Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
17-09-2007
de nieuwe bank
Mijn vriend is van bank veranderd...
Mijne vriend is het product van een oerdegelijk kempisch koppel. Koppige boeren die met blote handen op de weerbarstige kempische zandgrond "eten" lieten groeien voor hun groot nageslacht. Mensen die wisten wat werken was. Dat nageslacht was er gekomen omdat ze - tegen beter in - bleven geloven in de wijze woorden van de pastoor 's zondags op de preekstoel. "Kinnekes maken en blijven boeren" zei de pastoor week na week.
Mijne vriend was één van die kinnekes. Hij groeide op tot algemene tevredenheid van de nonnekes op school en was voorbestemd om het heel ver te schoppen. Er zat verstand in dat ventje zei de onderpastoor.
Rond zijn achttiende kwam hij het "ware geloof" tegen. Tijdens een papierslag van de plaatselijke boerenjeugd vond hij een beduimeld exemplaar van "Das Kapital" van Marx. Hij werd op slag communist, leerde de "internationale" zingen, ging betogen tegen de kernkoppen, begon de bazen uit te schelden en leerde het complete citatenboek van Che guevara vanbuiten. Hij werd een ware strijder voor het werkvolk. Zijn hele leven lang...
Tussendoor plaatste hij - na uitvoerige excursies - zijn spaarcenten bij banken die met de dikste getrouwheidspremies zwierden, pluisde alle tabellen van de Bel-20 en de Nasdaq uit, sjachelde met aandelen en obligaties en werd een graaggeziene gast bij de Rabobank vlak over de grens. Hij werd een gerenomeerd lid van een plaatselijk clubje van link(s)e wereldverbeteraars die vanuit hun knusse salons het elite-socialisme naar ongekende hoogtes voerden.
In dat clubje leerde hij de echtgenote van een plaatselijke middenstander, actief in de pharmacie, kennen. Niettegenstaande de echtgenote in kwestie haar bedgenoot ver weg hield van alle aardse geneugtes en plezierkes, maakte zij mijn vriend attent op de nieuwe cassière die in de plaatselijke Fortisbank was komen werken. Die nieuwe cassière was voorzien van een prachtig voorfront en weer of geen weer, zij showde dat ten overvloede aan iedere klant aan haar loket. Of zij dit deed in opdracht van haar bankdirecteur of voor haar eigen genoegen vond mijn vriend bijkomstig. Mondjesmaat, om het plezier zo lang mogelijk te laten duren, bracht hij zijn uitstaand kapitaal over van al zijn financiële instellingen naar de bank van de kassierster met de "grote borsten".
Intresten spelen geen rol meer, moreel verantwoorde investeringen tellen niet meer mee, devaluaties en waardeverminderingen neemt hij er met een kwinkslag bij; het enige wat nog telt is de diepte van haar decolleté.... Iedere keer mijn vriend de bank binnenstapt geeft de cassière in kwestie haar "push up behaatje" enkele duwtjes, kwestie van het plaatselijk Fortis-filiaal aan een niet-geplande omzetverhoging te helpen.
Mijn vriend is zich van geen kwaad bewust.... Hij laat zich voor de zoveelste keer in zijn leven naaien: Eerst door de rooien, nu door de blauwen.!!!
Reacties op bericht (3)
20-09-2007
schiek geschreven
voila mijn 'gazetteke,weer gelezen vandaag.
20-09-2007, 13:04 geschreven door mulderke
Super
Wat een prachtig geschreven artikel, heb genoten van begin tot het eind, wéér een man die zich in laat pakken door het "zwakke" geslacht. ;-))
Liefs, en een prettige donderdag, Katrien
20-09-2007, 01:43 geschreven door katrien
18-09-2007
Geestig...
voor de zoveelste keer van je tekst echt deugd gehad, meer dan binnenpretjes voorwaar. "Laat de boer maar dorschen" zijn mijn grootmoeder, de zakken van de familie Lippens staan steeds open.