Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
04-07-2008
het wielermonument.
Een wielermonument erbij.
Vandaag de vierde juli in het jaar des heren tweeduizend en acht is "de koers" aangekomen. Precies zestien jaar nadat de eerste vraag om een fietspad de pupiter van het gemeentebestuur van Arendonk bereikte ligt het velopad er. Tenminste gedeeltelijk: het gevaarlijkste stuk, op en aan weerskanten van de hoge brug V blijft levensgevaarlijk. Vol kotters, bulten en afgescheurde flappen. We gaan daar vandaag niet over zeveren. We gaan feesten.
Opdat iedereen zou weten waar het nieuwe fietspad begint en met het oog op mogelijke bijkomende lucratieve aanbestedingen heeft de aannemer bij het begin van de Grensstraat een monumentaal monument opgericht. Zoiets als in Antwerpen bij de ingang van de Chinese wijk; daar staan ook twee draken. Ons momument is opgetrokken in oerdegelijke Kempische bakstenen en versierd met onderdelen van een koersvelo. Veel moeite om die onderdelen te vinden heeft de aannemer niet gehad. Tijdens het graven van de grachten stootte de kraanman op de restanten van een koersfiets... ne zadel, ne koersgiedon en een wiel zonder tuben.
Die koersvelo moet nog van Rik Van Steenbergen geweest zijn. Want in tegenstelling tot die andere beroemde vlaming, Jehannes van Eyck, waar Arendonkse slimmerikken al meer dan 50 jaar stampij over maken en gebakken lucht over verkopen is "Rik I" wel honderd percent van Arendonk. Die heeft nog over de Grens gekoerst en achter de miekes aan gezeten.
Die restanten heeft "den Huib" dus kunstzinnig verwerkt in twee pakken kempische bakstenen. Een formicaplaat met een schone tekst erop en klaar was Kees.
Ik durf wedden dat onze sympathieke schepen van openbare werken de krop in de keel zal krijgen en bij de oplevering van ons nieuwe velopad niet enkel de mannen met een plastron zal gedenken maar ook het werkvolk een goei pint zal trakteren. Hij is per slot van rekening toch het plaatselijke boegbeeld van "de partaai van de kleine waarkmens". Daarna kan hij met zijn ploeg aan het werk om de achterliggende straten op de Grens te fatsoeneren, de Poederstraat op kop. Daar gaat de plastiekboer hem dan weer dankbaar voor zijn.... 't Zal nooit ophouden met lof en glorie. ... De sjerp kan hem de volgende keer niet meer ontglippen, desnoods breien we d'r ene voor hem !!!
Dezer dagen gaan Arendonkse middenstanders het gevecht aan met Wijnegem Shoppingcenter en de Antwaarpse Meir. ...Ze hebben een "braaderieje" ingericht. Elke snuggere zelfstandige weet dat er begin juli weer een soldenperiode aanbreekt. Korsetten, breipriemen, volleybalshortjes, plastieke emmers en behangpapier, oranje soutiens en ander demodé winkelgoed dat om wat voor reden de andere kant van de toonbank niet heeft gehaald mag dan in de maag van de koopjesjagers gefrot worden. Korting tegen 30, 50, zelfs 70 percent. Waarop heb ik me eigenlijk altijd afgevraagd, maar dit terzijde.
Voor sommige creatievelingen onder de landelijke kruideniersbonden begint zo'n soldenperiode niet vroeg genoeg: tienduizenden potentiele klanten zitten dan al met hun kroost en huisdieren op het één of ander Canarisch strand, hangen te lummelen in de "dominicaanse" of zijn zinnens de laatste nieuwe digibox bij Belgacom aan te schaffen. Weg is dan het vacantiegeld en de aangelegde reserves voor een afgeprijsd lingeriesetje of een tangaatje met oranje leeuwkesmotief op de voorkant.
"We richten een braderij in, dat doen ze in Gent, Steenokkerzeel en in Ganshoren ook" was het veelgehoorde argument van de plaatselijke bond in hun ijver om vroeger te solderen dan wettelijk is toegelaten. Zodoende werden er een tiental gele reuzenballons en een honderdtal assorti-blauwe aangekocht en werden de winkel- tevens hoofdstraten van Arendonk in de stadskleuren opgefleurd. Ondertussen zijn we enkele dagen verder en hangen de blauwe ballonnekes die als een krans om de gele zijn gedrapeerd er als verlepte geraniums bij. Zij wachten op een nieuwe spuit helium om hun ballonnenleven te kunnen rekken tot de echte solden eraan komt. ...dan gaan ook de ballonnen in de afprijzing.
Volgens de "Dikke van Dale", "Wikipedia", en "de dikke Larousse" is een braderie een organisatie waarop het gezamelijk gild van plaatselijke middenstanders activiteiten ontplooit waar de beide kanten van de kassa, -verkoper, kijker, koper, passant- beter wordt. Iedereen wordt veronderstelt mee te doen: witgoedverkopers, bloemisterijkes, gazetten- en toebaksblaaikesverkopers, staminees, sokken- schoenen- ceedekesboeren, pizza- en Kebab- en lange worstententen. Een braderij wordt tevens veelal ondersteund door gemeentediensten, brandweer en andere ongelukkenvoorkomers en men vindt er Indiaanse truienverkopers, springkastelen, en verlorengelopen verkondigers van Jehova's woord. In de tijd voor de verkiezingen wordt ge zelfs lastig gevallen door ambitieuse polletiekers. Zelfs de plaatselijke komieken en zelfverklaarde lolbroeken zoals " het Benneke" en de "2 Charels" ontbreken dan niet. Eén grote berg lol dus.!
Kortom een "Braderij" is een volksgebeuren, een ontmoetingsplaats voor een gezellige babbel, een goedgetapte Blonde Leffe, een verse kom legumensoep zonder vreemde ingredienten en als 't kan een voetbaltruike van Club Brugge voor uw kleinzoons als ze niet voor den Anderlecht supporteren. Een volksgebeuren dus, en geen uitstalling van een tiental rekken met daarboven een paraplu.
...Ne mens moet natuurlijk uitkomen voor zijne boterham en zorgen dat zijn bloeikes te eten hebben ; zo ook dus het middenstandersheir dat "selbstverstandlich" uitbundig mag zwaaien met hun ballonnenassortiment. Voor mij niet gelaten maar mag onze Jules dan na zijn uren het gras gaan afmaaien bij tante Irma, onze Charel de gevel gaan schilderen bij Roza van Dolf van ons Gerda. Ik bedoen maaien en verven in 't zwart hé.? Magda,nee damagnie. Ook nie als tante Irma of tante Gerda kwaai knieën hebben. Dus lang voor het begin van de koopjesperiode onder het mom van een soort pensenkermis of een tellorenlekkersweek onder de prijs duikelen mag ook niet. Waarom geen heel jaar solden aan 30, 50, of 70 percent korting? Of dreigen dan de uitdrijvingen, de sociale drama's en deurwaarderscamions.
Of gaan er weer slimmerikken onder de advokatuur opstaan die ook hieraan een mouw gaan passen. Misschien kunnen we dat een van de volgende weken wel eens lezen in " 't klein reklaamblaaike van Arendonk", ge weet wel da boekske met al z'n klein annonskes, uitslagen van den tombola en de datum wanneer het gemeenteraad en Vraai-kermis is.
Zo nauwkeurig als een maanlanding zo perfect is de timing van ons nieuw velopad. Precies zoals gepland op tijd af. Vrijdag a.s. de 20ste, kan onze "heer schepene van openbare werken" op een geleende velo kruipen en plechtig het fietspad inrijden. 't Is voor hem te hopen dat de zon schijnt, dan schijnt ze voor ons ook.
Buiten een hoop ongemakken, veroorzaakt door buitenstaanders en buitenlanders, is onze buurt de hele operatie van fietspaden, grachten, muurkes metsen, asfalteren en riolen leggen, goed doorgekomen.
Dat hebben we vooral te danken aan het werkvolk van de firma Huybreghts. De kraanmannen, chauffeurs, metsers, riolenleggers, ploegbazen, klinkerleggers.... ge noemt ze maar op. Allemaal hebben ze hun best gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Bedankt "mannen van den Huib"; ge hebt dat geweldig gedaan. En zoals beloofd: we drinken er daar nog enen op. (eerst nog een paar sponsors zoeken... vader Huybreghts misschien ????)
Omdat we van elk personeelslid geen fotooke kunnen plaatsen hebben we de knapste en de prontste voor de lens gehaald. Hij is de verpersoonlijking van de goei relatie die we hadden met de wegenbouwers. Een probleemke en 't werd opgelost.
Nog eens bedankt mannen en als we konden gaven we elk opritje, elk schoorke de naam van één van jullie: het Dannybruggeske, het Ericschoorke, het Hermanopritje,het Rafpaadje, waarom niet het Bartpoortje.... Misschien bouwen we voor jullie wel een monument. Jullie zijn degenen die het verdiend hebben.
...Een vriend kan ik hem niet "dadelijk" noemen. Eerder een vervelend soort schurft. Anoniem en ongepast reageren op andermans miserie, bekommernissen en medeleven. Dat is den "Ben". Benneke huist of beter "hokt" in Arendonk, duikt op en verdwijnt dan weer gelijk een veredelde mestkever en is een voorbijgaande en te verwaarlozen luis op - niet in - andermans pels.
Om "Ben van Arendonk" toch een plezier te doen: hierboven de enigste beschikbare foto die ik van hem had.
....Nu content Ben ,of kiest ge voor onderstaand prentje dat ik kreeg van uw collega-kever?
....Plat? Flauw?... Nee Benneke, soort zoekt soort: dus in één woord: Vuilnis !
Met zo'n zes koppels, allemaal volk dat gepensioneerd is of er tegenaan hikt, gaan we 's zondags fietsen. Dat wil zeggen: we zoeken de kortste weg naar ons stamcafé. Bij een Blonde Leffe, een Gerolsteiner of een witte wijn voeren we dan "intelligente (!) en intellectuele (!) gesprekken over de schrijfsels van Robeer Stevaert, over Honoré De Balzac en over die zwarte en die rosse van K3. Ge ziet we zijn bij de tijd. We hebben alles op een rijtje. We voelen ons gelukkig en we voelen ons gezond.
Een maand of vier geleden begon de Lode, een van ons maten, 's morgens en 's avonds te hoesten en te kuchen. Ge moest eens naar den doktoor gaan, zei zijn vrouw. Na een hele tijd aandringen ging Lode naar den doktoor. Vandaar naar de specialist, vandaar naar de dienst Radiologie en toen heel veel onderzoeken. Na drie dagen wist de Lode dat hij 2 plekken op zijn longen had. En nog geen eens zo'n goeie ook niet. Binnen het uur wisten de ander vijf koppels af van de kwaai gezwellen op de longen van de Lode. Hoe kon dat toch gebeuren: ... We hadden toch alles op een rijtje? We waren toch gelukkig? We voelden ons toch gezond? We werden er stillekens van. En de gesprekken gingen niet meer over de boekskes van de Stief, en die rosse van K3 die kon ons wat. We begonnen ons ongerust te voelen en 't begon bij ons ook zeer te doen.
De Lode zit nu midden in een chemotherapie van zo'n 18 weken. Zijn bloed is goed, er zijn geen uitzaaiingen, hij is niet mottig en de plekken worden kleiner. Als we hem tegenkomen dan vragen we hoe het er mee is. Prima zegt ie dan. En we geloven hem. 't Is nogal nen taaie. En toch zijn we ongerust en bang geworden.
********************
Bovenstaand artikeltje schreven we drie jaar geleden op 15 mei 2005. Gisterennamiddag is de Lode zachtjes ingeslapen; zijn nauwste familie was bij hem. Dag Louis, ge laat ons ontredderd achter jongen... Rust gij nu maar, ge hebt het verdiend.
Al tjoepend en vingerend op Google, Wikipeda, Yahoo, Skynet...en met een scheef oog naar buitenkijkend naar de neervallende regen kwam ik op 14.04.2005 een groen gekleurde site tegen: "Computeren voor senioren." 't Was het Seniorennet.
..."Seniorennet"; hét idee kwam van een slimme puber die vond dat zijn bomma aan de lompe kant was wat betreft computeren. Eerst leerde hij haar "azerty" tiepen met twee vingers, daarna F1, F3, Ctrl-Alt en Delete, en bomma was vertrokken. Samen met oma gingen ze met z'n duizenden op reis langs powerpointjes, mailgroepjes, Shift Lock en Pagedown, blote tietjes, moppen al dan niet vulgair verteld, chatboxen, de lievelingshondjes en poesjes...
Zo'n drie jaar later is de Seniorenclub rond le president-fondateur Pascal wereldberoemd vanaf Bachten de Kuppe tot in Heerhugowaard met uitschieters in La douce France en enkele negorijen in Benidorm en Portugal. Ook een uitgeweken keverbakker in Thailand bezoekt regelmatig in vertwijfeling het bewuste SenNet op zoek naar in de Kempen achtergebleven collega-misdienaars en zielsverwante blaaikesboeren.
Seniorennet is een pracht van een uitvinding voor vele duizenden mensen en in tegenstelling tot de oorspronkelijke opzet, zowel voor ouderen als voor jongeren. ....Twee van mijn kleinkinderen hebben zich vol overgave op de senioren-chatbox gestort en versieren daar a volonté en tot wederzijdse voldoening complete verdiepingen van bejaardentehuizen. !!!
Een van de toppers van het seniorennet zijn de Blogs. Drie jaar na de start zijn er meer dan 17.000 die bezocht werden door zo'n 58 miljoen bezoekers. Hoeveel er van die 17-duizend daadwerkelijk actief geweest zijn is van achter mijn "Dell" niet te achterhalen. Het zal wel zijn zoals "Ons Heer" in een onbewaakt moment uitkraamde: "velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren". Onwillekeurig moet ik dan denken aan de bloggeskes van de Nero, van de Lukskes, de probeersels van de klas van juffrouw Kristelleke, Okrablogs, de holtorren, en van zelfstandigen zoals Douwe Egberts, ik vergat bijna den douwen. Allemaal leuk geprobeerd, maar veel geblaat om weinig wol. Over het niveau van de anderen wil ik het niet hebben: dat zal wel net zo hoog of zo laag zijn als "Jef Koffie's trots"; 't is maar hoe ge het bekijkt. Wel zaten er in die drie jaar blogs tussen om vingers en tenen bij af te likken: "Titipoes, Pedro, de gazet van de Raa, Rasp, het vuurpeloton,... ik vergeet er een hoop zoals de Mus, de Milo, mijn dikke vriendin Ria... Het zij me vergeven.
De bedoeling van een blog is gelezen te worden. Als een blog veel gelezen wordt dan belandt het onvermijdelijk in de toptien van de meest populaire weblogs. En dat is wat nogal wat mensen verontrust. De huidige top-3 wordt aangevoerd door een blog dat het heeft over ziekzijn, eentje dat gespecialiseerd is in blote tieten en wiebelende konten en een derde dat de spreekbuis en het partaaiblaaike is van een donkerbruine vlaamse partij die ik niet met naam wens te noemen. Ik kan er inkomen dat er mensen van onze ouderdom geinteresseerd zijn in de lektuur van allerhande kwalen en ongemakken, dat wij ons senioren, dagdagelijks met z'n duizenden vergapen op blote opwippende borsten daar kan ik ook nog inkomen: - wat ge thuis moet missen, moet ge bij de geburen gaan halen -. Maar om ons - en we spreken in het meervoud - iedere dag opnieuw te verlagen om te surfen naar een donkerbruin blog dat haat, onvrede en separatisme hoog in het vaandel voert zou ons tot nadenken moeten stemmen. Zijn we echt met z'n allen zo laag gezakt dat supporteren voor een blog dat de spreekbuis is van een partij die kapt en hakt op alles wat niet tot het "eigen volk" behoort tot onze dagelijkse bezigheden is gaan behoren? "Hoe heet dat blog eigenlijk" hoor ik sommigen vragen. ... Dat zoekt ge zelf maar uit: ik maak geen reklame voor mestkevers.
Zulke rotzooi rijdt er dus aan de leiding van de populairste seniorenblogs. Eigenlijk wil ik bij zo'n club van seniorenblogs niet behoren, eigenlijk wil ik niet vereenzelvigd worden met bejaarden die bij volle verstand supporteren en sympathiseren voor dat bruine gedachtegoed.
Na overleg met mijne maat den "Brabbes" vind ik het dan ook hoog tijd om daar tegen te reageren. Ge kunt dat doen op verschillende manieren. Ieder moet dat uitmaken voor zichzelf. Wij gaan dat doen door er, al was het maar in afwachting van beter en meer verdraagzamer tijden, den blok op te leggen.
Allemaal bedankt voor het lezen van "Jef Koffie's trots", voor de reacties en tot we elkaar een keertje tegenkomen bij een "Blonde Leffe".
Welkom in "de Rode Del"... een enclave van etnische hollanders in de "Heerlijkheid" Arendonk.
Kent U Soweto in de buurt van Johannesburg? de bidonvilles in de rand van Parijs? ooit in Charleroi gaan winkelen? de sloppenwijken van Sao Paulo bezocht?...
....In 1872 kocht ene Marchais, een Parijse ingenieur, een paar honderd hectares onontgonnen moeras- en heidegebied ten noorden van het pas gegraven kanaal Dessel-Schoten. Tegen het schepencollege van Arendonk vertelde hij dat er een mestfabriek zou komen, maar de deugniet wou er dynamiet gaan produceren. Hij had de formules van Alfred Nobel in zijn binnenzakken zitten. Mest werd er nooit verwerkt; dynamiet daarentegen wel. Tot in 1964 draaide de fabriek op volle toeren met tussendoor een paar ontploffingen en wat dooi mensen.
Toen de "Societé Poudreries d'Arendonck" op de fles ging werd het hele gebied opgesplitst in twee delen: Het part met de fabriekshallen kwam in handen van de jongste bediende van de "Societé..." die al commerce voor zijn eigen deed onder de uren van zijn toen nog niet failliete baas. Hij zou een van de grootste plastiekboeren worden in het uitdeinende universum. Het tweede gedeelte, een natuurgebied met bronnekes, vijvers, wilde varkens en her en der een verlaten munitiebunker werd ingepalmd door overijverige en malafiede immo-makelaars. Zij verkavelden het hele terrein in zo'n 350 percelen en begonnen te verkopen; vooral aan hollanders wiens pelgrimage naar het zoete zuiden was ingezet. Om de verkaveling enige goodwill mee te geven werden de tussenliggende paden genoemd naar nog levende Arendonkse prominenten: Burgemeester Maeslaan, Mijnheer Pottiedreef, Jan Van Poppelboulevaar, Henderiek Meeuwsavenue.... De gronden werden verkaveld en verkocht als weekendverblijven, sommigen legaal weer andere compleet illegaal.
Van de 350 percelen zijn er nu zo'n 150 waarop een bouwwerk staat; tenminste als men een groot deel van die koters met enige zin voor humor en veel overdrijving bouwwerk kan noemen. Van die honderdvijftig is de meerderheid rijp voor de sloop: Op de Fillipijnen worden zulke krotten aan het oog van passerende toeristen onttrokken, in Peking platgewalst door buldozers... Niet hier: scheefgezakte caravans onder het mos, zinken en plastieken afdaken, tot woonhuizen omgebouwde bunkers, zesvoetscontainers,... alles werd of wordt er aangesleept om het restant aan natuur naar de bliksem te helpen. Tussen al die rotzooi liggen onbebouwde percelen afgezet gelijk de krijgsgevangenenkampen in Szrebrenitza; veel pinnekesdraad, verroest hekwerk van den "Heras", golfplaten, smeerlapperij in grachten en beken.
Een grote meerderheid van de huidige populatie bestaat uit allochtone noorderburen die tijdelijk, permanent, in weekends of als ze ruzie met hun buren hebben, de Rode Del bevolken. Medemensen uit Zwolle, Leeuwarden, Den Haag,... die een keer of drie per jaar tegen hun achterblijvende parochiegemeenschap in de Bijlmermeer zeggen dat ze op "fakantie" gaan naar de Dominikaanse, Suriname of Benidorm maar steevast hun sokken, onderboksen en de rest van hunne vuile was komen uitspoelen in de Arendonkse natuurgebieden. In de Rode Del wonen onder andere "de Johnnies met de gouden handjes" en de "Marina's met de vergulde kutjes", kampvolk dat met achterlating van veel caféschulden na verloop van tijd op de plaatselijke appartementen van het ocmw terecht komt om daar de zaak te verzieken en belastingsgeld op te souperen. Asielzoekers met een officieel paspoort. ...Er werd lange tijd gedacht dat de populatie aan wilde varkens in Vlaanderen was uitgestorven: In Arendonk zijn ze nooit weggeweest. ----------------- Om de tractaties met Blonde Leffes aan mijn persoon veilig te stellen wil ik benadrukken dat er in de Rode Del ook pront volk woont, in pronte huizen, met een pront tuintje, een pronte vrouw en pronte kindjes. Zelfs pronte Noorderburen waarvan ik er 2 ken uit Reusel, 2 uit Bladel, 2 uit Hapert, 2 uit Duizel, 2 uit Netersel, 1 uit Hoge en 1 uit Lage Mierde en 2 uit Schiermonniksoog of Broeksterwoude, van die laatste 2 ben ik niet zeker. Hun hond en hun poesjes zijn ook het bekijken waard evenals de overgordijnen aan hun ramen, ... Spijtig genoeg moet hun poesje binnenblijven; allé bij de meesten toch.!!
Ik begeef me nu naar mijn stamkroeg ter streke Brug IV alwaar ik van al diegenen die zich niet aangesproken voelen een tournées generale in dank zal aanvaarden. Gelieve in de rij te blijven staan en niet voor te kruipen.!!!
Een vriend van mij is in een diepe depressie gesukkeld....
Zo'n 35 jaar geleden verwierf een (nederlandse) vriend van mij van zijn schoonvader-agrariër enkele bunders landbouwgrond in eigendom. Hij had daar grote plannen mee. Via connecties die het systeem van de kolchozen genegen waren werd een deel ingekleurd als bouwzone - weliswaar zonevreemd. De rest zou dienen om have en goed te voorzien van patatten, bieten en carootjes.. Peëen zegt de simpele Arendonkenaar.
Met de hulp van paardenmest, varkenszeik en kiekenstront verdeeld en uitgespreid op de akkers door bereidwillige hollanders en andere illegale allochtonen werden de verkregen gronden productierijp gemaakt.
Tussen huis en akkerlanden werden er koters opgetrokken waarin ganzen, eenden, ezels, schapen, geiten en kiekens naar hartelust konden ronddalken en weg en weer scharrelen. Met de opbrengst van de kiekens ging hij de hort op: naar bevriende en gelijkgestemde zielen: Zo leverde hij eitjes bij de plaatselijke toebaksblaaikesboer in ruil voor een vervallen Ché of een Playboy die handig verscholen zaten achter de Libelle en de overschotten van "Kerk en Leven". Als er nog eikes overschoten dan waren deze bestemd voor de lokale apothekersassistente. Over de tegenprestatie voor de geleverde eieren is mijn vriend vaag en redelijk dubbelzinnig. Enkel de assistente, mijn vriend en hun gemeenschappelijke biechtvader hebben kennis van hun - durf ik hopen - frivole ruilhandel.
Deze week kwam aan het licht dat mijn vriend zijn trouwe klanten meer dan waarschijnlijk een dioxinevergiftiging heeft aangesmeerd. Zijn kiekens beschikken namelijk over een loopren van enkele ares zwaar vergiftigde gronden. Zij hebben hun scharrelgebied omgetoverd tot een middelgroot crossterrein met gaten, kuilen en bulten; alles bijeen- en overhoop gescharreld. Die gronden heeft mijn vriend in de loop van jaren noeste arbeid veranderd in een soort van Cambodjaanse killing-fields van omgekomen kiekens, de nek omgewrongen konijnen, doodgeslagen schapen, geaborteerde geiten... Alles een halve meter "moeder Aarde" in. De neerslag van verbrand patattenloof, opgestookte archieven en bankafschriften, en neerdwarrelende plastieken zakken hebben bijgedragen tot een gebied dat de vervuilde sites van "Poudreries Reunies d' Arendonck" - 't Poeierfabriek zeg maar - probleemloos kan evenaren.
Sinds professoren van zijn lievelingsuniversiteit in Brussel de gewone burger de schrik van hun leven hebben bezorgd met verhalen over dioxine-eieren van scharrelkiekens hebben de klanten van mijne vriend massaal afgehaakt. Niettegenstaande hun groene achtergrond, hun gaia-sympathiëen en hun liefde voor derde wereldbananen halen zij hun eieren nu bij ongelukkige batterijkiekens. Hun argument is dat Amnesty International niet over legkiekens gaat.
Mijne vriend is zijn klandizie kwijt: Naast een overschot aan scharreleieren is de levering van zijn "Ché en de Playboy" stopgezet; zijn leesvoer beperkt zich nu tot "de Standaard" en den "Okra", het boekske van de katholieke gepensioneerden. In momenten van diepe vertwijfeling leest hij fragmenten uit "Het verdriet van België". Naderhand schilt hij de patatten en denkt hij na... over de verschrikkingen en leegtes in een mensenleven, wat niet persé het zijne hoeft te zijn.
De plaatselijke apothekersassistente is op zo'n momenten heel nabij in 't diepst van zijn gedachten...
Na mijn vrouw zijn de "bollemiekes" de liefste wijvekes van de hele buurt. De "bollemiekes" is een liefkozend naampje voor een plaatselijk kerkzangkoor en een van mijn meest close vriendinnen is er de leadzangeres van. Buiten het feit dat de populatie van het kerkzangkoor bestaat uit mannekes en vrouwkes van onbepaalde, edoch de uiterste houdbaarheidsdatum naderende leeftijd wil ik over de samenstelling van deze fiere vlaamse kerkzangers niet veel kwijt. Ik kan U wel verzekeren dat ons Heer nog steeds zijn getal heeft, zoals men dat in goed vlaams zegt.
Eigenlijk zijn "de bollemiekes" een populaire omschrijving voor de naam waarmee ze destijds - kort na de tweede wereldoorlog en in volle schoolstrijd - door de toenmalige parochieherder, Ref. Dom. pastoor Wilhelm Van Bree, werden benoemd: "Profaan genootschap ter bevordering van de eeuwigdurende muzikale lofuitingen aan Mamma Rosa". Bij deze naamgeving werd de pastoor gesteund door zijn trouwe meid Lewis die ook een woordje latijn sprak en op de pastorij de broek droeg.
Tijdens een intieme tête à tête tussen het overschot aan rioolbuizen in onze nieuwe straat vertelde mijn close vriendin over de pijn die ik de leden van de "bollemiekes" had aangedaan. Ik had het repertoire van het zangkoor als te eenzijdig omschreven en voorgedaan alsof ze alleen het "Ave Maria", het "Ten paradijse geleiden U de engelen" en "Te Lourt op de bergen" konden zingen. Mijn vriendin en met haar de hele schare aan kerkzangers waren diep teleurgesteld in den Brabbes.
Omdat ook ik de ijdele hoop koester om ooit enthousiast toegezongen te worden als ik achterste te voren Gods tempel wordt binnen gedragen, beloofde ik mijn vriendin om werk te maken van een wetenschappelijk verantwoorde rechtzetting; kwestie van de advocatuur voor te blijven. Twee trainingen van het plaatselijk zangkoor heb ik nu al meegemaakt. En inderdaad, buiten het reeds aangehaalde "Ave Maria" en "te Lourt..." zingt de mix van alten, saksen en sopranen een heel werelds repertorium bij elkaar. Niet dat het koor nu direct het kabaal van de Paranoiacs kopieert of Nathalia of Amy Winehouse probeert na te kwelen; ze komen wel in de buurt. Een greep uit hun zangboekje: "Mie katoen kom morgen noen", "Potteke potteke vet, tiende couplet", "O clown", "mijn sari Marijs" en de "wilde boerendochtere". Tevens wagen de bollemiekes zich aan anderstalige songs zoals daar zijn "de internationale","Paradise by the dashboardlight" en "Tulpen uit Amsterdam".
Net voor we onze intieme tête à tête beëindigden wist mijn close vriendin nog te vertellen dat er, onder impuls van een koorlid dat anoniem wenst te blijven, ijverig geoefend wordt op het "Horst Wessellied", "Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein" en "Lili Marleen". Of dit laatste op enige waarheid berust heb ik tot op heden nog niet kunnen achterhalen.
Tegen de tijd dat ik, zoals gezegd, achterste te voren de Kerk wordt binnen gedragen hoop ik dat mijn favoriet koor dat ik liefhebbend en met een groot hart de "bollemiekes" blijf noemen, ook mijn lijflied, "zo ne goeie hebben wij nog niet gehad" op de juiste toon en met de nodige passie ten gehore zullen brengen. Als tegenprestatie zal ik dan, het weze postuum, met een Blonde Leffe trakteren in het parochiecentrum.
...de chirogroep van Kontich achterna op hun oversteek van Italië naar Slovenië.
Het gezin vertrekt wél goed voorbereid: 3 grote reddingshonden... alleen de buskes snapps moeten nog onder hun nek gebonden worden. -------------------------------- Proficiat en veel succes met de kasseien.
(Het gezond verstand heeft hier duidelijk gewonnen.!!!)
Mijnheer Claus is de pijp uit; kunnen we nu terug overgaan tot de orde van de dag.?
900 mensen - de complete literaire elite van Vlaanderen en Holland, aangevuld met wat politiekers op rust - zijn zaterdag nog een goeiendag komen zeggen tegen Hugo Claus die present tekende in de Bourla-schouwburg. Tenminste daar hadden ze zijn kist op een piedestalleke gezet; laat ons hopen met Claus erin.
Na de festiviteiten was het de bedoeling dat den Hugo zou gecremeerd worden en uitgestrooid over de Noordzee. Naar hij zelf hoopteals extra voeding voor de paaigronden van de haring- en sprotbestanden; die hebben het ook moeilijk. Ook zeemeeuwen en andere Jan van Genten zijn dol op mensenas.
Hugo Claus was een schrijver, dichter, regisseur, speksteenkliever en verfkliederaar. Hij kon alles; tenminste dat zei men. Op zijn tiende had hij een aanvaring gehad met een stelleke gehoofdkapte tante-nonnekes: dat zou zijn hele leven pijn doen en hem gefrustreerd hebben. De door de Heer uitverkoren en met zorg geselecteerde zusterkes hadden anno 1939 de jeugd en het leven van Vlaanderens grootste "poeweet" naar de filistijnen geholpen. Voor den Hugo was dat een godsgeschenk: hij kokketeerde daarmee, profiteerde ervan en gebruikte het als de basis en de voedingsbodem voor zijn werken.
... Nadat de dagelijkse oesters en de rode wijn zijn strot uitkwamen vond hij het tijd om er een einde aan te maken. Pillekes? een spuit? een dik zeel? een giletmeske? De familie wenst daarover geen uitspraken te doen. So be it. Ik kan daar makkelijk mee leven.
Hugo Claus was onze grootste dichter, grootste poët, schrijver, .... de loftuitingen deden de geluidsboxen van radios scheuren en beeldbuizen van teevees ontploffen. Droefnis alom. Maar wie was Claus? Een simpel burgermanneke die ook een hoop vrouwvolk (Elly, Kitty, Silviaake, ...) moest verslijten en uitproberen voor hij zijn echte madam vond? Vanachter op een brommerke bij Sylvia Christel?, fanatiek op zoek naar blote tieten?, zonen die vragen: wie is mijn papa eigenlijk? wat doet hij? De Claus was een icoon voor de intellectuele elite van Vlaanderen en Nederland. Voor Nederlanders is dat niet moeilijk, maar dit terzijde. Voor de simpele sus in Vlaanderen, gij en ikke dus, uw en mijne buurman, de gewone man in de straat zonder dagelijkse oesters en met alleen maar een schoftzak en de Gazet van Antwerpen, was Hugo Claus een fait divers, een jaarlijks weerkerend krantenartikel, iemand die telkens weer - de goden zijn geprezen - "net niet" een Nobelprijs kreeg toegeworpen. ........... ... Bibliotheken houden statistieken bij: de stedelijke boekerij van een middelgrote Vlaamse stad heeft in 2007 welgeteld 17 keer "Het verdriet van België", Claus' meesterwerk, uitgeleend. Zijn "Oostakkerse gedichten" - één ander meesterwerk - ging 7 maal over de toonbank. "waarschijnlijk verplicht leesvoer voor de vierde humanioraklas van het atheneum" zuchtte de hoofdbibliothecaris... "Geen kat die Claus leest" zei het hoofd. "Tot vorige week niemand die dit jaar naar een boekske van Claus gevraagd heeft..."
.... Hopelijk beleven de haring- en sprotbestanden in de Noordzee een hoogdag!!!
Een vriend van mij heeft een moslimbroeder onder zijn kennissen. Een fanatieke supporter van Allah en Mohammed en van het boekske waar de waarheid in staat. De Ko'ran, zegt de moslimbroeder vol ontzag.
De moslimbroeder heet Roeslan en heeft zijn jeugd deels doorgebracht in Tsjetjenië, deels Moskou; beiden een mooie plaats om te vertoeven zegt mijn vriend. Toen Grozny door de Russen werd gebombardeerd liet Roeslan zijn baard groeien, ging vijf keer per dag op zijn knieën op een bidmatje zitten richting Mekka en werd een fanatieke strijder in het Tsjetjeense leger. Hij kweekte een grondige afkeer en minachting tegen alles wat niet met zijn islamitisch geloof overeenstemde.
Zes jaar geleden werd de grond onder zijn moslimvoeten te warm en vluchtte hij met zijn vrouw en twee kinderen weg uit Tsjetjenië. Hij belandde in Duitsland waar hij een half jaar in een opvangtehuis woonde en een half jaar in 't gevang voor deugnieterij. Het ganse verblijf was gratis. Vandaar transfereerde hij naar België. Vijf jaar woont broeder Roeslan nu in Vlaanderen en sinds kort in de buurt van mijne vriend. Van integratie is er geen sprake: zijn vrouw is net niet geboerkaat, ge ziet nog haar ogen, mond en kinnenbak; zijn drie kindjes - eentje is er geboren onder het stelsel van de belgische ziekenkas - dragen camoeflagevestjes en schieten de godganse dag met houten namaakgeweertjes op passanten: "bang bang bang bang...." in het tsjetjeens.
Sinds kort is Roeslan naarstig op zoek naar een tweede vrouw. Volgens het boekwerk waar hij dagdagelijks mee kokketeert mag hij in het totaal vier vrouwen hebben. Dat gaat hem voorlopig te ver. Twee wil hij er ooit mee terug naar Grozny nemen; die ander twee hoopt hij daar te vinden.
Mijn vriend dacht dat Roeslan zottigheid verkocht en hem voor de gek hield; maar nikske daarvan, de moslimbroeder was één en al ernst: hij had zelfs zijn eigen vrouw opgedragen om in haar beperkte vriendinnenkring van eveneens gesluierde sukkels uit te kijken naar een tweede bijzit. Zijn vrouw doet dat. Zij moet van Roeslan. En het staat zo in het heilig boek.
Gevraagd naar zijn beweegredenen zegt de lieftallige moslimbroeder dat de grote Mohammed hem is voorgegaan in zijn zoektocht naar vruchtbare vrouwenbekkens.
De tsjetjeense vrijheidsstrijder wist desgevraagd nog te vertellen dat zijn vrouw zich diep ongelukkig voelt, erg jaloers is, en verschrikkelijk bang voor 's mans represailles bij enig teken van opstandigheid... Allemaal ten onrechte zei de diepgelovige moslimbroeder in naam van het heilig boek.
Jawel, Allah is groot en Mohammed is zijn profeet..... Vier vrouwen voor ene vent: wie is er nu eigenlijk achterlijk?
De jongens- en meisjeschiro van de Voorheide bestaan respectievelijk 55 en 50 jaar. Voor de allochtonen onder de lezers: de Voorheide is een, wat zeg ik, is dé residentiele wijk van Arendonk: zowat het Brasschaat van Antwerpen, het centrum van Arendonk kunt ge dan vergelijken met de Brusselse Marollen of de Zakstraat in het Antwerps schipperskwartier.
Een vijftigjarig bestaan staat normaal gelijk aan een belangrijke onderscheiding, je mag dan koninklijk voor je naam zetten: Koninklijke Sjottersclub den Broekkant bijvoorbeeld, of koninklijke Alcoliekersclub van de Vraai. Het jonge volk op de Voorheide houdt het bescheidener en gaat feesten zonder tralala: d'r komen nog feesten genoeg op ons af: een nieuw gemeentevlag, teljoren uitlikken, de collectieve tatoeage van de Arendonkse gemeenteraadsleden op wiens linkerbil of rechterborst een leeuwke wordt geprikt. (sommige koningsgezinde raadsleden hebben gekozen voor een prince Albert(1).
... In de loop van de voorbije vijfenvijftig jaar kende de plaatselijke jeugdbeweging een denderend en soms woelig verloop: ruzies met de pastoor, nieuw lokalen, dipjes en hoogtepunten... Vele honderden jongens en meiskes beleefden ontelbare uren en dagen plezier aan hun belevenissen bij de plaatselijke Chiro; de kampen in de Limburg, overlevingstochten, mosselfeesten, chirobals,
Ze gaan dat in de loop van 2008 vieren: vooral in eigen omgeving met tussendoor een knipoog naar de rest van de Arendonkse bevolking. Vorige week zaterdagavond zijn ze er aan begonnen: een leuke samenkomst van de huidige leidersploeg, de oud-leiding en sympathisanten bij een Blonde Leffe of een kom koffie. Vooraleer zich in de drank en de herinneringen te storten was er een dankviering in de de parochiekerk. Met een geschiedenis van vijftig jaar valt er wel iets te vieren, te gedenken en te danken.
Om de viering in goede banen te leiden en enige luister mee te geven had de lokale acolietenvereniging het plan opgevat om een soort suisse af te vaardigen: Achter de pupiter van de lector hadden ze ene Carolus Minkukel gezet: een gezette zestiger die op geregelde tijdstippen de verheven woorden "U kunt nu rechtstaan voor...." mocht uitkramen. Hij deed dit met zoveel schwung en enthousiasme dat de kaarsenlichtjes op het altaar spontaan en uit eigen beweging uitdoofden.
Ja,... soms moet ook een jeugdbeweging die iets te vieren heeft, aanpakken wat er komt. Hoe zei de pastoor dat? "Water bij de wijn doen." D'r stond verdorie een waterzuiveringsinstallatie achter de pupiter.
Oh ja...Carolus Minkukel mocht niet naar het feestje komen. Het was per slot van rekening een feestje met stijl. !!! ............... (1) Men kan de gepiercete raadsleden herkennen aan hunne gank. (gank = arendonks voor manier van lopen).
Dinsdagnamiddag overleed hij plotseling: een goeie en unieke vriend... Zomaar, bij een fietstochtje... zonder laatste kwinkslag, zonder afscheid. Jef, we gaan je missen, meer dan we kunnen zeggen.
De "blonde Leffe" gaat vanaf vandaag heel bitter smaken. Vaarwel Jef, het gaat je goed...
Rapper dan voorzien is er een beslissing gevallen in verband met het wipbruggeske van Brug IV. Naar aloude belgische gewoonte is er gekozen voor een Salomonsoordeel, de koe en de geit blijven gespaard, het kapitaal gaat trouwen met de geitenwollen sokken.
...Even recapituleren: Omwille van de commerciële belangen van een betonboer en een handelaar in plastieke buizen zou er een nostalgisch ophaalbruggeske moeten verdwijnen om plaats te maken voor een uit de kluiten gewassen hoge brug over het kanaal Dessel-Schoten. "Het gezond verstand van Arendonk" vond in grote getale dat zulke hoge brug complete onzin was en de groen jongens gingen procederen bij de "Raad van State". Immers, de mussen en de spreeuwen worden gehinderd op hun Europese vogelrichtlijn en geraken niet meer bij hun vogelvriendinnen in Noord-Brabant.
De dienst der scheepvaart, hoogst onzeker over de goede uitkomst van het proces, heeft eieren voor haar geld gekozen en is vorige week gestart met alternatieve proeven, hierin gesteund door de multinationals in kwestie. De regelmatige gebruiker van het velopad naast het kanaal zal ongetwijfeld onderstaande proeven hebben waargenomen: het vlot zou ingezet worden voor directie en kaderleden; kwestie van reeds onderweg te kunnen vergaderen,
de kajak zou moeten dienen voor het gewone voetvolk en bureaumensjes. Bijkomend voordeel in deze laatste oplossing zou zijn dat het personeel uitgeslapen en warm gelopen op de werkvloer zou verschijnen; wat dan weer profijtelijk voor de bazen is.
Het kantoorpersoneel dat vaarangst heeft zal - de goeie oude tijd van na de tweede wereldoorlog in gedachte - overgezet worden gelijk destijds de koeien en de varkens: Een zeel aan hun nek en overzwemmen; hun naaldhakken en maatpakken in een plasticzak achter hen aanslepend.
De echte angsthazen zullen manu militari overgezet worden door ingehuurde poolse gastarbeiders.
....de rest zal ander werk moeten zoeken. Kano's verhuren bijvoorbeeld.
Woensdag ll. is de drieduizendste vluchteling de poort van het Arendonkse asielcentrum gepasseerd. Drieduizend op zes jaar tijd zijn er zo'n 500 per jaar. Voor de overgrote meerderheid een korte episode in hun zoektocht naar een beter leven. Wat dat "beter leven" voor hen ook mag betekenen.
... 14 november 2000: 't Kot was te klein in Arendonk. Minister van integratie Van de Lanotte had uitgevogeld dat er in de voormalige duitse basis gemakkelijk 600 asielzoekers konden opgevangen worden. Die beslissing nam hij tesamen met de aankoop van noodlijdende vakantiecentra van de ziekenkas over heel het land. De aankoop van die vakantiecentra was ingegeven door paniek: elke maand kwamen er zo'n 4.000 nieuwe asielzoekers ons land binnen. De aan- en verkoop van Hengelhoef in de Limburg en Zon en Zee in Westende kostte de belastingbetaler zo'n miljard belse frankskes en staat dik geschreven in het belgische blunderboek. Tot meerdere eer en glorie van de ziekenkas die haar noodlijdende vacantiecentra voor een vette prijs van de hand deed... Erg christelijk voor een katholieke ziekenkas.!!!
In Arendonk was de pijn kort en hevig: in een tijdspanne van een maand kwam de storm op en ging weer liggen: de liefhebbende Olga's gingen verbaal in de clinch met de Aza's, er werd wat over en weer gescholden, de Antwerpse fuhrers van Miss tattoe kwamen met wat stormtroepen en bruin vlaggen het volk ophitsen, vakbondsvolk en andere peace-makers wilden in navolging van John Lennon en Yoko Ono veertien dagen op het marktplein blijven slapen en dat was het dan.
Na een mislukte start op 14 april 2001, te wijten aan het slecht karakter van 2 raadsleden van een minuskuul oppositiepartijke die de laatste tegenstanders opjutte om maar te procederen, ging het opvangcentrum definitief open op 10 september 2001; daags voor het bezoek van twee vliegtuigen aan de Twin Towers in NewYork.
Zes jaar en wat maanden na datum is de 3.000ste vluchteling dus door de grote poort naar binnen gegaan. Hij komt uit Somalië, is 19 jaar volgens de botscanner in Brussel en vervoegt in het centrum de 200 anderen die er momenteel verblijven: mannen, vrouwen, kinderen, alleenstaanden, families... Ze komen van overal: meer dan 100 verschillende nationaliteiten passeerden de revue, de meesten komen uit de vroegere deelstaten van Rusland: Tsjetjenië, Georgië, Oezbekistan en andere Dagestans. Verder Afghanen, Irak- en Iranezen, veel Roma-zigeuners uit Roemenië, Slovakije. Nepalezen en Tibetanen die nooit aan de Olympische spelen in Peking mogen meedoen. Geen Turken of Marokkanen,wel twee Hollanders;...shame on you Maxima.
In die zes jaar werden er zo'n 15 kindjes geboren en stierven er twee bewoners. Van de 3.000 passanten kregen er zo'n dertig (30) een definitieve verblijfsvergunning; 1% van de binnenkomers mag dus in België blijven, de anderen gaan er onherroepelijk "ooit" uit.
...Het Arendonks asielcentrum is uitgegroeid tot een dorp in 't klein. ...Ik zou er alleen niet graag "burgemeester" spelen.
------------------------- ps. het minuskuul oppositiepartijke bestaat niet meer: 50% van het toenmalige ledenbestand t.w. een zanglijster met een scheef koppeke uit het bronsgroen eikenhout resideert momenteel bij de vaandeldragers van de sociale rechtvaardigheid en de verdedigers van de minderbedeelden: hij zit daar en hij zwijgt daar; zou hij zich schamen of is het toch een opportunist? ... Of gewoon een simpele limburger die we, al was het maar uit fatsoen, asiel moeten verlenen? Zeg het mij, rooi vrienden van mij, zeg het mij.!!! ------------------------
Er leefde eens heel lang geleden een boertje werkzaam en tevreden Van weelde was hij niet gewend een spiegel had hij nooit gekend .
Eens toen hij aan het spitten was vond hij een stukje spiegelglas, Hij nam't in zijn vereelde hand 't zat onder 't vuil en onder't zand.
Hij veegde't aan zijn broekspijp af en keek er in, en stond toen paf. Mijn vader zei hij, sapperloot die is al vele jaren dood .
Mijn vader, och die goeie man hij is het en hij kijkt me an . Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak bekeek het thuis op zijn gemak.
En hij begon te overleggen wat zijn vrouw ervan zou zeggen, Ze was wat bazig zijn Katrien zou er om lachen misschien .
En omdat hij daar zo bang voor was verborg hij 't onder zijn matras. Maar telkens ging hij er weer heen Mijn vader, zei hij dan tevreên .
Dat wekte argwaan bij z'n vrouw die het hare er van weten wou, En zodra hij weer de deur uit was toen zocht en vond zij 't spiegelglas .
Wat moet hij daarmee, peinsde zij er moet iets niet in orde zijn . Zo wantrouwde zij haar goede Hein Ze keerde 't om en keek en raakte toen geheel van streek.
Daar heb je 't nou, ik dacht het wel er is een andere vrouw in 't spel. Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf hoe houdt hij van zo'n lelijk wijf.!!!!
Van tijd tot tijd een serieuse gazet lezen kan voor de simpele burger verhelderend werken. Zo stond er op 30 januari in een klein hoekske in "de Standaard" volgend berichtje: "...volgens lokale statistieken van de Vlaamse overheid is 5,1% van de grond in Arendonk verontreinigd." Ne mens leest dat, krapt eens in zijn haren, draait het blad om en leest verder dat Laura Lynn hare vent heeft laten zitten en dat Margriet Hermans voorzitster zoekt te worden van de vlaamse liberalen. Het ene onheil al groter dan het andere.!
Arendonk heeft een totale oppervlakte van 55,4 vierkante kilometer of zoals de boeren zouden zeggen: 5.538 hectaren. Daar kan men veel patatten opzetten. 5,1 procent van die oppervlakte is dus verontreinigd; dat wil zeggen 282,40 hectares of 2,82 vierkante kilometers.
Een doordeweeks voetbalveld is zo'n 115 bij 70 meter groot; wat betekent dat de vervuilde grond in Arendonk 350 voetbalpleinen beslaat. 't Is nagerekend door slimme mensen. Kijk daar kunnen simpel burgers zich al iets bij voorstellen. Als ge al die pleinen achter elkaar legt kan daar een Airbus 380 of een Boeing 747 op landen.
...Waar zou die vervuilde grond dan toch wel liggen? Een goeie vriend van mij begraaft al jaren zijn dode legkiekens in zijn hof, tel daarbij de pelsen van zo'n 20 afgestroopte konijnen en een dood schaap , en dat is zijn aandeel. Een kerkhof in de residentiële wijk van Arendonk en eentje in het centrum; samen een driekwart hectare. Nog wat rommel van sluikstorters, tattoe-naalden, condoomkes van den Humo, langs stegen en heggen. Wat varkenskoten met daarop door Eternit gefabriceerde asbestplaten. En zo'n 75 hectares verpachte landbouwgrond aan hollandse boeren waar die hun overbodige stront op uitkappen. Dat zal 't zo ongeveer zijn.
...Maar waar liggen dan die ander 200 ha. vervuilde en verontreinigde gronden? Aan 't turfkot?, aan de bassin aan Brug IV?, is 't oude rommel van de dynamietfabrieken? bedoelen ze het asielcentrum ? (ook zo'n 100 hectares), zitten er ergens bergen plastieken korreltjes verstopt? dooi kiekens van Jan van 't Zand of van Helmes? den Tor zijn kinderboerderij?
.....Weette gij het Slisse? Ikke nie Sézaar.!
Als die gegevens komen uit "lokale statistieken", zouden we dan aan die "lokale overheid" mogen vragen om eventjes tekst en uitleg te geven bij de verontreinigingde hectares? Ze hoeven het niet op te kuizen; als we al weten waar het zit zijn we weer een eindje verder.
Mijn liefste en schattigste vriendin is sinds jaren Margrietje Hermans, de wilde bakkersdochter uit Turnhout. Iedere keer ik Margriet zie zink ik weg in natte dromen.... Als politica heeft ze haars gelijken niet: Roze-Marie Morel van het Vlaamsch belang: haar borsten kunnen vier keer in die van mijn Margriet. Die zwarte stoot van de SP.a, Anita Temsamani; geen diploma's, Katleen Van Brempt: hare kop staat los op d'r lijf; die van Margrietje lijkt wel een blok graniet. ... Anita en Katleen, twee linkse deernen waar Margriet wel eens mee de koffer in wil duikelen.! Nee, mijn Margriet kent haars gelijken niet.
Eén brok pure natuur: als Margriet lacht lijkt het wel of een kudde bronstige nijlpaarden uit de Zambezi-rivier komt gestampt, haar bulderlach overstemt het gekrijs van tien in barensnood verkerende jonge moederkes.
Wie kent niet de schitterende carriëre van deze raspolitica? Notoir lid van de Volksunie of liever van ID21 een obscuur partijke in de rand van de politiek. Daarna de linkse toer op met den Bert van Spirit, toen een bredere stoel opgezocht bij haar gothfather Jean Marie van de VLD. Jaja, Mijn Margriet kent wat van stoelenwippen.
Dramatische hoogtepunten beleefde mijn bijoux toen het Decaporgel bij de Kaasboerin in panne viel en zij busladingen vol dementerende senioren mocht toekwelen, toen zij naast Walterke van de "kreuners" en de Jean-Marie papagaaide dat hardrijden moest kunnen, toen de brandweer van Turnhout haar met een hoogtewerker uit een dakappartement moest redden, toen Margrietje rond toeterde dat "dik zijn, leuk zijn" was, allerlei klupkes oprichtte voor mensen met een dik lijf en drie weken later tot verdriet van al die dikkerds een maagring liet steken. Haar buren-parlementsleden hebben het geweten, dat van die maagring.
Nu is mijn vriendin tot de conclusie gekomen dat ze voorzitster dient te worden van de vlaamse liberalen, van Open VLD. "Die venten aan den top zijn macho's" orakelt de Turnhoutse koekoek. Ze wil zodoende een nieuwe wending geven aan haar schitterende politieke loopbaan.
Weet ge; 't is mijn partij niet, dus zijn het ook mijn zorgen niet, maar ik zou aan de Somers aan de Patrick en de Guy en aan Kareltje willen vragen: "bescherm Margriet tegen haar zelve, probeer ze om te klappen, koopt desnoods al haar ceedeekes op: als ze een keer in gang schiet is ze niet te houden, dan is ze gelijk een orka in een plonsbadje, gelijk een nijlpaard in de Zambezi-rivier".
En dat wil ik net niet; Margriet is niet voor niets mijn liefste en schattigste vriendin.!!!
360.jpg)
