Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
16-11-2007
wegeniswerken.
...De Fonne en de polis....
De Fonne en zijn cultuurverheffende organisatie " Ne.Ve.Ve. lange Aa" wat staat voor "Nederlandsche Vlaamsche Vereniging Arendonk- Kempen en omstreken" zullen nog eventjes moeten wachten... Een mens heeft prioriteiten in zijn leven en bovenstaande "Ne.Ve.Ve.lange Aa" hoort daar goddank en in lengte van dagen niet bij. Wat dan weer niet wil zeggen dat we de "Ne.Ve.Ve.lange Aa" links gaan laten liggen. Brabbes heeft een donkerbruin vermoeden dat de Arendonkenaars in grote getale willen weten waarom de genoemde hollandse klup persé gemeentesubsidies en dus "belastingsgeld van de gewone sus" wil lospeuteren. Dus Fonnie, we houden voor U een warm doekske gereed om een keertje aan uw poepeke en dat van uw kluppie te voelen.
(met dank aan het nieuwsblad)
We schuiven de Fonnie dus naar achteren omdat we de verkeerspolitie van Arendonk willen bedanken en feliciteren. En we willen dat zonder uitstel en zonder restricties doen. Na een moeilijke start en nogal wat gewring en obstructies van kruideniersgezelschappen en patatten- en maisboeren gebeurt de wegcontrole op de Arendonkse omleidingswegen nu op volle kracht. Enkele keren per week worden er volop bekeuringen en processen-verbaal geschreven voor mannekes en vrouwkes die het niet kunnen laten om tientallen verkeersborden te negeren en alle regels aan hun beminnelijke laarsjes lappen. Dat bij de geverbaliseerden nogal wat hollanders zitten kan ons alleen maar verheugen. 't Wordt tijd dat onze noorderburen eindelijk eens gaan beseffen dat "wat in Holland niet mag, ook in België verboden is" Dus opschrijven die handel en vooral laten betalen. Tot nader order zijn we nog niet geannexeerd door de onderdanen van Ha.Ka.Ha. Beatrijs en dienen zij zich te houden aan de hier geldende "waarden en normen". Daar zijn ze zelf ook straf in: " in waarden en normen."
We willen die verkeersagenten van de zone "Kempen Noord-Oost" ook sterkte toewensen en veel geduld bij de scheldpartijen die ze naar hun kop krijgen van verongelijkte automobilisten. Ge moogt van het volk van de Grens - waar tussen haakjes, de werken goed opschieten - aannemen dat uw acties de volle goedkeuring krijgen, ons hoort ge niet klagen, wat sommigen ook beweren of willen tegenspreken.
Dus verkeersbrigade, blijven volharden in "den arbeid" en als het te koud wordt dan zijt ge hartelijk welkom bij den Brabbes voor een kom hete koffie tussendoor. Op aanvraag krijgt ge er zelfs een borreltje bij..... Eentje hé, mannen. ---------------------------------- ......Tot zover deze zakelijke mededeling. Waar waren we gebleven?? Oh ja, bij de Fonnie. Ook een man van waarden en normen. Dat is voor de volgende aflevering van "Jef Koffie's blog."
Er is een nief takske bijgekomen aan de dikke boom van het "Arendonkse cultuurleven". De ne-ve-ve-dubbel aa. (nvva) ofte "Nederlandsche vlaamsche vereniging Arendonk".
..... "de dag van de belgische dynastie" is het uitgelezen moment om deze twijg aan kultuurminnend Vlaanderen voor te stellen.
Houdt uw zakken dicht.
Vanavond, op dit net, zo rond de klok van een uur of negen, of wat later.... als we daartegen niet in den bak zitten... want er zitten cafébazen achter ons gat....
Gaat allemaal maar slapen...'t zal iets voor morgenvroeg zijn !!!
Een vriend van mij is een petitie begonnen tot het "herplaatsen" van de grillie aan de kerk. Voor ongelovigen en analfabeten: een "grillie rond de kerk" is een ijzeren hekwerk waar men 's zondags tijdens de hoogmis zijn fiets tegen kan zetten. Als ge grote dorst hebt en ge wilt er ene gaan drinken "bij Jeanne Trul" dan mag je uwe velo ook tegen die grillie zetten.
Het "prachtig hekwerk" in smeedijzer en klinknagels, waar ik spijtig genoeg geen afbeelding van heb, werd in het begin van de vorige eeuw rond de nieuwe kerk van Arendonk gezet. Achter de grillie, tegen de kerkmuur, werden de afgestorven verdienstelijke Arendonkenaars gemetseld. Het kunstwerk zou, zegt men, geklasseerd zijn als monument, wat wel meer gebeurd met oud ijzer.
Twee jaar geleden werd het afgebroken in het kader van de heraanleg van het marktplein en opgeslagen in de gemeentelijke loodsen; 155 meter verroeste rommel. Waarschijnlijk blijft het daar staan want een proefrenovatie van anderhalve meter kostte meer dan 27.000 euro.
Mijne vriend krijgt met zijn petitie de wind van voren: buiten een mistig oppositiepartijke in de gemeenteraad en de plaatselijke heemkundige kring "Als ice can" ligt er niemand wakker van het afgebroken hekwerk. De oppositie reageert bij gebrek aan fatsoenlijke dagordepunten en de "Jan van Eyck-apostelen" omdat ze van oude spullen houden. De rest van de Arendonkse bevolking laat dat grilliewerk syberisch koud.
Gisteren kwam die vriend van mij om mijn handtekening smeken. Ik heb hem beleefd meegedeeld dat ik niet zinnens was om te tekenen en wel om volgende reden: Ik heb een trauma overgehouden aan het hekwerk rond de kerk. 't Is meer dan dertig jaar geleden, in de fleur van mijn leven en op zoek naar een pront lief. Met jaarmarktkermis - ergens begin maart - had ik een schoontje op 't oog. Ze was nog wel bezet maar ze had al wel eens met een scheef maar verliefd oogske naar mij geloerd. 't Was de moment. De week voor de kermis maakte ze het af met hare vrijer en was ik aan de beurt... ... Ik weet het nog goed: fier als ne gieter toerde ik met mijn nieuwste verovering rond in de botsautookes. Ineens was hij daar: haar vroeger vlam vergezeld van 2 luitenantjes, allemaal chirovolk. Alsof ik de slag om El Allamein had gewonnen, zo botste ik op de botsauto's van de verslagen partij en maar stoefen en pronken met mijn oorlogsbuit. Montgommery tegen Erwin Rommel.
.... Aan de grillie van de kerk stond "Rommel" te wachten met zijn 2 luitenanten. Excuses voor het gebots hielpen niet, tracteren met 6 keuningskes ook niet, en zachte diplomatie van ons -tot voor kort gemeenschappelijk - lief evenmin; ik werd krijgsgevangen genomen, bij de kraag van mijne frak gepakt en zo aan een pin van de grillie gehangen. Er sprongen twee knoppen van mijn frakske. Net op het moment dat ik een klets tegen mijne kop ging krijgen kwamen twee champetters uit de staminee van "Pierre van de autobus" en die konden erger vermijden. Mijn belagers werd gevraagd om zich neer te leggen bij het onvermijdelijke en een nieuw lief te zoeken. Ik van mijn kant werd gesommeerd om verder gebots achterwege te laten en me te concentreren op mijn nief lief; "botst met haar zoveel als ge wilt", zei Mil van de Veldwachter daarin gesteund door zijn collega Suske Weyts die er nog aan toevoegde: "gij, gij moet achter 't kanaal blijven". Dat beloofde ik de twee champetters.... Maar 't was een loze belofte.
....Mijn vriend had begrip voor mijn argumentatie en voor het opgelopen trauma . Mijn echtgenote - het meiske uit de botsautootjes - stond evenwel in dubio toen haar gevraagd werd of zij dan misschien de petitie wilde tekenen. "Schattig vond ik je, zo in uw winterfrakske aan die grillie, uw voetjes een half meterke boven de grond" zei ze toen ze tenslotte toch haar handtekening plaatste.
