Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
02-02-2009
jehova
Den Brabbes zit op zijn plek....
Sinds enkele dagen is mijne vriend eindelijk geinstalleerd. Bananendozen vol heeft hij versleept, hakkers, schuppen, heggescharen en gritsels van de hand gedaan, weggegeven of aan een argeloze hollander voor een zacht prijzeke verkocht.
Spiksplinternieuw zit hij nu - samen met zijn eega - te wonen in een appartement met uitzicht. De verf was nog niet droog, de gordijnen nog niet opgehangen toen de eerste bezoekers zich aandienden. "Het woord van Jehova" in de gedaante van een moeder met haar tienjarige dochter belden aan en presenteerden mijn vriend een plaatske tussen 4.000 andere uitverkorenen in Gods paradijs. Hij zat verdorie pas in zijn eigenste "nieuw" paradijs toen ze hem al een ander aanboden. Den Brabbes is er niet op in gegaan. Au contrairie: Een tienjarig kind, ook al is het uitverkozen door de heer Jehova zelf moet op een woensdagmiddag met vriendinnekes en met de poppemiekes spelen. Het geeft geen pas om zo'n jongske met in de ene hand"de wachttoren" en in de andere een notitieboekske het woord Gods te laten verkondigen. Ne mens zou er atheist door worden. Jahweh moest zo'n moeders verdoemen al was 't maar in de naam en met hulp van Belzebub. Tegen een lijnbus lopen zou al genoeg zijn..... Vroeger mocht ge die mensen nog natgieten.!
De volgende bezoeker was de wijkagent: een uitermate aimable exemplaar van het plaatselijk politiekorps en een kwartspie van het vierkoppig wijkagentenkorps. Gasten, het moet gezegd en weer au contrairie met uitspraken van hun politiek opperhoofd, een afdeling waar ge mee van pad kunt en waar ge staat kunt op maken. De uitzonderingen die de regel bevestigen zeg maar. De wijkagent beloofde regelmatig langs te komen want van horen zeggen schijnt de locatie waar mijn vriend, den Brabbes en zijn onroerende goederen zich bevinden niet zonder gevaar te zijn: rondflitsende spitsmuizen en aanverwante tuinkabouters die in ware Miami Vice-stijl verkeerd geparkeerde velos, trottinetten en ander rijdend ongerief en de eigenaars ervan, ambeteren en dreigen met de toorn van Jahweh, in dit geval zijn plaatsvervanger de procureur des konings.
Om een passend slot aan zijn eerste dag in zijn nieuwe straat te breien besloot mijn vriend om nog een bezoek te brengen aan de aldaar gevestigde middenstand. Wie kon hij beter een goeiendag gaan zeggen dan een plaatselijke horecazaak. Hij werd er met de nodige egards ontvangen en er ontspon zich een meer dan aangenaam gesprek tussen den Brabbes en de charmante dame achter het buffet. Gesprek dat een abrupt einde nam toen een ook aanwezige hollander plots interrupteerde met de mededeling dat hij geen eurocentjes genoeg had om de twee bestelde kippenborsten en de bijhorende patat met mayonaise en berenpoot zonder ajuin te betalen..... En of hij kon pinnen??? Alhoewel de horecadame het onstane liquiditeitsprobleem van de hollander op een elegante manier oploste had mijn vriend toch te doen met haar. Hij beloofde om de afgebroken conversatie bij een volgende gelegenheid verder te zetten. Wie weet wordt het nog iets.... --------------------- P.S. Het gerucht dat in Arendonk en nabije negorijen de ronde doet als zou de de lieftallige eega van mijn vriend - in navolging van het bekende gezegde; een nieuw huis, een nieuw kindje - zwanger zijn van een tweeling wenst hij hiermede uitdrukkelijk de kop in te drukken.
geduld. Het bed, de sm-spellekes en den bak "blonde Leffe" staan al op hun plaats. Nog een briefke op de brievenbus, den hond aan een eikenboom vastbinden en achterlaten, bjennie bakkeljiet een goeiendag zeggen en 't is zo ver...
Een vriend van mij, den Brabbes, heeft zich ingeschreven in een project van lokale ontwikkelingshulp. Hij gaat in het centrum van Arendonk wonen om aldaar pater Luc, den burgemeester en de machtigste vent van Arendonk te helpen in hun onbaatzuchtige ijver om het niveau een beetje op te krikken. Ze kunnen zijn hulp hard gebruiken daar op de mert...
't Een en ander brengt een berg rompslomp met zich mee: matrassen overhuizen, de nachtemmer niet vergeten, den elentrik en 't water laten afsluiten, twee kois en veertien goudvisjes van de minivijver afvissen, en zeker niet te vergeten: de computer met alle kabels en aanverwante werktuigen laten doorknippen en opnieuw installeren.
Eens op zijn plaats midden in zijn nieuw missioneringgebied gaat ge hem dagelijks tegenkomen met een gazet onder den arm treeënd over de markt of anders bij leven en welzijn en bij goei weer bij Jeanne Trul of bij de Wannes op 't terras. Ge roept maar ne keer en dan trakteert hij wel.
Als alles geinstalleerd is dan komt ook het blog "Jef Koffie's trots" terug tot leven. Experts en specialisten schatten dat het dan ongeveer eind januari zal zijn.
J. Rekel en zijne maat den Brabbes verwachten jullie dan ook terug. Zij sparen alle weetjes en commentaren op tot dan.
Gisterennamiddag zat mijne vriend met een paar gelijkgestemde zielen in een plaatselijk etablissement onder de kerkentoren. Zij genoten van de geneugtes des levens alsmede van een Blonde Leffe. Achter mijn vrienden zaten een paar bejaarde Besjes aan een porto te lebberen en commentaar te leveren over het weer en de gevolgen ervan.
"'t Is godgeklaagd" zei Bes 1 tegen haar maten, "'t is godgeklaagd hoe die wegen er bij liggen: onbegaanbare voetpaden, opgevroren sneeuwhopen,..." "We kunnen geeneens een gesoldeerde soutien gaan kopen" mekkerde Bes 2 tegen Bes 3 en 4. "En onze Charel kreeg gisteren een heel streep strooizout tegen zijn broek" toeterde Bes 5. "Dat ze toch eens uitkijken die mannen met hunne camion zout" taterde Bes 6. ...en hun jeremiade ging luid klaterend door.
Mijne vriend, die toch gerekend kan worden tot het gematigd deel van deze wereldpopulatie kreeg het op zijn heupen, draaide zich om en wenstte Bes 1 en 2 en 3 en 4 en 5 en 6 een lichtelijke vorm van diarree toe. Als er dezer dagen nu eens niemand uitgekafferd, verweten of iets andersluidend toegewenst kan worden dan zijn het de dames en heren van de Arendonkse technische diensten (en bij uitbreiding die van de andere vlaamse gemeentes). Dag en nacht zijn ze dezer dagen in de weer met alle beschikbare middelen en mogelijkheden om de straten en pleinen sneeuw- en ijsvrij te krijgen. Dat ze dat doen in Siberische omstandigheden verhoogd alleen maar de appreciatie die wij, gewone burgers, zouden moeten hebben voor hun werk.
Het is "bon ton" om vanop een bureaustoeleke, achter een glas witte Martini, of vanuit een verwarmde salon commentaar te leveren op de ontoegankelijkheid van 's heren wegen. Wij met zijn allen zouden met gepaste eerbied en met veel respect ons klak moeten afzetten voor - en zonder uitzondering - het waarkvolk van de gemeente Arendonk.
Bij nader beschouwing had mijne vriend, gisteren in het etablissement onder de kerkentoren, aan de Besjes 1 tot en met 6, in plaats van een lichte diarree, vier dagen zware schijterij moeten toewensen.
We hebben er een eind aangebreid, aan 2008. Zelfs de extra seconde die het jaar langer maakte zijn we zonder kleerscheuren doorgekomen.
Afgezien van de twee donkere plekken in de voorbije maanden, veroorzaakt door het wegvallen van twee van mijn beste maten, is het jaar naar redelijke tevredenheid verlopen.
Jef en Louis.
Mijn zes nakomelingen groeiden op in wijsheid, kracht en intelligentie naar het grote voorbeeld van hun grootvader daarbij zijn "averechts karakter" volgend. Zij bekwaamden zich in vissen, jonge mussen vangen, slibberen (nee Carolus Egberts, niet swaffelen) en tussendoor "het varkske" uithangen. Ook mijn wettige echtgenote is me dit jaar graag blijven zien en is nog steeds bij me, wat gezien het eerder aangehaald "averechts karakter van den opa" toch een redelijk succes mag genoemd worden. Door samen te blijven gaan we stilaan behoren tot een uitstervend ras: drie van de vijf koppels houden het statistisch voor gezien, separeren zich of beginnen iets met een ander. ....breng een mens niet op slechte gedachten.!!!
De rest van gebeurtenissen uit 2008 laat ik over aan de fantasie van mijn favoriete sterreporter van mijn lievelingsgazet. Ik leg me toe op de toekomst. Dat hebben we zo afgesproken; de sterreporter van mijn lievelingsgazet en ikke.
En daarmee zijn we in 2009 aanbeland. En zoals in de nieuwjaarsbrieven met wensen, voorspellingen, hoop en verlangens. Wat kunnen we ons zoal toewensen voor het nieuwe jaar? Gezondheid, vrede, vreugde, goedkope mazout, toch een nief lief, naastenliefde, voor sommigen onder ons de herenliefde.... Maar mag het ook een ietsje meer zijn, en
- Bijvoorbeeld vragen aan onze regeerders om het gezond verstand van de meerderheid van haar bevolking te respecteren en te opteren voor een nieuw wippend ophaalbruggeske. - Of hopen dat ons gemeentebestuur onder de curatele van het Vlaams gewest weggeraakt en zelf kan beslissen wanneer het fietspad naar Ravels wordt aangelegd. - Of nog: aan alle eigenaars van "op paden en gazonschijtende" viervoeters elke dag een paar schoenen en hun tapis-plein vol stinkende en plakkende hondenstront. - of het ultieme bewijs - bijv. een perkamenten documentje uit 1390 - waaruit zou blijken dat onze politieke verantwoordelijke van het OCMW, tevens eminent perfesser, als achter-achter-achter-kleinkind een product zou zijn van een toevallige ontmoeting tussen Jan Van Eyck -jawel, dé grote Jan - en een spaanse haagweef. - of moed aan de politieke chef van de gemeentefinanciën om te laten zien dat er wel degelijk ballen aan dat lijf hangen en alsnog zijn morele verantwoordelijkheid opneemt voor de gebeurde flaters en stommiteiten op zijn diensten. - heel veel inspiratie aan onze middenstanders bij het bepalen van hun giften en cadeautjes aan de sinte katrienazangertjes op 25 november 2009 e.k.: bij Jeanne Trul bijv. een Blonde Leffe, bij Pol Frut bijv. een kom heldere bouillonsoep, het grote vaginaboek bij den tandarts, bij de Swa op de Vraai een bonzaike met kerstballen en een piek erop en bij Mil Kavou op de Mét een consumptiebonneke voor de Wannes in de Mét. Voor de kruideniers en toebaksblaaikesverkopers zonder inspiratie een koersvelooke met een koersbrukske. - uitkijktorens in de Langschelpen, de zeshonderd, de Rooi del, op het Glossocircuit, het Kongobos, 't konijnenboske, tegenover het Stekske, en op den Deroissart. ...en ene grote op het Sluiske. - Overschot op de gemeentebegroting voor de aanschaf van twee kilo bladgoud en lasbegetten voor de grillie rond de kerk. ......... Ongetwijfeld hebt U nog bijkomende wensen; Jef Koffie's trots, J.Rekel en den Brabbes, tesamen met hun voltallige redactie zullen deze wensen in dank aanvaarden. Ondertussen wensen zij U - zij het met gepaste terughoudendheid - een gelukkig tweeduizend en negen. Gods vrede, die van Allah en zijn mullahs, de Hara Krisnjah, koning Albert en de vrede van nog een heleboel andere oelewappers zijn de Uwe.
Louis Van Gorp. (Arendonk 21/09/1932 - 26/12/2008) In memoriam
Vanmorgen overleed plots Louis Van Gorp tijdens een fietstochtje door Arendonk. Hieronder volgt een korte beschrijving van zijn levensloop. (Bron: Wikipedia)
Corneel Lodewijk Pieter Van Gorp (Arendonk, 21 september1932) is een Belgischkunstschilder. Hij is de oprichter van de Gemeentelijke Academie voor Schone Kunsten in Arendonk en is vooral bekend als portretschilder. Zijn atelier is gelegen in de Kempense gemeente Arendonk.
Van 1948 tot 1954 volgt Louis Van Gorp les (tekenen en anatomie) aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. In 1954 slaagt hij er met grote onderscheiding en behaalt hij de Prijs Jussiant. Van 1958 tot 1964 volgt hij bijkomend een opleiding aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen, onder meer portret-, figuur- en dierenschilderen en kopergravure. Hij wordt er Laureaat, een titel die als erkenning van het meesterschap geldt.
In 1963 richt Louis Van Gorp de Gemeentelijke Academie voor Schone Kunsten in Arendonk op, waarvan hij tot 1993 directeur was en les gaf in de hoogste jaren. In 1968 huwt hij met Mariet Lavrijsen (Reusel, 30 juli 1944). Samen hebben ze zeven kinderen: Viola, Baldwin, Angelo, Roeland, Diederik, Marjolijn en Jasmijn. Er volgde diverse tentoonstellingen in binnen- en buitenland (o.a. Parijs en Osaka, Japan). In 1988 ontvangt hij de Prijs Erkenning van Verdienste Ernest Albert. Bij een privé-bezoek van koning Albert II en koningin Paola in 1994 krijgt hij de opdracht om portretten van het vorstelijke paar te schilderen. Later volgen het statieportret van koning Albert II voor de "Galerij der Koningen" van de Generale Maatschappij en de portretten van Frank Swaelen, erevoorzitter van de Senaat, Fred Chaffart, erevoorzitter van de Generale Bank, Francois Narmon, voorzitter van het B.O.I.C. en de Dexia-bank en het gezin van Groothertog Henri van het Groot-Hertogdom Luxemburg. In 1996 ontvangt hij de Burgerlijke Medaille Eerste Klasse, het ereteken van Ridder in de Kroonorde en het ereteken van Officier in de Orde van Leopold II. In 2000 krijgt hij het Ereburgerschap van de gemeente Arendonk toegekend. In mei 2008 is een reportage over de schilder en zijn echtgenote, die ook schildert, te zien in het tv-programma de Canvascollectie. (bron: Wikipedia.)
Bartel Pegh, Jan van Eyck en de mannen van de heemkunde....
Nog drie jaar slapen en dan is het 800 jaar geleden dat ene Flip, hertog van Brabant en omstreken, op een stukske perkament liet schrijven dat Arendonk voortaan "stad ende Vrijheit" mocht zijn. Vanaf toen is 't in 't honderd beginnen lopen.
Op die 800 jaar hebben we drie ereburgers opgespaard, wat afgeschilferde keitjes uit het ijzertijdperk gevonden, (speerpuntjes zeggen ze daar tegen), sigarenbandjes verzameld, munitie, dynamiet, plastieke korrels en jutten zakken gemaakt, Rik van Steenbergen zien winnen, Mieke Gijs en Leo Mertens horen zingen, de kerk en het volkshuis weten bouwen.... Bartel Pegh en Jan van Eyck waren ook gekende Arendonkenaars. Allé dat beweert "Als ice can" toch.
"Als ice can" is het koosnaampje voor de Arendonkse heemkundige kring en tevens de lijfspreuk van ene Jan van Eyck, schilder en middeleeuwer met een onduidelijke afkomst. Het sanhedrin van deze lokale culturele club is een verzameling van lieden en luitjes die zich tot doel hebben gesteld de geschiedenis van Arendonk te onderzoeken. Ze doen dit via een museum en door de uitgifte van een driemaandelijks blaaike aan de rest van het plaatselijke plebs. Een plezierige nevenactiviteit van de kring is het ondersteunen van de lokale brouwers door het promoten en opdrinken van Blonde Leffes.
"Als ice can" probeert al sedert haar ontstaan aan te tonen dat de fameuse "Lam Gods"schilder Jan van Eyck, zijn broer den Hubert en nog wat broers en zusjes afkomstig zijn uit Arendonk. Zij baseren zich daarvoor op een paar boekskes uit de jaren '50 van de vorige eeuw. Een paar amateur-historici meenden toen aanwijzingen gevonden te hebben dat Jan en zijn familie valkenvangers waren, tussendoor potten en plaveien bakten en ook het beroep van molenaar uitoefenden. Allemaal aan de hand van veronderstellingen en interpretaties van een paar oude papierkes die tussen de stoffige resten van de Postelse abdij-archieven naar boven waren gespit. Dat de heemkundige kring tot op heden geen enkel tastbaar en sluitend bewijs gevonden heeft om van Jan van Eyck een "teljorenlekker" te maken deert de clubleden niet. Ook niet nadat Leuvense hoogleraars, Parijse professoren, of een Arendonkse doktoor afhaakten in hun zoektocht naar de wieg van Jan de Moeldere. De "Als ice canners" blijven overtuigd van hun grote gelijk, negeren andersluidende theorieen en gaan gemakshalve en ongegeneerd voorbij aan vaststaande feiten. Ze klampen zich vast aan Janneke Goris, Flor Prims en een godsdienstjuffrouw uit een lokale middelbare school. Waarmee natuurlijk niet gezegd is dat die slimmerikken uit Maaseik het wel bij het rechte eind zouden hebben...
Acuraatheid, luisterbereidheid, zin voor relativering en controleren van "bekende" gebeurtenissen behoren duidelijk niet tot de kerntaken van de huidige generatie van Arendonkse geschiedkundigen. Dat dit aanleiding kan geven tot een foute of onjuiste geschiedschrijving getuigt volgend cruciaal punt in de "rijke criminele geschiedenis van Arendonk".....
........ Nog bekender dan de drie ereburgers en de huidige gemeenteraad van Arendonk is Bartel Michielsen, alias Bartel Pegh. Bartel was een geimmigreerde hollander uit Reusel die rond 1680 in de heivlaktes van Arendonk, in de buurt van het Galgeven, met zijn huishouden was komen wonen. Hij was aan "den armen" gelijk ze zeggen en om daaraan te verhelpen pikte hij links en rechts wel eens een koei of een os. Dat alles weten we van E.H. Welvaerts o.praem, een witheer uit Postel die tussendoor pastoor speelde in Arendonk en er tegelijkertijd de geschiedenis over schreef. Eén van de hoofstukken uit Welvaarts "geschiedenis van Arendonk" behandeld uitgebreid de procesgang rond Bartel Pegh: de diefstal van twee ossen in Balen, de verhoren van de schout, getuigen, de martelingen en ten slotte de berechting van Bartel door ophanging met de strop in 1705. Bartel Pegh kreeg een prominente plaats in de Arendonkse geschiedenis en in het collectieve geheugen. Hij gaf aanleiding tot plaatsbezoeken aan het Galgeven, verschillende liederen, een film, toneelstukjes, een vitrinekast in het Heemhuis met de gebruikte tortures en in elk studiejaar van de lagere klassen één overhoring per jaar.... Kortom de Arendonkenaars hadden gedurende meer dan 200 jaar iemand waar ze met trots op neerkeken en die de buurgemeentes hen benijdden.
...Een tiental jaren geleden dook er in de Antwerpse archieven een dokument op van de schepenbank in 's Hertogenbosch waarop in zwarte letters geschreven stond dat Bartel Michielsen alias Bartel Pech, wegens diefstal en stroperij levenslang verbannen werd uit de stede Den Bosch. Het dokument was ondertekend door de griffier en drie schepenen - toch volk dat ge moet vertrouwen -. Eronder stond het jaartal "1710". Vijf jaar nadat hij in Arendonk was opgehangen schupte men Bartel in Den Bosch door de stadspoort naar buiten.
Inderdaad: mijnheer pastoor Welvaerts zaliger had bij het schrijven van zijn boekske het papier over Bartel Pegh verkeerd gelezen en hem tien jaar vroeger laten ophangen dan in werkelijkheid was gebeurd.
De historici van het geschiedkundig genootschap van Arendonk weten dus al meer dan 10 jaar dat hun informatie over Bartel Pegh, noch in hun museum, noch in hun publicaties met de waarheid strookt. Al die jaren is er geen enkele rechtzetting in die zin verschenen. Erger nog: enkele jaren geleden was hun eindejaarsuitgave volledig gewijd aan onze struikrover. Van een wijziging van de sterfdatum -toch een wezenlijk gegeven in een mensenleven - geen woord.
Muggenzifterij, zout op slakken leggen?... 't kan, maar als mijn grote vrienden van "Heemkundige kring Als ice can", de club waar ook ik lid van ben, het de moeite niet vinden om minstens in hun eigen boekskes of in hun vitrinekast een correctie aan te brengen dan zegt dit veel over het waarheidsgehalte van hun exposities, hun publicaties en de moeite die ze hebben om iets wat "door anderen" is bewezen en aangetoond te accepteren....
Op die manier zal 't nog lang duren vooraleer ze uitgevogeld hebben waar Jan van Eyck nu echt vandaan komt. En wat betreft die muggenzifterij: Als Jan en Hubeer dan echt in Arendonk geboren zijn gelijk mijn dierbare heemvrienden zeggen, was 't dan op de Vraai, op den Berendonk of in het Flierenbos.
Deze cache bevindt zich in de buurt van het Bartel Pegh Wandelpad. Respecteer het bos, blijf op de paden en voer geen graafwerken uit. Een prikstok kan handig zijn.
Bartel Pegh is in de streek gekend als een ossendief: Volgens De geschiedenis der vrijheid Arendonk werd Bartel Pegh in 1705 op de Postelse weg te Arendonk aangehouden en ondervraagd over de herkomst van de ossen die Bartel bij zich had. Ge zult wel horen, waar dat er markt is geweest antwoordde Bartel. Hij werd veroordeeld voor zijn diefstallen en op 11 jul 1705 in vertegenwoordiging van de gehele Schepenbank van Arendonk aan de galg opgehangen aan het galgenven, een gebied tussen Arendonk en Reusel. Men zou later het gezegde: Ge zult wel horen, waar dat er markt is geweest, nog gebruiken in deze streek als zijnde: Iets geheim houden.
De seniorenbond van de kattelieken (Okra) is een geweldig actieve vereniging. Ge kunt het zo zot niet bedenken of ze hebben het in de aanbieding: velorijden voor oude en iets jongere knarren, haken, crocheteren en lapkes aan elkaar zetten, pietjesbak spelen, petanquen, biljaren, gaan wandelen, toneeltjes verzinnen, zangstondes houden, met vreemde venten danspasjes aanleren... ge verzint het maar. Ne mens zou op zijne oude dag nog van partij en van kleur veranderen...
Nu hebben ze iets nieuws gevonden: ze zijn aan het kwissen geslagen. Op initiatief van de nationale bond werd verleden donderdag overal te lande een kwis gehouden. Op achttien verschillende locaties in Vlaanderen streden tientallen ploegen om de bewondering en de adoratie van hun grijze supporters. De drie beste ploegen van elk verbond mogen volgend jaar in Brussel voor de nationale beker spelen.
Arendonk had 5 ploegen afgevaardigd naar Retie waar de clash tussen de kempische Okraatjes zou plaatsvinden. Vier vrienden van mij, een dame en drie venten vormden het E-team. De dame en haar aimant waren gespecialiseerd in aubergines, kerktorens en carnaval, de inbreng van de tweede vent beperkte zich tot het opschrijven van al dan niet foute antwoorden en tot de contacten met de catering, terwijl de vierde heer zich presenteerde als alleskenner: hij zou alles afweten van de "bigbang" de "gangbang" een crack zijn in geschiedenis, wiskunde, actualiteit, aardrijkskunde, politiek, wetenschappen, heimatmuziek en volgens eigen zeggen gedoktoreerd hebben in de godgeleerdheid. Zijn grootste specialiteit was Honoré de Balzac. De vriend in kwestie was meer dan zeventig jaar geleden uit een Retiese boerenbroek geschud, had daar (tegen beter weten in) boven het wijwatervat gehangen en in een hoekske van de kelderkamer in de verkeerde boekskes geneusd,terwijl broers en zussen de koeien moesten melken. Op aanraden van foute vrienden ging hij na zijn pubertijd bij "Pierre van Maxen" in Arendonk pinten pakken, vond daar een lief en bleef er plakken; zeer tot ongenoegen van de lokale boerenbevolking, zo bleek later...
Team-E was één van de topfavorieten: tenminste, dat vonden ze toch van zichzelf. Maar het liep al verkeerd nog voor de kwis was begonnen. Bij het binnenkomen van de kwiszaal zag het "geheim wapen" van het E-team, een voor haar jaren pront uitziende Retiese dame (een weef naar later bleek) die hij terug herkende van in zijne plechtige communietijd. (zie foto hierboven.)
De kwis was meer dan half toen de twee uitgebuurt waren en elkaar rendez-vous hadden beloofd "bij 't coiffeurke", een plaatselijke kroeg in de buurt van de lindenboom. De tweede kwishelft verliep al niet veel beter: Nog onder de indruk van het onverwacht weerzien geraakte de "allesweter" van zijn melk, begon te kwijlen en meende in elke collega-kwisster een jong meiske te herkennen waarmee hij destijds in de zwarte Nete of een bijloopke ervan had gehaffeld. Hij geraakte zo over zijn toeren dat hij op de simpelste vragen compleet verkeerde antwoorden begon te geven. Getuige de volgende bloemlezing: - Vr. Noem één van de generaals van Napoleon? A. Nikita Chroetsjov. - Vr. Hoe heet de goeverneur van Limburg? A. Wilfried Martens. - Vr. Van welk weekblad was Guy Mortier hoofdredacteur? A. de Joepie.. - Vr. Wie schreef "de Witte van Zichem"? A. Ernest Hemingway. - Vr. ................
Niettegenstaande het vierde groepslid functioneerde als een kapotte bougie in een Daffodil Variomatic slaagde het E-team er toch in om als eerste te eindigen van de vijf Arendonkse ploegen en zevende in de eindstand op een totaal van 48 ploegen. Als "het oud zot" niet had toegeslagen dan had de Arendonkse gepensioneerdenbond volgend jaar in mei kunnen meestrijden voor eeuwige roem en glorie in Brussel. ....Misschien waren ze dan wel in aanmerking gekomen voor de nog uit te vinden cultuurprijs van de "Stad en Vrijheid Arendonk" vóór de plaatselijke stadsdichter en de speksteenklievers van de academie.
Jeltsin met een stuk in zijn voeten, Michel Daerden aan de fles, Alain Vanderbiest zaliger aan de Cointreau en nu ook Pieterke De Crem, eerste burger van Aalter en verlichte halfgod voor sommige Arendonkse politiekers aan de New Yorkse whisky Crisis, Fortis naar de verdoemmenis, geen zinkproductie meer het volgend half jaar, koopkrachtvermindering... en tot overmaat van ramp een zatte minister van oorlog en kanonnen die luid wordt toegejuicht door zijn kattelieke maten in het parlement ...
Een mens is tegenwoordig voor nikske meer verlegen. Stem dan al ne keer voor de ChristenDemocratischeVlamingen of zoals een kwaliteitsgazet ze omschrijft als "polletiekers met waarden en normen".
Welke zal ik kiezen voor die stomme trut van een "hollandse baarmijt" ?
sinte katerina, een frutkot, ne velo en den televies...
Volgens RTV-Kempen, een plaatselijke televisiezender gesponsord door meubelgigant Odrada en het iets kleinere 't Kleske was het Arendonkse sinte katrienafeest dit jaar een grandiose happening. Dat RTV alleen een plaatselijke velomaker en zijn genereuse pa aan het woord liet deed bij sommigen de wenkbrauwen fronzen. Van de andere locaties geen enkel beeld, geen zinnig woord. Zou het kloppen dat onze kempische televisietrots alles komt filmen, zelfs een koei met drie uiers als ge van te voren maar een paar honderd euros doorschuifelt? Vandaar die genereuze pa dik in beeld natuurlijk.
Volgens mijn lijfgazet die ik in hoge mate bewonder voor haar correcte cijfers waren er 665 zangers en zangeresjes die aanschoven voor een bak patat en een lootje voor een kindervelo. Ook mijn drie kleinzonen hebben een frietzak leeggegeten: eentje van de drie at er zelfs vier leeg, gespreid tussen zes en acht uur. Daarvoor had hij drie keer in een redelijk tempo de verkorte processietoer gelopen, daarbij alle andere horecazaken negerend. 't Gevolg van die vier bakskes frut was een frak vol mayonaise en een woensdagvoormiddag met buikpijn in zijn bed in plaats van met zijn klas in de zwemles.
Een cafébaas, boenk op de Mét had zo'n 400 versnaperingen uitgedeeld. Waar zaten die ander 265 zangers dan vraagt ne mens zich af: kan 't zijn dat die cafébaas maar tot 400 kan tellen? was hij selectief en tracteerde hij enkel de meisjes op een babbelut? waren het de zangers die zijn etablissement negeerden in hun rush naar het volgend lootje? of zat het verschil tussen die 665 van de velomaker en de 400 van de horecaboer bij de pastoor aan de jenever?
In tegenspraak met wat sommigen ons willen wijsmaken loopt het sinte katrienazingen niet achteruit. Alleen, de locaties voor het zingen verplaatsen zich, mede onder impuls van wijkcomités en andere verenigingen. Dat de gemeente hieraan meehelpt en sinds dit jaar ook daadwerkelijk sponsort is alleen maar toe te juichen. Ook de kleuter- en lagere scholen blijven hun best doen om de kinderen "lampionnekes maken en liekes zingen" aan te leren.
Voor de liefhebbers van statistieken: op de Voorheide waren dit jaar 130 zangers, in de Wampenberg een dikke honderd, op de Grens zo'n 75, ook in de Bosvelden was er een ferme opkomst en dan vergeten we er nog een paar... Allemaal volk dat in eigen straat en wijk blijft om te zingen. 't Loopt dus niet achteruit, integendeel.
Wie wel een inburgeringscursus kunnen gebruiken zijn de nieuwkomers in Arendonk: de geimigreerde maar "nog" niet geintegreerde noorderbuur die van toeten noch blazen weet en die in elk sinte Katrienazangertje een potentiële asielzoeker ziet: Verschieten, de deur op slot en het licht uit. Gelijk ze in Wezembeek-Oppem en in Kraainem verplicht nederlands moeten leren zo zou het gemeentebestuur enkel paspoorten en bouwvergunningen mogen afleveren in ruil voor het zingen van een sinte katrienalieke, het mag zelfs zijn van "..hoog huis, leeg huis, d'r zit een gierige pin in huis..." Op de dienst bevolking zitten er een paar die daar capabel voor zijn, om het aan te leren.
Rest nog de vraag wat een brave huisvader of een goedmenende kruidenier nu moet verzinnen om mee te kunnen spelen met "wie boven mij"? Wat gaat er nog boven een frutkot en een filiaal van de Lotto? - een ballonvaart voor het mooiste lampionneke? - een bak Westvleteren voor de leukst uitziende opa? - een gratis optreden van K3 voor uw kroost in uw eigenste living? - een gastrolleke in Matrousjka's nr. 3 voor uw madam? - een dagje gratis plopsaland voor de kleintjes? - een intiem dineetje bij candle-light met onze burgervader? - een barbequeke op de uitkijktoren van 't Sluiske? - een sessie naaktzwemmen met de schepene van sport en spel?
Of gaan we gewoon terug naar de tijd dat elk zangerke een grop blaas-uit-lievevrouwkes kreeg of zo'n haffel droge koekskes ter grootte van een oude belze frank met daarop een gedraaid suikermopke in de vorm van een hondendrolleke... hoe heten ze ook alweer? Ja, Sinte Katriena, ge hebt wat in gang gezet: Waart ge nu indertijd eens met Sinte Maarten getrouwd dan hadden we uw liekes samen met 't volk van Retie kunnen meebrullen aan hun kampvuren. Wel iedereen in zijn eigen wijk: want in Retie daar blijven ze weg van de markt, de lindeboom zou anders in de fik kunnen schieten... --------------------------
Op den Broekkant - of all places: 70 zingers/zingeressen, das 30 meer dan vorig jaar. Gezien in't kabaske van de kleinzoon: schoon stukken Mars, Zip, Leo-koeken van den Aldi en mandrinnekes/clementinnekes. In elk geval in de eigen straat is men iets royaler blijkbaar.(de reactie van Stingray, een fiere broekkantbewoner.) -------------------
Ik vind U een ongelooflijk toffe pee als ge het hebt over uw Kato, over de chiro en als ge uw lippen naar binnen tuit.
Waar ik minder lol aan beleef is uw steeds weerkerend adagio van "het grote gelijk krijgen". Als ik U lees of hoor dan moeten steeds weer anderen hun groot gelijk halen. Zou het tegendeel niet eerder het geval zijn? Los van uw sympathieke sinterklaasacties met overheidsgeld voor voetbalploegen, elitaire theaters... zal uw plaats in de lokale geschiedenisboekjes beperkt blijven tot acties die nikske hebben opgeleverd: "Id21" de voormalige VU binnenlullen, oorzaak zijn van de splitsing van die voormalige VU, spirit laten ontploffen in diverse overloopfracties, een kartel aanpraten met de socialisten en nu dit weer. En iedere keer met het oog op "uw eigen groot gelijk". Ge hebt alles te danken aan uw pa, uw damienne en het gros van de vlaamse pubermeisjes en -moeders. Feit is echter dat waar gij voorbijkwam er binnen de kortste keer ruzie in 't kot was.
Kies eindelijk eens eieren voor uw geld en hou de eer aan uzelf. Ge gaat er uzelf een plezier meedoen, uw eigen bloeikes van kinderen, de rest van uw huishouden en de normaal reagerende burgers van Vlaanderen. Uw mimiek en lichaamsuitdrukkingen kunnen U ongetwijfeld werk bezorgen in de uitvaartsector. Moest dit onverhoopt niet lukken kunt u een hoogstpersoonlijk recyclagebedrijfje in lichaamseigen vochten opzetten in de steppen van Mongolië.
Veel plezier en arbeidsvreugde gewenst in uw nieuwe carriere.
Deze week zitten we volop in "de week van de smaak". Overal te lande duikelen er initiatieven op om de gewone burger smakelijk aan het eten te krijgen.
.... In Brussel bij Poverello schuiven ze met honderden aan voor de overschotten van den Delhaise. De gaarkeukens van zuster Jeanneke en andere hulpposten voor armoeizaaiers hebben elke dag meer supporters... Dit soort volk zal het een zorg zijn of ze met smaak zullen eten,... als ze maar genoeg kunnen eten. Koopkracht nietwaar.!!!
"De week van de smaak" richt zich dus niet op de Kamiel en de Sjarel die tussen hun geschooid eten door, naast hun hond of een toevallig lief in de goten en parken van de grootsteden liggen. "De week" is gebonden aan enige standing en een minimaal aan fatsoen. Om enigszins aan dat gevoel van standing en fatsoen te voldoen had de organiserende club zo'n tachtig burgemeesters, gemeentenotabelen en ander politiek volk bereid gevonden om te koken: In Leuven bijvoorbeeld lulde Louis Tobback voortdurend over een zachtgekookt eitje, Bert Anciaux maakte stoemp op franse wijze, in Kalmthout stond Bouillabaise op de kaart en in Vichte de musette, de cassoulet en ne ratatouille.
't Volk van Arendonk deed niet mee. Tenminste niet de burgervader, niet zijn schepenen en ook niet het restant aan dorpsnotabelen. Ik kan me voorstellen dat er een hoop tellorenlekkers stiekem zijn gaan proeven en smikkelen op de mét van Brakel, Turnhout, Kobern-Gondorf en in de Pas de Calais of bij Pieter de Crem thuis... De dichtsbijzijnde deelnemende gemeente in de Kempen was Kasterlee, wat geen referentie is want die doen aan alles mee.
't Had anders een schoon gelegenheid geweest voor onze Arendonkse dorpsbestierders om terug "to the basic" te gaan, om met de jeannekes en de jullekes uit de dorpsstraat bij een teljoor rowie kolle en een potje rijzepap te explikeren hoe ver het staat met:
- de achterstallige vuilnisbelastingen, - het dossier van het Glosso-crosscircuit, - het verschil tussen een hoge brug en een wipbruggeske, - het toekomstig standbeeld van Jan van Eyck, - de oneindige toekomstvisie op het sportpark aan den Heikant, - de opgehoogde karrensporen aan weerszijden van Brug vijf, - de opgepotte overuren van den baas van de verkeerspolis,
Misschien kan onze pasverkozen dorpsdichter eens met onze notabelen gaan buurten, en er een beetje 't vuur inkrijgen.
't Gaat gebeuren; na 8 jaren zijn we hier in 't lieflijk dorpke in de Kempen met z'n allen in slaap gevallen. Sjieke dinges.... Bedankt, dorpsbestierders en ander potverteerders.
Verleden week woensdag was het koerslopen aan het Zilvermeer in Mol. Alle lagere basisscholen van de provincie Antwerpen mochten meelopen en proberen om de provinciale beker van mevrouw de goeverneur mee naar hun school te halen. Ze waren ongeveer met zo'n 2500. Jongens en meisjes van overal uit de provincie. Behalve uit Antwerpen, Turnhout, Herentals, Lier, Mechelen en nog wat obscure stadjes of dorpen waar ofwel geen lagere scholen zijn, geen loopsloefen in de solden of waar men met enige minachting neerkijkt op het boerengrut uit de Noord-Oost-Kempen dat wel massaal was vertegenwoordigd.
De Arendonkse scholengemeenschap was naar goede gewoonte sterk aan de start met een ruime delegatie van basisschool Sint Clara met zo'n 140 lopertjes, en de beide gemeentescholen van de Voorheide en Arendonk-centrum met samen zo'n 200 koerslopers. Allemaal vergezeld van een hoop fanatieke supporters.
Nadat de schoolgaande jeugd de ziel uit hun jonge lijf had gelopen, vooruitgebruld door supporterende opa's en oma's, was het de beurt aan de leerkrachten en de verwekkers van die schoolgaande jeugd. Eerst het vrouwvolk, (1ste:Ann Beyens, 3de:Katrien Dieltjens) daarna de venten. Ge kunt natuurlijk niet iedereen herkennen, maar wie wel prominent aanwezig was en voor iedereen zichtbaar, was Erwin Cools, de directeur van Sinte Clara. Geen gezever en geen gelul was zijn advies. Gewoon lopen met het verstand op nul. Vertrokken als een "oude diesel bouwjaar 1925" won hij ronde na ronde plaatsen. Meester Erwin van 't Sinte Clara is niet als eerste aangekomen, ik betwijfel of hij zelfs bij de eerste dertig is aangekomen en waarschijnlijk snakte hij halfweg al naar een ijskoude Blonde Leffe, maar - no nonsens - hij heeft meegelopen. Hij was erbij om de kleuren van "zijn club" te verdedigen. Ne mens, zeker ne senioor moet daar zijn klak voor af doen.
Een oudeventenblog zoals het seniorennet/brabbes er eentje is moet niet gaan selecteren en zeker niet oordelen over de fysieke paraatheid en de sportieve goesting van schooldirecteurs. Maar aan "den boer zijn kleren kent ge de boerderij", om maar te zeggen dat voorbeelden strekken. Volgens mijn intieme vrienden worden volgend jaar alle bekers van mevrouw de provinciegouverneur gewonnen door 't volk van Sinte Clara. 't Is hun meer dan gegund.
Ge ziet het; hij ging zelfs te rap voor de aanwezige camera's....
Diep in de luwte van de Merksplasse bossen schildert Frans Van Deuren. "who the fuck is Frans Van Deuren" hoor ik u diep nadenken en "wat vraagt die per uur om mijn living licht-beige te tapiseren" is daarna uw tweede kapitalistische reactie.
Bij de grote hoop is Merksplas alleen gekend van "de kolonie" en van Fons Beckx, de visboer die een lieke kon fluiten op de kop van een dooie haring. Na zijn pensionering trok ook Frans Van Deuren naar Merksplas. Niet om na zijn uren schoenen te verkopen bij de Veja maar om kunstenaar te worden. De Arendonkenaars kennen Frans Van Deuren als directeur van de gemeentelijke basisschool Sint-Jan op de Voorheide, dé residentiële wijk ten noord-oosten van Arendonk. Ze horen het niet graag daar op de Mét, maar het slim en het pront volk in Arendonk komt allemaal van de Voorheide. Allemaal uit de klassen van den Toreman, de rosse van de veldwachter, meester Ooms, meester Helsen en juffrouw Lens. Daar is Van Deuren directeur geweest. Tot ieders tevredenheid.....
Na zijn pensionering stortte hij zich vol overgave in de liefde en op het schilderen. Hij koos daarbij niet voor de gemakkelijkste weg, sloeg de Arendonkse schilders- en speksteenklieversfabriek over en ging met gelijkgestemde zielen op cursus bij gasten die echt een borstel konden vasthouden. Dat resulteerde nu in een groepstentoonstelling in het Nederlandse Middelbeers, kwestie van ook het noord-brabantse plebs in contact te brengen met enige vorm van cultuur.
Frans van Deuren is op deze tentoonstelling in het gezelschap van drie vrouwelijke collega's: "dames met een grote D, vrouwen met klasse": twee schilderessen, Maria De Voecht en Joyce van Strien en één keramiste, Griet Mertens. Alle drie, aan hun tentoongesteld werk te zien, vrouwen met ballen aan hun lijf, die hun inspiratie opdoen in boswandelingen, de ruimte en de kosmos en in een wereld van structuren en vormen. (ge ziet: ik heb mijn huiswerk gemaakt.) Alle vier artiesten hebben een gedegen opleiding gehad in diverse kunstenaarskolonies in buiten- en binnenland en dat is te zien aan het tentoongestelde werk: Een intimistische tentoonstelling van met liefde en passie geschilderde en geboutseerde werken.
...Kwam het door het lieftallig gezelschap dat me vergezelde, door de aparte sfeer van 't Oude Kerkje in Middelbeers, door de aangeboden en met veel smaak leeggedronken consumaties;.... toen ik Frans Van Deuren daar zag staan in het gezelschap van zijn collega-kunstenaressen moest ik onwillekeurig denken aan Anton Heyboer, zijn boerderij en zijn drie vrouwen...
Om de tentoonstelling in " 't Oude Kerkje" van Middelbeers te bezoeken moet ge rap zijn. Morgen zondag 9 november is de laatste dag dat U een uniek werk van één van deze vier kunstenaars in Uw bezit kunt krijgen. Kom binnen een jaar of tien niet zagen en jammeren dat ge uw euro's in waardeloze aandelen van de Paris Bas hebt gestoken in plaats van in een kunstwerk van Maria, Griet, de Frans of Joyce. We hebben U tijdig verwittigd... Vincent van Gogh was ook een oor kwijt vooraleer hij beroemd werd.
't is watte met die leegstand en die dakloze negers.
Op sommige ogenblikken als verhitte discussies over misgelopen gemeentebelastingen dreigen te verzanden in pijnlijke momenten van verzuurde stiltes, dan dwalen onze gedachten wel eens af naar de toeloop van dakloze asielzoekers en ander zogenoemd "gespuis".
Dan doet minister Turtelboom al eens een efforke en levert ze in al haar goedheid vijf luxe wooncontainers en dan mag geen neger, geen tsjetjeen of sikh er zijn voeten onder tafel steken. "Bouwvergunningen" weet ge wel.!!!
Om aan al deze kommaneukerij een eind te maken gingen "echte" vrienden van mij op zoektocht naar leegstaande buildings, horecazaken en andere multifunctionele barakken op het grondgebied van Arendonk. Liefst zo dicht mogelijk bij de kerk en het politiebureau.
Hieronder het resultaat van hun zoektocht.
Vlak bij huis, één door een vlijtige hollander neergepote container. Voor alles hebben wij belzen, vergunningen nodig. Noorderburen vallen daar buiten en rotzooien maar aan.
Pal in het centrum van Arendonk, dit lieflijk scholencomplex annex vakantiedorp. De hier te plaatsen minderbedeelde burgers kunnen ondertussen een stiel leren: freezen, puntlassen, potten bakken en regenpijpen klimmen.
Dit statig herenhuis, sporadisch gebruikt als onderkomen en vertierplaats voor dorstige proletariers, staat al enkele jaren te verkommeren. De eerste steenlegger van destijds - Toon Spinoy - zou het ongetwijfeld leuk vinden moesten zwarten, gelen, spleetoogjes, sikhs, pigmeëen, uitgedreven roma's en restvolkeren van de grote sovjetrepubliek hier opnieuw de "internationale" zouden kunnen meebrullen. Op aanvraag zal de maat geslagen worden door de erkende dierentemmer Chrisje Duchaussoit en zijn nieuw vlammeke Maya Detiège, het nieuwe koningskoppel na tante Freya en hare Fernand, de thaise goden zijn ondertussen hun zielen genadig.!!!
De machtigste man van Arendonk, de plaatsvervanger van "onze lieve heer" aan de bovenloop van de Wamp is gekend. Halleluja.
Na een wekenlange strijd (!!!) tussen de uitverkorenen der Arendonkse natie is de winnaar van deze"verkiezingskolder" boven komen drijven. Het werd ene jongeman genaamd Sim. Sim is voor zijn dagelijkse boterham aangewezen op de verzameling en recyclage van menselijke faecaliën. In de tijd die hem nog rest organiseert hij met "maten" een mega-zangfeest annex danceparty. Beide dingen doet hij goed en met aanstekelijk enthousiasme. Zijn naaste concurrente in de verkiezing van machtigste man/vrouw is ene dame die zich bezig houdt met de verzameling en recyclage van plastiek. U ziet : verzamelen en recycleren is "des mensen aard" of men nu stront verzameld, plastickorrels recycleert of doodsprentjes opspaart.
De drie overige kandidaten voor sympathiekste, machtigste, populairste Arendonkenaar waren bladvulsel en dienden als een soort geloofwaardigheidsalibi voor deze populariteitspoll. Of vindt U onze heer burgervader een sympathieke joviale lolbroek met macht.? Ik zie U allen in groep driftig "neen" knikken; de verantwoordelijke beheerder van de gemeentebelastingen is ook geen joviale lolbroek maar die heeft tenminste macht...
Volgens een vriend van mij, tevens plaatselijk hoofdredacteur van een vlaamse gazet die de geloofwaardigheid van de hierboven aangehaalde "onze lieve heer" benaderd zoniet overtreft, is de uitslag van de poll pas zeer laat beslist. Eén uur voor het sluiten van de stembussen was de stand tussen de twee protagonisten nog onbeslist: 54 tegen 54 stemmen. Op de valreep kreeg de Sim nog twee stemmekes extra: eentje van een zatte chiroleidster die iets voor middernacht in de Koeistraat smachtend zat te wachten op haar prins; een verloren gesprongen amerikaanse stierkikker met horeca-ambities. De zesenvijftigste stem kwam van een ambulante kruidenier in lange worsten en cervelas die een gratis plaatske was beloofd op de komende "Arendonk zingt en swingt" next year. Zodoende won de Sim. Het mag van mij...
Als goei verliezers hebben Lou Blockx, de zakkenfabrikant en Lewie van Gorp, de portrettenschilder van Bert en Paula afgesproken dat de eerstgenoemde (12 stemmekes) een baal jute zakken gaat leveren die de laatst genomineerde (11 stemmekes) dan gaat beschilderen met de afbeelding van Sim de winnaar. Die beschilderde zakken worden dan in 2012 ter gelegenheid van "Arendonk 800 jaar pracht en praal" aan elke vlaggemast, flitspaal en chiromast omhoog getrokken.
Omdat ook de zoektocht naar de herkomst van Jan Van Eyck, zoektocht beloofd door een destijds wild enthousiaste ocmw-voorzitter, in diepe poelen en vergeetputten dreigt te verzanden worden de gezamelijke speksteenklievers van de Arendonkse academie aangeport om met z'n allen een copie te beitelen van Rodin's "Denker" ditmaal zittend op een toiletpot omringd door smachtende Arendonkse deernen.
...Heel deze inleiding alleen maar om te zeggen dat de poll van "het Nieuwsblad" ludiek en grappig bedoeld was. Niets meer niets minder. Tuinkabouters die er meer achter zoeken moeten anders een keertje de moeite doen om de uitslagen van ander dorpen onder hun vergrootglas te leggen: Zjuul Krapuul, Koen Wauters, Eddy Wally... allemaal gasten tussen de eerste vijf van hun dorp. Den Bjennie, ons Zefa en Brammeke waren van een ander gedacht en samen met wat ander groupies en zielsverwante kriebelaars vonden zij de gevoerde enquete van een hoogstaand niveau. Iets dat bij "onze lieven heer" past.
Ikke, en met mij nogal wat anderen vonden de verkiezing van de machtigste man/vrouw een plezant spelleke. Wel gemanipuleerd en gepusht dat wel, een spontane opwelling van zielsverwant chirovolk. En daar supporteren we voor. Gemanipuleerd was destijds ook de enquete over een hoog bruggeske aan Brug 4 in diezelfde gazet. Maar die stemming was bedreigender: daar hing het zogezegde faillissement van een multinational vanaf. Dat was stemmen van moetens, met de revolver tegen de kop; pro hoge brug of doppen met ne vuile C4. Voor de Sim hebben we tenminste kunnen stemmen uit sympathie en vrije wil. En dat is positief, al de rest is zever.
De machtigste man van Arendonk, de plaatsvervanger van onze lieve heer aan de bovenloop van de Wamp is gekend. Halleluja.
Hij is in goei gezelschap: in Stabroek Zjuul Krapuul, de frontzanger van Katastroof in Retie frank Mercelis, de zanger van Eddy en de Schellekes in Olen (2de) Frans van de Ven, een failliete winkelier in Leuven Louis Tobback met een communistische uitslag van meer dan 70%.
Wie heeft het volgens jou voor het zeggen in Arendonk?
Een overzicht van de sterkhouders van het 2de Bergrockfestival op het hoogste punt van Arendonk, de uitkijktoren op het Sluiske niet meegerekend.
Ten eerste: de mecenas met de gemeentecenten en de "machtigste man" van Bergrock.
Ten tweede: de linker- en de rechterhand van elkaar en van Verbr. Arendonk. Toen droomden ze nog hardop van de kampioenstitel. Hun ambities zijn ondertussen bijgeschroefd op het niveau van die van Dexia en Fortis samen. Het ga je goed lieverds...
Ten derde en ten laatste: De hoeders over orde en tucht vanop hun uitkijkpost op de Lam Godsberg. Hun kindeke Jezus was al lang over een plastic zeil met bruine zeep de berg af naar beneden geroetjst. Ondertussen bekijken ze waar best het standbeeld van "Jan van Eyck" zou neergepoot worden.
...Een ideetje: waarom niet samen op één dag "Arendonk zingt en swingt" "Bergrock", en "de modeshow van den Unizo". Het is alledrie gratis, er wordt op de drie plaatsen bier getapt, men zou een catwalk kunnen aanleggen tussen den Bempt en het cultureel park van Arendonk en alle "machtige mannen en vrouwen" zouden luid toeterend en met laurierbladeren omhangen, kunnen aanbeden worden door het Arendonkse plebs, bijgestaan door ons Zeva, den Bjennie en het brammeke..
Ik voel het nu al aan mijn water: d'r gaat nikske van in huis komen.
Arendonk stikte het vorige weekend in de activiteiten. Okra, de katholieke gepensioneerdenbond hield een hobbytentoonstelling met naaidoekjes, uitgehakte paardenkoppen, schilderijen.... Pannenkoeken en een Blonde Leffe waren er ook verkrijgbaar.
Op de pleinen en in de hal van de chiro hield de plaatselijke middenstandersvereniging een ontmoetingsfeest met de Arendonkse burgerij. Ge mocht er springkastelen, snorharen laten inkleuren, naar een enthousiaste radiovedette met ADHD luisteren, nieuw-modisch ondergoed en marcellekes bewonderen en pinten drinken. Pepsi Cola naar verluid. Nog naar verluid werd het ganse feest gered door een handige Harrie, intimi mogen hem Simmeke noemen, die eigenhandig "den uitgevallen elentrik" repareerde. Jawel, zo krijgt een mens macht: elentrik maken.
In een uithoek van Arendonk zette het asielcentrum zijn deuren open voor belangstellenden. Het feit dat er een vijftal lege wooncontainers te bewonderen waren hielp om het bezoekersaantal op te krikken waarbij veel oud-bewoners en voor de rest "altijd dezelfden". De zon scheen, er was een berg muziek, veel informatie, animatie en "den elentrik" is daar op de oude duitse basis nog een toonbeeld van "deutsche Grundlichkeit". Vandaar dat er nikske kapot ging.
Bij Thalander, het vroegere Houten Paard aan de Lusthoven, gingen de jaarlijkse marathon annex wandeltochten door. Daar kon men hollands biologisch bier drinken en heerlijke eigengebakte cakes eten (geen teljorenlekkerkes maar thalanderkes). ...De chronometers werkten er op batterijen.
Tenslotte gingen op de Vrij de jaarlijkse parochiefeesten door. De fut is er echter een beetje uit (alles schijnt afbetaald te zijn, en de kartrekkers zijn hét moe ). Ter vervanging van de mandenmakers, de boerkes van Beerse, de zeeldraaiers, en de tombola met washandjes, klotten zeep en bijeengeschraapte afdankertjes van kruideniers nam het plaatselijk buurtcomité de zaak over. Met een rommelmarkt. En het moet gezegd: met succes. De standhouders waren van hun woord en hadden heel de straat vol rommel gepompt. Er was twee keer zoveel volk als de laatste twee parochiefeesten samen en al dat volk kon lachen. Ze hadden er dan ook alle reden toe. Terwijl de gegoede parochianen zich te goed deden aan een exquis banket van varken en koei kon men in de straat "spek met eieren" uit het vuistje eten, pinten, koffie en wijn drinken aan normale caféprijzen en buurten met gelijkgestemde zielen. 't Was een fijn feest. Maar dat kon ook niet anders: De gasten van de organisatie hebben tenminste ,in tegenstelling tot hun voorgangers- organisatoren, wel een idee hoe een café er aan de binnenkant uitziet, en er kwam geen elentrik aan te pas, zodat die ook niet moest gerepareerd worden.
ps. De heilige Antonius was weer zeer vereerd met zoveel kindjes om te zegenen en om het geslaagd optreden van de "bollemiekes". En mijnheer pastoor was dat ook.
we drinken een glas, we pissen ne plas en we prutsen verder gelijk het was. Om maar te zeggen dat de Arendonkse goegemeente het gerotzooi met de belastingscenten noodgedwongen naast zich heeft neergelegd. (zie voorgaand artikeltje). Bij gebrek aan een fatsoenlijk, laat staan proper antwoord van de verantwoordelijke administratie en haar politieke verantwoordelijke.
De hoop op een verontschuldiging en enige uitleg naar de bevolking toe door diezelfde verantwoordelijken kunnen we op onze buik schrijven. Erger nog, we worden geschoffeerd omdat we onze betalingsbewijzen verzuimden bij te houden, omdat we handelden als slechte huisvaders en onze eigen papieren geen vijf jaar bijhielden. Hautain en buitengewoon arrogant werden we op onze fouten gewezen door zowel links als rechts, door slimme professors en advokaten.
Betalen, zwijgen en niet protesteren. "Verantwoorde politiek en een open dialoog naar de gewone burger toe" dat is ons politiek beleidsmotief. Aan mijn troela, gewone burger. Dus "amen en uit" met het gemekker van 2.000 onderdanen.
Maar we zijn niet van de kwaaisten. Om onze lieve gemeente enigszins te helpen bij het vullen van de opgelopen belastingsput heeft de buurtvereniging van de Grens voor tweeduizend tweehonderd euro planten en potgrond aangeschaft en de kopmuurkes van hun nieuwe straat aangeplant met maagdenpalm. En voor de wildgroei van klaver, pisbloemen en andere grassoorten op ons nieuw velopad gaan we elk huishouden op de Grens een konijn cadeau doen: een reier voor de onpare huisnummers en een vooi voor de pare nummers. Dat is onze bijdrage.
Ik vermoed dat mijn nieuwe vrienden, den Bjennie, zijn Zeva en ons Brammeke dit initiatief luid toeterend zullen verwelkomen en alzo een positief signaal zullen geven voor een verdere ontzuring van de Arendonkse mensheid. Wij van onze kant doen al meer dan genoeg ons best: 1200 maagdepalmkes en 250 tamme konijnen.: 125 vooien en 125 reiers; de joengskes verloten we.
't Is maar te hopen dat we binnenkort geen belastingsaanslag krijgen voor mestoverschotten, en tewerkgesteld personeel...al zijn het dan maar konijnen.
