Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
28-09-2007
Hallo en de groetjes..
Hallo,...en de liefste groetjes !
Voelt U dat ook opkomen beste lezertjes, lieve lezeresjes, beste medebloggers ? ...Dat gevoel van plaatsvervangende schaamte als U sommige reacties in de gastenboeken van de seniorenblogs leest. Soms waant men zich in het tweede klasje van het "fröbelonderwijs", het klasje waarin geleerd wordt om zelfstandig "pipi" te doen en de "tutter" af te zweren.
"Hallo" stond er in mijn gastenboek te lezen; "hallo, ik heb een klein clowntje in mijn hartje, klein en heel apart, heb je verdriet en moet je wenen, dan mag je het gerust eens lenen.....veel liefs en een dikke knuffel van onze twee kapoentjes 'xxx' en 'xxx' wat synoniem stond voor twee hondennamen." Kijk, daar moet ne mens nu zestig jaar voor geworden zijn. Zestig jaar en seniel om zulke onzin in een gastenboek te schrijven.
Of nog: "ik ben vanmorgen in mijn hof gegaan en zag er mooie bloemekes staan, liever groetjes van ons en van ons rakkertje 'xxx'.....met alweer een hondennaam en vanwege een volwassen manspersoon.
Ik kan zo eindeloos doorgaan: allemaal schrijvelarijen van schatten van mensen maar wat moet ik ermee? Kompassie krijgen zeker?
Kijk lieve mensen, ik moet geen groetjes van die kuthondjes, eigenlijk moet ik niets van die hondjes... Honden horen te zwijgen en in een hok te zitten. Wat moet ik met die dwaze commentaren in mijn gastenboek? Waarom schrijven jullie niet gewoon dat mijn "brabbes-blog" een kutblog is, of één groot gezeik, of dat het nog waardelozer is dan waardeloos? Misschien is het wel een goed blog, misschien het beste van alle 13.000 blogs ! 't Zal me allemaal een zorg wezen, maar bespaar me alstublieft dat zeemzoeterig geëmmer over "onze" schatjes Bengo en Laika en Jolly Jumper. Of verzin een andere beestennaam: Ik lees bijvoorbeeld graag de verhalen van (titi)Poes, de commentaren van (huis)Mus.......
In een onbewaakt moment heb ik wel eens heimwee naar de tijd van het "vuurpeloton" en zijn trawanten, de tijd van de Robbens , van de Milo en van de Kamiel...de tijd van den Dauwe.!!! De enige die er nu nog overschiet wil dan nog naar Compostella.
Vooruit nog eentje dan: "Dag lieve blogger, weekendgroetjes van ons beiden met een lief likske op je neusje en een dikke hondenpoot van ons poedeltje Jeffrey". Nu moet ik dringend op zoek naar een Motilium tegen de opkomende kakkerij.
D'r komt verdoemme geen volk meer in mijn staminee....
Laatst kwam een vriend van mij een plaatselijke cafébaas tegen. De kroegbaas in kwestie zat in een geweldig dip. Gebrek aan klanten in zijn etablissement. Een dooie bedoening. Zelfs met septemberkermis en met de grote bevrijdingsprijs Rik Van Steenbergen geen volk meer over de vloer. De lokale cafébaas overwoog om terug "frut" te gaan bakken.
Zo'n dertig jaar geleden telde Arendonk nog minstens een 70-tal kroegen en cafés waar men een pint of een jenever kon pakken. Eén café per 150 inwoners, 1 café per 75 venten... Croque-monsieurs en vegetarische schotels waren toen niet aan de orde van de dag; een gewone Helles of ne Campina...meer moest dat niet zijn. Eten moest ge thuis maar doen.
Dat alles is over en voorbij. Arendonk geraakt uitgestorven: geen disco's meer, geen dancings. Na negen uur geen friet met pikkels meer te krijgen; met enig geluk om half elf 's avonds nog een turkse kebab-tent met zuur schapenvlees en verderop nog twee nepalese nachtwinkels.
Omdat we alle kruideniers en aanverwante middenstanders een goed hart toedragen gingen we op zoek naar de malaise in de horeca-wereld. Een onthutsend rapport. De helft van de Arendonkse horecabedrijven wordt uitgebaat door hollanders uit de buurt van Zwolle, Staphorst en Klazienaveen. "Als een Bels een pint kan tappen moet een hollander dat ook kunnen" zo redeneren die kezen. Zodoende gieten ze grenadine in een Blonde Leffe, spuiten slagroom in verse erwtensoep en serveren een Westmalse tripel in een colaglas. Onder de toog hebben ze voor zichzelf een bak Heineken gereserveerd want dat vinden ze pas echte pils. 't Gevolg is dat een faillissement constant en dreigend boven de spoelbak hangt en dat stof en spinnenwebben de lege barkrukken bevolken.
Een ander deel van de Arendonkse staminées wordt bevolkt door geimporteerde poolse en tsjechische deernes bij wie de grootte van de "soutien" omgekeerd evenredig is aan het volume van hun borsten. Als ze al in het bezit van een bustenhouder zijn. Een fatsoenlijk getrouwde Arendonkse vent houdt zich, de banbliksems van zijn vrouw indachtig, ver weg van dit onzedig gewoel.
Als dan ook nog Mohammed Hela Bassie, de allochtone cafébaas van het clublokaal van Caroline Genez en Kop van den Eynde de boeken neerlegt is de rekening gauw gemaakt.
Net voor we terug naar het marktplein trokken om verslag uit te brengen vonden we nog een café waar wel wat te beleven viel: Achter en voor den toog een gezellige patron en zijn bazin die vrolijk en blij met hun klanten omgingen. We zijn er blijven zitten tot lang nadat alle andere kankeraars-kroegbazen hun tent hadden gesloten.
....."Ge moet tegen die collega van mij zeggen dat ne goeie cafébaas niet staat te lullen aan de tafeltjes en de mensen met rust moet laten als ze aan ne spaghetti bezig zijn, en een iets of wat pronte serveuse achter den toog wil ook wel eens helpen..." gaf de waard ons nog mee bij het naar buiten gaan...
