Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
11-05-2006
verkiezingen 1.
Ontploft en opgeraapt...
Sedert meer dan twintig jaar wordt de Arendonkse gemeentepolitiek geteisterd door een partijke van wringers en kankeraars. In lang vervlogen dagen als afscheursel van de Volksunie, daarna als Nieuw, nog later in een monsterverbond met van alles en nog wat en de laatste zes jaren als N-VA. De naam zegt het al: Nieuw Veilig Arendonk. Een naar rechts rukkend partijke dat in de gemeenteraad kakelde met twee vertegenwoordigers. Dat partijke is dus ontploft. Ene ervan stopt er nu mee; hij gaat zijn loopbaan eindigen als voddenophaler. Het ander boegbeeld van de partij, een geimporteerde advokaat uit het bronsgroen eikenhout heeft nog ambitie. ...Maar waar naar toe?. Het moet zijn dat er in Arendonk sprake is van bloedarmoede in de politiekersrangen. Geen valabele kandidaten, dus bij de rode kamaraden werd mijnheer de advokaat met de grote trom ingehaald. 't Staat altijd mooi om op je kandidatenlijst geleerd en slim volk te hebben; dus een strafpleiter, al is het nu een specialist in echtscheidingen en gedeukte auto's, is meer dan welkom.
De Arendonkse socialisten zijn al meer dan honderd jaar lang bezorgd om de zwakkeren in onze maatschappij: aandacht voor de sigarenmakers en andere sukkelaars, anti-militaristisch en tegen "den Duits", opkomend voor en actief meewerkend aan de opvang en de integratie van asielzoekers. Een partij van sociaal voelende mensen met een hart voor de zwaksten. Laat nu juist die partij met vendelgezwaai iemand binnenhalen die daar de tegenpool van is. Bij de bekendmaking en de daarop volgende procedureslagen voor allerlei rechtbanken - tot bij de Raad van State - was de geachte advokaat de pleitbezorger van alle anti's en contra's voor de inplanting van het asielcentrum in Arendonk. Hij verscheen als boegbeeld van de club "AZA - Arendonk zonder Asielcentrum" in alle gazetten en boekskes. Nog straffer: hij werd er zelfs voor betaald.Zitpenningen van onze plaatselijke Vlaams Blokker moesten mee dienen om de advokaat en zijn procedures te betalen. De stille Limburger gaat nu dus voor een vernieuwd zitje in de Arendonkse gemeenteraad. Dit maal gedrapeerd met een rode vlag en een gebalde vuist met daarin een rode roos. De partijvoorzitter die ook sociaal en vergevingsgezind is vindt dat het moet kunnen. "Wie maakt er in zijn leven al eens geen fout" geeft hij toe. Ik denk dat opportunisme en mogelijk een zeteltje meer zwaarder hebben doorgewogen dan in dit geval politiek fatsoen.....Een kus van de juffrouw en een bank vooruit hebben de rooi mannekes van Arendonk er in ieder geval niet mee verdiend. Integendeel: ze zijn toe aan een strafstudie.
Voetbal- en Di Ruposupporters. Dessel Sport - Bergen 1-2.
Vrienden van mij zijn voetbalsupporters.Niet bepaald voor den Anderlecht, FC Zwaneven, Sporting Heikant of KFC Scherpenheuvel. Neen, mijn vrienden bezoeken voetbalmatchen op uitnodiging. Ze hebben er een sport van gemaakt om langs allerlei wegen aan gratis inkomkaarten te geraken en liefst nog die kaarten waar in het groot VIP opstaat en waarmee ge in de "businessloges" uitgebreid kunt eten. Vorig weekend hebben ze de hand kunnen leggen op tien vrijkaarten met alles erop en eraan voor de thuismatch van Dessel Sport in tweede nationale. De match zou gaan tegen Bergen, nog altijd in de running om te stijgen naar Eerste nationale. Een bevriende grootgrondbezitter die tevens enkele bouwvakkers in dienst heeft, had voor de kaarten gezorgd.Nu ben ik ooit wel eens op de tribunes van Dessel Sport gekropen.De memel en de zeiksmoeiers kruipen in dichte drommen vanaf de houten banken langs uw broekspijpen naar boven... Dus ik had geen hoge pet op van die gekregen vrijkaarten.
Groot was dan ook mijn verwondering toen mijn vrienden met een gelukzalige glimlach om hun mond terug in onze plaatselijke kroeg arriveerden. Ze hadden aperitiefjes geproefd, oesters gegeten (ik wist zelfs niet dat de mensen van Dessel op de hoogte waren van het bestaan van oesters...), tournedos voor hun kiezen gekregen en de witte en rode wijn uitgebreid laten vloeien. En dat alles met een VIP-kaart. Onder de rust waren ze afgezakt naar de kantine - de stand was ondertussen 1-1 en hadden ze zich gemengd tussen het gewone voetbalplebs. Bij gebrek aan champagne in de kantine waren ze overgeschakeld op een gewone jupiler en daar voelden zij zich goed bij. ....En plots stond hij daar: de voorzitter van de PS-Wallonne, de minister-president van de Waalse gemeenschap, de burgemeester van Bergen en baas van de voetbalploeg, de man met het zwarte haardosje en het rooie neuke: Elio Di Rupo himself. Tussen zijn trouwe aanhang was hij pinten aan 't verdelen.
Kwam het door de reeds genuttigde drank? hadden de oesters een averechtse uitwerking op hun linker hersenkwabben? We zullen het nooit weten: Niettegenstaande mijn vrienden in hun vrije tijd affiches gaan plakken voor de partij van Pieter De Crem schoten zij op Di Rupo toe met de vraag om een handtekening. Di Rupo had echter de vraag niet goed begrepen en zijn aard getrouw kuste hij mijn vrienden overdadig. Kwatongen beweren dat sommige van de vrienden tweemaal langs de voorzitter zijn gepasseerd voor "un bisou d'Elio". De tweede helft van de match hebben zij niet meer gezien, gecharmeerd als ze waren door de avances van de Waalse socialist.... Wat een fijne kerel !, wat een schatje!!! Als in een delirium zijn ze terug huiswaarts gereden; nog wel over het jaagpad langs het kanaal Dessel-Schoten.
Vandaag heb ik er drie van de tien teruggezien: Onder hun overall droegen ze alledrie een hevig roodgekleurd vlinderdasje ofte nondedjuke...ze praatten zelfs Frans tegen elkaar.!!! Desschel-Mons: un-deux.