Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
01-04-2006
de poes
de verzopen kater. Vrienden van mij hebben naast een schone kroost met drie kindjes ook een poes. Toen zij trouwden zwoeren ze dure eden dat er nooit beesten in of aan het huis zouden komen. Met het komen van de kindjes zijn ook de beesten gekomen: kanarievogels, parkietjes, goudvissen, gerbils in huis, wandelende takken, twee onopgehokte kippen van de buren en een poes. De poes is een gecastreerde bruine kater met witte vlekken op zijn lijf. Mijn vrienden zijn niet wild van de poes: hij schijt de twintig vierkante meters grote gazon vol, zit achter de kanarievogels te jagen en glipt regelmatig door de voordeur naar binnen. De vrouw des huizes vindt de kater dan enkele uren later terug in het kinderbedje naast de baby. Ze zijn hem liever kwijt dan rijk.
Tot vorige week dus: Toen de vrouw des huizes thuiskwam zag ze hem liggen: languit en platgereden op het fietspad. 't Bloed uit zijn bakkeske, de rug gebroken en de oogskes nog open. Er moest dringend een oplossing gevonden worden voor de kindjes uit school kwamen en mijn vriend werd, tussen twee huilbuien in, opgedragen een kartonnen doos van het werk mee te brengen en de dooi poes te begraven in de tuin.
Mijne vriend heeft echter geen schup en de tuin leent zich niet tot dierenbegraafplaats dus moest er iets anders op gevonden worden. Hij zou de doos met inhoud ergens dumpen langs de een of andere boskant of in een gracht. Telkens hij dat snode plan ten uitvoer wou brengen passeerde er wel iemand die hem kende of waarvan hij dacht dat zij hem kenden. Dan deed hij maar alsof hij dringend moest plassen. Na meer dan anderhalf uur rondrijden heeft mijn vriend ten einde raad - het is niet netjes, ik weet het - de dooie kater in het kanaal laten schuiven. Langzaam zag hij hem de vaart afglijden richting Turnhout - nog een geluk bij een ongeluk -.
...Toen mijn vriend zuchtend terug het binnenkoertje van zijn huis opstapte zat hun bruin-wit gevlekte kater op de vensterbank. Hij was bezig aan een extra bakje heerlijke "kittekat". Die had hij van de vrouw des huizes van puur contentement en opluchting gekregen.
Moest er iemand een bruine gecastreerde kater missen; er drijft er momenteel eentje in een kartonnen doos ter hoogte van het Deurganckdok.
Onze kroonprins: een heer van stand. Om nog een terug te komen op onze prins flip....We kunnen daar tussendoor wel eens meewarig mee lachen maar dat is gene simpele hé. Kijk maar eens wat hij in zijn leven al verzameld en gepresteerd heeft.
Koninklijke Militaire School (1978-1981) Trinity College, Oxford University - UK (1985) 118e Promotie Alle Wapens, paracommando- en vliegerbrevetten Master of Arts in Political Sciences (Graduate School - Stanford University - USA)
Generaal-majoor (divisieadmiraal)
Sinds 1993 : erevoorzitter van het Agentschap voor Buitenlandse Handel 1993-1997 : voorzitter van de Nationale Raad voor duurzame ontwikkeling
Sinds 21 juni 1994 : senator van rechtswege.
Sinds 1997 : erevoorzitter van de Federale Raad voor duurzame ontwikkeling Sinds 1998 : oprichting van het Prins Filipfonds, binnen de Koning Boudewijnstichting Sinds 2001 : erevoorzitter van de Belgische Investeringsmaatschappij voor ontwikkelingslanden (BIO) Sinds 2002 : doctor honoris causa (KULeuven): zie foto Sinds 2004 : erevoorzitter van het European Chapter, Club of Rome Sinds 2004 : erevoorzitter van de Intern. Polar Foundation
Grootlint in de Leopoldsorde (april 1990) Grootkruis in de Christusorde (2005, Portugal) Grootkruis in de orde van de Eer (2005, Griekenland) Grootkruis in de orde van Verdienste van de Poolse Republiek (2004, Polen) Grootkruis in de orde van de Witte Roos (2004, Finland) Grootkruis in de koninklijke Sint Olaforde (2003, Noorwegen) Ridder in de orde van de Olifant (2002, Denemarken) Grootkruis in de koninklijke Serafijnenorde (2001, Zweden) Grootkruis in de orde van Isabella de Katholieke (2000, Spanje) Ridder van de Gouden Leeuw van Nassau (1999, Luxemburg) Grootkruis van Eer en Devotie in de orde van Malta (1998, Malta) Grootkruis in de orde van Verdienste van de Bondsrep. Duitsland (1998, Duitsland) Grootlint in de militaire orde van Aviz (1997, Portugal) Grootkruis in de orde van de Condor van de Andes (1996, Bolivië) Grootkruis ridder in de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem (1995) Grootlint in de Opperste Chrysanthemumorde (1994, Japan) Grootkruis in de orde van de Bevrijder San Martin (1994, Argentinië) Grootkruis in de orde van Oranje-Nassau (1993, Nederland)
Hebt gij al een grootkruis??? Nee? En ook erevoorzitter van de plaatselijke biljaarklup zeker? Awel dan moet ge niet lachen.
Zeg het nu zelf.... De laatste weken is er weer een hoop heisa rond onze lieve knuffelbeer Prins Filip. Op een handelsmissie in Zuid-Afrika heeft hij volgens sommigen weer eens de stijve hark uitgehangen en meer nieuw klanten weggejaagd dan er bij gewonnen.Dus de handelsmissie was totaal naar de knoppen. We waren er niet bij, dus we kunnen er niet over meepraten.
Maar 't is altijd wat met die prinsen; kunnen die 's morgens niet gewoon hun boekentaske pakken, een brooddoos er in en gaan werken voor de kost. Alhoewel, als ge die fotokes hieronder ziet: Zoudt ge daar met een gerust hart een tweedehandsauto van durven kopen???
.....het heertje op de rommelmarkt van Soweto. !!!!
...en die lummel achter prinses Matil, in wat zou die sjacheren??
Moesten er lezers en bezoekers zijn waarvan de 3 fotos van hierboven niet doorkomen op hun peecee; laat me dit even weten (via gastenboek-email) ....Dank bij voorbaat.
Paniek bij "Jef Koffie's trots." Ons Lien, een van de takjes aan de stam van "Jef Koffie's trots" zit in de periode van het melktandjes verliezen. Precies op tijd, op haar zevende verjaardag en op het moment dat ze haar eerste communiekleedje moet gaan passen. 't Staat altijd leuk op de fotos: een lachend snuitje met twee rijen ontbrekende tandjes. Tot wanhoop van mamas en omas. Ons Lien tilt er niet te zwaar aan: Zij heeft het klaar gekregen dat haar dooppeter, toen het eerste melktandje sneuvelde, voor haar een klein Didldoosje heeft gekocht met daarin acht aparte vakjes. Eén vakje voor elk tandje. Ze is nu aan nummerke zes en het staat in de bovenste rij. Al een paar dagen wiebelt het tandje heen en weer, haar mama heeft al een lichte poging ondernomen om het proces een beetje te versnellen en haar oudere broer wil overgaan tot drastische middelen: een touwtje aan het tandje en aan het keukendeurtje en dan hard dichtslaan. Alles zonder succes want de natuur heeft zijn tijd nodig. Afgelopen zondag namiddag was ons Lien op bezoek bij opa en oma. Opa lag gelukzalig naar de "Brabantse Pijl" te kijken toen er van boven een ijzige schreeuw kwam: Ons Lien had tijdens het tanden poetsen zo hard gewreven dat het zesde tandje gesneuveld was en met het spoelwater in de lavabo was verdwenen. Haar collectie in het Didldoosje zou nooit meer kompleet worden. Het kinderverdriet stopte pas toen oma op het idee kwam om de wasbak te slopen. Opa werd met zachte dwang verplicht om de aankomst van de "Brabantse Pijl" te volgen op een krakkemikkig radiootje en ondertussen met schroevendraaier en engelse sleutel op zoek te gaan naar het weggespoelde kindertandje. Hij heeft het toch wel gevonden zeker. In de ronding van de syffon lag het te blinken. Ons Lien heeft haar zesde melktandje vakkundig en met heel veel liefde in een propke watte gerold en naast de vijf anderen gelegd. Opa zag nog net hoe Oscar Freire een bos bloemen kreeg en drie kussen van een schoon madam. 't Kon hem eigenlijk ook niet schelen wie de winnaar was; zijn klein Lien had zojuist zijne zondagmiddag gered en ook van oma's beloning voor de zondagavond bij het slapengaan was hij practisch zeker.!!!.
De turkse riviera... Niettegenstaande sommige van mijn vrienden een linkse heilsstaat genegen zijn en bij alles wat enigszins rechts georienteerd is spontaan beginnen braken, gaan deze vrienden van mij met regelmatige tussenpozen naar de Turkse Riviera's.Nu staat Turkije niet direkt bekend als het meest progressieve en tolerantste land op het westelijk halfrond. Maar daar malen mijn vrienden niet om: de principes moeten in dit geval wijken voor de portemonnee. Een euvel dat meer schijnt voor te komen in progressieve kringen. Maanden van te voren speuren zij in gazetten, reclamefolders en bij reisagentschappen naar de ideale - lees goedkoopste - vacantieformule naar Antalya, Bodrun en andere lieftallige plaatsen waar de zon schijnt en er danseresjes aan palen hangen. Eén van mijn vrienden, de leider, is bekend met "Turkey" en de rest volgt hem in zijn aanbevelingen. Het feit dat ze alle vier een redelijk comfortabel en enigszins gelukkig huwelijksleven consumeren is geen beletsel om hun vrouwen thuis te laten. Zij vertrekken onder het mom van een culturele doe-vacantie met bezoeken aan moskees, colleges en gekartelde minaretten. Niettegenstaande bijna veertig jaar huwelijk geloven hun vrouwen die smoesjes. Van zodra de grote dag daar is, pakken zij hun VTM-gestickerde valiezen, stappen in een gecharterde volumewagen en vertrekken met de goedkoopste vlucht vanuit Eindhoven of Charleroi naar hun plaats van bestemming. Eens aangekomen in Antalya laten zij zich als volleerde pacha's naar hun hotel voeren, zwieren hun koffers op een smoezelige vierpersoonskamer en duikelen vervolgens de eerste de beste bar binnen waarvan zij vermoeden dat er inheemse karakterdanseressen op hen liggen te wachten. In plaats van hun meegebrachte turkse lires aan een kebab te besteden frommelen zij de briefjes van duizend tussen de slipjes van de dansende dames. Dat duurt zo'n dag of tien. Tussendoor gsm-men zij eventjes met het thuisfront en op de laatste dag vertrekken zij moe en voldaan terug naar moeder de vrouw.
Dat deze laatste, bij het sorteren van vaders ondergoed, niet in de gaten heeft dat ze vier vuil onderbroeken van hare vent mist, getuigt van het misbruik van vertrouwen waar mijn vier vrienden zich schuldig aan maken.
U begrijpt dat de escapades van mijn vrienden niet op deze ene bladzijde kunnen samengevat worden. Het vervolg mag u ongetwijfeld één dezer dagen op dit blog verwachten.
Arendonk bezet :1830 - 1839. Niettegenstaande België met de hulp van "de stomme van Portici" in 1830 de Hollanders buiten flikkerde bleef de hollandse koning Willem I aanspraak maken op het Belgisch grondgebied. Het bleef duren tot 1839 toen hij eindelijk het nutteloze er van inzag en zijn pogingen om het noordelijke deel van België te annexeren opgaf. Tot die tijd hadden de gemeentes aan de grens met Holland last van ingekwartierde troepen, regelmatige strooptochten over de landsgrenzen heen en ander militair gespuis dat ons vrouwvolk ambeteerde en ons bier opzoop.
In het "hedendaags archief van Arendonk" dat zich te Antwerpen bevindt zijn er twee boeken, "Register van processen verbaal, wegens ongevallen, diefstallen en dergelijke, 1819 - 1888". Deze boeken vertellen ons veel over de geschiedenis van ons dorp en de mensen die er woonden. Over de periode van 1830 - 1839 zijn er enkele mooie processen die handelen over de ingekwartierde soldaten die we U niet willen onthouden: Leest U mee:
"...3 mei 1833: Elisabeth Jacobs, spinster en 72 jaar oud is aangerand. De dag voordien was zij aan het werk in de Lookersche Dammen ofwel de torfputten genaamd. Rond 4 uur in de namiddag stond plotseling een naakte man voor haar. Deze staend poogde zig met haer vleeschelijk te vervoegen . Elisabeth weigerde en zei: gaat weg schandael . De man werpt de vrouw op de grond en gaat boven op haar liggen. Hij tracht haar kleed op te lichten, zeggende: gij moet er toch aan, zo niet zal ik u verder kwaad toebrengen. Tijdens het gevecht is Elisabeth in haar gezicht gekwetst. Dan ziet zij hulp opdagen in de persoon van Waltherus Vosters, smid.
Vostershad van ver het gebeurde gezien, kwam toegelopen en had de man zeer boos toegesproken. Deze liet direct de vrouw los en gaf toe dat hij verkeerd gehandeld had. Toen hij zich aankleedde zagen ze dat het een militaire korporaal was.
De commandant werd op de hoogte gebracht en ontdekt dat de dader korporaal SnickLeopold was. Deze had toegegeven dat hij die dag in de Lokerse Dammen gaan zwemmen was en dat hij daar een vrouw geslagen had. De korporaal wordt geconfronteerd met de vrouw en haar redder die hem herkennen. Hij wordt onder arrest van de militaire overheid geplaatst...."
Kijk, zo schrijven de polissen de dag van vandaag geen processen meer!!!!! "hij poogde zig staend met haar vleeselijck te vervoegen" mooi toch.
(met dank aan T.Van Eemeren van HK. "Als ice can")
Hierboven J.Rekel's vriend die poogde "Elisabeth" vast te houden.