Vorige week maandag (zie mijn berichtje van 27 april) werd Stafke de ezel gecastreerd. Sindsdien heet zij Gusta. Vandaag ben ik even een kijkje gaan nemen. Gusta ziet er niet goed uit: Ze eet niet, schuifelt lusteloos door de wei en betoond totaal geen interesse meer voor huisdokters en plaatselijke dorpspastoors. Ik geloof dat Gusta treurt. Tegen uw eigen wil Uw edele delen verliezen is traumatisch. In plaats van zich bezig te houden met zeehondenjong, en Anderlechtse veemarkten te frequenteren moest Michel van Gaia zich eens bezig gaan houden met het onnodig castreren van allerhande koebeesten en ezels. De distels, waar Stafke - nu Gusta, destijds voor aangeschaft is, schieten ondertussen welig op.
|