Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
04-02-2008
tuinkabouters.
Oom van Bin Laden speelt voor terrorist in Arendonk...
Een oude kennis van mij heeft bezoek gekregen van twee bontgekleurde tuinkabouters. ...Tenminste dat dacht hij. Bij nader toezicht bleken het twee pollissen te zijn. Dat mijn oude kennis de twee verwarde met tuinkabouters kwam omdat zij het niet nodig achtten zich voor te stellen. Ook in de Noord-Oosterkempen is zich voorstellen een elementaire vorm van beleefdheid, al zijn we dan een stelleke boeren.!!!.
De twee pollissen waren in volledige gevechtstenue: Boven en rond hun fluo-vestje hingen als een bommengordel verspreid, de matrak, het pepperspraybuske, en de revolver inclusief holster. De handboeien hingen strategisch gedrapeerd op hun buik en voor hun geslachtsdelen. Op hun kop een klak die de waardigheid van het vak moest accentueren. Een andere aanduiding dat het geen tuinkabouters waren was het voertuig voor de deur: kabouters rijden niet met blauwgeschilderde "vier maal viers".
De twee polissen waren op zoek naar onverlaten die de openbare orde in het gedrang brengen. Terroristen die het verkeer in en om wijken en straten van Arendonk in de war stuurden door wegomleidingsbordjes uit te trekken. Ter herinnering: Die wegomleidingsborden staan er ter meerdere eer en glorie van middenstanders die getroffen worden door wegenwerken. Ook kruideniers en blaaikesboeren moeten hun kost verdienen. Dat er dagelijks honderden autos en camions 'onterecht gebruik maken' van die omleiding en zodoende de plaatselijke bevolking ambeteren en koeioneren noemt men "collateral damage".
Mijn oude kennis was geseind als de hoofdman van de terreurgroep; als de plaatselijke Osama Bin Laden, het brein en bij uitbreiding diegene die hoogst persoonlijk bij nacht en ontij winkeliers- en ander Unizobordjes uit de Kempense grond rukt en als stookhout gebruikt. Nu kunt ge mijn oude kennis van veel betichten maar Unizobordjes uit de grond trekken is aan hem niet besteed; hij trekt zelfs het onkruid niet uit zijn eigen tuin.
Toen de twee polissen merkten dat ze aan het verkeerde adres waren milderen zij hun toon en schakelden over op de slijmballentactiek: ze hadden van horen zeggen dat de oude kennis wel zou weten wie er paaltjes en plaatjes uitrukte. "Neen dus" zei mijn kennis "zoek het zelf uit". Toen werd mijnheer de pollis weer boos: "Als ge er iets mee te maken hebt, dan raad ik u aan om er mee te stoppen".... Als dreigement kon dat tellen. Met een wijde zwier heeft de plaatselijke Osama zijn voordeur dichtgeslagen in de hoop dat door de geproduceerde luchtverplaatsing de klak van hun kop zou waaien en de handboeien tegen hun genitaliën. Ook dat was ijdele hoop.
Mijn oude kennis die ik om zoveel lef graag 'vriend' zou noemen zit nu te wachten tot een van de plaatselijke wijkagenten nog een keertje langskomt. Met die gasten kan hij tenminste praten: Mischien kunnen die dan antwoorden op de vraag: " Waarom moeten puberale collega-pollissen met hun dwaze acties altijd weer opnieuw de opgebouwde goodwill en goede relaties met "de arm der wet" naar de vaantjes helpen." .... Waarom doen ze niet waarvoor ze zijn aangenomen: automobilisten opschrijven die omleidingsbordjes negeren ? ... Neen, gewone burgers lastig vallen en scheten in een fles verkopen.Goe bezig, gasten.
Vrijdag 22 november 1963, half negen plaatselijke Arendonkse tijd: de laatste keer dat ik mijn toenmalig lief in levende lijve heb gesproken. " 't Is uit" zei ze" ik stop ermee", en ik was zo verbouwereerd dat ik geeneens vroeg waarom het "uit was". Was ze op een andere? was ze voor de maskes geworden? wou ze binnengaan bij de zusterkes oude-Klaren?
Ik plooide mijn regenbachske waarop we zoveel uren hadden liggen stoeien dicht, pakte mijne velo die tegen de zijgevel van het judolokaal in den Diepenbeemd geparkeerd stond en fietste eenzaam terug naar huis; over Brug V die ineens vijf keer hoger leek dan gewoonlijk.
Toen ik thuis kwam zaten alle nakomelingen van "Jef Koffie" wezenloos voor zich uit te snotteren. Ontdaan door zoveel medeleven begon ik zelf ook terug te bleiten. Nadat ik ietwat bekomen was wou ik mijn broers en zussen danken voor hun sympathie en betrokkenheid bij mijn miserie. ...Bleek dat ze om iets totaal anders zaten te janken: diezelfde vrijdagavond de 22ste november om half negen Arendonkse tijd was John Kennedy, de Amerikaanse president, in Dallas door zijne kop geschoten; morsdood was hij. Dat hadden ze gezien in een speciale uitzending van het televisienieuws en daarom moesten de Koffie's allemaal bleiten. Wat kon hun mijn lief schelen.! Daarenboven, ze hadden al lang in de gaten dat het met mij en mijn lief de verkeerde kant op ging.
...Vijfenveertig jaar later ben ik dat "oud lief" voor het eerst weer terug tegengekomen. Op het verjaardagsfeestje van een zestigjarige. Elkaar op zo'n feestjes tegenkomen voorspelt al niet veel goeds: veel jonge veulens of merries komt ge daar niet meer tegen. De verwondering was wederzijds: wallekes onder de ogen, slecht weggeschminkte rimpels, doorgezakte buiken en borsten (waarbij het laatste een redelijke veronderstelling van mijn kant is). Alle potjes en fleskes van L'Oreal en Myléne ten spijt, met of zonder hulp van de "Weightwatchers"; het was duidelijk dat de opeenvolgende seizoenen vakkundig hun werk hadden gedaan. ...Langs beide kanten.!
Toen ik haar zag kreeg ik direkt een antwoord op mijn onbeantwoorde vragen van lang geleden: ze was niet voor de maskes geworden en ook geen oude Klaar. Ze had een middenstander aan de haak geslagen; altijd een beter partij dan gasten die men zelfs in het "klein seminarie van Hoogstraten" of bij de "Broeders van Liefde" niet kon gebruiken...
We geraakten terug aan de praat; over de kleinkinderen, begrafenissen van vrienden, over het huisje en het tuintje... Over alles behalve over onze vroegere stoeipartijen op mijn regenbachske. Het leek wel een taboetje. Het werd een saaie bedoening; enkel de drank bracht enig soelaas. Eilaas, dat was zonder de waard, in dit geval mijn oud lief, gerekend: Bier was voor Boeren.
...Tegen de tijd dat de diskjockey iedereen aanmaande om te beginnen aan een vermenigvuldigingsdans gevolgd door de onvermijdelijke kuskesdans had ik genoeg "Blonde Leffes" in mijne frak om categoriek een "slow" te weigeren met mijn oud lief. Ik moest er zelfs geen lichamelijk letsel voor suggereren. Toen ik laat op de avond - op een onchristelijk uur - aan de arm van mijn "nieuw" lief naar huis sukkelde was ik "mijn schepper" en "het lot" dankbaar om twee zaken: Eén: dat zij vijfenveertig jaar geleden ingrepen en orde op zaken stelden, en Twee: dat ik ontsnapt was aan een middenstandster. ----------------- Brabbes geeft een "Blonde Leffe" weg aan de trouwe lezer die zich de juiste naam van het "betrokken oud lief" nog kan herinneren. (... en neen: ze heet niet Germaine, Lieza Egberts of Douwinaatje, die kwamen nog later op mijn regenbachske terecht.)
Er zijn plezanter dingeskes dan verhaaltjes schrijven voor en over oude zakken.!!!! Als ge elke dag met uwe velo langs "het Douwerke" fietst dan gaat uw goesting vanzelf over...
Straks ben ik er weer, ... en ja, met een verhaaltje over mijn oud lief. Nu ga ik eerst een gazet halen en daar moet ik een eind voor rijden.!!! Ik wil met fatsoen en al lachend bediend worden, niet door ne chagrijnigaard.....Vandaar.
Nadat zijn balorige ezel tijdens de geboortenacht van Jezus uit zijn stallingen was gebroken en zodoende zijn eigen liefdesnacht, waar hij maanden naartoe had geleefd, grondig had verpest, was mijn vriend het spuugzat. De distels konden voor zijn part tot aan de dakgoot groeien, die ezel moest eruit. Voor een zacht prijske, desnoods gratis en voor nikske.
In tijden van nood kennen agrariërs hun vrienden: Binnen de kortste keren was de Arendonkse landbouwpopulatie: 34 man, wat bijhorende koeien en een paar duizend varkenskoppen op de hoogte van het genereuze aanbod van een goedkope ezel. Uit de talrijke verzoeken koos mijn vriend het voor hem gunstigste bod: hij zou zijn ezel ruilen voor drie schapen. Het feit dat hij in een niet al te ver verleden ooit een schaap met een hakker de kop had ingeslagen was voor de eigenaar van de schapen geen bezwaar. Met uitgebreid handengeklap, gelijk het "echte boeren" past werd de ruil beklonken en verhuisde de ezel naar de andere kant van Arendonk. De schapen van hun kant zouden tot na de winter bij de oorspronkelijke eigenaar blijven staan, kwestie van hooi en bieten uit te sparen.
... Mijn vriend is momenteel niet bereikbaar: hij heeft wilde en grootse plannen. Niettegenstaande zijn oerdegelijke katholieke opvoeding overweegt hij om moslimmer te worden. Kwestie van straks tegen het Offerfeest bij collega-moslimmers makkelijker zijn schapen te kunnen slijten. Mohammedjes onder elkaar, snapt ge.
En alhoewel zijn echtgenote lid is van het plaatselijk kerkzangkoor probeert de nieuwe schapenboer toch om haar een boerka aan te praten. Het ene plezier is het andere waard, weet ge wel: zij ramde hem destijds toch ook die ezel door zijn maag.....
Zijn abonnementen op de Knack, Humo, De Standaard en de Morgen, evenals zijn Belgacom-kabelverbinding heeft mijn vriend opgezegd en hij is lid geworden van de "Al Jazeera-vriendenkring". "Inch Allah" is zijn stopwoord en hij kookt zijn polderpatatjes op de wijze van "Halal".
Na de winter, als de sneeuw in de bergen van Tora Bora en rond Mossoul is gesmolten, haalt mijn vriend zijn drie schapen naar huis. Vetgemest en met enig geluk drachtig van drie jonge lammeren; Mijne vriend kan dan wel een moslimmer zijn geworden, het blijft een boer in 't diepst van zijn gedachten...
Mijne vriend en zijn ezel.... een eeuwigdurend perpetuum mobile.
Trouwe lezers van "Jef Koffie's trots" kennen ongetwijfeld de strapatsen van mijne vriend en zijne ezel.
Het begon zo: Een drietal jaren geleden werd mijne vriend op zijn Ceaucescou's" door zijn lieftallige echtgenote gedwongen om een ezel aan te schaffen. De echtgenote had zich laten wijsmaken dat ezels distels eten en aangezien hun gezamelijke weilanden overwoekerd werden door distels en de zeis van mijne vriend aan de botte kant was, bood de aankoop van een ezel een uitweg. Dat bij grote honger iedereen - het weze mens of dier - distels vreet deed als contra-argument niet terzake. De ezel werd onder protest aangeschaft. Het was de laatste uit een wei van vier; enigszins balorig, het was een "mannetje" zou prins Flip gezegd hebben, ongetwijfeld een bastaard en daarom zo goedkoop; altijd een doorslaggevend argument bij boeren en landelijke kruideniers. Het beest groeide als kool, vrat alle bloezems van de fruitbomen, roofde de kiekeneieren en liet alle distels staan.
Nadat Stafke - zo was het beest ondertussen gedoopt - viermaal door de omheining was gebroken, daarbij de pastoor en de plaatselijke huisarts de stuipen op het lijf had gejaagd en een lokaal kleuterklasje op wandel een beestentrauma had bezorgd, besloot mijne vriend om Stafke te laten castreren. Dat hij daarvoor moest betalen beschouwde hij als een nare bijkomstigheid. Castratie hielp niet, de ezel bleef even baldadig: hij/zij/het hapte naar iedere voorbijganger, de distels bleven onverminderd doorschieten en nadat hij tegen woekerprijzen bij een bevriende middenstander waardeloos schrikkeldraadapparatuur had gekocht, was de maat vol en besloot mijn vriend om Stafke te verkopen. Als een volleerde Polleke Hauspie ging hij in zaken. Vierhonderd euro moest het beest opbrengen om enigszins uit de kosten te geraken. Buiten een zatte cafékennis voelde niemand zich geroepen om mijn vriend van zijn ezel af te helpen.
In de Kerstnacht gebeurde het laatste drama: balorig omdat hij niet in de lokale kerststal mocht meespelen brak Stafke uit de omheining en zette het op een lopen. Mijn vriend - juist bezig aan zijn laatste liefdesspel van 2007 - in zijn boxershort er achteraan. Na een achtervolging van driekwartier, gadegeslaan door wakker geworden geburen en enkele late kerkgangers, kon mijn vriend onder stiekem hoongelach van de omstaanders de ezel terug in zijn kot krijgen.
.... Van het voorgenomen liefdesspel kwam er die Kerstnacht niets meer in huis (ook aan de volgende kerstnachten durft een vriend des huizes twijfelen) en sindsdien staat er op een overbodig geworden verkiezingsbord naast zijn deur: "Hier te verkrijgen: ezel, gratis mee te nemen." De passanten rijden er met een grote boog omheen.!!! ----------------------------------------- Zopas vernemen we dat Stafke-de-ezel zou geruild zijn tegen 3 schapen. Meer hierover in een volgende episode van "Arendonkse boeren en blaaikesverkopers".
"Hemeltergend" bestempelde onze geliefde schepene van middenstand en andere vermakelijkheden de terechte opmerkingen en verzuchtingen van goedmenende Arendonkenaars in hun protest tegen een hoge brug. Het woord "Hemeltergend" mag niet ijdel gebruikt worden; zeker niet door slimme mensen waarvan mag verwacht worden dat ze voor het algemeen belang van hun - al is het lomp - kiesvee dienen op te komen.
"Hemeltergend" dient uit het woordenboek geschrapt te worden. "Te zot voor woorden" daarentegen en "smossen met andermans geld" kan dan weer wel. Wij hier in Arendonk hebben iets dat in aanmerking komt voor de laatste twee omschrijvingen: een uitkijktoren.!!!
Bezijden het kanaal op Arendonks grondgebied ligt het Goorken, een uniek natuurpark van waterpartijen met bijhorende zeldzame vissen zoals de grote en de kleine modderkruiper, op de drogere stukken grazende schotse hooglanders, eenden, Canadeze gansen, de gageldoorn in volle bloei en .... een nieuwe uitkijktoren...
"Natuur en bos", een overkoepelend orgaan voor vogeltjeskijkers, dauwtrappers en andere stammen van natuurfreaken heeft een discipel van mijnheer Victor Hortha opdracht gegeven om plannen te ontwerpen om midden in dat uniek natuurpark een uitkijktoren te bouwen. Op zich een meer dan lovenswaardig initiatief waar de veelvuldige wandelaars die het Goorken bezoeken zeker hun voordeel mee zouden doen. Zelfs de kostprijs, die de één miljoen oude belgische franken royaal moet overstijgen (we konden nergens bevestiging krijgen van een kostprijs), is geen belemmering voor de kijkvreugde van de vele natuurliefhebbers...
Er is echter een maar...: Als men op de kijktoren staat ziet men nikske. De slimmerikken van "Natuur en Bos" hebben een toren laten bouwen die met veel moeite acht meter hoog is. Op zich hoog genoeg om uwe nek te breken als ge er af flikkert, maar als ge er op staat ziet ge alleen de kruinen van de bomen. Ge kijkt tegen doorgeschoten berkenbomen, hoogopschietende elselaars, en tegen de takken van een paar sparren die daar verloren geplant zijn. Ge ziet dus alles wat ge niet moet zien en van de omliggende natuur ziet ge geen fluit. Als er een eend of een andere boomkruiper komt overvliegen moet ge rap zijn of 't beest is gepasseerd.
't Gevolg is dat de natuurliefhebber met zijn twee voeten op de grond moet blijven staan om van daar de natuurpracht te kunnen bekijken... zich ondertussen afvragend waar die "natuursussen" hun verstand hebben zitten; en of zij geen wereldvreemde creaturen zouden zijn.?
...Stel U voor: een acht meter hoge uitkijktoren bouwen midden een bos met bomen van allemaal meer dan tien meter. !!!
Toch het woordje "hemeltergend" maar gebruiken; zo wordt onze schepene van middenstand en vermakelijke dingen toch nog opgenomen in de galerij van de "onsterfelijke politiekers" weliswaar in de categorie "dwaze en onnozele uitspraken".
Gezocht: Familie van deze Arendonkse melkboerin uit het jaar 1919.
Wie meent "eigen volk" of "volk van een ander" op deze foto te herkennen kan zich melden bij "jef Koffie's trots". Als tegenprestatie wacht U een "Blonde Leffe".
Lees hieronder de reacties:
1. Zondag 17.13 uur. Een zeker Dauwke meent op de foto de overgrootvader van "Charel de keverbakker" te herkennen. Die van "den djoefer" zoals ze in Arendonk bekend stonden. Een typisch kempische boerenfamilie met veel joeng, ongetrouwde nonkels en - aan de kitten met melk te zien - veel koeibeesten. Het bouwwerk, tegen de schuurgevel geplakt, is een uitgebouwde kelderkamer waar de joengskes werden gefabriceerd.
We bedanken Dauwke voor de -hopelijk correcte informatie- en zetten zijn "Blonde Leffe" in de koelkast... Hij mag ook opteren voor een Fristi. Bedankt joenge.!!! --------------------------------
2.Maandag 15.40: Ene Frans Egberts van de Klotputten, te lande beter gekend als Soi van de Platte, meent zijn groottante te herkennen. Rond de eeuwwisseling (1900) was zij dienstmaagd/kindermeisje bij een boer in de buurt van de Asselbergen. Tante Alfonsine - zo heette zij -zou daar als "haagweef" zijn weggegaan
Bedankt Soi, ook voor U staat er een Blonde Leffe in 't schap. ------------------------------------ 3.
Een vriend van mij - hij is al een eind in de zeventig - houdt al sinds zijn jonge jaren vogeltjes. In een grote voliere, tegen de zonkant van zijn huis aangebouwd, verzorgd hij van zonsopgang tot in de late avond vol liefde zijn favorieten: goudvinken, bermsijsjes, paalkruiperkes....
Vroeger, toen, het nog mocht, gingen wij samen vogelnesten roven. Liefst van al nesten waarin halfvlugge kwabbekes zaten. Kwabben zeggen wij hier tegen uit het ei gekomen jonge vogelkes. Die kwabbeskes konden we dan zelf voederen en zo groot brengen. Heel de gevel hing vol kooikes met daarin jonge merels, lijsters en gele gorsen. Kraaien en eksters maakten we handtam en die mochten mee naar school. Van onze meesters, den Toreman en de rosse van de veldwachter, mochten die jonge kraaien dan op de vensterbank gaan zitten tot de kattekismusles voorbij was.
Den Toreman en de rosse van de veldwachter, dat waren nog eens schoolmeesters: het was een eer om van hen een stamp onder uw kont te krijgen of een tik op uw kneukels. Een klets tegen uw oren vooraleer ge voor straf in 't kolenkot moest, dat was pas een pluspunt op uw palmares. ...En daarna uitbleiten tegen de boezems van de kleuterjuffrouwen. Bij juffrouw Lens wou iedereen zijn: die had de grootste.
Een klets tegen uw oren mag niet meer en wilde vogeltjes vangen ook niet. Ook mijne vriend is daarmee gestopt; hij kan niet meer in de toppen van de bomen. Hij kweekt nog wel met die beestjes en als de geburen een platte mus of zoiets vinden dan zet hij dat vogeltje bij de rest van zijn verzameling. Van vogeltjes ringen weet hij nikske. Links en rechts zit er wel een zebravink tussen met een ringetje om zijn pootje, maar dat zijn gekregen beestjes: van mensen die vogelen beu waren. Op de keper beschouwt is mijne vriend dus dik in overtreding, vogels in kooien moeten geringd zijn. Maar welke mens, God o Here, doet hij met zijn uitdovende hobby kwaad of wie valt hij lastig?
Een tijdje geleden zijn geuniformeerde ambtenaren van de "groen jongeskes" bij mijne vriend binnengevallen. Zij waren gebriefd over de onwettige uitoefening van zijn hobby. Op zijn gestapoos en voorzien van grote schepzakken hebben ze de vogelkooi van mijne vriend leeggemaakt. Dat er zich daarbij enkele exemplaren tegen de draad hebben doodgevlogen kon de pret niet drukken van de groene fundamentalisten.
De grote voliere is nu leeg; enkel een hoop bijeengewaaide pluimkes herinnert nog aan de wettelijke maar donkerbruine handelswijze van de bevoegde ambtenaren. De groene beweging kan fier zijn op haar stormtroepen in uniform en met schepzak.
De vredige tijd van Kerst en Nieuwjaar nadert. De tijd van kerstkaarten met wensen aan alle mensen van goeie wil. Zouden die groene fatsoensrakkers bij het schrijven van hun goede wensen wel eens stilstaan bij de rotzooi die ze in naam van de dierenwetgeving aanrichten bij ouden van dagen?
Trouwe lezers zullen vruchteloos zoeken naar het berichtje over Mohammed en Maria dat hier enkele dagen heeft staan pronken. Het artikeltje is verwijderd onder dwingende druk van een anoniemeling met de goddelijke naam Abdul die via verschillende reacties onder het artikel en in mijn gastenboek het artikel wegwilde.
Den Brabbes kan best om met zulke reacties, hoe onnozeler hoe liever, maar het probleem was dat bij elke reactie een virus verstopt zat dat mijn computer om zeep wilde helpen. Daar kan den Brabbes niet tegenop. Hij kent te weinig van al die technologie.
J.Rekel heeft het artikeltje dus op een veilig plaatske gestationeerd tot de komst van betere tijden. Geinteresseerden kunnen het natuurlijk altijd opvragen; evenals de reacties en de dreigementen van "ons Heren volgelingen". Moslimmers gelieven zich te onthouden anders begint dat gezeik opnieuw.
Wat vindt U: Is donkerbruin een goeie kleur voor dit berichtje?
Robin Hood en zijne maat Don Quichote gaan zich over de kleine man in Arendonk ontfermen. De Robin en den Don, in het dagelijkse leven Jan en Gust, zijn twee groen jongens van Natuurpunt, een vereniging voor natuur- en landschapsbehoud in Vlaanderen. Ge voelt het aan uw kleine teen: het gaat hier om episode 629 van het wipbruggeske in Arendonk. De twee fidele gasten van Natuurpunt gaan van hun gat maken bij de Raad van State. Ik wens ze succes bij hun calvarietocht naar Brussel.
Tegelijkertijd met hun beroep in Brussel bombarderen Janneke en Guusje zichzelf tot beschermers van de Arendonkse kleine man; de gepensioneerde fietser, de kreupele wandelaar, de vermoeide nordicwalker en de bankzitters die graag naar voorbijvarende schepen kijken. Hun compassie siert hen, alleen: het zijn krokodillentranen. In het verleden waren goudvinken en bermsijsjes belangrijker dan wandelaars en ander passerend grut in hun natuurparken, waarom zou dat nu opeens anders zijn. Om sympathie los te weken. ??
Van een totaal ander kaliber is de totale ommezwaai die een Arendonks beleidspartijke maakt (met opzet gebruiken we het verkleinwoordje want daar degraderen zij zichzelf toe) in verband met het wipbruggeske. Daar waar zij, tesamen met hun rooi collega's, altijd hebben volgehouden dat een hoge brug er moest komen ten behoeve van de vooruitgang op de vlaamse waterwegen, draaien zij nu hunne kazak. Op een beproefde tjevenmanier zegt de verantwoordelijke schepene dat een ander brug er moet komen tot meerdere heil en glorie van een plaatselijke multinational.
En eigenlijk kan ik hem daar geen ongelijk in geven, de groen guppies van Natuurpunt en de weekendbewoners ten spijt. Maar de achtbare schepene, en met hem heel zijn beleidsploeg - oranje en rood tesamen - moeten de gewone Arendonkse burger niets voorliegen of verbloemen; zegt waar ge voor staat, verberg U niet achter valse argumenten en maakt uw verborgen agenda bekend aan Uw Arendonks kiesvee. Of ziet de heer schepene het anders?
Even Uw memorie opfrissen, Heren en Dame van het schepencollege? In 1998 besliste de Arendonkse gemeenteraad mee tot het behoud van een dubbel wipbruggeske op de weg naar Ravels en de daar achter liggende Noorderkempen. Advies en lobbywerk van enkele adellijke families achter de vaart zullen aan deze beslissing niet vreemd zijn geweest. Over dat wipbruggeske passeren dagelijks duizenden auto's. In 2007 adviseert diezelfde raad tot het plaatsen van een hoog bruggeske na lobbywerk van enkele kapitaalkrachtige fabrieken en ondernemingen. Zelfs de Vlaamse ministerpresident is over de lege champagneglazen gevallen. Over die nieuwe brug zullen straks een paar honderd auto's passeren.
Ge ziet lieve lezers van het "brabbes"- blog: In Arendonk domineert en primeert nog altijd de macht van de adel en van het kapitaal. En dan verschiet een mens ervan dat de Kempen een achterlijk gebied is gebleven. ....Nog een geluk dat onze plaatselijke pastoors zich van dit aards gekrakeel onthouden. De prelaat van Postel zal hen dankbaar zijn voor zoveel aardse onthouding.!!! ------------------- Buiten categorie: De website van de plaatselijke CD&V-afdeling Arendonk voerde volgende enquete onder haar eigen leden over de nieuwe brug. Hieronder de uitslag.
Wat is volgens U een goede keuze voor de hernieuwde brug aan Brug 4 ? (124 stemmen)
Een ophaalbrug (beurtelings verkeer) - 58.9%
Een ophaalbrug met 2 rijstroken - 16.1%
Een hoge brug met goed fietspad - 25.0%
Een hoge brug zonder fietspad - 0.0%
Geen idee - 0.0%
(75% voor een wipperke.) -------------------------------- Diezelfde enquete voert het Nieuwsblad deze week uit. Ziehier de uitslag:
Mag brug 4 worden afgebroken en vervangen door een hoge brug?
- Ja, een hoge brug is prima.
67,52%
- Nee, het ophaalbruggetje moet bewaard blijven.
32,48%
[Aantal stemmen : 157]
Zou één van de twee polls gemanipuleerd kunnen zijn? Al is het maar door een dringende oproep van een directeur naar zijn personeel toe? -------------- Wilt U stemmen voor het behoud van het Bruggeske? Ga naar www.nieuwsblad.be/arendonk en zoek rechtsboven de poll...
Bekijk en lees vanaf "heute Mittag" de escapades van de plaatselijke Robin Hood en Don quichotte en het plaatselijk wipbruggeske.
Met daarbij een verhelderende enquete over het wel of niet opblazen van het wipding, uitgevoerd door de plaatselijke partij van de christen -Democratie.
....Maar eerst moet ik de volleybalescapades van mijn kleindochters gaan bekijken..... Zeker zo belangrijk.!!!
Kan mooi zijn. Hieronder een emailtje dat ik binnenkreeg in mijn box (of hoe zo iets heet.) Waarschijnlijk is het de ganse wereld al rondgemaild. Toch vond ik het zo amusant dat ik het wil plaatsen op mijn blog. Gewoon als een tussendoortje.
Het gaat gewoon over de wederzijdse liefde tussen pappie en mammie. Ik geloof niet dat Tommeke Boonen en zijn hollandse vlam hier last van hebben. Al die vlaamse politiekers kunnen er een voorbeeld aan nemen: Zij lullen en proberen,... maar Tommeke zit al in de "zestien". !!! ======
"AAN MIJN LIEFSTE VROUWTJE,
Gedurende het voorbije jaar trachtte ik 365 keer met je te vrijen. Ik ben daar 36 maal in gelukt, hetgeen overeenkomt met 1 keer elke 10 dagen.
Hierbijgevoegd een lijst waarom ik hierin niet méér slaagde:
54 maal lagen er propere lakens 17 maal was het te laat 49 maal was je te moe 20 maal was het te heet op de kamer 15 maal deed je of je sliep 22 maal had je hoofdpijn 17 maal was je bang de baby te wekken 16 maal was je boos 12 maal was het de rode periode van de maand 19 maal moest je er vroeg uit 9 maal zei je dat je geen zin had 7 maal had je zonnebrand 6 maal keek je naar de nachtfilm 5 maal wou je je haar niet in de war 3 maal zei je dat de buren ons zouden horen 9 maal zei je dat je moeder in de logeerkamer ons zou horen
De 36 maal dat we het wél deden, was de daad niet bevredigend omdat:
6 maal je daar maar lag 8 maal zaagde je over de scheur in het plafond
4 maal vertelde je me om op te schieten en te komen 7 maal moest ik je wakkermaken en vertellen dat ik klaar was 1 maaI was ik bang dat ik je pijn deed, omdat je zo heen en weer bewoog
"AAN MIJN LIEFSTE JONGEN,
Ik denk dat je de dingen wat door elkaar haalt.
Hier zijn de redenen dat je niet méér deed wat je wou doen:
5 maal kwam je dronken thuis en probeerde je de kat te neuken 36 maal kwam je gewoon niet thuis 21 maal kon je niet klaarkomen 33 maal kwam je al klaar voor je erin zat 19 maal kreeg je hem niet overeind 38 maal moest je overwerken 10 maal had je teenkrampen 29 maal moest jij er vroeg uit om te gaan vissen 2 maal deden je ballen zeer
4 maal zat hij vast in je rits 3 maal had je het te koud en liep je neus 2 maal had je een splinter in je vinger 20 maal kon je niet omdat je er al de hele dag aan dacht 6 maal kwam je in je pyama binnen terwijl je een vies boekje las 98 maal had je het te druk met voetbal en koers te kijken op TV
Over de keren dat we het wél deden:
De reden dat ik daar zo maar lag, was dat je er naast zat en dat je de lakens aan het neuken was. Ik had het niet over de scheur in het plafond, maar wat ik wél vroeg was : pak me eens anders in mijn scheur of langs mn kont
De keer dat ik bewoog, was omdat je een scheet liet, en ik trachtte te ademen.
Nu onze hollandse vrienden eindelijk eens willen helpen met de verbetering van ons liefdes- en sexleven gaan de belgische apothekers dwars liggen. De pillendraaiers hier te lande zijn boos omdat we onze Viagra over de meet gaan halen.
Als gevolg van een gat in de één of andere wetgeving kan men, als onderdaan van Albert, Paola en tante Fabi, en vergezeld van een ondertekend doktersbriefke in Holland commerce gaan doen in pillen en poeierkes. Na voorlegging van dat briefke en op vertoon van een europees ziekenkaskaartje kan men zich paletten vol pillen, poeierkes en tubekes zalf aanschaffen. Iemand met een uitgebreide vriendinnenkring en een halfwerkend piemelke kan zich te barsten neuken met Viagra zonder rem (..geld). Op voorwaarde dat hij het in Reusel, Terschelling of Staphorst gaat halen. Niet alleen Viagra maar ook Levrita, Cialis, Uprima en andere antidepressiva worden zonder remgeld afgeleverd. Ge doet gewoon een boxershort aan, daarover een fleurig Hawaihemdje, en op uwe kop een tirolerhoedje met of zonder edelweiss en strandslippers. Als ge dan tegen die schattige hollandse apothekersassistente zegt dat ge een toerist bent op weg naar de naaktstranden van Benidorm dan krijgt ge alle soorten aspirienekes die "den doktoor" heeft voorgeschreven; en zonder remgeld. Nu zijn de belze apothekers toch wel kwaad zeker....
Mij is altijd voorgehouden dat dokters en apothekers twee roepingen hadden in hun leven: Eén, zorgen dat hun eigen huishouden geen honger leed en twee, mensen in de miserie verder helpen. Dat éérste is logisch, dat moeten wij als gewone burgers ook. Voor het tweede worden die specialisten dik betaald; tenminste als het remgeld - het deel dat de patient zelf moet ophoesten - in hun eigen schuif verdwijnt. De gewone burger heeft daar iets op gevonden en gaat in holland winkelen. Tot groot chagrijn van onze pillendraaiers, die - zoals het goede middenstanders en veredelde kruideniers past - weeral een groot verlies van hun omzet en een nakende faling zien hangen.
De Pharmaceutische bond voelt zich dus in haar portemonnee gepakt en wil een einde aan deze toestanden maken. Concreet: ze willen dat de gewone burger dat remgeld blijft betalen. Dat die extra euro's bij veel mensen, en dan veelal bij diegenen die al laag op de financiële ladder staan, steeds weer extra kopzorgen en bijkomende doktersbriefjes oplevert zal hun een zorg zijn. Met andere woorden: waarom moet een bels dozeke cholestorolverlagers 24 - vierentwintig - euro duurder zijn dan dat zelfde dozeke bij onze hollandse geburen.
Ik snap er nikske van: de BMW's en zilvergrijze Bentleys van onze vaderlandse apothekers zien er precies eender uit als die van hun hollandse collega's... dus de miserie zal wel te overzien zijn.!!!
Vandaag gaan we het hebben over goedkope Viagra.....
Nog eventjes geduld....ik moet eerst naar de apotheker....in Holland, daar zijn ze goedkoper.!!! en daarna wordt den elektrik tot vanmiddag 5 uur afgesloten.
In functie van zijn toekomstige politieke carriere en met het oog op de burgemeesterssjerp in 2013 heeft mijne vriend nog eens een gemeenteraadszitting bijgewoond. Nog wel in zijn eigenste heimat, Arendonk. Ver na middernacht is mijn vriend in een liederlijke bui thuisgekomen: de raadszitting was veel te kort en het daaropvolgend cafébezoek veel te lang. Het laatst binnengekomen raadslid had de stoel nog niet onder zijn derrière geschoven toen de heer burgemeester de vergadering al afklopte. Achtentwintig agendapunten door de strot geramd in minder dan een half uurke. 't Leek wel een stemming over Brussel-Halle-Vilvoorde. Toen kwam de oppositie aan de beurt en mocht die vragen stellen. Tam, timide, bedeesd, gelijk een Jantje dat tegen zijn schoolmeester zegt dat hij in zijn broek heeft geplast, stelden zij hun vragen... Over hoge bruggen, industrieterreinen..... "Allemaal insinuaties" knorde de burgemeester de insinuaties onder tafel. 't Werd oorverdovend stil bij de oppositie en de raadsvergadering was voorbij.
Mijn vriend was eigenlijk gegaan om een keertje de sfeer in de raadszaal te proeven: dat viel hem zwaar tegen; acht man en een paardenkop (tenminste daar leek hij wat op) zaten er in de zaal. Supporters van blauw en bruin waren er al helemaal niet te bespeuren (hun raadsleden waren zelfs niet voltallig; ze waren aan 't bevallen van een fier vlaamsch meidekein). Van die acht waren er twee die al jaren ruzie hebben met hun vrouw en elke gelegenheid aangrijpen om hun huis uit te vluchten, verder een figuur die zich van voordeur had vergist en eigenlijk op de repetitie van een obscure zangvereniging had moetenzitten en tenslotte 4 supporters voor het lichtblauw oppositiepartijke waaronder 2 cafébazen.
De tijd dat de gemeenteraad overwoog om bij hoogdringendheid een zijmuur van de raadszaal uit te breken om de hele achterban van dat oppositiepartijke te huisvesten ligt nog maar 10 maanden achter de rug. Toen waren ze nog enthousiast en met velen. Nu zijn ze gelaten en met weinigen...
....'t Kan verkeren" zei Bredero. Wat ooit werd aangekondigd als "de partij met een +plus+" die als een verfrissende tsunami door de Arendonkse politiek zou razen, op haar weg industrieterreinen, varkens- en kiekenkoters, hoge bruggen en schoolbuskes wegvagend, is verworden tot een verzameling luitjes die vakkundig wordt doodgedonderd door de verbale meerderheid.
Het geweer een keertje op uw ander schouder leggen gasten, anders gaat ge binnen het jaar in uw eigenste voeten schieten... en denkt er aan: teveel pluskes geeft altijd een minneke.
Een vriend van mij, de man achter het brabbes-blog "Jef Koffie's trots" was gisteren maandag 26 november te gast bij Fried'l Lesage. Op Radio I, na het middagnieuws, tussen 13.00 en 14.00 uur, praat Fried'l het programma "Stories" aan elkaar. Mijne vriend mocht het daar komen uitleggen.
(klik op de leuke snoet van "Fried'l" en daarna op "beluister de jongste uitzending" klik daarna op "naar de radiospeler" en schuif met de tijdsband naar "13:00"
Stories maandag 26.11.2007
Staf woont in Arendonk, vlak naast de oude legerkazerne. Enkele jaren geleden wilde de gemeente de kazerne ombouwen tot een opvangcentrum voor vluchtelingen. Staf protesteerde erg hevig. Volgens sommige buren was hij ronduit racistisch. Het opvangcentrum is er uiteindelijk gekomen. En Staf werd er uiteindelijk vrijwilliger.
Aanleiding is de uitgave van het boek "Meer dan een bed" over twintig jaar opvang van asielzoekers. Daarin zijn een zeventiental gesprekken opgenomen van mensen die op de een of andere manier betrokken zijn geraakt met het vluchtelingprobleem.
Mijne vriend, den Brabbes dus, vertelde daarin zijn eigen verhaal: de evolutie "van Vechter tot Vrijwilliger". Op maandagmiddag kwam hij dat verhaal toelichten op Radio 1.
Luisteren naar Fried'l dus....
Het boek "Meer dan een bed" is een uitgave van de "uitgeverij Epo" en kan in de boekhandel besteld worden onder vermelding van ISBN 978-90 6445 467-7
Een vriend van mij heeft een schitterende carriëre gemaakt in de vleesverwerkende industrie. Van kleine uitbener heeft hij zich in de loop der jaren opgewerkt tot een vakkundige slager die met de ogen dicht, varkens en kalveren vierendeelde en in worstjes liet veranderen. Om een per ongeluk doodgereden reebok of een gestroopte haas in de fijnste wildpaté te veranderen draaide hij zijn hand niet om. Hij was een charcutier in hart en nieren.....
Mijn vriend is sinds zijn pensionering, nu een paar jaren geleden, in de vleessektor gebleven. Op vrijwillige basis zeult hij, tesamen met drie collegas, netjes met kepi, in een keurige grijze overjas en witte handschoenen, met lijkkisten. Afhankelijk van de laatste wil van de dooie mens levert hij kist met inhoud af op de plaatselijke begraafplaats of in het crematorium.
Middenstanders- en kruideniersbloed kruipt waar het niet lopen kan: steeds op zoek naar een lonende bijverdienste. Groot was dan ook zijn blijdschap toen mijn vriend in het vakblad voor doodgravers, de personeelsadvertentie zag staan van de stad Kortrijk. De plaatselijke burgemeester - een van de corryfeeën van de vlaamsche christen democratie - is voor zijn nieuw op te richten crematorium op zoek naar een ervaren uitbeender annex tandentrekker. Burgemeester Declerck - om deze lichtende ster aan het democratisch firmament gaat het - is ten zeerste bezorgd om de uitstoot van loskomend kwik bij de verbranding van lijken en hun nog aanwezige tanden. Kwik is een van de bestanddelen in de amalgaamvullingen van rottende tanden. Aan het feit dat het kwik reeds bij leven kan weglekken uit de gerepareerde kiezen gaat de Kortrijkzaanse burgemeester gemakshalve voorbij. Hij wil de tanden van zijn dode medeparochianen gaan trekken vooraleer zij de oven en daarna de schouw ingaan.
Los van de vraag wat de impact van een opgestookt vals gebit op het milieu is, los van wat het aandeel zou zijn van crematoriumschouwen aan de dagelijkse rotzooi die de lucht wordt ingeblazen, roept de oproep om tanden te trekken bij dooi mensen, herinneringen op aan onzalige bruine tijden uit de vorige eeuw. .... Waar zullen ze in Kortrijk bijvoorbeeld met de gouden vullingen blijven ???
Dit alles indachtig heeft mijn vriend zijn reeds geschreven sollicitatiebrief aan meneer Declerck kapot gescheurd en zijn beenhouwersgerief terug in de schuif gelegd. .... en blijft hij ijverig verder zeulen met kisten en daarin dooie mensen, keurig in het pak en in het bezit van hun valse tanden !!!
Requiem cantin pace.... Ten hemel begeleiden U de engelen.
Arendonk is een schattige gemeente in het noordoosten van de provincie Antwerpen, weggeplakt tegen de nederlandse grens. In een desperaat ogenblik, veroorzaakt door voorbijflitsende hollandse nummerplaten, vragen we ons weleens vertwijfeld af waarom ze ons niet weggeplakt hebben tegen de grens van Cambodja of tegen die van Azerbeidsjan. Met die van Noord-Kirgizië hadden we ook nog kunnen leven.
Arendonk telt zo'n 13.000 inwoners waarvan een dikke 1.200 nederlanders en nog zo'n 250 andere asielzoekers. Die dikke twaalfhonderd nederlanders - aangevuld met wat landgenoten uit de villawijken van Oud-Turnhout, Ravels, Poppel en andere negorijen uit de Kempen - vonden het nodig om een eigen kluppie op te richten; de NVVA, "de Nederlands - Vlaamse vereniging Arendonk, Kempen en omstreken". Dat hadden ze afgekeken van de hollandse boeren die kort na de tweede wereldoorlog naar Brazilië emigreerden en daar "Hollambra I" en "Hollambra II" oprichtten. Sociale woonwijken en ghettos voor hun eigen volk in Sao Paulo en omgeving. Met geschilderde klompjes op de voetpaden en gekleurde molentjes voor hun ramen zonder gordijnen. ...Ver van huis en vol miserie.! De NVVA heeft zich sinds kort aangesloten bij het bloeiende culturele leven in Arendonk en is lid geworden van de plaatselijke Cultuurraad. Die raad herbergt een bonte waaier aan verenigingen: zangkoren, muziekmaatschappijen, portrettentrekkers, verzamelaars van oud oost-duits ijzer, schlemielige buurten, schoolgemeenschappen, gepensioneerdenbonden, vrouwen- en ventenorganisaties, ... ge noemt het maar op. Allen promoten zij op hun manier hun eigen club en dragen zo bij tot een bont allegaartje van sociale en culturele verscheidenheid waar de doorsnee Arendonkenaar plezier aan beleeft...
De "Nederlandsch - vlaamsche enzoverder..." is dus sind kort ook lid. Dixit de voorzitter zijn ze al met 65 leden: 45 hollanders en 20 vlamingen (tot wat een overdadig gebruik van "jonge Bokma" op korte tijd kan leiden. nvdr.) wat kan tellen op een totaal van twaalfhonderd en die van de omstreken niet inbegrepen.
De klup nvva, in de persoon van haar voorzitter - overigens een aimable manspersoon vergezeld van een stropdas - kwam op de laatstgehouden vergadering smeken om projectsubsidies. Zij hadden nood aan financiën voor postzegels, copierpapier, advertenties, enveloppes, benzine voor bedrijfsvoertuigen, ....
...Die bonte waaier aan verenigingen: zangkoren, muziekmaatschappijen, portrettentrekkers, verzamelaars van oud oost-duits ijzer, schlemielige buurten, schoolgemeenschappen, gepensioneerdenbonden, vrouwen- en ventenorganisaties, ....hebben allemaal een gebrek aan financiën. Maar die verenigingen gaan dan wafels verkopen, mosselen souperen, ghühwein serveren, een tornooike organiseren, teljoren likken ....maar neen, onze hollandse vrienden van den NvvA die doen dat niet, die gaan subsidies aanvragen, in beschaafd vlaamsch: geld lospeuteren bij die "belskes", die snappen dat toch niet.
Prijst en looft het gezond verstand van de Arendonkenaar: "de Nederlandse vlaamse vereniging" kreeg de wind van voren en geen centen. Enigszins verbouwereerd om zoveel pretentie maar unaniem werd besloten om de "geëxporteerde onderdanen uit Beatrijs' souvereine staat" nikske toe te kennen. De NVVA, bij monde van haar voorzitter snapte er nikske van.!!!!
Laat ze eerst maar een keertje op een fatsoenlijke manier integreren en deelnemen aan het Arendonkse verenigingsleven; smoutebollen, poffertjes, kaaskroketten of beschuit met muisjes verkopen kan daarbij helpen. Voor een vervanger van jullie "Heineken of Grolsch" zorgen we zelf wel.
(programma met de hoogverheven doelstellingen van de "eN.Ve.Ve.lange Aa.")
