Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
21-08-2007
dode Joep.
... De Joep is dood en begraven.
Mijn vriendin en hare vent zijn in diepe rouw. "De Joep" is dood. "De Joep" is een kruising tussen een pekineesje - een deurwaardershondje - en een halfwassen stratier, die op zijn beurt weer een kruising was tussen een kreupele labrador en een engelse jachthond. Op en top vuilbakkenras dus. "De Joep" was al in zijn twaalfde levensjaar toen hij vorige week in de open veranda van mijn vriendin lag te zonnen. Een halfwilde rosse kater op de rand van het schuttingsmuurke bezorgde hem de schrik van zijn leven en tevens een hartattaque. Een bijgeroepen dierenarts kon niet anders dan "de Joep" zijn oogleden sluiten en voor dood verklaren. Weer een bastaard minder.
"De Joep" was heel erg geliefd bij mijn vriendin en hare vent. Dit in tegenstelling tot de rest van de familie, de vrienden, kennissen en naaste geburen. Die vonden de Joep maar een rotkreng die te pas en te onpas begon te keffen en mensen die hem niet aanstonden in de hielen probeerde te bijten. Dat had hij overgeërfd van zijn moeder; de pekinese.
Omdat mijn vriendin nogal wat verwanten heeft wonen langs de kanten van Borgerhout en Antwaarpe-centrum hebben ze geprobeerd om de Joep op 't Schoonselhof te begraven. De vierde rij links naast het erepark leek hun wel wat. De schepene van vermakelijkheden heeft hun dit uit de kop kunnen praten en de Joep zou thuis een zerkje krijgen.
Omdat daar enige voorbereiding aan voorafgaat werd "de Joep" in een wit lakentje gerold en voor een week tussen de hardgevroren prei en de geslachte konijnen in de diepvriezer gestopt. Ondertussen werd een eikenhouten kistje in elkaar geklopt en wit geschilderd, in een naburig tuincentrum een halfwassen treurwilg aangeschaft, het kruisje van een Lourdes-paternoster afgeknipt en op het kistje geplakt en een gedenkplaatje gemaakt met daarop de tekst: "Hier ligt onze Joep 1995 - 2007". De kostprijs voor een requiemmis met drie heren deed mijn vriendin terugschrikken anders had de Joep een katholieke begrafenis gekregen. Midden in het gazon werden twee gaten in de grond gegraven van een halve meter diep. Eentje voor de halfwassen treurwilg en eentje voor het wit eikenhouten kistje met daarin de Joep en daarop het paternosterkruisje.
Dat alles kreeg gisteren namiddag zijn beslag. Getooid in een zwart debardeurke met daaronder zwarte laarsjes en een zwarte zonnebril op haar koppeke zal mijn vriendin nu twee weken rouw in acht nemen en in gedachten bij haar "Joepeke" zijn...
(deze gasten hadden minder geluk)
...Dit alles maar om te zeggen dat misplaatste liefde voor beesten in het algemeen en hondenbeesten in het bijzonder soms tot pure waanzin kan lijden.