Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
25-11-2007
Radio 1 Stories.
"Meer dan een bed..."
Een vriend van mij, de man achter het brabbes-blog "Jef Koffie's trots" was gisteren maandag 26 november te gast bij Fried'l Lesage. Op Radio I, na het middagnieuws, tussen 13.00 en 14.00 uur, praat Fried'l het programma "Stories" aan elkaar. Mijne vriend mocht het daar komen uitleggen.
(klik op de leuke snoet van "Fried'l" en daarna op "beluister de jongste uitzending" klik daarna op "naar de radiospeler" en schuif met de tijdsband naar "13:00"
Stories maandag 26.11.2007
Staf woont in Arendonk, vlak naast de oude legerkazerne. Enkele jaren geleden wilde de gemeente de kazerne ombouwen tot een opvangcentrum voor vluchtelingen. Staf protesteerde erg hevig. Volgens sommige buren was hij ronduit racistisch. Het opvangcentrum is er uiteindelijk gekomen. En Staf werd er uiteindelijk vrijwilliger.
Aanleiding is de uitgave van het boek "Meer dan een bed" over twintig jaar opvang van asielzoekers. Daarin zijn een zeventiental gesprekken opgenomen van mensen die op de een of andere manier betrokken zijn geraakt met het vluchtelingprobleem.
Mijne vriend, den Brabbes dus, vertelde daarin zijn eigen verhaal: de evolutie "van Vechter tot Vrijwilliger". Op maandagmiddag kwam hij dat verhaal toelichten op Radio 1.
Luisteren naar Fried'l dus....
Het boek "Meer dan een bed" is een uitgave van de "uitgeverij Epo" en kan in de boekhandel besteld worden onder vermelding van ISBN 978-90 6445 467-7
Een vriend van mij heeft een schitterende carriëre gemaakt in de vleesverwerkende industrie. Van kleine uitbener heeft hij zich in de loop der jaren opgewerkt tot een vakkundige slager die met de ogen dicht, varkens en kalveren vierendeelde en in worstjes liet veranderen. Om een per ongeluk doodgereden reebok of een gestroopte haas in de fijnste wildpaté te veranderen draaide hij zijn hand niet om. Hij was een charcutier in hart en nieren.....
Mijn vriend is sinds zijn pensionering, nu een paar jaren geleden, in de vleessektor gebleven. Op vrijwillige basis zeult hij, tesamen met drie collegas, netjes met kepi, in een keurige grijze overjas en witte handschoenen, met lijkkisten. Afhankelijk van de laatste wil van de dooie mens levert hij kist met inhoud af op de plaatselijke begraafplaats of in het crematorium.
Middenstanders- en kruideniersbloed kruipt waar het niet lopen kan: steeds op zoek naar een lonende bijverdienste. Groot was dan ook zijn blijdschap toen mijn vriend in het vakblad voor doodgravers, de personeelsadvertentie zag staan van de stad Kortrijk. De plaatselijke burgemeester - een van de corryfeeën van de vlaamsche christen democratie - is voor zijn nieuw op te richten crematorium op zoek naar een ervaren uitbeender annex tandentrekker. Burgemeester Declerck - om deze lichtende ster aan het democratisch firmament gaat het - is ten zeerste bezorgd om de uitstoot van loskomend kwik bij de verbranding van lijken en hun nog aanwezige tanden. Kwik is een van de bestanddelen in de amalgaamvullingen van rottende tanden. Aan het feit dat het kwik reeds bij leven kan weglekken uit de gerepareerde kiezen gaat de Kortrijkzaanse burgemeester gemakshalve voorbij. Hij wil de tanden van zijn dode medeparochianen gaan trekken vooraleer zij de oven en daarna de schouw ingaan.
Los van de vraag wat de impact van een opgestookt vals gebit op het milieu is, los van wat het aandeel zou zijn van crematoriumschouwen aan de dagelijkse rotzooi die de lucht wordt ingeblazen, roept de oproep om tanden te trekken bij dooi mensen, herinneringen op aan onzalige bruine tijden uit de vorige eeuw. .... Waar zullen ze in Kortrijk bijvoorbeeld met de gouden vullingen blijven ???
Dit alles indachtig heeft mijn vriend zijn reeds geschreven sollicitatiebrief aan meneer Declerck kapot gescheurd en zijn beenhouwersgerief terug in de schuif gelegd. .... en blijft hij ijverig verder zeulen met kisten en daarin dooie mensen, keurig in het pak en in het bezit van hun valse tanden !!!
Requiem cantin pace.... Ten hemel begeleiden U de engelen.
Arendonk is een schattige gemeente in het noordoosten van de provincie Antwerpen, weggeplakt tegen de nederlandse grens. In een desperaat ogenblik, veroorzaakt door voorbijflitsende hollandse nummerplaten, vragen we ons weleens vertwijfeld af waarom ze ons niet weggeplakt hebben tegen de grens van Cambodja of tegen die van Azerbeidsjan. Met die van Noord-Kirgizië hadden we ook nog kunnen leven.
Arendonk telt zo'n 13.000 inwoners waarvan een dikke 1.200 nederlanders en nog zo'n 250 andere asielzoekers. Die dikke twaalfhonderd nederlanders - aangevuld met wat landgenoten uit de villawijken van Oud-Turnhout, Ravels, Poppel en andere negorijen uit de Kempen - vonden het nodig om een eigen kluppie op te richten; de NVVA, "de Nederlands - Vlaamse vereniging Arendonk, Kempen en omstreken". Dat hadden ze afgekeken van de hollandse boeren die kort na de tweede wereldoorlog naar Brazilië emigreerden en daar "Hollambra I" en "Hollambra II" oprichtten. Sociale woonwijken en ghettos voor hun eigen volk in Sao Paulo en omgeving. Met geschilderde klompjes op de voetpaden en gekleurde molentjes voor hun ramen zonder gordijnen. ...Ver van huis en vol miserie.! De NVVA heeft zich sinds kort aangesloten bij het bloeiende culturele leven in Arendonk en is lid geworden van de plaatselijke Cultuurraad. Die raad herbergt een bonte waaier aan verenigingen: zangkoren, muziekmaatschappijen, portrettentrekkers, verzamelaars van oud oost-duits ijzer, schlemielige buurten, schoolgemeenschappen, gepensioneerdenbonden, vrouwen- en ventenorganisaties, ... ge noemt het maar op. Allen promoten zij op hun manier hun eigen club en dragen zo bij tot een bont allegaartje van sociale en culturele verscheidenheid waar de doorsnee Arendonkenaar plezier aan beleeft...
De "Nederlandsch - vlaamsche enzoverder..." is dus sind kort ook lid. Dixit de voorzitter zijn ze al met 65 leden: 45 hollanders en 20 vlamingen (tot wat een overdadig gebruik van "jonge Bokma" op korte tijd kan leiden. nvdr.) wat kan tellen op een totaal van twaalfhonderd en die van de omstreken niet inbegrepen.
De klup nvva, in de persoon van haar voorzitter - overigens een aimable manspersoon vergezeld van een stropdas - kwam op de laatstgehouden vergadering smeken om projectsubsidies. Zij hadden nood aan financiën voor postzegels, copierpapier, advertenties, enveloppes, benzine voor bedrijfsvoertuigen, ....
...Die bonte waaier aan verenigingen: zangkoren, muziekmaatschappijen, portrettentrekkers, verzamelaars van oud oost-duits ijzer, schlemielige buurten, schoolgemeenschappen, gepensioneerdenbonden, vrouwen- en ventenorganisaties, ....hebben allemaal een gebrek aan financiën. Maar die verenigingen gaan dan wafels verkopen, mosselen souperen, ghühwein serveren, een tornooike organiseren, teljoren likken ....maar neen, onze hollandse vrienden van den NvvA die doen dat niet, die gaan subsidies aanvragen, in beschaafd vlaamsch: geld lospeuteren bij die "belskes", die snappen dat toch niet.
Prijst en looft het gezond verstand van de Arendonkenaar: "de Nederlandse vlaamse vereniging" kreeg de wind van voren en geen centen. Enigszins verbouwereerd om zoveel pretentie maar unaniem werd besloten om de "geëxporteerde onderdanen uit Beatrijs' souvereine staat" nikske toe te kennen. De NVVA, bij monde van haar voorzitter snapte er nikske van.!!!!
Laat ze eerst maar een keertje op een fatsoenlijke manier integreren en deelnemen aan het Arendonkse verenigingsleven; smoutebollen, poffertjes, kaaskroketten of beschuit met muisjes verkopen kan daarbij helpen. Voor een vervanger van jullie "Heineken of Grolsch" zorgen we zelf wel.
(programma met de hoogverheven doelstellingen van de "eN.Ve.Ve.lange Aa.")
De Fonne en zijn cultuurverheffende organisatie " Ne.Ve.Ve. lange Aa" wat staat voor "Nederlandsche Vlaamsche Vereniging Arendonk- Kempen en omstreken" zullen nog eventjes moeten wachten... Een mens heeft prioriteiten in zijn leven en bovenstaande "Ne.Ve.Ve.lange Aa" hoort daar goddank en in lengte van dagen niet bij. Wat dan weer niet wil zeggen dat we de "Ne.Ve.Ve.lange Aa" links gaan laten liggen. Brabbes heeft een donkerbruin vermoeden dat de Arendonkenaars in grote getale willen weten waarom de genoemde hollandse klup persé gemeentesubsidies en dus "belastingsgeld van de gewone sus" wil lospeuteren. Dus Fonnie, we houden voor U een warm doekske gereed om een keertje aan uw poepeke en dat van uw kluppie te voelen.
(met dank aan het nieuwsblad)
We schuiven de Fonnie dus naar achteren omdat we de verkeerspolitie van Arendonk willen bedanken en feliciteren. En we willen dat zonder uitstel en zonder restricties doen. Na een moeilijke start en nogal wat gewring en obstructies van kruideniersgezelschappen en patatten- en maisboeren gebeurt de wegcontrole op de Arendonkse omleidingswegen nu op volle kracht. Enkele keren per week worden er volop bekeuringen en processen-verbaal geschreven voor mannekes en vrouwkes die het niet kunnen laten om tientallen verkeersborden te negeren en alle regels aan hun beminnelijke laarsjes lappen. Dat bij de geverbaliseerden nogal wat hollanders zitten kan ons alleen maar verheugen. 't Wordt tijd dat onze noorderburen eindelijk eens gaan beseffen dat "wat in Holland niet mag, ook in België verboden is" Dus opschrijven die handel en vooral laten betalen. Tot nader order zijn we nog niet geannexeerd door de onderdanen van Ha.Ka.Ha. Beatrijs en dienen zij zich te houden aan de hier geldende "waarden en normen". Daar zijn ze zelf ook straf in: " in waarden en normen."
We willen die verkeersagenten van de zone "Kempen Noord-Oost" ook sterkte toewensen en veel geduld bij de scheldpartijen die ze naar hun kop krijgen van verongelijkte automobilisten. Ge moogt van het volk van de Grens - waar tussen haakjes, de werken goed opschieten - aannemen dat uw acties de volle goedkeuring krijgen, ons hoort ge niet klagen, wat sommigen ook beweren of willen tegenspreken.
Dus verkeersbrigade, blijven volharden in "den arbeid" en als het te koud wordt dan zijt ge hartelijk welkom bij den Brabbes voor een kom hete koffie tussendoor. Op aanvraag krijgt ge er zelfs een borreltje bij..... Eentje hé, mannen. ---------------------------------- ......Tot zover deze zakelijke mededeling. Waar waren we gebleven?? Oh ja, bij de Fonnie. Ook een man van waarden en normen. Dat is voor de volgende aflevering van "Jef Koffie's blog."
Er is een nief takske bijgekomen aan de dikke boom van het "Arendonkse cultuurleven". De ne-ve-ve-dubbel aa. (nvva) ofte "Nederlandsche vlaamsche vereniging Arendonk".
..... "de dag van de belgische dynastie" is het uitgelezen moment om deze twijg aan kultuurminnend Vlaanderen voor te stellen.
Houdt uw zakken dicht.
Vanavond, op dit net, zo rond de klok van een uur of negen, of wat later.... als we daartegen niet in den bak zitten... want er zitten cafébazen achter ons gat....
Gaat allemaal maar slapen...'t zal iets voor morgenvroeg zijn !!!
Een vriend van mij is een petitie begonnen tot het "herplaatsen" van de grillie aan de kerk. Voor ongelovigen en analfabeten: een "grillie rond de kerk" is een ijzeren hekwerk waar men 's zondags tijdens de hoogmis zijn fiets tegen kan zetten. Als ge grote dorst hebt en ge wilt er ene gaan drinken "bij Jeanne Trul" dan mag je uwe velo ook tegen die grillie zetten.
Het "prachtig hekwerk" in smeedijzer en klinknagels, waar ik spijtig genoeg geen afbeelding van heb, werd in het begin van de vorige eeuw rond de nieuwe kerk van Arendonk gezet. Achter de grillie, tegen de kerkmuur, werden de afgestorven verdienstelijke Arendonkenaars gemetseld. Het kunstwerk zou, zegt men, geklasseerd zijn als monument, wat wel meer gebeurd met oud ijzer.
Twee jaar geleden werd het afgebroken in het kader van de heraanleg van het marktplein en opgeslagen in de gemeentelijke loodsen; 155 meter verroeste rommel. Waarschijnlijk blijft het daar staan want een proefrenovatie van anderhalve meter kostte meer dan 27.000 euro.
Mijne vriend krijgt met zijn petitie de wind van voren: buiten een mistig oppositiepartijke in de gemeenteraad en de plaatselijke heemkundige kring "Als ice can" ligt er niemand wakker van het afgebroken hekwerk. De oppositie reageert bij gebrek aan fatsoenlijke dagordepunten en de "Jan van Eyck-apostelen" omdat ze van oude spullen houden. De rest van de Arendonkse bevolking laat dat grilliewerk syberisch koud.
Gisteren kwam die vriend van mij om mijn handtekening smeken. Ik heb hem beleefd meegedeeld dat ik niet zinnens was om te tekenen en wel om volgende reden: Ik heb een trauma overgehouden aan het hekwerk rond de kerk. 't Is meer dan dertig jaar geleden, in de fleur van mijn leven en op zoek naar een pront lief. Met jaarmarktkermis - ergens begin maart - had ik een schoontje op 't oog. Ze was nog wel bezet maar ze had al wel eens met een scheef maar verliefd oogske naar mij geloerd. 't Was de moment. De week voor de kermis maakte ze het af met hare vrijer en was ik aan de beurt... ... Ik weet het nog goed: fier als ne gieter toerde ik met mijn nieuwste verovering rond in de botsautookes. Ineens was hij daar: haar vroeger vlam vergezeld van 2 luitenantjes, allemaal chirovolk. Alsof ik de slag om El Allamein had gewonnen, zo botste ik op de botsauto's van de verslagen partij en maar stoefen en pronken met mijn oorlogsbuit. Montgommery tegen Erwin Rommel.
.... Aan de grillie van de kerk stond "Rommel" te wachten met zijn 2 luitenanten. Excuses voor het gebots hielpen niet, tracteren met 6 keuningskes ook niet, en zachte diplomatie van ons -tot voor kort gemeenschappelijk - lief evenmin; ik werd krijgsgevangen genomen, bij de kraag van mijne frak gepakt en zo aan een pin van de grillie gehangen. Er sprongen twee knoppen van mijn frakske. Net op het moment dat ik een klets tegen mijne kop ging krijgen kwamen twee champetters uit de staminee van "Pierre van de autobus" en die konden erger vermijden. Mijn belagers werd gevraagd om zich neer te leggen bij het onvermijdelijke en een nieuw lief te zoeken. Ik van mijn kant werd gesommeerd om verder gebots achterwege te laten en me te concentreren op mijn nief lief; "botst met haar zoveel als ge wilt", zei Mil van de Veldwachter daarin gesteund door zijn collega Suske Weyts die er nog aan toevoegde: "gij, gij moet achter 't kanaal blijven". Dat beloofde ik de twee champetters.... Maar 't was een loze belofte.
....Mijn vriend had begrip voor mijn argumentatie en voor het opgelopen trauma . Mijn echtgenote - het meiske uit de botsautootjes - stond evenwel in dubio toen haar gevraagd werd of zij dan misschien de petitie wilde tekenen. "Schattig vond ik je, zo in uw winterfrakske aan die grillie, uw voetjes een half meterke boven de grond" zei ze toen ze tenslotte toch haar handtekening plaatste.
De zoveelste boekenbeurs loopt weer op zijn einde. Het"moment de gloire" voor al die BV'kes eveneens. Op één lange rij, gelijk de geprijsde koebeesten op de landbouwbeurs van Libramont, zaten onze "Bekende Vlamingen" achter hun signeertafel. Hun pen en een stapel boeken in aanslag. Niet omwille van hun schrijftalent maar omdat ze toevallig in het een of ander flutprogramma op teevee komen en vanuit die fulltime - maar volstrekt overbodige - job, dingen schijnen te weten waar de gewone sus op zit te wachten. Op een minuscuul standje van 3 bij 4 meter, vlak tegenover een hamburgertent waar ook lauwe palm te consumeren viel, troffen we de stamvader van de Pfaff-familie. De Jean-Marie wou net beginnen aan een innige omhelzing met de gouverneur van Limburg, die een zoveelste kookboek kwam promoten. Toen de Stief aanstalten maakte om ons nationaal reklamebord uitgebreid te bewangen kwam "showbizz Bart" diezelfde boekenstand opgehuppeld.
shoooowbizzzzz Bartje.
Showbizz Bartje is een monument in de vlaamsche "nulliteitenbuzziness"; specialist in het verkopen van gebakken lucht, verschaalde moppen en ambassadeur van een paar dubieuse tv- en muziekzenders. De Jean-Marie, de Stief en showbizzz Bartje kenden elkaar; tenminste die indruk gaven ze aan het voorbijsloffend gapend gepeupel.
Sofie De Waele, Goedele -sexprofessor- Liekens, Eddy, zijn bezwangerde dochter Stephanie en de ketnetrappers waren ook present. Kwasi ongeinteresseerd in de passerende meute zaten ze uit hun ooghoeken te loeren hoeveel keren hun buren-collega-beevees een verkocht exemplaar mochten signeren. Men zag ze terplaatse jaloers worden...
Goed, een boekenbeurs zal zijn nut wel hebben, al is het maar om Bertje Anciaux, vlaamsch minister van cultuur, in een onbewaakt - door dure franse champagne veroorzaakt - delirisch moment de barbaarse toezegging te horen doen dat schrijvers een fatsoenlijk pensioen dienen te krijgen. Ik ken heel wat seniorenblogschrijvers(sters) die als hobby verhevener proza en poezie produceren dan die lapzwanzen daar in de Antwerpse Expohallen. ... En als hobby hoor !!!
Pukkelende jeugd onder een laagje "clerasil" nog daar aan toe maar hoe is het in godsnaam mogelijk dat bejaarde besjes aan de hand van hun overjarig huwelijksgeluk in de rij staan voor een gesigneerde keukenboek van Hedwig van Hove, Piet Huysentruit of Jozefke Vermassen? Men vraagt respect voor de derde leeftijd; àwel die derde leeftijd verkwanselt haar respect. Kwijlen en geilen behoort mensen van boven de 60 niet meer toe; zeker niet voor een handtekening of een geile lach van Nathalia, Goedele, Paul d'Hoore of Ivan De Vadder.
En om onze borsten of piemel nog te laten reconstureren door de Limburgse punker Jef Hoeyberghs - ook actief op de boekenbeurs - daar zijn we te oud en te verstandig voor geworden. ..Tenminste dat zou van ons, senioren, toch verwacht mogen worden...
"Hij leerde zijn volk lezen".... Een kapitale fout, Hendrik C.
De kogel is door de kerk. Het Arendonks wipbruggeske gaat afgebroken worden en vervangen door een nieuwe constructie; een vaste oeververbinding volgens de gebruikelijke terminologie. Het Arendonks wipbruggeske is een ophaalbrug op het kanaal Dessel-Schoten en het zal er zo'n 60 jaar geleden - kort na de oorlog - neergelegd zijn. En t' is een schoon bruggeske.
De Dienst der scheepvaart, gevestigd in Hasselt, wat op zich al voldoende is om in uw haren te krabben, heeft na diverse aanvragen de bouwvergunning in haar zakken zitten. Er waren en zijn echter heel wat bezwaren tegen de plaatsing van een hoge brug: de brug gaat los door een beschermd natuurgebied, de brug wordt moeilijk berijdbaar voor gewone weggebruikers, een plaatselijke horecazaak wordt haar klandizie ontnomen, het kanaal zelf is enkel nog in één richting volbeladen bevaarbaar, links en rechts van de nieuw te bouwen brug liggen ook wipbruggetjes wat de tijdswinst voor boten tot nul reduceert, enzovoort enzoverder.....
Het Arendonkse gemeentebestuur negeerde de lokale bezwaren en adviseerde positief, dus de nieuwe brug gaat er dus komen.
Nu de vergunningen openbaar zijn en door iedereen kunnen gelezen worden komt de aap uit de mouw: het nieuwe kunstwerk dient niet ter bevordering van schepen, boten of onderzeeërs, neen, de brug komt er ter meerdere eer en glorie van een achterliggend industrieterrein met daarop één (1) multinational met een koopjeshal à la Van de Ven-Olen en een burelencomplex voor zo'n 150 geplastroneerde of van hoge hakken voorziene bureaumanagers; en het past niet dat die gasten tijd verliezen door een stom "opgehaald" wipbruggeske. "Time is money", zeker voor een hooggehakte bureaumanager.
(de eerste aannemer is al gearriveerd.)
Nu kan het me eigenlijk geen fluit schelen of die hoge brug er komt of niet. Voor mijn part overkelderen ze heel het kempische kanaal met bruggen of rioolbuizen. Waar ik, en met mij vele andere Arendonkenaars, het wel moeilijk mee hebben is de verborgen agenda en de mistspuiterij waar de betrokken partijen - dienst der scheepvaart, gemeentebestuur en bedrijven - gebruik van maken. Is het zo moeilijk om de gewone burgerij van in het begin klaar en duidelijk de ware toedracht van een project te vertellen. Tot hoever in de 21ste eeuw gaat men "het simpel volk" nog loemp houden?
Nu de nieuwe hoge brug er gaat komen, durf ik er mijn toekomstige burgemeesterssjerp op verwedden dat er binnen de vijf jaar definitieve plannen op tafel gaan liggen om een kilometerlange verbindingsweg aan te leggen tussen twee industriezones. Dat deze weg er zal komen na aanvraag door diezelfde multinational en dwars door een waardevol natuurgebied en een aansluitende weekendzone zal de beleidsmakers worst wezen.
Zoals ik het bij de aanvang al zei: "...plat op de buik voor het kapitaal". Van ne kattelieke polletieker kan ik dat nog begrijpen, maar dat ons rooi beleidsmannekes alles zo maar klakkeloos accepteren doet me naar adem happen en in mijn broek pissen."
"Ruilen doet huilen" brabbelde een vriend van mij met een stuk in zijn voeten aan de toog van "Parochiecentrum Sint Jozef." Dat "ruilen doet huilen" kwam niet van hem. Dat had hij een paar uurtjes eerder gehoord van nog een maat van hem aan de andere kant van de toog. Nog voor hij zich begon te bezatten... Nog een paar uurtjes vroeger had zijn bijzit hem uit hun gehuurd rijhuizeke geflikkerd, zijne koersvelo achterna gesmeten en de deur van de vogelkooi met allemaal zelfgevangen vinken en bermsijsjes daarin wagenwijd opengezet.
... Mijne vriend was aan zijn tweede relatie bezig. Zo'n drie jaar geleden was hij zijn nieuw vlam - een vrouwmens van voor in de veertig - tegengekomen op een visprijskamp. Terwijl hij pierkes aan zijn vishaak deed bracht zij hem verse erwtensoep en stond in zijne nek te hijgen. Binnen de kortste keren had ze mijne vriend bij zijn pietje. Hij liet alles in de steek inclusief zijn wettige echtgenote met een hoop miserie, kreeg ruzie met zijn kleinzoontjes die verbaasd naar opa's escapades opkeken, en betrok een nieuw liefdesnestje waar hij een volierke tegenaan bouwde. Hij hield tenslotte van vogelen.
Mijn kennis was met zijn gat in de boter gevallen. Allé, dat vertelde hij toch de sporadische keren dat ge hem nog aan een cafétoog tegenkwam. Vroeger stond hij regelmatig aan de cafétoog. Te duvelen op de marokkanen, de negers, zijn vrouw en op zijn duiven die maar niet wilden vallen. Maar nu, nu pas wist hij wat "het echte leven" was. Wat hij al die jaren gemist had.
Mijn vriend deed er alles aan om de liefde brandend te houden: je zag hem gedwee aan 't nieuw vrouwke haar hand over de vaartdijk wandelen, stoeltje onder haar poepeke schuiven, met een scheef koppeke "ja en neen" knikken, hij hijgde zich te pletter op een home-trainer om zijn opkomend buikske te lijf te gaan, de grote pinten Stella had hij op commando ingeruild voor spa-bruis en aan visprijskampen deed hij ook niet meer mee; er moest zo maar eens een vrouwmens in zijn nek komen hijgen... Mijne vriend van in de zestig was een model geworden van de "nieuwe huisman met sloefen aan". Oh, wat was hij gelukkig.
...Tot gisteren dan: Toen hij met zijn botten vol vogelstront de keuken binnenslefte had ze hem koud gepakt: Ze had een nieuwe vriend, eentje van ook in de veertig, hij was bureaumanager in een middelgrote kruidenierszaak, hij had een keurig appartementje en een klein cabrioletje, geen jengelende kleinkinderen en in zijn vrije tijd deed hij aan golven en op vacantie gaan naar de "Dommenenikaanse"...
"Zou ik aan die van ons durven vragen of ik terug mag komen" snotterde mijne vriend tegen iedereen en niemand?
Om hem te troosten zijn we maar begonnen met het debiteren van opwekkende spreekwoorden: - van de regen in den drup geraken, - van de klaver naar de biezen lopen, - ... .... en mijn vriend die snotterde verder en werd zatter en zatter!!!
-------------------------- Mogelijke ervaringsdeskundigen mogen zich altijd melden met nieuwe spreekwoorden; mijn vriend is daar gevoelig voor.
Ik heb geen onverwerkt oorlogsverleden, onze vader was gene schrokkerige boer, mijne grootvader was gene zwarte, ik heb geen familie bij de Antwerpse pollis en twee van mijn neefjes zijn ritueel besneden... Ik kan dus op een redelijk neutrale manier het oorlogsdrama volgen dat zich momenteel in Antwerpen en omliggende negorijen afspeelt.
Eventjes ter info aan de bloggers die zich in het dagdagelijkse leven niet bezighouden met dorpspolitiek en de lage kantjes ervan: Heer Janssen, burgemeester van Antwerpen en het restant van de socialistische teletubbies, heeft zich in een videoboodschap - Osama Bin Laden gebruikt ook altijd videoboodschappen - aangemeld op een feestje bij de joodse gemeenschap en zich bij hen geexcuseerd voor het antisemitisch optreden van overheid en politie tijdens de duistere oorlogsjaren zo'n 60 jaar geleden. Heer De Wever, directeur van een ander politiek partijke, heeft gemeend, heer Janssen de mantel te moeten uitvegen en hem beticht van "gratuite uitspraken". De overige politiekers konden niet bijhouden met olie op het vuur gieten. Heer De Wever werd gedwongen om in het openbaar en ten overstaan van de ganse Antwerpse joodse gemeenschap zijn broek te laten zakken - besneden of onbesneden - en over te gaan tot de boetedoening. Tot zover de feiten.
...Er is de Joden veel miserie aangedaan gedurende de tweede wereldoorlog; laat daar geen misverstand over bestaan. Maar waren zij de enigen in de miserie? Wat is er toen gebeurd met de zigeuners, de homo's, de zwakzinnigen, de kreupelen.... en zijn die dan geen excuses waard? Of is daar geen politiek gewin bij te halen?
Er zal wel geen applaus te halen zijn met de vraag, maar waarom dient bij exclusiviteit de joodse gemeenschap onze excuses te ontvangen en waar in de tijd stoppen ergens die excuses? Moeten de Spanjaarden hun excuses dan niet aanbieden voor de "bloedraad van Alva" tijdens de Inquisitie? Moeten Kardinaal Danneels en zijn pastoors het boetekleed niet omgorden voor de tientallen heksen die hun voorgangers de brandstapel hebben opgejaagd?
Moet de Boerenbond zich niet verontschuldigen omdat schrokkerige boeren in de oorlog hun patatten en haver tegen woekerprijzen verkochten aan de hongerende bevolking.? Zouden de Antwerpse Joden zich niet kunnen excuseren voor de duizenden clusterbommen die hun Israelische collega's zo kwistig over de Palestijnse gebieden rondstrooiden? Kan men de Italiaanse ambassadeur niet op het matje roepen omdat rond 56 na Christus romeinse cohorten Ambiorix, Asterix en veel van onze voorouders de kop afhakten? ...En tenslotte, kan men de "Gazet van Antwerpen" niet verantwoordelijk stellen voor de wandaden en deportaties door de duitse bezetters in de tweede wereldoorlog?.
Waarom de "gazet van Antwerpen" zult ge vragen. Wel mijn boekenkast is niet groot maar toch groot genoeg voor een boek van mijn huisfilosoof Ludo Abicht: "Geschiedenis der Joden van de lage landen" uitgegeven bij Meulenhoff. In dat boekske wordt op pagina 245 geciteerd uit een ander boek "De Joden in België tussen 1880 en de 1ste wereldoorlog". van een zekere Dewever. En dat citaat luidt als volgt: "...De in 1891 opgerichte katholieke "Gazet van Antwerpen" blonk uit door het gebruikte scheldproza aan de Joden: "Vreemde kromneuzigen, parvenus, jodengebroed, kruidnoot- en sponssjacheraars, vreemd jodengespuis, smousjes,...."
't Is maar dat ge weet hoe vooraanstaande Antwerpse citoyens dachten over hun joodse stadsgenoten. ....
We zullen eens een lezersbriefke naar de "frut" sturen zie; ik ben nu al curieus of ze het durven publiceren...
Livestyle, chocoladecake en pasc@lleke voor bejaarden......
Zot krijgen of opnaaien kunt ge hem niet, maar als de "Brabbes" iets opvangt over chocoladecake dan wordt hij nieuwsgierig. Toen een paar bevriende blogsters op hun blog iets loslieten over een nieuw trendy, glossy maandblad voor actieve 50-plussers, was hij niet meer te houden.....
...En inderdaad, toen ik deze morgen bij mijn favoriete krantenwinkel, annex toebakshandel mijn gazet ging halen, lag het te blinken: pasc@l-magazine; het blad van en voor de actieve gepensioneerde. Ik spendeerde twee euro van mijn weekgeld en pasc@lleke-magazine was van mij. Voor de "humo" en "dag allemaal" betaal ik per slot van rekening ook niets meer.
Pasc@l ligt wat dunnekes in de hand - 55 bladzijden; den humo telt er een klein 200 - maar het blinkt wel. Op de cover fotos van een pinegel met hartritmestoornissen, buxushagen , heerlijke chocoladetaart en reklame voor Kanaal 50, nog zoiets voor oude knarren. ... En natuurlijk een glamourfoto van een jonge gast in een casual, outletterig groen souspulleke en met blote tenen. De jongeman deed me op het eerste zicht denken aan de vent van Kelly Pfaff wiens naam ik me niet wens te herinneren. Bij nader toekijken blijkt het de jongeheer Vyncke zelf te zijn. 't Lijkt me een schoon partij voor kwebbelende bakvisjes en hun inhalerige grootmoeders, maar dat terzijde.
Pasc@l-magazine bevat een hoop fijne reclame voor senioren: "Dexia" voor de senior met een dik spaarboekske, "Zeiss" met dubbelglazige brilmonturen voor ouderlingen, "Dorsoo" voor doorgezakte ruggen, "Laperre" voor hardhorigen,.... allemaal doelgerichte reklame voor mensen met veel geld en nog veel meer kwaaltjes. Allemaal voor ons, oude susjes en oude besjes. Valt het U ook op dat er geen reclame in staat van "Dela", de verzekeringsmaatschappij van Clouseau die zorgt voor een fatsoenlijke uitvaart en een bijhorende koffietafel: dat verpest de sfeer en de abonnees van pasc(a)lleke zijn te oud om nog een betaalbare premie op te hoesten.
De overige redactionele artikels in het maandblad zijn een bijeengeschraapt allegaartje die men ook tegenkomt in gespecialiseerde bladen: Anekdotes, verjaardagen, huisdieren van de maand uit de "Story", dierenverhaaltjes uit "Natuurpunt", wijnadviezen en schilderijkes maken uit diverse hobbyboeken, reisverhalen uit de Neckermancatalogus....
Is er dan nikske interessant in dat boekske te vinden, hoor ik U vragen. Natuurlijk wel, liefste bloggerkes, natuurlijk wel. "Zelf een egelhuisje bouwen" bijvoorbeeld, of hoe uw buxushagen snoeien. Het gesprek met de schilder die op pater Damiaan trekt was ook hoogst interessant. En bijzonder spannend: hoe "het hormonaal huishouden" van mijn liefste blogvriendin verliep. Al was dat laatste wel gepikt materiaal.
En oh ja, op de laatste bladzijde staat er nog wat reclame voor een eigen initiatief van de Pascal: het boekwerk "Veilig surfen na je 50ste". Zo ver zijn we dus met z'n allen gekomen; wie herinnert zich nog de tijd toen "Veilig vrijen voor je 20ste" verplichte literatuur was ???
Ik laat de volgende maand het decembernummer van Pasc@l-magazine in de rekken liggen, excuseer me bij mijn gazettenboer voor het ontstane omzetverlies, pas een halve euro bij mijn twee uitgespaarde, tracteer mezelf op een "Blonde Leffe" en ga nostalgisch nagenieten over hoe ik vrijde op mijn twintigste. Ik weet nu al dat ik een prachtige namiddag tegemoet ga..... die had ik vanmiddag niet.!!! --------------------------------------- Een stevige mening? Misschien iets voor www.seniorennet.be/discussie Aan U de eer , beste redactieleden van Pasc@le-magazine. U mag ongegeneerd gebruik maken van bovenstaand opiniestukje.
Eénmaal per jaar komt het volk van "Jef Koffie's trots" in Postel. In Postel staat immers, naast drie respectabel cafés, ook een kloosterkerk. Verschillende takjes van "Jef Koffie's stamboom" zijn in deze Norbertijnerkerk gedoopt geworden, enkelen hebben het zelfs gewaagd om elkaar daar een trouwring om de vingers te schuiven. Voorwaar een verheffende gebeurtenis.
Hoe komt ge in gods- of andermans naam in de Norbertijnerkerk van Postel terecht? Wel een zijtak van "Jef Koffie's trots" maakt daar al jaren mee het schoon weer. Binnengegaan als een gewoon postulantje heeft hij zich via het paterschap opgewerkt tot de plaatselijke vervanger van paus Benediktus de zestiende en de bisschop van Antwerpen: de zijtak is in Postel namelijk prelaat en prior van de abdij annex kruidentuin en kaasmakerij. Voorwaar een verheven roeping.
Zoals gezegd gaan we daar elk jaar met z'n allen een jaargetijdenmis vieren voor onze va en ons moe. Dat hebben we op hun sterfbed moeten beloven: ze waren namelijk - ook nog op hun oude dag - fier op de zijtak van hun familie; de eerwaarde heer prelaat dus. We durven betwijfelen of die fierheid wederkerig is: het gezicht van de hoogwaardig heer plaatsvervanger trekt in een diepe frons als hij "het geslacht van Jef Koffie" op de voorlaatste rij in zijn tempel ziet zitten. Ze stralen dan ook niet direkt een gelukzalige glimlach van heiligheid uit.
Om oogcontact met onze prelaat te vermijden probeert de familie al jarenlang om de laatste rij stoelen in de kerk te bezetten. Telkens komen zij te laat. De laatste rij is steevast bezet door een stel bejaarde hollandse venten - op het eerste zicht: boeren - met dikke buiken en ditto missaals en zangboeken. De kerk mag halfleeg zijn, toch zitten ze daar. Ook weer dit jaar: Terwijl "de trots" in café "Den Beiaard" een kom koffie ging drinken, moest een lid van de familie plaatsen gaan houden in de kerk. Op de laatste rij. Het lid was weer telaat want wat bleek: op elke stoel lag een keurig geplastificeerd kaartje met daarop in gotische letters "gereserveerd". Dat kwam het familielid ons melden.
... Onze prelaat-prior zat met zijn gevolg van 15 Norbertijnen al lang in het kapittel, de welkompsalm was al lang uitgestorven, de voorbeden al lang gebeden toen met luid gestommel het stel bejaarde hollandse venten bezit nam van de laatste rij stoelen. Ze stoken het geplastificeerd kaartje in hun binnenzak en begonnen ijverig mee te zingen aan het "Gloria Halleluja". De jeneverwalm en de biergeur van die gasten sloeg te pletter in de nek van Jef Koffie's volgelingen. We hadden het kunnen weten: ze zaten in café "den Beiaard" luidruchtig te kleurenwiezen bij een fles jonge klare en een Postelse tripel. Bij het "Urbi et Orbi" van ons geëerd familielid-hoogwaardig heer- prelaat haalden de hollandse venten het "gereserveerd"-kaartje terug uit hun binnenzak, legden het op de stoel achter hun en begaven zich, luid boerend, naar hun hofsteden waar de boerin-moeder de boerenstoemp met spek reeds op de keukentafel had staan.
"Jef Koffie's trots" overweegt klacht neer te leggen bij de zijtak van de stam en gezien de kleine kans op succes, te verzaken aan hun belofte gedaan aan vaders sterfbed. Volgend jaar blijven ze in café Den Beiaard zitten... ook onder de jaargetijdenmis.
Tussendoor twee dingen... Eentje om te lachen, eentje om te huilen....
Eerst om te lachen: U herinnert zich ongetwijfeld nog de affaire van "Baby D.". Het ondertussen 2,5 jarig kindje waarover zoveel heisa en trammelant wordt gemaakt door biologische- wens- draag- adoptie- natuurlijke- en ander ouderparen. Een Limburger die zijn kwakje spermatozoiden via kunstmatige insiminatie in een draagmoeder liet kieperen en naderhand - bij de geboorte van de kleine - achter het net en de moederkoek vistte. Het jongetje verkastte naar Leusden, een boerengat ergens in de Achterhoek. De rechter wil nog enkele maanden aankijken of " het joenkske" wel fatsoenlijk opgevoed wordt. Wanneer krijgt die hele zooi eindelijk het verstand om "baby D" zelf te laten beslissen waar het naar toe wil op het ogenblik dat het zelf bij "zijn volle verstand" is? ...Alhoewel, "al" zijn "ouders" bekijkend, vrees ik dat de hoofdpersoon zijn volle verstand nooit zal bereiken. ...Waar we ons wel zorgen over zouden kunnen of moeten maken is dat "baby D" in holland zal opgroeien !!! Misschien is dat een goeie rechtsgrond om "de liefdesbabbie" toch naar 't Bels te halen.
Dan om te huilen: In Parijs, in een appartementenblok, is dinsdagavond een kindje van 19 maanden doodgebeten en verscheurd door een rottweiler. Het kindje had niets gedaan. Dit verschrikkelijk feit ondersteunt eens te meer de stelling dat hondenbeesten, groter dan 10 cm. hoog en 6 cm. lang, thuis horen in een kooi met tralies . En bij niet naleving van deze verplichting den baas er bij steken. Los van het feit dat men dagdagelijks in hun stront trapt in speelweiden en op trottoirs, zijn ze ook voor zeer veel mensen een reële/fictieve bedreiging. Ik zal wel op mijn donder krijgen van de beestenliefhebbers, maar is er een verschil tussen een klein meisje dat doodgebeten wordt of eentje dat wordt doodgeschoten?
Positief nieuws om te eindigen: 't Wordt stillekesaan kouder en dat is te merken aan 't fietsverkeer. Steeds minder en minder wielertoeristen op hun koersvelos terroriseren de gewone weggebruiker. Men kan terug met goed fatsoen over de vaartdijk wandelen, naar de bakker rijden om de zondagsse pistoleekes en nordic walkelen. Nu hun piemelkes opstijven door de koude zucht tegen hun koersbroek, blijven ze achter de leuvense stoof of gaan mountain baiken.
Ge ziet, er zijn nog zekerheden in een mensenleven.
Een tiental dagen geleden heeft "de kaasboerin" haar verjaardag gevierd. Ik hoor het U al zeggen: "Allé Brabbes, is dat nu iets om op uw blog te zetten, bij ons verjaren de visboer en de facteur ook. ...Het dochterke van ons Christiane heeft vorige week nog een kaartje naar de melkboer geschreven met daarop "gelukkige verjaardag, liefste papa", daar maken wij toch ook geen misbaar over.!"
"De kaasboerin", lieve mensen, is een horeca-etablissement. Van oorsprong een dancing in Postel op de grens van Vlaanderen en holland. Eentje zoals er in de jaren zeventig-tachtig tientallen langs de vlaamse wegen waren neergeplant: Tijl Uilenspiegel, de veertien billekes, café De Grens, King Charles, de Kruiskalsijde in Pittem, het witte paard; ge noemt ze maar op. Overal een Decap-orgel tegen de zijmuur en op de dansvloer geilige weduwnaars op zoek naar een exemplaar van de andere sekse om, na het dansen en nog een laatste chocomelk, hun voeten tegen aan te steken en hun pollen aan te warmen. De klad kwam in dat soort staminees; de orgelpijpen verstopten en de klandizie hoorde liever Danny Fabry, Eddy Smets en andere Letty Lanka's. ...Zwarte Lola was ook een topper.
Jan en de Rik, twee dikke vrienden die tante mogen zeggen tegen Tom Lannoye en moemoe tegen Koen Crucke, kochten de "Kaasboerin" met inhoud en vertimmerden het hele gedoe. Dat alles gebeurde dus vijftien jaar geleden; vandaar de verjaardag.
"De Kaasboerin" is een staminée met inhoud geworden: "de Folie-Bergères van de Kempen" zeg maar; de fine fleur van de vlaamsche en hollandsche showbizz is er kind aan huis: de havenzangers, Margriet Hermans, de Kruk en zijne vriend de Klaas uit 't verre Limburg, Sammeke Goris en La Esterella, die ander oude moemoe uit Antwerpen.
Wekelijks stoppen er busladingen Okra-mannekes en vrouwkes die zich tegoed doen aan bruin boterhammen, postelse kaas en gekwetter van muzikaal onbenul op zoek naar de juiste do's en re's en mie's.
Er komen ook serieuse zangeressen: Margriet Hermans bijvoorbeeld. Als ze in het vlaamsch parlement weer eens "bijna" verkracht is geworden door de Jean-Marie uit Oostende dan vlucht de "kempische furie" naar Postel op zoek naar een beetje waardering en kompassie. Zij zingt dan en ...oude mensen hebben manieren: die ....applaudisseren dan.
...en zangers met gevolg: Ook Koen Crucke vindt het aardig toeven in de Kaasboerin. Vergezeld en bijgestaan door een piano met daarachter de Willy, "ex-secretaris-generaal van de Navo, ex-voyageur in Agustahelikopters en sinds 2003 herstelt in zijn burgerrechten, (ne vent met heel veel eergevoel, dus) zingt de Crucke Arische en Italiaanse aria's. Een mens op jaren kan veel verdragen.....
"De Kaasboerin" heeft ook een prachtige speeltuin: Ik kom daar graag met mijn kleinkindjes.! Jawel hoor ...den Brabbes heeft ook zijn zwakheden.
Mogen wij U voorstellen....op eenvoudige aanvraag !.
... Ontsproten aan de West-Vlaamse klei, ... Product van beukende zeewinden en scheefgewaaide knotwilgen, ... Enige overlevende van de slag van Passendale en Langemark, ... Slimmer dan Jo Lernhout en den Hauspie, ... Nagel aan de doodskist van de koksschool van Brugge, ... Verdelger van de Noord-Franse "suikerbieten", ... Nog slimmer dan de geit van Yves Leterme, ... Buurjongen en eerste vrijer van "die wilde boerendochtere" ... Een stem als één door vlaamsche SS-ers gestolen kerkklok,
... Neergepoot in de Kempische zandgronden, ... Afgod van alle Turnhoutse OCMW-verpleegsters, ... IJveraar en partijdier van de Arendonkse tsjeven, ... Toeverlaat van de katholieke gepensioneerden, ... Redder van duizenden hongerige gasthuispatiënten, ... "laatste-man-de-zak-opgever" van 't verguld Leeuwke, ...Bezitter van meer wijsheid dan het kookboek van de "boerinnenbond." ... 3 Michelinsterren lacht hij weg, ... Liefhebbende opa van 4 schattige kleinkinderen,
We proudly present you...
Zo mijn dierbare, is 't goed zo? Ik hoop U met deze naar behoren te hebben verder geholpen in uw rush naar eeuwige roem en eer.
.... Aan U de volgende burgemeesterssjerp !!!.
We gaan nu terug over tot de orde van de dag - de verjaardag van de kaasboerin - zo "waarlijk helpe ons Sinte Clara, patrones van de hopelozen en van de frietkotuitbaters".
Voor het assisenhof van Antwerpen is het doek over het "proces Hans Van Themse" al meer dan een week geleden gevallen. De schutter zal de rest van zijn leven opgezadeld zitten met de zwarte/bruine littekens op zijn geweten en ook op zijn ziel. (hij is per slot van rekening ooit misdienaar geweest.) Tenminste dat is te hopen voor alle nabestaanden en familieleden van de slachtoffers...
Levenslang heeft hij gekregen, en wat het in werkelijkheid ook zal worden, ieder mens met een beetje gezond verstand had niets anders verwacht, advocaten, psychiaters en andere deskundigen ten spijt.
Ik zou niet graag in die volksjury hebben gezeten: gewone burgers gelijk gij en ik die twee weken lang om de oren werden geslagen door al dat verbaal geweld van diezelfde advocaten, psychiaters en deskundigen. Of hoe moet een normaal functionerend mens reageren als hij 10 van die "zielenknijpers" compleet verschillende en tegenstrijdige onzin hoort uitkramen. Narcisten, racisten, authisten.... Er werden terplaatse compleet nieuwe ziektes uitgevonden !. En die specialisten hebben stuk voor stuk een zevental jaren op universiteitsbanken doorgebracht !. Kan men de professoren van die gasten geen proces aandoen voor onkunde?
En dan hadden we nog de Jef... Jefke Vermassen, het zelfverklaard orakel van de assisenhoven: "'t Is een echte massamoordenaar" kirde de rond onze kerktoren, wereldberoemde, strafpleiter met de nodige dramatiek en bombastisch timbre in zijn pastoorsstemmeke. Voorbijgaand aan alle miserie die er in de assisenzaal zat - aan weerszijden van de tafel - probeerde Vermassen zowel binnen als buiten de zaal de show te stelen, niet gestoord door enige bescheidenheid. Het was het showproces van Jef Vermassen; de kleine Luna, de lieve Oelematou, mevrouw Songul Koç en Van Themse ten spijt.
...'t Was 1996. Ik herinner het me nog precies: Jef Vermassen kwam het assisenhof van Brugge buiten gestormd, zijne kazuifel op zijn hielen. Ze hadden zopas zijn cliente, een "gewone moordenares" die haar eigen man in een beerput flikkerde in Beernem, veroordeeld. Jef was woedend en kon niet tegen zijn verlies.... "Ik stop met het pleiten van assisenzaken" snotterde toen de "emotionele" topjurist.
Toch spijtig hé, dat sommige mensen hun woord niet kunnen houden.!!!
ps. Nog een klein voetnootje: In 1980 verdedigde de Vermassen een zekere Freddy Horion, die in één wilde vlaag een heel gezin van vijf mensen uitmoordde. ... Een momentje zegt Vermassen: dat was geen roofmoord, dat was een wraakmoord. Toch ferm hé, als ge het goed kunt uitleggen !!!!
Drie weken geleden dachten we de wereldpers te halen met de ontdekking van een nieuwe spin. Een koppel Antwerpenaars op zoek naar "vreemdelingen" vonden in een spoorwegtunnel de kierkogelspin... een wereldvreemd beestje dat met veel bombarie in de plaatselijke gazetten als de "frut", "het nieuwsblad" en een lokale editie van "De standaard" verscheen onder de vermelding: "de opwarming is gestopt, het gaat goed met de aarde en de mensheid."
Neem een voorbeeld aan die hollanders: die zijn op zoek naar schaamluizen. Het "Hollands natuurkundig historisch museum" is op zoek naar ongewassen en vuil venten en vrouwen met schaamluizen tussen hun genitaliën. Stel U voor: de witte tijger, de ijsbeer, de koala en de kierkogelspin zijn met uitsterven bedreigt en nu zijn ze in Holland driftig op zoek naar schaamluizen...
"Tegenwoordig scheert iedereen zijn schaamharen" klaagde de bevoegde hollandse professor: "ofwel volledig, ofwel in de vorm van een swastika ofwel laten ze alleen een vaginapluisje staan.... in ons museum hebben we zodoende een dringend gebrek aan schaamluizen."
Een vriend van mij is sedert enkele dagen niet meer bereikbaar. Met een vergrootglas - zo'n luis is nul komma acht millimeter groot - een luizenkam en een confituurpotteke gevuld met alcohol zit mijn vriend met zijn hoofd tussen zijn benen en die van zijn vrouw te speuren naar schaambeestjes. Vier heeft hij er al gevonden...het is ooit erger geweest ! Ooit kon hij niet bijhouden met tellen.
Als hij er tien heeft gevonden mag hij contact opnemen met het museum. Hij zal dan, conform de afspraken, de luizen onderdompelen in het potteke met jenever en ze dood aanleveren. ('t Is niet omdat sex met een stuk in uw voeten plezanter is dan met een nuchtere kop, dat schaamluizen van alcohol houden; neen, ze gaan er aan dood.) Mijn vriend heeft echter één probleem: Hij moet naam, datum, en vermoedelijke ouderdom van de vindplaats in een bijgeleidend briefje vermelden. In de parochie staat hij bekend als een proper iemand ; hij zou het daarom genant vinden moest in het natuurkundig historisch museum op een potteke bosbessengelei zijn naam vermeld staan als vindplaats voor een kolonie schaamluizen. Wil iemand zijn "alias" zijn?
"..... Een bejaard koppel zit op een zondagochtend in de kerk. Halverwege de dienst leunt de vrouw naar haar man en zegt: Ik heb juist een STIL windje gelaten, wat moet ik nu doen?. Haar man leunt naar voren en zegt: "Voorlopig niets. Als we terug thuis zijn zal ik een nieuw batterijtje in je hoorapparaat steken."......
Dit hoogst génant akkefietje enkele weken geleden in de zevenurenmis deed "de kerkenraad van onze hartelijke parochiegemeenschap" besluiten om iets te doen aan de geluidsaccomodatie van onze parochiekerk. Onze pastoor heeft dan wel de beschikking over een installatie om het "Woord" te verkondigen, maar de toehoorders die hij heden ten dage nog heeft, zijn getroffen door de gemiddelde kwaaltjes die een gepensioneerde en overjaarse kerkganger kan treffen. Reuma, overbruggingen, kapotte knieschijven, staar, en meer van die kwalen die een naderend sterfbed aankondigen. Doofheid - potdoof of een variant ervan - hoort daar ook bij. Na het "scheetje" van oma belegde de kerkenraad een dringende vergadering. Eerst werd het aantal kerkgangers genoteerd: gemiddeld vijfenzeventig op twee H.Missen per weekend. Discreet werd er daarna aan de kerkgangers gevraagd of zij enige vorm van doofheid tot hun persoonlijke kwalen mochten rekenen. Tien gelovigen antwoordden positief waarvan er negen bijvertelden dat zij geen verschil hoorden tussen een straaljager die door de geluidsmuur ging of een te luidruchtig gezongen "Ave Maria" door het plaatselijk zangkoor "de bollemiekes". De tiende hardhorige - een nederlandse parochiaan notabene; we zijn per slot van rekening een grensparochie - had een speciaal hoorapparaat. Computergestuurd met een klein antenneke op de plaats waar Prins Bernhard zijn witte anjer had steken.
Gewapend met deze gegevens trok de kerkenraad op offertetocht en sinds vorige week is onze parochiekerk uitgerust met een uniek gehoorapparatensysteem: tegen alle zijmuren van onze tempel is een minuscuul draadje bevestigd dat het woord van alle voorlezers en voorgangers perfect weergeeft. Afhankelijk van het hoorapparaatje van " het doof kerklid" komen Jezus' parabels nu luid en zonder bijgeluiden tot bij de beminde parochiaan.
Zelfs de "scheetjes" van oma worden vakkundig weggefilterd. Een spijtig neveneffect is wel dat de normaal-horende gelovigen, zeg maar de overige vijfentwintig, nu wegblijven want door al die geavanceerde technologie kunnen al die hardhorenden nu ongegeneerd winden laten tegen de heiligenbeelden omhoog... Ze horen ze zelf toch niet meer.
Zou het kunnen dat de dierbare parochianen de schaal te erg spijsden en dat de kerkenraad van onze hartelijke parochiegemeenschap geen blijf meer weet met de giften van haar schapen.? Geld teveel dus?.
Voor binnenkort voor ieder kerkstoeltje een privé-videoschermke, liefste parochieteam??? Met de mogelijkheid om over te zappen naar een Byzantijns-Orthodoxe viering.... want 't moet natuurlijk wel in de familie blijven.
Ik wou het eigenlijk hebben over de verjaardag van de kaasboerin, maar die moet wachten tot maandag. ...Verjaren kunt ge elke dag !
In de verbale strijd die er momenteel in ons teljorenlekkersdorp gevoerd wordt over het functioneren van sluikwegen, patattenboeren, plattelandskruideniers en het gewone klootjesvolk in de straten achter Brug Vijf, zijn we één groep vergeten: het werkvolk van de firma Huijbregts.
Al sinds begin augustus werken ze onverstoorbaar verder aan de aanleg van wat een mooie en prettige buurt moet worden. Niets is hen teveel, ze helpen waar ze kunnen... in één woord: chapeau voor "alle gasten" van de firma Huijbregts. ...En mannen, als 't binnenkort wat friskes wordt: we maken de stoof aan en we serveren u allen een borrelke "Hasseltse jonge klare", dat ook is beloofd. (p.s. Zeg mannen, we hebben dit artikeltje ook doorgestuurd naar de directie van den Huib: 't Is de moment om opslag te vragen......)
Wie we ook moeten bedanken is het bestuur van de plaatselijke Unizo-afdeling Arendonk. In onze strijd tegen het vele sluikverkeer dacht hun voorzitter met ons mee en stuurde vanuit zijn plaatselijk hoofdkwartier onderstaande oplossing. Wij als buurt pleiten voor "nultolerantie" en de plaatselijke middenstand levert - beloofd is beloofd - het materiaal om het uit te voeren.
(bedankt hé mannen... da's eens wat anders dan belgerinkel !)
Arendonk 11 oktober 2007. Donderdag de 11ste oktober 2007 om 7.15 uur 's morgens flikkerde een Poolse camion geladen met 39.900 kilo plastiekkorrels in de gracht. Eens temeer een gevolg van een compleet falend verkeersbeleid in verband met de wegeniswerken in Arendonk.
Donderdag de 11ste oktober om 19.30 uur 's avonds - meer dan een volle dag later - zat dezelfde poolse camion nog altijd in dezelfde gracht. Buiten een blitsbezoek van de lokale politie met enkele telefonische interventies, wat werkvolk van het plastiekverwerkend bedrijf die onder hun schafttijd een kijkje kwamen nemen en enkele lokale inboorlingen was de camion een kijkstuk voor honderden illegaal passerende automobielen.
De Poolse chauffeur - al die belangstelling zat -wilde zelfs de lokale pers te lijf gaan. Van solidariteit was er geen sprake.
Met de groeten aan de lokale beleidsmakers en de uitvoerders van hun plannen, aan de lokale middenstanders en hun natte dromen over stijgende omzetten, aan alle poolse en andere buitenlandse chauffeurs, aan hollandse patattenboeren die met hun tractors en 30 ton aardappelen van Hoogstraten over sluikwegen naar hun thuisland rijden..... Aan iedereen de groeten. We zijn inderdaad een stelleke "lullen" hier achter de Brug.
...En de ezel -ze noemen hem hier Stafke - bekeek heel het gedoe van aan de zijkant. Met een meewarige blik in zijn ogen schudde hij zijn koppeke een paar keer van "neen" en hij dacht bij zijn eigen: "Ik ben niet de enigste ezel die er in Arendonk rondloopt !!!".
