Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
08-02-2009
The drunken mayor...
What shall we do with the drunken mayor eurlaai in the morning.... (vrij naar een lieke van de Ferre.)
Een schokkend verhaaltje met figuurtjes weggepukt uit een echte wereld vol met gekke mensjes en meisjes op een planeet vol met sex, drugs en alcohol. De matroeska's in Arendonk...
Sinds enkele dagen is mijne vriend eindelijk geinstalleerd. Bananendozen vol heeft hij versleept, hakkers, schuppen, heggescharen en gritsels van de hand gedaan, weggegeven of aan een argeloze hollander voor een zacht prijzeke verkocht.
Spiksplinternieuw zit hij nu - samen met zijn eega - te wonen in een appartement met uitzicht. De verf was nog niet droog, de gordijnen nog niet opgehangen toen de eerste bezoekers zich aandienden. "Het woord van Jehova" in de gedaante van een moeder met haar tienjarige dochter belden aan en presenteerden mijn vriend een plaatske tussen 4.000 andere uitverkorenen in Gods paradijs. Hij zat verdorie pas in zijn eigenste "nieuw" paradijs toen ze hem al een ander aanboden. Den Brabbes is er niet op in gegaan. Au contrairie: Een tienjarig kind, ook al is het uitverkozen door de heer Jehova zelf moet op een woensdagmiddag met vriendinnekes en met de poppemiekes spelen. Het geeft geen pas om zo'n jongske met in de ene hand"de wachttoren" en in de andere een notitieboekske het woord Gods te laten verkondigen. Ne mens zou er atheist door worden. Jahweh moest zo'n moeders verdoemen al was 't maar in de naam en met hulp van Belzebub. Tegen een lijnbus lopen zou al genoeg zijn..... Vroeger mocht ge die mensen nog natgieten.!
De volgende bezoeker was de wijkagent: een uitermate aimable exemplaar van het plaatselijk politiekorps en een kwartspie van het vierkoppig wijkagentenkorps. Gasten, het moet gezegd en weer au contrairie met uitspraken van hun politiek opperhoofd, een afdeling waar ge mee van pad kunt en waar ge staat kunt op maken. De uitzonderingen die de regel bevestigen zeg maar. De wijkagent beloofde regelmatig langs te komen want van horen zeggen schijnt de locatie waar mijn vriend, den Brabbes en zijn onroerende goederen zich bevinden niet zonder gevaar te zijn: rondflitsende spitsmuizen en aanverwante tuinkabouters die in ware Miami Vice-stijl verkeerd geparkeerde velos, trottinetten en ander rijdend ongerief en de eigenaars ervan, ambeteren en dreigen met de toorn van Jahweh, in dit geval zijn plaatsvervanger de procureur des konings.
Om een passend slot aan zijn eerste dag in zijn nieuwe straat te breien besloot mijn vriend om nog een bezoek te brengen aan de aldaar gevestigde middenstand. Wie kon hij beter een goeiendag gaan zeggen dan een plaatselijke horecazaak. Hij werd er met de nodige egards ontvangen en er ontspon zich een meer dan aangenaam gesprek tussen den Brabbes en de charmante dame achter het buffet. Gesprek dat een abrupt einde nam toen een ook aanwezige hollander plots interrupteerde met de mededeling dat hij geen eurocentjes genoeg had om de twee bestelde kippenborsten en de bijhorende patat met mayonaise en berenpoot zonder ajuin te betalen..... En of hij kon pinnen??? Alhoewel de horecadame het onstane liquiditeitsprobleem van de hollander op een elegante manier oploste had mijn vriend toch te doen met haar. Hij beloofde om de afgebroken conversatie bij een volgende gelegenheid verder te zetten. Wie weet wordt het nog iets.... --------------------- P.S. Het gerucht dat in Arendonk en nabije negorijen de ronde doet als zou de de lieftallige eega van mijn vriend - in navolging van het bekende gezegde; een nieuw huis, een nieuw kindje - zwanger zijn van een tweeling wenst hij hiermede uitdrukkelijk de kop in te drukken.