Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
05-05-2005
...andere buitenverblijven
Het is niet enkel met pri-jeeltjes waar vrienden van mij zich mee bezig houden. Nog een andere kennis van ons mag zich mede-eigenaar noemen van dit pand in het landelijke Postel, een gehucht van Mol. De waardevolle zalen kunnen afgehuurd worden; echter niet voor chirofuifen en technopartys.
Vorige week zijn we gestart met "de Filou van de week". Een persoon, instelling, gezelschap die door een stomme stoot of door lompigheid aanleiding gaf om in het daglicht gesteld te worden. Er kwamen talloze nieuwe voorstellen binnen. De nominatie voor week 18 is als volgt.
De Top vijf van week 18.
1. De op een kreeft lijkende roodverbrande spa-senator Flor Koninckx voor de manier waarop hij in Stanley's Route" uit de reeks werd gebonjourd. Voor een politieman met zijn staat van dienst: een afgang. Flor, ECHTE GENDARMEN WENEN NIET.
2. De onevenaarbare voetbaltrainer zonder werk, Walter Meeuws. Na alle voetbalploegen op het westelijk halfrond degradatiekoppijn te hebben bezorgd, geeft hij nu "specialistenuitleg" bij de championsleague. Zijn commentaar NA HET SPELEN VAN DE MATCH klopt nog altijd.
3. de eigenaar van de gecastreerde ezel. (zie berichtjes hieronder). Een beest dat soms eens nukkig is en niet doet wat de baas ervan verlangd hoeft niet noodzakelijk zijn edele delen te verliezen.
4.Overijverige politieagenten van de zone Noord-Oost in Arendonk die weer maar eens ALLEEN volgens de letter van de wet handelden en iedere auto waarvan het spatbordje verkeerd geparkeerd stond een proces verbaal onder de ruitenwisser friemelden.
5. De redactie van de Gazet van Antwerpen die het beneden haar waardigheid acht om te reageren op ingezonden lezersbrieven over de vorm en de lay-out van haar gazet. Bange mannen.!!!!
Vorige week maakte ik melding van de bouw van een prieeltje bij een vriend van mij. In tegenstelling tot de eerste berichten die spraken van een mislukking van het project is het kunstwerk afgeraakt. Enigszins anders dan voorzien, maar mijn vriend kan in zijn hof gaan zitten. Hij schrijft nu een wedstrijd uit voor de mooiste naam voor zijn prieeltje. Hijzelf stelt voor: Ground Zero Alle voorstellen zullen met een prijs beloond worden.
Door de Voorheide, een eigenzinnige deelgemeente van Arendonk, loopt het verbindingskanaal Dessel - Schoten. Aan Brug V, aan Onder d' Eiken, boenk op de vaartdijk, heeft ne vriend van mij, - één van de velen - , een rust- en drinkplaats neergepoot voor passerend toerisme. "De Vierschaar" heeft hij zijn etablissement genoemd. Naar de plaats waar in Arendonk honderden jaren geleden recht werd gesproken. Er zijn er daar verschillenden tot de strop veroordeeld. Het zitbankje waar de schepenen en de schout recht spraken staat er nog. Dat is vlak bij hem in de buurt. Vandaar...
Hij, tesamen met zijn épouse, kan U gerieven met alles wat op een menukaart kan voorkomen. Daar alleen al voor, moet ge naar de Vierschaar. Den baas is tevens een gepensioneerd onderwijzer. En nog eentje van de goeie ouwe tijd: Hij wil natuurlijk graag een Blonde Leffe of een appelsapke slijten, maar gezelligheid geeft hij voorrang. ... en vertellen, zoals ze tegenwoordig niet meer kunnen. Volgens mij heeft hij de genen van ons ouw meesters gelijk den Toreman, De Puydt of de Pauw.
Als ge een keertje in de buurt komt, stopt er ne keer en vraag hem voor de aardigheid hoe hij eigenlijk op de Voorheide is aanbeland. Uw laatste bus gaat vertrokken zijn voor hij is uitverteld.
Een andere vriend van mij - niet de ongelovige maar die andere - is gisteren met zijn vrouw en twee zielsverwante koppels op citytrip vertrokken naar Rome. Ze hadden hun reis al maanden geleden geboekt - 499 euro per koppel voor een vluchtje retour Ryan Air en half pension ergens in de cathacomben van Rome.- Toen kwam de heilige vader te sterven en half Vlaanderen wou de begrafenis bijwonen. Mijn vriend die niet zo beginselvast is zag zijn kans schoon en verkocht zijn ticket en dat van zijn vrouw voor het vijfvoudige aan twee nonnekens uit Oostakker die persé de laatste eer wilden bewijzen aan de heilige vader. Met drie weken uitstel is mijn vriend dan met zijn gezelschap naar Rome vertrokken. Omdat ook ikzelf de commerciële waarde van zo'n reis kan inschatten heb ik hen gevraagd om zo weinig mogelijk bagage mee te nemen op hun heenvlucht. Tevens heb ik hen met aandrang gevraagd om tijdens hun geflaneer door de Romeinse winkelstraten zoveel als mogelijk allerlei prullaria, medaillons, doodsprentjes en andere voorwerpen die herinneren aan paus Johannes Paulus de tweede voor een schappelijk prijske in te slaan. Tot aan het maximum gewicht door Ryan Air toegestaan. Waarom zult U vragen: Wel, hier bij ons in 't dorp doen ze al jaren aan garageverkoop. De zolders worden dan uitverkocht. En ik zal het waarschijnlijk niet meer meemaken maar Johannes Paulus word gegarandeerd binnen vijf jaar zalig en binnen tien jaar heilig verklaard. Tel uit de winst voor mijn kleinkinderen.
Regelmatig dringt zich de vraag op hoe eigenlijk de middelste van 3 zussen, of de middelste van vijf zussen, genoemd wordt. Is dat de tweede oudste of de tweede jongste, de middelste, of hoe worden die genoemd?
Een vriend van mij op citytrip in Rome stuurde mij het verlos- send antwoord: het middelste zusje is een "tussenin-zusje". Zo heb ik er één. Ze staat hierboven.
Afgelopen weekend beleefde het dorp Arendonk weer een van zijn hoogtepunten. Ik wil het niet hebben over 100 jaar socialisme in Arendonk maar over die andere grandiose activiteit: "het Trabantjesfestival." Eénmaal per jaar worden ten faveure van de plaatselijke neringdoenerij de restanten van de Oostduitse beschaving in Arendonk samengebracht. Na een heel jaar van intensief speurwerk brengt een lokaal gezelschap ongeveer een 40tal oude, opgekalefaterde vehikels die in meer glorieuse dagen Trabantjes werden genoemd bij elkaar. Om deze pronkstukken, symbool van de Oostduitse "Arbeit" aan het Arendonkse volk te tonen wordt 2 dagen en half de centrale parking van Arendonk afgesloten. Zo'n dikke honderd parkeerplaatsen zijn dan voor twee lange dagen ingenomen door een fritkot, een houten barak, een koelwagen van de lokale brouwer en 40 oude vehikels. Tussendoor mogen dan de bezoekers autovrij kijken en shoppen. Dat er tussendoor op en rond de markt een chaos ontstaat van autos die niet meer kunnen parkeren maakt de zaak van de organisatie niet uit. Van mij mogen die Trabantjes en hun eigenaars overal gaan staan, d'r is in Arendonk plaats met hopen, maar één van de meest cruciale plaatsen van ons dorp afsluiten...foei. De gewone werkman zo kloten. Honnecker en de rest van zijn Oostduitse partijgenoten draaien zich om in hun graf. En dat allemaal in het weekend dat de Arendonkse socialisten 100 jaar bestaan.
Iedere dag zien we het op teevee of lezen we het in de kranten: Kazaks gezin uitgewezen, familie moet terug naar Kirgizië, op vliegtuig gezet richting Kosovo. enzoverder.........Laat het vooral heel duidelijk zijn: dit zijn puur menselijke drama's. Families die 2,3 of meerdere jaren geleden hier in België strandden op hun zoektocht naar meer geluk, vrijheid, of wat het ook moge zijn. Hun kindjes zijn hier geboren, zijn naar school gegaan, hebben vriendjes gevonden. En de ouders maar wachten en wachten....
In elk drama wordt dan verwezen naar de laksheid van het ministerie van binnenlandse zaken, het niet functioneren van de dienst vreemdelingenzaken, de besluiteloosheid van de Raad van State, enzoverder. Het zal wel. Wat echter nooit vermeld wordt is de rol van de advocaten van de asielzoekende families. Rond elk asielcentrum, ocmw, plaatselijk opvanginitiatief zwermen ze rond: de zogezegde advocatuur die voor elke asielzoeker een verblijfvergunning kan regelen. Mits de betaling van een paar honderden euro gaan ze in beroep tegen elke beslissing van de dienst vreemdelingenzaken, en sukkelen ze tot bij de Raad van State. En die asielzoekersfamilie maar aan het lijntje houden. en dat jaren volhouden, en die families maar laten integreren, en de kindjes naar hun klasje en vriendjes laten gaan. Procedures ingeleid bij de Raad van State leveren in 1 op de 1.000 gevallen een herziening op. En dan alleen op basis van procedurefouten. Alle andere beroepen worden afgewezen. Ook dat weten die advocaten. Nogmaals: iedere uitwijzing, of ze vroeg komt of laat, is voor die mensen een drama. Maar tegen beter weten in blijven procederen en daar nog eurocenten voor vangen vind ik crimineel. Daar moet ge geen advocaat voor geworden zijn om dat te weten.
Onderstaand vindt U enkele momentopnames van de transformatie van de ezel Staf naar de ezelin Gusta. De oorsprong van deze beelden vindt U terug op een geplaatst bericht op 27 april 2005.
We willen de gevoelige kijkers waarschuwen voor de getoonde fotos. Tevens dienen we er bij te vermelden dat niet alle inboorlingen van Arendonk dezelfde barbaarse praktijken hanteren. .. Enkel inwijkelingen durven zich weleens aan deze rituelen overgeven. Laat ons hopen als een generale repetitie voor eigen gebruik.
De hoofdrolspelers wassen hun handen in onschuld. Bekijk ook de grijns op het gezicht van de linkse figuur. "In Antalya eet ik dat elke dag bij mijn patatten" schijnt hij te denken.
10 uren na de ingrijpende operatie: Gusta is met de hulp van een korst brood, een emmer water en veel medelijden van een passant, terug te been. Kijk hoe ze reeds na tien uren haar achterpootjes als deftige dame samenknijpt.
Vorige week maandag (zie mijn berichtje van 27 april) werd Stafke de ezel gecastreerd. Sindsdien heet zij Gusta. Vandaag ben ik even een kijkje gaan nemen. Gusta ziet er niet goed uit: Ze eet niet, schuifelt lusteloos door de wei en betoond totaal geen interesse meer voor huisdokters en plaatselijke dorpspastoors. Ik geloof dat Gusta treurt. Tegen uw eigen wil Uw edele delen verliezen is traumatisch. In plaats van zich bezig te houden met zeehondenjong, en Anderlechtse veemarkten te frequenteren moest Michel van Gaia zich eens bezig gaan houden met het onnodig castreren van allerhande koebeesten en ezels. De distels, waar Stafke - nu Gusta, destijds voor aangeschaft is, schieten ondertussen welig op.
Ik vraag me af...op zo'dag als deze. Zou er iemand bellen?
Vandaag is het in Holland koninginnendag. Koningin Beatrix zit 25 jaar op haar troon. Als ik iets te vieren heb, een verjaardag, een jubileum of zo, dan word ik gebeld. Ons moe haar eerste werk was vroeger om 's morgens op de almanak te kijken wie er die dag verjaarde. Daar moest ze dan eerst naar bellen. Maar ons moe is er niet meer. Die is naar onze va en de paus buurten. Mijn kleinkinderen?, ja die bellen of sturen kaartjes. Mijn kinderen ? die ook, al is het van onderweg met de gsm. Mijn petekinderen ook Maar da's een tegenprestatie voor mijn gebel. En voor de rest wat familie als ze er aan denken. ...en tussendoor belt nog wel eens een vriend in de hoop dat ik zeg "kom maar ne blonde Leffe drinken". Eigenlijk mag ik dus niet klagen, maar die koningin zou die gebeld worden??
Zou koning Albert 's morgens tegen zijn Paola zeggen: "Cherie we moeten vandaag Beatrix nog bellen". Zou Chirac of Schröder er aan denken om Trixke te feliciteren.? Of zou op het toilet bij Prince Charles en Camilla ook een almanak hangen gelijk bij ons moe. Ik geloof het niet, en ik geloof ook niet dat ze Blonde Leffe in huis heeft.
Ik dien inderdaad nederig te buigen en toe te geven dat de geplaatste foto niet die van generaal Bernadotte was. Een attente lezer met hoog I.Q. maakte me daarop attent.
Om het goed te maken, deze hiernaast zou dus diegene moeten zijn die met onze stammoeder in haar hoedanigheid van haagweef een tijdelijke liaison had.
Zijn neus past ook beter bij die van het volk van "Jef Koffie's trots"
Een vriend van mij - niet degene met de gecastreerde ezel - heeft een tuin. Dat wil zeggen: achter zijn huis heeft hij een lap grond liggen. Daarop heeft hij in zijn prille huwelijksjaren nog frivool rondgeravot met zijn vrouw, daarna werd het een speelterrein voor zijn kinderen, vervolgens voor een koppel onverzorgde golden retrievers en nu is het de eigendom van een vruchtbare mollenfamilie. De tuin ligt bezaaid met molshopen. Het lijkt wel een Alpenlandschap op zijn Madurodams. Mijn vriend wil deze situatie regulariseren en besloot in overleg met zijn echtgenote een prieel te bouwen. In zijn verbeelding zag hij een achtkantig bouwwerk met puntdak, open haard en barbeque-installatie.Via een gemeenschappelijke vriendin is hij in contact gekomen met een heer van stand die zich onledig houdt met het uittekenen van bouwkundige projecten. De heer van stand liet zijn creativiteit botvieren en tekende 15 ontwerpen die in een onverzorgde tuinen passen. Hij tekende in vogel- en kikkerperspectief, dridimensionaal, en met geavanceerde computertechnieken, maar mijn vriend kon zich in geen van de ontwerpen vinden. Hij bedankte de heer van stand voor de genomen moeite en schafte zich een hoop panlatten, keeperkes, 4 golfplaten en een kilo spijkers aan. Vol goede moed toog hij aan het werk. Binnen de kortste keren was zijn tuin herschapen in een bouwput die de grondwerken op "Ground Zero" overtrof. Hij vijsde en zaagde en timmerde. Toen moest het tipdak erop. ...Daar is hij doorgezakt. In overleg met zijn vrouw heeft hij alsnog besloten om bij den Brico een partytentje te kopen en bij zonnige dagen de keukentafel met twee stoelen buiten te sjouwen.... Dit jaar gaat hij op verlof naar de Vlaanders; op een fietsvacantie is hij een boerderij tegengekomen met daarop een zweethut: mijn vriend hoopt daar gelijkgestemde zielen te ontmoeten tussen de aanwezige sjamanen.
Ik ben op zoek naar de novelle "Smegma op de knotzwilg". Dit boekwerkje zou uitgegeven zijn door de uitgeverij van Averbode ergens in de beginjaren '90. Het zou gaan over de passionele relatie tussen een zwarte lerares en haar blanke student. Het waar gebeurd verhaal zou zich afspelen in Zuid-Afrika in de nadagen van de apartheid.
Wie kan mij meer inlichtingen over dit boek verstrekken ?
