Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
13-12-2007
't leven gaat door.
Maria en hare vriend...
Trouwe lezers zullen vruchteloos zoeken naar het berichtje over Mohammed en Maria dat hier enkele dagen heeft staan pronken. Het artikeltje is verwijderd onder dwingende druk van een anoniemeling met de goddelijke naam Abdul die via verschillende reacties onder het artikel en in mijn gastenboek het artikel wegwilde.
Den Brabbes kan best om met zulke reacties, hoe onnozeler hoe liever, maar het probleem was dat bij elke reactie een virus verstopt zat dat mijn computer om zeep wilde helpen. Daar kan den Brabbes niet tegenop. Hij kent te weinig van al die technologie.
J.Rekel heeft het artikeltje dus op een veilig plaatske gestationeerd tot de komst van betere tijden. Geinteresseerden kunnen het natuurlijk altijd opvragen; evenals de reacties en de dreigementen van "ons Heren volgelingen". Moslimmers gelieven zich te onthouden anders begint dat gezeik opnieuw.
Wat vindt U: Is donkerbruin een goeie kleur voor dit berichtje?
Robin Hood en zijne maat Don Quichote gaan zich over de kleine man in Arendonk ontfermen. De Robin en den Don, in het dagelijkse leven Jan en Gust, zijn twee groen jongens van Natuurpunt, een vereniging voor natuur- en landschapsbehoud in Vlaanderen. Ge voelt het aan uw kleine teen: het gaat hier om episode 629 van het wipbruggeske in Arendonk. De twee fidele gasten van Natuurpunt gaan van hun gat maken bij de Raad van State. Ik wens ze succes bij hun calvarietocht naar Brussel.
Tegelijkertijd met hun beroep in Brussel bombarderen Janneke en Guusje zichzelf tot beschermers van de Arendonkse kleine man; de gepensioneerde fietser, de kreupele wandelaar, de vermoeide nordicwalker en de bankzitters die graag naar voorbijvarende schepen kijken. Hun compassie siert hen, alleen: het zijn krokodillentranen. In het verleden waren goudvinken en bermsijsjes belangrijker dan wandelaars en ander passerend grut in hun natuurparken, waarom zou dat nu opeens anders zijn. Om sympathie los te weken. ??
Van een totaal ander kaliber is de totale ommezwaai die een Arendonks beleidspartijke maakt (met opzet gebruiken we het verkleinwoordje want daar degraderen zij zichzelf toe) in verband met het wipbruggeske. Daar waar zij, tesamen met hun rooi collega's, altijd hebben volgehouden dat een hoge brug er moest komen ten behoeve van de vooruitgang op de vlaamse waterwegen, draaien zij nu hunne kazak. Op een beproefde tjevenmanier zegt de verantwoordelijke schepene dat een ander brug er moet komen tot meerdere heil en glorie van een plaatselijke multinational.
En eigenlijk kan ik hem daar geen ongelijk in geven, de groen guppies van Natuurpunt en de weekendbewoners ten spijt. Maar de achtbare schepene, en met hem heel zijn beleidsploeg - oranje en rood tesamen - moeten de gewone Arendonkse burger niets voorliegen of verbloemen; zegt waar ge voor staat, verberg U niet achter valse argumenten en maakt uw verborgen agenda bekend aan Uw Arendonks kiesvee. Of ziet de heer schepene het anders?
Even Uw memorie opfrissen, Heren en Dame van het schepencollege? In 1998 besliste de Arendonkse gemeenteraad mee tot het behoud van een dubbel wipbruggeske op de weg naar Ravels en de daar achter liggende Noorderkempen. Advies en lobbywerk van enkele adellijke families achter de vaart zullen aan deze beslissing niet vreemd zijn geweest. Over dat wipbruggeske passeren dagelijks duizenden auto's. In 2007 adviseert diezelfde raad tot het plaatsen van een hoog bruggeske na lobbywerk van enkele kapitaalkrachtige fabrieken en ondernemingen. Zelfs de Vlaamse ministerpresident is over de lege champagneglazen gevallen. Over die nieuwe brug zullen straks een paar honderd auto's passeren.
Ge ziet lieve lezers van het "brabbes"- blog: In Arendonk domineert en primeert nog altijd de macht van de adel en van het kapitaal. En dan verschiet een mens ervan dat de Kempen een achterlijk gebied is gebleven. ....Nog een geluk dat onze plaatselijke pastoors zich van dit aards gekrakeel onthouden. De prelaat van Postel zal hen dankbaar zijn voor zoveel aardse onthouding.!!! ------------------- Buiten categorie: De website van de plaatselijke CD&V-afdeling Arendonk voerde volgende enquete onder haar eigen leden over de nieuwe brug. Hieronder de uitslag.
Wat is volgens U een goede keuze voor de hernieuwde brug aan Brug 4 ? (124 stemmen)
Een ophaalbrug (beurtelings verkeer) - 58.9%
Een ophaalbrug met 2 rijstroken - 16.1%
Een hoge brug met goed fietspad - 25.0%
Een hoge brug zonder fietspad - 0.0%
Geen idee - 0.0%
(75% voor een wipperke.) -------------------------------- Diezelfde enquete voert het Nieuwsblad deze week uit. Ziehier de uitslag:
Mag brug 4 worden afgebroken en vervangen door een hoge brug?
- Ja, een hoge brug is prima.
67,52%
- Nee, het ophaalbruggetje moet bewaard blijven.
32,48%
[Aantal stemmen : 157]
Zou één van de twee polls gemanipuleerd kunnen zijn? Al is het maar door een dringende oproep van een directeur naar zijn personeel toe? -------------- Wilt U stemmen voor het behoud van het Bruggeske? Ga naar www.nieuwsblad.be/arendonk en zoek rechtsboven de poll...
Bekijk en lees vanaf "heute Mittag" de escapades van de plaatselijke Robin Hood en Don quichotte en het plaatselijk wipbruggeske.
Met daarbij een verhelderende enquete over het wel of niet opblazen van het wipding, uitgevoerd door de plaatselijke partij van de christen -Democratie.
....Maar eerst moet ik de volleybalescapades van mijn kleindochters gaan bekijken..... Zeker zo belangrijk.!!!
Kan mooi zijn. Hieronder een emailtje dat ik binnenkreeg in mijn box (of hoe zo iets heet.) Waarschijnlijk is het de ganse wereld al rondgemaild. Toch vond ik het zo amusant dat ik het wil plaatsen op mijn blog. Gewoon als een tussendoortje.
Het gaat gewoon over de wederzijdse liefde tussen pappie en mammie. Ik geloof niet dat Tommeke Boonen en zijn hollandse vlam hier last van hebben. Al die vlaamse politiekers kunnen er een voorbeeld aan nemen: Zij lullen en proberen,... maar Tommeke zit al in de "zestien". !!! ======
"AAN MIJN LIEFSTE VROUWTJE,
Gedurende het voorbije jaar trachtte ik 365 keer met je te vrijen. Ik ben daar 36 maal in gelukt, hetgeen overeenkomt met 1 keer elke 10 dagen.
Hierbijgevoegd een lijst waarom ik hierin niet méér slaagde:
54 maal lagen er propere lakens 17 maal was het te laat 49 maal was je te moe 20 maal was het te heet op de kamer 15 maal deed je of je sliep 22 maal had je hoofdpijn 17 maal was je bang de baby te wekken 16 maal was je boos 12 maal was het de rode periode van de maand 19 maal moest je er vroeg uit 9 maal zei je dat je geen zin had 7 maal had je zonnebrand 6 maal keek je naar de nachtfilm 5 maal wou je je haar niet in de war 3 maal zei je dat de buren ons zouden horen 9 maal zei je dat je moeder in de logeerkamer ons zou horen
De 36 maal dat we het wél deden, was de daad niet bevredigend omdat:
6 maal je daar maar lag 8 maal zaagde je over de scheur in het plafond
4 maal vertelde je me om op te schieten en te komen 7 maal moest ik je wakkermaken en vertellen dat ik klaar was 1 maaI was ik bang dat ik je pijn deed, omdat je zo heen en weer bewoog
"AAN MIJN LIEFSTE JONGEN,
Ik denk dat je de dingen wat door elkaar haalt.
Hier zijn de redenen dat je niet méér deed wat je wou doen:
5 maal kwam je dronken thuis en probeerde je de kat te neuken 36 maal kwam je gewoon niet thuis 21 maal kon je niet klaarkomen 33 maal kwam je al klaar voor je erin zat 19 maal kreeg je hem niet overeind 38 maal moest je overwerken 10 maal had je teenkrampen 29 maal moest jij er vroeg uit om te gaan vissen 2 maal deden je ballen zeer
4 maal zat hij vast in je rits 3 maal had je het te koud en liep je neus 2 maal had je een splinter in je vinger 20 maal kon je niet omdat je er al de hele dag aan dacht 6 maal kwam je in je pyama binnen terwijl je een vies boekje las 98 maal had je het te druk met voetbal en koers te kijken op TV
Over de keren dat we het wél deden:
De reden dat ik daar zo maar lag, was dat je er naast zat en dat je de lakens aan het neuken was. Ik had het niet over de scheur in het plafond, maar wat ik wél vroeg was : pak me eens anders in mijn scheur of langs mn kont
De keer dat ik bewoog, was omdat je een scheet liet, en ik trachtte te ademen.
Nu onze hollandse vrienden eindelijk eens willen helpen met de verbetering van ons liefdes- en sexleven gaan de belgische apothekers dwars liggen. De pillendraaiers hier te lande zijn boos omdat we onze Viagra over de meet gaan halen.
Als gevolg van een gat in de één of andere wetgeving kan men, als onderdaan van Albert, Paola en tante Fabi, en vergezeld van een ondertekend doktersbriefke in Holland commerce gaan doen in pillen en poeierkes. Na voorlegging van dat briefke en op vertoon van een europees ziekenkaskaartje kan men zich paletten vol pillen, poeierkes en tubekes zalf aanschaffen. Iemand met een uitgebreide vriendinnenkring en een halfwerkend piemelke kan zich te barsten neuken met Viagra zonder rem (..geld). Op voorwaarde dat hij het in Reusel, Terschelling of Staphorst gaat halen. Niet alleen Viagra maar ook Levrita, Cialis, Uprima en andere antidepressiva worden zonder remgeld afgeleverd. Ge doet gewoon een boxershort aan, daarover een fleurig Hawaihemdje, en op uwe kop een tirolerhoedje met of zonder edelweiss en strandslippers. Als ge dan tegen die schattige hollandse apothekersassistente zegt dat ge een toerist bent op weg naar de naaktstranden van Benidorm dan krijgt ge alle soorten aspirienekes die "den doktoor" heeft voorgeschreven; en zonder remgeld. Nu zijn de belze apothekers toch wel kwaad zeker....
Mij is altijd voorgehouden dat dokters en apothekers twee roepingen hadden in hun leven: Eén, zorgen dat hun eigen huishouden geen honger leed en twee, mensen in de miserie verder helpen. Dat éérste is logisch, dat moeten wij als gewone burgers ook. Voor het tweede worden die specialisten dik betaald; tenminste als het remgeld - het deel dat de patient zelf moet ophoesten - in hun eigen schuif verdwijnt. De gewone burger heeft daar iets op gevonden en gaat in holland winkelen. Tot groot chagrijn van onze pillendraaiers, die - zoals het goede middenstanders en veredelde kruideniers past - weeral een groot verlies van hun omzet en een nakende faling zien hangen.
De Pharmaceutische bond voelt zich dus in haar portemonnee gepakt en wil een einde aan deze toestanden maken. Concreet: ze willen dat de gewone burger dat remgeld blijft betalen. Dat die extra euro's bij veel mensen, en dan veelal bij diegenen die al laag op de financiële ladder staan, steeds weer extra kopzorgen en bijkomende doktersbriefjes oplevert zal hun een zorg zijn. Met andere woorden: waarom moet een bels dozeke cholestorolverlagers 24 - vierentwintig - euro duurder zijn dan dat zelfde dozeke bij onze hollandse geburen.
Ik snap er nikske van: de BMW's en zilvergrijze Bentleys van onze vaderlandse apothekers zien er precies eender uit als die van hun hollandse collega's... dus de miserie zal wel te overzien zijn.!!!
Vandaag gaan we het hebben over goedkope Viagra.....
Nog eventjes geduld....ik moet eerst naar de apotheker....in Holland, daar zijn ze goedkoper.!!! en daarna wordt den elektrik tot vanmiddag 5 uur afgesloten.
In functie van zijn toekomstige politieke carriere en met het oog op de burgemeesterssjerp in 2013 heeft mijne vriend nog eens een gemeenteraadszitting bijgewoond. Nog wel in zijn eigenste heimat, Arendonk. Ver na middernacht is mijn vriend in een liederlijke bui thuisgekomen: de raadszitting was veel te kort en het daaropvolgend cafébezoek veel te lang. Het laatst binnengekomen raadslid had de stoel nog niet onder zijn derrière geschoven toen de heer burgemeester de vergadering al afklopte. Achtentwintig agendapunten door de strot geramd in minder dan een half uurke. 't Leek wel een stemming over Brussel-Halle-Vilvoorde. Toen kwam de oppositie aan de beurt en mocht die vragen stellen. Tam, timide, bedeesd, gelijk een Jantje dat tegen zijn schoolmeester zegt dat hij in zijn broek heeft geplast, stelden zij hun vragen... Over hoge bruggen, industrieterreinen..... "Allemaal insinuaties" knorde de burgemeester de insinuaties onder tafel. 't Werd oorverdovend stil bij de oppositie en de raadsvergadering was voorbij.
Mijn vriend was eigenlijk gegaan om een keertje de sfeer in de raadszaal te proeven: dat viel hem zwaar tegen; acht man en een paardenkop (tenminste daar leek hij wat op) zaten er in de zaal. Supporters van blauw en bruin waren er al helemaal niet te bespeuren (hun raadsleden waren zelfs niet voltallig; ze waren aan 't bevallen van een fier vlaamsch meidekein). Van die acht waren er twee die al jaren ruzie hebben met hun vrouw en elke gelegenheid aangrijpen om hun huis uit te vluchten, verder een figuur die zich van voordeur had vergist en eigenlijk op de repetitie van een obscure zangvereniging had moetenzitten en tenslotte 4 supporters voor het lichtblauw oppositiepartijke waaronder 2 cafébazen.
De tijd dat de gemeenteraad overwoog om bij hoogdringendheid een zijmuur van de raadszaal uit te breken om de hele achterban van dat oppositiepartijke te huisvesten ligt nog maar 10 maanden achter de rug. Toen waren ze nog enthousiast en met velen. Nu zijn ze gelaten en met weinigen...
....'t Kan verkeren" zei Bredero. Wat ooit werd aangekondigd als "de partij met een +plus+" die als een verfrissende tsunami door de Arendonkse politiek zou razen, op haar weg industrieterreinen, varkens- en kiekenkoters, hoge bruggen en schoolbuskes wegvagend, is verworden tot een verzameling luitjes die vakkundig wordt doodgedonderd door de verbale meerderheid.
Het geweer een keertje op uw ander schouder leggen gasten, anders gaat ge binnen het jaar in uw eigenste voeten schieten... en denkt er aan: teveel pluskes geeft altijd een minneke.
Een vriend van mij, de man achter het brabbes-blog "Jef Koffie's trots" was gisteren maandag 26 november te gast bij Fried'l Lesage. Op Radio I, na het middagnieuws, tussen 13.00 en 14.00 uur, praat Fried'l het programma "Stories" aan elkaar. Mijne vriend mocht het daar komen uitleggen.
(klik op de leuke snoet van "Fried'l" en daarna op "beluister de jongste uitzending" klik daarna op "naar de radiospeler" en schuif met de tijdsband naar "13:00"
Stories maandag 26.11.2007
Staf woont in Arendonk, vlak naast de oude legerkazerne. Enkele jaren geleden wilde de gemeente de kazerne ombouwen tot een opvangcentrum voor vluchtelingen. Staf protesteerde erg hevig. Volgens sommige buren was hij ronduit racistisch. Het opvangcentrum is er uiteindelijk gekomen. En Staf werd er uiteindelijk vrijwilliger.
Aanleiding is de uitgave van het boek "Meer dan een bed" over twintig jaar opvang van asielzoekers. Daarin zijn een zeventiental gesprekken opgenomen van mensen die op de een of andere manier betrokken zijn geraakt met het vluchtelingprobleem.
Mijne vriend, den Brabbes dus, vertelde daarin zijn eigen verhaal: de evolutie "van Vechter tot Vrijwilliger". Op maandagmiddag kwam hij dat verhaal toelichten op Radio 1.
Luisteren naar Fried'l dus....
Het boek "Meer dan een bed" is een uitgave van de "uitgeverij Epo" en kan in de boekhandel besteld worden onder vermelding van ISBN 978-90 6445 467-7
Een vriend van mij heeft een schitterende carriëre gemaakt in de vleesverwerkende industrie. Van kleine uitbener heeft hij zich in de loop der jaren opgewerkt tot een vakkundige slager die met de ogen dicht, varkens en kalveren vierendeelde en in worstjes liet veranderen. Om een per ongeluk doodgereden reebok of een gestroopte haas in de fijnste wildpaté te veranderen draaide hij zijn hand niet om. Hij was een charcutier in hart en nieren.....
Mijn vriend is sinds zijn pensionering, nu een paar jaren geleden, in de vleessektor gebleven. Op vrijwillige basis zeult hij, tesamen met drie collegas, netjes met kepi, in een keurige grijze overjas en witte handschoenen, met lijkkisten. Afhankelijk van de laatste wil van de dooie mens levert hij kist met inhoud af op de plaatselijke begraafplaats of in het crematorium.
Middenstanders- en kruideniersbloed kruipt waar het niet lopen kan: steeds op zoek naar een lonende bijverdienste. Groot was dan ook zijn blijdschap toen mijn vriend in het vakblad voor doodgravers, de personeelsadvertentie zag staan van de stad Kortrijk. De plaatselijke burgemeester - een van de corryfeeën van de vlaamsche christen democratie - is voor zijn nieuw op te richten crematorium op zoek naar een ervaren uitbeender annex tandentrekker. Burgemeester Declerck - om deze lichtende ster aan het democratisch firmament gaat het - is ten zeerste bezorgd om de uitstoot van loskomend kwik bij de verbranding van lijken en hun nog aanwezige tanden. Kwik is een van de bestanddelen in de amalgaamvullingen van rottende tanden. Aan het feit dat het kwik reeds bij leven kan weglekken uit de gerepareerde kiezen gaat de Kortrijkzaanse burgemeester gemakshalve voorbij. Hij wil de tanden van zijn dode medeparochianen gaan trekken vooraleer zij de oven en daarna de schouw ingaan.
Los van de vraag wat de impact van een opgestookt vals gebit op het milieu is, los van wat het aandeel zou zijn van crematoriumschouwen aan de dagelijkse rotzooi die de lucht wordt ingeblazen, roept de oproep om tanden te trekken bij dooi mensen, herinneringen op aan onzalige bruine tijden uit de vorige eeuw. .... Waar zullen ze in Kortrijk bijvoorbeeld met de gouden vullingen blijven ???
Dit alles indachtig heeft mijn vriend zijn reeds geschreven sollicitatiebrief aan meneer Declerck kapot gescheurd en zijn beenhouwersgerief terug in de schuif gelegd. .... en blijft hij ijverig verder zeulen met kisten en daarin dooie mensen, keurig in het pak en in het bezit van hun valse tanden !!!
Requiem cantin pace.... Ten hemel begeleiden U de engelen.
Arendonk is een schattige gemeente in het noordoosten van de provincie Antwerpen, weggeplakt tegen de nederlandse grens. In een desperaat ogenblik, veroorzaakt door voorbijflitsende hollandse nummerplaten, vragen we ons weleens vertwijfeld af waarom ze ons niet weggeplakt hebben tegen de grens van Cambodja of tegen die van Azerbeidsjan. Met die van Noord-Kirgizië hadden we ook nog kunnen leven.
Arendonk telt zo'n 13.000 inwoners waarvan een dikke 1.200 nederlanders en nog zo'n 250 andere asielzoekers. Die dikke twaalfhonderd nederlanders - aangevuld met wat landgenoten uit de villawijken van Oud-Turnhout, Ravels, Poppel en andere negorijen uit de Kempen - vonden het nodig om een eigen kluppie op te richten; de NVVA, "de Nederlands - Vlaamse vereniging Arendonk, Kempen en omstreken". Dat hadden ze afgekeken van de hollandse boeren die kort na de tweede wereldoorlog naar Brazilië emigreerden en daar "Hollambra I" en "Hollambra II" oprichtten. Sociale woonwijken en ghettos voor hun eigen volk in Sao Paulo en omgeving. Met geschilderde klompjes op de voetpaden en gekleurde molentjes voor hun ramen zonder gordijnen. ...Ver van huis en vol miserie.! De NVVA heeft zich sinds kort aangesloten bij het bloeiende culturele leven in Arendonk en is lid geworden van de plaatselijke Cultuurraad. Die raad herbergt een bonte waaier aan verenigingen: zangkoren, muziekmaatschappijen, portrettentrekkers, verzamelaars van oud oost-duits ijzer, schlemielige buurten, schoolgemeenschappen, gepensioneerdenbonden, vrouwen- en ventenorganisaties, ... ge noemt het maar op. Allen promoten zij op hun manier hun eigen club en dragen zo bij tot een bont allegaartje van sociale en culturele verscheidenheid waar de doorsnee Arendonkenaar plezier aan beleeft...
De "Nederlandsch - vlaamsche enzoverder..." is dus sind kort ook lid. Dixit de voorzitter zijn ze al met 65 leden: 45 hollanders en 20 vlamingen (tot wat een overdadig gebruik van "jonge Bokma" op korte tijd kan leiden. nvdr.) wat kan tellen op een totaal van twaalfhonderd en die van de omstreken niet inbegrepen.
De klup nvva, in de persoon van haar voorzitter - overigens een aimable manspersoon vergezeld van een stropdas - kwam op de laatstgehouden vergadering smeken om projectsubsidies. Zij hadden nood aan financiën voor postzegels, copierpapier, advertenties, enveloppes, benzine voor bedrijfsvoertuigen, ....
...Die bonte waaier aan verenigingen: zangkoren, muziekmaatschappijen, portrettentrekkers, verzamelaars van oud oost-duits ijzer, schlemielige buurten, schoolgemeenschappen, gepensioneerdenbonden, vrouwen- en ventenorganisaties, ....hebben allemaal een gebrek aan financiën. Maar die verenigingen gaan dan wafels verkopen, mosselen souperen, ghühwein serveren, een tornooike organiseren, teljoren likken ....maar neen, onze hollandse vrienden van den NvvA die doen dat niet, die gaan subsidies aanvragen, in beschaafd vlaamsch: geld lospeuteren bij die "belskes", die snappen dat toch niet.
Prijst en looft het gezond verstand van de Arendonkenaar: "de Nederlandse vlaamse vereniging" kreeg de wind van voren en geen centen. Enigszins verbouwereerd om zoveel pretentie maar unaniem werd besloten om de "geëxporteerde onderdanen uit Beatrijs' souvereine staat" nikske toe te kennen. De NVVA, bij monde van haar voorzitter snapte er nikske van.!!!!
Laat ze eerst maar een keertje op een fatsoenlijke manier integreren en deelnemen aan het Arendonkse verenigingsleven; smoutebollen, poffertjes, kaaskroketten of beschuit met muisjes verkopen kan daarbij helpen. Voor een vervanger van jullie "Heineken of Grolsch" zorgen we zelf wel.
(programma met de hoogverheven doelstellingen van de "eN.Ve.Ve.lange Aa.")
De Fonne en zijn cultuurverheffende organisatie " Ne.Ve.Ve. lange Aa" wat staat voor "Nederlandsche Vlaamsche Vereniging Arendonk- Kempen en omstreken" zullen nog eventjes moeten wachten... Een mens heeft prioriteiten in zijn leven en bovenstaande "Ne.Ve.Ve.lange Aa" hoort daar goddank en in lengte van dagen niet bij. Wat dan weer niet wil zeggen dat we de "Ne.Ve.Ve.lange Aa" links gaan laten liggen. Brabbes heeft een donkerbruin vermoeden dat de Arendonkenaars in grote getale willen weten waarom de genoemde hollandse klup persé gemeentesubsidies en dus "belastingsgeld van de gewone sus" wil lospeuteren. Dus Fonnie, we houden voor U een warm doekske gereed om een keertje aan uw poepeke en dat van uw kluppie te voelen.
(met dank aan het nieuwsblad)
We schuiven de Fonnie dus naar achteren omdat we de verkeerspolitie van Arendonk willen bedanken en feliciteren. En we willen dat zonder uitstel en zonder restricties doen. Na een moeilijke start en nogal wat gewring en obstructies van kruideniersgezelschappen en patatten- en maisboeren gebeurt de wegcontrole op de Arendonkse omleidingswegen nu op volle kracht. Enkele keren per week worden er volop bekeuringen en processen-verbaal geschreven voor mannekes en vrouwkes die het niet kunnen laten om tientallen verkeersborden te negeren en alle regels aan hun beminnelijke laarsjes lappen. Dat bij de geverbaliseerden nogal wat hollanders zitten kan ons alleen maar verheugen. 't Wordt tijd dat onze noorderburen eindelijk eens gaan beseffen dat "wat in Holland niet mag, ook in België verboden is" Dus opschrijven die handel en vooral laten betalen. Tot nader order zijn we nog niet geannexeerd door de onderdanen van Ha.Ka.Ha. Beatrijs en dienen zij zich te houden aan de hier geldende "waarden en normen". Daar zijn ze zelf ook straf in: " in waarden en normen."
We willen die verkeersagenten van de zone "Kempen Noord-Oost" ook sterkte toewensen en veel geduld bij de scheldpartijen die ze naar hun kop krijgen van verongelijkte automobilisten. Ge moogt van het volk van de Grens - waar tussen haakjes, de werken goed opschieten - aannemen dat uw acties de volle goedkeuring krijgen, ons hoort ge niet klagen, wat sommigen ook beweren of willen tegenspreken.
Dus verkeersbrigade, blijven volharden in "den arbeid" en als het te koud wordt dan zijt ge hartelijk welkom bij den Brabbes voor een kom hete koffie tussendoor. Op aanvraag krijgt ge er zelfs een borreltje bij..... Eentje hé, mannen. ---------------------------------- ......Tot zover deze zakelijke mededeling. Waar waren we gebleven?? Oh ja, bij de Fonnie. Ook een man van waarden en normen. Dat is voor de volgende aflevering van "Jef Koffie's blog."
Er is een nief takske bijgekomen aan de dikke boom van het "Arendonkse cultuurleven". De ne-ve-ve-dubbel aa. (nvva) ofte "Nederlandsche vlaamsche vereniging Arendonk".
..... "de dag van de belgische dynastie" is het uitgelezen moment om deze twijg aan kultuurminnend Vlaanderen voor te stellen.
Houdt uw zakken dicht.
Vanavond, op dit net, zo rond de klok van een uur of negen, of wat later.... als we daartegen niet in den bak zitten... want er zitten cafébazen achter ons gat....
Gaat allemaal maar slapen...'t zal iets voor morgenvroeg zijn !!!
Een vriend van mij is een petitie begonnen tot het "herplaatsen" van de grillie aan de kerk. Voor ongelovigen en analfabeten: een "grillie rond de kerk" is een ijzeren hekwerk waar men 's zondags tijdens de hoogmis zijn fiets tegen kan zetten. Als ge grote dorst hebt en ge wilt er ene gaan drinken "bij Jeanne Trul" dan mag je uwe velo ook tegen die grillie zetten.
Het "prachtig hekwerk" in smeedijzer en klinknagels, waar ik spijtig genoeg geen afbeelding van heb, werd in het begin van de vorige eeuw rond de nieuwe kerk van Arendonk gezet. Achter de grillie, tegen de kerkmuur, werden de afgestorven verdienstelijke Arendonkenaars gemetseld. Het kunstwerk zou, zegt men, geklasseerd zijn als monument, wat wel meer gebeurd met oud ijzer.
Twee jaar geleden werd het afgebroken in het kader van de heraanleg van het marktplein en opgeslagen in de gemeentelijke loodsen; 155 meter verroeste rommel. Waarschijnlijk blijft het daar staan want een proefrenovatie van anderhalve meter kostte meer dan 27.000 euro.
Mijne vriend krijgt met zijn petitie de wind van voren: buiten een mistig oppositiepartijke in de gemeenteraad en de plaatselijke heemkundige kring "Als ice can" ligt er niemand wakker van het afgebroken hekwerk. De oppositie reageert bij gebrek aan fatsoenlijke dagordepunten en de "Jan van Eyck-apostelen" omdat ze van oude spullen houden. De rest van de Arendonkse bevolking laat dat grilliewerk syberisch koud.
Gisteren kwam die vriend van mij om mijn handtekening smeken. Ik heb hem beleefd meegedeeld dat ik niet zinnens was om te tekenen en wel om volgende reden: Ik heb een trauma overgehouden aan het hekwerk rond de kerk. 't Is meer dan dertig jaar geleden, in de fleur van mijn leven en op zoek naar een pront lief. Met jaarmarktkermis - ergens begin maart - had ik een schoontje op 't oog. Ze was nog wel bezet maar ze had al wel eens met een scheef maar verliefd oogske naar mij geloerd. 't Was de moment. De week voor de kermis maakte ze het af met hare vrijer en was ik aan de beurt... ... Ik weet het nog goed: fier als ne gieter toerde ik met mijn nieuwste verovering rond in de botsautookes. Ineens was hij daar: haar vroeger vlam vergezeld van 2 luitenantjes, allemaal chirovolk. Alsof ik de slag om El Allamein had gewonnen, zo botste ik op de botsauto's van de verslagen partij en maar stoefen en pronken met mijn oorlogsbuit. Montgommery tegen Erwin Rommel.
.... Aan de grillie van de kerk stond "Rommel" te wachten met zijn 2 luitenanten. Excuses voor het gebots hielpen niet, tracteren met 6 keuningskes ook niet, en zachte diplomatie van ons -tot voor kort gemeenschappelijk - lief evenmin; ik werd krijgsgevangen genomen, bij de kraag van mijne frak gepakt en zo aan een pin van de grillie gehangen. Er sprongen twee knoppen van mijn frakske. Net op het moment dat ik een klets tegen mijne kop ging krijgen kwamen twee champetters uit de staminee van "Pierre van de autobus" en die konden erger vermijden. Mijn belagers werd gevraagd om zich neer te leggen bij het onvermijdelijke en een nieuw lief te zoeken. Ik van mijn kant werd gesommeerd om verder gebots achterwege te laten en me te concentreren op mijn nief lief; "botst met haar zoveel als ge wilt", zei Mil van de Veldwachter daarin gesteund door zijn collega Suske Weyts die er nog aan toevoegde: "gij, gij moet achter 't kanaal blijven". Dat beloofde ik de twee champetters.... Maar 't was een loze belofte.
....Mijn vriend had begrip voor mijn argumentatie en voor het opgelopen trauma . Mijn echtgenote - het meiske uit de botsautootjes - stond evenwel in dubio toen haar gevraagd werd of zij dan misschien de petitie wilde tekenen. "Schattig vond ik je, zo in uw winterfrakske aan die grillie, uw voetjes een half meterke boven de grond" zei ze toen ze tenslotte toch haar handtekening plaatste.
De zoveelste boekenbeurs loopt weer op zijn einde. Het"moment de gloire" voor al die BV'kes eveneens. Op één lange rij, gelijk de geprijsde koebeesten op de landbouwbeurs van Libramont, zaten onze "Bekende Vlamingen" achter hun signeertafel. Hun pen en een stapel boeken in aanslag. Niet omwille van hun schrijftalent maar omdat ze toevallig in het een of ander flutprogramma op teevee komen en vanuit die fulltime - maar volstrekt overbodige - job, dingen schijnen te weten waar de gewone sus op zit te wachten. Op een minuscuul standje van 3 bij 4 meter, vlak tegenover een hamburgertent waar ook lauwe palm te consumeren viel, troffen we de stamvader van de Pfaff-familie. De Jean-Marie wou net beginnen aan een innige omhelzing met de gouverneur van Limburg, die een zoveelste kookboek kwam promoten. Toen de Stief aanstalten maakte om ons nationaal reklamebord uitgebreid te bewangen kwam "showbizz Bart" diezelfde boekenstand opgehuppeld.
shoooowbizzzzz Bartje.
Showbizz Bartje is een monument in de vlaamsche "nulliteitenbuzziness"; specialist in het verkopen van gebakken lucht, verschaalde moppen en ambassadeur van een paar dubieuse tv- en muziekzenders. De Jean-Marie, de Stief en showbizzz Bartje kenden elkaar; tenminste die indruk gaven ze aan het voorbijsloffend gapend gepeupel.
Sofie De Waele, Goedele -sexprofessor- Liekens, Eddy, zijn bezwangerde dochter Stephanie en de ketnetrappers waren ook present. Kwasi ongeinteresseerd in de passerende meute zaten ze uit hun ooghoeken te loeren hoeveel keren hun buren-collega-beevees een verkocht exemplaar mochten signeren. Men zag ze terplaatse jaloers worden...
Goed, een boekenbeurs zal zijn nut wel hebben, al is het maar om Bertje Anciaux, vlaamsch minister van cultuur, in een onbewaakt - door dure franse champagne veroorzaakt - delirisch moment de barbaarse toezegging te horen doen dat schrijvers een fatsoenlijk pensioen dienen te krijgen. Ik ken heel wat seniorenblogschrijvers(sters) die als hobby verhevener proza en poezie produceren dan die lapzwanzen daar in de Antwerpse Expohallen. ... En als hobby hoor !!!
Pukkelende jeugd onder een laagje "clerasil" nog daar aan toe maar hoe is het in godsnaam mogelijk dat bejaarde besjes aan de hand van hun overjarig huwelijksgeluk in de rij staan voor een gesigneerde keukenboek van Hedwig van Hove, Piet Huysentruit of Jozefke Vermassen? Men vraagt respect voor de derde leeftijd; àwel die derde leeftijd verkwanselt haar respect. Kwijlen en geilen behoort mensen van boven de 60 niet meer toe; zeker niet voor een handtekening of een geile lach van Nathalia, Goedele, Paul d'Hoore of Ivan De Vadder.
En om onze borsten of piemel nog te laten reconstureren door de Limburgse punker Jef Hoeyberghs - ook actief op de boekenbeurs - daar zijn we te oud en te verstandig voor geworden. ..Tenminste dat zou van ons, senioren, toch verwacht mogen worden...
"Hij leerde zijn volk lezen".... Een kapitale fout, Hendrik C.
De kogel is door de kerk. Het Arendonks wipbruggeske gaat afgebroken worden en vervangen door een nieuwe constructie; een vaste oeververbinding volgens de gebruikelijke terminologie. Het Arendonks wipbruggeske is een ophaalbrug op het kanaal Dessel-Schoten en het zal er zo'n 60 jaar geleden - kort na de oorlog - neergelegd zijn. En t' is een schoon bruggeske.
De Dienst der scheepvaart, gevestigd in Hasselt, wat op zich al voldoende is om in uw haren te krabben, heeft na diverse aanvragen de bouwvergunning in haar zakken zitten. Er waren en zijn echter heel wat bezwaren tegen de plaatsing van een hoge brug: de brug gaat los door een beschermd natuurgebied, de brug wordt moeilijk berijdbaar voor gewone weggebruikers, een plaatselijke horecazaak wordt haar klandizie ontnomen, het kanaal zelf is enkel nog in één richting volbeladen bevaarbaar, links en rechts van de nieuw te bouwen brug liggen ook wipbruggetjes wat de tijdswinst voor boten tot nul reduceert, enzovoort enzoverder.....
Het Arendonkse gemeentebestuur negeerde de lokale bezwaren en adviseerde positief, dus de nieuwe brug gaat er dus komen.
Nu de vergunningen openbaar zijn en door iedereen kunnen gelezen worden komt de aap uit de mouw: het nieuwe kunstwerk dient niet ter bevordering van schepen, boten of onderzeeërs, neen, de brug komt er ter meerdere eer en glorie van een achterliggend industrieterrein met daarop één (1) multinational met een koopjeshal à la Van de Ven-Olen en een burelencomplex voor zo'n 150 geplastroneerde of van hoge hakken voorziene bureaumanagers; en het past niet dat die gasten tijd verliezen door een stom "opgehaald" wipbruggeske. "Time is money", zeker voor een hooggehakte bureaumanager.
(de eerste aannemer is al gearriveerd.)
Nu kan het me eigenlijk geen fluit schelen of die hoge brug er komt of niet. Voor mijn part overkelderen ze heel het kempische kanaal met bruggen of rioolbuizen. Waar ik, en met mij vele andere Arendonkenaars, het wel moeilijk mee hebben is de verborgen agenda en de mistspuiterij waar de betrokken partijen - dienst der scheepvaart, gemeentebestuur en bedrijven - gebruik van maken. Is het zo moeilijk om de gewone burgerij van in het begin klaar en duidelijk de ware toedracht van een project te vertellen. Tot hoever in de 21ste eeuw gaat men "het simpel volk" nog loemp houden?
Nu de nieuwe hoge brug er gaat komen, durf ik er mijn toekomstige burgemeesterssjerp op verwedden dat er binnen de vijf jaar definitieve plannen op tafel gaan liggen om een kilometerlange verbindingsweg aan te leggen tussen twee industriezones. Dat deze weg er zal komen na aanvraag door diezelfde multinational en dwars door een waardevol natuurgebied en een aansluitende weekendzone zal de beleidsmakers worst wezen.
Zoals ik het bij de aanvang al zei: "...plat op de buik voor het kapitaal". Van ne kattelieke polletieker kan ik dat nog begrijpen, maar dat ons rooi beleidsmannekes alles zo maar klakkeloos accepteren doet me naar adem happen en in mijn broek pissen."
"Ruilen doet huilen" brabbelde een vriend van mij met een stuk in zijn voeten aan de toog van "Parochiecentrum Sint Jozef." Dat "ruilen doet huilen" kwam niet van hem. Dat had hij een paar uurtjes eerder gehoord van nog een maat van hem aan de andere kant van de toog. Nog voor hij zich begon te bezatten... Nog een paar uurtjes vroeger had zijn bijzit hem uit hun gehuurd rijhuizeke geflikkerd, zijne koersvelo achterna gesmeten en de deur van de vogelkooi met allemaal zelfgevangen vinken en bermsijsjes daarin wagenwijd opengezet.
... Mijne vriend was aan zijn tweede relatie bezig. Zo'n drie jaar geleden was hij zijn nieuw vlam - een vrouwmens van voor in de veertig - tegengekomen op een visprijskamp. Terwijl hij pierkes aan zijn vishaak deed bracht zij hem verse erwtensoep en stond in zijne nek te hijgen. Binnen de kortste keren had ze mijne vriend bij zijn pietje. Hij liet alles in de steek inclusief zijn wettige echtgenote met een hoop miserie, kreeg ruzie met zijn kleinzoontjes die verbaasd naar opa's escapades opkeken, en betrok een nieuw liefdesnestje waar hij een volierke tegenaan bouwde. Hij hield tenslotte van vogelen.
Mijn kennis was met zijn gat in de boter gevallen. Allé, dat vertelde hij toch de sporadische keren dat ge hem nog aan een cafétoog tegenkwam. Vroeger stond hij regelmatig aan de cafétoog. Te duvelen op de marokkanen, de negers, zijn vrouw en op zijn duiven die maar niet wilden vallen. Maar nu, nu pas wist hij wat "het echte leven" was. Wat hij al die jaren gemist had.
Mijn vriend deed er alles aan om de liefde brandend te houden: je zag hem gedwee aan 't nieuw vrouwke haar hand over de vaartdijk wandelen, stoeltje onder haar poepeke schuiven, met een scheef koppeke "ja en neen" knikken, hij hijgde zich te pletter op een home-trainer om zijn opkomend buikske te lijf te gaan, de grote pinten Stella had hij op commando ingeruild voor spa-bruis en aan visprijskampen deed hij ook niet meer mee; er moest zo maar eens een vrouwmens in zijn nek komen hijgen... Mijne vriend van in de zestig was een model geworden van de "nieuwe huisman met sloefen aan". Oh, wat was hij gelukkig.
...Tot gisteren dan: Toen hij met zijn botten vol vogelstront de keuken binnenslefte had ze hem koud gepakt: Ze had een nieuwe vriend, eentje van ook in de veertig, hij was bureaumanager in een middelgrote kruidenierszaak, hij had een keurig appartementje en een klein cabrioletje, geen jengelende kleinkinderen en in zijn vrije tijd deed hij aan golven en op vacantie gaan naar de "Dommenenikaanse"...
"Zou ik aan die van ons durven vragen of ik terug mag komen" snotterde mijne vriend tegen iedereen en niemand?
Om hem te troosten zijn we maar begonnen met het debiteren van opwekkende spreekwoorden: - van de regen in den drup geraken, - van de klaver naar de biezen lopen, - ... .... en mijn vriend die snotterde verder en werd zatter en zatter!!!
-------------------------- Mogelijke ervaringsdeskundigen mogen zich altijd melden met nieuwe spreekwoorden; mijn vriend is daar gevoelig voor.
Ik heb geen onverwerkt oorlogsverleden, onze vader was gene schrokkerige boer, mijne grootvader was gene zwarte, ik heb geen familie bij de Antwerpse pollis en twee van mijn neefjes zijn ritueel besneden... Ik kan dus op een redelijk neutrale manier het oorlogsdrama volgen dat zich momenteel in Antwerpen en omliggende negorijen afspeelt.
Eventjes ter info aan de bloggers die zich in het dagdagelijkse leven niet bezighouden met dorpspolitiek en de lage kantjes ervan: Heer Janssen, burgemeester van Antwerpen en het restant van de socialistische teletubbies, heeft zich in een videoboodschap - Osama Bin Laden gebruikt ook altijd videoboodschappen - aangemeld op een feestje bij de joodse gemeenschap en zich bij hen geexcuseerd voor het antisemitisch optreden van overheid en politie tijdens de duistere oorlogsjaren zo'n 60 jaar geleden. Heer De Wever, directeur van een ander politiek partijke, heeft gemeend, heer Janssen de mantel te moeten uitvegen en hem beticht van "gratuite uitspraken". De overige politiekers konden niet bijhouden met olie op het vuur gieten. Heer De Wever werd gedwongen om in het openbaar en ten overstaan van de ganse Antwerpse joodse gemeenschap zijn broek te laten zakken - besneden of onbesneden - en over te gaan tot de boetedoening. Tot zover de feiten.
...Er is de Joden veel miserie aangedaan gedurende de tweede wereldoorlog; laat daar geen misverstand over bestaan. Maar waren zij de enigen in de miserie? Wat is er toen gebeurd met de zigeuners, de homo's, de zwakzinnigen, de kreupelen.... en zijn die dan geen excuses waard? Of is daar geen politiek gewin bij te halen?
Er zal wel geen applaus te halen zijn met de vraag, maar waarom dient bij exclusiviteit de joodse gemeenschap onze excuses te ontvangen en waar in de tijd stoppen ergens die excuses? Moeten de Spanjaarden hun excuses dan niet aanbieden voor de "bloedraad van Alva" tijdens de Inquisitie? Moeten Kardinaal Danneels en zijn pastoors het boetekleed niet omgorden voor de tientallen heksen die hun voorgangers de brandstapel hebben opgejaagd?
Moet de Boerenbond zich niet verontschuldigen omdat schrokkerige boeren in de oorlog hun patatten en haver tegen woekerprijzen verkochten aan de hongerende bevolking.? Zouden de Antwerpse Joden zich niet kunnen excuseren voor de duizenden clusterbommen die hun Israelische collega's zo kwistig over de Palestijnse gebieden rondstrooiden? Kan men de Italiaanse ambassadeur niet op het matje roepen omdat rond 56 na Christus romeinse cohorten Ambiorix, Asterix en veel van onze voorouders de kop afhakten? ...En tenslotte, kan men de "Gazet van Antwerpen" niet verantwoordelijk stellen voor de wandaden en deportaties door de duitse bezetters in de tweede wereldoorlog?.
Waarom de "gazet van Antwerpen" zult ge vragen. Wel mijn boekenkast is niet groot maar toch groot genoeg voor een boek van mijn huisfilosoof Ludo Abicht: "Geschiedenis der Joden van de lage landen" uitgegeven bij Meulenhoff. In dat boekske wordt op pagina 245 geciteerd uit een ander boek "De Joden in België tussen 1880 en de 1ste wereldoorlog". van een zekere Dewever. En dat citaat luidt als volgt: "...De in 1891 opgerichte katholieke "Gazet van Antwerpen" blonk uit door het gebruikte scheldproza aan de Joden: "Vreemde kromneuzigen, parvenus, jodengebroed, kruidnoot- en sponssjacheraars, vreemd jodengespuis, smousjes,...."
't Is maar dat ge weet hoe vooraanstaande Antwerpse citoyens dachten over hun joodse stadsgenoten. ....
We zullen eens een lezersbriefke naar de "frut" sturen zie; ik ben nu al curieus of ze het durven publiceren...
Livestyle, chocoladecake en pasc@lleke voor bejaarden......
Zot krijgen of opnaaien kunt ge hem niet, maar als de "Brabbes" iets opvangt over chocoladecake dan wordt hij nieuwsgierig. Toen een paar bevriende blogsters op hun blog iets loslieten over een nieuw trendy, glossy maandblad voor actieve 50-plussers, was hij niet meer te houden.....
...En inderdaad, toen ik deze morgen bij mijn favoriete krantenwinkel, annex toebakshandel mijn gazet ging halen, lag het te blinken: pasc@l-magazine; het blad van en voor de actieve gepensioneerde. Ik spendeerde twee euro van mijn weekgeld en pasc@lleke-magazine was van mij. Voor de "humo" en "dag allemaal" betaal ik per slot van rekening ook niets meer.
Pasc@l ligt wat dunnekes in de hand - 55 bladzijden; den humo telt er een klein 200 - maar het blinkt wel. Op de cover fotos van een pinegel met hartritmestoornissen, buxushagen , heerlijke chocoladetaart en reklame voor Kanaal 50, nog zoiets voor oude knarren. ... En natuurlijk een glamourfoto van een jonge gast in een casual, outletterig groen souspulleke en met blote tenen. De jongeman deed me op het eerste zicht denken aan de vent van Kelly Pfaff wiens naam ik me niet wens te herinneren. Bij nader toekijken blijkt het de jongeheer Vyncke zelf te zijn. 't Lijkt me een schoon partij voor kwebbelende bakvisjes en hun inhalerige grootmoeders, maar dat terzijde.
Pasc@l-magazine bevat een hoop fijne reclame voor senioren: "Dexia" voor de senior met een dik spaarboekske, "Zeiss" met dubbelglazige brilmonturen voor ouderlingen, "Dorsoo" voor doorgezakte ruggen, "Laperre" voor hardhorigen,.... allemaal doelgerichte reklame voor mensen met veel geld en nog veel meer kwaaltjes. Allemaal voor ons, oude susjes en oude besjes. Valt het U ook op dat er geen reclame in staat van "Dela", de verzekeringsmaatschappij van Clouseau die zorgt voor een fatsoenlijke uitvaart en een bijhorende koffietafel: dat verpest de sfeer en de abonnees van pasc(a)lleke zijn te oud om nog een betaalbare premie op te hoesten.
De overige redactionele artikels in het maandblad zijn een bijeengeschraapt allegaartje die men ook tegenkomt in gespecialiseerde bladen: Anekdotes, verjaardagen, huisdieren van de maand uit de "Story", dierenverhaaltjes uit "Natuurpunt", wijnadviezen en schilderijkes maken uit diverse hobbyboeken, reisverhalen uit de Neckermancatalogus....
Is er dan nikske interessant in dat boekske te vinden, hoor ik U vragen. Natuurlijk wel, liefste bloggerkes, natuurlijk wel. "Zelf een egelhuisje bouwen" bijvoorbeeld, of hoe uw buxushagen snoeien. Het gesprek met de schilder die op pater Damiaan trekt was ook hoogst interessant. En bijzonder spannend: hoe "het hormonaal huishouden" van mijn liefste blogvriendin verliep. Al was dat laatste wel gepikt materiaal.
En oh ja, op de laatste bladzijde staat er nog wat reclame voor een eigen initiatief van de Pascal: het boekwerk "Veilig surfen na je 50ste". Zo ver zijn we dus met z'n allen gekomen; wie herinnert zich nog de tijd toen "Veilig vrijen voor je 20ste" verplichte literatuur was ???
Ik laat de volgende maand het decembernummer van Pasc@l-magazine in de rekken liggen, excuseer me bij mijn gazettenboer voor het ontstane omzetverlies, pas een halve euro bij mijn twee uitgespaarde, tracteer mezelf op een "Blonde Leffe" en ga nostalgisch nagenieten over hoe ik vrijde op mijn twintigste. Ik weet nu al dat ik een prachtige namiddag tegemoet ga..... die had ik vanmiddag niet.!!! --------------------------------------- Een stevige mening? Misschien iets voor www.seniorennet.be/discussie Aan U de eer , beste redactieleden van Pasc@le-magazine. U mag ongegeneerd gebruik maken van bovenstaand opiniestukje.
Eénmaal per jaar komt het volk van "Jef Koffie's trots" in Postel. In Postel staat immers, naast drie respectabel cafés, ook een kloosterkerk. Verschillende takjes van "Jef Koffie's stamboom" zijn in deze Norbertijnerkerk gedoopt geworden, enkelen hebben het zelfs gewaagd om elkaar daar een trouwring om de vingers te schuiven. Voorwaar een verheffende gebeurtenis.
Hoe komt ge in gods- of andermans naam in de Norbertijnerkerk van Postel terecht? Wel een zijtak van "Jef Koffie's trots" maakt daar al jaren mee het schoon weer. Binnengegaan als een gewoon postulantje heeft hij zich via het paterschap opgewerkt tot de plaatselijke vervanger van paus Benediktus de zestiende en de bisschop van Antwerpen: de zijtak is in Postel namelijk prelaat en prior van de abdij annex kruidentuin en kaasmakerij. Voorwaar een verheven roeping.
Zoals gezegd gaan we daar elk jaar met z'n allen een jaargetijdenmis vieren voor onze va en ons moe. Dat hebben we op hun sterfbed moeten beloven: ze waren namelijk - ook nog op hun oude dag - fier op de zijtak van hun familie; de eerwaarde heer prelaat dus. We durven betwijfelen of die fierheid wederkerig is: het gezicht van de hoogwaardig heer plaatsvervanger trekt in een diepe frons als hij "het geslacht van Jef Koffie" op de voorlaatste rij in zijn tempel ziet zitten. Ze stralen dan ook niet direkt een gelukzalige glimlach van heiligheid uit.
Om oogcontact met onze prelaat te vermijden probeert de familie al jarenlang om de laatste rij stoelen in de kerk te bezetten. Telkens komen zij te laat. De laatste rij is steevast bezet door een stel bejaarde hollandse venten - op het eerste zicht: boeren - met dikke buiken en ditto missaals en zangboeken. De kerk mag halfleeg zijn, toch zitten ze daar. Ook weer dit jaar: Terwijl "de trots" in café "Den Beiaard" een kom koffie ging drinken, moest een lid van de familie plaatsen gaan houden in de kerk. Op de laatste rij. Het lid was weer telaat want wat bleek: op elke stoel lag een keurig geplastificeerd kaartje met daarop in gotische letters "gereserveerd". Dat kwam het familielid ons melden.
... Onze prelaat-prior zat met zijn gevolg van 15 Norbertijnen al lang in het kapittel, de welkompsalm was al lang uitgestorven, de voorbeden al lang gebeden toen met luid gestommel het stel bejaarde hollandse venten bezit nam van de laatste rij stoelen. Ze stoken het geplastificeerd kaartje in hun binnenzak en begonnen ijverig mee te zingen aan het "Gloria Halleluja". De jeneverwalm en de biergeur van die gasten sloeg te pletter in de nek van Jef Koffie's volgelingen. We hadden het kunnen weten: ze zaten in café "den Beiaard" luidruchtig te kleurenwiezen bij een fles jonge klare en een Postelse tripel. Bij het "Urbi et Orbi" van ons geëerd familielid-hoogwaardig heer- prelaat haalden de hollandse venten het "gereserveerd"-kaartje terug uit hun binnenzak, legden het op de stoel achter hun en begaven zich, luid boerend, naar hun hofsteden waar de boerin-moeder de boerenstoemp met spek reeds op de keukentafel had staan.
"Jef Koffie's trots" overweegt klacht neer te leggen bij de zijtak van de stam en gezien de kleine kans op succes, te verzaken aan hun belofte gedaan aan vaders sterfbed. Volgend jaar blijven ze in café Den Beiaard zitten... ook onder de jaargetijdenmis.
Tussendoor twee dingen... Eentje om te lachen, eentje om te huilen....
Eerst om te lachen: U herinnert zich ongetwijfeld nog de affaire van "Baby D.". Het ondertussen 2,5 jarig kindje waarover zoveel heisa en trammelant wordt gemaakt door biologische- wens- draag- adoptie- natuurlijke- en ander ouderparen. Een Limburger die zijn kwakje spermatozoiden via kunstmatige insiminatie in een draagmoeder liet kieperen en naderhand - bij de geboorte van de kleine - achter het net en de moederkoek vistte. Het jongetje verkastte naar Leusden, een boerengat ergens in de Achterhoek. De rechter wil nog enkele maanden aankijken of " het joenkske" wel fatsoenlijk opgevoed wordt. Wanneer krijgt die hele zooi eindelijk het verstand om "baby D" zelf te laten beslissen waar het naar toe wil op het ogenblik dat het zelf bij "zijn volle verstand" is? ...Alhoewel, "al" zijn "ouders" bekijkend, vrees ik dat de hoofdpersoon zijn volle verstand nooit zal bereiken. ...Waar we ons wel zorgen over zouden kunnen of moeten maken is dat "baby D" in holland zal opgroeien !!! Misschien is dat een goeie rechtsgrond om "de liefdesbabbie" toch naar 't Bels te halen.
Dan om te huilen: In Parijs, in een appartementenblok, is dinsdagavond een kindje van 19 maanden doodgebeten en verscheurd door een rottweiler. Het kindje had niets gedaan. Dit verschrikkelijk feit ondersteunt eens te meer de stelling dat hondenbeesten, groter dan 10 cm. hoog en 6 cm. lang, thuis horen in een kooi met tralies . En bij niet naleving van deze verplichting den baas er bij steken. Los van het feit dat men dagdagelijks in hun stront trapt in speelweiden en op trottoirs, zijn ze ook voor zeer veel mensen een reële/fictieve bedreiging. Ik zal wel op mijn donder krijgen van de beestenliefhebbers, maar is er een verschil tussen een klein meisje dat doodgebeten wordt of eentje dat wordt doodgeschoten?
Positief nieuws om te eindigen: 't Wordt stillekesaan kouder en dat is te merken aan 't fietsverkeer. Steeds minder en minder wielertoeristen op hun koersvelos terroriseren de gewone weggebruiker. Men kan terug met goed fatsoen over de vaartdijk wandelen, naar de bakker rijden om de zondagsse pistoleekes en nordic walkelen. Nu hun piemelkes opstijven door de koude zucht tegen hun koersbroek, blijven ze achter de leuvense stoof of gaan mountain baiken.
Ge ziet, er zijn nog zekerheden in een mensenleven.
