Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
25-11-2007
Radio 1 Stories.
"Meer dan een bed..."
Een vriend van mij, de man achter het brabbes-blog "Jef Koffie's trots" was gisteren maandag 26 november te gast bij Fried'l Lesage. Op Radio I, na het middagnieuws, tussen 13.00 en 14.00 uur, praat Fried'l het programma "Stories" aan elkaar. Mijne vriend mocht het daar komen uitleggen.
(klik op de leuke snoet van "Fried'l" en daarna op "beluister de jongste uitzending" klik daarna op "naar de radiospeler" en schuif met de tijdsband naar "13:00"
Stories maandag 26.11.2007
Staf woont in Arendonk, vlak naast de oude legerkazerne. Enkele jaren geleden wilde de gemeente de kazerne ombouwen tot een opvangcentrum voor vluchtelingen. Staf protesteerde erg hevig. Volgens sommige buren was hij ronduit racistisch. Het opvangcentrum is er uiteindelijk gekomen. En Staf werd er uiteindelijk vrijwilliger.
Aanleiding is de uitgave van het boek "Meer dan een bed" over twintig jaar opvang van asielzoekers. Daarin zijn een zeventiental gesprekken opgenomen van mensen die op de een of andere manier betrokken zijn geraakt met het vluchtelingprobleem.
Mijne vriend, den Brabbes dus, vertelde daarin zijn eigen verhaal: de evolutie "van Vechter tot Vrijwilliger". Op maandagmiddag kwam hij dat verhaal toelichten op Radio 1.
Luisteren naar Fried'l dus....
Het boek "Meer dan een bed" is een uitgave van de "uitgeverij Epo" en kan in de boekhandel besteld worden onder vermelding van ISBN 978-90 6445 467-7
Een vriend van mij heeft een schitterende carriëre gemaakt in de vleesverwerkende industrie. Van kleine uitbener heeft hij zich in de loop der jaren opgewerkt tot een vakkundige slager die met de ogen dicht, varkens en kalveren vierendeelde en in worstjes liet veranderen. Om een per ongeluk doodgereden reebok of een gestroopte haas in de fijnste wildpaté te veranderen draaide hij zijn hand niet om. Hij was een charcutier in hart en nieren.....
Mijn vriend is sinds zijn pensionering, nu een paar jaren geleden, in de vleessektor gebleven. Op vrijwillige basis zeult hij, tesamen met drie collegas, netjes met kepi, in een keurige grijze overjas en witte handschoenen, met lijkkisten. Afhankelijk van de laatste wil van de dooie mens levert hij kist met inhoud af op de plaatselijke begraafplaats of in het crematorium.
Middenstanders- en kruideniersbloed kruipt waar het niet lopen kan: steeds op zoek naar een lonende bijverdienste. Groot was dan ook zijn blijdschap toen mijn vriend in het vakblad voor doodgravers, de personeelsadvertentie zag staan van de stad Kortrijk. De plaatselijke burgemeester - een van de corryfeeën van de vlaamsche christen democratie - is voor zijn nieuw op te richten crematorium op zoek naar een ervaren uitbeender annex tandentrekker. Burgemeester Declerck - om deze lichtende ster aan het democratisch firmament gaat het - is ten zeerste bezorgd om de uitstoot van loskomend kwik bij de verbranding van lijken en hun nog aanwezige tanden. Kwik is een van de bestanddelen in de amalgaamvullingen van rottende tanden. Aan het feit dat het kwik reeds bij leven kan weglekken uit de gerepareerde kiezen gaat de Kortrijkzaanse burgemeester gemakshalve voorbij. Hij wil de tanden van zijn dode medeparochianen gaan trekken vooraleer zij de oven en daarna de schouw ingaan.
Los van de vraag wat de impact van een opgestookt vals gebit op het milieu is, los van wat het aandeel zou zijn van crematoriumschouwen aan de dagelijkse rotzooi die de lucht wordt ingeblazen, roept de oproep om tanden te trekken bij dooi mensen, herinneringen op aan onzalige bruine tijden uit de vorige eeuw. .... Waar zullen ze in Kortrijk bijvoorbeeld met de gouden vullingen blijven ???
Dit alles indachtig heeft mijn vriend zijn reeds geschreven sollicitatiebrief aan meneer Declerck kapot gescheurd en zijn beenhouwersgerief terug in de schuif gelegd. .... en blijft hij ijverig verder zeulen met kisten en daarin dooie mensen, keurig in het pak en in het bezit van hun valse tanden !!!
Requiem cantin pace.... Ten hemel begeleiden U de engelen.
Arendonk is een schattige gemeente in het noordoosten van de provincie Antwerpen, weggeplakt tegen de nederlandse grens. In een desperaat ogenblik, veroorzaakt door voorbijflitsende hollandse nummerplaten, vragen we ons weleens vertwijfeld af waarom ze ons niet weggeplakt hebben tegen de grens van Cambodja of tegen die van Azerbeidsjan. Met die van Noord-Kirgizië hadden we ook nog kunnen leven.
Arendonk telt zo'n 13.000 inwoners waarvan een dikke 1.200 nederlanders en nog zo'n 250 andere asielzoekers. Die dikke twaalfhonderd nederlanders - aangevuld met wat landgenoten uit de villawijken van Oud-Turnhout, Ravels, Poppel en andere negorijen uit de Kempen - vonden het nodig om een eigen kluppie op te richten; de NVVA, "de Nederlands - Vlaamse vereniging Arendonk, Kempen en omstreken". Dat hadden ze afgekeken van de hollandse boeren die kort na de tweede wereldoorlog naar Brazilië emigreerden en daar "Hollambra I" en "Hollambra II" oprichtten. Sociale woonwijken en ghettos voor hun eigen volk in Sao Paulo en omgeving. Met geschilderde klompjes op de voetpaden en gekleurde molentjes voor hun ramen zonder gordijnen. ...Ver van huis en vol miserie.! De NVVA heeft zich sinds kort aangesloten bij het bloeiende culturele leven in Arendonk en is lid geworden van de plaatselijke Cultuurraad. Die raad herbergt een bonte waaier aan verenigingen: zangkoren, muziekmaatschappijen, portrettentrekkers, verzamelaars van oud oost-duits ijzer, schlemielige buurten, schoolgemeenschappen, gepensioneerdenbonden, vrouwen- en ventenorganisaties, ... ge noemt het maar op. Allen promoten zij op hun manier hun eigen club en dragen zo bij tot een bont allegaartje van sociale en culturele verscheidenheid waar de doorsnee Arendonkenaar plezier aan beleeft...
De "Nederlandsch - vlaamsche enzoverder..." is dus sind kort ook lid. Dixit de voorzitter zijn ze al met 65 leden: 45 hollanders en 20 vlamingen (tot wat een overdadig gebruik van "jonge Bokma" op korte tijd kan leiden. nvdr.) wat kan tellen op een totaal van twaalfhonderd en die van de omstreken niet inbegrepen.
De klup nvva, in de persoon van haar voorzitter - overigens een aimable manspersoon vergezeld van een stropdas - kwam op de laatstgehouden vergadering smeken om projectsubsidies. Zij hadden nood aan financiën voor postzegels, copierpapier, advertenties, enveloppes, benzine voor bedrijfsvoertuigen, ....
...Die bonte waaier aan verenigingen: zangkoren, muziekmaatschappijen, portrettentrekkers, verzamelaars van oud oost-duits ijzer, schlemielige buurten, schoolgemeenschappen, gepensioneerdenbonden, vrouwen- en ventenorganisaties, ....hebben allemaal een gebrek aan financiën. Maar die verenigingen gaan dan wafels verkopen, mosselen souperen, ghühwein serveren, een tornooike organiseren, teljoren likken ....maar neen, onze hollandse vrienden van den NvvA die doen dat niet, die gaan subsidies aanvragen, in beschaafd vlaamsch: geld lospeuteren bij die "belskes", die snappen dat toch niet.
Prijst en looft het gezond verstand van de Arendonkenaar: "de Nederlandse vlaamse vereniging" kreeg de wind van voren en geen centen. Enigszins verbouwereerd om zoveel pretentie maar unaniem werd besloten om de "geëxporteerde onderdanen uit Beatrijs' souvereine staat" nikske toe te kennen. De NVVA, bij monde van haar voorzitter snapte er nikske van.!!!!
Laat ze eerst maar een keertje op een fatsoenlijke manier integreren en deelnemen aan het Arendonkse verenigingsleven; smoutebollen, poffertjes, kaaskroketten of beschuit met muisjes verkopen kan daarbij helpen. Voor een vervanger van jullie "Heineken of Grolsch" zorgen we zelf wel.
(programma met de hoogverheven doelstellingen van de "eN.Ve.Ve.lange Aa.")
