Kroniek van een toffe familie en een toffe gemeente.
20-09-2007
baby D.
Bart en Geertrui en Ann en Wim en Nathalie....
Kent u ze nog? De wens-, juridische-, pleeg-, voogdij-, biologische,- en draagouder(s) van baby D.; het babietje dat ergens in februari 2005 geboren werd. ...Even resumeren: Zo'n drie jaren geleden was een zeker Bertje - een Limburger - het beu om telkens opnieuw zijn zorgvuldig opgespaard zaad aan zijn eigenste madam te besteden. Er kwam toch geen zak van terecht. Gepros in onvruchtbare bodem. Via de hulp van internet kwamen ze terecht bij een zekere Anneke, een Oost-vlaamse, die haar eierstokken en baarmoeder tegen betaling ter beschikking stelde om aan de kinderwens van het Limburgs koppel te voldoen. De bevruchting zou gebeuren per K.I. kunstmatige inseminatie.
In de moderne veehouderij bestaat de K.I. al jaren. Alleen moet de varkensboer daar betalen voor enkele porties gezond berenzaad om zijn zeugen drachtig te maken. Hij mag dan kiezen: ofwel het roze ras ofwel de zwartgevlekte Piétrain. Ook voor het zaad van een dikbilstier dient een koeienboer zwaar in de portemonnee te tasten. Zo echter niet bij de Limburger; die moest naast zijn kwakje sperma nog een paar duizend euro nikkelen om de draagmoeder te bevredigen. Commerce is commerce.
Na 9 voorspoedige maanden kwam baby D. uit de buik van draagmoeder Anneke gekropen. Die was ondertussen een Hollands koppel tegengekomen die ook wel een paar duizend euro veil had voor een nieuwe baby. Ook zij kampten al jaren met onvruchtbare rotsen waarop zaad werd verspild. De Limburgers werden met een kluitje in het riet gestuurd en baby D. verhuisde naar Wimmeke en Nathalieke ergens in de steppen van Gelderland...
Dat alles kon natuurlijk niet verborgen blijven: Het werd een procedureslag van jewelste. De Limburgers, die dus naast wensouders ook voor de helft biologische ouders zijn wensten voogdijouders te worden. De draagouder, de andere helft van het biologisch koppel was dan weer, samen met hare vent, de juridische ouders, terwijl de hollanders als koopouders al lang blij waren dat zij voor pleegouders mochten spelen. Ge ziet het: het loopt 't honderd.
Iedereen is dus overtuigd van zijn eigen groot gelijk en heeft daar smakken geld en schrokkerige advocaten voor over. Ze doen maar... Alleen vraag ik me dan af: Wat met die kleine? Als die rond zijn 6de levensjaar ergens in een zandbak, hetzij in Gelderland, god-behoede-het-joenk ergens in Limburg, zit te spelen en daar te weten komt dat hij gekocht en verkocht is voor een paar luizige euro's dan moeten er psychiaters aan te pas komen. Wat moet dat kind voelen als hij of zij hoort zeggen dat hij eigenlijk drie papa's en drie mama's heeft. En dat geld de grote drijfveer van zijn bestaan is, en eigenbelang ???
Ik zal het waarschijnlijk niet meer meemaken maar ik zie het zo voor me: Een soort pseudo-advocaat Vermassen die binnen 20 jaar voor de één of andere rechtbank staat te pleiten en zal zeggen: "Edelachtbare, ik pleit zeer verzachtende omstandigheden: vroeger heette de beklaagde baby D. en hij had een erg verschrikkelijk slechte jeugd... van hot naar haar, van Wimmeke naar Anneke, naar Geertruike, naar Bartje, naar Nathalieke, en dan opnieuw... 3 paar ouders die alleen aan zichzelf dachten en geen rekening hielden met hun babietje...egoisten, weet U Edelachtbare, U kent ze wel, die soort...."
Mijne vriend is het product van een oerdegelijk kempisch koppel. Koppige boeren die met blote handen op de weerbarstige kempische zandgrond "eten" lieten groeien voor hun groot nageslacht. Mensen die wisten wat werken was. Dat nageslacht was er gekomen omdat ze - tegen beter in - bleven geloven in de wijze woorden van de pastoor 's zondags op de preekstoel. "Kinnekes maken en blijven boeren" zei de pastoor week na week.
Mijne vriend was één van die kinnekes. Hij groeide op tot algemene tevredenheid van de nonnekes op school en was voorbestemd om het heel ver te schoppen. Er zat verstand in dat ventje zei de onderpastoor. Rond zijn achttiende kwam hij het "ware geloof" tegen. Tijdens een papierslag van de plaatselijke boerenjeugd vond hij een beduimeld exemplaar van "Das Kapital" van Marx. Hij werd op slag communist, leerde de "internationale" zingen, ging betogen tegen de kernkoppen, begon de bazen uit te schelden en leerde het complete citatenboek van Che guevara vanbuiten. Hij werd een ware strijder voor het werkvolk. Zijn hele leven lang...
Tussendoor plaatste hij - na uitvoerige excursies - zijn spaarcenten bij banken die met de dikste getrouwheidspremies zwierden, pluisde alle tabellen van de Bel-20 en de Nasdaq uit, sjachelde met aandelen en obligaties en werd een graaggeziene gast bij de Rabobank vlak over de grens. Hij werd een gerenomeerd lid van een plaatselijk clubje van link(s)e wereldverbeteraars die vanuit hun knusse salons het elite-socialisme naar ongekende hoogtes voerden.
In dat clubje leerde hij de echtgenote van een plaatselijke middenstander, actief in de pharmacie, kennen. Niettegenstaande de echtgenote in kwestie haar bedgenoot ver weg hield van alle aardse geneugtes en plezierkes, maakte zij mijn vriend attent op de nieuwe cassière die in de plaatselijke Fortisbank was komen werken. Die nieuwe cassière was voorzien van een prachtig voorfront en weer of geen weer, zij showde dat ten overvloede aan iedere klant aan haar loket. Of zij dit deed in opdracht van haar bankdirecteur of voor haar eigen genoegen vond mijn vriend bijkomstig. Mondjesmaat, om het plezier zo lang mogelijk te laten duren, bracht hij zijn uitstaand kapitaal over van al zijn financiële instellingen naar de bank van de kassierster met de "grote borsten". Intresten spelen geen rol meer, moreel verantwoorde investeringen tellen niet meer mee, devaluaties en waardeverminderingen neemt hij er met een kwinkslag bij; het enige wat nog telt is de diepte van haar decolleté.... Iedere keer mijn vriend de bank binnenstapt geeft de cassière in kwestie haar "push up behaatje" enkele duwtjes, kwestie van het plaatselijk Fortis-filiaal aan een niet-geplande omzetverhoging te helpen.
Mijn vriend is zich van geen kwaad bewust.... Hij laat zich voor de zoveelste keer in zijn leven naaien: Eerst door de rooien, nu door de blauwen.!!!
Op het zelfde moment waarop Flip De Winter en zijn cohorten van het "vlaamsch belang" in Brussel "een toek op hun mule" kregen van luikse gendarmes omdat ze betoogden tegen de invasie van Turken, Tadsjieken, Moldaviërs en ander zogenaamd "islamgespuis" werd er in Antwerpen een illegale asielzoeker opgepakt. Ge ziet het:als de Flip een dag van huis is, zitten er vreemdelingen in zijn achtertuintje.
Dit alles werd bekend gemaakt in een hoofditem in het Eén-uur-journaal op de VRT en het stond 's anderendaags in alle fatsoenlijke gazetten... Het was zelfs "Ongezien nieuws".
De vreemdeling zat verstopt in een spleet onder een spoorwegviaduct in Antwerpen en is zo'n 4 millimeter groot. Vanwaar het ding komt is niet erg duidelijk maar men veronderstelt uit de Walen, uit de steengroeven; een reden te meer om Flip De Winter te laten steigeren.
Het spinneke, want daar gaat het om, is nu voorwerp van grote opwinding onder allen die met beesten bezig zijn. Stel U voor: een nieuwe dierensoort ontdekt in Vlaanderen. Alle groene jongens, de gasten van Natuurpunt op kop, kregen met z'n allen een spontane erectie en kwijlden van de emoties. De spin kreeg meteen de erg toepasselijke naam van "kierkogelspin"(spleetkogelspin klinkt zo vulgair) en is als zodanig familie van de huiskogelspin, de donkere kogelspin, de graskogelspin, de platte en grauwe kogelspin en nog 825 andere soorten kogelspinnen. De ontdekkers en hun vriendjes zijn dus in alle staten want net op het ogenblik dat wereldwijd de oerang oetangs, de mammoets, witte tijgers, de grijze en vale kogelspinnen met uitsterven bedreigd zijn, vinden vier leukerds uit Antwerpen de "kierkogelspin".
Om zeker te zijn dat het om een nieuwe spinnensoort gaat hebben de 4 Antwerpse spinnenzoekers meer dan 1.000 spinnen moeten vangen, open snijden en aandachtig en met precisie de inwendige geslachtsdelen uit elkaar moeten prutsen.
Dan probeert een fatsoenlijk mens een beetje voorzichtig om te gaan met flora en fauna en dan fileren die gasten meer dan 1.000 spinnetjes !!! Ik vraag me af wat Michelleke Van den Bossche met zijn Gaiaclubke vindt van deze bloederige bedoening.... of zou het lospeuteren van een spinnetjesclitoris minder erg zijn dan het in plakjes snijden van een kreupele Golden retriever bij Janssen Pharmaceutica ?
Spinnetjes hebben ook hun gevoelens hoor !!!
Nu moet ik dringend op huisbezoek... ik ga de plaatselijke Rottweilerclub condoleren,... die zitten namelijk met een sterfgeval. Weeral weer eentje minder!!!.
Een stuk of wat Arendonkse middenstanders zijn met een klupke begonnen. Ze noemen zich "werkgroep Halverwege". Waar de naam op slaat hebben we het raden naar. Halverwege hun tweede of derde miljoen? Halverwege de aanschaf van hun tweede appartement? Of halverwege de miserie die ze denken aangedaan te worden door de aan de gang zijnde wegenwerken? In hun miserie worden ze ondersteund door de plaatselijke "Unizo-club" die altijd op nieuwe of afvallige zieltjes van zelfstandige kruideniers zit te loeren.
Eerst dit: we gunnen iedereen zijn kostwinning, dus ook de plaatselijke middenstand. .............
Waar het echter om draait is het volgende: Na vijftien jaar van onveilig verkeer, wateroverlast, stinkende open riolen is een buurt van Arendonk aan een grondige renovatie toe met fietspaden, riolering en verfraaiingswerken. Deze werken zullen een achttal maanden duren en om alles veilig en vlot te laten verlopen wordt de baan - een verbindingsweg in Arendonk tussen België en Nederland - compleet afgesloten. Dat wil zeggen onder de werkuren. Voor en na het labeur en tijdens het weekend kan iedereen passeren. Dat alles omwille van de veiligheid van het plaatselijk verkeer, de bewoners en arbeiders. En dat alles zint de middenstand niet.
Op de betreffende route liggen een vijftal handelszaken waaronder een hollands frietkot, een italiaanse pizzabakker en een baancafé. Alledrie etablissementen die het moeten hebben van de weekenden en de laatavonduurtjes. Als ze goesting hebben.
De overige clubleden van "Halverwege" en den "Unizo" liggen kilometers verwijderd van het epicentrum van de ontstane rotzooi maar ze vrezen wel een debacle omdat de hollandse klanten gaan wegblijven. Met de mond belijden ze wel de veiligheid van de getroffen mensheid maar als ze aan hun portemonnee beginnen denken en aan de misgelopen euros dan krijgen ze pijnscheuten in hun broekzak en aan hun kruideniershart. Dan gaan ze ineens oplossingen bedenken en de beslissingen van een competente technische dienst/ gemeentebestuur en de 50-jarige ervaring van de aannemer in twijfel trekken. Ze voelen zich in hun kruis gepakt en een klootje afgetrokken.
Ze gaan de hollandse klanten missen. Ik snap 't, maar heeft de plaatselijke leverancier van benzine en mazout of die van toebak en sigarettenblaaikes al eens bedacht dat hun commerce draait bij de gratie van een schrokkerige hollandse regering? Als Balkenende en consoorten morgen de taksen en accijnzen op benzine en tabak met 10 percent verlaagd komt er geen ene hollander nog over de grens gefietst; dan tanken ze thuis en gaan ze hun pruimtabak in hun eigen dorp halen. 't Zijn geen stommerikken hoor, die Kezen! Klanten moet ge verdienen en voor een vriendelijke cafébaas rijd ik desnoods 50 kilometer om.
Vijftien jaar al vraagt een buurt met zo'n 500 inwoners beleefd en geduldig om een veilig fietspad voor iedereen. Dat krijgen ze nu. Dat daar enige overlast bij ontstaat is overduidelijk. Dat zouden ook die gasten van Unizo en de eigenaars van die ander klein multinationals moeten snappen.
De dikte van de portemonnee overstijgt soms de solidariteit met de gewone burger; dat getuigt van weinig burgerzin en ruikt in hoge mate naar eigenbelang....
Ik kan de clubleden van "de werkgroep Halverwege" en het bestuur van Unizo wel uit een natte droom halen. In tegenstelling met wat jullie suggereren in een brief aan de gemeente, staat de overgrote meerderheid van de betrokken buurt wel achter de beslissing van het gemeentebestuur om uit veiligheidsoverwegingen de straat af te sluiten. ...'t Is maar dat jullie het weten.
Plaatselijk verkeer is toegelaten; ge zijt dus welkom bij ons. Ge krijgt zelfs een kom koffie. Brengen jullie dan de Flair en de Playboy mee en een zak friet met pikkels? Smoren en op de lotto spelen doe ik al jaren niet meer.... Ne mens met principes hé.
... Nu ga ik eerst een gazet halen, en een brood en in de rapte nog eens tanken. Ik ga het nu doen want straks moet ik een omweg maken tot ergens "Halverwege". Misschien blijf ik daar wel plakken ???
't Is over. De twee maanden vacantie zitten er op. 't Nageslacht van "Jef Koffie " kan terug aan de arbeid: De oudste van de zes naar het laatste jaar lager onderwijs, de jongste van de hoop naar het eerste kleuterklasje. 't Zal stil worden bij opa en oma: niemand meer om op te passen als pa en ma moeten gaan werken, gedaan met kampen bouwen, de muren vol kladderen, cremeglace gaan eten bij "de Vierschaar" en schatten gaan zoeken.
De jongste van de hoop - juist drie jaar - vertrekt dus op expeditie naar het eerste kleuterklasje. Aan het enthousiasme en de manier waarop ze oefent om haar boekentasje in te pakken gaat ze ineens het volledig kleutergedoe overslagen en zal ze meer dan waarschijnlijk starten in het eerste leerjaar. Allé, die ambitie heeft ze tenminste nu nog. Maandagmorgen liggen die ambities waarschijnlijk anders als mama haar aan de schoolpoort afzet en ze haar collega-kleuters op een hoopje ziet staan schreeuwen en traantjes vegen.
(alles toch rap eventjes uittesten in 't klasje....)
Om de vacantie goed af te sluiten is de opa met de drie jongens op schattenjacht getrokken. De opengebroken baan met aan weerszijden diepgetrokken sleuven is een ideaal jachtterrein. D'er moest nog een hoop oud legermateriaal van de tweede wereldoorlog in de grond zitten. Gelijk als ze vertellen en van horen zeggen. De opbrengst was navenant: ontplofte kogelhulzen, een wieldop van een duitse halftrack en verder veel verroeste cola- en jupilerblikjes.
(voortwerken mannen, ge bent bijna "halverwege".)
Toen de chauffeur van de graafmachine vertelde dat hij ooit een dooie duitse soldaat - met kostuum en al - had opgegraven werd de ambitie om ooit archeoloog te worden opgegeven. We zijn toen maar gaan vissen: op een halfuurtje hadden we er dertig; allemaal een hand groot. We hebben ze wel gevangen met een schepnet..... de vislijnen zaten namelijk al na vijf minuten verstrengeld in een onontwarbare knoop.
't Zit er dus op. Binnen veertien dagen de eerste oudercontactdagen, grootoudersdag, herfstvacantie, de eerste toetsen en met Kerstmis het eerste rapport. Dan komen de krokussen, Pasen en de schoolreizen. ....Verdomme, ik moet me spoeden om die vislijntjes uit de knoop te krijgen; binnenkort is 't grote vacantie.
Mijn vriendin en hare vent zijn in diepe rouw. "De Joep" is dood. "De Joep" is een kruising tussen een pekineesje - een deurwaardershondje - en een halfwassen stratier, die op zijn beurt weer een kruising was tussen een kreupele labrador en een engelse jachthond. Op en top vuilbakkenras dus. "De Joep" was al in zijn twaalfde levensjaar toen hij vorige week in de open veranda van mijn vriendin lag te zonnen. Een halfwilde rosse kater op de rand van het schuttingsmuurke bezorgde hem de schrik van zijn leven en tevens een hartattaque. Een bijgeroepen dierenarts kon niet anders dan "de Joep" zijn oogleden sluiten en voor dood verklaren. Weer een bastaard minder.
"De Joep" was heel erg geliefd bij mijn vriendin en hare vent. Dit in tegenstelling tot de rest van de familie, de vrienden, kennissen en naaste geburen. Die vonden de Joep maar een rotkreng die te pas en te onpas begon te keffen en mensen die hem niet aanstonden in de hielen probeerde te bijten. Dat had hij overgeërfd van zijn moeder; de pekinese.
Omdat mijn vriendin nogal wat verwanten heeft wonen langs de kanten van Borgerhout en Antwaarpe-centrum hebben ze geprobeerd om de Joep op 't Schoonselhof te begraven. De vierde rij links naast het erepark leek hun wel wat. De schepene van vermakelijkheden heeft hun dit uit de kop kunnen praten en de Joep zou thuis een zerkje krijgen.
Omdat daar enige voorbereiding aan voorafgaat werd "de Joep" in een wit lakentje gerold en voor een week tussen de hardgevroren prei en de geslachte konijnen in de diepvriezer gestopt. Ondertussen werd een eikenhouten kistje in elkaar geklopt en wit geschilderd, in een naburig tuincentrum een halfwassen treurwilg aangeschaft, het kruisje van een Lourdes-paternoster afgeknipt en op het kistje geplakt en een gedenkplaatje gemaakt met daarop de tekst: "Hier ligt onze Joep 1995 - 2007". De kostprijs voor een requiemmis met drie heren deed mijn vriendin terugschrikken anders had de Joep een katholieke begrafenis gekregen. Midden in het gazon werden twee gaten in de grond gegraven van een halve meter diep. Eentje voor de halfwassen treurwilg en eentje voor het wit eikenhouten kistje met daarin de Joep en daarop het paternosterkruisje.
Dat alles kreeg gisteren namiddag zijn beslag. Getooid in een zwart debardeurke met daaronder zwarte laarsjes en een zwarte zonnebril op haar koppeke zal mijn vriendin nu twee weken rouw in acht nemen en in gedachten bij haar "Joepeke" zijn...
(deze gasten hadden minder geluk)
...Dit alles maar om te zeggen dat misplaatste liefde voor beesten in het algemeen en hondenbeesten in het bijzonder soms tot pure waanzin kan lijden.
Een vriend van mij ligt al een week languit en stijf op zijn driezitsbank. Onder zijn onderbenen een lege patattenbak met daarop een kussen tegen de pijn en het doorliggen. Mijn vriend heeft namelijk het verschot in zijne lage onderrug. Een verschot, of zoals ze zeggen in het medische jargon: het spit of een lumbago, krijgt ge van dingen te doen die ge niet gewoon zijt om te doen. Werken bijvoorbeeld of uw eigen bukken om iets op te rapen....of bruuske bewegingen maken - ge kunt het ook krijgen van hevige en onverwachte sex.
't Verschot was bij mijne vriend tot voor enkele jaren een steeds weerkerend verschijnsel: een keer in 't voorjaar als de hof moest omgespaaid worden en een keer in 't najaar als de patatten moesten uitgedabt worden. Dat liet hij de laatste tijd over aan anderen: Half maart kwam een leuke hollander de patatten in de grond steken en midden in september kwam een bevriende macedonische familie ze er weer uit te halen.
't Verschot was gelijk uit zijn leven verbannen. Tot vorige week dus. Toen ging het opnieuw fout. Tijdens een beweging die hij in zijn leven al wel duizenden keren heeft gemaakt schoot de miserie in zijne rug en ... lap daar lag hij met zijn verschot.
"...Brabbes, ge draait rond de pot" hoor ik u zeggen. Zeg ons hoe hij aan dat verschot is gekomen. 't Is inderdaad een beetje genant en mijne vriend werd er niet bepaald vrolijker van toen hij, na lang aandringen en nadat ik beloofd had het niemand verder te vertellen, de oorzaak van zijn lumbago uit de doeken deed. ...'t Is gebeurd tijdens zijn dagelijks bezoek aan het "kleinste kamerke". Op zijn wintersloefen en met De Standaard trekt mijn vriend zich daar iedere morgen terug om zijn natuurlijke behoeftes af te werken. Bij het einde van de werkzaamheden merkte mijn vriend dat het toiletpapierhouderke leeg was. Achterwaarts grabbelde hij een nieuwe rol vantussen de wc-eendjes, de airspraybussen en de wc-borstel. Het daaropvolgend maneuver met de drie blaadjes toiletpapier was er teveel aan. Tijdens het op en neer-vegen voelde hij zijn rug kraken. Net zoals destijds met het patatten planten. Maar toen had hij zijn broek aan als 't in zijne rug schoot.
Omdat mijn vriend eigenzinnig en zelfstandig door het leven wenst te gaan is hij eigenhandig - met zijn broek op zijn knieën - op handen en voeten naar zijn driezitsbank gesukkeld. Een bijgeroepen huisarts kon niet anders dan een kwalijke lumbago vaststellen. Nu ligt hij daar: hulpeloos en compleet overgeleverd aan de kwade mensheid rondom zich. Zijn vrouw weigert pertinent om zijn achterste proper te maken en ook trouwe vriendschap heeft zijn grenzen. Daarom doet mijn goede vriend langs deze weg een oproep naar gepensioneerde gasthuisnonnen om hem nu en in de toekomst te helpen in zijn primaire levensbehoeftes. Gezien zijn fysieke toestand kan hij geen vergoedingen in natura garanderen maar wanneer hij op de pot zit wil hij met de non in kwestie wel in discussie treden over "onze moeder de heilige kerk" over "Wittgenstein" over "de sexuele prioriteiten van muilezels" en in uiterste nood over " de invloed van Honoré De Balzac op 's mensens stoelgang".
Solliciteren kan via dit blog. Ook jonge nonnen mogen zich aanmelden; die hou ik voor mijn eigen gerief.
Dikke miserie in Antalya, Pisa en ...Bangladesh...
Terwijl er in Bangladesh, India en nog een paar andere negorijen in Zuid-Oost Azië duizenden mensen op het punt staan om te verzuipen of al verzopen zijn vanwege een stevige moesson, zijn er in Pisa en bij onze turkse vrienden in Antalya weer twee vliegtuigen gestrand. Terwijl er in Azië 25 miljoen mensjes hulpeloos zitten te wachten op een korst brood of een kommeke rijst zaten er in Pisa en Antalya een paar honderd toeristen te kankeren over hun terugvlucht naar België, of liever op feit dat er geen terugvlucht was.
Terwijl de miljoenen Aziaten gelaten op hun vliegers met eten zaten te wachten onstond er in de genoemde vacantiesteden ambras: de rotverwende europeanen zaten strop omdat er een duif in de vliegmotor was gekropen, en daar zaten ze dan: geen eten, geen bed, en weer een vacantiedag naar de knoppen.
... Van Pisa naar Brussel vliegt ge met Ryanair voor 69,99 euro. Voor die prijs hebt ge een stoel om in te zitten en als ge ervoor betaald een glas cola of een Spa bruis. Dat is 't, en dat moet een passagier van Ryanair, van Easyjet of van een andere lagekostenmaatschappij weten. Voor 350 euro kunt heen en terug naar Turkije vliegen, daar een week lang à volonté freten en zuipen, de plaatselijke horecamensen schofferen en de soekhs leegkopen. Dat heet "budgetreizen"; niet meer en niet minder.
Als er dan uit veiligheidsoverwegingen een vlucht niet kan doorgaan dan gaan de poppen aan het dansen; 't kot is te klein, schadevergoedingen ter waarde van 100 keren de vluchtprijs worden gevorderd en hun hele vacantie is naar de filistijnen. In een onbewaakt ogenblik zou een mens met een averechts karakter zelfs durven denken - hopen is een te groot woord - dat zo'n vlieger ondanks alle defecten dan toch maar moet vertrekken om ergens in de buurt van Sardinië in zee te flikkeren. Er zou dan niemand overschieten om te klagen...
Als ge met KLM of Lufthansa voor 450 euro naar Pisa of Barcelona vliegt dan mag zo ongeveer alles in orde zijn, als ge daarentegen voor de prijs van "3 bakken Blonde Leffe" de wereld rond wilt dan kunt ge alleen maar hopen dat de vleugels er niet afvallen.
-------------------------------------- Dat deed me terugdenken aan een reis naar China: alles was tot in de puntjes geregeld: hotels, bus- trein- en vliegtuigreizen, excursies... ge noemt maar op. Tot op een dag in een chique restaurant bij een chique diner het geserveerde bier niet gekoeld bleek; lauw was zeg maar. Een chinese gewoonte. Wat een herrie, wat een wanbeheer, een aanslag op onze normen en waarden: Westerse toeristen lauw bier serveren..... 't Verlof was naar de kloten.
Hoe noemen ze zo iets? Inderdaad rotverwend, dat is 't. !!!
Moe en dochter Cajamarca stellen het wel... dank U wel !!!
Moeder Ana en dochter Angelica kent U wel; ze komen uit Ecuador en ze zijn deze week halverwege Schiphol - op weg naar thuis - omgedraaid. Nu zijn ze terug in België waar ze met "open armen" werden ontvangen... Allé door een paar armen dan toch. De rest, zoals altijd de zwijgende meerderheid, keek met "open ogen" toe. Die overgrote meerderheid van onze normaal denkende bevolking heeft inderdaad de hele soap met verbaasde ogen gevolgd en zich afgevraagd of ze niet in een goedkoop stationsromanneke figureerden...
Angélica y su madre Ana Cajamarca no embarcadas en el último minuto por las autoridades. (uit een Ecuadoraanse gazet geknipt)
Vooreerst dit: Moeder en dochter Cajamarca kan men geen ongelijk geven: als zij - en met hen vele anderen - denken dat het hier in België beter is dan in Quito dan moeten ze vooral zorgen dat ze zo rap mogelijk in België zijn. Maar dan moeten ze wel een paar regeltjes in acht nemen. Om te beginnen moeten ze beseffen dat er een groot verschil is tussen "economische" en "politieke" vluchtelingen. En als ze op grond van economische redenen worden uitgewezen dan hebben ze pech. Punt uit. En tot nader order heerst in Ecuador nog altijd "Law and order"; men heeft geen enkele reden om op de loop te gaan om politieke redenen. De bazin is zelfs een Belgische Mie die oppersquaw is geworden.
Moeder en dochter - samen met zo'n 20.000 landgenoten - zijn al vier jaar in België zonder ook maar 1 keer aanstalten gemaakt te hebben om in orde te komen met mogelijke vergunningen. Leven als illegalen noemt men zoiets.
Kinderen van illegalen worden gewetenloos gebruikt om in te spelen op het gemoed van de simpele burger: een kleine bruine Azteek die een papierke aan die hardvochtige ministers afgeeft scoort altijd bij de gewone sus in de straat.
Moeder en dochter worden nu als iconen opgevoerd om alle illegalen te regulariseren en de Belgische en Europese wetgeving uit te lachen en te schofferen. Hoe zit het met het rechtvaardigheidsprincipe als men per jaar zo'n 20.000 vluchtelingen ( die de procedures wel volgden) eruit flikkert en diegenen die bijten en stampen hier laat.
Verder komt die madam van de Ecuadoraanse president hier terplaatse eventjes verklaren dat onze wetgeving barbaars is en op het randje van het fascisme. Madam zou zich heel dringend met haar eigen miserie moeten gaan bezig houden. Misschien kan ze moeder Cajamarca engageren om de bedden in de presidentiële suites in Quito van verse lakens te voorzien.
En dan hebben we nog de fine fleur van onze maatschappij: de advocatuur. In het geval van moeder en dochter heeft een internationaal advocatenbureau de verdediging op zich genomen. Wie betaalt dat? Waarom beginnen die pas na vier jaar te procederen? Een simpel, pas afgestudeerd advocaatje vraagt al gauw 250 euro per uur. Gemeten aan de ontstane heisa moet nu ongeveer de hele staatskas in Quito zijn leeggefreten door die advocatenclub.
En tenslotte de kindjes in de gesloten centra. Natuurlijk horen die daar niet thuis maar wie laat ons een keertje een inkijk zien in die centra ?. Men doet precies alsof Steenokkerzeel en Merksplas kwalijke versies zijn van Guantanamo en de Goelach archipel. Het is Leuven Centraal niet hoor ! Er is in Merksplas meer groen dan ze in de hooglanden van Zuid-amerika ooit bij elkaar hebben gezien. En het zijn per slot van rekening de ouders die kiezen voor de opsluiting en die zijn tot nader order verantwoordelijk voor het welzijn van hun kroost.
.....Steenokkerzeel, Vottem en Merksplas, de zogeheten gesloten asielcenta zijn in wezen niets anders dan de open centra van Kapellen, Ekeren, Arendonk en tientallen anderen. De kamertjes, de refter, het speelgoed, en de toiletten zijn in Arendonk precies hetzelfde als in "Centre 127bis". Zelfs het "Heras-hekwerk" er rond. Al de rest is gezeik van op sensatie beluste advocaten en actiegroepkes die leven bij de gratie van onze "verfoeilijke en fascistische" democratie.
....En trauma's ? 't Zal wel, net zo goed als de trauma's die men oploopt als men vrijwillig duizenden euros dokt, in een camion kruipt en na nachtenlang rijden, duizenden kilometers verder gedropt wordt om dan 4 jaar lang van de ene hoek van de straat naar de andere hoek te sluipen om in 't zwart borden en teljoren af te wassen bij de een of andere afhaalchinees.
Toch wens ik moeder en dochter het allerbeste, maar stop er in godsnaam mee om de politiediensten, de overheid, andere verantwoordelijken en ons, gewone Belgen, af te schilderen als barbaren en kindermoordenaars.
Terwijl ik hier uitgebreid in mijn ligstoel niets lig te doen, komt ineens de vraag in me op: hoe zou het eigenlijk zijn met: ... klein Néjke en die bijtende Rottweilers en Mastiffkes? ... de mobiele flitspalen van de Arendonkse pollis? ... die balorige ezel van mijne vriend? ... die gasten van het vuurpeloton en hun vrouwen? ... de plaatselijke middenstanders en hun omzet? ... lief Freyake, dik Margrietje, Willy Claes ? ... de nieuw "hoge" brug aan Brug IV ?
Allemaal vragen waarmee men in de vacantie de hersens niet moet pijnigen. We zetten dus die moedeloze gedachten uit onze kop en gaan een "blonde Leffe" drinken.
Na 15 jaar wachten krijgen wij als buurt hier in Arendonk "eindelijk" een fietspad langs een gewestweg. Wij, als buurt, zijn daar VRAGENDE PARTIJ bij. Zulke werken brengen overlast mee, ook dat is evident. De bewoners van onze straat zullen zich wel aanpassen, maar eens te meer zijn het "zwibbers en zwabbers" van buitenaf die commentaar leveren en gaan vertellen hoe het had gemoeten.
In een hollandse gazet, die we niettegenstaande onze vacantie, toch blijven lezen vonden we onderstaand verhaaltje.
Ik bemerk ook wederom mijn grote vriend midden in het peloton der klagers.
4.000 euro per week alleen aan "hollanders" das 200.000 euro of 8 miljoen ouwe belze frankskes. Dat raapt ie op bij die Kezen... Ne mens zou voor minder vriendelijk zijn tegen zijn klanten !!!!!
Maar nu eerst het artikeltje. 'Wegafsluiting kan doodsteek zijn'
door Barbara Rijlaarsdam
- REUSEL/ARENDONK - Voor Nederlanders en Belgen in het gebied tussen Reusel en Arendonk is het de normaalste zaak van de wereld om even naar het buurland te rijden. De Nederlanders voor een zak Vlaamse friet of tabak, de Belgen voor boodschappen ('bij frisdrank scheelt dat al gauw vijftig of zestig cent op een fles') of voor sigaretten.
Vanaf september is de weg tussen Arendonk en Reusel voor maximaal een jaar afgesloten in verband met werkzaamheden.
"Wij verwachten hierdoor vijftig procent van de klanten mis te lopen", zegt Jan Verhagen (39) van de groentekwekerij aan de Turnhoutseweg in Reusel. "Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf praten, maar de verliezen zullen enorm zijn. Ik word er gewoon moedeloos van; alles is al in kannen en kruiken en we hebben het maar te slikken. Dit kan de doodsteek zijn voor bepaalde ondernemers."
Ook de zuiderburen vrezen voor hun Nederlandse klanten. Buurtsuper Spar voorziet omzetverlies. "Vooral op zondag hebben we veel Hollandse klanten", legt bedrijfsleider Gunter Meijnendonckx uit. "En die zullen toch niet over Postel rijden voor een broodje." Hij beklaagt zich over het feit dat hij officieel nog van niets weet. "De gemeente kan toch even een brief in de bus doen?", moppert hij.
Karel Lavrijsen van dagbladhandel Albora verdient drie- tot vierduizend euro per week aan de Hollanders die tabak komen kopen. ***(noot van den Brabbes: 4.000 euro maal 52 weken = 208.000 euro;)
Jef van Steenbergen (43), eigenaar van cafetaria Den Draai in Arendonk, vertelt dat op zondag zeventig procent van zijn klanten uit Nederland komt. "Voor de friet, maar ook voor een smoske." Dat de weg voor een langere tijd wordt afgesloten, verbaast hem niets. "Ik zit hier al tien jaar en heb twee keer zoiets meegemaakt. Er is niet één land waar dat soort dingen zo lang duurt en waar zo weinig rekening wordt gehouden met onze belangen." ....................
....Zo. Dat stond er dus in die hollandse gazet.
't Is omdat het vacantie is dat we er verder niet op ingaan of willen reageren. Een mens met gezond verstand zal ook wel snappen dat het volk dat hierboven is geciteerd alleen uit is op de poen. Ze heten dan wel "Charel" of gunter of Jefke; maar eigenlijk hadden ze "Alexander moeten heten. Alexander ge weet wel; alles voor mij en nikske voor een ander.
NOG VEEL PRETTIGE VACANTIEDAGEN.... (en waag het niet om op dit berichtje te reageren...)
...Vuurwerk en chagrijn... 't is altijd wat met ne mens.
Bovenstaande tekst stond vorige week in het reklaamblaaike van Arendonk. We hebben er speciaal een zwarte kaderke rondgetrokken. 't Stond er anoniem in en het was een aanklacht tegen een afgestoken vuurwerk op het einde van het burgemeestersbal. Teveel lawaai, teveel kosten, bassende honden, bleitende keinders, de Wamp en de Arendonkse lucht zwaar vervuild en ouwe mensen die niet meer konden slapen of verrast werden in hun sexuele activiteiten....Gepros en gezever alom. !!!
Awel....ons moet er ook iets van het hart. De jongens en meiskes van de chiro van de Vraai, en dat zijn per slot van rekening dit jaar de goede doelen van het burgemeestersbal gaan meer dan tevreden zijn met de centen die ze gaan krijgen. Ze hoeven dat extra geld dat er aan het vuurwerk besteed is, niet. Ze zijn blij met wat ze krijgen.
Dan doet ne mens al eens iets voor de gemeenschap; in dit geval een bal voor het goeie doel geven en nog zijn er kankeraars. Op chagrijnige anoniemelingen reageer ik gewoonlijk niet en onze burgemeester is normaal ook mondig genoeg om zijn manneke te staan, dus waarom ons druk maken in een "charel" die op alle slakken zout legt?
Awel omdat er van al die argumenten in "het bovenstaand kutpamfletje" geen ene moer klopt of overeind blijft: -Weken van te voren is op alle manieren het bal en bijhorend vuurwerk aangekondigd. -de natuur, de beesten, de klein en oude menskens gaan dit onnoemelijk ongemak ongetwijfeld te boven komen.... -omdat de klagers nog erger te werk gaan dan bij de aanvallen op Hiroshima en Nagasaki. - ...er jaloezie, nijd en een boel wrevel naar boven komt drijven omdat "den burger" een goei bal heeft gegeven met heel veel volk, een goede ambiance, in "vrede en vreugde".
-...en dan de grote som geld die het goede doel zou zijn mislopen: Dat geld zal wel voorzien geweest zijn voor Oudejaarsavond 2006. Het stormde toen zo erg dat de hondjes van de verkeerspolitie op vokes schoot gingen zitten; Er was dus nog een overschot om in de lucht te knallen.
... en nog een laatste bemerking: ik kijk in de maand juni in het "park Deroissart" liever tegen een spetterend vuurwerk aan dan de rest van het jaar te moeten aankijken tegen één of twee chagrijnige gezichten bij "Jeanne Trul" aan den toog, voorover gebogen en lullend over hoe slecht en onverdraagzaam de "Arendonkse"' gemeenschap wel niet is.
Als Patrick Janssens in Antwerpen op de laatste schooldag de Schelde mag vuilmaken met zijn vuurwerk, dan mag Nest Buijs dat ook doen met de Wamp. Punt, Amen en Uit. ------------------------------------ ps. "De Wamp" is onze "Schelde"; een natuurlijke waterloop, naar de filistijnen geholpen door de Ruilverkavelingen in de jaren 60-70. ------------------------------------------------------
Een moederke werd er onlangs 90 jaar en om dat te vieren gaven haar kinderen en kleinkinderen een groot feest ter harer ere . Bij een feest hoort een cadeautje, en de kinderen vragen haar: "Moeke, heb je nog een wens?" "Jazeker" zegt het moederke, "als ik dood ga, dan wil ik gecremeerd worden." "Oké," zeggen de kinderen, "dat regelen we voor U." "Maar hebt ge niets anders te wensen?" "Nee," zegt het moederke, "ik heb toch alles al." "Ja maar, wij willen graag iets speciaals doen" protesteren de kinderen. "Vooruit dan," zegt Moeke, "als ik dood ben en gecremeerd, strooi mijn as dan maar uit over de parking van den Aldi." "Waarom den Aldi, Moeke?" vragen de kinderen verbaasd.
"Awel," zegt Moeke "dan weet ik tenminste zeker dat jullie één of twee keren per week langs komen...."
-------------------------
Ziezo, dat was nog een uitsmijterke vooraleer aan de vacantie te beginnen. "Jef Koffie's trots" wordt gedurende de vacantieperiode op een laag pitje gezet. Als er echt aardverschuivingen plaatsvinden in Arendonk, als er weer eens een "sukkel" van een ezel gekke streken uithaalt of als er weer eens vrienden van mij voor schuppezot spelen, gaan we dat berichten, anders doen we het licht uit tot eind augustus.
De aannemers gaan beginnen.... Nadat de buurt waar de meeste van mijn vrienden wonen 15 jaar geleden (1992) aan het toenmalig gemeentebestuur vroeg om fatsoenlijke fietspaden voor hun schoolgaande jeugd, is het eindelijk zo ver: de schoolgaande jeugd van destijds is ondertussen getrouwd maar op 16 augustus 2007 start men met de aanleg van losliggende fietspaden en een rioleringsstelsel. Just is just: het gemeentebestuuren de bevoegde schepene van openbare werken hebben er royaal hun tijd ingestoken; en met succes.De werken zullen een klein jaar in beslag nemen en tijdens die periode zal er 't een en ander gevraagd worden van de buurtbewoners... Nikske aan te doen: voor wat, hoort wat. Ge gaat ze niet horen klagen.
(de straat: een racebaan zonder controle.)
Gedurende die periode zullen we in ieder geval gespaard blijven van zwaar doorgaand verkeer: Niettegenstaande overal aanwezige verbodsplaten voor + 7,5-tonners komen de hollandse, litouwse, poolse, tsjechische en andere camions even lustig door de buurt. Controle erop door de bevoegde diensten is er nauwelijks.Gebrekaan volk ????
En nu we het toch over mijn vrienden hebben: in lang vervlogen dagen verschenen er om de haverklap euforische mededelingen van de lokale verkeerspolitie met hip-hip-hoera-statistieken over geflitste hardrijders. Alles wat boven de 70 km per uur reed kwam via statistieken in de gazetten. Ofwel is hun reklamebudget op, ofwel is hun flitser ontploft, mogelijks hebben ze ambras met de uitgever van 't reclameblaaike, is 't personeel aan de ziekenkas of denken ze: "die geburen van den Brabbes kunnen verrekken?" We weten het niet. We weten ondertussen wel dat de buurt waar mijn vrienden wonen een racebaan is geworden. De tijd tot het begin van de werken zullen ze wel overleven en ze pakken er zo lang dat zwaar transport en de racerij maar bij. Daarna zal het stil worden daar bij mijn vrienden.
(flitspaal in opbouw dd.08.06.2007) Ze blijven echter met één vraag zitten: Vorige week werd er plotsklaps een heuse flitspaal neergepoot in hun buurt: de voet in een blok beton, electrische kabels en alles erop en er aan; alleen de camera moet er nog op. Nu vragen die buren zich af: Welke "plezante" beslist er om in een straat die binnen twee maanden compleet wordt opengebroken, waar alle nutsleidingen bloot worden gelegd, waar zelfs met de velo geen doorkomen aan is, een flitspaal te zetten. "...die van de provincie." zeggen bevriende politiekers. Ik kan 't geloven maar zetten die gasten zo maar flitspalen? Of zou het kunnen dat de lokale verkeerspolitie - in het kader van hun onderbezetting en andere driftige prioriteiten - opdracht heeft gegeven om hun mobiel flitserke in een paal te hangen ?. Ze zullen me één van de volgende dagen wel eens roepen om me uit te leggen wat normaal denkende mensen niet snappen..... Ik weet ondertussen de weg.
"Ne flitspaal in een bouwput, Here mijne God nog aan toe !"
Naast mijn nieuw vlam Freya heb ik ook een nieuwe liefde gevonden: de "heavy metal". Op uitnodiging van een paar vrienden die mijn liefde voor lawaai kennen ben ik vrijdag naar "Graspop" geweest.
"Graspop" is een heavy metal-popfestival in de weien van Dessel, ver weg van elke vorm van beschaving. 100.000 man verwachten ze daar, op 3 dagen. Om kwart voor zeven 's morgens ben ik vertrokken. Mijn bagage voor 1 dag en 1 nacht - een proper onderbroek, twee sixpacks Jupiler en een pakske condooms met aardbeismaak - in een plastiek zakske van de Aldi op de bagagedrager van mijne velo gebonden.
(enkele van mijn vrienden op de camping). Twee uur heb ik moeten aanschuiven voor de ingang van de camping en toen ik eindelijk het tentje van mijn vrienden gevonden had stond ik vol blauwe plekken. Ik moet zeggen, zo'n camping is een hele belevenis voor een eenvoudige boerenlummel uit de Kempen: ge hoort er meer vreemde talen dan in een asielcentrum, op regelmatige plaatsen staat er voor een tentje een plakkaatje met daarop "show tits = free beer", gratis bier voor blote tieten.
Ik maakte me meteen sympatiek toen ik mijn plastiek zakske van de Aldi te voorschijn haalde: Deirdre, een blonde stoot uit Zweden, was uitermate gecharmeerd door de aardbeiensmaak en twee passerende hollanders uit Heerhugowaard zopen de helft van mijn sixpacks leeg. De proper onderbroek bleef onaangeroerd.
Kort na de middag brak het geweld los: 23 verschillende groepen op 3 verschillende podia boenkten en kwekten erop los. Dat duurde zo tot kort na middernacht. De laatste groep heb ik niet meer meegemaakt: Niettegenstaande een algemeen verbod hadden mijn vrienden me toch kunnen overhalen om te "crowdsurfen"
Ongelukkig genoeg belandde ik na een zweeftocht over tweeduizend koppen met mijne smikkel tegen de voorkant van het podium; ik ben terug bijgekomen in de rode kruis-tent. Met één blauw oog, een gekloven wenkbrauw en een verbod om de festivalweide nog te betreden werd ik aan de uitgang afgezet.
Van mijn vrienden geen spoor meer: die stonden te luisteren naar de afsluiter van de dag: "Aerosmith". Ook Deirdre, de blonde zweedse stoot, die beloofd had om mijn aardbeien te proeven, was in geen enkele Desselse wei te bespeuren. Ik ben dan maar te voet naar Witgoor gestapt, naar de Koerel, daar had ik mijne velo achtergelaten.
Ik ga me nu een paar dagen gedeisd houden: de tatoeages op mijn linkerbil,de tepelpiercing en de "prince albert" die ik met een zatte kop heb laten zetten eerst laten genezen. ------------------------------------------------- ps. Het woordgebruik in dit berichtje is aangepast aan de omstandigheden en de plaats waar ik 14 uur lang vertoefde.
"... Ik doe het niet" zei Freya vorige week tegen haar oppergoeroe. Voor de leken en de sporadische buitenlanders die dit blog lezen: Freya van den bossche is de mama van Billy (wat totaal bijkomstig is), de helft van een koppel in moeilijkheden (wat ook totaal bijkomstig is), vice-premier van de demissionaire federale regering, lieveling van het partijcenakel van de SP.a, begenadigd waterskiester en tot woensdagmiddag 13 juni aangewezen als toekomstig fractieleidster van de socialistische partij in het belgische federale parlement....
Dat moest zo van de grote baas; professor en partijvoorzitter Johan Vandelanotte. Dictators leven er in elke partij: rood of bruin; 't maakt niet uit.
"Ik doe het niet" zei Freya en daarmee zei ze voor de allereerste keer in haar politieke loopbaan haar eigen gedacht.... en haar kameraden sloegen rood uit.!
Ik kreeg terplekke respect voor Freya. Ingaan tegen de andere teletubbies en daarmee heel haar toekomstige carriëre op het spel zetten... Ge moet ballen aan uw lijf hebben en haren op uw borst. Freya heeft geen van de beide (mag ik hopen). ... en toch deed ze het.
Waarschijnlijk is zij de enige in de partaai die inziet dat ge niet ongestraft de gewone werkmens, de vent en de vrouw aan de basis, voor de zot kunt houden. Vanuit een keurig salon met een whisky in uw pollen opkomen voor de minderbedeelden in onze maatschappij gaat niet met een rooi partijkaart. Ge moet bij die mensen gaan buurten.
Ik weet het nu al: ik ga bij de volgende verkiezing plakkaten, affiches en fotookes van mijn nieuw vriendin Freya in mijne hof zetten. En ik laat één helft van mijn vezelplaten open voor de gewone sus (pardon sos) die ook ambities heeft. Die hebben dat verdiend... Diegene die het eerst een fotooke opstuurt mag mee op mijn vezelplaten.
Nu hebben we eindelijk eens schoon vogels in Vlaanderen, en wat gebeurd er? De vogelaars van "Natuurpunt" en de "vogeltjesboeren" gaan ruzie maken over gieren.
"Natuurpunt" en "Vogelbescherming Vlaanderen" zijn twee clubs die zich bezig houden met vogelen. Vogels kijken, opvangen, verzorgen en op regelmatige tijdstippen met een belerend en kijvend vingerke de gewone man in de straat op zijne flikker geven als er weer iets verkeerd is gelopen met onze "fauna en flora".
Nu hebben die twee ambras: en wel omwille van een 60-tal uitgehongerde vale gieren die in de buurt van Ninove in een bos zijn geland. De ene club wil de vogels eten geven en heeft daarom het slachtafval van een paar honderd varkens ergens in een weide gedumpd; de andere club is boos omdat zoiets tegennatuurlijk zou zijn. De derde parij,de vale gieren, vertrouwden het geruzie niet en zijn terug vertrokken. Met een lege maag, terug naar de Spaanse heimat en de dooi schapen. ...Een mens met principes moet ge vooral laten doen: dus als die gasten van de vogelenbond persé varkens-of ander kadavers in de vrije natuur willen rondstrooien dan is dat hun hobby. Alleen zouden die gasten moeten snappen dat zoiets a) tegen de bestaande wetgeving is, dat ze b) tegen hun eigen ideeën handelen om beesten in hun natuurlijke habitat te laten, c) dat er bij de mensenpopulatie meer leed te lenigen valt dan bij de vale gierensoort. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik nu een supporter geworden ben van "het natuurpunt"...Moest men die kastaars hun goesting laten doen dan haalden ze de bisons en de dinosaurussen terug naar Vlaanderen...
Er werd weer wat afgekliederd in Arendonk. Ditmaal met rijstpap. De bijnaam van een Arendonkenaar is "nen telouwerele'er". We kunnen namelijk de "ke" niet uitspreken als ze in 't midden staat. Dat is zoiets als bij de chinezen: die hebben last met de "re".
"Fluwwere bruwk" en "rowie kölle" is ook Arendonks. Om echter op de "teljorenlekker" terug te komen; we kregen die bijnaam in een diep verleden, toen er nog armoei was en de mens aangewezen was op enige zuinigheid. Hier bij ons likten ze na het eten van de patatten en van de pudding de borden leeg. De geburen uit de omliggende gemeentes gaven daarom die bijnaam. Officieel omdat ze ons onbeschofterikken vonden, maar eigenlijk uit jaloezie dat die van Arendonk wel te eten hadden en zij niet. We trokken ons niks aan van de geburen: Zeg nu zelf: als ge moogt kiezen tussen een "Ravelse pier" of een "Retiese kortoor" of "nen tellouwerele'er" dan kiest ge toch voor het laatste. Aan hun bijnaam te horen hadden die ander een gebrek of een zware handicap.
Ons naamfeest vierden wij dus afgelopen zondag. Elke vereniging of sportclub die zich een beetje respecteert staat dan met een kraampke volgestouwd met bier de klanten op te wachten. ...Nadat de burgerij zich heeft laten vollopen met stella's, jupilers en tussendoor een plat waterke beginnen ze aan het hoofdgerecht. Voor het gemeentehuis krijgt iedereen gratis een telloor rijstpap met bruine suiker. Voorwaarde voor deze gratische consummatie is wel dat ge uw bord moet aflikken. Doet ge dat niet, dan moet ge betalen. En gelikt dat er werd.!!!
....Opvallend was wel dat er dit jaar veel hollanders op het marktplein werden gesignaliseerd. 't Zal wel een toeval geweest zijn dat er ook voor de eerste keer een hollandse club tussen de standhouders stond: de "Nederlands-Vlaamse Vereniging Arendonk". Wat het ook mag betekenen. Tijd in ieder geval om preventief ons zakken dicht te houden en de gratische bruine suiker te verstoppen.
Pas was het op de regionale teevee geweest of Arendonk had weer zijn wild beest. Dit maal geen kwaaie hond maar een stierkikker....
De stierkikker (de "rana catesbeiana" om geleerd te doen) is een kikvors die rond de jaren 1930 uit Noord-Amerika werd ingevoerd. Net zoals de halsbandparkieten is de stierkikker in het wild verzeild geraakt en in 2001 werd hij voor het eerst waargenomen in de vallei van de grote Nete, hier bij ons in de Kempen. Het beest vreet alles op wat in zijn nabijheid komt: andere kikvorsen, jonge eenden, larven, ratten en muisjes en de bottinnen van de vissers en wandelaars... (allé dat zeggen ze toch.)
Arendonk kon niet achterblijven en nu hebben wij dus ook onze Amerikaanse stierkikker. Enkele late tooghangers van een lokale kroeg merkten afgelopen woensdagnacht het beest in al zijn glorie op. Volgens de foto in de "frut" (zie hierboven) kwam zijn schofthoogte bijna ter hoogte van de klink van de voordeur, volgens de tooghangers nog hoger.!!!
Kwatongen beweren dat het geen echte kikvors is maar dat het Johan Vandelanotte, de ex-voorzitter van de SP.a zou zijn: als straf voor de verkiezingsnederlaag hebben zijn vrouwelijke partijgenoten hem veranderd in een kikvors. Als boetedoening. Hij zou pas terug de echte Johan worden als iemand hem wil kussen. Vindt zo maar eens iemand.!!!
In ieder geval, nadat Arendonk in 2004 wereldgeschiedenis schreef met een verdwaalde oehoe die babys uit kinderwagens plukte en puppies van golden retrievers en ander kleinsoortige hondenbeesten opfrat hebben we een nieuwe attractie.
Het laatst is het monster gespeurd in het park Deroissart. Vroeger zou het daar nooit geraakt zijn: er stond namelijk een geklasseerd hekken voor het park. Dat is nu afgebroken en zodoende had de stierkikker vrije doorgang. Met de komende feesten in Arendonk voor de deur, op zaterdagavond 16/6 het bal van de burgemeester en op zondagmiddag 17/6 de teljorenlekkersdag, willen we vragen om op uw passen te letten en niet naar kikvorsen te sjotten: het zou kunnen dat ge een bekend vlaams politicus tegen zijne kop stampt.
Nog één ding: het schijnt dat "onze" stierkikker (onze rana catesbeiana) bronstig staat: daarom ouders: houdt uw nakomelingen aan de hand, het beest moest het maar eens gemunt hebben op uw tienerdochter.
zaterdag 16 juni "knalbal" van de burgemeester. De opbrengst gaat naar de "renovatie" van de chirolokalen van de Vraai. "Gratis inkom".
Dat alles kreeg gisteren namiddag zijn beslag. Getooid in een zwart debardeurke met daaronder zwarte laarsjes en een zwarte zonnebril op haar koppeke zal mijn vriendin nu twee weken rouw in acht nemen en in gedachten bij haar "Joepeke" zijn...
Kort na de middag brak het geweld los: 23 verschillende groepen op 3 verschillende podia boenkten en kwekten erop los. Dat duurde zo tot kort na middernacht. De laatste groep heb ik niet meer meegemaakt: Niettegenstaande een algemeen verbod hadden mijn vrienden me toch kunnen overhalen om te "crowdsurfen" 
