Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
01-05-2005
Het complete lijdensverhaal
Onderstaand vindt U enkele momentopnames van de transformatie van de ezel Staf naar de ezelin Gusta. De oorsprong van deze beelden vindt U terug op een geplaatst bericht op 27 april 2005.
We willen de gevoelige kijkers waarschuwen voor de getoonde fotos. Tevens dienen we er bij te vermelden dat niet alle inboorlingen van Arendonk dezelfde barbaarse praktijken hanteren. .. Enkel inwijkelingen durven zich weleens aan deze rituelen overgeven. Laat ons hopen als een generale repetitie voor eigen gebruik.
De hoofdrolspelers wassen hun handen in onschuld. Bekijk ook de grijns op het gezicht van de linkse figuur. "In Antalya eet ik dat elke dag bij mijn patatten" schijnt hij te denken.
10 uren na de ingrijpende operatie: Gusta is met de hulp van een korst brood, een emmer water en veel medelijden van een passant, terug te been. Kijk hoe ze reeds na tien uren haar achterpootjes als deftige dame samenknijpt.
Vorige week maandag (zie mijn berichtje van 27 april) werd Stafke de ezel gecastreerd. Sindsdien heet zij Gusta. Vandaag ben ik even een kijkje gaan nemen. Gusta ziet er niet goed uit: Ze eet niet, schuifelt lusteloos door de wei en betoond totaal geen interesse meer voor huisdokters en plaatselijke dorpspastoors. Ik geloof dat Gusta treurt. Tegen uw eigen wil Uw edele delen verliezen is traumatisch. In plaats van zich bezig te houden met zeehondenjong, en Anderlechtse veemarkten te frequenteren moest Michel van Gaia zich eens bezig gaan houden met het onnodig castreren van allerhande koebeesten en ezels. De distels, waar Stafke - nu Gusta, destijds voor aangeschaft is, schieten ondertussen welig op.
Ik vraag me af...op zo'dag als deze. Zou er iemand bellen?
Vandaag is het in Holland koninginnendag. Koningin Beatrix zit 25 jaar op haar troon. Als ik iets te vieren heb, een verjaardag, een jubileum of zo, dan word ik gebeld. Ons moe haar eerste werk was vroeger om 's morgens op de almanak te kijken wie er die dag verjaarde. Daar moest ze dan eerst naar bellen. Maar ons moe is er niet meer. Die is naar onze va en de paus buurten. Mijn kleinkinderen?, ja die bellen of sturen kaartjes. Mijn kinderen ? die ook, al is het van onderweg met de gsm. Mijn petekinderen ook Maar da's een tegenprestatie voor mijn gebel. En voor de rest wat familie als ze er aan denken. ...en tussendoor belt nog wel eens een vriend in de hoop dat ik zeg "kom maar ne blonde Leffe drinken". Eigenlijk mag ik dus niet klagen, maar die koningin zou die gebeld worden??
Zou koning Albert 's morgens tegen zijn Paola zeggen: "Cherie we moeten vandaag Beatrix nog bellen". Zou Chirac of Schröder er aan denken om Trixke te feliciteren.? Of zou op het toilet bij Prince Charles en Camilla ook een almanak hangen gelijk bij ons moe. Ik geloof het niet, en ik geloof ook niet dat ze Blonde Leffe in huis heeft.
Ik dien inderdaad nederig te buigen en toe te geven dat de geplaatste foto niet die van generaal Bernadotte was. Een attente lezer met hoog I.Q. maakte me daarop attent.
Om het goed te maken, deze hiernaast zou dus diegene moeten zijn die met onze stammoeder in haar hoedanigheid van haagweef een tijdelijke liaison had.
Zijn neus past ook beter bij die van het volk van "Jef Koffie's trots"
Een vriend van mij - niet degene met de gecastreerde ezel - heeft een tuin. Dat wil zeggen: achter zijn huis heeft hij een lap grond liggen. Daarop heeft hij in zijn prille huwelijksjaren nog frivool rondgeravot met zijn vrouw, daarna werd het een speelterrein voor zijn kinderen, vervolgens voor een koppel onverzorgde golden retrievers en nu is het de eigendom van een vruchtbare mollenfamilie. De tuin ligt bezaaid met molshopen. Het lijkt wel een Alpenlandschap op zijn Madurodams. Mijn vriend wil deze situatie regulariseren en besloot in overleg met zijn echtgenote een prieel te bouwen. In zijn verbeelding zag hij een achtkantig bouwwerk met puntdak, open haard en barbeque-installatie.Via een gemeenschappelijke vriendin is hij in contact gekomen met een heer van stand die zich onledig houdt met het uittekenen van bouwkundige projecten. De heer van stand liet zijn creativiteit botvieren en tekende 15 ontwerpen die in een onverzorgde tuinen passen. Hij tekende in vogel- en kikkerperspectief, dridimensionaal, en met geavanceerde computertechnieken, maar mijn vriend kon zich in geen van de ontwerpen vinden. Hij bedankte de heer van stand voor de genomen moeite en schafte zich een hoop panlatten, keeperkes, 4 golfplaten en een kilo spijkers aan. Vol goede moed toog hij aan het werk. Binnen de kortste keren was zijn tuin herschapen in een bouwput die de grondwerken op "Ground Zero" overtrof. Hij vijsde en zaagde en timmerde. Toen moest het tipdak erop. ...Daar is hij doorgezakt. In overleg met zijn vrouw heeft hij alsnog besloten om bij den Brico een partytentje te kopen en bij zonnige dagen de keukentafel met twee stoelen buiten te sjouwen.... Dit jaar gaat hij op verlof naar de Vlaanders; op een fietsvacantie is hij een boerderij tegengekomen met daarop een zweethut: mijn vriend hoopt daar gelijkgestemde zielen te ontmoeten tussen de aanwezige sjamanen.
Ik ben op zoek naar de novelle "Smegma op de knotzwilg". Dit boekwerkje zou uitgegeven zijn door de uitgeverij van Averbode ergens in de beginjaren '90. Het zou gaan over de passionele relatie tussen een zwarte lerares en haar blanke student. Het waar gebeurd verhaal zou zich afspelen in Zuid-Afrika in de nadagen van de apartheid.
Wie kan mij meer inlichtingen over dit boek verstrekken ?
Eigenlijk zou ik het op mijn ouderdom niet meer mogen doen: me ergeren. Maar toch. Als inwoner van de provincie Antwerpen word ik verondersteld de Gazet van Antwerpen te lezen. Dat doe ik ook. En met veel plezier. Of liever gezegd: dat deed ik. Het plezier is weg. Ik wil het niet hebben over de inhoud, ieder zijn meug: Publieke opinies die elkaar tegenspreken (Roger Van Houtte contra Lexeke Molenaar), streeeknieuws dat van voren naar achter verhuist en terug........ Daar praten we niet over.
Ik wil het even hebben over de opmaak: Sinds enkele maanden is GvA overgeschakeld op een kleiner formaat. Dat is handiger zeggen de uitgevers. Ik vind er nikske handig aan: vroeger kon men ze omplooien - altijd in de juiste plooi - Nu is ze al op voorhand dubbel geplooid, weliswaar heel slordig, maar toch dubbel. Zo erg dat er regelmatig teksten van het linkerblad verplooid zijn naar de rechterkant. Dat went zeiden de uitgevers. Ik liet alles over mijn kant gaan tot afgelopen zaterdag: Bij het doorbladeren van de sportkatern floepte er ineens een nietje onder de nagel van mijne wijsvinger. En dat is toevallig één van de twee vingers waarmee ik kan tiepen.
Dus is mijn vertrouwen in Gazet van Antwerpen nu helemaal zoek. Kan iemand mij adviseren over een goei krant zonder schevevouwen en nietjes of moet ik een abonnement pakken op de "Trompetter" ?
Een van de notabelen van de Voorheide een eigenzinnige deelgemeente van Arendonk, heeft sinds een groot jaar een ezel. Hij heeft dat beest aangeschaft omdat kennissen van zijn vrouw die niet te beroerd zijn om hem een pee te stoven hem wijsgemaakt hadden dat ezels distels eten. Dat doen ze inderdaad ook, als ge maar lang genoeg wacht met fatoenlijk eten voor dat beest. Tegen alle adviezen in ging mijn vriend het beest uitzoeken bij een boer die ezels kweekte. En dat moet ge nu juist niet doen... De raarste uit de nest blijft altijd over tot laatst en die kocht hij. Zodoende kwam de notabele thuis met een exemplaar dat eerder leek op een kruising tussen een lama en een paard. Het beest liet alle distels links liggen, vrat alle bloesems van de kersenbomen en stond regelmatig op de openbare rijweg de gebruikers ervan te terroriseren. De plaatselijke huisarts moest vijf kilometer omrijden om één van zijn patienten te kunnen bezoeken, twee facteurs heeft hij de stuipen op het lijf gejaagd en onze plaatselijke parochieherder die met iedereen overweg kan is van zijne velo geduwd. Het beest, de ezel dus, kreeg de naam van een van zijn rechtse vrienden: eentje met een goed hart maar een slecht karakter. Hij werd Stafke genoemd. Stafke vond het prachtig zo in de wei te staan. Hij liet de distels voor wat ze waren, regelmatig mocht er een asielzoekerke op zijne rug gaan zitten en hij creëerde een prettige relatie met de vrouw van de notabele. Die zag dit alles met lede ogen aan en na beraad met enkele van zijn vrienden ter linkerzijde besloot hij het beestje te laten castreren. Een veearts die normaal de testikels van Brabantse trekpaarden en dikbilstieren verwijderde werd aangezocht om Stafke van zijn mannelijkheid te beroven. 4 spuiten met valium, 3 volwassen manskerels en tien meter scheepstrossen zijn er aan te pas gekomen om de ezel tegen de grond te krijgen. Toen moest hij zich gewonnen geven. De uitgesneden testikels werden vooraleer ze op te voeren aan de loslopende ganzen in triomf door de wei gedragen. Nadien werd onder het nuttigen van een fles "ouwe Klare" zoals boeren onder elkaar wel meer doen naar een bijpassende naam gezocht. Het werd "Gusta". Zijn vrienden ter linkerzijde konden zich volledig in deze naamskeuze vinden.
Vandaag starten we met een nieuwe top 5. De Filou van de week. Het is de bedoeling dat iedere week 5 personen, instellingen, verenigingen... genomineerd worden voor het maken van een stommiteit, een stomme opmerking of een dwaze activiteit. "Het is de bedoeling dat iedereen zijn filou van de week mag aanduiden via de "voeg toe"-site of via email. Op het einde van de week wordt een klassement opgemaakt, en verder uitgebreid naar maand om tenslotte met de filou van het jaar te stoppen. Vanaf nu massaal toevoegen.
top vijf week 17. 1. ex aequo: de exotische tweeling Steve Stevaert en Bart Somers voor de manier waarop ze, door hun kazak te draaien in probleem 177 - B.H.V. zelf probeem 1 zijn geworden.
3. De Belgische Gumballers met hun sportkarren voor de arrogante manier waarop ze met hun medemensen omgaan en lak hebben aan alle miserie die voortkomt uit onbeschoft rijgedrag..
4. Margriet Hermans, de Kempische "Miss Kaasboerin" voor de manier waarop ze zich, dag in dag uit, het vuur uit de sloffen loopt om uit te blinken in leegheid.
5.De Vlaamse scoutsbeweging die op een congres haar katholiek imago laat vallen in de hoop op een familieuitbreiding maar onverwijld naar een splitsing toewerkt met leden en groepen die vasthouden aan hun oorspronkelijke basisregels.
De positiefste miskleum van het weekend: het weerbericht.
Jef Koffie's trots zou op weekend vertrekken. Om te gaan wandelen en fietsen ergens in de richting van de kust. Afgaande op de onheilspellende weerberichten die ons via de nationale televisie- en radiozenders bereikten hadden wij ons een pallet paraplus en regenfrakken aangeschaft, kwestie van de voorspelde regen- hagel- en donderbuien het hoofd te kunnen bieden. Het zou oude wijven gaan regenen op zaterdag en zondag en dat komt allemaal aangewaaid vanover de zee had ons vader zaliger ons geleerd.We hebben, neem het van ons aan, nog nooit zoveel zonnige terrasjes aangedaan als afgelopen zaterdag en zondag. Daar zaten wij met onze paraplus en regenjassen, en overal rondom ons topjes en blote buiken. Welgeteld één keer hebben wij een druppeltje weten vallen. We hebben er de patron van café-eethuis "Wildenburg" in Wingene bij geroepen....d'r klopt nooit iets van die weerberichten zei de cafébaas:" Hier in de Vlaanders schijnt de zon altijd". We konden nikske anders dan hem gelijk geven en nog ne Rodenbach drinken.
Toch nemen we de metereooo....euh weerkundige diensten nikske kwalijk.... Ze hadden ook zon kunnen voorspellen en het dan laten regenen.
Jef Koffie's trots in Ardooie en hun ontmoeting met een hulpvaardig man.
Tijdens het weekend van 22-23-24 april hadden wij met broers en zussen (10 stuks sterk) onze tenten opgeslagen in de vakantie- hoeve "Bouckenhove" in Lichtervelde. We meldden ons op vrijdagmiddag aan op het gemeentehuis van Ardooie voor de fietsenhuur. Malheureusement waren er maar zes velo's beschikbaar. Voor de vier ander hebben we zelf gezorgd. De verantwoordelijke bediende in Ardooie, Luc Vanneste, heeft echter alles in het werk gesteld om ons toch een fijne fietsdag te bezorgen. 's Avonds op zijn eentje de banden nog opgepompt, en zelfs op zaterdagmorgen zijn eigen fiets afgegeven om ons uit den brand te redden. Ook met informatie en tips heeft hij ons voortreffelijk geholpen. Al zijn andere collega's zagen er ook sympathiek uit. Zelfs de politie lachtte naar ons. We willen dus Luc Vanneste voordragen als grootste West-Vlaming van Ardooie, en hem en daarmee al het personeel van Lichtervelde bedanken voor hun hulp en voor hun sympathie.
U kunt op dit berichtje reageren door hier rechts op de knop voeg toe te drukken. Alvast bedankt.
Afgelopen weekend is onze familievereniging "Jef Koffie's trots" met z'n tienen op hoevevacantie getrokken naar Lichtervelde, naar Bouckenhove. Prachtig. Voor onze zaterdagse activiteit hadden wij fietsen nodig die we in Ardooie op de kop konden tikken. Voor randinformatie (fietskaarten edm.)zouden we ons op vrijdagmiddag wenden tot het gemeentehuis van Lichtervelde. De zon en de terrasjes rondom de markt in Lichtervelde lonkten echter zodanig dat we ver na sluitingstijd aan het gemeentehuis toekwamen. Dus geen landkaarten of andere informatie!!! ... Een wegfietsende bediende (denken wij, we zullen zijn naam nooit kennen) kwam terug en liet ons in het gemeentehuis binnen. Daar werden we uiterst vriendelijk en hulpvaardig ontvangen door een zekere Bart...een jonge gast, die van bureau naar bureau stoof om toch maar aan de gewenste dokumentatie te geraken. ...Het heeft niet mogen zijn. Toch willen we langs deze weg de onbekende fietser, den Bart en al zijn collega's die er nog waren bedanken voor hun inzet. .....'t Was plezant in Lichtervelde. Wij nomineren dus als grootste West-Vlaming van Lichtervelde, den Bart en met hem het ganse gemeentepersoneel.
U kunt op deze berichten reageren door hier rechts op de knop "voeg toe" te klikken.
