Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
04-07-2008
het wielermonument.
Een wielermonument erbij.
Vandaag de vierde juli in het jaar des heren tweeduizend en acht is "de koers" aangekomen. Precies zestien jaar nadat de eerste vraag om een fietspad de pupiter van het gemeentebestuur van Arendonk bereikte ligt het velopad er. Tenminste gedeeltelijk: het gevaarlijkste stuk, op en aan weerskanten van de hoge brug V blijft levensgevaarlijk. Vol kotters, bulten en afgescheurde flappen. We gaan daar vandaag niet over zeveren. We gaan feesten.
Opdat iedereen zou weten waar het nieuwe fietspad begint en met het oog op mogelijke bijkomende lucratieve aanbestedingen heeft de aannemer bij het begin van de Grensstraat een monumentaal monument opgericht. Zoiets als in Antwerpen bij de ingang van de Chinese wijk; daar staan ook twee draken. Ons momument is opgetrokken in oerdegelijke Kempische bakstenen en versierd met onderdelen van een koersvelo. Veel moeite om die onderdelen te vinden heeft de aannemer niet gehad. Tijdens het graven van de grachten stootte de kraanman op de restanten van een koersfiets... ne zadel, ne koersgiedon en een wiel zonder tuben.
Die koersvelo moet nog van Rik Van Steenbergen geweest zijn. Want in tegenstelling tot die andere beroemde vlaming, Jehannes van Eyck, waar Arendonkse slimmerikken al meer dan 50 jaar stampij over maken en gebakken lucht over verkopen is "Rik I" wel honderd percent van Arendonk. Die heeft nog over de Grens gekoerst en achter de miekes aan gezeten.
Die restanten heeft "den Huib" dus kunstzinnig verwerkt in twee pakken kempische bakstenen. Een formicaplaat met een schone tekst erop en klaar was Kees.
Ik durf wedden dat onze sympathieke schepen van openbare werken de krop in de keel zal krijgen en bij de oplevering van ons nieuwe velopad niet enkel de mannen met een plastron zal gedenken maar ook het werkvolk een goei pint zal trakteren. Hij is per slot van rekening toch het plaatselijke boegbeeld van "de partaai van de kleine waarkmens". Daarna kan hij met zijn ploeg aan het werk om de achterliggende straten op de Grens te fatsoeneren, de Poederstraat op kop. Daar gaat de plastiekboer hem dan weer dankbaar voor zijn.... 't Zal nooit ophouden met lof en glorie. ... De sjerp kan hem de volgende keer niet meer ontglippen, desnoods breien we d'r ene voor hem !!!
