Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
03-05-2010
kankeren
Gekanker en gekijf over Brug V....
Goei cafékennissen van mij aangevuld met wat toebaksblaaikesboeren en keverbakkers zeggen me wel eens: "Brabbes, ge bent aan 't kankeren." 't Zal wel.
U dient te weten dat ik een fanatiek wielertoerist ben. In die hoedanigheid fietste ik vorige week in het gezelschap van een aimabele zwarte neger uit Congo-Brazzaville, door de residentiële wijk waar ik gedurende jaren deel van uitmaakte. Ter hoogte van Brug vijf waar die wijk overgaat in een meer proletarische buurt reed ik de voorband van mijn fiets plat. Tegelijkertijd zakte mijn congoleze broeder door de fourche van zijne velo.
Oorzaak van dit dubbel onheil was de staat van het fietspad boven op Brug vijf. Meer dan vijf maanden na het Siberisch vriesweer en het uitstrooien van tonnen strooizout ligt het wegdek er bij zoals de E40 tussen Kirgizië en Kazakstan. Mijn vriend de neger krabde achter zijn oren en schudde meewarig zijn zwarte krullebol: dat had zelfs hij, als ervaringsdeskundige op gebied van kotters en bulten op de route nationale tussen Lumumbashi en Kinshasa nog nooit meegemaakt. Losgevroren stukken wegdek, omhoog stekende betonijzers, losliggende kiezels en keien,... de lol kan niet op.
Zelfs met mijn averechts karakter begrijp ik dat de winter een berg schade aan ons nationaal wegenpark heeft aangericht en dat de A388bis4 tussen Chevetogne en Bourg en Bresse absolute prioriteit heeft. Maar de verantwoordelijken in deze - de provincie Antwerpen of het Vlaams gewest- zouden 5 maanden na datum toch de moeite kunnen doen om het ergste onheil te verhelpen. 5 Minuten moed -gelijk de welke -, elke dag een kwaad telefoontje van onze plaatselijke politiekers naar hun collega's, een zak koude asfalt en 2 losse gasten met een schup, dat is alles. Mijne sympathieke vriend uit Congo-Brazzaville wil desnoods helpen depanneren met een derde schup. De tijd begint te dringen: mijn favoriete kroeg aan de vaartkant gaat eerdaags open....
Zo genoeg gekankerd, ik ga de voorband van mijne fiets laten plakken en rij daarna in een grote boog naar die residentiële wijk waar al mijn vrienden wonen en... waar mijn Blonde Leffe staat.