|
In vrij korte tijd ben ik drie keer in nauw contact gekomen met de palliatieve diensten van een ziekenhuis. De ene keer voor iemand die er vier weken heeft verbleven, een andere keer voor iemand - mijn moeder - die er maar één nachtje heeft kunnen rusten en de derde keer voor iemand die er 1 week was. Een mens kan op verschillende manieren sterven. En veelal heeft men dat zelfs niet eens in eigen handen. Maar wie op een palliatieve dienst afscheid mag nemen van het leven is een bofkont. Omringt met de best mogelijke zorgen, in zo'n rustige en zachte omgeving. Afscheid kunnen nemen van de mensen die men graag ziet en die nu achter moeten blijven.De mensen die er werken - personeel is in deze context een vies woord-,dokters, verpleegsters, vrij willigers, allen zijn zo .....hoe moet ik dat zeggen...zo menselijk !!!
31-05-2005, 00:00 geschreven door J.Rekel 
|
Hebt U ook de Ronde van België voor wielrenners gevolgd? Vier dagen aan stuk fietsen een dikke honderd coureurs over de wegen van Belgenland. Veel heeft dat niet te betekenen. Leuk voor de neringdoenerij aan het vertrek en de aankomst, en meegenomen voor een paar cafés onderweg die wat pinten verkopen. En Michel Wuyts, wielerjournalist, lult zich een punthoofd om de ronde te waarderen en aan te prijzen als het ultieme in de wielersport. Het staat buiten discussie dat die 100 coureurs allemaal brave jongens zijn die hun best doen en hard op hun pedalen stampen, maar schat de ronde op zijn waarde. Het is per slot van rekening een veredelde kermiskoers die vier dagen duurt. Leuk voor de mensen waar de koers passeert, maar daar stopt het. 
