Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
30-10-2007
Pasc@lleke.
Livestyle, chocoladecake en pasc@lleke voor bejaarden......
Zot krijgen of opnaaien kunt ge hem niet, maar als de "Brabbes" iets opvangt over chocoladecake dan wordt hij nieuwsgierig. Toen een paar bevriende blogsters op hun blog iets loslieten over een nieuw trendy, glossy maandblad voor actieve 50-plussers, was hij niet meer te houden.....
...En inderdaad, toen ik deze morgen bij mijn favoriete krantenwinkel, annex toebakshandel mijn gazet ging halen, lag het te blinken: pasc@l-magazine; het blad van en voor de actieve gepensioneerde. Ik spendeerde twee euro van mijn weekgeld en pasc@lleke-magazine was van mij. Voor de "humo" en "dag allemaal" betaal ik per slot van rekening ook niets meer.
Pasc@l ligt wat dunnekes in de hand - 55 bladzijden; den humo telt er een klein 200 - maar het blinkt wel. Op de cover fotos van een pinegel met hartritmestoornissen, buxushagen , heerlijke chocoladetaart en reklame voor Kanaal 50, nog zoiets voor oude knarren. ... En natuurlijk een glamourfoto van een jonge gast in een casual, outletterig groen souspulleke en met blote tenen. De jongeman deed me op het eerste zicht denken aan de vent van Kelly Pfaff wiens naam ik me niet wens te herinneren. Bij nader toekijken blijkt het de jongeheer Vyncke zelf te zijn. 't Lijkt me een schoon partij voor kwebbelende bakvisjes en hun inhalerige grootmoeders, maar dat terzijde.
Pasc@l-magazine bevat een hoop fijne reclame voor senioren: "Dexia" voor de senior met een dik spaarboekske, "Zeiss" met dubbelglazige brilmonturen voor ouderlingen, "Dorsoo" voor doorgezakte ruggen, "Laperre" voor hardhorigen,.... allemaal doelgerichte reklame voor mensen met veel geld en nog veel meer kwaaltjes. Allemaal voor ons, oude susjes en oude besjes. Valt het U ook op dat er geen reclame in staat van "Dela", de verzekeringsmaatschappij van Clouseau die zorgt voor een fatsoenlijke uitvaart en een bijhorende koffietafel: dat verpest de sfeer en de abonnees van pasc(a)lleke zijn te oud om nog een betaalbare premie op te hoesten.
De overige redactionele artikels in het maandblad zijn een bijeengeschraapt allegaartje die men ook tegenkomt in gespecialiseerde bladen: Anekdotes, verjaardagen, huisdieren van de maand uit de "Story", dierenverhaaltjes uit "Natuurpunt", wijnadviezen en schilderijkes maken uit diverse hobbyboeken, reisverhalen uit de Neckermancatalogus....
Is er dan nikske interessant in dat boekske te vinden, hoor ik U vragen. Natuurlijk wel, liefste bloggerkes, natuurlijk wel. "Zelf een egelhuisje bouwen" bijvoorbeeld, of hoe uw buxushagen snoeien. Het gesprek met de schilder die op pater Damiaan trekt was ook hoogst interessant. En bijzonder spannend: hoe "het hormonaal huishouden" van mijn liefste blogvriendin verliep. Al was dat laatste wel gepikt materiaal.
En oh ja, op de laatste bladzijde staat er nog wat reclame voor een eigen initiatief van de Pascal: het boekwerk "Veilig surfen na je 50ste". Zo ver zijn we dus met z'n allen gekomen; wie herinnert zich nog de tijd toen "Veilig vrijen voor je 20ste" verplichte literatuur was ???
Ik laat de volgende maand het decembernummer van Pasc@l-magazine in de rekken liggen, excuseer me bij mijn gazettenboer voor het ontstane omzetverlies, pas een halve euro bij mijn twee uitgespaarde, tracteer mezelf op een "Blonde Leffe" en ga nostalgisch nagenieten over hoe ik vrijde op mijn twintigste. Ik weet nu al dat ik een prachtige namiddag tegemoet ga..... die had ik vanmiddag niet.!!! --------------------------------------- Een stevige mening? Misschien iets voor www.seniorennet.be/discussie Aan U de eer , beste redactieleden van Pasc@le-magazine. U mag ongegeneerd gebruik maken van bovenstaand opiniestukje.
Eénmaal per jaar komt het volk van "Jef Koffie's trots" in Postel. In Postel staat immers, naast drie respectabel cafés, ook een kloosterkerk. Verschillende takjes van "Jef Koffie's stamboom" zijn in deze Norbertijnerkerk gedoopt geworden, enkelen hebben het zelfs gewaagd om elkaar daar een trouwring om de vingers te schuiven. Voorwaar een verheffende gebeurtenis.
Hoe komt ge in gods- of andermans naam in de Norbertijnerkerk van Postel terecht? Wel een zijtak van "Jef Koffie's trots" maakt daar al jaren mee het schoon weer. Binnengegaan als een gewoon postulantje heeft hij zich via het paterschap opgewerkt tot de plaatselijke vervanger van paus Benediktus de zestiende en de bisschop van Antwerpen: de zijtak is in Postel namelijk prelaat en prior van de abdij annex kruidentuin en kaasmakerij. Voorwaar een verheven roeping.
Zoals gezegd gaan we daar elk jaar met z'n allen een jaargetijdenmis vieren voor onze va en ons moe. Dat hebben we op hun sterfbed moeten beloven: ze waren namelijk - ook nog op hun oude dag - fier op de zijtak van hun familie; de eerwaarde heer prelaat dus. We durven betwijfelen of die fierheid wederkerig is: het gezicht van de hoogwaardig heer plaatsvervanger trekt in een diepe frons als hij "het geslacht van Jef Koffie" op de voorlaatste rij in zijn tempel ziet zitten. Ze stralen dan ook niet direkt een gelukzalige glimlach van heiligheid uit.
Om oogcontact met onze prelaat te vermijden probeert de familie al jarenlang om de laatste rij stoelen in de kerk te bezetten. Telkens komen zij te laat. De laatste rij is steevast bezet door een stel bejaarde hollandse venten - op het eerste zicht: boeren - met dikke buiken en ditto missaals en zangboeken. De kerk mag halfleeg zijn, toch zitten ze daar. Ook weer dit jaar: Terwijl "de trots" in café "Den Beiaard" een kom koffie ging drinken, moest een lid van de familie plaatsen gaan houden in de kerk. Op de laatste rij. Het lid was weer telaat want wat bleek: op elke stoel lag een keurig geplastificeerd kaartje met daarop in gotische letters "gereserveerd". Dat kwam het familielid ons melden.
... Onze prelaat-prior zat met zijn gevolg van 15 Norbertijnen al lang in het kapittel, de welkompsalm was al lang uitgestorven, de voorbeden al lang gebeden toen met luid gestommel het stel bejaarde hollandse venten bezit nam van de laatste rij stoelen. Ze stoken het geplastificeerd kaartje in hun binnenzak en begonnen ijverig mee te zingen aan het "Gloria Halleluja". De jeneverwalm en de biergeur van die gasten sloeg te pletter in de nek van Jef Koffie's volgelingen. We hadden het kunnen weten: ze zaten in café "den Beiaard" luidruchtig te kleurenwiezen bij een fles jonge klare en een Postelse tripel. Bij het "Urbi et Orbi" van ons geëerd familielid-hoogwaardig heer- prelaat haalden de hollandse venten het "gereserveerd"-kaartje terug uit hun binnenzak, legden het op de stoel achter hun en begaven zich, luid boerend, naar hun hofsteden waar de boerin-moeder de boerenstoemp met spek reeds op de keukentafel had staan.
"Jef Koffie's trots" overweegt klacht neer te leggen bij de zijtak van de stam en gezien de kleine kans op succes, te verzaken aan hun belofte gedaan aan vaders sterfbed. Volgend jaar blijven ze in café Den Beiaard zitten... ook onder de jaargetijdenmis.
Tussendoor twee dingen... Eentje om te lachen, eentje om te huilen....
Eerst om te lachen: U herinnert zich ongetwijfeld nog de affaire van "Baby D.". Het ondertussen 2,5 jarig kindje waarover zoveel heisa en trammelant wordt gemaakt door biologische- wens- draag- adoptie- natuurlijke- en ander ouderparen. Een Limburger die zijn kwakje spermatozoiden via kunstmatige insiminatie in een draagmoeder liet kieperen en naderhand - bij de geboorte van de kleine - achter het net en de moederkoek vistte. Het jongetje verkastte naar Leusden, een boerengat ergens in de Achterhoek. De rechter wil nog enkele maanden aankijken of " het joenkske" wel fatsoenlijk opgevoed wordt. Wanneer krijgt die hele zooi eindelijk het verstand om "baby D" zelf te laten beslissen waar het naar toe wil op het ogenblik dat het zelf bij "zijn volle verstand" is? ...Alhoewel, "al" zijn "ouders" bekijkend, vrees ik dat de hoofdpersoon zijn volle verstand nooit zal bereiken. ...Waar we ons wel zorgen over zouden kunnen of moeten maken is dat "baby D" in holland zal opgroeien !!! Misschien is dat een goeie rechtsgrond om "de liefdesbabbie" toch naar 't Bels te halen.
Dan om te huilen: In Parijs, in een appartementenblok, is dinsdagavond een kindje van 19 maanden doodgebeten en verscheurd door een rottweiler. Het kindje had niets gedaan. Dit verschrikkelijk feit ondersteunt eens te meer de stelling dat hondenbeesten, groter dan 10 cm. hoog en 6 cm. lang, thuis horen in een kooi met tralies . En bij niet naleving van deze verplichting den baas er bij steken. Los van het feit dat men dagdagelijks in hun stront trapt in speelweiden en op trottoirs, zijn ze ook voor zeer veel mensen een reële/fictieve bedreiging. Ik zal wel op mijn donder krijgen van de beestenliefhebbers, maar is er een verschil tussen een klein meisje dat doodgebeten wordt of eentje dat wordt doodgeschoten?
Positief nieuws om te eindigen: 't Wordt stillekesaan kouder en dat is te merken aan 't fietsverkeer. Steeds minder en minder wielertoeristen op hun koersvelos terroriseren de gewone weggebruiker. Men kan terug met goed fatsoen over de vaartdijk wandelen, naar de bakker rijden om de zondagsse pistoleekes en nordic walkelen. Nu hun piemelkes opstijven door de koude zucht tegen hun koersbroek, blijven ze achter de leuvense stoof of gaan mountain baiken.
Ge ziet, er zijn nog zekerheden in een mensenleven.
Een tiental dagen geleden heeft "de kaasboerin" haar verjaardag gevierd. Ik hoor het U al zeggen: "Allé Brabbes, is dat nu iets om op uw blog te zetten, bij ons verjaren de visboer en de facteur ook. ...Het dochterke van ons Christiane heeft vorige week nog een kaartje naar de melkboer geschreven met daarop "gelukkige verjaardag, liefste papa", daar maken wij toch ook geen misbaar over.!"
"De kaasboerin", lieve mensen, is een horeca-etablissement. Van oorsprong een dancing in Postel op de grens van Vlaanderen en holland. Eentje zoals er in de jaren zeventig-tachtig tientallen langs de vlaamse wegen waren neergeplant: Tijl Uilenspiegel, de veertien billekes, café De Grens, King Charles, de Kruiskalsijde in Pittem, het witte paard; ge noemt ze maar op. Overal een Decap-orgel tegen de zijmuur en op de dansvloer geilige weduwnaars op zoek naar een exemplaar van de andere sekse om, na het dansen en nog een laatste chocomelk, hun voeten tegen aan te steken en hun pollen aan te warmen. De klad kwam in dat soort staminees; de orgelpijpen verstopten en de klandizie hoorde liever Danny Fabry, Eddy Smets en andere Letty Lanka's. ...Zwarte Lola was ook een topper.
Jan en de Rik, twee dikke vrienden die tante mogen zeggen tegen Tom Lannoye en moemoe tegen Koen Crucke, kochten de "Kaasboerin" met inhoud en vertimmerden het hele gedoe. Dat alles gebeurde dus vijftien jaar geleden; vandaar de verjaardag.
"De Kaasboerin" is een staminée met inhoud geworden: "de Folie-Bergères van de Kempen" zeg maar; de fine fleur van de vlaamsche en hollandsche showbizz is er kind aan huis: de havenzangers, Margriet Hermans, de Kruk en zijne vriend de Klaas uit 't verre Limburg, Sammeke Goris en La Esterella, die ander oude moemoe uit Antwerpen.
Wekelijks stoppen er busladingen Okra-mannekes en vrouwkes die zich tegoed doen aan bruin boterhammen, postelse kaas en gekwetter van muzikaal onbenul op zoek naar de juiste do's en re's en mie's.
Er komen ook serieuse zangeressen: Margriet Hermans bijvoorbeeld. Als ze in het vlaamsch parlement weer eens "bijna" verkracht is geworden door de Jean-Marie uit Oostende dan vlucht de "kempische furie" naar Postel op zoek naar een beetje waardering en kompassie. Zij zingt dan en ...oude mensen hebben manieren: die ....applaudisseren dan.
...en zangers met gevolg: Ook Koen Crucke vindt het aardig toeven in de Kaasboerin. Vergezeld en bijgestaan door een piano met daarachter de Willy, "ex-secretaris-generaal van de Navo, ex-voyageur in Agustahelikopters en sinds 2003 herstelt in zijn burgerrechten, (ne vent met heel veel eergevoel, dus) zingt de Crucke Arische en Italiaanse aria's. Een mens op jaren kan veel verdragen.....
"De Kaasboerin" heeft ook een prachtige speeltuin: Ik kom daar graag met mijn kleinkindjes.! Jawel hoor ...den Brabbes heeft ook zijn zwakheden.
Mogen wij U voorstellen....op eenvoudige aanvraag !.
... Ontsproten aan de West-Vlaamse klei, ... Product van beukende zeewinden en scheefgewaaide knotwilgen, ... Enige overlevende van de slag van Passendale en Langemark, ... Slimmer dan Jo Lernhout en den Hauspie, ... Nagel aan de doodskist van de koksschool van Brugge, ... Verdelger van de Noord-Franse "suikerbieten", ... Nog slimmer dan de geit van Yves Leterme, ... Buurjongen en eerste vrijer van "die wilde boerendochtere" ... Een stem als één door vlaamsche SS-ers gestolen kerkklok,
... Neergepoot in de Kempische zandgronden, ... Afgod van alle Turnhoutse OCMW-verpleegsters, ... IJveraar en partijdier van de Arendonkse tsjeven, ... Toeverlaat van de katholieke gepensioneerden, ... Redder van duizenden hongerige gasthuispatiënten, ... "laatste-man-de-zak-opgever" van 't verguld Leeuwke, ...Bezitter van meer wijsheid dan het kookboek van de "boerinnenbond." ... 3 Michelinsterren lacht hij weg, ... Liefhebbende opa van 4 schattige kleinkinderen,
We proudly present you...
Zo mijn dierbare, is 't goed zo? Ik hoop U met deze naar behoren te hebben verder geholpen in uw rush naar eeuwige roem en eer.
.... Aan U de volgende burgemeesterssjerp !!!.
We gaan nu terug over tot de orde van de dag - de verjaardag van de kaasboerin - zo "waarlijk helpe ons Sinte Clara, patrones van de hopelozen en van de frietkotuitbaters".
Voor het assisenhof van Antwerpen is het doek over het "proces Hans Van Themse" al meer dan een week geleden gevallen. De schutter zal de rest van zijn leven opgezadeld zitten met de zwarte/bruine littekens op zijn geweten en ook op zijn ziel. (hij is per slot van rekening ooit misdienaar geweest.) Tenminste dat is te hopen voor alle nabestaanden en familieleden van de slachtoffers...
Levenslang heeft hij gekregen, en wat het in werkelijkheid ook zal worden, ieder mens met een beetje gezond verstand had niets anders verwacht, advocaten, psychiaters en andere deskundigen ten spijt.
Ik zou niet graag in die volksjury hebben gezeten: gewone burgers gelijk gij en ik die twee weken lang om de oren werden geslagen door al dat verbaal geweld van diezelfde advocaten, psychiaters en deskundigen. Of hoe moet een normaal functionerend mens reageren als hij 10 van die "zielenknijpers" compleet verschillende en tegenstrijdige onzin hoort uitkramen. Narcisten, racisten, authisten.... Er werden terplaatse compleet nieuwe ziektes uitgevonden !. En die specialisten hebben stuk voor stuk een zevental jaren op universiteitsbanken doorgebracht !. Kan men de professoren van die gasten geen proces aandoen voor onkunde?
En dan hadden we nog de Jef... Jefke Vermassen, het zelfverklaard orakel van de assisenhoven: "'t Is een echte massamoordenaar" kirde de rond onze kerktoren, wereldberoemde, strafpleiter met de nodige dramatiek en bombastisch timbre in zijn pastoorsstemmeke. Voorbijgaand aan alle miserie die er in de assisenzaal zat - aan weerszijden van de tafel - probeerde Vermassen zowel binnen als buiten de zaal de show te stelen, niet gestoord door enige bescheidenheid. Het was het showproces van Jef Vermassen; de kleine Luna, de lieve Oelematou, mevrouw Songul Koç en Van Themse ten spijt.
...'t Was 1996. Ik herinner het me nog precies: Jef Vermassen kwam het assisenhof van Brugge buiten gestormd, zijne kazuifel op zijn hielen. Ze hadden zopas zijn cliente, een "gewone moordenares" die haar eigen man in een beerput flikkerde in Beernem, veroordeeld. Jef was woedend en kon niet tegen zijn verlies.... "Ik stop met het pleiten van assisenzaken" snotterde toen de "emotionele" topjurist.
Toch spijtig hé, dat sommige mensen hun woord niet kunnen houden.!!!
ps. Nog een klein voetnootje: In 1980 verdedigde de Vermassen een zekere Freddy Horion, die in één wilde vlaag een heel gezin van vijf mensen uitmoordde. ... Een momentje zegt Vermassen: dat was geen roofmoord, dat was een wraakmoord. Toch ferm hé, als ge het goed kunt uitleggen !!!!
Drie weken geleden dachten we de wereldpers te halen met de ontdekking van een nieuwe spin. Een koppel Antwerpenaars op zoek naar "vreemdelingen" vonden in een spoorwegtunnel de kierkogelspin... een wereldvreemd beestje dat met veel bombarie in de plaatselijke gazetten als de "frut", "het nieuwsblad" en een lokale editie van "De standaard" verscheen onder de vermelding: "de opwarming is gestopt, het gaat goed met de aarde en de mensheid."
Neem een voorbeeld aan die hollanders: die zijn op zoek naar schaamluizen. Het "Hollands natuurkundig historisch museum" is op zoek naar ongewassen en vuil venten en vrouwen met schaamluizen tussen hun genitaliën. Stel U voor: de witte tijger, de ijsbeer, de koala en de kierkogelspin zijn met uitsterven bedreigt en nu zijn ze in Holland driftig op zoek naar schaamluizen...
"Tegenwoordig scheert iedereen zijn schaamharen" klaagde de bevoegde hollandse professor: "ofwel volledig, ofwel in de vorm van een swastika ofwel laten ze alleen een vaginapluisje staan.... in ons museum hebben we zodoende een dringend gebrek aan schaamluizen."
Een vriend van mij is sedert enkele dagen niet meer bereikbaar. Met een vergrootglas - zo'n luis is nul komma acht millimeter groot - een luizenkam en een confituurpotteke gevuld met alcohol zit mijn vriend met zijn hoofd tussen zijn benen en die van zijn vrouw te speuren naar schaambeestjes. Vier heeft hij er al gevonden...het is ooit erger geweest ! Ooit kon hij niet bijhouden met tellen.
Als hij er tien heeft gevonden mag hij contact opnemen met het museum. Hij zal dan, conform de afspraken, de luizen onderdompelen in het potteke met jenever en ze dood aanleveren. ('t Is niet omdat sex met een stuk in uw voeten plezanter is dan met een nuchtere kop, dat schaamluizen van alcohol houden; neen, ze gaan er aan dood.) Mijn vriend heeft echter één probleem: Hij moet naam, datum, en vermoedelijke ouderdom van de vindplaats in een bijgeleidend briefje vermelden. In de parochie staat hij bekend als een proper iemand ; hij zou het daarom genant vinden moest in het natuurkundig historisch museum op een potteke bosbessengelei zijn naam vermeld staan als vindplaats voor een kolonie schaamluizen. Wil iemand zijn "alias" zijn?
"..... Een bejaard koppel zit op een zondagochtend in de kerk. Halverwege de dienst leunt de vrouw naar haar man en zegt: Ik heb juist een STIL windje gelaten, wat moet ik nu doen?. Haar man leunt naar voren en zegt: "Voorlopig niets. Als we terug thuis zijn zal ik een nieuw batterijtje in je hoorapparaat steken."......
Dit hoogst génant akkefietje enkele weken geleden in de zevenurenmis deed "de kerkenraad van onze hartelijke parochiegemeenschap" besluiten om iets te doen aan de geluidsaccomodatie van onze parochiekerk. Onze pastoor heeft dan wel de beschikking over een installatie om het "Woord" te verkondigen, maar de toehoorders die hij heden ten dage nog heeft, zijn getroffen door de gemiddelde kwaaltjes die een gepensioneerde en overjaarse kerkganger kan treffen. Reuma, overbruggingen, kapotte knieschijven, staar, en meer van die kwalen die een naderend sterfbed aankondigen. Doofheid - potdoof of een variant ervan - hoort daar ook bij. Na het "scheetje" van oma belegde de kerkenraad een dringende vergadering. Eerst werd het aantal kerkgangers genoteerd: gemiddeld vijfenzeventig op twee H.Missen per weekend. Discreet werd er daarna aan de kerkgangers gevraagd of zij enige vorm van doofheid tot hun persoonlijke kwalen mochten rekenen. Tien gelovigen antwoordden positief waarvan er negen bijvertelden dat zij geen verschil hoorden tussen een straaljager die door de geluidsmuur ging of een te luidruchtig gezongen "Ave Maria" door het plaatselijk zangkoor "de bollemiekes". De tiende hardhorige - een nederlandse parochiaan notabene; we zijn per slot van rekening een grensparochie - had een speciaal hoorapparaat. Computergestuurd met een klein antenneke op de plaats waar Prins Bernhard zijn witte anjer had steken.
Gewapend met deze gegevens trok de kerkenraad op offertetocht en sinds vorige week is onze parochiekerk uitgerust met een uniek gehoorapparatensysteem: tegen alle zijmuren van onze tempel is een minuscuul draadje bevestigd dat het woord van alle voorlezers en voorgangers perfect weergeeft. Afhankelijk van het hoorapparaatje van " het doof kerklid" komen Jezus' parabels nu luid en zonder bijgeluiden tot bij de beminde parochiaan.
Zelfs de "scheetjes" van oma worden vakkundig weggefilterd. Een spijtig neveneffect is wel dat de normaal-horende gelovigen, zeg maar de overige vijfentwintig, nu wegblijven want door al die geavanceerde technologie kunnen al die hardhorenden nu ongegeneerd winden laten tegen de heiligenbeelden omhoog... Ze horen ze zelf toch niet meer.
Zou het kunnen dat de dierbare parochianen de schaal te erg spijsden en dat de kerkenraad van onze hartelijke parochiegemeenschap geen blijf meer weet met de giften van haar schapen.? Geld teveel dus?.
Voor binnenkort voor ieder kerkstoeltje een privé-videoschermke, liefste parochieteam??? Met de mogelijkheid om over te zappen naar een Byzantijns-Orthodoxe viering.... want 't moet natuurlijk wel in de familie blijven.
Ik wou het eigenlijk hebben over de verjaardag van de kaasboerin, maar die moet wachten tot maandag. ...Verjaren kunt ge elke dag !
In de verbale strijd die er momenteel in ons teljorenlekkersdorp gevoerd wordt over het functioneren van sluikwegen, patattenboeren, plattelandskruideniers en het gewone klootjesvolk in de straten achter Brug Vijf, zijn we één groep vergeten: het werkvolk van de firma Huijbregts.
Al sinds begin augustus werken ze onverstoorbaar verder aan de aanleg van wat een mooie en prettige buurt moet worden. Niets is hen teveel, ze helpen waar ze kunnen... in één woord: chapeau voor "alle gasten" van de firma Huijbregts. ...En mannen, als 't binnenkort wat friskes wordt: we maken de stoof aan en we serveren u allen een borrelke "Hasseltse jonge klare", dat ook is beloofd. (p.s. Zeg mannen, we hebben dit artikeltje ook doorgestuurd naar de directie van den Huib: 't Is de moment om opslag te vragen......)
Wie we ook moeten bedanken is het bestuur van de plaatselijke Unizo-afdeling Arendonk. In onze strijd tegen het vele sluikverkeer dacht hun voorzitter met ons mee en stuurde vanuit zijn plaatselijk hoofdkwartier onderstaande oplossing. Wij als buurt pleiten voor "nultolerantie" en de plaatselijke middenstand levert - beloofd is beloofd - het materiaal om het uit te voeren.
(bedankt hé mannen... da's eens wat anders dan belgerinkel !)
Arendonk 11 oktober 2007. Donderdag de 11ste oktober 2007 om 7.15 uur 's morgens flikkerde een Poolse camion geladen met 39.900 kilo plastiekkorrels in de gracht. Eens temeer een gevolg van een compleet falend verkeersbeleid in verband met de wegeniswerken in Arendonk.
Donderdag de 11ste oktober om 19.30 uur 's avonds - meer dan een volle dag later - zat dezelfde poolse camion nog altijd in dezelfde gracht. Buiten een blitsbezoek van de lokale politie met enkele telefonische interventies, wat werkvolk van het plastiekverwerkend bedrijf die onder hun schafttijd een kijkje kwamen nemen en enkele lokale inboorlingen was de camion een kijkstuk voor honderden illegaal passerende automobielen.
De Poolse chauffeur - al die belangstelling zat -wilde zelfs de lokale pers te lijf gaan. Van solidariteit was er geen sprake.
Met de groeten aan de lokale beleidsmakers en de uitvoerders van hun plannen, aan de lokale middenstanders en hun natte dromen over stijgende omzetten, aan alle poolse en andere buitenlandse chauffeurs, aan hollandse patattenboeren die met hun tractors en 30 ton aardappelen van Hoogstraten over sluikwegen naar hun thuisland rijden..... Aan iedereen de groeten. We zijn inderdaad een stelleke "lullen" hier achter de Brug.
...En de ezel -ze noemen hem hier Stafke - bekeek heel het gedoe van aan de zijkant. Met een meewarige blik in zijn ogen schudde hij zijn koppeke een paar keer van "neen" en hij dacht bij zijn eigen: "Ik ben niet de enigste ezel die er in Arendonk rondloopt !!!".
Politieker spelen is een belangrijke bezigheid, als gemeentepolitieker door het leven gaan is nog gewichtiger. Die van Arendonk zijn zich bewust van hun verheven taak en handelen er dus ook naar; ieder naar eigen inzicht en vermogen.
Onze plaatselijke Filip en Marie-Roos van het Vlaams belang bijvoorbeeld: de twee schatten volgen al 10 gemeenteraden lang het voorbeeld van Oskar Matzerath, de hoofdrolspeler uit "Die Blechtrommel" van Günter Grass: zwijgen en nog eens zwijgen; zonder één woord uit te brengen zitten ze stom voor zich uit te staren. Alleen missen ze hun blikken trommelke.... en zinnige vragen natuurlijk.
Sinds januari van dit jaar zitten er ook een viertal lichtblauw gekleurde medemensen in de raad: 3 mannekes en een vrouwke. Eigenlijk een ideaal team om te kwissen of te kleurenwiezen maar de schikking van de tafels in de raadszaal leent er zich niet toe. Momenteel worden ze nog gesteund door een achterban van een 5-tal personen die zich steeds meer de vraag stellen waarom ze eigenlijk hun vrije tijd in het gemeentehuis zitten te verdoen. Hun belangrijkste wapenfeit tot nu toe was een verbaal protest tegen de aanwezigheid van 60.000 slachtkiekens in daarvoor voorziene stallingen en de uitbreiding van een industrieterrein dat te dicht tegen hun "hovingen" aanschuurde.
Een andere leuke vogel in de gemeenteraad is de éénvrouwsfractie van de liberalen. Een uitermate gezellige vrouwpersoon waarmee alles gezegd is. Met haar eerste en enige eis aan het schepencollege maakte zij zich onsterfelijk en tevens belachelijk: De rappe rups op de kermis moet weg. Voor diegenen onder ons wiens leven zich afspeelt achter de "leuvense stoof" en bij de kwieten van "thuis" en "familie"; de Rappe rups is een kermisattractie die in een ronde draait, eerst traag, dan rap, eerst naar voren en dan naar achteren. Op regelmatige tijdstippen klapt er een dekzeil over de rups en zitten de passagiers compleet in het donker. Een ideaal moment voor pasverliefden om hun eerste schat een vluchtige kus te geven of bij ervaren vrijers om even in de bloes van hun lief te duikelen. Toegegeven de Arendonkse rups telt al een respectabel aantal jaren - ikzelf heb er met de jaarmarkt van 1963 nog met mijn eerste en enige lief ingezeten; ze sloeg me toch wel op mijn pinken zeker!! - er ontbreek een likje verf en het zeil is op een paar plaatsen gescheurd maar technisch is het vehikel compleet in orde.
Kijk, dit alles is nu het niveau waarop een Arendonkse gemeenteraad zich beweegt. Lullen en zeveren over kiekens en rappe rupsen. Serieuse vragen over "hoge bruggen, wegomleidingen, huisvuil en rottweilers naast de velopad" komen in hun brein niet op. En de oranje en rode mannekes van de meerderheid zult u zich afvragen? Wat vreten die uit? Ook nikske natuurlijk, of toch wel: als marionettekes ja en neen knikken als het partijcenakel daarvoor het "Befehl" geeft. Ge zult maar advocaat zijn en nikske mogen zeggen. "Ik snak naar het bronsgroen eikenhout" hoor ik hem zuchten.
En wilt ge weten wat een Arendonks gemeenteraadslid per zitting verdient? 167, 82 euro per keer, da's zo'n dikke 6.500 frank. En als de geachte gekozenen des volks niet rap genoeg de stoppentrekker vinden om hun fleske "spa rood of blauw" te ontkronen dan duurt zo'n zitting gemakkelijk een heel "half uur".
Met uw goeddunken gaat de familie van " Jef Koffie's trots" een weekendje naar de Hoge Rielen in Kasterlee. Eens goed doorravotten, kwissen, sporten, oude dia's bekijken van toen opa en oma klein waren.... een Blonde Leffe degusteren..... en vogels bekijken want er zijn er bij die "van vogelen" houden.
Voor diegenen die denken gebruik te kunnen maken van de situatie: mijn vrienden van de politie waken dag en nacht over onze buurt, en over mijn voordeur in het bijzonder. Aan de achterdeur ligt dan weer een Rottweiler met heel veel honger.
En just is just: ik wil diezelfde politiegasten van harte bedanken voor de doorgedreven controle op "alle wagens en doorgaand verkeer" in onze buurt. Als 't goed is dan zeggen we het ook.
Bedankt en volhouden hé mannen !!! En laat U niet voor de zot houden.
Intermezzo....voor 't volk van Arendonk. (iedereen mag meegenieten.)
Wat bedoeld was als een goed omleidingsplan voor de aan de gang zijnde rioleringswerken in onze buurt draait uit op een complete chaos.
Heel het vooropgestelde plan, dat gemaakt was voor "enkel plaatselijk verkeer" wordt uitgehold door "alles en iedereen" die zich niet aan de afspraken houden: - De gasten van den Unizo die ongegeneerd bordjes plaatsen waar zij het goed vinden. - Nederlanders en andere allochtonen die dagelijks hun portie "rallycross" komen zoeken op landbouwwegen. - Vrachtwagenchauffeurs die plotseling allemaal bij die ene grote plastiekfabriek moeten zijn.... ... en dat alles bij een ontieglijk gebrek aan controle en beboeting.
Ge ziet het: "alles en iedereen" komt over onze omleiding behalve de "plaatselijke bevolking". Die kan er niet meer door. Ik vraag me af wat de architect van het omleidingsplan hierover denkt? Zou die zich ook in de zeik gezet voelen? Eens vragen aan de frontman van Mldlife. En als er dan een ongeval gebeurt met langdurige gevolgen, een lid van het gemeentepersoneel het verkeer laten regelen bij gebrek aan echte polissen doet de deur helemaal dicht.
Ik kan heel goed begrijpen dat men "het volk van over brug V" beschouwt als een stelleke zigeuners en imbecielen, aangevuld met wat asielzoekers, maar zeg ons dan vlakaf dat het jullie geen fluit kan schelen dat we in de pros zitten door de schuld van anderen.... Dan weten we tenminste waar we aan toe zijn.!
...en ter attentie van de gemeentevaderen: Leg al maar een spaarpotje aan van een paar duizenden euro's voor de totale renovatie van 2 geasfalteerde buurtwegeltjes. (...ze zijn nu al naar de filistijnen.)
....en de postman?? ....hij ploegde onverstoorbaar verder.
"....Voke bent u ook al vijzen verloren?".... Ik schrok me een ongeluk. Als gepensioneerd doe-het-zelver heb ik alleen maar een trektang, een paar kromme nagels en een verroeste schup. Als ik iets tegen de muur moet vijzen dan ga ik bij mijn buurman te raden. Of ik overweeg om meteen een makelaar te bellen en te verhuizen. Hoe zou ik dan vijzen kunnen verliezen? Maar zo had mijn kleindochter van acht het niet bedoeld. "Hier vanboven in uwe kop voke, dié vijskes bedoel ik."
Ons Lien, de kleindochter in kwestie, had een gesprek afgeluisterd tussen een paar grote mensen. En waar klappen grote mensen over? Het weer, de politiek, wegomleidingen, de mannen van de vuilkar en de Diftar en over ..... de politie. Over dat laatste kan men uren aan een stuk lullen. Daar moet ge zelfs niet zat voor zijn.
"... Bij ons in 't dorp zit er ene tussen die ze alle vijf niet meer heeft. Bij het minste akkefietje schreeuwt en brult hij gelijk een Birmaanse legergeneraal." zei één van die grote mensen. "En klein mannekes die zonder licht rijden de stuipen op het lijf jagen en camions laten doorrijden" zei een andere grote mens. " 't Schijnt dat hij nog een hoop ambras heeft met zijn maten ook" wist weer een andere. "Plechtige communicantjes een proces aan hun vers gestreken pantalonneke smeren omdat het Vormsel te lang duurde, allé dat heb ik van horen zeggen." "Die kerel ligt overhoop met zijn eigenzelve." zei nog een andere. "'t Is toch spijtig, zo ne pronte manskerel". "Hij zou zijn eigen lief op den bon zwieren" zei de Jef.... "dat kan niet" zei de Charel "want hij heeft geen lief."
" 't Zit in zijne kop. Hij zal daarboven wel een paar vijzen verloren zijn ," sloten de grote mensen hun gesprek af. "Oei" dacht mijn kleindochter van acht en bezorgd als ze is voor haar opa's en vokes begon ze direkt aan het ergste te denken. Als iemand in zijne kop een paar vijskes kwijt is kan er van alle ergs gebeuren: dat had ze pas nog gehoord van die grote mensen. Dan werden het kiekens zonder kop.
.. Vandaar dat ze verschrikt bij me kwam. Ik kon ze direct gerust stellen: haar voke had geen vijskes verloren, er stonden er hooguit een paar een beetje los !!!
Voelt U dat ook opkomen beste lezertjes, lieve lezeresjes, beste medebloggers ? ...Dat gevoel van plaatsvervangende schaamte als U sommige reacties in de gastenboeken van de seniorenblogs leest. Soms waant men zich in het tweede klasje van het "fröbelonderwijs", het klasje waarin geleerd wordt om zelfstandig "pipi" te doen en de "tutter" af te zweren.
"Hallo" stond er in mijn gastenboek te lezen; "hallo, ik heb een klein clowntje in mijn hartje, klein en heel apart, heb je verdriet en moet je wenen, dan mag je het gerust eens lenen.....veel liefs en een dikke knuffel van onze twee kapoentjes 'xxx' en 'xxx' wat synoniem stond voor twee hondennamen." Kijk, daar moet ne mens nu zestig jaar voor geworden zijn. Zestig jaar en seniel om zulke onzin in een gastenboek te schrijven.
Of nog: "ik ben vanmorgen in mijn hof gegaan en zag er mooie bloemekes staan, liever groetjes van ons en van ons rakkertje 'xxx'.....met alweer een hondennaam en vanwege een volwassen manspersoon.
Ik kan zo eindeloos doorgaan: allemaal schrijvelarijen van schatten van mensen maar wat moet ik ermee? Kompassie krijgen zeker?
Kijk lieve mensen, ik moet geen groetjes van die kuthondjes, eigenlijk moet ik niets van die hondjes... Honden horen te zwijgen en in een hok te zitten. Wat moet ik met die dwaze commentaren in mijn gastenboek? Waarom schrijven jullie niet gewoon dat mijn "brabbes-blog" een kutblog is, of één groot gezeik, of dat het nog waardelozer is dan waardeloos? Misschien is het wel een goed blog, misschien het beste van alle 13.000 blogs ! 't Zal me allemaal een zorg wezen, maar bespaar me alstublieft dat zeemzoeterig geëmmer over "onze" schatjes Bengo en Laika en Jolly Jumper. Of verzin een andere beestennaam: Ik lees bijvoorbeeld graag de verhalen van (titi)Poes, de commentaren van (huis)Mus.......
In een onbewaakt moment heb ik wel eens heimwee naar de tijd van het "vuurpeloton" en zijn trawanten, de tijd van de Robbens , van de Milo en van de Kamiel...de tijd van den Dauwe.!!! De enige die er nu nog overschiet wil dan nog naar Compostella.
Vooruit nog eentje dan: "Dag lieve blogger, weekendgroetjes van ons beiden met een lief likske op je neusje en een dikke hondenpoot van ons poedeltje Jeffrey". Nu moet ik dringend op zoek naar een Motilium tegen de opkomende kakkerij.
D'r komt verdoemme geen volk meer in mijn staminee....
Laatst kwam een vriend van mij een plaatselijke cafébaas tegen. De kroegbaas in kwestie zat in een geweldig dip. Gebrek aan klanten in zijn etablissement. Een dooie bedoening. Zelfs met septemberkermis en met de grote bevrijdingsprijs Rik Van Steenbergen geen volk meer over de vloer. De lokale cafébaas overwoog om terug "frut" te gaan bakken.
Zo'n dertig jaar geleden telde Arendonk nog minstens een 70-tal kroegen en cafés waar men een pint of een jenever kon pakken. Eén café per 150 inwoners, 1 café per 75 venten... Croque-monsieurs en vegetarische schotels waren toen niet aan de orde van de dag; een gewone Helles of ne Campina...meer moest dat niet zijn. Eten moest ge thuis maar doen.
Dat alles is over en voorbij. Arendonk geraakt uitgestorven: geen disco's meer, geen dancings. Na negen uur geen friet met pikkels meer te krijgen; met enig geluk om half elf 's avonds nog een turkse kebab-tent met zuur schapenvlees en verderop nog twee nepalese nachtwinkels.
Omdat we alle kruideniers en aanverwante middenstanders een goed hart toedragen gingen we op zoek naar de malaise in de horeca-wereld. Een onthutsend rapport. De helft van de Arendonkse horecabedrijven wordt uitgebaat door hollanders uit de buurt van Zwolle, Staphorst en Klazienaveen. "Als een Bels een pint kan tappen moet een hollander dat ook kunnen" zo redeneren die kezen. Zodoende gieten ze grenadine in een Blonde Leffe, spuiten slagroom in verse erwtensoep en serveren een Westmalse tripel in een colaglas. Onder de toog hebben ze voor zichzelf een bak Heineken gereserveerd want dat vinden ze pas echte pils. 't Gevolg is dat een faillissement constant en dreigend boven de spoelbak hangt en dat stof en spinnenwebben de lege barkrukken bevolken.
Een ander deel van de Arendonkse staminées wordt bevolkt door geimporteerde poolse en tsjechische deernes bij wie de grootte van de "soutien" omgekeerd evenredig is aan het volume van hun borsten. Als ze al in het bezit van een bustenhouder zijn. Een fatsoenlijk getrouwde Arendonkse vent houdt zich, de banbliksems van zijn vrouw indachtig, ver weg van dit onzedig gewoel.
Als dan ook nog Mohammed Hela Bassie, de allochtone cafébaas van het clublokaal van Caroline Genez en Kop van den Eynde de boeken neerlegt is de rekening gauw gemaakt.
Net voor we terug naar het marktplein trokken om verslag uit te brengen vonden we nog een café waar wel wat te beleven viel: Achter en voor den toog een gezellige patron en zijn bazin die vrolijk en blij met hun klanten omgingen. We zijn er blijven zitten tot lang nadat alle andere kankeraars-kroegbazen hun tent hadden gesloten.
....."Ge moet tegen die collega van mij zeggen dat ne goeie cafébaas niet staat te lullen aan de tafeltjes en de mensen met rust moet laten als ze aan ne spaghetti bezig zijn, en een iets of wat pronte serveuse achter den toog wil ook wel eens helpen..." gaf de waard ons nog mee bij het naar buiten gaan...
Kent u ze nog? De wens-, juridische-, pleeg-, voogdij-, biologische,- en draagouder(s) van baby D.; het babietje dat ergens in februari 2005 geboren werd. ...Even resumeren: Zo'n drie jaren geleden was een zeker Bertje - een Limburger - het beu om telkens opnieuw zijn zorgvuldig opgespaard zaad aan zijn eigenste madam te besteden. Er kwam toch geen zak van terecht. Gepros in onvruchtbare bodem. Via de hulp van internet kwamen ze terecht bij een zekere Anneke, een Oost-vlaamse, die haar eierstokken en baarmoeder tegen betaling ter beschikking stelde om aan de kinderwens van het Limburgs koppel te voldoen. De bevruchting zou gebeuren per K.I. kunstmatige inseminatie.
In de moderne veehouderij bestaat de K.I. al jaren. Alleen moet de varkensboer daar betalen voor enkele porties gezond berenzaad om zijn zeugen drachtig te maken. Hij mag dan kiezen: ofwel het roze ras ofwel de zwartgevlekte Piétrain. Ook voor het zaad van een dikbilstier dient een koeienboer zwaar in de portemonnee te tasten. Zo echter niet bij de Limburger; die moest naast zijn kwakje sperma nog een paar duizend euro nikkelen om de draagmoeder te bevredigen. Commerce is commerce.
Na 9 voorspoedige maanden kwam baby D. uit de buik van draagmoeder Anneke gekropen. Die was ondertussen een Hollands koppel tegengekomen die ook wel een paar duizend euro veil had voor een nieuwe baby. Ook zij kampten al jaren met onvruchtbare rotsen waarop zaad werd verspild. De Limburgers werden met een kluitje in het riet gestuurd en baby D. verhuisde naar Wimmeke en Nathalieke ergens in de steppen van Gelderland...
Dat alles kon natuurlijk niet verborgen blijven: Het werd een procedureslag van jewelste. De Limburgers, die dus naast wensouders ook voor de helft biologische ouders zijn wensten voogdijouders te worden. De draagouder, de andere helft van het biologisch koppel was dan weer, samen met hare vent, de juridische ouders, terwijl de hollanders als koopouders al lang blij waren dat zij voor pleegouders mochten spelen. Ge ziet het: het loopt 't honderd.
Iedereen is dus overtuigd van zijn eigen groot gelijk en heeft daar smakken geld en schrokkerige advocaten voor over. Ze doen maar... Alleen vraag ik me dan af: Wat met die kleine? Als die rond zijn 6de levensjaar ergens in een zandbak, hetzij in Gelderland, god-behoede-het-joenk ergens in Limburg, zit te spelen en daar te weten komt dat hij gekocht en verkocht is voor een paar luizige euro's dan moeten er psychiaters aan te pas komen. Wat moet dat kind voelen als hij of zij hoort zeggen dat hij eigenlijk drie papa's en drie mama's heeft. En dat geld de grote drijfveer van zijn bestaan is, en eigenbelang ???
Ik zal het waarschijnlijk niet meer meemaken maar ik zie het zo voor me: Een soort pseudo-advocaat Vermassen die binnen 20 jaar voor de één of andere rechtbank staat te pleiten en zal zeggen: "Edelachtbare, ik pleit zeer verzachtende omstandigheden: vroeger heette de beklaagde baby D. en hij had een erg verschrikkelijk slechte jeugd... van hot naar haar, van Wimmeke naar Anneke, naar Geertruike, naar Bartje, naar Nathalieke, en dan opnieuw... 3 paar ouders die alleen aan zichzelf dachten en geen rekening hielden met hun babietje...egoisten, weet U Edelachtbare, U kent ze wel, die soort...."
Mijne vriend is het product van een oerdegelijk kempisch koppel. Koppige boeren die met blote handen op de weerbarstige kempische zandgrond "eten" lieten groeien voor hun groot nageslacht. Mensen die wisten wat werken was. Dat nageslacht was er gekomen omdat ze - tegen beter in - bleven geloven in de wijze woorden van de pastoor 's zondags op de preekstoel. "Kinnekes maken en blijven boeren" zei de pastoor week na week.
Mijne vriend was één van die kinnekes. Hij groeide op tot algemene tevredenheid van de nonnekes op school en was voorbestemd om het heel ver te schoppen. Er zat verstand in dat ventje zei de onderpastoor. Rond zijn achttiende kwam hij het "ware geloof" tegen. Tijdens een papierslag van de plaatselijke boerenjeugd vond hij een beduimeld exemplaar van "Das Kapital" van Marx. Hij werd op slag communist, leerde de "internationale" zingen, ging betogen tegen de kernkoppen, begon de bazen uit te schelden en leerde het complete citatenboek van Che guevara vanbuiten. Hij werd een ware strijder voor het werkvolk. Zijn hele leven lang...
Tussendoor plaatste hij - na uitvoerige excursies - zijn spaarcenten bij banken die met de dikste getrouwheidspremies zwierden, pluisde alle tabellen van de Bel-20 en de Nasdaq uit, sjachelde met aandelen en obligaties en werd een graaggeziene gast bij de Rabobank vlak over de grens. Hij werd een gerenomeerd lid van een plaatselijk clubje van link(s)e wereldverbeteraars die vanuit hun knusse salons het elite-socialisme naar ongekende hoogtes voerden.
In dat clubje leerde hij de echtgenote van een plaatselijke middenstander, actief in de pharmacie, kennen. Niettegenstaande de echtgenote in kwestie haar bedgenoot ver weg hield van alle aardse geneugtes en plezierkes, maakte zij mijn vriend attent op de nieuwe cassière die in de plaatselijke Fortisbank was komen werken. Die nieuwe cassière was voorzien van een prachtig voorfront en weer of geen weer, zij showde dat ten overvloede aan iedere klant aan haar loket. Of zij dit deed in opdracht van haar bankdirecteur of voor haar eigen genoegen vond mijn vriend bijkomstig. Mondjesmaat, om het plezier zo lang mogelijk te laten duren, bracht hij zijn uitstaand kapitaal over van al zijn financiële instellingen naar de bank van de kassierster met de "grote borsten". Intresten spelen geen rol meer, moreel verantwoorde investeringen tellen niet meer mee, devaluaties en waardeverminderingen neemt hij er met een kwinkslag bij; het enige wat nog telt is de diepte van haar decolleté.... Iedere keer mijn vriend de bank binnenstapt geeft de cassière in kwestie haar "push up behaatje" enkele duwtjes, kwestie van het plaatselijk Fortis-filiaal aan een niet-geplande omzetverhoging te helpen.
Mijn vriend is zich van geen kwaad bewust.... Hij laat zich voor de zoveelste keer in zijn leven naaien: Eerst door de rooien, nu door de blauwen.!!!
Op het zelfde moment waarop Flip De Winter en zijn cohorten van het "vlaamsch belang" in Brussel "een toek op hun mule" kregen van luikse gendarmes omdat ze betoogden tegen de invasie van Turken, Tadsjieken, Moldaviërs en ander zogenaamd "islamgespuis" werd er in Antwerpen een illegale asielzoeker opgepakt. Ge ziet het:als de Flip een dag van huis is, zitten er vreemdelingen in zijn achtertuintje.
Dit alles werd bekend gemaakt in een hoofditem in het Eén-uur-journaal op de VRT en het stond 's anderendaags in alle fatsoenlijke gazetten... Het was zelfs "Ongezien nieuws".
De vreemdeling zat verstopt in een spleet onder een spoorwegviaduct in Antwerpen en is zo'n 4 millimeter groot. Vanwaar het ding komt is niet erg duidelijk maar men veronderstelt uit de Walen, uit de steengroeven; een reden te meer om Flip De Winter te laten steigeren.
Het spinneke, want daar gaat het om, is nu voorwerp van grote opwinding onder allen die met beesten bezig zijn. Stel U voor: een nieuwe dierensoort ontdekt in Vlaanderen. Alle groene jongens, de gasten van Natuurpunt op kop, kregen met z'n allen een spontane erectie en kwijlden van de emoties. De spin kreeg meteen de erg toepasselijke naam van "kierkogelspin"(spleetkogelspin klinkt zo vulgair) en is als zodanig familie van de huiskogelspin, de donkere kogelspin, de graskogelspin, de platte en grauwe kogelspin en nog 825 andere soorten kogelspinnen. De ontdekkers en hun vriendjes zijn dus in alle staten want net op het ogenblik dat wereldwijd de oerang oetangs, de mammoets, witte tijgers, de grijze en vale kogelspinnen met uitsterven bedreigd zijn, vinden vier leukerds uit Antwerpen de "kierkogelspin".
Om zeker te zijn dat het om een nieuwe spinnensoort gaat hebben de 4 Antwerpse spinnenzoekers meer dan 1.000 spinnen moeten vangen, open snijden en aandachtig en met precisie de inwendige geslachtsdelen uit elkaar moeten prutsen.
Dan probeert een fatsoenlijk mens een beetje voorzichtig om te gaan met flora en fauna en dan fileren die gasten meer dan 1.000 spinnetjes !!! Ik vraag me af wat Michelleke Van den Bossche met zijn Gaiaclubke vindt van deze bloederige bedoening.... of zou het lospeuteren van een spinnetjesclitoris minder erg zijn dan het in plakjes snijden van een kreupele Golden retriever bij Janssen Pharmaceutica ?
Spinnetjes hebben ook hun gevoelens hoor !!!
Nu moet ik dringend op huisbezoek... ik ga de plaatselijke Rottweilerclub condoleren,... die zitten namelijk met een sterfgeval. Weeral weer eentje minder!!!.
.jpg)
