Een groepje vrienden van mij - eigenlijk een zooitje ongeregeld dat tesamen een prachtige jeugd heeft beleefd bij de plaatselijke Chiro - is weer op weekend geweest. De telkenjare terugkerende bijeenkomst heeft altijd plaats in de donkere bossen van Midden-Limburg. Vroeger toen de kindjes nog klein waren mochten die ook mee. Nu niet meer: de kindjes zijn ouder en daarmee ook beschaafder en verstandiger geworden. Als één grote commune hokt die bende -zo'n 18 mannen en vrouwen- twee lange nachten en dagen in meegesleurde caravans, omgebouwde volkswagenbussen, piramidals en andere legertenten. Het kampeerterrein van Woodstock kon er niet aan tippen. Een grote Romafamilie als het ware. Buiten het overdadig zwelgen van grote hoeveelheden bier, wijn en andere sprituozen, worden straffe toeren van vroeger opgehaald, verteld over oude lieven en vrijers en tussendoor aan volks- en bosspelen gedaan. Dat ze in deze laatste activiteit enigszins gehinderd worden door opkomende hangbuiken en andere verzaksels schijnt de fiere bende niet te deren. Dit jaar stond hun kamp in het teken van de oude Romeinen.- waarvan hierboven een momentopname-. Na het avondeten en een korte bezinning is het voor velen dan bedtijd. De eerste maandag na het weekend is het een hoogdag voor de Arendonkse huisdokters: verspreid over de verschillende kabinetten zitten er dan dames en heren met hernia's, bronchitis, reuma's, kapotte gewrichtsbanden en barstende koppijn. ....En toch.....die gasten kennende, hebben ze er dat allemaal voor over en zouden ze geen halve dag willen missen. Of zoals het een anonieme deelnemer treffelijk verwoordde: "Twee dagen lang zijn wij de perfecte afspiegeling van het vuilbakkenras."
Een grote blauwe reiger heeft het gepresteerd om op anderhalve dag het hele visbestand van mijn opa's kleine tuinvijver leeg te freten. Hij had er een 20 tal vissen opzitten; van koikes, tot windes, van goudvissen tot klein brazemkes. Ze kweekten zelfs met elkaar en ieder jaar hadden we jongskens, tot groot vermaak van de kleinkindjes en ook van opa.'t was plezant in den hof bij den opa. Alle soorten beesten zaten in opa's tuin: eekhoorns, wilde konijntjes, brulkikkertjes, ijsvogeltjes en zelfs vreemde spechten. Dat mocht daar allemaal spelen en niemand was van niemand bang. En toen kwam die blauwe reiger: Alles heeft hij leeggefreten. Nu zitten we hier op de rand van de vijver te kijken naar niets....compleet naar niets. En de grote mensen moeten nu niet afkomen met hun gezever zo van "da's nu eens de natuur sè, da's de wet van de sterkste" Als mijne buurman straks zijn geweer met hagelcartouches meebrengt dan stroop ik zolang tot ik hem van zijn nest kan schieten. De afgesneden poten stuurt ik U op als cadeau. Denken jullie van de vogelbescherming, en van gaia en van natuurpunt ook nog wel eens een keertje aan de beestjes en de visjes en de vogeltjes die prinsheerlijk leven bij de mensen.
Wij, kinderen van het 5de leerjaar, denken wel eens ;"Die groen mannekes en gaiaventjes moesten wat meer compassie hebben met de mensen en met ne vis of ne kikvors. Zover hebben jullie het nu gebracht: nu is opa keiverdrietig om zijn dooi vissen en Michel Bossermans van Gaia lacht weeral in zijn vuistje. Mensen die liever dieren zien dan ander mensen deugen niet.
Al vele jaren hou ik van dieren in het algemeen en van vogels en vissen in het bijzonder. Wij hebben in onze tuin een zelfgegraven vijvertje met daarin wat vissen, waterplantjes en bloemekens daarrond. In de zomer zetten we daar een paar stoeltjes rond en met een Blonde Leffe is het daar aangenaam toeven. De kleinkindjes kijken er naar uit om de vissen eten te geven. Die komen dan bovengeblubberd en da's feest voor mijn klein gasten. ' t Moet goed toeven zijn in onze vijver want elk jaar hebben wij jonge kikkers en visjes. Omdat ik uit ervaring weet dat reigers grote liefhebbers zijn van verse kikkers en vissen heb ik mijn voorzorgen genomen: Een blinkende pyramide op het water, een namaakreiger op de kant en draadjes over de vijver. Dat moest volstaan dacht ik. Niets daarvan. Sinds een paar dagen landt een grote blauwe reiger aan de waterkant en pikt er onze mooiste goudvissen uit. Ik ben nu zo ver dat mijne vijver leeg is. Alle vissen opgefreten. Het visseneten dat ik er drie dagen geleden nog inkapte ligt troosteloos te rotten. Ik zoek nu naar een drastische oplossing om van die verrekte reiger af te komen. Als iemand me kan helpen, meldt U dan even. Ondertussen heb ik van een vriend een jachtgeweer met hagelcartouches geleend. Ik blijf nu zitten tot ik die reiger van zijn sokken heb geschoten.
In het onderstaande artikeltje over een deel van de verkeerspolitie heb ik de dienstdoende agenten "pipo's" genoemd. Analoog aan een vorige keer. Dat klopt echter niet: de vorige keer heb ik ze "paljassen" genoemd.
Arendonk is een kantonhoofdplaats met een eigen politiezone. Zo'n zone is onderverdeeld in verschillende onderdelen: drugpreventie, mensenhandel, milieu,....wijkagenten en verkeerspolitie. Wij mogen niet klagen over onze politiezone. 't Is hier rustig en alles verloopt in peis en we leven in vree. Onze wijkagenten lopen zich het vuur uit hun sloffen om de contacten tussen de burger en de polis te verkleinen, en met succes. De agenten van de andere secties leveren prima werk. Daarover hoort ge mij niet klagen.
We hebben echter ook onze verkeerspolitie: Op bepaalde tijdstippen in het jaar krijgen deze gasten oncontroleerbare neigingen. Dan beginnen ze met hun boekske te zwaaien en bonnekens uit te schrijven. Auto's die scheef staan, auto's die met hun bandekens op het gras staan, auto's die tegen een geel strepeke staan, auto's met een open deureke...alles gaat het boekske in. En weet ge wat: ze hebben gelijk, volgens de letter van de wet hebben ze gelijk. Ze beschouwen elke overtreding als levensbedreigend en in hun redenering hebben ze dus gelijk. En terwijl die wijkagenten zich afjakkeren om de politie op een goei blaadje te krijgen bij het volk in Arendonk passen zij de wet toe. En Ja, nogmaals ze hebben gelijk. De wet is de wet en elke procureur zal ze gelijk geven.
Maar tegelijktijd koeioneren ze de mensen op zo'n manier dat het niet plezant meer is. Pietluttigheden, prutsen, niets ontgaat hun getraind politieoog. De letter van de wet is de letter van de wet, en dus volgt er een bonneke. En als ge dan in Arendonk rond rijdt denkt ge toch: waarom schrijven ze die Vincent Van Gogh-klonen of die speksteenklievers niet op. Moest ik nu alleen zijn met mijn grieven tegen de manier van werken van de Arendonkse verkeerspolitie; ik zou mijn mond houden. Maar een kleine navraag bij collega-agenten, bij nogal wat politiekers, bij gewone mensen in de straat levert het zelfde antwoord op: eigenlijk is het compleet overdreven, absurd, maar ja volgens de letter van de wet hebben ze gelijk.
Kijk, dan kunnen ze wel gelijk hebben: ik heb het al een keertje gezegd, en ik herhaal het hier weer: Ik vind het "Pipo's". En als ik dat niet mag zeggen dan stuurt ge de wijkagent maar een keertje langs.
Moeder en zoontje overleden, vader en broertje zwaargewond.
Op zestien regeltjes in een kolommeke van 5 op 7 centimeter stond het: Arendonkse familie in Waregem verongelukt. Op weg naar Disneyworld in Parijs, een cadeautje voor de jongens, is de wagen te pletter geslagen tegen een duiker.......... Gelezen, en naar het volgende kolommeke, en verder het volgende kolommeke. Tot ge die familie kent, tot ge er gezichten op kunt plakken. Tot ge die opa's en oma's kent. Tot ge weet dat het broertje een schoolkameraadje is van je jongste kleinzoon. Dan slaat de verbijstering toe. Dan doen de volgende kolommekes er niet meer toe.
Hier past niet anders dan oneindige droefheid, ....en innig medeleven.
Het is niet enkel met pri-jeeltjes waar vrienden van mij zich mee bezig houden. Nog een andere kennis van ons mag zich mede-eigenaar noemen van dit pand in het landelijke Postel, een gehucht van Mol. De waardevolle zalen kunnen afgehuurd worden; echter niet voor chirofuifen en technopartys.
Vorige week zijn we gestart met "de Filou van de week". Een persoon, instelling, gezelschap die door een stomme stoot of door lompigheid aanleiding gaf om in het daglicht gesteld te worden. Er kwamen talloze nieuwe voorstellen binnen. De nominatie voor week 18 is als volgt.
De Top vijf van week 18.
1. De op een kreeft lijkende roodverbrande spa-senator Flor Koninckx voor de manier waarop hij in Stanley's Route" uit de reeks werd gebonjourd. Voor een politieman met zijn staat van dienst: een afgang. Flor, ECHTE GENDARMEN WENEN NIET.
2. De onevenaarbare voetbaltrainer zonder werk, Walter Meeuws. Na alle voetbalploegen op het westelijk halfrond degradatiekoppijn te hebben bezorgd, geeft hij nu "specialistenuitleg" bij de championsleague. Zijn commentaar NA HET SPELEN VAN DE MATCH klopt nog altijd.
3. de eigenaar van de gecastreerde ezel. (zie berichtjes hieronder). Een beest dat soms eens nukkig is en niet doet wat de baas ervan verlangd hoeft niet noodzakelijk zijn edele delen te verliezen.
4.Overijverige politieagenten van de zone Noord-Oost in Arendonk die weer maar eens ALLEEN volgens de letter van de wet handelden en iedere auto waarvan het spatbordje verkeerd geparkeerd stond een proces verbaal onder de ruitenwisser friemelden.
5. De redactie van de Gazet van Antwerpen die het beneden haar waardigheid acht om te reageren op ingezonden lezersbrieven over de vorm en de lay-out van haar gazet. Bange mannen.!!!!
Vorige week maakte ik melding van de bouw van een prieeltje bij een vriend van mij. In tegenstelling tot de eerste berichten die spraken van een mislukking van het project is het kunstwerk afgeraakt. Enigszins anders dan voorzien, maar mijn vriend kan in zijn hof gaan zitten. Hij schrijft nu een wedstrijd uit voor de mooiste naam voor zijn prieeltje. Hijzelf stelt voor: Ground Zero Alle voorstellen zullen met een prijs beloond worden.
Door de Voorheide, een eigenzinnige deelgemeente van Arendonk, loopt het verbindingskanaal Dessel - Schoten. Aan Brug V, aan Onder d' Eiken, boenk op de vaartdijk, heeft ne vriend van mij, - één van de velen - , een rust- en drinkplaats neergepoot voor passerend toerisme. "De Vierschaar" heeft hij zijn etablissement genoemd. Naar de plaats waar in Arendonk honderden jaren geleden recht werd gesproken. Er zijn er daar verschillenden tot de strop veroordeeld. Het zitbankje waar de schepenen en de schout recht spraken staat er nog. Dat is vlak bij hem in de buurt. Vandaar...
Hij, tesamen met zijn épouse, kan U gerieven met alles wat op een menukaart kan voorkomen. Daar alleen al voor, moet ge naar de Vierschaar. Den baas is tevens een gepensioneerd onderwijzer. En nog eentje van de goeie ouwe tijd: Hij wil natuurlijk graag een Blonde Leffe of een appelsapke slijten, maar gezelligheid geeft hij voorrang. ... en vertellen, zoals ze tegenwoordig niet meer kunnen. Volgens mij heeft hij de genen van ons ouw meesters gelijk den Toreman, De Puydt of de Pauw.
Als ge een keertje in de buurt komt, stopt er ne keer en vraag hem voor de aardigheid hoe hij eigenlijk op de Voorheide is aanbeland. Uw laatste bus gaat vertrokken zijn voor hij is uitverteld.
Een andere vriend van mij - niet de ongelovige maar die andere - is gisteren met zijn vrouw en twee zielsverwante koppels op citytrip vertrokken naar Rome. Ze hadden hun reis al maanden geleden geboekt - 499 euro per koppel voor een vluchtje retour Ryan Air en half pension ergens in de cathacomben van Rome.- Toen kwam de heilige vader te sterven en half Vlaanderen wou de begrafenis bijwonen. Mijn vriend die niet zo beginselvast is zag zijn kans schoon en verkocht zijn ticket en dat van zijn vrouw voor het vijfvoudige aan twee nonnekens uit Oostakker die persé de laatste eer wilden bewijzen aan de heilige vader. Met drie weken uitstel is mijn vriend dan met zijn gezelschap naar Rome vertrokken. Omdat ook ikzelf de commerciële waarde van zo'n reis kan inschatten heb ik hen gevraagd om zo weinig mogelijk bagage mee te nemen op hun heenvlucht. Tevens heb ik hen met aandrang gevraagd om tijdens hun geflaneer door de Romeinse winkelstraten zoveel als mogelijk allerlei prullaria, medaillons, doodsprentjes en andere voorwerpen die herinneren aan paus Johannes Paulus de tweede voor een schappelijk prijske in te slaan. Tot aan het maximum gewicht door Ryan Air toegestaan. Waarom zult U vragen: Wel, hier bij ons in 't dorp doen ze al jaren aan garageverkoop. De zolders worden dan uitverkocht. En ik zal het waarschijnlijk niet meer meemaken maar Johannes Paulus word gegarandeerd binnen vijf jaar zalig en binnen tien jaar heilig verklaard. Tel uit de winst voor mijn kleinkinderen.
Regelmatig dringt zich de vraag op hoe eigenlijk de middelste van 3 zussen, of de middelste van vijf zussen, genoemd wordt. Is dat de tweede oudste of de tweede jongste, de middelste, of hoe worden die genoemd?
Een vriend van mij op citytrip in Rome stuurde mij het verlos- send antwoord: het middelste zusje is een "tussenin-zusje". Zo heb ik er één. Ze staat hierboven.
Afgelopen weekend beleefde het dorp Arendonk weer een van zijn hoogtepunten. Ik wil het niet hebben over 100 jaar socialisme in Arendonk maar over die andere grandiose activiteit: "het Trabantjesfestival." Eénmaal per jaar worden ten faveure van de plaatselijke neringdoenerij de restanten van de Oostduitse beschaving in Arendonk samengebracht. Na een heel jaar van intensief speurwerk brengt een lokaal gezelschap ongeveer een 40tal oude, opgekalefaterde vehikels die in meer glorieuse dagen Trabantjes werden genoemd bij elkaar. Om deze pronkstukken, symbool van de Oostduitse "Arbeit" aan het Arendonkse volk te tonen wordt 2 dagen en half de centrale parking van Arendonk afgesloten. Zo'n dikke honderd parkeerplaatsen zijn dan voor twee lange dagen ingenomen door een fritkot, een houten barak, een koelwagen van de lokale brouwer en 40 oude vehikels. Tussendoor mogen dan de bezoekers autovrij kijken en shoppen. Dat er tussendoor op en rond de markt een chaos ontstaat van autos die niet meer kunnen parkeren maakt de zaak van de organisatie niet uit. Van mij mogen die Trabantjes en hun eigenaars overal gaan staan, d'r is in Arendonk plaats met hopen, maar één van de meest cruciale plaatsen van ons dorp afsluiten...foei. De gewone werkman zo kloten. Honnecker en de rest van zijn Oostduitse partijgenoten draaien zich om in hun graf. En dat allemaal in het weekend dat de Arendonkse socialisten 100 jaar bestaan.
Iedere dag zien we het op teevee of lezen we het in de kranten: Kazaks gezin uitgewezen, familie moet terug naar Kirgizië, op vliegtuig gezet richting Kosovo. enzoverder.........Laat het vooral heel duidelijk zijn: dit zijn puur menselijke drama's. Families die 2,3 of meerdere jaren geleden hier in België strandden op hun zoektocht naar meer geluk, vrijheid, of wat het ook moge zijn. Hun kindjes zijn hier geboren, zijn naar school gegaan, hebben vriendjes gevonden. En de ouders maar wachten en wachten....
In elk drama wordt dan verwezen naar de laksheid van het ministerie van binnenlandse zaken, het niet functioneren van de dienst vreemdelingenzaken, de besluiteloosheid van de Raad van State, enzoverder. Het zal wel. Wat echter nooit vermeld wordt is de rol van de advocaten van de asielzoekende families. Rond elk asielcentrum, ocmw, plaatselijk opvanginitiatief zwermen ze rond: de zogezegde advocatuur die voor elke asielzoeker een verblijfvergunning kan regelen. Mits de betaling van een paar honderden euro gaan ze in beroep tegen elke beslissing van de dienst vreemdelingenzaken, en sukkelen ze tot bij de Raad van State. En die asielzoekersfamilie maar aan het lijntje houden. en dat jaren volhouden, en die families maar laten integreren, en de kindjes naar hun klasje en vriendjes laten gaan. Procedures ingeleid bij de Raad van State leveren in 1 op de 1.000 gevallen een herziening op. En dan alleen op basis van procedurefouten. Alle andere beroepen worden afgewezen. Ook dat weten die advocaten. Nogmaals: iedere uitwijzing, of ze vroeg komt of laat, is voor die mensen een drama. Maar tegen beter weten in blijven procederen en daar nog eurocenten voor vangen vind ik crimineel. Daar moet ge geen advocaat voor geworden zijn om dat te weten.
