten van het Quick-logo, de Magic Planet voor kinderen en de merknaam). Zowel bij de selectie van de bouw- en decoratiematerialen als bij de keuze voor de atypische gebouwstructuur met een minimale bodemafdruk werd in hoge mate rekening gehouden met ecologische en duurzaamheidsaspecten. Het gebouw is bijvoorbeeld zo opgevat dat in het grootste deel van de klantenzaal natuurlijk daglicht binnenstroomt en een direct visueel contact met de omgeving mogelijk is. Door zijn iconische en asymetrische vorm speelt dit gebouw in op herkenbaarheid en signaalfunctie, zonder daarbij evenwel de integratie in de omgeving uit het oog te verliezen.

Naast dit nieuwe architectuurconcept verhoogt Quick met het vernieuwde Oasis-decor het comfort van de klant. Groene, witte en houttinten voeren hier de boventoon. Het restaurantdecor biedt qua inrichting voor elk type bezoeker wat wils, waarbij een centrale grote olijfboom, omgeven door een ronde zetelbank en bijhorende ronde tafels, fungeert als eyecatcher. Een binnenspeeltuin met ruime zitbanken ernaast nodigen ouders en hun kinderen uit om ontspannen te genieten van een Quick-burger. Hoge tafels met design barkrukken vlakbij de toonbank en hoofddeuren, vormen in combinatie met een dynamiserende verlichting het ideale decor voor een snelle hap. Grote tafels waarin het Quick-logo werd verwerkt, zijn er voor wie graag onder vrienden eet.

Door middel van houten scheidingswanden en plexi met grasprint ontstaan er tot slot gezellige hoeken met canapés, banken met twee zitplaatsen en kleine tafels waar bescheiden genieters het zeker naar hun zin zullen hebben. Met het moderne Oasis-decor dat een gevoel van vrijheid, ruimte en gezelligheid creëert, biedt Quick een antwoord op de verwachtingen van de hedendaagse consumenten.

De Magic Planet werd in een nieuw kleedje gestoken en kreeg bovendien een nagelnieuw speeltuig. Het metershoge gras in het midden van de speeltuin, klavertje-vier-lampen, poefzetels met bijen- of lieveheersbeestjesmotief en banken in de vorm van kleine boomstronken maken de speeltuin voor de kleine kinderen compleet. In de kruin van de boom zit een heuse boomhut verstopt waar de wat oudere kinderen dan weer allerlei avonturen kunnen beleven.

Het nieuwe restaurant zal worden beheerd door Yves Loncke, een ervaren franchisenemer. “Het restaurant in Sint-Eloois-Vijve bevindt zich op een uitstekende locatie midden in de Leiestreek, en is complementair met de Quick-restaurants in Sint-Denijs-Westrem en Kuurne. Ik kijk ik er dan ook enorm naar uit om samen met mijn team de klanten hier een uitstekende service te bieden”, aldus Yves Loncke.

Het nieuwe Quick-restaurant in Sint-Eloois-Vijve, het 87ste in België, creëert 25 banen en biedt 108 zitplaatsen aan. Het restaurant en zijn drive-in zijn elke dag open van 11u00 tot 23u00. Het restaurant bevindt zich aan de kruising van de Expresweg (N382) met de Gentseweg (N43), ter hoogte van de Carrefour-site. Het adres is Gentseweg 522 te 8793, Sint-Eloois-Vijve.

18-12-2012, 16:37 geschreven door wareber  

Het Waregemse bedrijf RENSON® en Omega Pharma – Quick-Step Cycling Team hebben een partnership voor de wielerjaren 2013 en 2014 afgesloten. De specialist in ventilatie en zonwering uit Waregem zet daarmee zijn eerste stappen in de wielersport als nieuwe partner voor de Belgische topformatie van Patrick Lefevere.

De komende twee seizoenen zal de naam RENSON® in het World Tour wielerpeloton te zien zijn als partner van het Omega Pharma – Quick-Step Cycling Team van toprenners als Boonen, Cavendish, Chavanel en Martin. De naam RENSON® zal op de broeken van de renners staan. Ook op de wagens en het marketingmateriaal van het team komt het logo.

Met deze sponsoring wil RENSON® zijn naambekendheid bij het grote publiek in binnen- en buitenland versterken. “Ons bedrijf is zeer bekend bij de professionelen in de bouwsector, maar we willen ons ook versterkt op het grote publiek richten (bijv. terrasoverkappingen en producten voor de renovatiemarkt). En wielrennen blijft nationaal en internationaal een uitermate populaire sport,” beklemtoont CEO Paul Renson. “Met het Omega Pharma – Quick-Step Cycling Team vonden we een solide partner met een gezonde ambitie en de gedrevenheid om in elke wedstrijd in de voorste gelederen te strijden. Bovendien vertoont de wielersport veel gelijkenissen met het bedrijfsleven, want net als bij RENSON® bepalen de inzet en de samenwerking tussen elke schakel de echte sterkte van de ploeg.“

“Ik ben uiteraard uiterst tevreden met dit partnership,” licht team manager Patrick Lefevere toe. “RENSON® is een belangrijke speler in Europa met een hoofdzetel in België, in de buurt van onze andere sponsors Omega Pharma, Quick-Step en Innergetic. Net als bij onze andere partners willen we ermee voor zorgen, dat RENSON® zijn merkbekendheid en marktaandeel kan versterken dankzij de activiteiten van het team en de visibiliteit in het internationale wielerpeloton.”
                   

Over RENSON®

RENSON® is in Europa trendsetter op het vlak van ventilatie en buitenzonwering. Vanuit een ervaring die teruggaat tot 1909, ontwikkelt RENSON® energiezuinige systemen en concepten die een gezond en comfortabel binnenklimaat in gebouwen nastreven – Creating healthy spaces. Voor meer informatie: www.renson.be .

17-12-2012, 00:00 geschreven door wareber  

Sedert enkele maanden kunt u op de website van Desselgemnet al regelmatig live radio-uitzendingen meemaken. Internet-Radio Desselgem bleef actief en momenteel kunt u daar honderden muzikale tracks horen. Bijzonder is dat alleen nummers worden gespeeld, die een speciale band hebben met deze Waregems deelgemeente. Dat zijn niet alleen nummers van bekende artiesten als de Compact Disc Dummies, die dit jaar nog de Humo’s Rock Rally wonnen, of oude nummers van Chris Harvey, die destijds nog België vertegenwoordigde op een Oost-Europees songfestival.  Iniatiefnemers zijn Tom Ruysschaert en Bart Neirynck.

We hoorden voor het eerst van Radio Desselgem, toen Tom ons informeerde over zijn live verslaggeving op Desselgemnet over de voetbalwedstrijd KWS Desselgem - KDNS Heule (31/03/2012, 17u). Later kwamen daar nog de junioreskoers Grote Prijs Vrobeton, de voetbalmatch tegen buur Beveren-Leie, en met het kermisweekend de GP Marc Verkaemer en de GP Memorial Briek Schotte 2012 bij.  

Radio Desselgem bouwde ook een bestand op van songs, die allemaal op de een of andere manier te maken hadden met Desselgem. Dat kan omdat de muziek is gemaakt door iemand van Desselgem, gaat over Desselgem (zoals Steffen Ron – Dorp van de Ronde) of waarin iemand van Desselgem meespeelt.

Tom Ruysschaert : “Ik ben gek van muziek én van Desselgem, dus ligt het idee voor Radio Desselgem kortbij. Bart is technisch goed aangelegd en hielp me om alles op te starten. Ondertussen bestaat onze radiozender enkele maanden en zijn er dagelijks bijna honderd Desselgemse liedjes te horen.”

Tom en Bart doen ook live-verslaggeving vanop Desselgemse evenementen zoals sportwedstrijden, de activiteiten van 11.11.11, de wielerwedstrijden in de zomer. Het creatieve duo is bovendien niet van plan om het bij radio te houden. Bart Neirynck wil in 2013 beginnen met TV Desselgem. Dat moet Desselgems eigen online televisiezender worden, waarop ze verslag uitbrengen vanop alle Desselgemse evenementen. Er wordt momenteel druk aan gewerkt.  

Tom en Bart zijn nog op zoek naar creatieve zielen die mee willen helpen met Radio Desselgem. “Het lijkt ons tof om jonge mensen een uurtje zendtijd te geven. In dat uurtje kunnen ze doen wat ze willen en hun liefde voor radio en voor muziek met anderen delen. De huidige technologie maakt dat zeer gemakkelijk.”  Vanmiddag kon Tom hiervoor al  een eerste DJ aankondigen.

“Om uit te zenden, hebben we alleen maar een computer en internetverbinding nodig. We hebben geen echte studio, want we kunnen eigenlijk vanuit onze zetel radio maken. Het zou natuurlijk fantastisch zijn mochten we ooit die eigen studio hebben. Maar dat zijn toekomstdromen”, besluit Ruysschaert.

Als we een tijdje verblijven op Desselgemnet kunnen we vaststellen dat Desselgem inderdaad meer talent heeft dan Koninklijke Muziekvereniging de Leiezonen, Koor Qui Vive, de al gelauwerde Compact Disc Dummies of Chris Harvey. We horen nummers van deze gekende muzikanten, maar evengoed ontdekken we ander materiaal van ondermeer The Barking Rattlesnakers, Meester Steef, Murderhorn, De Kemels, Stephen Biebuyck en Filip Martens, Concrete Lovers, Unitless, Sandfish, Duo Frappant, The Big Noise, Indian Cigars, SFTC, Unseem Silence, Young Woody-Brass, Mucho Gusto, Koen Amerlynck, Tom van Desselgem, Artrach , Minuit moins cinq, Green Onions, Vink Dré en andere. In totaal staan al een 31-tal artiesten op de playlist en Tom maakt zich sterk dat op termijn men aan een 40-tal zou kunnen geraken. Denk bv. nog terug aan een oud nummer van een zeker P. Buyck (“Rik van Looy is de kampioen”), dat nog aan de lijst ontbreekt. Suggesties kunnen altijd worden doorgespeeld aan  tom.ruysschaert@telenet.be  

11-12-2012, 16:28 geschreven door wareber  

Waregem is geen stad van 'twaalf in een dozijn'. Het blijft een "bruisend vat" dankzij de dynamiek van de ondernemers, de inzet van de bevolking, het rijke verenigingsleven en een sterke beleidsploeg. Het jaarboek 2011 - 2012 toont dit opnieuw aan. Dit werk van 164 blz. omvat de moderne historiek van de Waregemse gemeenschap. Sedert 1996 verzamelt een UNIZO-werkgroep de belangrijkste persartikels die verschijnen in tal van publicaties over de lokale gebeurtenissen. Het tiende exemplaar ligt in februari 2013 in de boekhandel... met dank aan onze talrijke m(p)eters.

De jaren 2011 en 2012 gingen zeker niet ongemerkt voorbij. Met de afbraak van het Ware Heem eind 2012 komt er ruimte voor het project Waregem Zuid, dat de aanblik van het centrum grondig zal veranderen. Iets verderop zorgt Hippopolis van Dedeyne voor een nieuwe 'look' op het Leeuwke. En dan zijn er de grootse plannen voor de modernizering van het Regenboogstadion. Door het schitterende eerste halfjaar 2012-13 van Essevee komen die plannen allicht weer uit de frigo.

Het verenigingsleven blijft prominent aanwezig aan de Gaverbeek met geweldige manifestaties als Waregem Koerse en de Internationale Eventing, Dwars door Vlaanderen, Veertig jaar De Schakel, de Gordel, de City Mountainbike Challenge... Maar de jongste jaren laat ook de stad zich niet onbetuigd met de ijspiste in het Park Casier, nieuwe fietsen wandelroutes, de Ballonhappening en Waregem Proeft. Je beseft pas goed wat je hier allemaal kan beleven als je het Jaarboek in handen krijgt. Precies een film, vol herinneringen.

Het boek is cronologisch ingedeeld per maand met telkens bijdragen rond de thema’s ‘deze maand in de kijker’,  wakkere Waregemnaars, uit pittige verenigingsleven, van de harde schoolbanken, het gebeurde in de stad, bezige bedrijven en in memoriam.

De Unizo-werkgroep hoopt dan ook dat elke rechtgeaarde Waregemnaar dit overzicht in huis haalt of zich als meter of peter (50 euro) een tweetal boeken aanschaft. Het Waregems Jaarboek wordt opnieuw gedrukt op glanzend papier, met een vierkleurige kaft. Voor publicitaire boodschappen bekomt men vijf boeken extra. Midden februari ligt het in de rekken. Schrijf nu in via rik.ghistelinck@skynet.be  of telefonisch op 056/61.24.73. De (toekomstige) Waregemnaars zullen u eeuwig dankbaar zijn.

Vorig jaarboek : http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=898547

08-12-2012, 20:56 geschreven door wareber  

Conceptueel kunstenaar en Waregems ereburger Johan Van Geluwe besliste in het voorjaar van 2012 om zijn volledige kunstcollectie en zijn eigen archief aan het Waregemse stadsarchief te schenken. Om deze kostbare en indrukwekkende verzameling kunstvoorwerpen op een verantwoorde manier op te kunnen slaan, heeft het stadsarchief een geheel nieuw depot ingericht. Dit depot werd Mom gedoopt, naar analogie met Van Geluwes Museum of Museums. Krijgt Waregem terug een voor het publiek toegankelijk wereldvermaard museum ?
 

Johan Van Geluwe is naast inwoner / ereburger van onze stad ook hoogleraar aan het Sint-Lukasinstituut in Gent, internationaal gepromoveerd conceptueel kunstenaar en ARTchitect. Hij heeft een uitgesproken, maar afkeurende visie op de commercialisering en banalisering van de kunsten. Daarom verkocht hij ook nooit zijn werken. Het stadsarchief bekomt met deze schenking dan ook bijzonder unieke stukken. Hieronder bevinden zich onder meer veel opbouwstukken van verscheidene installaties die in nationale en internationale cultuurhuizen en musea werden ingericht.

Cultuurschepen Pietro Iacopucci : “Museum of Museums is een fictief museum en een conceptueel werk dat van Geluwe in 1969 bedacht. Het principe van dergelijke fictieve instellingen is een rode draad doorheen zijn latere kunstinstallaties. Zo is de kunstenaar tevens uitvinder van het A.R.T. (Art Recycling Terminal) en het M.A.O. (Multinational Art Office). Het stadsbestuur is zeer verheugd met de schenking van deze collectie. Het stadsarchief werkt momenteel aan een basisinventarisatie om een overzicht op de bijzonder omvangrijke collectie te krijgen.”

Johan Van Geluwe

De veelzijdige kunstzinnige activiteiten van Johan Van Geluwe kwamen hier in e-Waregem al meermaals aan bod. We melden ondermeer zijn inbreng bij twee tentoonstellingen in Be-pART in 2007 en 2009. Luc Verbeke noemt hem in zijn boeiend poëzieblog “Een kunstenaar die een vooraanstaande plaats verdient in de rij van onze bekende Waregemse en Vlaamse figuren.” Johan Van Geluwe is een conceptueel kunstenaar die verzamelen en ordenen beschouwt als een volwaardige artistieke praktijk. Hij werd geboren in 1929 te Waregem, waar hij nog steeds woont. In 1953 studeerde hij af als architect aan het Sint-Lucasinstituut te Gent. Van 1974 tot 1994 was hij lesgever aan de Sint-Lucashogeschool voor Kunst en Architectuur te Gent. Maar het is vooral als beeldend kunstenaar dat hij bekend is.

Van de tentoonstelling in 2007 herinneren we ons  de projectie van de merkwaardige collectie “Hofjes van Eden” met dia’s van merkwaardige volkstuintjes, die Johan Van Geluwe vanaf 1973 opspoorde langs Vlaanderens wegen. In de jaren 1977-1979 werden de ‘Hofjes’ al tentoongesteld in museale ruimten en de provincie zorgde dat de kunstige collectie in een voor het nageslacht te bewaren formaat werd gerestaureerd.

Uit 2009 melden we ondermeer zijn tentoonstelling bizarre kunst in het Arentshuis in Brugge en zijn grote tentoonstelling in het provinciaal museum Be-pART, langs de Westerlaan. Deze laatste was voor de Waregemnaar een ideale gelegenheid om met hem kennis te maken. Hij vormde de zalen van BE-PART om tot een imaginair ‘Van-Geluwe-museum’, een verder zetten van zijn ‘Museum of Museums’. Hij koppelt kunstobjecten los uit hun originele context en creëert een bevreemdende omgeving. De museale functie wordt hiermee in vraag gesteld, evenals de relatie kunstenaar-object-toeschouwer.

Dat Van Geluwe is opgeleid als architect, blijft ook in zijn beeldend oeuvre duidelijk voelbaar. Men zou zijn kunst dan ook het best kunnen benoemen met de term ‘ARTchitecture’. Bovendien wordt zijn werk geschraagd door een zeer kritische houding tegenover kunst, politiek en maatschappij. Dit blijkt bijvoorbeeld uit zijn mail-art, waarmee hij verschillende werelden op elkaar wil betrekken, en uit de institutionele kritiek die hij al sinds de jaren tachtig heeft geuit. Van Geluwe houdt de beschouwer op ironische wijze een spiegel voor en wil zo kunst, architectuur en taal losmaken uit hun stabiel gewaande fundamenten.

Johan van Geluwe creëert een geheel eigen conceptuele kunst met ’The Museum of Museums’, waarvan hijzelf de zogenaamde directeur is, en aan vrienden, bekenden, kunstenaars en museumdirecteurs zijn werk bekend maakt, ondermeer via zijn bekende stempelafdrukken op brieven en documenten. ‘The Museum of Museums’ verwierf grote bekendheid in Vlaanderen, Nederland en Duitsland. De kunstenaar streeft naar een coherent systeem, dat aantoont hoe kunstwerken vervreemden van hun eigen omgeving. De kunst moet volgens Van Geluwe opnieuw worden ingeschakeld in het dagelijkse leven.

Van Geluwe's kunstbeleving bestaat uit het relativeren en ironiseren van de bestaande kunstwereld, het 'kunstobject' en de 'clichématige' benadering van kunst. Zo bouwt hij een samenhangende ideeënwereld op, waarin imaginaire kunstinstellingen centraal staan, en hem toelaten ingrepen op bepaalde kunstsituaties door te voeren. De inhoud plaatst hij in een nieuwe context, en het geheel krijgt zo een totaal verschillende, relativerende betekenis. De architect evolueerde tot een 'ARTchitect', zoals hij zichzelf ging noemen, met zijn creaties waarin hij niet enkel zijn eigen vakgebied, maar de hele wereld van kunstenaars, critici, verzamelaars en de musea zelf - met hun directeuren en curatoren - kritisch-ironisch ging bekijken.

Johan Van Geluwe ontving in 1991 de Staatsprijs voor Beeldende Kunst en bekleedt een bijzondere plaats in het eigentijds kunstgebeuren. Dit heeft onder andere te maken met het feit dat de kunstenaar een eigenzinnige opvatting huldigt, die erin bestaat dat hij zijn werk resoluut buiten het commerciële circuit wenst te houden en het geen voorwerp van speculatie wil laten worden. Hij werd gelauwerd voor zijn originaliteit, spitsvondigheid ( ook taalkundig: gebruik van woorden en zinnen met een dubbele bodem ) en zijn "ludieke kunst". In Waregem werd hij ondermeer gehuldigd met de ‘medaille van de Cultuurraad’ en een tentoonstelling van zijn belangrijkste kunstwerken.

Omstreeks de eeuwwisseling werd de Stichting Johan Van Geluwe opgericht omdat het gevaar bestaat dat zijn oeuvre, dat op dit ogenblik nog ten dele in zijn bezit is, op een bepaald ogenblik zou verspreid kunnen worden en verloren gaan. Als maatschappelijke zetel werd Waregem gekozen, tevens de woonplaats van de kunstenaar.  Een deel van het oeuvre is voor het publiek toegankelijk in verschillende musea. Zo bevindt zich de installatie “Het kabinet van de conservator” in het bekende Ernst Osthausmuseum in Hagen (Duitsland). Hetzelfde museum bezit een deel van het oeuvre van het kunstenaarsmuseum. Een groot deel van het grafische werk wordt bewaard in het museum in de stad Minden. In samenwerking met deze musea werden reeds een aantal catalogi uitgegeven. Zijn rijk geïllustreerd kunstboek onder de titel " The Museum of Museums "(Ludion Gent / Amsterdam, 159 p.) met bijdragen uit bekende publicisten uit binnen - en buitenland werd in september 2005 bekroond als het beste kunstboek van Vlaanderen. Na het verschijnen ervan publiceerde Ludo Bekkers in "Ons Erfdeel ", 2004, nr 5, pp. 699 - 706, een boeiende bijdrage met tal van illustraties gekozen uit zijn werken en voorts over zijn tentoonstellingen en acties om …"de kunst, de kunstenaar, de musea en hun directeuren een geweten te schoppen."

De schenking aan het stadsarchief is een volgende stap in de bewaring van zijn “Museum of Museums”.

http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=579999

http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=418930

http://blog.seniorennet.be/lucenmaria/archief.php?startdatum=1274214810&stopdatum=1274223210

07-12-2012, 15:19 geschreven door wareber  

Onder het motto “one year, one job, one man” kent JCI Waregem ook dit jaar weer een nieuwe Raad van Bestuur. De “man” wordt dit jaar evenwel een “woman”. Nieuw verkozen voorzitster Karolien Dockers neemt de fakkel over van Dirk Clarysse. Met als jaarthema “Yes, we are Us” wil het nieuwe bestuur vooral het groepsgevoel benadrukken.

JCI (Junior Chamber International) is een wereldwijde organisatie die jonge, ondernemende mensen de kans wil geven om door middel enerzijds vorming en engagement, en anderzijds teamwerk hun leiderschapskwaliteiten en ondernemerszin te ontwikkelen of op een hoger niveau te brengen. JCI telt in België een 1400-tal leden verdeeld over 41 lokale afdelingen. 

In Waregem is JCI beter gekend onder de vroegere benaming “Jonge Kamer”. De vereniging is op vandaag goed voor een 30 tal enthousiaste leden en een handvol kandidaat-leden. Maandelijks komen zij samen om initiatieven te bedenken en uit te werken, om een naar een uitgenodigde spreker te luisteren of een vorming te volgen, maar evenzeer om in een ontspannen sfeer over economische en andere thema’s van gedachten te wisselen. Gestart in 1977 bestaat de vereniging inmiddels meer dan 35 jaar en kan zij terugblikken op een rijk verleden met zelfs duurzame initiatieven zoals de oprichting van het Bedrijvencentrum Waregem, nog steeds een vaste waarde voor beginnende ondernemers.

Het werkingsjaar 2011-2012 was een druk jaar. Een derde editie van de ondertussen alom gekende Halloween tocht, de organisatie van een themadag op het Wereldcongres in Brussel, een vierde editie van de Ondernemeraward met Luc Naessens als gelauwerde, een lustrumviering voor het 35 jarig bestaan, een businessevent op het einde van het werkingsjaar, … Druk, maar zeer voldaan! De vereniging is gegroeid, in aantal leden, maar des te belangrijker ook als groep.

Ook dit jaar heeft de vereniging een ambitieus programma voor ogen. Samen met Jong Unizo en de Fifty-One Juniors staat een nieuw editie van Halloween in de steigers dewelke doorgaat op 28 oktober 2012, voor begin 2013 wordt volop gewerkt aan een weekend in het teken van kunst, een nieuwe organisatie van Ondernemeraward is opgestart, terug-van-weg-geweest vermoedelijk opnieuw een Bedrijvensportdag, en ongetwijfeld komt daar lopende het jaar nog heel wat bij.

Om dit alles in goede banen te leiden kan de nieuwe voorzitter beroep doen op een ervaren team van medebestuurders: Anneleen Taelman (communicatie), Steven Seyns (financiën), Jean-Philippe herman (vorming), Michäel Vandemeulebroucke (internationalisme), Rosalien Dehandschutter (business & netwerking), Griet Mortier (commissies) en past-president Dirk Clarysse.

www.jciwaregem.be  

06-12-2012, 02:26 geschreven door wareber  

Op de nationale kampioenschappen van Vlamo hebben de Leiezonen Desselgem, de West-Vlaamse kampioen in de superieure (hoogste) afdeling voor fanfareorkesten, ook de nationale titel behaald. Vorige zaterdag 1 december 2012 werd de Koninklijke Muziekvereniging De Leiezonen Desselgem laureaat met 84,83%. Algemeen was de jury vrij streng en lagen de scores in alle reeksen iets lager dan gewoonlijk. De Koninklijke Muziekvereniging De Leiezonen uit Desselgem is een West-Vlaamse topfanfare van ongeveer 60 amateurmuzikanten en is al gedurende decennia één van de toonaangevende orkesten in de wereld van de Vlaamse HAFABRA.

De Leiezonen speelden hun programma, waarmee zij op 21 oktober provinciaal kampioen werden met 90%, met nog meer zuiverheid, muzikaliteit en overtuiging. Na het eclatante inspeelfragment “Enter the Galaxies” (Paul Lovatt-Cooper) stuwden zij in “Bellum et Pax” (Stijn Roels) hun vele solisten naar een imponerend niveau. Het fanfareorkest produceerde onder leiding van dirigent Diederik De Roeck in “Composition VIII” (Leon Vliex) de gevraagde dynamiek zonder juistheid en balans te verliezen. De ietwat over-akoestische concertzaal van het Leuvense Lemmensinstituut was daar bijna te klein voor.

De Desselgemse Leiezonen behaalden dus voldoende punten om de nationale titel mee naar huis te nemen. De kampioenen in de superieure afdeling van de andere provincies waren jammer genoeg niet komen opdagen. Dit belette niet dat wat we zaterdag in Leuven hoorden van quasi professioneel niveau was. Terwijl Desselgem op dit ogenblik de titel van wereldkampioen in de derde divisie draagt, kan het stilaan beginnen te dromen van een goede plaats in de tweede werelddivisie. Het WMC Kerkrade heeft plaats volgend jaar in juli.

Andere kampioenen in Leuven waren bij de fanfaren KF De Vrije Burgers - Val-Meer (Uitmuntendheid),  Jazzisfaction Big Band - Diest Open Categorie Superieure en KF Rumolduszonen - Humbeek Fanfare (Ere-afdeling).


 

KM de Leiezonen Desselgem maakte vanaf 1964, onder impuls van een “jong” bestuur met voorzitter André Anckaert, een steile kwaliteitsverbetering en promoveerde in 1986 naar Superieure, de hoogste muziekafdeling. Gery Bruneel, toen professor aan het Koninklijk Muziekconservatorium van Brussel, werd aangetrokken als dirigent, een Desselgemse afdeling van de Waregemse muziekschool werd opgericht, en het orkest werd omgevormd van harmonie tot fanfare. Dit was de basis voor een voortdurende opgang. Martin Vliebergh, trombonist bij de Marine en leraar aan de Waregemse Academie, volgde in 1974 Bruneel op en zette door op de ingeslagen weg, gesteund door een dynamisch bestuur. De fanfare klom in de kortst mogelijke tijd op de ladder van de provinciale toernooien en promoveerde in 1986 naar de Superieure Afdeling.

Na 28 jaar toegewijde inzet gaf Martin Vliebergh in 2002 het roer over aan Diederik De Roeck, onder meer trompettist bij de Beethoven Academie. Dirigent De Roeck stuwde het orkest naar nieuwe hoogtepunten: een nipte 2de plaats op het Nationaal Vlamo-kampioenschap in 2005, en uiteindelijk de Nationale Kampioenstitel in eredivisie in december 2008. Het jaar nadien volgde de wereldtitel fanfare 3^de divisie met een score van 91,27 % bij haar deelname op 18 juli 2009 aan de Wereld Muziek Wedstrijd in Kerkrade.

http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=403533

http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=137821

03-12-2012, 00:00 geschreven door wareber  

Martin Vandercruyssen is de Waregemse plichtsgetrouwe stadstelefonist, die elkeen sereen op weg helpt naar de gewenste dienst of persoon op het stadhuis. Al ruim 41 jaren is hij de steeds opgewekte “stem van Waregem”, het waardige ”visitekaartje van de stad” en nooit uit zijn dienstige rol te brengen. Vandaag is het laatste werkdag, vooraleer hij op verdiende rust mag. Zowel voor hem als zijn vriendenkring op de stadsdiensten wordt het even wennen.  Ook de bezoekers en bellers van de stadsdiensten zullen hem missen.

Martin is geboren op de Biest op wapenstilstandsdag 11 november 1949. Het was voor hem ongetwijfeld niet eenvoudig om met zijn handicap als blindgeboren jongeling zich de dienstverlenende bekwaamheden eigen te maken om zijn weg te banen op de arbeidsmarkt. Wijlen burgemeester Coucke heeft het toen goed gezien en met zijn aanwerving op 1 april 1971 bij de stadsdiensten niet alleen Martin, maar ook Waregem een buitengewone dienst bewezen.  Hij werd benoemd op 1 april 1974 als klerk en werd al vlug onmisbaar op het gemeentehuis. In juli 1980 kreeg hij zijn verdiende bevordering tot opsteller. Vandaag wordt hij na 41 jaren en 8 maanden trouwe dienst uitgewuift.

Weinigen hebben een beter geheugen van telefoonnummers, herkennen van stemmen of een sterker en aanhoudend concentratievermogen in hun job dan Martin. Legendarisch is ook zijn ‘zesde zintuig’, waarmee hij ook veel personen reeds herkende aan hun voetstap en zelfs wist of ze fris waren of een zware nacht achter de rug hadden. Bij zijn taak als leverancier en verkoper van huisvuilzakken wist hij blindelings elke kleur van de zakken en waardepapieren te onderscheiden en kon hij elke mogelijke bedrieger te ontmaskeren.   

Zowel voor de telefonerende klanten als voor zijn oversten of collega’s op het stadhuis treedt hij regulerend, maar correct op als een gedroomde tussenschakel. In al zijn bescheidenheid en vriendelijkheid tegenover iedereen is hij dan ook de vriend van iedereen. Zijn het nu de verschillende burgemeesters, die hij goed heeft gekend of zijn rechtstreekse collega’s, allen hebben op basis van respect voor zijn sterke menselijke en professionele kwaliteiten een speciale vriendschappelijke band met Martin. Hij heeft zich ook bijzonder goed geïntegreerd in het maatschappelijk leven in de stad. Evenementen als de opening van de foor, Waregem Koerse en andere buitengewone manifestaties in de stad staan steevast op zijn agenda.

Hij houdt er ook aan zijn enorme ervaring en kennis door te geven aan jongeren met dezelfde handicap, die op die manier in zijn voetsporen willen treden. Hij was trouwens nooit te beroerd of bevreesd om bij te leren. Geen inspanning lijkt hem te veel om nieuwe mogelijkheden te ontdekken om zijn kennis en dienstverlening nog te kunnen verbeteren. Hij mag als voorbeeld voor velen gezien worden inzake aanpassing aan de moderne communicatiemiddelen. Hij moest zich regelmatig aanpassen aan de veranderingen in het gebruik van de telecommunicatie met nieuwe telefooncentrales en andere instellingen.

In 1971 werkte hij nog met een kleine centrale van drie buitenlijnen vanop zijn stoel op een uitgespaarde plaatsje bij de politie. Na de overgang in de zomer 1976 naar het gemeentehuis in het Pand kreeg hij een kleine wat aangepaste centrale, waarbij hij aan de op en neergaande pinnekes de gewenste informatie kon voelen. Iedere verandering bracht heel wat aanpassingswerk met zich mee. In het begin werkte Martin nog zonder computer en moest alles gebeuren met braillepapier. Nu heeft hij zijn eigen computer en kan hij via sneltoetsen en een speciaal programma al zijn werk snel en eenvoudig doen.

Omstreeks 1990 kwam de eerste enigszins met computer gestuurde centrale, maar de grootste overgang maakte hij mee in 2005. Hij werkt nu zeven jaar met de moderne communicatiemogelijkheden en tekstverwerkingsmogelijkheden en e-mailverkeer hebben nu voor hem geen geheimen meer. De informatie op het computerscherm wordt voor hem omgezet in spraaktechnologie en braille. Tegen het einde van zijn loopbaan maakt Martin gebruik van de meeste high-tech van alle personeelsleden met 2 computers, 2 toetsenborden, 2 Brailleleesregels, 1 scanner, 1 gewoon telefoontoestel, 1 mobiel toestel, 1 koptelefoon, …

Met zijn hulp en inzet hebben de communicatiebedrijven gezorgd voor aangepaste middelen. Met zijn bewonderenswaardig aanpassingsvermogen en leergierigheid mogen we Martin gerust benoemen als creatieve wetenschapper. Met zijn vindingrijkheid weet hij nu ook zijn weg te vinden op het internet. Als de behendigste computerspecialist surft hij door de website van de stad Waregem en deze werd trouwens met zijn hulp gebruiksvriendelijk gemaakt voor blinden en slechtzienden. Maar hij heeft ook onze Waregemse internetkrant gevonden. Voor hem is het soms een dankbare informatiebron over het reilen en zeilen in de stad. Op die manier betreedt hij op eigen kracht nog onbetreden paden op het internet. Hij wordt bij zijn computergebruik geholpen door het spraaktechnologische programma Jaws (omzetprogramma van tekst in spraak en braille) en kursweil (scannerkopie in tekst naar spraak en braille).

Martin is dankbaar voor zijn loopbaan bij de gemeentelijke en later stadsdiensten. Het is vooral dankzij die behulpzame collega’s dat hij zich al die jaren erg goed heeft gevoeld op zijn werk. “Ik ben hier altijd erg goed ontvangen geweest”, weet Martin. “En ik kan altijd bij de collega’s terecht als ik eens hulp nodig heb. Enkele collega’s werken met een beurtrol, om mij thuis te komen halen ‘s morgens en ‘s avonds terug te brengen. Er zijn wel blinden die zich met hun witte stok vrij ver durven wagen, maar zelf ben ik -zeker met dat drukke verkeer- geen durver op dat vlak. Ik ga hier toch wel een paar goede kameraden achterlaten. Ik ga nu wat meer tijd hebben om boeken te lezen, en de actualiteit op te volgen. Maar mijn oud-collega’s zullen nu en dan nog een mailtje krijgen.”

Van de leegte die een pensioen met zich meebrengt, heeft Vander Cruysse geen schrik. “Ik zal me wel bezig kunnen houden. Ik ga me abonneren op de audiokrant en wil via de media de actualiteit en sport op de voet blijven volgen. Thuis gaan we een computer installeren, mijn collega's mogen zich dus aan heel wat mailtjes verwachten. Ik kan er nu nog mee lachen maar ik ben er zeker van dat ik mijn collega's enorm hard ga missen. Ik zie hen elke dag en ze hebben me altijd enorm goed geholpen. Toen we nog maar net in de stadswinkel werkten, ben ik meer dan eens letterlijk verloren gelopen. Mijn collega's stonden echter altijd klaar om me te helpen. Zonder hulp zou het toch moeilijk geweest zijn”, besluit de ‘telefoonstem van Waregem’.

30-11-2012, 02:09 geschreven door wareber  

Van zondag 2 tot 9 december loopt in de hal van Cultuurcentrum De Schakel de jaarlijkse collectieve tentoonstelling van de schildersgilde De Vierschaere. Deze is gratis te bezoeken van 10 tot 12 en van 14 tot 17 uur. U treft er tientallen recente werken van de verschillende leden van de Waregemse Schildersgilde. De thema’s zijn zeer gevarieerd van realistisch figuratief tot decoratief. Opvallend dit jaar is de veelzijdige aanwezigheid van het paard. De kunstkring werd gesticht op 23 september 1937 en bestaat dus dit jaar 75 jaar.

Bewuste 23 september 1937 werd een vergadering belegd in het café “De Gouden Duif” op de markt in Waregem. De oproep werd beantwoord door Albert Desmet, Wilfried Verschuere, Joris Dheedene, José Devos, Hervé Destoop, Julien Bracke, Gust Wijnsberghe, Antoon De Cooman. Deze groep pioniers besliste tussen pot en pint om te verzamelen onder de naam van Schildersgilde De Vierschaere. Het jaar daarop volgde een eerste ledententoonstelling.

De Vierschare verwijst naar de gelijknamige aloude herberg, die tussen de Olmstraat en de Stationsstraat in het stadscentrum gevestigd was. Op zijn beurt ontleende de herberg haar naam aan de middeleeuwse rechtbank 'de vierscaere van Huise', een deelgemeente van Kruishoutem. De stad bezit nog een paneelschilderij van de Waregemse Vierschaere dat komt uit het in 1990 gesloopte Huis Storme in de Stormestraat, waar halfweg de negentiende eeuw burgemeester Jules Storme woonde.

In maart 1939 verhuisde de kunstkring naar een nieuw lokaal in de Palmer Putmanstraat. De gezamenlijke tentoonstelling ging dat jaar door bij de lokalen van de Paters Oblaten. De daaropvolgende oorlogsjaren zorgde voor moeilijke contacten, maar toch zijn uit die periode enkele activiteiten bekend. De kunstkring werd in 1941 onder de benaming “Sint Lucas” aanvaard bij de cultuurverenigingen van de gemeente. De vergaderingen gingen weliswaar door in het gemeentehuis te Nokere onder het voorzitterschap van Wilfried Verschuere, die de eerste voorzitter Albert Desmet verving. Op 25 november 1941 organiseerde de schildersgilde een gezamenlijke tentoonstelling ten bate van Winterhulp Waregem en deze bracht de ronde som op van 10.126 frank.

In 1942 werd Roger De Backer uit Machelen lesgever van de kring. Voor 1943 noteren we een tentoonstelling in Wakken van gildeleden Leon Beel en Jules Bossuyt en op 27 februari 1944 stelde de schildersgroep tentoon in het Parthenon te Gent. Voorzitter Wielfried Verschuere vertrok in 1945 als militair naar Duitsland, waar hij bij de dienst voor Economische Recuperatie hielp om talloze door de Duitse bezetter ontvreemde kunstschatten terug naar ons land te brengen. In 1947, wanneer de schildersgilde een nieuwe thuis vonden in “Vaders Woud’, werd Leon Coppens aangeduid als nieuwe voorzitter.

In 1947 sloot Schilderskring Sint Lucas (benaming Sint-Lucas werd in 1949 bij de samensmelting van actieve kunstverenigingen op vraag van André Demedts alleen voorbehouden voor het overkoepelend Waregems Kunstverbond, waarna uiteindelijk opnieuw werd geopteerd voor ‘De Vierschaere’) zich aan bij de Frans-Vlaamse Kultuurdagen met een tentoonstelling over het Vlaams Impressionisme. Deze tentoonstelling werd toen geopend door de Antwerpse kunstreservator Van Beselaere. Op 18 november 1948 volgde een tentoonstelling over het expressionisme in de zaal Memlinc.

Uit de nota n.a.v. de viering van het 25-jarig jubileum op 9 juni 1962 vermelden we nog enkele opmerkelijke feiten. In 1954 kreeg de kring na enkele jaren wegdeemsteren een nieuwe impuls van Roger De Backer, maar het gemeentebestuur stond slechts na lang aandringen een subsidie van 2000 frank toe voor de vernieuwde groep van 19 leden. Voor 1955 noteren we opnieuw een tentoonstelling, dit keer in wat “het gemeentelijk museum te Waregem” wordt genoemd (Kan ons iemand daar meer informatie over bezorgen, waarvoor dank). Op 10 december 1955 was er een souper-dansant, waar iedere deelnemer een schilderij ontving.

In 1958 organiseerde de Schildersgilde een eerste prijskamp voor teken- en Schilderkunst met 512 inzendingen, die werden tentoongesteld in het gemeentehuis. Van 1 tot 11 mei 1959 was er de gezamenlijke tentoonstelling “Lied van mijn land” in het gemeentehuis, geopend door de toen nieuwe voorzitter Marcel Van Calgergh. Toen huisde de schildersgilde in het een paar jaar later gesloopte lokaal naast het oud Postgebouw in de Stationsstraat. In dat lokaal werden lessen gegeven in tekenen en schilderen voor jongens en meisjes vanaf 14 jaar.

Een andere belangrijke tentoonstelling was van 15 tot 24 april 1961 “Kunst in Waregems bezit” met 22 waardevolle werken, die voor een bedrag van 1,2 miljoen frank werden verzekerd door het gemeentebestuur. Op 23 mei 1962 kon De Vierschaere zijn intrek nemen in een nieuw lokaal op het Torenhof.

Om aan te sluiten naar de hedendaagse werking kunnen we nog meegeven dat het huidig lokaal naast het stedelijk zwembad dateert van 1977 en wordt gedeeld met de Duikersclub. Het is daar voor de leden bij de veertiendaagse bijeenkomsten telkens weer gezellig vertoeven bij een echte vriendenkring. Jaarlijks wordt het resultaat getoond op de traditionele tentoonstelling in De Schakel. Schildersgilde De Vierschaere leverde voor de Horse Parade in 2005 het paard Bartabas, dat alle bezoekers aan de paardenstad hartelijk welkom heet aan het station.

Van 2 tot en met 9 december worden in De Schakel inqtotaal 64 werken tentoongesteld van Mieke Taillieu, Herwig Vandercruyssen, Geert Nachtergaele, Nicole Nachtergaele, Laurent Gevaert, Rita Dejager, Christiane Nachtergale, Marie-Jeanne Amelynck, Beatrice Callens, Odette Bijls, Ernie Blauwblomme, Martine Vansteenbrugge en Luarette Werniers.

Info : Marie-Jeanne Amelynck, Stationsstraat 169, 8790 Waregem tel. 056 60 01 19

30-11-2012, 00:00 geschreven door wareber  

Deze week verdwenen de barakken van het vroegere noodstation langs de Boulezlaan. De stationsbarakken waren tot de lente van 2010 nog in gebruik als uitvalsbasis voor technisch personeel van de NMBS, maar sedertdien liet infrastructuurbeheerder de site onaangeroerd. Deze week werd eindelijk werk gemaakt van de afbraak zodat de vlakte nu open ligt om hier de beloofde bijkomende parkeerplaatsen te realiseren voor de zowat dagelijks 1800 treinreizigers vanuit het Waregemse station.

De houten stationsbarakken werden eind de jaren ’70 opgebouwd als noodstation in het vooruitzicht van de ophoging van de spoorweg en het verdwijnen van het vroegere stationsgebouw. Eens het huidige station omstreeks 1980 kon in gebruik genomen worden, werden de barakken verder gebruikt als uitvalsbasis voor het technisch spoorwegpersoneel. Bij een interne reorganisatie werd in april 2010 de post Waregem met 13 spoorwegmannen gesloten en werd het personeel toegevoegd aan de diensten in Kortrijk en Deinze. Enkele techniekers konden meteen op pensioen gaan en konden de overplaatsing ontlopen.

Bij de sluiting van de dienst in Waregem werd de sloping van de barakken in het vooruitzicht gesteld voor de lente 2011. Er kwam echter geen schot in de zaak tot de problematiek aan de kaak werd gesteld in de ‘vragende partij’, de verkiezingssite van de vrt.   Daarin werd opmemerkt dat de aangekondigde afbraak van het oude noodstation langs de Boulezlaan uitbleef en dus  ook de 40-tal nieuwe parkeerplaatsen. Men stelde vast  dat “Momenteel staan de barakken al ruim één jaar leeg en wordt het voetpad door brede struikgroei plaatselijk onbruikbaar.”  

Tijdens de verkiezingsstrijd reageerden drie lijsttrekkers op deze vraag.

Ellen Devriendt (N-VA) : “Dit voorstel kunnen wij vanuit N-VA Waregem enkel toejuichen. Alleen is dit pas een kleine stap: op vandaag zijn er 1.800 treinreizigers, waarvan ongeveer 30 % met de wagen komt. Daarmee komt de parkeerbehoefte voor Waregem op 600, waar er vandaag 385 plaatsen zijn.” 

Guy Adams (sp.a) : “Dit heb ik namens de sp.a, naar aanleiding van de uitbreiding blauwe zone in de stationsbuurt, aangekaart bij het stadsbestuur en op de gemeenteraad. er werd toen beloofd dat hier vlug werk zou van gemaakt worden. Er gebeurde niets. Hoog tijd om opnieuw contact op te nemen met de verantwoordelijken bij de NMBS om dit werk uit te voeren. Meer parkeergelegenheid aan het station, betekent meer mensen op de trein en minder files op de weg!”

Tonny Demuytere (Groen) : “Als we het goed voorhebben is de afbraak van het houten noodstation goedgekeurd en komen er hierdoor binnenkort bijkomende parkeerplaatsen”.     

Blijkbaar kwam er door het inbrengen van het thema in de verkiezingsstrijd ook schot in de zaak zodat we reeds op 17 juli 2012 konden meegeven :  “Misschien heeft ‘de vragende partij’ hier al gezorgd voor een realisatie. Vandaag is aan de barakken van het noodstation langs de Boulezlaan aangekondigd dat een stedenbouwkundige vergunning is verleend aan NMBS-Holding Stations District NW om het dienstgebouw en garages te slopen met als doel het uitbreiden van de bestaande parking.”
http://dvp.deredactie.be/Gemeente/QuestionDetail?questionID=3130&cityID=292

27-11-2012, 11:30 geschreven door wareber  

Op dinsdag 11 december komt het 40^e jaarboek uit van de Geschied- en Heemkundige Kring De Gaverbeke. De Beverse heemkundige Etienne Ducatteeuw heeft daarin opnieuw drie interessantge bijdragen. Zijn werkstuk met wijlen Michel Debrouwere over de Beverse herbergen door de eeuwen heen is al aan zijn derde aflevering. Hij brengt ook het oorlogsdagboek van de Waregemse soldaat Joseph Decraene uit W.O. I en een verslag van de opgravingen bij de Robijn in Beveren-Leie.

Een bal in het hoofd. Dit is het oorlogsdagboek van een Waregemse, meer bepaald een Nieuwenhoofse soldaat waarin hij dag na dag, van 30 juli 1914 tot 25 oktober van datzelfde jaar, de dag eer hij sneuvelde, opgetekend heeft wat hij meemaakte. Etienne Ducatteeuw geeft dank zij de familie Decraene de lezer van De Gaverstreke inzage in dit oorlogsdagboek, aangevuld door het dagboek van zijn strijdmakker Arthur Verhelst.

Op het Desselgemse Goed ter Linden, de huidige hoeve van de familie Roger Meerschman-Wallays, woonde tot kort voor de Eerste Wereldoorlog de familie Vanderplancke.  Marie-Colette, een van de dochters van het gezin Vanderplancke, huwde met Edmond Decraene, een landbouwer uit de Plasstraat te Nieuwenhove-Waregem. Hun zonden Joseph en Georges begonnen omstreeks 1910 als jonge mannen te Nieuwenhove een vlascommerce. Het vlas werd in die dagen nog geroot in bakken in de Leie. De broers Decraene kwamen daarvoor naar het Munkenhof bij de Leie te Desselgem, waar er een 40-tal rootbakken beschikbaar waren.  Moeder Marie-Colette was een Desselgemse net als Valérie Debrabandere, de weduwe van Henri Vanhoutte op het Munkenhof.

Op 30 juli 1914 kreeg Joseph Decraene zijn oproepingsbrief terwijl hij aan het roten was in de bakken in de Leie aan het Munkenhof. Hij moest met de nakende oorlog in het vooruitzicht zijn regiment te Asse gaan vervoegen. Vlasser en boerenzoon Joseph Decraene kreeg het idee om dag na dag zijn belevenissen tijdens de oorlog op te tekenen. Hij deed dit met potlood in een klein zakboekje, wellicht dikwijls in moeilijke omstandigheden.

Hij trok op met zijn linieregiment naar Gembloers en maakte van daar af de ineenstorting mee van het Belgisch leger onder de verpletterende Duitse overmacht: de val van de forten van Luik, Namen, Lier, later de fortengordel omheen Antwerpen en de radeloze terugtocht doorheen Oost- en West-Vlaanderen tot achter de IJzer bij Diksmuide.

gedenksteen 8e linie okt 1914 Stuivekenskerke

In Oud-Stuivekenskerke op de linker IJzeroever, groef zijn regiment zich in en samen met de rest van het Belgisch leger en met de hulp van Franse troepen konden ze de Duitse aanvallers daar een halt toe roepen, ook al omdat intussen het slagveld onder water kwam door de geopende zeesluizen op de IJzer. Dagenlang werd er gevochten in en omheen Diksmuide, de fameuze Eerste Slag aan de IJzer.

De laatste aantekening van Joseph Decraene dateert van zaterdag 24 oktober 1914. De volgende dag vroeg werd hij door een kogel getroffen. Zijn strijdmakker Arthur Verhelst noteert in Decraenes dagboek: ’s Morgens vroeg gekwetst door een bal in het hoofd. Verhelst hield een eigen dagboek bij en hij beschrijft daarin de doodsstrijd van zijn kameraad die hij door de beschieting nauwelijks kon helpen. Verhelst overleefde de Eerste Wereldoorlog en bracht in januari 1920 het dagboekje van zijn gevallen kameraad naar diens familie te Nieuwenhove. Daar wordt het tot op vandaag gekoesterd en bewaard.

Verhelst overleefde de Eerste Wereldoorlog en bracht in januari 1920 het dagboekje van zijn gevallen kameraad naar diens familie te Nieuwenhove. Daar wordt het tot op vandaag gekoesterd en bewaard. Zo kunnen we ons nu nog inleven in wat een soldaat uit onze streek in het begin van de Eerste Wereldoorlog heeft meegemaakt. Dit oorlogsdagboek wordt integraal gepubliceerd in het 40^e jaarboek van De Gaverstreke.

Georges Decraene uit Nieuwenhove is jarenlang het graf van zijn gevallen broer Joseph gaan zoeken in de buurt van de IJzer maar vond niet het minste spoor terug. Het slagveld was daar vier jaar lang door het IJzerwater overspoeld, en had alle sporen onkennelijk gemaakt. Wie dit dagboek leest krijgt alleen maar stille eerbied voor wat onze soldaten daar aan de IJzer hebben meegemaakt.

De Beverse herbergen door de eeuwen heen (3)

Beveren komt in dit 40ste jaarboek aan bod met een derde aflevering over de herbergen die zijn ontstaan tussen 1900 en de Eerste Wereldoorlog. Het was een tijd waarin de vlasnijverheid hier hoogtij vierde. Beveren kreeg een loskaai bij het station op de lijn Kortrijk-Gent en er werd een gloednieuwe steenweg aangelegd naar Deerlijk. Van de Hoogstraat daar tot aan de Beverse herberg De Klokke. Langs die nieuwe steenweg ontstonden tal van nieuwe drankgelegenheden. In 1914 telde Beveren 367 woningen waaronder 56 cafés. Een per zes en een halve woning!

Volgende herbergen komen in het jaarboek 2012 aan bod met hun geschiedenis en hun bewoners: De Congo, De Drij Koningen, Het Slachthuis, De Nieuwe Paander, De Rots, De Nieuwe Wagenmakerij, De Reisduif, De Rust der Wielrijders-Café Duivensport, De Kloef-Sportecho, De Kruisweg-Metropole, De Toekomst, Belle Vue-Leieland-Calypso-d’Afspraak, De Weegbrug, De Wachtzaal-Café Motorsport, De Notendreef, De Nieuwe Fabriek, De Smidse, In den Barbier-Vlaams Huis en De Stad Kortrijk. 

Ook over de recente opgravingen langs de Schoolstraat-Roestraat verschijnt een kleine bijdrage.  In voorbereiding op een bouwwerf aldaar, waarop de stad Waregem achttien panden en elf sociale woningen bouwt, had van 17  tot 23 november 2011 eerst een archeologisch onderzoek plaats. Archeoloog Jeroen Vandenborre geeft een gunstige evaluatie van de opgravingswerken. Op deze plek werden sporen gevonden van een hoeve die dateert uit de jaren 1100. Het gaat over een groot gebouw in hout. Alles wat is aangetroffen, is in kaart gebracht en er is ook een plan gemaakt van hoe het er hier in de twaalfde eeuw op deze site uitzag.

Het 40^ste JAARBOEK van de Gaverstreke is te bekomen door storting van 20 Euro op nr. 068-0503010-92 of   BE12 0680 5030 1092  (BIC: GKCCBEBB) van Geschied- en Heemkundige Kring – Waregem.
Contactadres: E.Ducatteeuw, Grote Heerweg, 90 – 8791 Beveren-Leie (tel. 056/71.35.63) etienne.ducatteeuw@telenet.be

24-11-2012, 00:00 geschreven door wareber  

Traditioneel de tweede dinsdag van december verschijnt het nieuwe jaarboek van DE GAVERSTREKE, vereniging voor lokale geschiedenis, folklore, taal en heemkunde van groot-Waregem, groot-Anzegem en omgeving. Ondertussen is de Kring reeds aan zijn 40^e jaarboek. De eerste uitgave verscheen in 1973. De Gaverstreke biedt dit 40ste jaarboek met de nieuwste gegevens over onze streekgeschiedenis aan voor 20 € als een uitstekend kerst- of nieuwjaarsgeschenk.

Het 40^e jaarboek wordt op dinsdag 11 december 2012 om 20 u. door voorzitter Guy Algoet voorgesteld in het cultuurcentrum De Schakel in een gezamenlijke organisatie met de plaatselijke Davidsfondsafdeling. Het boek kan daar ook worden afgehaald. Guy Algoet neemt dit jaar ook de voordracht voor zijn rekening. Hij belicht 150 jaar Familie Delespaul-Vanaerde te Waregem (1862 – 2012). Iedereen is welkom en de toegang is gratis.

Vanuit Rijsel over Kortrijk kwam de grootgrondbezittersfamilie Delespaul in Waregem terecht. Ze kochten hun buitenverblijf op de Hulleberg, nu de Karmel. Van daaruit breidden ze hun grondbezit uit.... tot aan de Kalkhoevestraat. Niemand van hun zeven kinderen zette de naam ‘Delespaul’ verder, maar door schenkingen hebben ze een blijvende bijdrage geleverd aan tal van Waregemse instituten. Ook in de brandramen van de kerk vinden we hun naam terug.  Hoe dit alles verliep en wat daar zoal komt bij kijken...  

Het 40^e jaarboek start met een In Memoriam. Nadat we vorig jaar afscheid namen van Michel Debrouwere, een medewerker van het eerste uur, valt dit jaar het afscheid te gedenken van één van de stichters op 8 februari 1972 van ‘De Gaverstreke’, Joseph Vanthuyne. We danken hem voor zijn inbreng en genieten er nog steeds van bij ons verder zoekwerk over het verleden van Waregem. Zijn kaart van Waregem volgens het oude landboek en het tiendenboek blijven de ruggengraat bij wat we verder zoeken.  

De familie ‘de Schietere’, die wel rond Oudenaarde te vinden was, heeft ook met de Gaverstreke heel wat te maken. Afkomstig van Wortegem, hebben ze in de vroegere eeuwen ook bezittingen gehad in Waregem en omgeving. Ze waren trouwens heren van Voorde (op Potegem), Avegheers en Coppenhole. Meer nog, we vinden ze ook terug met bezittingen in Anzegem, Vichte, Desselgem en Sint-Eloois-Vijve. In het artikel hier trekken we naar de 13de tot de 15de eeuw.

Sint-Eloois-Vijve krijgt opnieuw een ruime plaats in het jaarboek met de geschiedenis van ‘Hoger Op’. Zowel het ontstaan als de verdere ontwikkeling van die vereniging wordt uitvoerig uit de doeken gedaan en is een blijvend document dat vele jaren van leven en werken voor de toekomst zal bewaren.

Maar ook het verder verleden van Vijve komt aan bod met een ontleding van de penningcohieren, die ons terugbrengen naar het einde van de 16de eeuw. Ook het fort, de belangrijkste wachtpost aan de Leie, wordt naar boven gebracht. Over dit fort valt nog meer te vertellen, maar dat zal voor volgend jaar zijn.

Een moeilijke periode in de geschiedenis van onze streek is de overgang van het Ancien Regime naar de latere tijd of de tijd van de Franse revolutie. Over de kerkelijke overstap doorheen die periode wordt heel wat geboden in dit jaarboek. Er is allereerst de verandering bij de geestelijkheid in onze streek. Het behelst de scheiding van Kerk en staat in de beginfase. Nieuwenhove bekleedt in dit artikel een belangrijke plaats. Maar ook de veranderingen bij het aangaan van een huwelijk droeg daarbij de gevolgen. Beide onderwerpen worden uitvoerig uit de doeken gedaan.

Zowel in Anzegem als in Beveren nemen we de herbergen en hun geschiedenis onder het vergrootglas. Ze vertellen, geïllustreerd, heel wat over jaren van opkomst en ondergang. Het is een bijzondere bijdrage voor Anzegem en Beveren-Leie. Door deze publicatie wordt een stukje verleden en heden voor de toekomst vastgelegd, nu meerdere ervan verdwenen zijn. Soms blijft alleen nog de naam in het geheugen hangen. Hier verneemt men dan meer.

Onder de titel ‘Een bal in het hoofd’ brengen we herinneringen van de Waregemse soldaat en die van zijn strijdmakker Arthur Verhelst, die na zijn dood verder schreef, naar boven. Ze leiden ons met deze bijdrage doorheen de ellende van oorlog en moeilijkheden. Het is het leven van een gewone frontsoldaat.

Misschien wisten we het niet, maar met de familie Waelkens raken we een echte Waregemse familie aan, die wortels heeft in de wijk Eertbrugge. Het artikel laat ons de speurtocht meemaken naar die oude wortels.

Weet je dat de familie Delespaul-Vanaerde voor Waregem heel wat betekend heeft en dat hun aanwezigheid tot op de dag van vandaag nog zichtbare gevolgen draagt. Hun wilsbeschikkingen vertellen nu nog op tal van plaatsen in Waregem van hen. Het is zowat 150 jaar geleden dat ze hier kwamen en dit is het gedenken waard.

Een ander gebouw verwijst ook nog naar vroegere dagen… toen Waregem uitkeek naar een kliniek ter plaatse. Ze nam de plaats in van een vroeger weeshuis, maar daar haar locatie bood ze te weinig kans tot de nodige uitbreiding. De nieuwe kliniek verrees dan aan de Vijfseweg, waar ze veel ruimer en groter geworden is en nog wordt.

Meteen is dan dit 40ste jaarboek tot stand gekomen. Bij de aanvang hadden we nooit gedacht dat dit voor Waregem gerealiseerd kon worden. Maar hoe meer we ons verdiepen in Waregems verleden des te meer onderwerpen vragen naar een diepere en betere kennis. We denken nu al aan een volgend jaar.

Moge het jullie allen genoegen verschaffen en tevens een beetje meer kennis over onze streek. We wensen u veel leesgenot.

Het 40^ste JAARBOEK van de Gaverstreke is te bekomen :

* door storting van 20 Euro op nr. 068-0503010-92 of   BE12 0680 5030 1092  (BIC: GKCCBEBB) van Geschied- en Heemkundige Kring – Waregem

* kan bekomen en afgehaald worden op de bijeenkomst van 11 december om 19.30 u. in Cultuurcentrum De Schakel.

* of bij een van de medewerkers.

Contactadressen :  G.Algoet, St.-Michielsplein, 3 – 8500 Kortrijk  (tel. 056/22.72.79)
M.Delmotte, Gentseweg, 555 – 8793 Sint-Eloois-Vijve  
A.Braet-L.Van Nuffel, Kruishoutemseweg, 131 – 8790 Waregem (tel. 056/44.35.32)      (braetandre@telenet.be)
L.Cappon, Zavelberg, 12 – 8790 Waregem  (tel. 056/60.38.55)
E.Ducatteeuw, Grote Heerweg, 90 – 8791 Beveren-Leie (tel. 056/71.35.63)
F.Speleers, Berglaan, 46 – 8570 Anzegem (tel. 056/68.87.45)       (frans.speleers@myonline.be)
A.Vandewiele, Zultseweg, 53 – 8790 Waregem (tel. 056/60.26.93)  

23-11-2012, 00:00 geschreven door wareber  

Merkwaardige vaststelling bij de bloemenhulde aan het oorlogsmonument op de markt te Waregem n.a.v. de herdenking van de Wapenstilstand in 1918. De soldaat van het oorlogsmonument is zijn geweer kwijt. Het is niet duidelijk hoe lang het geweer al gestolen is. Het monument staat al in Waregem sinds 1921.Het stadsbestuur hoopt dat het geweer nog gevonden wordt, maar onderzoekt intussen ook hoe het monument hersteld kan worden.
 

Het oorlogsmonument werd ingehuldigd op 21 augustus 1921. Dit ging gepaard met een dag vol feesten. 's Morgens werd gestart met een hoogmis, daarna volgde een stoet doorheen de centrumstraten, in de namiddag waren er draf- en vluchtkoersen op de hippodroom en 's avonds startte nog een groot muziekfeest met volksbal op de markt. Het monument vermeldt de namen van 62 gesneuvelde Waregemse soldaten en van 28 van ontbering gestorven civielarbeiders uit de Eerste Wereldoorlog. Jaarlijks zijn er verschillende bloemenhulden aan het monument, niet alleen op 11 november, maar ondermeer ook op de nationale feestdag 21 juli en op Memorial Day eind mei.

Het monument herdenkt de militaire en burgerlijke slachtoffers en de opgeëisten van de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Het werd in opdracht van het gemeentebestuur vervaardigd, naar verluidt door Simon Plasman. Werd bij de laatste heraanleg van het marktplein verplaatst van in een plantsoen ten zuidoosten van de kerk naar een geïsoleerde stoep in het midden van de straat.

Het monument is een vierkante, sterk geprofileerde, naar boven toe verjongende sokkel met daar op een bronzen beeld van een soldaat die met zijn voet steunend op een kanonloop de overwinningskrans in de lucht steekt en in de andere hand een geweer. Dit geweer blijkt nu verdwenen. Wie daar meer over weet, kan reageren via de knop ‘reageer” onderaan deze bijdrage of met mail mij.

Op het voetstuk staat "1940 GEHEIM LEGER 1945", de namen, daaronder "DE GEMEENTE WAEREGHEM ALS EEUWIGDURENDE BLIJK VAN DANKBAARHEID ERKENTELIJKHEID EN HULDE AAN DE HELDHAFTIGE SLACHTOFFERS VAN PLICHT GESNEUVELD EN BEZWEKEN GEDURENDE DEN WERELDOORLOG 1914-1918", "SOLDATEN", de namen; op de linkerkant "1914 CIVIEL ARBEIDERS 1918", de namen; op de rechterkant vervolg soldaten van de Eerste Wereldoorlog; op de achterkant "EEUWIG AANDENKEN AAN DE DIEPBETREURDE BURGERLIJKE SLACHTOFFERS GEVALLEN IN DEN OORLOG 1914-1918", "1940-1945", "VOOR 'S LANDSDIENST TERECHTGESTELD", de namen, "1940 SOLDTEN 1945" de namen, "WEGGEVOERDEN", de namen.

Bron: eigen archief en Vanwalleghem A. & Creyf S. 2010: Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Waregem met deelgemeenten Sint-Eloois-Vijve, Desselgem en Beveren-Leie, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL45, (onuitgegeven werkdocumenten).

21-11-2012, 15:45 geschreven door wareber  

Patisserie Prestige in de Stationsstraat in Waregem kreeg een eervolle vermelding in de Gault&Millau en behoort hiermee officieel tot de vijfentwintig beste patisserieën van België. De broers Wim(43) en Frank(37) Decock baten hun zaak al twintig jaar met heel veel liefde uit en zien deze erkenning als een beloning voor hun vele werk. In 2007 werd Wim Decock ook al opgenomen bij de 33 beste meesterkoks in België.

Meesterkok Wim Decock : “We willen onze lat steeds hoger leggen. Zowel in de zoektocht naar de beste ingrediënten als in de afwerking, verpakking en bediening. De puurheid van onze producten maken onze zaak zo uniek. We zijn één van de weinige bakkerijen die alles nog volledig zelf maken: onze koeken, ons brood, gebak, chocolade en ijsbereidingen. Alles maken we zelf met pure ingrediënten. Dat is ook onze filosofie: we willen pure ingrediënten omvormen tot echte lekkernijen, zonder dat we bewaar-, geur- of smaakstoffen toevoegen.”

Het is niet de eerste keer dat Prestige erkenning krijgt op zo'n hoog culinair gebied. “In 2007 werden we tot de 33 beste meesterkoks van België gekroond en nu dit. We zien dit echt als een erkenning van twintig jaar inzet. In de toekomst willen we ons blijven focussen op alles waar ze mee bezig zijn. Naast onze patisserie en chocolaterie in Waregem zijn we ook heel fier op onze groothandelzaak in Deerlijk. Daar wordt het assortiment ontbijtkoeken, dat één van de sterke troeven is van Prestige Waregem, op grote schaal met dezelfde afwerking en kwaliteitszorg gemaakt en verdeeld over heel België. Naast het behouden van onze huidige kwaliteit, volgen we regelmatig stages om onze kennis voortdurend uit te breiden.” Ze runnen ook een gelijknamige zaak in het Brugse centrum.

Meesterkok Wim Decock

Reeds als vijftienjarige droomde hij al van een onderneming. Hij wou een ambacht leren en later zaken doen. Thuis bakte moeder alles zelf. Dat sprak hem enorm aan. Hij besloot een opleiding banketbakker in ‘Ter Groene Poorte’ in Brugge te volgen. Dat was de eerste bladzijde van een lang nog niet afgerond succesverhaal.

De geboren Oostnieuwkerkenaar was nog maar 23, toen hij na stages in gerenommeerde zaken in binnen- en buitenland, in 1992 besloot met een eigen patisserie te beginnen."Ik koos voor Waregem, waar veel industrie (welvaart) en winkelbedrijvigheid (consumenten) was. Een pand in de Stationsstraat 120 werd de thuishaven van Patisserie Prestige." Amper vier jaar later, in 1996, nam Wim Decock in Brugge patisserie Nicolas over in de Vlamingstraat.

"Wij maken alles zelf: gebak, dessertkoekjes, brood, banketgebak, noem maar op. Door de twee winkels kon ik een groter zakencijfer realiseren. Dat bood mij dan weer de mogelijkheid om te investeren in betere productieruimtes zodat de de kwaliteit van mijn product onberispelijk zou blijven."  De opening in 2004 van Prestige Classic, Stationsstraat 112 in Waregem, sluit hierbij naadloos aan. Sindsdien beschikt Wim Decock ook over een eigen productieruimte voor kwaliteitsvolle pralines en confiserie.

Precies omdat de meesterbanketbakker niet op zijn lauweren wil(de) rusten, begon Wim Decock in 2000 met een groothandel in bladerdeegproducten. Sinds 2006 worden de ontbijtkoeken in Deerlijk geproduceerd in een kraaknet atelier, dat beantwoordt aan de strengste HCCP-hygiënenormen en uitgerust is met hoogtechnologische apparatuur. "In Prestige Breakfast verzoen ik het respect voor authentieke recepten met grootschalige productie zonder de troeven van het ambachtelijke uit het oog te verliezen."

http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=835

20-11-2012, 18:18 geschreven door wareber  

Eén van de hoofdartikels in het 40^e jaarboek van de Geschied- en Heemkundige Kring De Gaverstreke gaat over Trouwen in de moeilijke periode van de Franse Revolutie of dus na de scheiding van kerk en staat. Auteur André Braet behandelt als gereputeerde familiekundige het huwelijk en de huwelijksakten uit die periode. Hij citeert in zijn lijvige bijdrage alle 251 paartjes die in de beginperiode van de Franse tijd in één van onze vier deelgemeenten van Waregem kerkelijk en/of burgerlijk trouwden.

Trouwen is een gewichtige zaak, een belangrijke gebeurtenis, een scharniermoment in het

leven van man en vrouw. Maar hoe beleefden onze eigen voorouders dit maatschappelijk en familiaal ?

Het ‘onverbrekelijk’ kerkelijk huwelijk was een sacrament, en reeds in de 13de eeuw algemeen verspreid. In het katholieke Vlaanderen had iedereen zich naar het kerkelijk recht en de gebruiken te schikken. De plaatselijke pastoors van Waregem, Desselgem, Beveren-Leie en Sint-Eloois-Vijve waakten over het zielenheil van hun parochianen. Van begin 1600 registreerden zij in zogenaamde ‘parochieregisters’ alle doopsels, trouwen en begrafenissen . Hierdoor kunnen wij alle families opsporen.

Iedereen herinnert zich wel uit de geschiedenisles de komst van de Franse revolutionairen en Napoleon Bonaparte. Na de verovering van onze gewesten in 1794 werden onze voorouders Franse staatsburgers en diende elke jongeling militaire dienstplicht te vervullen. Deze en andere wetten, zoals de scheiding van Kerk en Staat en vele administratieve hervormingen, stuitten op wantrouwen en verzet, zo ook de invoering van de burgerlijke stand.

Voor ons is het nu een vanzelfsprekendheid ‘trouwen ten gemeentehuize’, een welkomstwoord van de burgemeester en daarna de registratie van een huwelijksakte in de registers van de burgerlijke stand. In groot-Waregem dateren de eerste burgerlijke huwelijksakten uit 1797, één jaar na de invoegetreding.  Dit zijn de allerbelangrijkste documenten voor familiekundig onderzoek omdat zij onze afstamming bewijzen. Om de moeilijke Franse periode 1797-1800 te kunnen overbruggen werden alle 251 paartjes opgezocht die kerkelijk en/of burgerlijk in de deelgemeenten van Waregem trouwden.

Het 40^e  jaarboek wordt op dinsdag 11 december 2012 om 20 u. voorgesteld in De Schakel in samenwerking met het Davidsfonds met een uiteenzetting door voorzitter Guy Algoet over de families Delspaul-Vanaerde. Grote artikels in het 40^e jaarboek zijn gewijd aan een oorlogsdagboek van twee Waregemse strijdmakkers uit WO-I, de eerste kliniek te Waregem, de muziekmaatschappij van Vijve, de Beverse en Anzegemse herbergen en de families Delespaul-Vanaerde, de Schietere en Waelkens, en kerkelijke aangelegenheden te Waregem tijdens de Franse revolutie.  We hopen daar binnenkort meer informatie over te kunnen geven…

Het lijvig boek van circa 500 bladzijden is te verkrijgen bij de voorstelling van het boek, bij de bestuursleden en de auteur André Braet, Kruishoutemseweg 131, 8790 Waregem (tel. 056/44.35.32 – braetandre@pandora.be ) of door overschrijving op rekening BE12 0680 5030 1092 van de Geschied- en Heemkundige Kring – Waregem

19-11-2012, 19:28 geschreven door wareber  

Restaurant Berto in de Holstraat 32 B in Waregem komt in de Michelin-gids 2013 met één ster.  Daarmee  blijft Waregem verder op de Vlaamse kaart met sterrenrestaurants na het verdwijnen van het Oud Konijntje, dat decennialang de Waregemse eer hoog hield. Het is niet de eerste erkenning voor Berto. Kok Bart Decroos behaalde in 2008 al de titel van “beste viskok” en toen werd Berto ook al genoteerd in de Gault-Milau, waarin het een puike kwotering van 15 op 20 haalt.

Bijna zeven jaar runt David Bertolozzi (34) samen met zijn vrouw An Kint zijn restaurant met afgeleide naam Berto in de Holstraat. De kok met Italiaanse roots trok zo'n tien jaar geleden van Brussel naar Waregem voor de liefde. Drie jaar later opende het koppel het restaurant en ondertussen zijn er ook al twee kindjes. Zeven jaar later, worden Bertolozzi – beter gekend als Berto – en zijn team vanop het hoogste niveau erkend voor hun harde werk.

Berto : “Ik had het verwacht, maar durfde mijn hoop niet te uiten. De critici van Michelin zijn hier drie keer komen eten, dan voel je zoiets wel aankomen.” An Kint vult aan : “Toch konden we vanochtend onze oren niet geloven toen we het verlossende bericht kregen. We hebben meteen iedereen van ons team opgeroepen en zijn samen naar Gent getrokken, waar de uitreiking plaatsvond. Ons vaste personeel moest erbij zijn, zonder hen hadden we dit nooit gekund. Vooral mijn rechterhand Matthias ben ik zeer dankbaar. Zonder hem zou Berto niet hetzelfde zijn.”

Dat deze ster Berto zal doen zweven, daar hoeven de klanten volgens Berto geen vrees voor te hebben. “Ik blijf verder doen zoals ik bezig was en zal zeker mijn prijzen niet verhogen. Ik hoop vooral dat de ster niet voor drempelvrees zorgt bij mijn klanten. Ze hoeven geen schrik te hebben, ik blijf dezelfde. Een Michelinster heeft niet alleen positieve gevolgen, ook de werk- en prestatiedruk zullen er de komende jaren niet op verminderen. Personeel vinden zal de grootste uitdaging zijn. We hebben een goed team maar we moeten uitbreiden, zéker nu we een ster hebben. De zoektocht naar nog meer bekwaam personeel is enorm moeilijk. Ik hoop dat deze ster die zoektocht wat eenvoudiger maakt.”

“ Het is hard werken en daar heeft niet iedereen altijd zin in”, zegt An. “Het moeilijkste is om er elke dag opnieuw te staan. Je kan niet zomaar een avondje in je zetel hangen, want het restaurant heeft je nodig, elke dag opnieuw.” Berto en An zien de ster vooral als een erkenning. “We hebben het eindelijk gehaald”, zegt An. “Ook al zijn we ze over twee jaar weer kwijt, we hebben ze toch gehad. We zijn letterlijk van niets naar een ster gegaan en dat pakt niemand ons nog af'”, besluit Berto.

Berto serveert een moderne verfijnde Frans-Belgische keuken die de seizoenen volgt met zowel klassiekers als suggesties waarmee de klanten zich culinair kunnen laten verrassen. De locatie wordt in ViaMicheling aangeduid als “gerenoveerd herenhuis met een terras op de binnenplaats. Bar met mozaïek, designlampen, witgemaakte houten planken en modern zwart meubilair.”  

http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=179459

19-11-2012, 00:00 geschreven door wareber  

Oud-wielrenner Armand Desmet, de Waregemse Flandrien die van 1955 tot 1967 profrenner was en tal van successen boekte, is na een slopende ziekte gisterenmiddag zaterdag 17 november 2012 overleden in het ziekenhuis van Waregem.  Hij is hier geboren op 23 januari 1931 en dus 81 jaar. Hij is vooral bekend als luitenant van Rik Van Looy, maar blijft ook in herinnering op de erelijsten van een aantal belangrijke wielerwedstrijden.   In 2006 werd hij in Waregem nog speciaal gelauwerd  door Veloods en Unizo, die een tentoonstelling organiseerden over zijn indrukwekkende loopbaan.

Armand Desmet was de jongere broer van de ex-renners Roger,  André en Albriek Desmet. Roger was ondermeer als betere sprinter winnaar van de GP Briek Schotte (1945) en de Omloop van het Houtland (1949). De familie Desmet telde negen kinderen en woonde aan de Loskaailaan (nu Noorderlaan). Armand is ook de vader van Tom Desmet, profrenner van 1991 tot 2002. In de encyclopedie van de Belgische sportlui en sporters staat hij geboekstaafd als een “uitstekend klimmer en uiterst verdienstelijk ploegmaat”.

Hij begon eerder laat in 1949 en werd eind 1955 beroepsrenner. Hij maakte eerst deel uit van de ploeg van Berten Dekimpe (Groene Leeuw).  In 1958 realiseerde hij zijn doorbraak met een derde plaats in Parijs-Brussel en vijfde in de Ronde van Vlaanderen. Aan de klassiekers nam hij echter maar deel om nadien aangeduid te kunnen worden voor de Tour. Hij was immers als goede klimmer een geboren Ronde-specialist. In 1959 won hij de Ronde van België en dat jaar weerhield een val hem van winst in de Ronde van Spanje. De dag dat hij leider werd, kwam hij echter net over de eindmeet ten val en brak zijn sleutelbeen.  Vermaardheid als klimmer verwierf hij door in 1959 als primus de top van de Tourmalet te bereiken. Pas dan trad hij eigenlijk uit de anonimiteit. Hij was immers te veel ‘domestiek’ om de wereldpers te halen.

Zijn kwaliteit als ronderenner werd nog bevestigd met een tweede plaats in de Ronde van Spanje (1960) en een vijfde in de Ronde van Frankrijk 1963. Dat Mantie de Vuelta van 1960 miste had dan weer een andere oorzaak. De Waregemse flandrien begon als drager van de amarillo-leiderstrui aan de voorlaatste dag maar het kwam ploegleider Berten De Kimpe beter uit dat zijn chouchou Frans De Mulder won. Zijn Machelen grenst aan Deinze, de vestigingsplaats van Fietsen Groene Leeuw, de ploegsponsor waarvan De Kimpe de zaakvoerder was. Er werd een lelijk complot gesmeed tegen de bovendien aan het zitvlak gekwetste Armand Desmet, die zijn leiderstrui alsnog moest doorgeven aan Frans De Mulder.  Het pijnlijke voorval deed Armand Desmet in 1961 naar de rode garde van Rik Van Looy overstappen, dit bij Faema (1961-1963) en Solo-Superia (1964-1966).

In 1962 droeg Armand Desmet zeven dagen de roze leiderstrui  in de Ronde van Italië en was hij de morele winnaar, maar ook hier zorgden omstandigheden ervoor dat de stunt niet doorging. Een slordige Lomme Driessens had de aankondiging van een zware sneeuwstorm veronachtzaamd zodat zijn discipelen in onaangepaste kledij aan de huzarentocht naar Passo di Rolle begonnen. Mantie en zijn ploeg geraakten in die rit na de rustdag onderkoeld en verloor achttien minuten en op één na al zijn ploegmaten. Hij kon de achterstand nadien niet meer goedmaken.

Mantie nam acht maal deel aan de Ronde van Frankrijk. In 1963 was hij met zijn vijfde plaats ook de eerste Belg in de rangschikking.  Ook Parijs-Nice was een wedstrijd naar zijn hart. In 1963 was hij in Ronse in de eindfase duidelijk  de sterkste en kon hij wereldkampioen geworden zijn, maar hij bleef in tegenstelling met Beheydt zijn gegeven woord aan Van Looy trouw. In de slotronde nam hij zijn kopman Van Looy op sleeptouw op de Kruisberg en toen hij even omkeek, stelde hij vast dat de tweevoudige wereldkampioen de rol had moeten lossen. Manten was er heilig van overtuigd dat hij wereldkampioen zou zijn geworden indien hij op zijn elan was doorgegaan maar hij ... durfde niet.

Op het palmares van Armand Desmet staan nog de E3 Prijs van 1958, Ronde van België (1959), de Rund um den Henninger-Turm (1962), Brussel-Bever (1967) en etappes in de Ronde van België, Parijs-Nice, Giro, Vuelta en Tour. Hij werd derde in Parijs-Brussel (1958), Luik-Bastenaken-Luik (1961) en Gent-Wevelgem (1962). Het minst prettige souvenir aan de wielersport bewaarde hij aan zijn val in Andorra tijdens de Tour 1964. Hij werd toen voor dood per helikopter weggebracht. Hij was bijna 37 jaar toen hij de fiets aan de haak hing.

We verwijzen nog naar de tentoonselling in 2006 werd door Veloods en Unizo over zijn loopbaan. Heel wat oud-ploeggenoten, onder wie Rik Van Looy, waren op de opening aanwezig. Hij volgde zijn sport nog steeds en kon er heel boeiend over vertellen. Ondanks zijn mindere gezondheid bleef hij een echte optimist. In juli 2011 stelde de Waregemse sociale organisatie Werkplus de ‘Mantie Smet gezinsroute' voor. Deze fietsroute vertrekt in de Oude Vijvestraat in Waregem en komt er ook terug aan. Aan de hand van een brochure leer je van alles bij over de wielerlegende en over de omgeving waar je door fietst.

Bronnen : Roger De Roose en Marc Vanryckeghem in tijdschrift van de Sportdienst, Marc Fourneau, Bernard Callens in Wielerjaarboek 2012.
http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=943877   http://blog.seniorennet.be/wareber2/archief.php?ID=26

18-11-2012, 00:00 geschreven door wareber  

Volgende week viert ’t Beverblaadje het 20-jarig bestaan. Zo lang biedt Raf Demortier van Software Appliciations al een gratis onafhankelijk informatieblad aan alle Bevernaars. Al van bij het begin was ’t Beverblaadje vooral een reclame- en informatieblad met een ziel. Op die manier was de familie Demortier de wereld van reclamebladen sterk vooruit. Op 23 november worden trouwe medewerkers en trouwe klanten/verenigingen in de „bloemekes“ gezet tijdens een receptie in de zaal ´t Fonteintje.

Tijdens de receptie wordt ondermeer hulde gebracht aan volgende 5 personen/vereniging , die non-stop adverteerden vanaf het eerste Beverblaadje en dit reeds 20 jaar lang!  Het zijn Keurslager Christ Baert, Bakkerij De Coninck, Argenta Beveren-Leie,  Bond van Grote en Jonge Gezinnen en Decoratie Martin Messiaen. Andere verenigingen die er al vanaf het eerste werkjaar bijwaren zijn Lenig en Vlug - trampolineclub o.l.v. Filip Decavel, Markant-KVLV - Beveren-Leie,  Vakantiegenoegens - Waregem/Beveren-Leie,  Davidsfonds - Beveren-Leie,  KWB - Beveren-Leie en De speelberg.

Raf Demortier : “Het verhaal begon 20 jaar geleden, nog op de vroegere locatie van de zaak nl. in de Hekkeniersstraat. Als zaakvoerder van Software Applications stelde ik vast dat zowel de plaatselijke zelfstandigen, als de verenigingen langs kwamen om flyers te laten maken om hun promoties en activiteiten kenbaar te maken. Vandaar dat de idee bij me opkwam om deze aankondigingen te bundelen in een krantje.

We wilden dat het gelezen zou worden en daarom wilden we het ruimer zien dan een gewoon 'reclameblaadje'. Het moest een blad worden met een „ziel“.  We contacteerden een aantal  belanghebbenden die onmiddellijk voor dit concept te vinden waren. Daar we zelf geen 'Bevernaars' zijn vonden we iemand die de artikels van 'ter plaatse' zou schrijven. We konden ook rekenen op iemand die de taalkundige supervisie zou doen. Met dank aan deze uiterst belangrijke vrijwilligers.

De naam 't Beverblaadje, vonden we goed klinken en was meteen ook heel herkenbaar.  De 1^ste uitgave (1 geplooid A3-blad) werd enthousiast onthaald en algauw moest er een 2^de  A3-pagina aan toegevoegd worden.  Aanvankelijk deden we, behalve het drukken, alles in eigen beheer, zelfs de huis aan huis bedeling. Gelukkig konden we rekenen op de hulp van alle gezinsleden en een aantal familieleden. Daar dit in combinatie met de uitbating van Software Applications niet haalbaar bleef hebben we dan de bedeling uitbesteed. Voor elke uitgave bezorgden we elke belanghebbende persoonlijk een herinnering, daarna deden we dit per fax en nu per mail.  We zijn eigenlijk nooit echt op pad geweest om advertenties te ‘sprokkelen'. De klanten kwamen zelf en zo gaat dit nog steeds.

Met de tijd is de 'look' wat veranderd en is de kwaliteit van o.a. het beeldmateriaal veel verbeterd. Vroeger moesten we verschillende foto's van eenzelfde activiteit nemen om zeker te zijn dat er één goede zou bijzitten, we konden ook niet te kort op de bal werken omdat de foto's ook nog moesten 'afgemaakt' worden. Ons archief bevat dan ook honderden foto's van vroeger en af en toe worden we dan ook gevraagd om eens een foto uit de oude doos op te zoeken.

Dat het Beverblaadje een succes is bewijst o.a. het feit dat we regelmatig een telefoontje krijgen van inwoners die het 'per ongeluk' eens niet ontvangen hebben. We hebben op aanvraag ook stickers gemaakt voor op de brievenbus: „Reclame NEEN, ´t Beverblaadje JA“. Het Beverblaadje wordt ook in diverse landen online gelezen en inwoners van omliggende gemeenten komen er af en toe ééntje halen.

Eén vaste waarde is in al die jaren gebleven en dat is het enthousiasme waarmee elk nieuw Beverblaadje tot stand komt. Zowel in ons persoonlijk leven als in de zaak draait veel rond 'voor en na ´t Beverblaadje' om de deadline telkens te halen. We hebben er ook reeds veel plezier aan gehad en waren heel vaak aanwezig op tal van activiteiten. Het heeft ons tot echte Bevernaars gemaakt. We worden dan ook meer aangesproken met Raf , Martine en Wim van 't Beverblaadje, dan met onze familienaam.

t Beverblaadje is ook iedere maand te lezen op onze website:  www.software-applications.be

17-11-2012, 16:41 geschreven door wareber  

Het 40ste jaarboek van de geschied- en heemkundige kring De Gaverstreke, dat op dinsdag 11 december 2012 in De Schakel wordt voorgesteld, brengt een kroniek van de Vijfse Muziekmaatschappij Hoger Op.

Luc Cappon : "Het is de bedoeling in woord en beeld het verhaal te brengen van de Vijfse Koninklijke Muziekmaatschappij Hoger Op die vanaf het interbellum (1923) een belangrijke inbreng had en heeft in het socio-cultureel leven van Sint-Eloois-Vijve. Als onze bijdrage er in slaagt een beeld op te hangen van het korps dat wij samen met zoveel Vijvenaren hebben beleefd en meegeleefd, lijkt onze bescheiden doelstelling ingevuld.

Alles begon toen op een bloedhete zondagvoormiddag van het jaar 1923 in café De Handboog enkele vroede Vijvenaren de mening opperen dat wat in Vijve ontbreekt eigenlijk een fanfare heet te zijn. Een dorp zonder 'muziek' is als een café zonder bier. Maar een fanfare oprichten is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Namen van gedreven muzikanten kunnen niet direct voor de geest gehaald, instrumenten en partituren zijn zo maar niet ter beschikking. Toch zullen de mannen van het eerste uur er in slagen een negen man - alle begin is moeilijk - sterke formatie te vormen die onder leiding van meester Achiel Ducatteeuw, koster-organist, aan de slag gaat".

Robert Parmentier, die er vanaf het eerste uur bij was - toen 23 jaar oud vertelt bij zijn afscheid van de fanfare in 1988: "Er werd toen gerepeteerd op zondagvoormiddag na de hoogmis en op dinsdagavond, tweemaal per week dus. Die repetities waren een absolute noodzaak. We konden geen noot muziek lezen en moesten alles zelf leren. Dat lukte wel, vooral toen enkele bekwame muzikanten de fanfare vervoegden".

"De Vijfse bevolking heeft haar muziekmaatschappij steeds een warm hart toegedragen. Trouwens, Vijve krijgt steeds voorrang ten opzichte van soms heel aantrekkelijke uitnodigingen tot optredens buiten Vijve. En dat alle bestuursleden spelende/werkende leden zijn valt bij de Vijvenaren in goede aarde: geen inspraak zonder (muzikale) inbreng, klinkt het dan," stelt de auteur nog.

16-11-2012, 16:34 geschreven door wareber  

Het Waregemse koor Laidos besluit op  8 december 2012 om 20 u. de viering van haar 25-jarig bestaan met een galaconcert in de Sint-Margarethakerk te Nieuwenhove. Wie al een optreden van dit koor heeft meegemaakt weet dat dit een hele belevenis is.  Voor deze gelegenheid brengt Laidos ondermeer “Het Requiem van Kreek” in première voor België.  Begeleid door een 26 koppig orkest van strijkers, koper- en houtblazers, slagwerk en orgel, is dit concert een uniek gegeven dit jaar in Waregem en omstreken en een absolute aanrader. 

Toen Marleen Annemans in september 1986 enkele vrienden optrommelde om samen wat te gaan zingen, kon zij niet weten tot wat die wekelijkse bijeenkomsten zou leiden.  Wat begon als een groepje van een tiental mensen, die in de bijtende kou op het middenplein van het Pand als straatmuzikanten enkele liedjes gingen zingen om wat geld bijeen te krijgen om de eerste partituren te betalen, is dik 25 jaar later een heuse naam geworden in het Vlaams koorlandschap. 

Om dat 25 jarig bestaan te vieren, zette het koor een cyclus op poten van 4 jubileumconcerten, verspreid over 2011 en 2012.  In maart 2011 vond het eerste luik van deze cyclus plaats, in zaal Eikenhove in het Torenhof, de Waregemse wijk waar het voor Laidos allemaal begon, en waar tot op vandaag nog altijd gerepeteerd wordt.  Tijdens dit concert “Laidos Vertelt” werden enkele muzikale verhalen gebracht uit het rijkgevulde repertoire van Laidos.

In oktober van vorig jaar vond het tweede luik plaats, in het Oblatenauditorium van de Stedelijke Academie.  Het “Sing Along” concert was een link naar de Europese koorfestivals Europa Cantat waar Laidos een aantal keer aan deelnam.  Het publiek zong en danste mee met Laidos, op muziek die Laidos meebracht van zijn buitenlandse reizen.

Een van die buitenlandse reizen, was de concertreis in het kader van het cultureel uitwisselingsproject Europa Cantat in 1993, dat gewijd was aan Mexico.  Tijdens een concertreis in en om Mexico City raakte het koor verliefd op de Latijns-Amerikaanse muziek.  En ook daar werd een luik van de  jubileumcyclus rond opgezet.  In februari van dit jaar nodigde Laidos het Boliviaans ensemble Kollasuyu Ňan uit om samen de Missa Criolla en de Navidad Nuestra van de Argentijnse componist Ariël Ramirez.

En nu, op 8 december aanstaande, is het vierde en laatste luik van de cyclus aan de beurt : het Galaconcert.  Laidos verleende in zijn 25 jarig bestaan zijn medewerking aan of organiseerde zelf  een aantal concerten met min of meer groot symfonisch orkest.  In 1995 begon het meteen met een grote klepper : de Matthäus Passion van J.S. Bach, een jaar later volgde Chichester Psalms van Leonard Bernstein. 

In 2000 en 2001 maakte Laidos een concerttournee in Noord-Frankrijk en Zuid-West-Vlaanderen, samen met het kamerorkest Amadeus uit Rijsel.  Op het programma stonden toen de Missa Brevis in F van Joseph Haydn en Kallai Ketös van Zoltan Kodaly. In 2004 werd Laidos door het Symphonieorkest Vlaanderen gevraagd om mee te werken aan het Requiem van Mozart en opnieuw de Chicester Psalms van Bernstein.  Een jaar later werkten beiden opnieuw samen voor de uitvoering van de Carmina Burana van Carl Orff.

Recent, begin 2010, werd in samenwerking met het stadsbestuur en samen met onze vrienden van Con Cuore, een gezamenlijk concert georganiseerd waarbij de Missa in D van Dvorak en de Coronation Anthems van Händel op het programma stonden.

Een rijkgevuld repertoire dus, rijk genoeg om er een luik van de jubileumcyclus aan te wijden. En dat doen we op 8 december om 20u00 in de Sint-Margarethakerk in Waregem (Nieuwenhove). Laidos brengt twee werken met symfonisch orkest : het Requiem van de Estse componist Cyrillus Kreek, en het Magnificat van de Brit John Rutter.  Beide twintigste-eeuwse werken kaderen in de sfeer van deze periode van het jaar.

Het Requiem van Kreek sluit de rouwperiode af die rond de novembermaand hangt.  Laidos brengt dit werk in première voor België.  Het Magnificat verwijst dan weer naar de advent en dus de aanloop naar Kerstmis en de vreugde van de eindejaarsperiode. Begeleid door een 26 koppig orkest van strijkers, koper- en houtblazers, slagwerk en orgel, is dit concert een uniek gegeven dit jaar in Waregem en omstreken en een absolute aanrader. 

Zaterdag 8 december 2012 – 20u00  Sint-Margarethakerk Waregem(Nieuwenhove)

Kaarten : 15 € in voorverkoop , 18 € aan de deur.  Jongeren tot 18 jaar  betalen slechts 10 € in voorverkoop en 12 € aan de deur.

Voor kaarten kunt u terecht op kaarten@laidos.be of bij de leden van het koor. 

www.laidos.be

13-11-2012, 17:33 geschreven door wareber