Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
27-10-2007
de norbertijnerkerk.
Voorbehouden...voor ons.!
Eénmaal per jaar komt het volk van "Jef Koffie's trots" in Postel. In Postel staat immers, naast drie respectabel cafés, ook een kloosterkerk. Verschillende takjes van "Jef Koffie's stamboom" zijn in deze Norbertijnerkerk gedoopt geworden, enkelen hebben het zelfs gewaagd om elkaar daar een trouwring om de vingers te schuiven. Voorwaar een verheffende gebeurtenis.
Hoe komt ge in gods- of andermans naam in de Norbertijnerkerk van Postel terecht? Wel een zijtak van "Jef Koffie's trots" maakt daar al jaren mee het schoon weer. Binnengegaan als een gewoon postulantje heeft hij zich via het paterschap opgewerkt tot de plaatselijke vervanger van paus Benediktus de zestiende en de bisschop van Antwerpen: de zijtak is in Postel namelijk prelaat en prior van de abdij annex kruidentuin en kaasmakerij. Voorwaar een verheven roeping.
Zoals gezegd gaan we daar elk jaar met z'n allen een jaargetijdenmis vieren voor onze va en ons moe. Dat hebben we op hun sterfbed moeten beloven: ze waren namelijk - ook nog op hun oude dag - fier op de zijtak van hun familie; de eerwaarde heer prelaat dus. We durven betwijfelen of die fierheid wederkerig is: het gezicht van de hoogwaardig heer plaatsvervanger trekt in een diepe frons als hij "het geslacht van Jef Koffie" op de voorlaatste rij in zijn tempel ziet zitten. Ze stralen dan ook niet direkt een gelukzalige glimlach van heiligheid uit.
Om oogcontact met onze prelaat te vermijden probeert de familie al jarenlang om de laatste rij stoelen in de kerk te bezetten. Telkens komen zij te laat. De laatste rij is steevast bezet door een stel bejaarde hollandse venten - op het eerste zicht: boeren - met dikke buiken en ditto missaals en zangboeken. De kerk mag halfleeg zijn, toch zitten ze daar. Ook weer dit jaar: Terwijl "de trots" in café "Den Beiaard" een kom koffie ging drinken, moest een lid van de familie plaatsen gaan houden in de kerk. Op de laatste rij. Het lid was weer telaat want wat bleek: op elke stoel lag een keurig geplastificeerd kaartje met daarop in gotische letters "gereserveerd". Dat kwam het familielid ons melden.
... Onze prelaat-prior zat met zijn gevolg van 15 Norbertijnen al lang in het kapittel, de welkompsalm was al lang uitgestorven, de voorbeden al lang gebeden toen met luid gestommel het stel bejaarde hollandse venten bezit nam van de laatste rij stoelen. Ze stoken het geplastificeerd kaartje in hun binnenzak en begonnen ijverig mee te zingen aan het "Gloria Halleluja". De jeneverwalm en de biergeur van die gasten sloeg te pletter in de nek van Jef Koffie's volgelingen. We hadden het kunnen weten: ze zaten in café "den Beiaard" luidruchtig te kleurenwiezen bij een fles jonge klare en een Postelse tripel. Bij het "Urbi et Orbi" van ons geëerd familielid-hoogwaardig heer- prelaat haalden de hollandse venten het "gereserveerd"-kaartje terug uit hun binnenzak, legden het op de stoel achter hun en begaven zich, luid boerend, naar hun hofsteden waar de boerin-moeder de boerenstoemp met spek reeds op de keukentafel had staan.
"Jef Koffie's trots" overweegt klacht neer te leggen bij de zijtak van de stam en gezien de kleine kans op succes, te verzaken aan hun belofte gedaan aan vaders sterfbed. Volgend jaar blijven ze in café Den Beiaard zitten... ook onder de jaargetijdenmis.
't Is altijd wat met die hollanders.!!!
Reacties op bericht (5)
29-01-2010
Fijn om je blogje te leren kennen groetjes brigitta
Weer vrijdag wat vliegt die tijd snel
29-01-2010, 11:41 geschreven door brigitta
28-10-2007
Dichtbij is zo goed als binnenin, Brabbes..
In mijn jonge tijd, zon kleine halve eeuw geleden, was er in het gat van Oilsjt een grote winkel in koloniale waren, uitgebaat door drie zusters, allen jonkheden wegens de lelijk om te donderen eidoch steenrijk. Hun enige broer was missionaris in de Congo. Op toonbank stond zon plaasteren heilige aan zijn voeten twee zwarte kindjes. In het voetstuk of was het het hoofd diende je een muntje te steken en de Heilige knikte voor akkoord. Het was nog de tijd van de 25 centiemen in lood met gaatje in, stak je er l frank in dat had je recht op een dropje, wie vijf frank gaf kreeg een zwarte eetbare kousenband erbij.. Ik daarheen met mijn zeven jaar oudere kozijn. Wij dienden in t stad boodschappen voor grootmoeder te doen, we hadden dus geld bij. Mijn kozijn zetten bij het binnengaan zijn meest devote facade op en gebood mij te zwijgen. De oudste jonkheid overhandige ons de gevraagde kruidnoten, kozijn rekende af en haalde een muntje van vijf uit de zak. Goed zichbaar liep hij naar het heiligenbeeld onder het ontroerend en goedkeurend oog van Mamsel die mijn onmiddellijk een kousenbandje gag. Kozijn schoof heel voorzicht een deeltje van de munt in het gleufje en trok het er nadien direct weer uit en de zak in. Met afschuw werd hij door Mamsel aangekeken, geïrriteerd dat de sloor was hij zware borsten gingen op en neer onder de schort en toe zei kozijn heel nuchter Mamsel tegen geweest is zo goed als ingestoken, heeft de eerwaarde deken ons verteld.
Conclusie Brabbes: vlakbij is zo goed al binnenin, zegt dat de ouden deken van Oilsjt het ooit gezegd heeft!
28-10-2007, 20:05 geschreven door titipoes
hollanders?
hola!
´k heb de oplossing! Volgende keer gewoon uw campingstoeltjes meepakken en die achter die gereserveerde stoeltjes parkeren.
Of ook: die poten van die stoelen een beetje aanzagen en dan wachten tot één van die dikke hollanders omvalt. :o) Wrejen ambiance zullé!
Mor enfin. Volgens mij moet ge het voetvolk gewoon vroeger sturen en die kaartjes helemaal van voor op de stoelen leggen. Dan hebt ge iets om te lachen. Ge weet toch, hollanders zijn gierige mensen. Die zoeken zeker hun "gereserveerd" plastikske.
In de naam van de Leffe, de Plam en het Köninckske. Amen!
28-10-2007, 14:44 geschreven door Pakito
*
Zou willen weten wat het goedkoopst was, het stoelgeld of het boekske 'Pasc@l.' Het laatste kost 2.
28-10-2007, 03:51 geschreven door huismusje/troubadoerke
27-10-2007
de prelaat.
Als gids van de gemeente Mol ken ik die prelaat van Postel als mijn broekszak. Een pronte manskerel met wie ik wel eens de ganzen en de goudvissen in de kloostergracht wil voederen. Wat denkt ge Brabbes, maak ik als jonggepensioneerd weduwvrouwke enige kans op een verdoken liaison met uw zijtakske. Denkt ge dat ik er nog vuur in kan krijgen?
