Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
29-01-2006
kaarsjes.
kaarsjes branden. Mijn vriend is opa van vijf kleinkinderen. Zoals dat bij een liefhebbende opa past gaat hij regelmatig met die bende rekels den hort op. Door de achterliggende bossen, over de sportvelden en zo naar het "Kongobos". Dat is een mastenbos waar de jeugd van Arendonk plezier komt maken. Ieder op hun manier en volgens hun ouderdom. De kleinsten op de schommels en de schuif-af, de jongere jeugd op de fito-meter en de iets groteren op en in elkaars schoot. In het naar huis gaan moet opa met zijn volk langs de "Lourdesgrot". Kaarskes voor het Lieve Vrouwke aansteken. Iedere keer vijf stuks. Alle vijf kunnen ze ondertussen harder lopen dan opa die op de terugweg dikwijls nog een klapke moet doen met een collega-gepensioneerde. Als hij dan als laatste bij de grot arriveert branden de vijf kaarskes al. Aan het geldende tarief moet opa daarvoor 5 maal 40 eurocent, is twee euro, in de offerblok deponeren. Dat enkele keren in de week maken een gat in zijn persoonlijk budget. Daarom verlaat hij als laatste de grot, salueert nog een keertje tegen het Lieve Vrouwke, blaast en passant de vijf kaarsjes uit en steekt één euro in de offerblok. Met de geburen heeft hij een akkoord gemaakt dat zij de gebruikte kaarsjes voor de helft van de prijs verder mogen opstoken. Ons Lieve Vrouwke heeft nog niet gereklameerd; dus zij zal ook wel akkoord gaan.
't Zwaar verkeer. (klik op de foto) Op 6 juli 2005 werd een blog van mijn vriend door de klachtencommissie onder leiding van de hoogwaardig heer Rocofort (zaliger) van het net geflikkerd. Dat gebeurde onder zware en herhaalde dwang van een hollandse transportmaatschappij. Wat was er aan de hand?De Arendonkse gemeenteraad had beslist dat doorgaand zwaar transport boven de 7,5 ton niet meer toegelaten was op de Arendonkse gewestwegen. Een verstandige beslissing van de Arendonkse raad vooral met het oog op de veiligheid van onze kinderen en zwakke weggebruikers. Een hollandse camionneur had daarna in een interview verklaard dat hij als gevolg daarvan naar de filistijnen zou gaan. Mijn vriend vond dit bij de haar getrokken en reageerde op zijn blog met de vermelding "geldgewin belangrijker dan veiligheid". En hij had het aan zijn botten. Een dikke streep er door en zijn blog was naar de filistijnen. Na verwijdering van het bewuste artikel mocht hij terug meespelen.
Vandaag , 6 maanden en 21 dagen later, kan mijn vriend met grote vreugde melden dat de bewuste verbodsborden zijn geplaatst en dat het zwaar doorgaand verkeer tot het verleden behoord.
Ik moet nu dringend naar mijn vriend om hem mijn felicitaties over te brengen en een paar "Blonde Leffes" te drinken op de goeie afloop.
Voor de goede orde: de hollandse camionboeren zijn slechte verliezers. Zij hebben klacht ingediend bij de Raad van State.
De brief van nonkel missionaris. In een vorig artikeltje (19/1) schreef ik over de "heiligen" in onze familie. Broeder-missionaris Louis Jan Lasters was er daar eentje van. In 1898 vertrok hij naar de Gilbert-eilanden (nu Kiribati) waar hij in 1919 van uitputting en miserie stierf zonder ooit naar de "heimat" teruggekeerd te zijn. Hieronder een uittreksel uit één van zijn brieven. Schrijven ging niet zo goed, 't was ook maar een broeder, timmeren en metselen zoveel te beter.
Bemind zij overal het H.Hart van Jesus Alemama 12 april 1913 Zeer Eerw heer Pastoor
Ik moet ditmaal beginnen mij te beschuldigen zoo lang gewacht te hebben iet van uit de Gilbertseilanden te hebben latten weten. ik hoop in het vervolg niet meer in deze faut te hervallen. het een en het ander heeft er bij toegedragen mijn schrijven uit te stellen. Onderaandere reden het veraanderen van eiland. zoo als U boven ziet ik woon niet meer te Onotoa maar ben meer naar het noorden opgekomen. Juist op het noorden van den evenaar. dit eiland is eenmaal zoo groot als dat ik kom te verlatten maar heeft niet de helft der bevolking, zoo wat 700 inwoners.er zijn velle heidenen en ook eenige prottestanten en zoo wat 200 kattolieken.....
Tot daar een fragment uit nonkel missionaris zijn schrijvelarijen aan het thuisfront. en in dit geval aan de pastoor van Retie.
...Hij stief zoals hij geleefd en brieven geschreven had: "simpel en eenvoudig." tussen de Kanaken, de "kortoren" van de Stille Oceaan.
...een receptie met standing. Een vriend van mij moest in het weekend naar een staande receptie. Neen het was niet de heer van "La douce France". Die moest naar een receptie met Bertje Anciaux. Mijn vriend moest naar een receptie met standing. Alle notabelen van het "fijne dorp Arendonk" waren op de bijeenkomst verzameld: de burgemeester, een afgevaardigde van een scholengemeenschap, de gemeentelijke pelisie, en nog een heleboel genodigden die niet waren gekomen. Twee straten verder nam het lokale plebs deel aan een kwis. De receptieavond verliep geslaagd. Tenminste dat vertelde mijn vriend die rond middernacht verslag kwam uitbrengen bij de kwissers: hij had de hele avond aan de champitter gezeten, met twee handen tegelijk bitterballen en kippenpootjes gegeten, bij de aanwezige vrouwen in hun decolletté geloerd, tegen de orkestleden geruzied omdat die naar zijn goesting teveel lawaai maakten, een hoop gemeenteraadsleden "zijn" waarheid gezegd en tenslotte een paar zinnige gesprekken gevoerd met een plaatselijke kruidenier. Die had hem een paar aangebrande moppen aan de hand gedaan. Eentje ervan kende mijn vriend nog en die kwam hij rond middernacht met een dikke tong vertellen aan de kwisploegen. Het was een moppeke over "beffen baffen en boffen". Na vier keer opnieuw het moppeke aanhoord te hebben zijn de kwissers in een geforceerde lach geschoten, kwestie van het onheil te stoppen. Ge ziet: ge moet niet persé op een receptie bij Bert Anciaux zijn om een beetje cultuur op te doen!!!....beffen, baffen, en boffen...das pas cultuur.
De Kolossos van Rhodos. Voor vrienden van mij die niet te beroerd zijn om toe te geven dat ze ook alles niet weten, plaatsen we in wekelijkse afleveringen een beschrijving van de zeven wereldwonderen. We beginnen met de klassieke zeven en eindigen met de moderne zeven....Tenminste als we lezers overhouden.!!! Vandaag nummerke 2 van de klassieken.
1. de pyramides van Cheops.(zie 20/01) 2. de Kolossos van Rhodos.(25/01) 3. de hangende tuinen van Babylon. 4. het mausoleum van Halicarnassus. 5. de Pharos van Alexandrië. 6. het Zeusbeeld op Olympia. 7. de tempel van Artemis in Ephese
De Kolossus van Rodos was een gegoten bronzen beeld van de zonnegod Helios, die door de Grieken vereerd werd en later Apollo genoemd werd. Het beeld was 32 meter hoog en stond aan de monding van de haven van het eiland Rodos. Het werd gebouwd tussen 305 en 292 voor Christus. Deze data zouden verband houden met een grote overwinning van Rodos in 305-304 voor Christus.
Men is niet zeker in welk jaar de Kolossus vernield werd door de aardbeving, maar het moet gebeurd zijn tussen 227 v. Chr. en 224 v. Chr.. De brokstukken van het beeld hebben negen eeuwen bij de haven gelegen, tot de Arabieren het eiland in 653 na Christus veroverden. Volgens een legende waren er 900 kamelen nodig om de bronzen restanten van het beeld van Aleppo naar Syrië te vervoeren. Van de brokstukken is in de moderne tijd geen spoor meer teruggevonden.
De Nederlandse taal heeft aan dit kunstwerk woorden als 'kolos' en 'kolossaal' overgehouden.
Een legende verhaalt dat het beeld wijdbeens boven de haven stond en dat schepen onder de benen doorvoeren. Dit is echter hoogst onwaarschijnlijk gezien de hoogte van het beeld en de breedte van de havenmonding. Het beeld was wellicht meer vergelijkbaar met het Vrijheidsbeeld, weliswaar op een lagere sokkel, en stond dichtbij de haven, maar meer landinwaarts....Kan iedereen nog volgen??
De afgehakte hondenpiemel. Zoals ik in het artikeltje van 15 januari over "het gekef voor een ander hol" beloofde, zou ik aan de lezer van dit blog die wistvan wie het volgende verhaaltje kwam...
"....Toch, het was de penis van de hond maar er was een beentje ingestopt om het stukje recht te houden. Grote hilariteit bij de vrouwen die nu eindelijk begrepen hoe dit alles in mekaar zat.
Ik heb het beentje later meegenomen naar België en daar door een slager laten controleren."
een nominatie als "cybersenior" voor de 4de week van januari 2006 en 1 drankbonneke voor een "Blonde Leffe" versieren..
De vraag was: Komt dit uit Gazet van Antwerpen die berichtte hoe iemand zijn piemeltje kwijt speelde?, uit de mond van een duitse kannibaal die zijn vriend in stukjes sneed?, of van één van de culinaire blogs van mijn grote vrienden fons en sisken?
De eerste twee antwoorden zijn echt gebeurd maar waren mensenpiemeltjes. Het derde piemeltje hoorde toe aan een Koreaanse straathond die vakkundig opgegeten werd op het culinaire blog van mijne nieuwe vriend de Fonne. Met spijt in het hart moet ik vaststellen dat ik niemand met een "blonde Leffe" kan plezieren. ...Ik stel me alleen de vraag waarmee die vrouwen zo moesten lachen?....Alfons, weet gij het?.
...Waar zijn ze gebleven? 280 dagen geleden ben ik op seniorennet begonnen...Tijd om het testament van mijn blog op te maken. En dan komt een mens onwillekeurig uit bij de eerste schrijvelaars in het gastenboek. En om het met de Humo te zeggen: "Hoe zou het eigenlijk zijn met..... - al die anoniemelingen die onder een valse naam, met een onbestaand emailadres commentaren schreven die kant nog wal raakten...waar zitten "Iemand" , "Aigle" en "Rikske II" - al die fantasten en jalourzigaards die schelden en schimpten....waar zijn "het heertje douwe" en "wij" en "yssorianneke" - al diegenen die zelfs niet konden schrijven noch ondertekenen met een naampje...hoe zou het zijn met "!!!!" of "????" en waar zit "xxxx". - waar zou de "mestkever" gebleven zijn? - of de pipo die ondertekende met "ik kom op voor allen". -...en waar zou de "stemmenteller" en de "familywatcher" uithangen? - zou de "fonne" en de "sisse" nog leven en hoe zou het met hun sexleven gesteld zijn?
Allemaal ééndagsvliegen die zich plotseling stoorden aan het één of ander artikeltje op een blog, dan wild enthousiast gelijk een gedopeerde olifant hun middelvingerke op het toetsenbord ramden en hun gal spuiden. Anoniem en met een vals emailadres. Na het nuttigen van vijf "blonde Leffes" heb ik wel eens gefantaseerd hoe die dropzwansen er in werkelijkheid zouden uit zien. En dan moest ik denken aan....aan, dat vertel ik wel een keertje als ik echt in een chagrijnige en boosaardige bui ben. Ik beloof wel om het niet anoniem te doen.
