09-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

09-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

08-07-2005, 22:50 geschreven door J.Rekel  

Pront volk langs de kant van de weg...

"Waar men gaat langs Vlaamsche wegen, komt men Moeder Maria tegen." Dat was vroeger zo en dat moesten we in het klasje van zuster Dorothea zingen. Vandaag is de Heilige Maagd vervangen door reclameborden met daarop de koppen van mannekes en vrouwkes die beweren dat zij ons een beter leven gaan geven...Koppen van politiekers dus.
     
Of we er met het verdwijnen van de Mariakapelletjes en het verschijnen van de verkiezingsborden op estetisch vlak op vooruitgegaan zijn laat ik in het midden.
Als men sommige van deze politiekers in spe bekijkt dan lijkt het einde der mensheid weer een beetje dichter bij. Een mens vraagt zich dan af: "moeten we ons eigen nu druk maken om de opwarming van de aarde of moeten we eerder schrik krijgen van die homo sapiensen die ons vanop hun borden toegrijnzen, en die het voor ons gaan regelen?" Ik ga voor de gevaarlijke "homo sapiens."

     
 
Bekijk nu bovenstaand prentje dat we trokken in de nabijheid van een kempisch natuurpark. De eerste vraag die bij een mens opkomt is wie er nu aan de binnenkant van het natuurpark thuishoort? Daar ga ik hier niet op antwoorden. Dat doet ge zelf maar !
Wat me meer zeer zorgen baart is de oneindige troosteloosheid van het verkiezingsbord: twee scheef in de grond gespaaide  knoestige bonenstaken met daarop een vermolmde vezelplaat geklopt die aan de afgerukte affiches te zien reeds meerdere mislukte verkiezingscampagnes achter de rug heeft. Zo'n bord roept kompassie op; het vraagt om medelijden. Over de jongeling in drievoud op het bord geen slecht woord; zijn pa en ma en bij uitbreiding een deel van zijn familie zullen wel gestreeft hebben naar een deugdelijke opvoeding; maar bekijk die vezelplaat en de versmoste behangselpap erop. Dat roept vragen op !
Waarom hangen er eigenlijk maar drie prentjes op dat bord?
- waren zijn affiches op?
- heeft hij geen partaaaigenoten die met hem op het vezelbord willen?
- is zijn verkiezingskas zo armlastig dat we het moeten doen met 3 dezelfde fotookes?
- doet de jongeling in kwestie tegen zijn goesting mee aan de verkiezingen?
- waar zit eigenlijk "moemoe" van Broekhoven?

Zo'n armtierig bord in andermans natuurpark getuigt een beetje van armoei: wel willen maar niet kunnen. Ge ziet dat ook aan de omgeving: hoog opgeschoten buntgras langs de wegkant, een vervallen tuinhuisje in de wei, op de achtergrond een paar dikbillen en als trouwe bewaker van de vezelplaat een droef voor zich uitstarende ezel. Het beest lijkt wel een straf uit te zitten.

Vandaar een warme oproep om deze afgebeelde jongeling te steunen: Als ge thuis nog foto's of posters hebt liggen van bijvoorbeeld Jean Pierre Van Rossem, Laura Lynn, 
              
een afgekeurd plan voor een zwembad, de handleiding van uw grasmaaier, de maand januari van uw Pirelli-kalender of andere pornosterren...aarzel niet, pakt uwe pot colle, spoedt u naar de vezelplaat en bedekt deze met de door U meegebrachte affiches.
De jongeling in kwestie gaat er u dankbaar voor zijn, de ezel ook en U zult een wezenlijke bijdrage geleverd hebben om de verloedering van dit stukje paradijs te helpen stoppen. 

Nu nog een koper zoeken voor die 2 bonenstaken...

08-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

08-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

...Verhalen uit het asielcentrum van Arendonk.
(zie mijn berichtjes van 29/6: asielcentrum)

Waziri en Amnat zijn broer en zus en ze komen uit Afghanistan.Niet zomaar uit Afghanistan maar uit Kandahar; de feitelijke hoofdstad van de Taliban. Hij is er 17 , Amnat een jaartje jonger. Juist oud genoeg om een burka te dragen, zo’n blauwe doek met daarin fijne kijkgaatjes om over het hoofd te hangen en die dan heel haar klein lijf bedekt.
In de jaren die achter hen liggen hebben ze niks anders gekend dan oorlog. Eerst tegen de Russen en toen die buiten geflikkerd waren was de Taliban daar: fundamentalistische studenten die in naam van hun Allah een nieuwe (hun nieuwe) rechtsorde gingen vestigen. Hun vader was ruim tien jaren geleden al gevlucht naar Pakistan. (’t is pijnlijk; zeggen ze beiden in koor, maar hij was voor de Russen, vandaar…)
De eerste drie jaar na zijn vlucht was er nog regelmatig kontact. Sinds enkele jaren zijn ze vaders spoor kompleet kwijt. Moeder probeerde op haar manier haar kinderen voor zich te houden en er het beste van te maken. …Vruchteloos vond zij.
Kort na 11 september 2001, toen de hel in Afghanistan losbarstte besloot ze haar kinderen naar de Afghaans-Pakistaanse grens te brengen. Waziri en Amnat blokkeren als ze gevraagd worden naar die laatste uren met hun moeder. Leeft zij nog…..zij weten het ook niet.

Op hun vlucht naar Europa treffen zij een ander koppeltje, ook broer en zus, en ook uit de buurt van Kandahar. Amnat met haar 16 jaar is smoorverliefd geworden op de broer van het andere koppeltje. En omgekeerd klikt het toch ook wel zeker. Ge ziet het aan het blinken van hun ogen. Waziri en Amnat zijn minderjarig, dus ama, dus nog gerust tot ze 18 worden.  

07-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

05-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel  

04-07-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel