Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
13-03-2008
het spiegelglas.
Er leefde eens heel lang geleden een boertje werkzaam en tevreden Van weelde was hij niet gewend een spiegel had hij nooit gekend .
Eens toen hij aan het spitten was vond hij een stukje spiegelglas, Hij nam't in zijn vereelde hand 't zat onder 't vuil en onder't zand.
Hij veegde't aan zijn broekspijp af en keek er in, en stond toen paf. Mijn vader zei hij, sapperloot die is al vele jaren dood .
Mijn vader, och die goeie man hij is het en hij kijkt me an . Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak bekeek het thuis op zijn gemak.
En hij begon te overleggen wat zijn vrouw ervan zou zeggen, Ze was wat bazig zijn Katrien zou er om lachen misschien .
En omdat hij daar zo bang voor was verborg hij 't onder zijn matras. Maar telkens ging hij er weer heen Mijn vader, zei hij dan tevreên .
Dat wekte argwaan bij z'n vrouw die het hare er van weten wou, En zodra hij weer de deur uit was toen zocht en vond zij 't spiegelglas .
Wat moet hij daarmee, peinsde zij er moet iets niet in orde zijn . Zo wantrouwde zij haar goede Hein Ze keerde 't om en keek en raakte toen geheel van streek.
Daar heb je 't nou, ik dacht het wel er is een andere vrouw in 't spel. Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf hoe houdt hij van zo'n lelijk wijf.!!!!
Van tijd tot tijd een serieuse gazet lezen kan voor de simpele burger verhelderend werken. Zo stond er op 30 januari in een klein hoekske in "de Standaard" volgend berichtje: "...volgens lokale statistieken van de Vlaamse overheid is 5,1% van de grond in Arendonk verontreinigd." Ne mens leest dat, krapt eens in zijn haren, draait het blad om en leest verder dat Laura Lynn hare vent heeft laten zitten en dat Margriet Hermans voorzitster zoekt te worden van de vlaamse liberalen. Het ene onheil al groter dan het andere.!
Arendonk heeft een totale oppervlakte van 55,4 vierkante kilometer of zoals de boeren zouden zeggen: 5.538 hectaren. Daar kan men veel patatten opzetten. 5,1 procent van die oppervlakte is dus verontreinigd; dat wil zeggen 282,40 hectares of 2,82 vierkante kilometers.
Een doordeweeks voetbalveld is zo'n 115 bij 70 meter groot; wat betekent dat de vervuilde grond in Arendonk 350 voetbalpleinen beslaat. 't Is nagerekend door slimme mensen. Kijk daar kunnen simpel burgers zich al iets bij voorstellen. Als ge al die pleinen achter elkaar legt kan daar een Airbus 380 of een Boeing 747 op landen.
...Waar zou die vervuilde grond dan toch wel liggen? Een goeie vriend van mij begraaft al jaren zijn dode legkiekens in zijn hof, tel daarbij de pelsen van zo'n 20 afgestroopte konijnen en een dood schaap , en dat is zijn aandeel. Een kerkhof in de residentiële wijk van Arendonk en eentje in het centrum; samen een driekwart hectare. Nog wat rommel van sluikstorters, tattoe-naalden, condoomkes van den Humo, langs stegen en heggen. Wat varkenskoten met daarop door Eternit gefabriceerde asbestplaten. En zo'n 75 hectares verpachte landbouwgrond aan hollandse boeren waar die hun overbodige stront op uitkappen. Dat zal 't zo ongeveer zijn.
...Maar waar liggen dan die ander 200 ha. vervuilde en verontreinigde gronden? Aan 't turfkot?, aan de bassin aan Brug IV?, is 't oude rommel van de dynamietfabrieken? bedoelen ze het asielcentrum ? (ook zo'n 100 hectares), zitten er ergens bergen plastieken korreltjes verstopt? dooi kiekens van Jan van 't Zand of van Helmes? den Tor zijn kinderboerderij?
.....Weette gij het Slisse? Ikke nie Sézaar.!
Als die gegevens komen uit "lokale statistieken", zouden we dan aan die "lokale overheid" mogen vragen om eventjes tekst en uitleg te geven bij de verontreinigingde hectares? Ze hoeven het niet op te kuizen; als we al weten waar het zit zijn we weer een eindje verder.
Mijn liefste en schattigste vriendin is sinds jaren Margrietje Hermans, de wilde bakkersdochter uit Turnhout. Iedere keer ik Margriet zie zink ik weg in natte dromen.... Als politica heeft ze haars gelijken niet: Roze-Marie Morel van het Vlaamsch belang: haar borsten kunnen vier keer in die van mijn Margriet. Die zwarte stoot van de SP.a, Anita Temsamani; geen diploma's, Katleen Van Brempt: hare kop staat los op d'r lijf; die van Margrietje lijkt wel een blok graniet. ... Anita en Katleen, twee linkse deernen waar Margriet wel eens mee de koffer in wil duikelen.! Nee, mijn Margriet kent haars gelijken niet.
Eén brok pure natuur: als Margriet lacht lijkt het wel of een kudde bronstige nijlpaarden uit de Zambezi-rivier komt gestampt, haar bulderlach overstemt het gekrijs van tien in barensnood verkerende jonge moederkes.
Wie kent niet de schitterende carriëre van deze raspolitica? Notoir lid van de Volksunie of liever van ID21 een obscuur partijke in de rand van de politiek. Daarna de linkse toer op met den Bert van Spirit, toen een bredere stoel opgezocht bij haar gothfather Jean Marie van de VLD. Jaja, Mijn Margriet kent wat van stoelenwippen.
Dramatische hoogtepunten beleefde mijn bijoux toen het Decaporgel bij de Kaasboerin in panne viel en zij busladingen vol dementerende senioren mocht toekwelen, toen zij naast Walterke van de "kreuners" en de Jean-Marie papagaaide dat hardrijden moest kunnen, toen de brandweer van Turnhout haar met een hoogtewerker uit een dakappartement moest redden, toen Margrietje rond toeterde dat "dik zijn, leuk zijn" was, allerlei klupkes oprichtte voor mensen met een dik lijf en drie weken later tot verdriet van al die dikkerds een maagring liet steken. Haar buren-parlementsleden hebben het geweten, dat van die maagring.
Nu is mijn vriendin tot de conclusie gekomen dat ze voorzitster dient te worden van de vlaamse liberalen, van Open VLD. "Die venten aan den top zijn macho's" orakelt de Turnhoutse koekoek. Ze wil zodoende een nieuwe wending geven aan haar schitterende politieke loopbaan.
Weet ge; 't is mijn partij niet, dus zijn het ook mijn zorgen niet, maar ik zou aan de Somers aan de Patrick en de Guy en aan Kareltje willen vragen: "bescherm Margriet tegen haar zelve, probeer ze om te klappen, koopt desnoods al haar ceedeekes op: als ze een keer in gang schiet is ze niet te houden, dan is ze gelijk een orka in een plonsbadje, gelijk een nijlpaard in de Zambezi-rivier".
En dat wil ik net niet; Margriet is niet voor niets mijn liefste en schattigste vriendin.!!!
Verdraagzaam als we zijn laten wij iedereen binnen. Binnen onze landsgrenzen wel te verstaan. Ik mag er niet aan denken om een turnhouter of een hollander in mijn living te laten overnachten... Ge kent dat hé: van dat deken.!!!
Binnen onze landsgrenzen mag dus iedereen een optrekje hebben. Of de aanzet tot een optrekje. Een bouwplaats bijvoorbeeld, of een caravan in een gekaapt natuurgebied. Dat ze hun pas verworven eigendom daarna volstouwen met alle mogelijke rotzooi kan in Vlaanderen.... bij die "brave" belzen.
Onze huisfotograaf, op weg naar zijn favoriete kroeg, botste op onderstaande stillevens. Geniet U mee?
gekocht voor een prikje: bouwplaats met rommel.
...Effe op vacantie naar onze zuiderburen.
Nou wat leuk....een hotelleke aan ons eigen.
...ik zie het mezelf nog niet presteren, op de Reuselsedijk naar Postel of op de Wilhelminalaan in Bladel..!!!
Arendonk geraakt stilaan in de ban van haar 800-ste verjaardag als "Stede, Vryheyt ende Heerlykheyt". Haar bewoners worden met de minuut lyrischer, nostalgischer, euforischer. Een slimme perfesser is bezig met DNA-onderzoek bij elke schilder -het weze een huisschilder, autolakspuiter of een kliederaar op de plaatselijke tekenacademie- in zijn speurtocht naar Jan Van Eyck.
Voor alle geplande festiviteiten moeten er natuurlijk uithangborden zijn. Pront uitziende venten en madammen voor op affiches, om lintjes door te knippen, voor koereurs te kussen... In een ver verleden hadden we zo'n madammen met hopen: Mitje van Doren, Kwartjes Lis, de witte muis van 't rood kruis... Dat waren rastalenten wiens schoonheid vanzelf kwam bovendrijven. Na een tijdje werd onder impuls van een supportersclub voor velos en de plaatselijke kruideniersbond,- ge kent dat ras: Mil Kevou, den Delhais, Kees Veegee, Marie'e Moe, Virgenie van Janusse,... - een echte Missverkiezing georganiseerd. Miss Katrientje, naar de heilige Catharina, geradbraakt ergens in de vroege middeleeuwen en de plaatselijke patrones van alles wat geen patrones heeft.
In de aanloop naar het bewuste feestjaar is het pas opgerichte organisatiecomité, samengesteld uit voornaeme heerdsluyden, een soort veredeld schaduwschepencollege, bezig met de coördinatie van de activiteiten. Eén van deze activiteiten is de verkiezing van een nieuw Katrientje: onze plaatselijke aardbeikoningin, de miss Globe van Arendonk. Wegens een ongekende toestroom van potentiële missen dient de verkiezing in stappen te gebeuren. Gelijk bij de Amerikanen, in Caucussen. De eerste voorverkiezingen hadden eerder dit jaar plaats op het parkeerterrein Deroissart in de buurt van het gemeentehuis van Arendonk.
Onder de eerste deelneemsters waaronder, naar we uit goede bron hebben vernomen, vier als travestiet verklede gepensioneerde schoolmeesters, haalden drie lokale schoonheden de halve finale. De hobbys van de dames in kwestie gaf mee de doorslag voor hun uitverkiezing: de eerste lieftallige schoonheid verzamelt chinese fietsbellen, het tweede bloemeke organiseert familiekwissen met pornografische inslag op katholieke basisscholen en de derde, een meer meer dan plukbare orchidee is gespecialiseerd in het wassen van chirobroeken.
Volgende voorverkiezingen komen er aan in de maand maart. Aan de beurt zijn dan het RVT-rusthuis van Dr. Schrijvers en het OCMW op de Vrijheid nummerke 100. Om de kwaliteit van de verkiezingen te garanderen is de deelname beperkt tot de bewoners van beide rusthuizen. Aparte selecties zijn nog voorzien voor de pollissen van Arendonk, voor cafébazinnen, schooljuffrouwen en middenstandsdochters.
Een uitgebreide reportage van de badpakkendefilés in retrostijl tijdens de voorverkiezingen brengen we in een volgende aflevering. Wij waarschuwen nu al voor schokkende beelden. Gelieve uw kinderen en venten van het computerscherm weg te houden...
Voorbeeldje van de gestelde kwisvragen: Welk standje doet wie met wie?
Het gaat goed met ons fietspad, dank U wel. De aanleg van een fietspad en een rioleringsstelsel in de mooiste straat en bij de sympathiekste mensen van Arendonk vordert gelijk gepland.
Alles loopt op wieltjes. Buiten wat automobilisten die gelijk cowboys tussen de kranen en graafmachines door laveren, twee polissen die koortsachtig blijven zoeken naar onverlaten die bordjes omtrekken en bewoners die hollandse chauffeurs de verkeerde kant opsturen, ..... Het zijn me d'r wel, die luitjes daar op de Grens.!!!
Wanneer ge dit leest zitten de rioleringbuizen in de grond en is het fietspad voor twee derden gegoten. Een mooi velopad gaan ze daar krijgen op de Grens. Een schoon rooi kleurtje; de lievelingskleur van onze schepene van openbare werken... , die, het moet gezegd en zjust is zjust, goed werk heeft geleverd samen met de technische dienst van de gemeente. (Lap weeral 4 Blonde Leffes verdiend.)
Ons averechts karakter volgend kwamen we toch een kronkel in de velopad tegen zeker: Aan het einde van een eikenbomenlaan staat er een boom van onbekende herkomst; oud, halfrot, begroeid met klimop, en in de weg. De klup van de groen mannekes vond echter dat die boom er kost wat kost moest blijven staan. D'r moest zo maar eens een koolmeesje in gaan houden. (...Als ze met het bos aan Brug IV evenveel geduld gaan hebben als met deze dooie eik dan blijft het wipbruggeske liggen...)
't Gevolg is dat het fietspad met een grote zwaai rond de bewuste boom rondkronkelt. De wielertoeristen zullen er straks in volle sprint finaal tegenaan knikkeren of uit de bocht vliegen, of ....uit voorzorg weer over de autobaan gaan rijden.!!! De vogelepikkers van Vraaikermis kunnen alvast komen oefenen in stuurvaardigheid.
De partijstrateeg: ...Nu maar wachten op de zomer... dat die staminee terug open kan. Ondertussen staat hij stoer en stijf op de barricades om, desnoods met geweld, de partij-idealen aan de voorbijgangers te verkondigen. Onze lokale Hannibal de Hun. (bemerk de 88, = 2 x de H.) ...Eén seintje en we zijn er.!!!
Trouwe lezers van dit blog, waaronder sinds kort de rizlablaaikesboer Egbertje, -Servas Egbert, ons Heer behoede je voor verdere stommiteiten- herinneren zich ongetwijfeld de petitie die een vriend van mij heeft uitgevoerd over de grillie. De grillie is een 155 meter lang geklasseerd hekwerk rond de kerk van Arendonk. Het bestaat uit arduinen blokken en veel verroest ijzer en klinknagels. Bij de heraanleg van het marktplein werd het vakkundig afgebroken en opgeslagen in de gemeentelijke werkhuizen; wachtend op restauratie of de vergetelheid.
Kunstzinnigaards, duikers in het verleden en andere nostalgieken waaronder dus mijne vriend willen de grillie persé terug. Ze hebben daarvoor allerlei argumenten: ge kunt er uwe velo tegenzetten, uw klak aanhangen, uwe rottweiler aan vastbinden of er zelf gaan aanhangen als 't te hard waait of als ge zat zijt.
Naar het zich laat aanzien heeft de petitie en hun daaropvolgend gelobby vruchten afgeworpen: een gespecialiseerde firma is deze week begonnen om de "grillie" - compleet ontdaan van alle roest en ander vuiligheid - terug te plaatsen.
....Van de een of andere wringer op het gemeentehuis moet de aannemer in kwestie verkeerde plannen en instructies gekregen hebben. Hij is namelijk met het plaatsen van de grillie in de dakgoten begonnen....
....Zelfs een cafébazin op het marktplein is er ziek van geworden... Ze vreest dat ze haar stukske "grillie" ook moet teruggeven.!!!
"...88 en 828: ik dacht dat mijn klanten het over kleurenwiezen hadden"....
Yggdrasill: de boom voor een nieuw ras.!!!
Een "schatje" van mij heeft de laatste dagen in alle serieuse gazetten gestaan. Het "schatje" in kwestie is een hoogblonde Arendonkse deerne die door het Vlaamsch Belang gekeurd en goedbevonden werd om schaduwburgemeester van Arendonk te worden. Dat gebeurde al in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2006. Het VB wilde eindelijk eens fatsoenlijk (!) volk op de raadszitjes.
Qua fysiek en uiterlijk is deze Germaanse schikgodin met wapperende haren inderdaad een stuk appetijtelijker dan onze heer burgemeester waar we nog 5 jaar mee verder moeten. Deze laatste zal in zijn huidige constellatie nooit de "Asgard, de hemelse wereld der godinnen" bereiken. Vraag is natuurlijk of dit zijn ultieme ambitie is. Een exquise everzwijnpaté in de Ardennen draagt mijn inziens meer zijn voorkeur weg. Maar dit terzijde.
De deerne waarvan sprake is beroepsmatig bezig met naalden en inkt. Op eenvoudige aanvraag zet zij als professioneel tatoeëerster valentijnshartjes, rozenbloemekes en klein poesjes op billen , borsten en bij enig aandringen ook op poesjes. Dat laatste heb ik onthouden van een gesprek dat ik had met een bezopen cafékennis. Ik kon net voorkomen dat de kennis, om haar verhaal kracht bij te zetten, mij haar poesjes toonde.
Miss tatoe haalt haar inspiratie uit de Keltisch-Germaanse onderwereld: bij Odin, Freyake en Aesir, het ondergrondse rijk der goden. Een van haar straffe geloofspunten (cfr.haar website) is dat in de stam van de boom Yggdrasill het zaad zit van de vernieuwing, gesymboliseerd door een man en een vrouw. Uit hun vereniging zal een nieuw ras ontstaan dat de wereld zal herbevolken.(!) ...Waar hebben we dat nog gehoord ? Was dat niet het ultieme streven van onze oosterburen zo'n 70 jaar geleden? Uebermenschen? Blonde germaanse kindjes met blauw oogskes en liefst elk jaar een kindje erbij... allemaal klein Lieselotjes en Fritskes in plooirokskes en lederhosen. De kleine Goebbels was daar ne straffe in.
Mijn "hartsvriendin" waarvan sprake is dus redelijk onderlegd. Zij heeft enige kennis van anatomie, bloedbanen, Germanen en heeft een bijkomend voordeel dat de kleine druide waar ze het bed mee deelt een ranzig verleden heeft als het combatboots en kaalgeschoren knikkers betreft. Met de sukkelaars die door deze neo-nazis in elkaar zijn geklopt kan men een middelgroot gasthuis vullen. "Blood en Honour" waren nooit ver uit de buurt. Van hem leerde ze de stiel.
Mevrouw het gemeenteraadslid is dus geattrapeerd als diegene die allerlei nazistische tatoeages op kletskoppen en schaamlippen prikte. Dat probeert ze nu te verdoezelen en te verdonkermanen door onwetendheid te suggereren. Miss Germania zou de betekenis van een swastika niet kennen, van de cijfercombinaties 88 (2x de H van heil hitler) en 828 (Heil, Bloed en Honour) nooit gehoord. ...Ze dacht dat het cijferkes waren die bij kleurenwiezen pasten...
Het schatje waar het om draait, ontkent en liegt dat ze zwart ziet. Ze volgt hierin als een opgefokte partijslavin de strategie van haar grote goeroes, zowel levenden als doden, zowel in Vlaanderen als in het "Avondland". In het duits bestaat daarvoor een mooi gezegde: "Wir haben es nicht gewusst." In gotische sierletters en in een bruine kleur op uw rechterschouder getatoeëerd kost dat 265 euro inclusief een gratis exemplaar van "Mein Kampf".
Volgens berichten op Radio 2 (Donderdagmiddagnieuws 21/02) zou een Arendonks gemeenteraadslid van het Vlaamsch Belang op hare flikker gekregen hebben van het nationaal hoofdbestuur.
Filip en Marie-Roos zijn boos...
De madam in kwestie heet Sylvieke, is tatoeërster en op eenvoudig verzoek zou ze nazisymbolen en ander leuke dingen uit "den Adolf" zijnen tijd op borsten en billen tatoeëren.
Morgen toch eens langsgaan. ! Ge gaat er nog van horen....
---------------- ik verwijs met graagte naar de reactie van "oud-chiroleidster" onder de titel bruin leugens.. onder dit artikel onder "reageer".
Nog 1462 nachtjes slapen en dan bestaat Arendonk 800 jaar. Van 't jaar 1212 na Christus. Volgens een stuk perkament van de een of andere hertog van Brabant wel te verstaan. De kans is groot dat er - sommige gemeenteraadsleden in gedachte - in de eeuwen daarvoor ook al Neanderthalers, Romeinen en zatte hollanders in onze streken hebben gekampeerd en er zijn blijven plakken. Geen kwaad woord dus over de nazaten van een achtergebleven Duitser uit '40-44.
800 jaar oud: Tot die constatatie is de Arendonkse gemeenteraad gekomen na driekwartier lullen en zeveren. 2012 moet dus een feestjaar worden voor de "citoyens" van het teljorenlekkersdorp. 't Zal een groot feest moeten worden.... De voorbereidingen zijn al begonnen. "En petit comité" - zeg maar in het geniep, werd er al een nieuw logo voor een nieuw gemeentevlaggeske ontworpen. Zonder inspraak of course.
De lokale oppositie voelde zich gepasseerd en interpelleerde de meerderheid over de geplande activiteiten: de oprichting van een mausoleum voor Louis Van Gorp, een plaatselijke kunstgoeroe voor de 1500 klodderaars en speksteenklievers van de lokale tekenacademie, een eigen streekgerecht in de vorm van een bolknaksigaar en de uitroeping van het jaar 2012 als "Jan Van Eyckjaar".
De burgemeester, ondersteunt door zijn schepencollege, baste gelijk de zwarte Mechelse schepershond uit zijn geburen. De vier knapen van de lichtblauwe oppositie kropen terug in hun hok. En een preffesserdoktoor-raadsGezel sloot het incident met de belofte er eigenhandig voor te zorgen dat een DNA-onderzoek bij Jan Van Eyck ten spoedigste zou opgestart worden. De verenigde universiteiten van België met al hun proffen zouden daarvoor gemobiliseerd worden.
...Waar gaat het over? Enkele figuren van de plaatselijke heemkundige kring beweren al jaren - tegen beter weten in - dat Jan van Eyck, de schilder van "het Lam Gods", afkomstig is van Arendonk. Zij hanteren daarbij, net zoals hun collega's uit Maaseik doen, een vijftal dubieuse argumenten om hun gelijk te halen. Sporadisch -vanaf de jaren '50 uit de vorige eeuw - krijgt er hier te velde iemand de kriebels om bij gebrek aan serieuse inspiratie op zoek te gaan naar Jan en Hubert de Moelnere, de bijnaam voor de Van Eyck'en.... zoals ze hier zeggen.!
Bij gebrek aan documenten, aan specifieke verwijzingen naar plaatsen, het ontbreken van enige exacte geboortedatum (+- 1390) en -plaats en gebrek aan parochieregisters of stambomen, is elke speculatie over de afkomst van onze vriend compleet uit lucht gegrepen. Noch die van Maaseik, noch die van bij ons zullen ooit de absolute zekerheid krijgen wie nu recht heeft om het standbeeld van de schilders op zijn marktplein neer te planten. De argumenten van Maaseik zijn mager, die van Arendonk zijn nog dunner: Een onderzoek van een lokaal historicus zestig jaar geleden en een eindwerk van een zesdejaarsstudente aan een plaatselijke middelbare school zijn niet van aard om slimme mensen op speurtocht te sturen... Dat een lokale politicus, hij weze nog professor, daarin gesteund door slimme mensen zoals advocaten, architecten en enkele plaatselijke kruideniers alsnog gaat proberen om de waarheid omtrent Jan van Eyck te achterhalen getuigt niet enkel van naieviteit van de betrokkenen maar is tevens de verklaring waarom in Arendonk een reguliere gemeenteraadsvergadering maar twaalf minuten duurt.
Hoe stond het alweer in de bijbel?... Holle vaten?
De loslopende honden en ander vehikels zullen wat geduld moeten hebben. Gisteren was het Valentijn en dat verdiend ook onze aandacht.
Valentijn; op dezelfde dag dat professor Distelmans triomfantelijk verklaarde dat er in België al zo'n 1.000 levende wezens per jaar worden geëuthanaseerd (als ge hem moet geloven: uit pure liefde) en dat er in de buurt van Amsterdam een succesvolle echtscheidingsbeurs plaatsvond, vierden wij lievekesdag...
Niettegenstaande onze verminderde koopkracht kochten we massaal rode rozen, Diorkes, soutienkes, zweepkes en pornofilms. Allemaal voor onze schatten. Of ons dat aangepraat wordt door de betreffende middenstanders of uit pure liefde voor onze evennaaste laten we even in het midden...
Diegenen die minder materialistisch zijn aangelegd konden hun gevoelens kwijt in allerlei serieuse gazetten en op verliefdensites. Hieronder een bloemlezing hoe volwassen mensen in nuchtere toestand elkaar noemen en wat ze elkaar toewensen... Zet U schrap.
- Liefste snotteke ....gaan wij nog een kindje maken? Uw Andréke. - mijn allerliefste schattiepoepieke... van Gilberte. - Liefste Germaine, Ben je vanavond daar, leg je dan klaar zo tussen zevenen en negenen. dan steek ik mijn jerommmeke in jouw holleke. (???).... jouw Douwerke. - Beejbie (baby !) ik weet nu wat ik mis; ik word heet van jou. - Mijn lief klein konijntje, ik zie je graag.... je groot konijn. - Egbert, als wij aan jouw denken, dan denken wij aan naaien. De dames van de missienaaikring. - Dreumeske, ook al zijn gescheiden, wat zie ik je graag. Je Fleurtje. - Nutella, jij blijft mijn lekkerste ontbijt, je Hercul voor eeuwig. - Johny, ik gedachten hou ik mijn twee pollekes rond jouw twee bollekes. - Liefste Baloe, ik zie je graag... je wijf. (!!!) - Dikke loebas, hevige kus van je vlooienbandje. - Botervlootje, ...liefs van je boterklompje. - Groetjes aan mijn dik vet varkske... van je zwanger zeugje.
En ja, lieve lezers, de liefde kan mooi zijn... Ook wij hebben in een onbewaakt moment, onder invloed van teveel "Blonde Leffes" weleens op een schabouwelijke manier onze liefde verkondigd aan een (foute) vrouw. Maar toch kan ik me gelukkig prijzen dat die onnozele praat alleen maar strikt privé was en in een moment van zinsverbijstering..... en bij normaal functionerende mensen gaat dat vanzelf over; behalve met Valentijn.!!!
Naar aanleiding van een artikel in mijn lijfgazet (het nieuwsblad) over oude autowrakken plaatsen we hieronder een artikeltje dat reeds in 2006 verscheen naar aanleiding van dit wereldvermaard autotreffen. Door het royaal op tijd te plaatsen kunnen we misschien een herhaling voorkomen. Ecologisch Arendonk en de Arendonkse astmalijders zullen ons dankbaar zijn...
Het trabantjesweekend...Anno 2006. Afgelopen zaterdag en zondag (lente 2006 nvdr) had er op de enigste parking die Arendonk nog rijk is een nostalgisch treffen plaats van een hoop oud ijzer, in de volksmond ook Trabantjes genoemd. Ge kent dat soort autootje wel: een stinkend monsterke op wielen met een tweetaktmotortje en destijds het enig rijdend vehikel in Oost-Duitsland buiten de geimporteerde sovjettanks.
De organisatoren waren aan hun tweede uitgave toe en in tegenstelling tot vorig jaar werd de collectie DDR-tuffertjes uitgebreid met alles wat reed en ouder was dan twintig jaar.
't Is een prettige vaststelling op zo'n treffen mensen tegen te komen die naast enige nostalgie voor oude rommel ook over een hoop geld schijnen te beschikken -al dan niet in 't zwart verworven. Ik trof er zelfs de trotse eigenaar van een MG. Een keurig engels sportwagentje. Prettig detail: de eigenaar was de schoonbroer van de man die pretendeert de leer van Marx en Engels in de Noord-Oost Kempen te hebben geintroduceerd. Zijn zwager had hij in ieder geval niet kunnen overtuigen van een socialistische heilstaat. Die zag duidelijk meer heil in een kapitalistisch racemachientje.
Om enige importantie en geloofwaardigheid aan het gebeuren te geven hadden de organisatoren onder leiding van een plaatselijke horecaboer, een nietsvermoedende parochiepater zo ver weten te krijgen dat deze laatste om klokslag twaalf uur met kwispel en wijwater de aanwezige autootjes van zijn en Gods zegen voorzag. Aan de angstige blikken van sommige deelnemers was duidelijk te zien dat zij vreesden voor enige schade aan het lakwerk veroorzaakt door het uiteenspattende wijwater.
Nadat de pater van dienst vakkundig van het terrein was verwijderd begonnen de randactiviteiten. Een oude Duits - waarschijnlijk gevonden in een van de Trabantjes - amuseerde de kindjes terwijl de ouderen konden genieten van een Palm en een Jupiler. Dat laatste werd hun aangereikt door de plaatselijke pitspoezen. ....Nu ja, pitspoezen: het leken meer op geopereerde Japanese sumo-worstelaars, maar dat kan gelegen hebben aan het gesponsorde t-shirt dat ze over hun aanminnig lijf hadden getrokken. In 't kort; weerom een weekend dat we zonder al te veel hartritmestoringen of psychische klachten zijn doorgekomen.
...tot zover de berichtgeving anno mei 2006. Hopelijk blijven we anno mei 2008 gespaard van gelijkaardig onheil.
Oom van Bin Laden speelt voor terrorist in Arendonk...
Een oude kennis van mij heeft bezoek gekregen van twee bontgekleurde tuinkabouters. ...Tenminste dat dacht hij. Bij nader toezicht bleken het twee pollissen te zijn. Dat mijn oude kennis de twee verwarde met tuinkabouters kwam omdat zij het niet nodig achtten zich voor te stellen. Ook in de Noord-Oosterkempen is zich voorstellen een elementaire vorm van beleefdheid, al zijn we dan een stelleke boeren.!!!.
De twee pollissen waren in volledige gevechtstenue: Boven en rond hun fluo-vestje hingen als een bommengordel verspreid, de matrak, het pepperspraybuske, en de revolver inclusief holster. De handboeien hingen strategisch gedrapeerd op hun buik en voor hun geslachtsdelen. Op hun kop een klak die de waardigheid van het vak moest accentueren. Een andere aanduiding dat het geen tuinkabouters waren was het voertuig voor de deur: kabouters rijden niet met blauwgeschilderde "vier maal viers".
De twee polissen waren op zoek naar onverlaten die de openbare orde in het gedrang brengen. Terroristen die het verkeer in en om wijken en straten van Arendonk in de war stuurden door wegomleidingsbordjes uit te trekken. Ter herinnering: Die wegomleidingsborden staan er ter meerdere eer en glorie van middenstanders die getroffen worden door wegenwerken. Ook kruideniers en blaaikesboeren moeten hun kost verdienen. Dat er dagelijks honderden autos en camions 'onterecht gebruik maken' van die omleiding en zodoende de plaatselijke bevolking ambeteren en koeioneren noemt men "collateral damage".
Mijn oude kennis was geseind als de hoofdman van de terreurgroep; als de plaatselijke Osama Bin Laden, het brein en bij uitbreiding diegene die hoogst persoonlijk bij nacht en ontij winkeliers- en ander Unizobordjes uit de Kempense grond rukt en als stookhout gebruikt. Nu kunt ge mijn oude kennis van veel betichten maar Unizobordjes uit de grond trekken is aan hem niet besteed; hij trekt zelfs het onkruid niet uit zijn eigen tuin.
Toen de twee polissen merkten dat ze aan het verkeerde adres waren milderen zij hun toon en schakelden over op de slijmballentactiek: ze hadden van horen zeggen dat de oude kennis wel zou weten wie er paaltjes en plaatjes uitrukte. "Neen dus" zei mijn kennis "zoek het zelf uit". Toen werd mijnheer de pollis weer boos: "Als ge er iets mee te maken hebt, dan raad ik u aan om er mee te stoppen".... Als dreigement kon dat tellen. Met een wijde zwier heeft de plaatselijke Osama zijn voordeur dichtgeslagen in de hoop dat door de geproduceerde luchtverplaatsing de klak van hun kop zou waaien en de handboeien tegen hun genitaliën. Ook dat was ijdele hoop.
Mijn oude kennis die ik om zoveel lef graag 'vriend' zou noemen zit nu te wachten tot een van de plaatselijke wijkagenten nog een keertje langskomt. Met die gasten kan hij tenminste praten: Mischien kunnen die dan antwoorden op de vraag: " Waarom moeten puberale collega-pollissen met hun dwaze acties altijd weer opnieuw de opgebouwde goodwill en goede relaties met "de arm der wet" naar de vaantjes helpen." .... Waarom doen ze niet waarvoor ze zijn aangenomen: automobilisten opschrijven die omleidingsbordjes negeren ? ... Neen, gewone burgers lastig vallen en scheten in een fles verkopen.Goe bezig, gasten.
Vrijdag 22 november 1963, half negen plaatselijke Arendonkse tijd: de laatste keer dat ik mijn toenmalig lief in levende lijve heb gesproken. " 't Is uit" zei ze" ik stop ermee", en ik was zo verbouwereerd dat ik geeneens vroeg waarom het "uit was". Was ze op een andere? was ze voor de maskes geworden? wou ze binnengaan bij de zusterkes oude-Klaren?
Ik plooide mijn regenbachske waarop we zoveel uren hadden liggen stoeien dicht, pakte mijne velo die tegen de zijgevel van het judolokaal in den Diepenbeemd geparkeerd stond en fietste eenzaam terug naar huis; over Brug V die ineens vijf keer hoger leek dan gewoonlijk.
Toen ik thuis kwam zaten alle nakomelingen van "Jef Koffie" wezenloos voor zich uit te snotteren. Ontdaan door zoveel medeleven begon ik zelf ook terug te bleiten. Nadat ik ietwat bekomen was wou ik mijn broers en zussen danken voor hun sympathie en betrokkenheid bij mijn miserie. ...Bleek dat ze om iets totaal anders zaten te janken: diezelfde vrijdagavond de 22ste november om half negen Arendonkse tijd was John Kennedy, de Amerikaanse president, in Dallas door zijne kop geschoten; morsdood was hij. Dat hadden ze gezien in een speciale uitzending van het televisienieuws en daarom moesten de Koffie's allemaal bleiten. Wat kon hun mijn lief schelen.! Daarenboven, ze hadden al lang in de gaten dat het met mij en mijn lief de verkeerde kant op ging.
...Vijfenveertig jaar later ben ik dat "oud lief" voor het eerst weer terug tegengekomen. Op het verjaardagsfeestje van een zestigjarige. Elkaar op zo'n feestjes tegenkomen voorspelt al niet veel goeds: veel jonge veulens of merries komt ge daar niet meer tegen. De verwondering was wederzijds: wallekes onder de ogen, slecht weggeschminkte rimpels, doorgezakte buiken en borsten (waarbij het laatste een redelijke veronderstelling van mijn kant is). Alle potjes en fleskes van L'Oreal en Myléne ten spijt, met of zonder hulp van de "Weightwatchers"; het was duidelijk dat de opeenvolgende seizoenen vakkundig hun werk hadden gedaan. ...Langs beide kanten.!
Toen ik haar zag kreeg ik direkt een antwoord op mijn onbeantwoorde vragen van lang geleden: ze was niet voor de maskes geworden en ook geen oude Klaar. Ze had een middenstander aan de haak geslagen; altijd een beter partij dan gasten die men zelfs in het "klein seminarie van Hoogstraten" of bij de "Broeders van Liefde" niet kon gebruiken...
We geraakten terug aan de praat; over de kleinkinderen, begrafenissen van vrienden, over het huisje en het tuintje... Over alles behalve over onze vroegere stoeipartijen op mijn regenbachske. Het leek wel een taboetje. Het werd een saaie bedoening; enkel de drank bracht enig soelaas. Eilaas, dat was zonder de waard, in dit geval mijn oud lief, gerekend: Bier was voor Boeren.
...Tegen de tijd dat de diskjockey iedereen aanmaande om te beginnen aan een vermenigvuldigingsdans gevolgd door de onvermijdelijke kuskesdans had ik genoeg "Blonde Leffes" in mijne frak om categoriek een "slow" te weigeren met mijn oud lief. Ik moest er zelfs geen lichamelijk letsel voor suggereren. Toen ik laat op de avond - op een onchristelijk uur - aan de arm van mijn "nieuw" lief naar huis sukkelde was ik "mijn schepper" en "het lot" dankbaar om twee zaken: Eén: dat zij vijfenveertig jaar geleden ingrepen en orde op zaken stelden, en Twee: dat ik ontsnapt was aan een middenstandster. ----------------- Brabbes geeft een "Blonde Leffe" weg aan de trouwe lezer die zich de juiste naam van het "betrokken oud lief" nog kan herinneren. (... en neen: ze heet niet Germaine, Lieza Egberts of Douwinaatje, die kwamen nog later op mijn regenbachske terecht.)
Er zijn plezanter dingeskes dan verhaaltjes schrijven voor en over oude zakken.!!!! Als ge elke dag met uwe velo langs "het Douwerke" fietst dan gaat uw goesting vanzelf over...
Straks ben ik er weer, ... en ja, met een verhaaltje over mijn oud lief. Nu ga ik eerst een gazet halen en daar moet ik een eind voor rijden.!!! Ik wil met fatsoen en al lachend bediend worden, niet door ne chagrijnigaard.....Vandaar.
Nadat zijn balorige ezel tijdens de geboortenacht van Jezus uit zijn stallingen was gebroken en zodoende zijn eigen liefdesnacht, waar hij maanden naartoe had geleefd, grondig had verpest, was mijn vriend het spuugzat. De distels konden voor zijn part tot aan de dakgoot groeien, die ezel moest eruit. Voor een zacht prijske, desnoods gratis en voor nikske.
In tijden van nood kennen agrariërs hun vrienden: Binnen de kortste keren was de Arendonkse landbouwpopulatie: 34 man, wat bijhorende koeien en een paar duizend varkenskoppen op de hoogte van het genereuze aanbod van een goedkope ezel. Uit de talrijke verzoeken koos mijn vriend het voor hem gunstigste bod: hij zou zijn ezel ruilen voor drie schapen. Het feit dat hij in een niet al te ver verleden ooit een schaap met een hakker de kop had ingeslagen was voor de eigenaar van de schapen geen bezwaar. Met uitgebreid handengeklap, gelijk het "echte boeren" past werd de ruil beklonken en verhuisde de ezel naar de andere kant van Arendonk. De schapen van hun kant zouden tot na de winter bij de oorspronkelijke eigenaar blijven staan, kwestie van hooi en bieten uit te sparen.
... Mijn vriend is momenteel niet bereikbaar: hij heeft wilde en grootse plannen. Niettegenstaande zijn oerdegelijke katholieke opvoeding overweegt hij om moslimmer te worden. Kwestie van straks tegen het Offerfeest bij collega-moslimmers makkelijker zijn schapen te kunnen slijten. Mohammedjes onder elkaar, snapt ge.
En alhoewel zijn echtgenote lid is van het plaatselijk kerkzangkoor probeert de nieuwe schapenboer toch om haar een boerka aan te praten. Het ene plezier is het andere waard, weet ge wel: zij ramde hem destijds toch ook die ezel door zijn maag.....
Zijn abonnementen op de Knack, Humo, De Standaard en de Morgen, evenals zijn Belgacom-kabelverbinding heeft mijn vriend opgezegd en hij is lid geworden van de "Al Jazeera-vriendenkring". "Inch Allah" is zijn stopwoord en hij kookt zijn polderpatatjes op de wijze van "Halal".
Na de winter, als de sneeuw in de bergen van Tora Bora en rond Mossoul is gesmolten, haalt mijn vriend zijn drie schapen naar huis. Vetgemest en met enig geluk drachtig van drie jonge lammeren; Mijne vriend kan dan wel een moslimmer zijn geworden, het blijft een boer in 't diepst van zijn gedachten...
Mijne vriend en zijn ezel.... een eeuwigdurend perpetuum mobile.
Trouwe lezers van "Jef Koffie's trots" kennen ongetwijfeld de strapatsen van mijne vriend en zijne ezel.
Het begon zo: Een drietal jaren geleden werd mijne vriend op zijn Ceaucescou's" door zijn lieftallige echtgenote gedwongen om een ezel aan te schaffen. De echtgenote had zich laten wijsmaken dat ezels distels eten en aangezien hun gezamelijke weilanden overwoekerd werden door distels en de zeis van mijne vriend aan de botte kant was, bood de aankoop van een ezel een uitweg. Dat bij grote honger iedereen - het weze mens of dier - distels vreet deed als contra-argument niet terzake. De ezel werd onder protest aangeschaft. Het was de laatste uit een wei van vier; enigszins balorig, het was een "mannetje" zou prins Flip gezegd hebben, ongetwijfeld een bastaard en daarom zo goedkoop; altijd een doorslaggevend argument bij boeren en landelijke kruideniers. Het beest groeide als kool, vrat alle bloezems van de fruitbomen, roofde de kiekeneieren en liet alle distels staan.
Nadat Stafke - zo was het beest ondertussen gedoopt - viermaal door de omheining was gebroken, daarbij de pastoor en de plaatselijke huisarts de stuipen op het lijf had gejaagd en een lokaal kleuterklasje op wandel een beestentrauma had bezorgd, besloot mijne vriend om Stafke te laten castreren. Dat hij daarvoor moest betalen beschouwde hij als een nare bijkomstigheid. Castratie hielp niet, de ezel bleef even baldadig: hij/zij/het hapte naar iedere voorbijganger, de distels bleven onverminderd doorschieten en nadat hij tegen woekerprijzen bij een bevriende middenstander waardeloos schrikkeldraadapparatuur had gekocht, was de maat vol en besloot mijn vriend om Stafke te verkopen. Als een volleerde Polleke Hauspie ging hij in zaken. Vierhonderd euro moest het beest opbrengen om enigszins uit de kosten te geraken. Buiten een zatte cafékennis voelde niemand zich geroepen om mijn vriend van zijn ezel af te helpen.
In de Kerstnacht gebeurde het laatste drama: balorig omdat hij niet in de lokale kerststal mocht meespelen brak Stafke uit de omheining en zette het op een lopen. Mijn vriend - juist bezig aan zijn laatste liefdesspel van 2007 - in zijn boxershort er achteraan. Na een achtervolging van driekwartier, gadegeslaan door wakker geworden geburen en enkele late kerkgangers, kon mijn vriend onder stiekem hoongelach van de omstaanders de ezel terug in zijn kot krijgen.
.... Van het voorgenomen liefdesspel kwam er die Kerstnacht niets meer in huis (ook aan de volgende kerstnachten durft een vriend des huizes twijfelen) en sindsdien staat er op een overbodig geworden verkiezingsbord naast zijn deur: "Hier te verkrijgen: ezel, gratis mee te nemen." De passanten rijden er met een grote boog omheen.!!! ----------------------------------------- Zopas vernemen we dat Stafke-de-ezel zou geruild zijn tegen 3 schapen. Meer hierover in een volgende episode van "Arendonkse boeren en blaaikesverkopers".
"Hemeltergend" bestempelde onze geliefde schepene van middenstand en andere vermakelijkheden de terechte opmerkingen en verzuchtingen van goedmenende Arendonkenaars in hun protest tegen een hoge brug. Het woord "Hemeltergend" mag niet ijdel gebruikt worden; zeker niet door slimme mensen waarvan mag verwacht worden dat ze voor het algemeen belang van hun - al is het lomp - kiesvee dienen op te komen.
"Hemeltergend" dient uit het woordenboek geschrapt te worden. "Te zot voor woorden" daarentegen en "smossen met andermans geld" kan dan weer wel. Wij hier in Arendonk hebben iets dat in aanmerking komt voor de laatste twee omschrijvingen: een uitkijktoren.!!!
Bezijden het kanaal op Arendonks grondgebied ligt het Goorken, een uniek natuurpark van waterpartijen met bijhorende zeldzame vissen zoals de grote en de kleine modderkruiper, op de drogere stukken grazende schotse hooglanders, eenden, Canadeze gansen, de gageldoorn in volle bloei en .... een nieuwe uitkijktoren...
"Natuur en bos", een overkoepelend orgaan voor vogeltjeskijkers, dauwtrappers en andere stammen van natuurfreaken heeft een discipel van mijnheer Victor Hortha opdracht gegeven om plannen te ontwerpen om midden in dat uniek natuurpark een uitkijktoren te bouwen. Op zich een meer dan lovenswaardig initiatief waar de veelvuldige wandelaars die het Goorken bezoeken zeker hun voordeel mee zouden doen. Zelfs de kostprijs, die de één miljoen oude belgische franken royaal moet overstijgen (we konden nergens bevestiging krijgen van een kostprijs), is geen belemmering voor de kijkvreugde van de vele natuurliefhebbers...
Er is echter een maar...: Als men op de kijktoren staat ziet men nikske. De slimmerikken van "Natuur en Bos" hebben een toren laten bouwen die met veel moeite acht meter hoog is. Op zich hoog genoeg om uwe nek te breken als ge er af flikkert, maar als ge er op staat ziet ge alleen de kruinen van de bomen. Ge kijkt tegen doorgeschoten berkenbomen, hoogopschietende elselaars, en tegen de takken van een paar sparren die daar verloren geplant zijn. Ge ziet dus alles wat ge niet moet zien en van de omliggende natuur ziet ge geen fluit. Als er een eend of een andere boomkruiper komt overvliegen moet ge rap zijn of 't beest is gepasseerd.
't Gevolg is dat de natuurliefhebber met zijn twee voeten op de grond moet blijven staan om van daar de natuurpracht te kunnen bekijken... zich ondertussen afvragend waar die "natuursussen" hun verstand hebben zitten; en of zij geen wereldvreemde creaturen zouden zijn.?
...Stel U voor: een acht meter hoge uitkijktoren bouwen midden een bos met bomen van allemaal meer dan tien meter. !!!
Toch het woordje "hemeltergend" maar gebruiken; zo wordt onze schepene van middenstand en vermakelijke dingen toch nog opgenomen in de galerij van de "onsterfelijke politiekers" weliswaar in de categorie "dwaze en onnozele uitspraken".
Mevrouw het gemeenteraadslid is dus geattrapeerd als diegene die allerlei nazistische tatoeages op kletskoppen en schaamlippen prikte. Dat probeert ze nu te verdoezelen en te verdonkermanen door onwetendheid te suggereren. Miss Germania zou de betekenis van een swastika niet kennen, van de cijfercombinaties 88 (2x de H van heil hitler) en 828 (Heil, Bloed en Honour) nooit gehoord. ...Ze dacht dat het cijferkes waren die bij kleurenwiezen pasten...
