Maria Faes, onze dorpsdichteres.

Met een ruizend handgeroffel van de "gestelde lichamen" en onder het genot van feestsigaren en feestbier werd het feestjaar "800 jaar Arendonk" op zaterdag 26 november 2011 feestelijk voorgesteld. Dat gebeurde op een vroege zaterdagmorgen in de historische site van het oude nonnenklooster.

Toen die "gestelde lichamen" lichtelijk ongesteld raakten door de genoemde sigaren, bieren en toespraken werd het tijd om over te schakelen naar de Garve, die andere Arendonkse cultuurtempel. Daar had later op de avond de prijsuitreiking plaats van de "Driejaarlijkse Poëzieprijs van de gemeente Arendonk". Toepasselijk was het onderwerp dit jaar "Mijn Dorp". Uit meer dan 300 inzendingen in verschillende categoriën werd door een vakkundige jury onder de leiding van Joannes Van Balen de eerste prijs toegekend aan Maria Faes uit de Schutterstraat. Nadat de eerste emoties een beetje waren weggeebd kreeg Maria haar prijs officieel overhandigd door de Heer Frans Lenders, schepene van cultuur. Tevens werd haar de titel van "dorpsdichteres van Arendonk" toegekend; iets waar Janneke Goris en de verenigde onderwijzersgilde van Arendonk alleen maar van hebben kunnen dromen.



Wij wensen Maria nog heel veel succes toe met haar dichterscarriëre en we hopen haar in het komende feestjaar dikwijls te mogen begroeten, zowel bij bijeenkomsten van de 'gestelde' als van de 'minder-gestelde' lichamen.

Om aan te tonen dat Maria wel degelijk kan dichten volgt hieronder haar winnende gedicht. Applaudiseren doet U daarna in stilte voor Uw computer.
------------------------------------------
mijn Dorp,
wat ken ik jou al lang,
als kind, in 't spel, zo blij en opgetogen,
en later, over menig bos en rivierstjes die er stromen,
zandheuvels bezaaid met "mastebollen", op je buik naar beneden rollen,
bos op en neer...daar kwam ik...telkens weer...

Groter wordend ontdek ik tussen de hoge bomen
de kleine peperkoekenhuisjes uit mijn kinderdromen,
't Sluiske in 't groen, het uitzicht lijkt wel een visioen.
Hoe ver ik ook kijk, hoe groene weiden zich verspreiden,
de zon haar stralen er zachtjes over laat glijden.
Het talrijke grazende vee... dit alles stemt me zo tevree...

De Wamp met kwakende eenden,
de berg, die vroeger eens het Lam Gods mocht heten,
de Toremansmolen, zo vertrouwd, met onder zijn wieken het Heem,
zij bewaart geschiedenis, waar ik zo van hou,
de academie, die ons allen met de tijd
met zijn kunst, kleur, vorm en schoonheid verblijdt,
het sportpark, geliefd door velen...wat valt er in ons dorp toch veel te beleven...
Gemeentehuis genomineerd... gefeliciteerd!

Dan rijst in alle trots de torenspits op,
de blinkende haan,
doet zijn deel, geeft de windrichting aan.
Onze kerk in al haar glorie,
waar ik kan bidden en zingen, in de toren klimmen,
zij geeft met klok en klankenspel het ritme aan... roept mensen in ons dorp tesaam..

Mijn dorp, het houdt dapper stand.
Mijn dorp, je wordt nu geleid met vaste hand
door mensen die de Kempense taal verstaan,
zoals de ouderen het ons vroeger hebben voorgedaan
Mijn dorp, wat een vreugde schenkt gij mij...
Mijn dorp, ...ten allen "tij"..

Zoals de meester-dichter zei
"O Arendonk, gij schone stad, wat minne wij U zeer,
wij zingen blij jochei vivat, Uw stede nu ter eer"

-----------------------

27-11-2011, 00:00 geschreven door J.Rekel